Tom 2. Edukacja małego dziecka. Wychowanie i kształcenie w praktyce jest kontynuacją refleksji teoretycznych i badawczych nad problematyką przysposabiania dziecka do rozwoju w toku jego edukacji i wychowania w różnych obszarach działań pedagogicznych. Prezentowane teksty kierują uwagę Czytelnika na praktyczne wykorzystanie teorii w praktyce nauczycielskiej. Jest to umiejętność ważna w pracy pedagogicznej, ponieważ pozwala na potwierdzenie przydatności teorii, jej żywotności oraz twórczego podejścia nauczyciela.
Praca składa się z trzech części. Część pierwsza jest zatytułowana Potrzeby a możliwości małego dziecka, na którą składa się 10 tekstów. W opracowaniu Bożeny Muchackiej, omówiono zagadnienie indywidualnych potrzeb i możliwości dziecka w procesie wychowawczym i edukacyjnym w odniesieniu do opinii współczesnych ekspertów edukacji, którzy podejmują temat wychowania uczestniczącego, sytuują na pierwszym planie zagadnienie dobra wspólnego oraz rozwijanie umiejętności współpracy i współdziałania. Z kolei Gabriela Kapica, Zuzanna Zbróg, Ewa Jędrzejowska i Gabriela Kryk omówiły zagadnienie rozwoju, kształtowania i kształcenia umiejętności czytania i pisania dzieci. Zagadnienie percepcji, recepcji, rozwoju umiejętności matematycznych dzieci w kontekście komunikacji przedstawiły Beata Bugajska-Jaszczołt i Monika Czajkowska. Na zagadnienie rozwoju dojrzałości zdrowotnej dziecka do samodzielnej pracy w szkole zwróciły uwagę i zanalizowały Gabriela Piechaczek-Ogierman i Teresa Parczewska.
W części drugiej tomu pt. Kreatywność ? wspieranie rozwoju ? praktyka edukacyjna podniesiono problem stymulacji twórczości dziecka poprzez rozwój jego doświadczenia poznawczego i praktycznego. Zagadnienia z zakresu twórczości plastycznej dziecka omówiły Urszula Szuścik, Monika Wiśniewski-Kin, Małgorzata Stokłosa i Jolanta Gisman-Stoch. Rozwój potrzeb estetyczno-muzycznych przedstawiła w tekście Lidia Kataryńczuk-Mania. Inne rodzaje potrzeb i przeżyć, które wiążą się z pełnym, czyli wszechstronnym rozwojem dziecka opisały Aniela Różańska ? obcowanie z przyrodą i Małgorzata Drost-Rudnicka ? edukację techniczną.
Część trzecia tomu pt. Wychowanie i kształcenie dziecka niepełnosprawnego prezentuje rozważania, które dotyczą potrzeb edukacyjnych dziecka niepełnosprawnego i wynikających z tego ściśle określonych metod pracy z nim. Edukację dziecka niepełnosprawnego w przedszkolu omówiły Alicja Hruzd i Anna Borzęcka, a edukację na etapie wczesnoszkolnym Danuta Al-Khamisy, Zenon Gajdzica i Izabela Bieńkowska.
Potrzeby dziecka nie zmieniają się, natomiast zmieniają się możliwości i środki oddziaływania nauczyciela na dziecko w wyniku rozwoju nowych technologii, wiedzy oraz ich praktycznego zastosowania.
Redaktorzy Tomu składają podziękowania Panu Prof. zw. dr hab. Bogusławowi Śliwerskiemu za wnikliwą i życzliwą recenzję.
Urszula Szuścik
Trzeci tom pracy Edukacja małego dziecka, zatytułowany Nowe konteksty, poglądy i doświadczenia, kontynuuje refleksje dotyczące pracy pedagogicznej z dzieckiem w wieku przed- i wczesnoszkolnym. Zaprezentowano w nim autorskie poglądy i/lub wyniki cząstkowych badań prowadzonych w tym zakresie. Mimo że w niektórych przypadkach badania te wykonano na małych grupach dzieci (uczniów klas I?III), ich rodziców i nauczycieli, dają one jednak wartościowy poznawczo obraz funkcjonowania współczesnego dziecka w wielu różnorodnych środowiskach (rodzinnym, przedszkolnym, szkolnym i pozaszkolnym, rówieśniczym, medialnym).
