Książka pt. „Terapia Pedagogiczna” stanowi przegląd wybranych metod stosowanych w terapii pedagogicznej oraz zawiera obszerny materiał metodyczny mogący wzbogacić warsztat pracy terapeutycznej z dziećmi. Znalazły się tutaj rozprawy na temat muzykoterapii i treningu relaksacyjnego, metody Ruchu Rozwijającego, kinezjologii edukacyjnej oraz terapii dzieci z zaburzoną neurodynamiką przez kontakt ze zwierzętami i wiele innych. Scenariusze zajęć zaś zostały opracowane z myślą o pracy z dziećmi przejawiającymi zaburzenia percepcji wzrokowej, słuchowej, z zaburzeniami lateralizacji oraz koordynacji ruchowej. Przedstawiono ponadto propozycje zajęć z dziećmi mającymi trudności z ortografią. Do każdego scenariusza zajęć opracowano pomoce, a w propozycjach zajęć podano przykład ich wykorzystania. Wszystkie pomoce do pracy korekcyjno-kompensacyjnej umieszczone są na dołączonej do książki płytce CD.
Książka adresowana jest do pedagogów-terapeutów, rodziców nauczycieli w przedszkolach i szkołach wszystkich szczebli, a także studentów kierunków nauczycielskich.
Prezentowane materiały mają charakter teoretyczno-badawczy z właściwymi procedurami metodologicznymi oraz interdyscyplinarną podbudową teoretyczną [?]. W przedstawionym tu spektrum walorów pracy należy podkreślić praktyczną przydatność zawartych w niej treści.
Książka może być adresowana do różnych instytucji, osób i służb, a mianowicie specjalistów ds. rehabilitacji, nauczycieli, wychowawców, opiekunów, personelu pracującego w domach pomocy społecznej, zakładach aktywności zawodowej i zakładach pracy chronionej, różnych ogniw administracji rządowej, organizacji pozarządowych, ruchów samopomocowych, rodziców. Monografia może stanowić cenną pomoc naukową dla studentów, zwłaszcza kierunków pedagogicznych, socjologicznych i psychologicznych.
Z recenzji dr hab. Teresy Żółkowskiej, prof. US
Przedstawione w tym opracowaniu badania są próbą nakreślenia charakterystyki zajęć rewalidacyjno-wychowawczych dla dzieci i młodzieży głęboko upośledzonej umysłowo, prowadzonych w ośrodkach pozarządowych oraz na terenie domów pomocy społecznej. Jestem przekonana, że niniejsza książka pozwoli na ukazanie zarówno słabych, jak i mocnych stron zajęć rewalidacyjno-wychowawczych, ale przede wszystkim rozwiązań, które mogą się stać inspiracją dla innych osób pracujących z omawianą grupą wychowanków, tak aby najlepiej i najowocniej wpływały one na rozwój psychofizyczny dziecka z głęboką niepełnosprawnością intelektualną.
Autorka ufa, że informacje zebrane w niniejszej książce pozwolą na przynajmniej częściowe uzupełnienie luki teoretycznej dotyczącej funkcjonowania osób głęboko upośledzonych umysłowo, a także ich edukacji. Ponadto mogą stać się inspiracją do zainicjowania i wdrożenia zmian organizacyjnych.
Książka jest niezastąpioną pomocą w zwalczaniu problemu z nauką czytania i pisania, który nie polega na tym, jak wielu sądzi, czy dziecko nauczy się czytać i pisać, lecz na tym, jakim sposobem i w jakim czasie to osiągnie. Prezentowane w niniejszej publikacji bajki pomagają dzieciom zbudować zbiór skojarzeń ułatwiających prawidłowe rozpoznawanie liter, a dzięki zabawie uatrakcyjniają proces nauki czytania i pisania.
