W swojej najnowszej publikacji pt. ?Community College? Andrzej Murzyn podejmuje się badawczego opracowania jednych z najpopularniejszych instytucji edukacyjnych w USA. Community Collages to ważne w USA i Kanadzie systemy pozwalającym na dostęp do nauki większej liczbie zainteresowanych, stanowiące jednocześnie największy sektor edukacji wyższej.
Bardzo istotny z punktu widzenia autora jest wkład jakie wnoszą CC do przygotowania osób wchodzących w skład oddziałów natychmiastowego reagowania tj. strażaków, ratowników medycznych czy funkcjonariuszy innych służb. Ta pozycja utwierdziła się zwłaszcza po wydarzeniach z 11 września 2001r. Autor pisze ? instytucja typu community college jest nadal elastyczna i otwarta na kulturalno-edukacyjne potrzeby społeczności lokalnych, których zaspokojenie wydaje się coraz trudniejsze w związku z gwałtownymi zmianami ekonomicznymi i politycznymi?.
Ważnym elementem wyróżniającym instytucje o których mowa w ich procesie przystosowawczym do aktualnych warunków i wymagań, jest wyjątkowa elastyczność i twórczość w działaniu, a ponadto zaangażowanie i inwencja ich przywódców.
Początek wieku XXI przyniósł wiele trudności, z którymi uporać się musiały szkoły i uczelnie. Książka ?Community college? jest opisem tych przemian i towarzyszącej im zmianie myślenia.
"Cewebryci" to książka opisująca relację między internetem a sławą. Wychodząc z założenia, że tak jak kino i teatr stworzyły gwiazdę, radio i telewizja - celebrytę, a prasa tabloidowa - celetoida, można powiedzieć, że i sieć powołuje do życia własny rodzaj bytu: cewebrytę.
W części pierwszej tekst nakreśla historię sławy, prezentuje koncepcje na temat tego, skąd bierze się jej żądza oraz zainteresowanie osobami nią obdarzonymi, i zastanawia się, jaką rolę sława odgrywa we współczesnym społeczeństwie.
Druga część to barwna galeria cewebrytów. Bezdomny kierowca tira, eks-śpiewaczka operowa i była narkomanka, turecki casanowa, duet trubadurów oraz biuściasta nauczycielka angielskiego z Rosji - każda z tych postaci ma własną, często zaskakującą, a czasem wzruszającą historię.
Część trzecia skupia się na zdefiniowaniu oraz teoretycznym ujęciu cewebryty i skonfrontowaniu go z celebrytą. Patrzy na tego pierwszego zarówno od strony całego systemu funkcjonowania sławy, jak i samej jednostki. Stara się też zaproponować rozwiązanie jednego z największych problemów cewebryty, a także próbuje dociec, jaka przyszłość może czekać jego, a jaka celebrytę.
W książce autor pragnie przybliżyć podstawowe idee i myśli Jana Henryka Pestalozziego oraz wskazać możliwości ich praktycznego wdrożenia. Nie uda się nam bowiem ulepszyć edukacji tylko organizacyjną gorliwością i większymi nakładami finansowymi. Sukces edukacyjny nastąpi wówczas, gdy baczyć będziemy na owe ponadczasowe zasady, które zidentyfikował i sformułował dla potomności Pestalozzi.
Swoich czytelników autor upatruje w osobach nie tylko związanych z kształceniem, lecz także politycznie odpowiedzialnych za edukację, jak również w ojcach i matkach, i we wszystkich ludziach, którym leży na sercu dobro dorastającego pokolenia i wywieranie wpływu na kształt szkolnictwa.
Źródłem wsparcia i inspiracji przy powstawaniu niniejszej publikacji była osobowość, która przy całym sukcesie ekonomicznym nie straciła świadomości co do faktu, że także gospodarce i państwu najlepiej służy sytuacja, w której szkoły dbają o kształcenie całego człowieka, stąd też w centrum ich zainteresowań nie jest jego użyteczność, lecz człowieczeństwo. Było to główne dążenie Jana Henryka Pestalozziego.
Artur Brühlmeier
[?] To nie jest książka z historii myśli wychowawczej, z dziejów pedagogiki społecznej czy opiekuńczo-wychowawczej, ale ze współczesnej filozofii wychowania, której założenia adresowane są do wrażliwości, duchowości, sumień i otwartości nauczycieli i pedagogów. [?] czyta się ją z ogromną satysfakcją intelektualną, także dzięki bardzo dobremu tłumaczeniu i świetnej edycji Oficyny Wydawniczej ?Impuls?. [?]