Tom otwiera część zatytułowana Nowe konteksty edukacji małego dziecka, w której autorzy poszczególnych rozdziałów interpretują podstawowe kategorie ? dziecka i dzieciństwa ? w kontekście przemian edukacyjnych wyznaczanych zmianą społeczną. Podejmują także próbę wskazania nowych orientacji i strategii edukacyjnego działania, ze szczególnym uwzględnieniem refleksyjności i myślenia krytycznego odnoszących się do poszukiwania, tworzenia i zmiany zarówno w działalności dziecka, jak i nauczyciela.
Część druga ? Doświadczenia edukacji przed- i wczesnoszkolnej w Czechach i na Słowacji ? poszerza nakreśloną problematykę o obszar edukacyjnych doświadczeń naszych południowych sąsiadów. Autorki opracowań nawiązują do najnowszych prawnych regulacji oświatowych, które wprowadziły szereg zmian w czeskiej i słowackiej edukacji elementarnej. Zmiany te dotyczą głównie charakteru instytucji zajmujących się kształceniem dzieci przed- i wczesnoszkolnych, i obejmują: model edukacji, proces kształcenia, program nauczania, metodę planowania edukacji oraz ewaluację wyników kształcenia.
Ostatnia część tomu ? Poglądy i doświadczenia dotyczące edukacji małych dzieci w Polsce ? obejmuje opracowania skupiające się na kwestiach wspierania różnych form aktywności (myślowej, metaforycznej, matematycznej) i rozwoju (emocjonalnego, społecznego, kulturowego) dziecka. Prezentowane poglądy i doświadczenia odnoszą się również do problematyki zagospodarowania czasu wolnego dzieci, jak i przejawianych przez nie zachowań ryzykownych, warunkowanych między innymi dysfunkcyjnością współczesnej rodziny.
Książka została przygotowana przez specjalistów różnych dziedzin ? lekarzy, psychologów, pedagogów, logopedów, fizjoterapeutów. Przybliża wiele zagadnień, przede wszystkim diagnozę i terapię zaburzeń rozwojowych, głównie o podłożu genetycznym i metabolicznym, nieznane, rzadkie choroby wieku dziecięcego lub rozpoczynające się w dzieciństwie, nieprawidłowości rozwojowe i choroby, które prowadzą do niepełnosprawności.
Poruszana w książce problematyka jest obszerna i oparta o aktualne badania naukowe oraz obowiązującą literaturę przedmiotu. Może stanowić źródło wiedzy dla studentów pedagogiki, psychologii, fizjoterapii i medycyny.
Opracowanie każdej jednostki chorobowej, zaburzenia czy niepełnosprawności ma wymiar holistyczny i utrzymane jest w duchu humanistycznym, w orientacji personalizmu. Na takie przedsięwzięcie wskazuje chociażby konstrukcja każdego rozdziału.
Tytuły wszystkich tekstów rozpoczynają się od wyrażenia ?Dziecko z?? po to, aby czytelnik zwrócił uwagę na osobę dziecka uwikłanego w proces diagnostyczno-terapeutyczny, nierzadko wiążący się z przeżywaniem lęku, cierpienia i poczuciem braku bezpieczeństwa.
Publikacja powinna zainteresować pedagogów specjalnych, logopedów, rehabilitantów, terapeutów pracujących z dziećmi i młodzieżą niepełnosprawną, a także psychologów klinicznych, prowadzących psychoterapię z dziećmi i młodzieżą chorującą na rzadkie choroby genetyczne i deficyty rozwojowe. Zaciekawi ponadto rodziców i wychowawców dzieci cierpiące na te choroby oraz wyższe uczelnie pedagogiczne, psychologiczne, medyczne i pokrewne, jako źródło wiedzy dla studentów.