Zagadnienie należy do drażliwych kwestii społecznych, ale nadal skąpo wyjaśnionych w czasach współczesnych w Polsce. Pojawiły się np. nowe okoliczności co do form i motywów uprawiania tego procederu przez polskie dziewczęta i kobiety (sponsoring). (?) Dane na temat procederu prostytucji kobiet polskich zostały uzyskane poprzez wywiad internetowy od niewielkiej populacji. Chociaż materiał o charakterze jakościowym stanowi dobrą ilustrację badanej kwestii i wyjaśnia ją dostatecznie.
Z recenzji prof. zw. dr hab. Stanisława Kawuli Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie
Okres ciąży i porodu to nie zawsze szczęśliwe chwile. Zdarzają się również sytuacje trudne. I tak Lucyna Sochocka pokazuje wpływ porodu przedwczesnego na pourodzeniowe funkcjonowanie dziecka, a Joanna Dzierżanowska-Peszko przedstawia wpływ straty dziecka w okresie prenatalnym na funkcjonowanie psychologiczne matek i ojców oraz kolejnych dzieci. Paulina Kołosowska prezentuje kilka dygresji psychoterapeuty na temat nieuświadomionych doświadczeń, które kształtują nasze życie. Ks. Paweł Landwójtowicz podejmuje się trudnego zadania przedstawienia wsparcia duszpasterskiego, jakiego oczekują matki w perspektywie okołoporodowych zmian psychicznych. Emilia Lichtenberg-Kokoszka przedstawia możliwości wspierania rozwoju poczętego dziecka, a Mirosław Hanulewicz – dwurodzicielstwo jako fundament prawidłowego rozwoju dziecka.
Zawarte w niniejszej publikacji artykuły są owocem V Ogólnopolskiej Konferencji Naukowej „Ciąża i narodziny fundamentem przyszłości dziecka” zorganizowanej przez Uniwersytet Opolski, Uniwersytet Jagielloński, Katolicki Uniwersytet Lubelski, Akademię Medyczną z Wrocławia, Państwową Medyczną Szkołę Zawodową z Opola oraz Polskie Towarzystwo Położnych, Oddział w Opolu. Konferencja odbyła się 23 maja 2012 roku.
Naszym celem nie było jednak przekazanie kompendium wiedzy, a raczej ukazanie interdyscyplinarności i doniosłości zagadnienia, jakim jest prenatalny okres rozwoju człowieka. Niemniej mamy nadzieję, że przedstawione rozważania zachęcą czytelników, zarówno rodziców, jak i personel medyczny, położne oraz lekarzy, psychologów i pedagogów do głębszej refleksji na temat ciąży i narodzin jako fundamentu przyszłości dziecka.
Emilia Lichtenberg-Kokoszka
Ewa Janiuk
Doktor klaun! Terapia śmiechem, wolontariat, edukacja międzykulturowa to pierwsza w Polsce bogato ilustrowana monografia na temat terapii śmiechem i działalności doktorów klaunów ? wspaniałych ludzi z czerwonymi nosami, znanych miłośnikom filmu Patch Adams.
Została w niej ukazana rola śmiechu w życiu chorych, cierpiących i umierających, a także ich bliskich, troszczącego się o nich personelu placówek medycznych i opiekuńczych oraz wolontariuszy. Śmiech został przedstawiony jako czynnik poprawiający jakość życia i środek przekraczania granic między ludźmi, dzięki czemu możliwe są wzajemne poznanie, dialog, przyjaźń itp. Czytelnik znajdzie tu podstawy teoretyczne, historię, liczne przykłady zastosowań terapii śmiechem oraz charakterystykę działań doktorów klaunów w perspektywie międzynarodowej.
Książka zawiera obszerny poradnik metodyczny (m.in. zestawy gier i zabaw); przewodniki bibliograficzne, filmowe, internetowe odsyłające do kilku tysięcy źródeł; a także wybór wzorów dokumentów niezbędnych wolontariuszom. Wyjątkowym dodatkiem jest płyta DVD z filmami i fotografiami dotyczącymi pracy doktorów klaunów z Argentyny, Danii, Peru i Polski.