Fragment wprowadzenia
prof. zw. dr. hab. Bogusława Śliwerskiego
W polecanej książce czytelnik znajdzie omówienie zagadnień związanych z teorią dramy, wiele przykładów technik dramowych, wskazówki dotyczące spraw organizacyjnych, informacje na temat zastosowania dramy w nauczaniu języka polskiego oraz scenariusze lekcji.
Zaproponowane scenariusze dostarczą nauczycielom edukacji wczesnoszkolnej, polonistom oraz studentom filologii polskiej i niektórych kierunków pedagogicznych inspirujących przykładów lekcji literackich i językowych, w trakcie których nauczyciel i uczniowie wykorzystują różne techniki dramowe. Zostały one skonstruowane tak, by mogły dać okazję do zaangażowania emocjonalnego uczniów, ale także pobudzić ich aktywność, wyobraźnię, logiczne myślenie..
W książce zwrócono szczególną uwagę na wartość dramy jako metody polegającej na wyzwoleniu ekspresji twórczej ucznia, co pozwoli mu następnie na samodzielną analizę i interpretację dzieła literackiego oraz swobodne wypowiadanie się na jego temat.
Wychowanie i jakość przeżyć pierwszych lat życia mają decydujące znaczenie dla całego późniejszego życia. We współczesnej rodzinie pozostaje jednak coraz mniej czasu na kontakt rodzica z dzieckiem, na wspólną zabawę i czynne, kreatywne spędzanie czasu. Jak można temu przeciwdziałać? Waldorfska pedagogika małego dziecka ma pod tym względem bardzo wiele do zaoferowania. Autorka wykorzystuje w tej książce swe wieloletnie doświadczenia poczynione we własnej rodzinie oraz podczas pracy w żłobku i w przedszkolu waldorfskim. Mam czas dla dziecka to poradnik dla rodziców i wychowawców małych dzieci. Oprócz praktycznych porad wychowawczych przedstawia wiele przykładów zabaw z małymi dziećmi, pomysły na własnoręczne robienie prostych zabawek z naturalnych materiałów oraz święcenie świąt dorocznych w domu i przedszkolu.
Z niniejszej książki mogą i powinni skorzystać nie tylko studiujący pedagogikę czy przygotowujący się do nauczycielskiego zawodu studenci różnych kierunków kształcenia, ale także wychowawcy naturalni, jakimi są rodzice czy opiekunowie różnych środowisk, w których prowadzone są zajęcia czy spotkania z naszymi dziećmi. Niewątpliwie najbardziej skorzystają z niej ci, którzy pracując czy pełniąc służbę w waldorfskich placówkach oświatowych i opiekuńczych w naszym kraju, otrzymują przewodnik po pedagogice napisany nie tylko z wnętrza znanych autorce instytucji, ale i z wnętrza nauki.
Ze wstępu prof. zw. dr. hab. Bogusława Śliwerskiego
Studia nad społeczno-kulturowymi fenomenami męskości stanowią trzecią odsłonę naukowej refleksji dotyczącej zjawisk społecznych, w których pierwszoplanową rolę odgrywa płeć społeczno-kulturowa, innymi słowy: gender.
Pojawienie się w dyskursie akademickim tego typu problematyki badawczej było swoistą odpowiedzią na tendencję charakterystyczną dla współczesnej humanistyki: włączania tematyki genderowej w powszechny dyskurs naukowy. Studia nad męskością stanowiły tym samym dopełnienie powstałych już wcześniej zarówno studiów kobiecych (women?s studies), które z czasem częściowo ewoluowały w bardziej ogólne gender studies, jak i studiów gejowsko-lesbijskich (gay & lesbian studies), z których w późniejszym okresie wyodrębniły się queer studies.
Polecana książka dr Marii Szczepskiej- Pustkowskiej składa się z czterech rozdziałów, które prowadzą czytelnika od najbardziej ogólnych kwestii związanych z badaniami nad dzieckiem i dzieciństwem ku szczegółowym analizom skoncentrowanym na tym fragmencie dziecięcej filozofii życia, w którym odnajdujemy dziecięce światy wartości i wyrastające z nich obrazy władzy. Już sam tytuł opracowania Od filozofii dzieciństwa do dziecięcej filozofii życia. Casus władzy (i demokracji) sygnalizuje rozległość prezentowanej tu przestrzeni myślowej, z pogranicza filozofii dzieciństwa, pedagogiki ogólnej i politologii.