Książka adresowana jest do osób, które są zainteresowane problematyką kształtowania i terapii mowy dzieci niesłyszących. Kolejne rozdziały zawierają omówienie elementarnych zagadnień dla tych osób, które nie mają interdyscyplinarnego przygotowania logopedycznego.
Książkę można podzielić na dwie zasadnicze części. W pierwszej omówiono założenia teoretyczne surdologopedii, natomiast w drugiej przedstawiono praktyczne wskazówki dotyczące metodyki pracy logopedycznej z dziećmi z zaburzeniami słuchu i mowy.
Zagadnienia zawarte w opracowaniu mają charakter syntetyczny, z podaniem konkretnej literatury. Autorka ma nadzieję, że opracowanie będzie motywacją do studiowania surdologopedii oraz inspiracją do teoretycznego i praktycznego doskonalenia warsztatu pracy osób zajmujących się wychowaniem i terapią dzieci oraz dorosłych z wadą słuchu.
Praca monograficzna Jadwigi Lach-Rosochy […] wyraźnie wpisuje się w jakże potrzebną dzisiaj dyskusję wokół miejsca przeżycia estetycznego w szeroko pojmowanej działalności edukacyjnej. Mamy tutaj do czynienia z kolejnym znaczącym głosem uzasadniającym tezę, że tylko taka pedagogika, która uzna przeżycie estetyczne za fundament doświadczenia osobowego, może uchronić wychowanie przed jednostronnością i skutecznie wspierać wychowanka w nieustannym dowiadywaniu się o sobie. Autorce […] nie chodzi jedynie o to, aby przywrócić sztuce należne jej miejsce w procesie nauczania i wychowania; […] pokazuje, że bez wrażliwości estetycznej, która [...] idzie w parze z wrażliwością moralną, trudno sobie wyobrazić autentyczną komunikację między ludźmi na wszystkich płaszczyznach życia społecznego i politycznego. Nie byłaby to bowiem komunikacja między osobami, ale jedynie komunikacja między rolami społecznymi. Ludzie, którzy zostali pozbawieni możliwości rozwijania wrażliwości estetyczno-moralnej, nie są zdolni do samorealizacji, a jedyną zasadą, którą stosują w życiu, jest […] konkurencja. […] Z jednej strony coraz to nowe formy sztuki wprowadzane są w ogólnoświatowy obieg, a z drugiej – jak sugeruje David Harley – mamy do czynienia z fermentem, niestabilnością i przelotnością postmodernistycznej estetyki. […]
Autorka dokładnie nakreśliła kierunek badań przez przyjęcie podstawowych założeń pedagogiki antropologicznej. […] Wielką zaletą […] jest wybór metody badań. Idiograficzne podejście do badanej problematyki pozwala na przełamanie wszelkich schematów poznawczych, co nie oznacza wcale zerwania z możliwościami logicznej analizy danych. […] Wnioski z przeprowadzonych badań potwierdzają główną tezę pracy – przeżycia estetyczne odgrywają ważną rolę w budowaniu struktury aksjologicznej człowieka jako osoby. Wspieranie wychowanków w procesie odkrywania ich możliwości na płaszczyźnie estetycznej samorealizacji przyczynia się niewątpliwie do budowania społeczeństwa osób.
W ogólności książka jest spójna, erudycyjna, aktualna i napisana z pasją badawczą.
Z recenzji dr. hab. Andrzeja Murzyna, prof. UŚ
Praca niniejsza powstała w przekonaniu, że sensowna implementacja przeżyć estetycznych w proces edukacyjny stwarza szansę realizacji tak ambitnie określonych zamierzeń. Przeżycia estetyczne, jak dowodzą tego badania dawniejsze i współczesne, są poznaniem szczególnego rodzaju, dotykają tajemnic życia i odkrywają rzeczywistości ukryte, przynoszą zrozumienie dla rzeczy zwyczajnych i niezwyczajnych, dla zjawisk typowych i nietypowych, dla zdarzeń przewidywalnych i nieprzewidywalnych. Kierując uwagę człowieka w przyszłość, przezwyciężają egoistyczne i krótkowzroczne zapatrzenie w siebie i angażują w działania wykraczające poza doraźne potrzeby życiowe, skłaniają do angażowania się w urzeczywistnianie wartości, które obiecują uczynić świat piękniejszym i doskonalszym, a podmiot owych przedsięwzięć – kimś wyjątkowym...