Opracowanie to przeznaczone jest dla osób, które chciałyby poprawiać jakość życia innych ludzi i własną ? zwłaszcza za pomocą śmiechu. Z pewnością zainteresuje lekarzy, pielęgniarki, terapeutów, nauczycieli, pracowników socjalnych, studentów medycyny i nauk o zdrowiu, psychologii, pedagogiki, animatorów świetlic i kół zainteresowań, członków organizacji pozarządowych, wolontariuszy itp. Stanowi niezbędną pomoc dla osób piszących prace dyplomowe na temat terapii śmiechem i wolontariatu oraz zainteresowanych problemami edukacji międzykulturowej.
Książka zawiera osiem filmów zapisanych na płycie DVD!
Książka powstała w gronie specjalistów podejmujących m.in. problemy resocjalizacji i readaptacji społecznej skazanych i ma na celu przybliżenie sytuacji społecznej osób zmarginalizowanych i wykluczonych, którzy nie mają podstawowych kwalifikacji i umiejętności, ani wiary oraz zwyczajnej zaradności potrzebnych w podejmowaniu codziennych zadań życiowych, co dodatkowo pogłębia się przez stygmatyzujące reakcje społeczeństwa, a także ukazanie trudności słabo jeszcze rozwiniętej pod tym względem działalności wspierającej i wzmacniającej.(?) Zasadne jest analizowanie tego problemu i opracowywanie określonych rozwiązań oraz wdrażanie ich w konkretnych społecznościach lokalnych, w codziennej praktyce profilaktyczno-resocjalizacyjnej i socjalnej.
Zamieszczone w książce teksty wskazują na rozległe obszary wiedzy teoretycznej i rozwiązań praktycznych niezbędnych do wieloaspektowych i pogłębionych studiów nad problematyką tożsamości grupowej dewiantów oraz kierunków działań opiekuńczych, wychowawczych i terapeutycznych, jakie powinny być podejmowane w programach reintegracji społecznej byłych przestępców.
Jest to 10 tom serii "Nauczyciele-Nauczycielom". Tytuł tomu został rozwinięty podtytułem "Poszukiwanie podstaw samorządności, współdziałania, demokracji". Autorzy rzeczywiście poszukują owych podstaw, dokonują wieloaspektowej interpretacji samego pojęcia współdziałania umieszczając je w kontekście wielu pojęć pokrewnych i przeciwstawnych (współdziałanie a rywalizacja). Współdziałanie nie jest tu tylko teoretycznym problemem, ale wyrasta z przezwyciężenia podziałów między nauczycielami różnych typów szkół. Chodzi o to, by zbliżyć świat dziecka i świat dorosłych do siebie na drodze poszukiwania rodziny człowieczej.
Książka składa się z trzech rozdziałów, połączonych myślą Dalajlamy ?(?) Wykorzystamy każdą nadarzającą się okazję do przyniesienia pożytku innym, zamiast myśleć tylko o własnych, wąskich interesach (?)?.W części pierwszej autorzy dążą do wyostrzenia pojęcia współdziałania i rywalizacji, samorządności i demokracji uczestniczącej oraz pojęcia liberalizmu. Część druga akcentuje znaczenie nauczycielskich kompetencji dla rozwoju umiejętności współdziałania uczniów oraz ich kreatywności; ukazuje kształtowanie się partnerskich i samorządnych zachowań zarówno w rodzinie, jak tez w domu dziecka i szeroko rozumianym środowisku społecznym. Część trzecia ukazuje historyczne korzenie oraz kulturowe, prawne i gospodarcze uwarunkowania idei samorządności.
Tom 11. serii "Nauczyciele-Nauczycielom" stanowi kontynuację treści zawartych w tomie 10. Zawarte są tu teksty ujmujące problematykę współdziałania poprzez pewne interpretacje teoretyczne i ich odniesienia do praktyki, wzbogacone często opisem konkretnych technologii działania. Książka ta cechuje się żarliwością i zaangażowaniem autorów w sprawy dziecka.
Rozdział I zajmuje się analiza tytułowego pojęcia współdziałania oraz pojęcia dialogu, samorządności i demokracji w wybranych koncepcjach edukacyjnych (c. Frieneta, J.Deweya).