Rozdział I, zatytułowany Studia nad dzieciństwem - szkic przestrzenny, obejmuje obszerną problematykę studiów skoncentrowanych na dziecku i dzieciństwie. Sięga ku ich początkom i tworzącym je prekursorom, próbuje uchwycić ich granice dawne i obecne, rozróżniając przy tym filozofię dzieciństwa i badania nad nim.
Rozdział II pt. Od dziecka jako projektu do dziecka-filozofa prezentuje trzy pedagogiczne wizje dziecka i dzieciństwa, które pośrednio zostały wyprowadzone z modeli wychowania stworzonych przez szwajcarskiego pedagoga Hansa Saner i poddane namysłowi przez Bogusława Śliwerskiego w książce Pedagogika dziecka.
W tej części przedstawiono analizę badań prowadzonych w grupie młodych ludzi w Polsce i w Szwecji, a dotycząca ich obrazu życia społeczno - politycznego, rozumienia znaczenia i funkcji władzy formalnej i nieformalnej, wyznawanych wartości, możliwości działania.
Część badawczą pracy tworzy jeden rozdział: Dziecięca filozofia życia - casus władzy (i demokracji). Autorka w interesujący i bogato ilustrowany przykładami sposób opisuje dziecięcy obraz władzy- władz centralnych i lokalnych, formalnych i nieformalnych, legitymizacji władzy oraz świat wartości uznawanych przez młodzież szwedzką i polską. Każdy podrozdział kończy się podsumowaniem i wskazaniem podobieństw i różnic w poglądach polskiej i szwedzkiej młodzieży. A całość rozdziału empirycznego to próba zebrania i opisania w sposób syntetyczny najważniejszych wyników.
(fragment recenzji)
Autorka doskonale panuje analitycznie i autorsko nad rozległą literaturą światową i polską na temat relacji rodzinnych w sytuacji podwójnych karier zawodowych obojga rodziców. Treści wywiadów poddane są wnikliwej analizie, są świetnie wykorzystane jako źródła, dowody i ilustracje przejrzystej problematyzacji, strukturalizacji i typologii. Problemy szczegółowe podjęte przez Autorkę ujęte są w niezmiernie interesującą, wręcz dramatyczną opowieść o codziennym rozstrzyganiu napięć pomiędzy pracą i domem, a szczególnie wewnątrz rodziny. […] Jest to książka odkrywcza, ale zarazem zawierająca w sobie niezwykle silny ładunek edukacyjno-emancypacyjny dla czytających ją kobiet, a – być może – zwłaszcza mężczyzn. Oceniam ją bardzo wysoko jako socjolog wychowania i pedagog społeczny. Uważam, że jest to jedna z najlepszych książek z pogranicza etnosocjologii rodziny i socjopedagogiki rodziny.
prof. zw. dr hab. Zbigniew Kwieciński
Poradnik powstał z myślą o rodzicach i opiekunach małych atopików. Znajdą w nim Pastwo przystępny opis atopowego zapalenia skóry zarówno pod kątem specjalistycznego nazewnictwa, jak i aspektów alergologicznych oraz kosmetologicznych. Atuty książki to przepisy kulinarne dla mam karmiących piersią będących na diecie eliminacyjnej oraz poruszenie psychologicznych aspektów AZS.
Całość wywodu jest konsultowana przez specjalistów: pediatrę alergologa, kosmetologa i dietetyka.