Praca dotyczy wychowania młodzieży zagrożonej niedostosowaniem społecznym, przestępczością w pierwszej połowie XX wieku w Zakładzie Wychowawczym w Cieszynie oraz w placówkach pokrewnych.Zawiera opis działalności zakładu oparty na oryginalnych dokumentach z tego zakresu, wywiadach, zdjęciach i wspomnieniach. Placówka stanowiła przykład wzorowo zorganizowanej instytucji, posiadała dobrze przygotowaną kadrę pedagogiczną, kształciła w kilkunastu zawodach i prowadziła bogatą działalność kulturalną, sportową i oświatową.
Rozprawa Autorki różni się wyraźnie od spotykanych publikacji dlatego, że: po pierwsze, przynosi materiał badawczy z terenu badań zróżnicowanego pod względem kulturowym i społeczno-gospodarczym (aspiracje życiowe uczniów z obszaru województwa śląskiego analizowane są z uwzględnieniem podregionów), a po drugie, podejmuje zasadniczo nowe ujęcie problematyki.
Takim problemem godnym szczególnej uwagi jest analiza różnych rodzajów aspiracji życiowych ze względu na ich treść (edukacyjne, zawodowe, w zakresie aktywności w sferze publicznej, wolnoczasowe, dotyczące środowiska zamieszkania, rodzinne).
W zakresie szczegółowej problematyki Autorka sięga również w ten obszar refleksji pedagogicznej i socjologicznej, który dotyczy hierarchii pożądanych wartości, dążeń życiowych, jak również dróg ich kształtowania rozważanych na tle zmiany społecznej. Zatem Autorka próbowała także uchwycić i zbadać zagrożenia stojące na drodze realizacji aspiracji życiowych młodzieży.
Za niewątpliwy i nowatorski walor pracy należy uznać włączenie do problematyki aspiracji życiowych młodzieży kwestii dotyczącej uznawanych przez młodzież autorytetów. Odwoływanie się do autorytetów, to jeden z niezbędnych elementów procesu nowoczesnej edukacji. […]
Publikacja jest oryginalna i twórcza. Stanowi istotny wkład w wybraną problematykę badań. Dzięki takim opracowaniom możliwa jest nie tylko korekta istniejącego stanu, ale również sporządzenie diagnozy dającej wiedzę, jakie wartości będą istotne dla młodzieży w najbliższej przyszłości.
dr hab. Renata Stojecka-Zuber
?Życie człowieka składa się z sekwencji pewnych wydarzeń, które dla każdej jednostki wypełnione są innego rodzaju doświadczeniami, gdyż przeżywa ona emocje i zdarzenia w sposób zindywidualizowany, a więc jedyny w swoim rodzaju.? Autorka zgromadziła w swojej publikacji liczne teorie resocjalizacyjne (antropologiczne, psychologiczne, socjologiczne, ekonomiczne) dotyczące jednostek przestępczych w odniesieniu do przebiegu ich życia, a także poszczególnych jego elementów tj. tożsamości, stylu życia i innych. Niepowtarzalnym uzupełnieniem badań są materiały biograficzne osiemdziesięciu siedmiu skazanych osób, stanowiących grupę reprezentatywną. Książka jest ważnym i aktualnym głosem w interdyscyplinarnej dyskusji o kondycji pedagogiki resocjalizacyjnej, a także ma duży wkład w badania nad znaczeniem metody biograficznej w naukach społecznych i dziedzinach pokrewnych.