Rozdział II eksponuje interakcje pomiędzy dzieckiem a nauczycielem, mówi o integracji uczniów niepełnosprawnych w przeciętnej klasie szkolnej, o komunikacji interpersonalnej
Rozdział III zawiera głównie rozprawy, w których dąży się do ?wyostrzenia? pojęcia integracji ? jej form i nowych przestrzeni współdziałania jako drogi poszukiwania wartości, Omawia następujące obszary integracji: tematyczno-problemową, czynnościowo-strukturalną, czasoprzestrzenno-interpesonalną, autokreacyjną.
Książka ta wzbogaca wiedzę o nowych przestrzeniach, metodach i formach współdziałania. Ukazuje ona potrzebę więzi, dialogu, bezpiecznej współpracy i przyjaźni. Wskazuje, że waloryzacja międzyosobowej przestrzeni odbywa się poprzez uznanie ponadkulturowych wymiarów dobra, piękna i prawdy.
Przewodnią zasadą towarzyszącą tej pracy jest podejmowanie konkretnych działań na rzecz troski nauczyciela o optymalny rozwój intelektualny, emocjonalny, społeczny oraz prawidłowy rozwój mowy każdego dziecka, a także ma on na względzie dobro wszystkich członków zespołu klasowego.
Celem programu jest podejmowanie konkretnych działań. Wszystkie ćwiczenia są dostosowane do indywidualnych możliwości psychofizycznych uczniów w normie intelektualnej, a także mogą być wykorzystane do pracy z dziećmi upośledzonymi w stopniu lekkim.
Oddziaływania psychoedukacyjne tego programu odnoszą się do czterech obszarów funkcjonowania psychospołecznego dzieci: postrzeganie siebie i rozumienie uczuć, współdziałanie i uczestnictwo w grupie, sposoby radzenia sobie w trudnych sytuacjach, swobodne porozumiewanie się z otoczeniem. Każdy obszar zawiera scenariusze, które są podzielone na spotkania. Cały program obejmuje 35 spotkania, które powinny być realizowane co tydzień, przez cały rok szkolny. Poszczególne spotkania i scenariusze ściśle wiążą się ze sobą, a ich układ nie jest przypadkowy. Ćwiczenia skłaniają do aktywności wszystkich uczniów, ułatwiają wzajemne poznanie, podnoszą poziom integracji grupy, uczą skutecznego rozwiązywania konfliktów i problemów, podejmowania decyzji i odpowiedzialności.
Prezentowana książka zawiera zbiór artykułów dotyczących problemów zaburzeń rozwoju, zagrożeń i niepełnosprawności. Publikacja prezentuje niektóre metody usprawnienia dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym (MPD), takie jak: metodę Kabata, Bobathów, Petö, Vojty, Domana, Weroniki Sherborne, Bon Depart, hipoterapię, muzykoterapię oraz podejmuje problematykę osób z wadą słuchu. W książce opisane zostało także zagadnienie społecznego problemu, jakim jest zjawisko spożycia alkoholu przez młodzież.
Autorzy artykułów swoje założenia i pomysły wywodzą z podstaw teoretycznych. Można to uznać za walor pracy dający szansę szerszego spojrzenia na problem niepełnosprawności.
Adresatami publikacji mogą być psychologowie, pedagodzy, logopedzi, terapeuci pracujący z dziećmi, rodzice oraz kadra naukowa i studenci kierunków pedagogicznych.
Mateusz Marciniak autor ?Orientacje konsumpcyjne młodzieży akademickiej? podejmuje się trudnego zadania, dyskusji z założeniami Zygmunta Baumana, jednego z najchętniej czytanych i cenionych polskich socjologów ostatnich lat. Analiza baumanowskich postulatów, prognoz i apeli dotyczących zwłaszcza konsumpcyjnego podejścia do elementów życia społecznego, przebiega w sposób rzeczowy, solidny i przejrzysty. Treść opracowania charakteryzuje się wysoką erudycją autora oraz trafny dobór i krytyczne wykorzystanie dostępnego piśmiennictwa, oraz badań własnych.