,,Przemoc seksualna wobec dziecka. Studium pedagogiczno ? kryminologiczne?, prezentuje współczesną analizę podejścia do przestępstw seksualnych naruszających nietykalność osobistą dziecka. Autorka ukazuje rozmiar krzywd wyrządzonych dziecku przez jego seksualne wykorzystywanie, popełnianych w środowisku wychowawczym; rodzinnym i dziecku środowisku lokalnym. W części teoretycznej pracy zostały omówione; przestępstwa seksualne dokonywane na nieletnich w świetle kodyfikacji prawnej Kodeksu Karnego, aktywność seksualna sprawców czynów lubieżnych, gwałtów i dewiacje społeczne z perspektywy patologii, kryminologii, teorii przemocy w rodzinie, kazirodztwo i pedofilia, strategie przeciwdziałania wykorzystywaniu seksualnemu w środowisku lokalnym. Część empiryczna zawiera analizę jakościową dokumentów osobistych oraz oficjalnych dokumentów sądowych i prokuratorskich sprawców przestępstw seksualnych oraz ich ofiar. Zastosowanie tej metody pozwoliło Autorce na rekonstrukcję pogłębionej diagnozy etiologii przestępstw seksualnych ? funkcjonowania sprawców w okresie popełnianych czynów i dramatu ofiary przemocy seksualnej. Na uwagę zasługuje konstrukcja rozdziałów empirycznych, bowiem prezentowane indywidualne przypadki zawierają analizę retrospektywną działalności przestępczej jednostek na tle ich biografii i wskazuje, iż wykorzystywane seksualne dzieci to działalność zaspokajająca potrzeby badanych sprawców, których nie mogli bądź nie potrafili zaspokoić w sposób społecznie akceptowany. Analiza przebiegu zachowania przestępczego badanych pozwoliła na ukazanie wiedzy o dziecku ofierze przestępstwa, jego bezradności i traumy trwającej niejednokrotnie latami, bowiem osobą krzywdzącą był ojciec kazirodca lub znana osoba z sąsiedztwa. Praca ukazuje koncentruje się na diagnozie przemocy seksualnej i innych formami krzywdzenia ukrytych głównie w rodzinie. Należy dodać, iż wartość opracowania wynika także na przedstawieniu materiału kryminologicznego dotyczącego sprawcy, ustaleniu danych z postępowania sądowego w przypadkach skazujących i wyroków skazujących. Z treścią i uzasadnieniem wyroków Czytelnik może się zapoznać, bowiem zostały zamieszczone w pracy. Na uwagę zasługują także treści zawierające diagnozę i możliwości współczesnego leczenia psychiatrycznego pedofilii (zgodnie z nowelizacją Kodeksu Karnego z 8 czerwca 2010) oraz treści poświęcone resocjalizacji penitencjarnej.
Oddana do rąk Czytelników książka jest zbiorem artykułów o charakterze refleksji teoretycznej i doniesień z badań. Ich tematyka koncentruje się wokół zaburzeń w zachowaniu dzieci i młodzieży w kontekście ich uwarunkowań oraz działań zmierzających do ich zapobiegania i ograniczenia.
[?]Wiedza ta może wydatnie pomóc w podejmowaniu trafnych decyzji w sprawie działań pomocowych ukierunkowanych na poprawę sytuacji opiekuńczo-wychowawczej i społecznej uczniów nieradzących sobie z wyzwaniami stawianymi przez współczesną szkołę [?]
Fragment recenzji.
Polecana książka jest dziełem wieńczącym serię książek Nauczyciele – Nauczycielom, poświęconą propagowaniu idei pedagogiki współbycia, nakierowanej na twórczy, podmiotowy rozwój dziecka, potrafiącego nie tylko zgodnie koegzystować w świecie, ale także kreatywnie ów świat wespół z Innymi przekształcać. Stanowi syntezę głównych wątków serii, koncentrujących się na dziecku jako człowieku, którym staje się ono od pierwszych chwil życia. Nie ma ważniejszego celu edukacyjnego ponad ten, jakim jest rozwijanie Osoby. W tym wymiarze książka mieści się w kręgu współczesnej literatury pedagogicznej o nachyleniu antropologicznym i aksjologicznym.
Jest to opracowanie ze wszech miar nowatorskie. Wpisuje się w nurt książek otwartych (still writing book), co jest zabiegiem celowym i, jak się wydaje, jedynym słusznym w przypadku dzieł dotykających podstaw ludzkiej egzystencji. Trudno bowiem o człowieku i poszukiwaniu człowieczeństwa pisać w sposób jednoznaczny i zamknięty […] Należy podkreślić, że zarówno pierwsza, jak i druga część książki tworzą spójną całość, której udało się nadać spiralną strukturę. To kolejne nowatorstwo […] wokół osi spirali, którą tworzą człowiek i dobro, udało się stworzyć spiralę zagadnień wzajemnie się przenikających i stanowiących „spiralne rusztowanie”, po którym wspina się nauczyciel, kształtując człowieka w człowieku. To całościowe i strukturalne podejście do tematu powoduje, że książkę (pomimo że jest zbiorem wypowiedzi wielu autorów) można traktować jako dzieło autorskie, w którym twórcy (tutaj współautorki), trafnie łącząc i komentując (na przykład we wprowadzeniach) przytaczane teksty, konsekwentnie udzielają odpowiedzi na główne pytanie: Jak ukształtować dziecko i ocalić człowieka w człowieku? […] mamy do czynienia z żywą, inspirującą, aktywizującą odbiorcę książką, zmuszającą go niejako do samookreślenia i autorefleksji.