Rozprawa ma charakter metapedagogiczny, wpisując się w obszar dociekań pedagogiki ogólnej i teoretycznych podstaw wychowania. Jest przy tym jednoznacznie osadzona w pedagogice religii nurtu personalistycznego. Takich prac powstaje w ostatnich latach coraz więcej, co wydatnie świadczy albo o ich ciągłej jeszcze nieobecności w naukach o wychowaniu, albo o swoistym ?głodzie?, zapotrzebowaniu na powrót w debatach naukowych do kwestii aksjonormatywnych i teleologicznych.
Z recenzji prof. zw. dr. hab. Bogusława Śliwerskiego
Książkę tę chcielibyśmy polecić pedagogom specjalnym, nauczycielom praktykom, studentom kierunków pedagogicznych i wszystkim osobom zainteresowanym problematyką niepełnosprawności. Rozważania w niej podjęte zmierzają do znalezienia odpowiedzi na pytanie o kierunki rozwoju pedagogiki specjalnej. Zarówno na gruncie teorii, jak i praktyki pedagogiki specjalnej nie da się ich przeanalizować bez uwzględnienia zmian, jakie zaszły w terminologii tej dyscypliny naukowej oraz w kierunkach oddziaływań rehabilitacyjnych czy integracyjnych po 1989 roku, a później po wstąpieniu Polski do Unii Europejskiej. Zmiana stosunku do osób z niepełnosprawnością i wyobrażeń o samej niepełnosprawności, postrzeganie jednostki jako autonomicznego podmiotu, pluralizm zachowań i wyborów oraz przemiany w prawodawstwie to niektóre z konsekwencji tych przeobrażeń dla funkcjonowania osób z niepełnosprawnością omawiane w tomie. Redaktorzy Niniejsza książka rozpoczyna nowy cykl zbiorowych publikacji przygotowywanych w Katedrze Pedagogiki Specjalnej Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie, zatytułowany &bdquoHoryzonty Pedagogiczne&rdquo. Jest to początek trzeciej już serii prac naukowych, po &bdquoDyskursach Pedagogiki Specjalnej&rdquo i &bdquoHeurystycznym Wymiarze Ludzkiej Egzystencji&rdquo. &bdquoHoryzonty Pedagogiczne&rdquo będą stanowić cykl podejmujący problemy z różnych obszarów pedagogiki specjalnej oraz dyscyplin pokrewnych. Oddawana w ręce Czytelnika publikacja zawiera teksty dotyczące zarówno teorii, jak i praktyki pedagogiki specjalnej, a także podmiotu tej dziedziny nauki, którego rozumienie obecnie ulega rozszerzeniu (odnosi się do osób w każdym wieku i z różnego rodzaju odstępstwami od normy in minus oraz in plus).
W tomie 6. Edukacji małego dziecka pt. Wybrane obszary aktywności kontynuowane są zagadnienia dotyczące pracy pedagogicznej z dzieckiem w wieku przed- i wczesnoszkolnym, są w nim zaprezentowane również autorskie poglądy i/lub wyniki cząstkowych badań prowadzonych w tym zakresie.
Pracę otwiera część zatytułowana Aktywność językowa i literacka, w której zaprezentowano autorskie rozwiązania w zakresie wczesnodziecięcej nauki czytania, wspomagania rozwoju mowy małego dziecka przez piosenkę, literaturę dziecięcą (bajkę i baśń), swobodną twórczość literacką czy naukę języków obcych. Autorzy poszczególnych tekstów podejmują także próbę wskazania nowych strategii edukacyjnego działania ze szczególnym uwzględnieniem refleksyjności i myślenia krytycznego wobec „poszukiwania, tworzenia i zmiany” zarówno w aktywności dziecka, jak i nauczyciela.
W kolejnej części – Aktywność matematyczno-przyrodnicza – zawarto opracowania nawiązujące w swych założeniach do koncepcji dyskursu szkolnego, zgodnie z którą rozwiązywanie różnego typu zadań, w tym także matematycznych, oparte na komunikacji między dziećmi oraz między dziećmi i nauczycielem może w znaczący sposób poprawić jakość i szybkość nabywania przez nie umiejętności i wiadomości. Przywołane w artykułach badania prowadzone nad procesem komunikacji wskazują jednak, iż często przebiega on w sposób nieudolny. Komunikaty werbalne kierowane przez nauczyciela do uczniów wymagają najczęściej jedynie reprodukcji nabytej wiedzy bądź są rozkazami, zakazami i żądaniami. W toku zajęć to nauczyciel wyznacza najczęściej prawie wszystkie formy aktywności dzieci, będąc zarazem osobą najbardziej aktywną werbalnie, przyczyniając się tym samym do ograniczenia wychowanków w sferze komunikacji.