Książka podejmuje dosyć ważne w aktualnej refleksji socjologicznej zjawiska. Wg. Baumana modelowy uczestnik społeczeństwa, konsument, wszystkie elementy rzeczywistości traktuje na wzór relacji z towarami konsumpcyjnymi. Zjawisko to dotyczy: czasu, przestrzeni, przedmiotów, innych ludzi, siebie, wartości i społeczeństwa. Wszystko podlega konsumpcji. Autor, na podstawie wyników badań przeprowadzonych wśród grupy studentów UAM stara się odpowiedzieć, czy takie podejście w istocie jest słuszne. Czy i jak dalece ukształtowanie orientacji konsumpcyjnej potwierdza tę koncepcję? Czy podejście Baumana nie jest już nieco zdezaktualizowane, czy było słuszne dotychczas, czy nazywanie społeczeństwa ? konsumpcyjnym, nie było przekoloryzowaniem? Tytułowa orientacja konsumpcyjna dotyczy tego, na ile ?konsumowanie? staje się podstawowym schematem poznawczym, na podstawie współczesnej młodzieży akademickiej. Wrażenie robi zwłaszcza empiryczne podejście do analizowanych teorii i wzorcowo ujęta metodologia cyklu badań nad wybraną grupą.
Można się zastanawiać, czy określanie konsumpcji duchem epoki ? motorem współczesnych społeczeństw, jest uzasadnieniem słusznym. Z pewnością warto się nad zagadnieniem pochylić i spróbować poddać go weryfikacji, odczarować pewne zastane założenia. Jak słusznie zauważa prof. Czerepaniak-Walczak są to analizy uwalniające pojęcie konsumpcji i tego syndromu od statusu wytrychów albo ozdobników.
W książce zaprezentowano scenariusze wykorzystujące elementy Gimnastyki Mózgu (wg Dennisonów) – bazowego programu w ramach Kinezjologii Edukacyjnej. Propozycje w nich zawarte skierowane są do nauczycieli edukacji przedszkolnej i wczesnoszkolnej.
Proste i możliwe do wykonania w każdych warunkach ćwiczenia, mogą być zastosowane jako: relaksujące, w przerwie między zajęciami, wyciszające po zajęciach, koncentrujące przed wysiłkiem, usprawniające przed czynnościami pisania, czytania, zapamiętywania.
Scenariusze mogą być wykorzystane do pracy z dziećmi 6-7-letnimi. Zawierają one zestaw ćwiczeń nakierowanych na konkretny cel, taki jak: rozwijanie umiejętności samodzielnego uczenia się
i koncentracji, wspomaganie uważnego słuchania i jasnego wypowiadania się, doskonalenie umiejętności czytania, pisania i rysowania, rozwijanie umiejętności matematycznych oraz kształtowanie postaw twórczych. W scenariuszach znalazły także zastosowanie techniki twórczego myślenia według Edwarda Nęcki. Połączenie ćwiczeń z zakresu Kinezjologii Edukacyjnej i technik twórczego myślenia przynosi zaskakujące rezultaty w pracy z małymi dziećmi.
Osnowę treści tej książki stanowią relacje matki dziecka dotkniętego zespołem Aspergera.
Publikacja ma przybliżyć nauczycielom, rodzicom i wychowawcom kliniczny obraz choroby. Jak można pomóc dziecku autystycznemu? - oto podstawowe pytanie, na które starano się w tej książce odpowiedzieć.
W pierwszej części przedstawiono istotę i swoiste symptomy zespołu Aspergera jako jednej z postaci autyzmu, w drugiej - relacje matki chłopca dotkniętego ta chorobą, jego przeżycia i zachowania. Zgrupowano je w ramach poszczególnych symptomów opisanych i zinterpretowanych w świetle wiedzy o autyzmie.
W aneksie książki zamieszczono tłumaczenie Australijskiej Skali Syndromu Aspergera, która może być wykorzystana we wstępnej diagnozie tego zaburzenia.