Z recenzji dr Aliny Górniok-Naglik
Podjęta przeze mnie próba zrozumienia fragmentu rzeczywistości badawczej, jaką stanowi dyskurs państwa i rodziny, szczególnie w sytuacji zagrożenia dobra dziecka, stanowiła dla mnie swoistą podróż badawczą. Używając metafory Umberto Eco: narracja poniższa będzie zapisem ?przechadzki po lesie?, w czasie której, w miarę odkrywania nowych ścieżek, pojawiały się nowe pytania. Podróż tę rozpoczęłam z praktycznej potrzeby, pracując w organizacji pozarządowej wspierającej dzieci i rodziny ze sfery ryzyka patologii, gdzie spotykałam się z problemem krzywdzenia dzieci. Ich opowieści o tym, jak ?koledzy tatusia wyrzucili mamusię przez okno?, i wieczorne obozowe modlitwy: ?by tato nie bił mamy i nie utopił kotka?, najpierw szokowały, oburzały, wzruszały? Później w mojej głowie zrodziło się pytanie: jak można im pomóc? Takie były źródła mojej podróży badawczej. Doprowadziła mnie ona w swej początkowej fazie do podjęcia pracy wolontariusza w organizacji pracującej z rodzinami na linii pokojowej w Belfaście. Wydawało mi się, iż poznanie doświadczeń brytyjskich w tej dziedzinie, zarówno poprzez praktykę i obserwacje, jak i dzięki lekturze literatury przedmiotu (zgromadzonej w bibliotekach uniwersyteckich stolicy Irlandii Północnej), pomoże mi odnaleźć odpowiedzi na te pytania. Poszukiwania te, zataczając niejedno koło, kontynuowałam przez cztery lata studiów doktoranckich pod kierunkiem prof. Stefanii Walasek. Żywię nadzieje, iż niniejszy tekst będący efektem moich eksploracji stanie się przyczynkiem do dalszej, pogłębionej dyskusji nad problematyką dobra dziecka, która nabiera szczególnej dynamiki w dyskursie państwo ? rodzina, gdy mamy do czynienia z przemocą.
Kamila Kamińska
Kultura i edukacja (konteksty i kontrowersje). Jest to interdyscyplinarne kompendium wiedzy, wpisujące się znakomicie we współczesne debaty na temat roli edukacji i kultury w konstruowaniu różnorodnych ?wersji tożsamości". A [...] pytania ?kim być?", "jak żyć?", "jak wychowywać?" (czy wreszcie "Jak nie dać się przemielić przez sieczkę popkultury?") stawiane są w naszych (po)nowoczesnych warunkach w nieznanych dotąd kontekstach. W poszczególnych rozdziałach książki na postawione wyżej pytania daje się różnorodne (niekiedy kontrowersyjne) odpowiedzi, unikając jednak ?ideologii" i narzucania czytelnikowi ?znaczeń".
[...] Z całą pewnością będzie ona wykorzystywana jako lektura obowiązkowa bądź uzupełniająca na zajęciach dydaktycznych ze studentami pedagogiki, socjologii, kulturoznawstwa, a także przez nauczycieli akademickich, prowadzących wykłady, konwersatoria i ćwiczenia podejmujące problematykę rekonstrukcji tożsamości. Książka Kultura i edukacja (konteksty i kontrowersje) ma jednak i znacznie szerszy zasięg - jest to [...] książka naukowa sensu stricto, a jej wysoki poziom merytoryczny sprawi, iż z całą pewnością spotka się z dużym zainteresowaniem naukowców podejmujących problematykę tożsamości. [...]