Trzecia część tomu – Aktywność artystyczna – obejmuje opracowania skupiające się na kwestiach wspierania różnych form aktywności artystycznej dzieci w wieku przed- i wczesnoszkolnym – muzycznej, ludowej czy teatralnej, z uwzględnieniem rozwiązań i doświadczeń zagranicznych. Ważnym wątkiem podjętym również w artykułach zawartych w tej części jest problem edukacyjnych barier kreatywności młodszych uczniów, sprowadzających się najczęściej do: faworyzowania transmisyjnej strategii kształcenia preferującej bierność uczniów; pomijania ich konfliktu poznawczego, czyli emocjonalnego zaangażowania w postaci zaciekawienia i fascynacji; rywalizacji zamiast kooperacji i współdziałania; braku okazji do organizowania kooperatywnego uczenia się, do współpracy, współdziałania oraz odpowiedzialności za podejmowane zadania; osoby nauczyciela-wychowawcy oraz niedostosowania metod i form kształcenia do właściwości i potrzeb współczesnych uczniów.
Tom zamyka część czwarta – Komputerowe wspomaganie edukacji małego dziecka – w której wszyscy autorzy po pierwsze – wskazują na konieczność nauczania wspomaganego komputerowo w przedszkolu i niższych klasach szkoły podstawowej, mogącego stać się swoistą szansą w procesie wspierania rozwoju zarówno dzieci zdrowych, jak i ich niepełnosprawnych rówieśników, a po drugie – przedstawiają różne ograniczenia i bariery związane z tą formą edukacji. W tym kontekście ważne staje się rozwijanie zainteresowań dziecka i tworzenie Epizodów Wspólnego Zaangażowania oraz Scen Wspólnej Uwagi w relacjach dziecko–nauczyciel jako atrybutów efektywności edukacji wspomaganej komputerowo.
Edukacja małego dziecka
Tom 1: Teoretyczne odniesienia, tendencje i problemy (zobacz tuta)
Tom 2: Wychowanie i kształcenie w praktyce (zobacz tutaj)
Tom 3: Nowe konteksty, poglądy i doświadczenia (zobacz tutaj)
Tom 4: Konteksty rozwojowe i wychowawcze (zobacz tutaj)
Tom 5: Nauczyciel-wychowawca w przedszkolu i szkole (zobacz tutaj)
Tom 6: Wybrane obszary aktywności (zapowiedź)
Zjawiska na niebie gwiaździstym to pięknie ilustrowany, fascynujący w swej treści „przewodnik po niebie” dla wszystkich Czytelników zainteresowanych astronomią. Przystępnie informuje i podaje praktyczne wskazówki. Jest przeznaczony dla osób zamierzających dla przyjemności, na przykład podczas wakacji, przystąpić do wstępnych obserwacji nieba.
Jest to również książka dla pedagogów, wyrasta bowiem z praktyki nauczania. Do programu waldorfskich klas wyższych szkoły podstawowej należą cykle lekcji astronomii. Charakterystyczne jest tu podejście fenomenologiczne. Dzieci uczą się poznawać i rozumieć to, co mogą dostrzec gołym okiem, a więc w przypadku astronomii związek między Ziemią i Słońcem, fazy Księżyca oraz wyraźnie widoczne na bezchmurnym nocnym niebie gwiazdozbiory.