Autorka [?] koncentruje swoją uwagę teoretyczną i badawczą na macierzyństwie matek wychowujących dziecko z niepełnosprawnością intelektualną. Warto docenić ten fakt, gdyż to ?trudne? macierzyństwo ? mimo coraz większego zainteresowania badaczy ? ciągle ?upomina się? o naukowe zainteresowanie. [?]
To zajmujące studium teoretyczno-diagnostyczne, w ramach którego Autorce udało się, wykorzystując warsztat badawczy metodologii jakościowej, odkryć znaczenia i sensy nadawane przez matki własnym doświadczeniom. To doświadczenie matek, naznaczone w jakimś sensie upośledzeniem dziecka, nie oznacza ? jak mówi Autorka we wstępie ? że możemy mówić o upośledzonym macierzyństwie. [?]
Każdy z prezentowanych przypadków zawiera biograficzne usytuowanie ?trudnego? macierzyństwa oraz osobistą interpretację upośledzenia własnego dziecka. Biografie przedstawione przez Autorkę to zarazem studium indywidualnego cierpienia, studium osamotnienia, a jednocześnie pokory wobec losu i uczucia ujawnianego w różnych formach. [?]
Zarówno wejście Autorki w słabo rozpoznany obszar badawczy, jak i wartościowe poznawczo analizy teoretyczne i badawcze przekonują mnie o wadze tej pracy w przestrzeni naukowej. Jestem również przekonana, że to także publikacja dla szerszego grona odbiorców. Sądzę, że wszyscy, dla których codzienność jest warta refleksji, powinni być usatysfakcjonowani.
Z recenzji dr hab. Sławomiry Sadowskiej, prof. UG
Publikacja ma charakter poradnika zawierającego konkretne, bardzo proste i przejrzyście sformułowane wskazówki dotyczące pracy z dzieckiem z zespołem Aspergera. Jest skierowana do wszystkich nauczycieli, zwłaszcza szkół ogólnodostępnych, ale i integracyjnych lub specjalnych, którym przyszło pracować z tym jakże fascynującym, wymagającym, zaskakującym, inteligentnym, ale i czasami trudnym dzieckiem. Odbiorcami mogą być również inni specjaliści: pedagodzy, psycholodzy i logopedzi, którzy nie mają do czynienia na co dzień z dzieckiem cierpiącym na zaburzenie ze spektrum autyzmu, ale są ciekawi, jak ono funkcjonuje. Odbiorcami mogą być również rodzice dziecka ze zdiagnozowanym zespołem Aspergera, którzy potrzebują konkretnego pokierowania i wsparcia. Oprócz typowej charakterystyki i sposobów funkcjonowania ucznia cierpiącego na zespół Aspergera zaprezentowane są w tej książeczce osiowe objawy tego zaburzenia z kręgi autyzmu oraz metody terapii. Książeczka jest zatem próbą zainteresowania środowisk nauczycielskich problemami tej grupy uczniów. Termin zespołu Aspergera w ciągu ostatnich kilku lat stał się tematem niezmiernie modnym i głośnym. Należy spodziewać się, że dzieci ze diagnozowanym zespołem Aspergera będzie systematyczne przybywać, jeżeli już tak się nie dzieje. Dlatego wiedza nauczycieli i innych specjalistów z tego zakresu musi się poszerzać, ponieważ dobrze funkcjonujące dziecko dotknięte tym zaburzeniem nie musi trafić do szkoły integracyjnej czy specjalnej, ale do zwykłej szkoły masowej, może właśnie, drogi nauczycielu, do twojej klasy.