Z recenzji prof. zw. dr. hab. Zbyszka Melosika
Książka jest zaproszeniem do świata ludzi, jakich mało znamy, którzy zostali doświadczeni przez los z powodu uszkodzeń w materiale genetycznym. Dzieci cierpiące na zespoły uwarunkowane genetycznie poprzez swoje słabości są na swój sposób wyjątkowe, ale też – tak jak inne – cechują się wieloma umiejętnościami i talentami, pod warunkiem że zechcemy je odkryć. Mogą być szczęśliwe, jeśli są odpowiednio traktowane. Mogą nieść w sobie ból i dręczący niepokój, których nie rozpoznamy, jeśli ich nie zrozumiemy. One chcą nie tylko istnieć, ale przede wszystkim żyć i być kochane.
Publikacja składa się z dwóch części. W pierwszej znajdują się opowiadania o poznanych przeze mnie dzieciach i ich rodzinach, a w drugiej – relacje ze spotkań integrujących środowisko naukowców, lekarzy i terapeutów z rodzicami i podejmowanych przez nich prób poszukiwania rozwiązań istotnych problemów pojawiających się w codziennych zmaganiach z losem. Rodzice wychowujący dzieci z zespołem Downa, zespołem Lejeune’a (zwanym zespołem krzyku kociego), zespołem Wolfa–Hirschhorna (określanym też mianem zespołu greckiego wojownika) lub zespołem Retta czy innym, mniej znanym zespołem wspólnych cech wywołanych taką samą zmianą w genomie muszą nieustannie borykać się z wieloma trudnościami.
Fragment „Przedmowy”
Przestępczość i wychowanie w dwudziestoleciu międzywojennym jest kontynuacją pracy pod tytułem Uwagi o więzieniach, zapobieganiu występkom i wychowaniu młodzieży stanowiącej wybór tekstów z XVI? XX wieku. W obu publikacjach obowiązują takie same zasady doboru oraz opracowania materiałów. Dotyczą one zagadnień profilaktyki społecznej, postępowania z przestępcami (głównie w okresie nieletniości) oraz warunków życia rodzin. W okresach wcześniejszych piśmiennictwo z tego zakresu było skromniejsze ? mimo niejednokrotnie interesujących i znaczących publikacji. Dwudziestolecie międzywojenne z uwagi na bogactwo opracowań stanowiących podwaliny ustawodawstwa oraz wiedzy w tej dziedzinie po II wojnie światowej, a także w wieku XXI zasługuje na odrębne potraktowanie. We wszystkich zamieszczonych tekstach zachowano oryginalną pisownię. Wierność oryginałowi ma tę przewagę nad uwspółcześnianiem zapisu, że pozwala odbiorcy na samodzielne odczytanie zawartych w publikacji poglądów, bez przekłamań i interpretacji narzuconej przez innych. Poza tym słownictwo, składnia itp. wciąż ulegają zmianom, a tekst początkowo współcześnie brzmiący po pewnym czasie się przedawnia i wtedy może zamazywać pierwotne znaczenia.
Duża część przedrukowanych w niniejszym opracowaniu tekstów pochodzi z dwóch ważnych publikacji okresu międzywojnia. Z zakresu więziennictwa jest to Księga jubileuszowa więziennictwa polskiego 1918?1928 z roku 1929, zamykająca pierwszą połowę dwudziestolecia, a z zakresu wychowania ? Encyklopedia wychowania z lat 1933?1939.
Niniejsze opracowanie ma na celu przybliżenie współczesnemu czytelnikowi ? humaniście oraz badaczowi dziedzin pedagogiczno-społecznych i prawnych ? poglądów wielu autorów zawartych w różnych publikacjach. Starano się przedstawić ważne zjawiska z zakresu pedagogiki, prawa i nauk społecznych z wielu punktów widzenia.
Dostęp do oryginałów zamieszczonych tutaj tekstów jest współcześnie trudny, książki są zniszczone, zachowało się niewiele egzemplarzy z uwagi na kilkadziesiąt lat, jakie upłynęły od ich wydania, zniszczenia wojenne, przeprowadzki itp. Poza tym umieszczenie w jednym opracowaniu tekstów odwołujących się do dziedziny wychowania, ale również do nauk społecznych i kryminologii, przyczyn przestępczości, opieki nad dziećmi zaniedbanymi, rodziną zagrożoną i postępowaniem z przestępcami ułatwi odbiorcy studiowanie tych zagadnień, a także może być pomocne przy dalszych, indywidualnych poszukiwaniach.