Niniejsza praca ma na celu ukazanie roli edukacji (także edukacji dorosłych) w pokonywaniu kryzysu życiowego, jakim jest utrata wzroku, na przykładzie życia osoby ociemniałej. Dla mnie jako pedagoga, absolwentki Podyplomowego Studium Edukacji Dorosłych oraz Studiów Podyplomowych z Tyflopedagogiki, jest to szansa poznania czynników, które mogą mieć wpływ na podjęcie nauki przez osoby dorosłe, zwłaszcza osoby niepełnosprawne, wśród których tylko kilkanaście procent ma średnie lub wyższe wykształcenie, a wskaźnik bezrobocia jest bardzo wysoki. Coraz większa liczba niepełnosprawnych podejmuje naukę na poziomie pomaturalnym i wyższym, a każda z tych osób ma specyficzne i bardzo indywidualne potrzeby, uświadomienie i zrozumienie których pomoże w lepszej współpracy kadry uczącej i dorosłych uczniów niepełnosprawnych. Do niedawna większość osób niepełnosprawnych kończyła swoją edukację na poziomie szkoły zawodowej, nie mając możliwości dalszego kształcenia. Tym bardziej kategoria ?dorosłych uczniów niepełnosprawnych? jest nowym zjawiskiem dla specjalistów edukacji dorosłych.
Badania biografii edukacyjnych dorosłych osób niepełnosprawnych pozwalają na poznanie biegu ludzkiej edukacji: etapów, genezy, motywacji, roli rodziny, szkoły i kształcenia poza instytucjami, skutków i wpływu na całość osobowości uczącego się oraz jego życiowy sukces. Biografia ukazuje jednostkę jako istotę edukującą się, dla której edukacja i uczenie się są pomocne w przezwyciężaniu kryzysu życiowego i stawaniu się ?bardziej człowiekiem?, z uwagi na to, że procesy edukacyjne związane z rozwojem wpisane są w istotę człowieczeństwa.
Niniejsza praca jest również próbą przybliżenia sylwetki osoby, dla której edukacja jest celem życia. Pisząc biografię edukacyjną, chciałam pokazać Człowieka, pokazać więcej niż dwa wymiary, które dostrzega większość osób pełnosprawnych, myśląc o osobach niepełnosprawnych ? wymiar bohatera albo pacjenta. Chciałam pokazać osobę zaradną, ambitną, inteligentną, ciekawą świata i zarażoną bakcylem edukacji, który ? mam nadzieję ? jest nieuleczalny (por. Belzyt, 2002). Praca ta jest także w pewnej mierze próbą zmierzenia się z własnym doświadczeniem życiowym ? badaczki i wolontariuszki osoby niewidomej.
W prezentowanych w tomiku bajkach ? będących podstawą mojej pracy z dziećmi - wykorzystałam rym, stąd ich nazwa ? bajki rymowane. Rym miał pełnić funkcję głównie instrumentacyjną, która polegała na wprowadzeniu bogatszej postaci dźwiękowej.
Bohaterowie prezentowanych opowiadań borykają się z problemami, rozwiązują je i zachęcają do myślenia. Pozwalają dziecku uwierzyć w sukces.
Odbiorcy moich bajek to uczniowie specjalnej szkoły podstawowej w wieku 8?14 lat z zaburzeniami emocjonalnymi ? dzieci mające kłopoty z nauką, tj. mniej zdolne, zaniedbane wychowawczo, odrzucone (w domu rodzinnym, w szkole, w grupie rówieśniczej).
W publikacji przedstawiam gotowe scenariusze, dzięki którym osiągnęłam zamierzone cele. Każdy z nich był wielokrotnie sprawdzony w praktyce. Pomocne w pracy były rysunki przygotowane według własnego pomysłu. Bajki te napisałam z myślą o nauczycielach-wychowawcach, nauczycielach szkół specjalnych, bibliotekarzach, pedagogach szkolnych oraz tych wszystkich, którzy mają do czynienia z dziećmi i młodzieżą.