Układ chronologiczny tekstów stanowi jednocześnie swego rodzaju egzemplifikację rozwoju języka na przestrzeni lat ? zapisu tekstu, ortografii, słownictwa, składni, a także sposobu argumentacji.
Jak pisał ksiądz Jan Twardowski, niejednokrotnie cenne prace zostały ?spalone z Wilczą w czas powstania?. Aby ocalić te, które zdziesiątkowane jeszcze pozostały, opracowano niniejszy wybór tekstów.
Niniejsza publikacja zawiera jedynie wybrane opracowania. Wiele interesujących tekstów pominięto (np. Heleny Radlińskiej, Floriana Znanieckiego i in.), gdyż z uwagi na wydania po II wojnie światowej są bardziej znane czytelnikowi, dotyczą problemów społecznych itp.
Problemy edukacji i wychowania budzą nieustanne zainteresowanie filmowców, w ponad stuletniej historii kina przestrzeń szkoły była wielokrotnie wykorzystywana jako nośnik różnorodnych znaczeń. Filmy, których akcja rozgrywa się w szkole wpisują się w społeczną historię kina, jego recepcji i związków z rzeczywistością społeczną. Tematyka szkolna w kinie często jest pretekstem do rozważań ideologicznych, do poruszania problemów społecznych i politycznych, o których nie chce się, lub nie wolno, z różnych przyczyn, mówić wprost. W filmach o szkole można odnaleźć jawny bądź ukryty wyraz światopoglądu twórców, którzy w formie artystycznej lub popularnej wypowiedzi filmowej wyrażają swój krytyczny stosunek do zideologizowanej rzeczywistości szkolnej. Filmy te stanowią zatem swoistą kontestację edukacji i wychowania w szkole, reprezentującej instytucję państwa, objawiającą się przez filmowe przedstawienia różnych form oporu, odporu i nieposłuszeństwa obywatelskiego.
Przedmiotem badań zawartych w książce są wybrane fabularne filmy aktorskie (z pominięciem filmów dokumentalnych i animowanych) zrealizowane w Polsce i innych krajach Europy, Stanach Zjednoczonych i Australii (ze względu na europejskie i północno-amerykańskie korzenie) w latach 1931-2009. Wybór filmów uwarunkowany jest celem poszukiwań badawczych, analizie poddano zatem przede wszystkim klasyczne oraz cieszące się popularnością i uznaniem krytyki bądź publiczności filmy, w których dodatkowo odnaleźć można ideologiczne i pedagogiczne odwołania. Wiele, zwłaszcza starszych filmów, to uznane dzieła światowej kinematografii [np. Pała ze sprawowania (Zero de conduite) Jeana Vigo z 1933 roku, Czterysta batów (Les quatre cents coups) François Truffauta z 1959, Niepokoje wychowanka Törlessa (Der Junge Törless) Volkera Schlöndorffa z 1966]; przywołane zostały również filmy współczesne [m.in. Klasa (Entre les Murs) Laurenta Centeta, Nasza klasa (Klass) Ilmara Raaga z 2007 roku, Fala (Die Welle) Denisa Gansela z roku 2008], które nie posiadają takiego statusu, jednakże są ważne ze względu na zakres społecznego oddziaływania.
Charakter interpretacji filmowych uwarunkowany został przyjętymi założeniami metodologicznymi z kręgu krytyki ideologicznej w myśli filmowej oraz wybranymi dwudziestowiecznymi teoriami i nurtami wychowania oraz ideologiami edukacyjnymi. Refleksje teoretyczne obecne w pierwszej części książki stanowią niezbędne wsparcie do kontekstualizacji wyróżnionych w filmach problemów ideologicznych, edukacyjnych i wychowawczych.
Książka dokumentuje moją wieloletnią współpracę z prasą harcerską oraz pracą dziennikarską w redakcjach ?Motywów?, ?Drużyny? i ?Harcerza Rzeczypospolitej?. Wszystkie reportaże, felietony i inne formy dziennikarskie były publikowane w wymienionych pismach w latach 1970?1991. Dlaczego je przypominam?
Z wielu powodów.
Żywot publikacji prasowych jest niezwykle krótki. Kiedy ukazują się kolejne numery tygodnika czy miesięcznika, wcześniejsze giną w niepamięci. Czas przeobrażeń polityczno-społecznych dodatkowo zatarł ślady publikacji. Żadne z wymienionych wyżej pism już nie istnieje.
Literatura harcerska ostatnich lat wzbogaciła się o liczne publikacje różnych komisji historycznych, autorów z ruchów opozycyjnych wobec Związku Harcerstwa Polskiego, także z Instytutu Pamięci Narodowej i prace naukowe (magisterskie, doktorskie itp.) czy wspomnienia byłych naczelników ZHP.
Ta książka jest inna, pokazuje harcerstwo przez pryzmat losów indywidualnych bohaterów, reportaży, felietonów czy obserwacji dziennikarskiej. Ich treścią najczęściej są patologie harcerskiej służby i życia organizacji...
Publikowane w książce teksty dotyczą bardzo intensywnego okresu mojego życia, w którym praca dziennikarska była nierozerwalnie związana z aktywną służbą instruktorską.
Wojciech Śliwerski
Książka jest rezultatem zainteresowań badawczych szeroko rozumianymi relacjami między tożsamością kobiet, edukacją, kulturą i społeczeństwem. Autorka sądzi, że można ją usytuować, podobnie jak poprzednie jej prace, na pograniczu socjologii edukacji oraz gender studies. Z jednej strony podnosi ona problemy związane ze społecznymi funkcjami edukacji, szczególnie ? socjalizacyjną, selekcyjną i stratyfikacyjną, w odniesieniu do sytuacji kobiet. Z drugiej strony porusza kwestie dotyczące bezpośrednio kobiet jako grupy społecznej w aspekcie szeroko rozumianego dostępu do różnych form tożsamości, do wykształcenia czy rynku pracy.
Książka składa się z dwóch części.
Pierwsza część jest poświęcona analizom o charakterze teoretycznym i rekonstrukcyjnym. W tej części pracy ważne jest podsumowanie, w którym przedstawiono wybrane paradoksy w relacjach między edukacją, tożsamością a sytuacją życiową kobiet.
W drugiej części książki Autorka przytacza wyniki przeprowadzonych przez nią badań jakościowych, w których wzięły udział kobiety sukcesu ? polskie menedżerki (na kierowniczych stanowiskach) i akademiczki-humanistki (pracujące na uczelni i mające przynajmniej stopień doktora). W kontekście badawczym podejmuje te zagadnienia, które wcześniej były przeanalizowane w części teoretycznej.
Świadomość aksjologiczna zalicza się do grona tych teoretycznych bytów, wobec których analizy terminologiczne nie są zabiegiem pro forma. Przekonamy się [...] że mnogość ujęć i perspektyw, w których jest rozważana, kwalifikuje ją do pojęć wieloznacznych i mających dużą wagę dla humanistyki. Mamy tu na myśli trudne do przecenienia znaczenie, które jest jej, jak się wydaje, immanentnym predykatem. Świadomość aksjologiczna wiąże się bowiem z kulturą, jeśli tę ostatnią wziąć sensu largo, a więc jako zbiór wartości, norm, ideałów i wzorców. Wielość spojrzeń na świadomość aksjologiczną oddaje pewną dyferencjację dyscyplinarnych optyk nauk humanistycznych. I tak, sygnalizowany problem inaczej widzi psychologia, inaczej socjologia, a jeszcze inaczej pedagogika i filozofia, od której, jak się zdaje, powinniśmy zacząć. Katalog definicji, a ściślej mówiąc, samych tylko kategorii rozmaitych definicji, nigdy nie zasłuży na miano wyczerpującego. Można by z powodzeniem dodać, że nie będzie to także katalog o cesze rozłączności ? zaobserwujemy zachodzenie na siebie zakresów treściowych różnych pojęć aksjologicznej świadomości, jakkolwiek wskazywane różnice w spojrzeniach dyscyplinarnych nie stracą na wyrazistości.
Niniejsza książka to zbiór impresji na temat świadomości aksjologicznej i etycznej podmiotowości. Impresji, ponieważ to, co udało się w niej zgromadzić, nie wystarcza na zbudowanie programu socjologii moralności ? wyraźnie zarysowanej, skodyfikowanej propozycji teoretycznej. Wydaje się jednak, że zbiór zaciekawi Czytelnika ? z kilku co najmniej powodów. Dłuższy komentarz pojawia się w miejsce wstępu, by już na samym początku rozwiać ewentualne wątpliwości.[?]
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