?[?] opiniowaną książkę uważam za bardzo wartościową merytorycznie, potrzebną
i pożyteczną społecznie, a przy tym pilnie oczekiwaną przez wychowawców różnego rodzaju świetlic terapeutycznych i środowiskowych, pedagogów specjalnych, pedagogów szkolnych, logopedów i innych terapeutów. Jej Autorce ? Pani Agnieszce Łabie ? chciałabym tą drogą pogratulować udanego przedsięwzięcia i podziękować za trud włożony w jej przygotowanie. Chciałabym pogratulować Pani zarówno koncepcji metodologicznej, jak i udanej próby rozbudzenia zainteresowania poruszaną problematyką nie tylko u nauczycieli, wychowawców i terapeutów, ale może i rodziców, którzy często nie wiedzą, jak radzić sobie z problemami dzieci tak wyjątkowych, jak dzieci ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi, które często wymagają wsparcie i pomocy z zewnątrz?.
Książka pod redakcją Pana prof. dr. hab. Jana Papieża jest wydarzeniem na wielką skalę w polskim kontekście badań nad teorią wychowania. Podjęty problem, struktura i treść książki pozwalają stwierdzić, że książka będzie stanowiła oryginalny i wartościowy wkład do budowania w Polsce współczesnej teorii wychowania. […] wpisuje się w ogólną wiedzę pedagogiczną i jej tworzenie, jak również w obszar badań teorii wychowania i w tym sensie wypełnia lukę, jaka istnieje w polskiej myśli pedagogicznej, jeśli chodzi o relację między wiedzą ogólną a wiedzą szczegółową w pedagogice, a która często powodowała bądź to zwiększenie znaczenia wiedzy ogólnej (wzrost np. znaczenia pedagogiki ogólnej), bądź znowu zwiększenie zainteresowań teorią wychowania kosztem wiedzy ogólnej. Autorzy […] recenzowanej publikacji w tym sensie plasują się w bardzo ważnym i oryginalnym obszarze badań, który dotychczas nie był opracowany i nie był realizowany. […] Recenzowana książka niewątpliwie mieści się wśród 25 najlepszych ostatnio wydanych pozycji z tego zakresu.
ks. dr hab. Marian Nowak, prof. KUL
W prezentowanej książce autorzy poszczególnych rozdziałów prezentują badania teoretyczne i praktyczne nad problematyką transgresji – inter- i transdycyplinarność pedagogiki.
Jej problematyka obejmuje zagadnienia związane z płynną tożsamością pedagogiki, w której to procesach formowania należy uwzględniać udział oznaczania i przekraczania własnych granic oraz integrowania w sobie wiedzy z innych dziedzin, nie tylko w obszarze badań i praktyki edukacyjnej, ale także refleksji teoretycznej…
W części pierwszej, zatytułowanej „Interdyscyplinarność i transdyscyplinarność pedagogiki – wymiar teoretyczny”, znalazły się prace autorów, którzy wykorzystując różne perspektywy badawcze i założenia, podjęli namysł teoretyczny nad kategoriami oraz przejawami inter- i transdyscyplinarności w pedagogice.
Część drugą, pt. „Interdyscyplinarny transfer wiedzy – doświadczenia pedagogicznego pogranicza”, tworzą teksty lokujące się na pograniczach dyscyplin i obszarów badawczych, ukazujące próby integracji pozyskiwanej z nich wiedzy na gruncie pedagogiki. Doświadczenia związane z podejmowaniem przez badaczy problemów i zagadnień znajdujących się na granicach dyscyplin oraz dotyczące transferu wiedzy z innych dyscyplin naukowych i dziedzin badawczych na obszar pedagogiki dostarczają także wiedzy teoretycznej z zakresu praktyki interdyscyplinarnej.
W części trzeciej, pt. „Interdyscyplinarność pedagogiki – doświadczenia transdyscyplinarne”, znalazły się prace autorów koncentrujących swoją uwagę na styku pedagogiki i różnych dziedzin oraz form praktyki społecznej. Społecznie wytwarzana wiedza, nierespektująca dyscyplinarnych podziałów, wykraczająca poza kompetencje dyscyplinarne, stanowi dla badaczy nie lada wyzwanie, ponieważ jej integracja z wiedzą wytwarzaną na gruncie pedagogiki wymaga właściwego przygotowania oraz kompetentnie prowadzonych badań.
Czytelnikom życzymy zadowolenia i badawczych pożytków wyniesionych z lektury.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