W szkołach innego typu można przystąpić do tematu inaczej: na przykład wzbogacić obserwacjami nieba wieczory przy ognisku podczas pierwszego wspólnego wyjazdu wychowawcy z klasą, a w następnych latach nauki także lekcje geografii i historii. Jak wykazuje praktyka nauczania w szkołach waldorfskich, tego rodzaju wprowadzenie do astronomii pod rozgwieżdżonym niebem to dla uczniów źródło niezapomnianych, radosnych przeżyć, do których powraca się przez całe życie.
Z języka niemieckiego przełożyła Irena Semeniuk.
Tom 4 serii Edukacja małego dziecka otwiera kolejne opracowania poświęcone szeroko rozumianej problematyce edukacji, wychowania i wsparcia dziecka w toku jego życia na poszczególnych etapach rozwoju. W tomie zostały poruszone zagadnienia związane ze wspomaganiem rozwoju i uczenia się dziecka. Opracowania zostały podzielone na dwie części: pierwszą zatytułowaną Wspomaganie rozwoju i uczenia się małego dziecka i część drugą: Konteksty wychowawcze – ku pedagogice współbycia. Artykuły prezentują rozważania teoretyczne, jak i empiryczne z zakresu kształcenia ogólnego dziecka w wybranych obszarach jego rozwoju poznawczego lub społecznego.
Edukacja małego dziecka
Tom 1: Teoretyczne odniesienia, tendencje i problemy (zobacz tuta)
Tom 2: Wychowanie i kształcenie w praktyce (zobacz tutaj)
Tom 3: Nowe konteksty, poglądy i doświadczenia (zobacz tutaj)
Tom 4: Konteksty rozwojowe i wychowawcze (zobacz tutaj)
Tom 5: Nauczyciel-wychowawca w przedszkolu i szkole (zobacz tutaj)
Tom 6: Wybrane obszary aktywności (zapowiedź)
Rozprawa Agnieszki Cybal-Michalskiej idealnie trafia w oczekiwania zarówno współczesnych władz resortu nauki i szkolnictwa wyższego, studentów, nauczycieli akademickich, jak i środowiska pracodawców, gdyż wdrażane od kilku lat zmiany w kształceniu młodzieży zostały wyraźnie ukierunkowane na procesy rynkowe. [?] Pojęcie kariery przekształca się z wertykalnego na horyzontalne, obejmując swoim społecznym potencjałem i zobowiązaniem zarazem całą populację osób dorosłych wchodzących na rynek pracy. Jak pisze Autorka: ??Ruchoma perspektywa? młodzieży akademickiej w karierze oznacza rozwój jej kariery na drodze osobistego zaangażowania?. Odsłona różnych znaczeń tego fenomenu wprowadza czytelnika w świat wiedzy o istocie kariery w poszczególnych dyscyplinach naukowych.
Niniejsza publikacja jest interdyscyplinarnym i erudycyjnie przygotowanym projektem badawczym, którego wyniki w warstwie teoretycznej i diagnostycznej stają się niezwykle ważne i cenne dla nauk o wychowaniu, w tym szczególnie dla andragogiki i pedagogiki szkoły wyższej. Bogactwo wykorzystanych źródeł wiedzy z nauk społecznych sprawia, że opracowanie ma w części teoretycznej charakter znaczących badań metateoretycznych, syntetyzujących dotychczasową wiedzę. W żadnej z dotychczasowych rozpraw na ten temat nie znajdziemy tak bogatych zasobów analityczno-syntetycznych wiedzy o interesującej badaczkę kategorii pojęciowej, jaką stała się dla niej kariera. Agnieszka Cybal-Michalska dokonała bardzo rzetelnej i interdyscyplinarnie zorientowanej kwerendy literatury, co istotnie wzbogaca naszą wiedzę o powyższym fenomenie.
Szczególną wartość poznawczą mają wyniki przeprowadzonych przez autorkę badań wśród młodzieży akademickiej, gdyż dowodzą one nie tylko znakomitego warsztatu metodologicznego, lecz także sztuki prezentowania danych w sposób klarowny, wzbogacony również o schematy. Niezwykle trafnie odnosi je też do badań innych autorów, dzięki czemu zyskujemy dodatkową perspektywę porównawczą wiedzy o naszej młodzieży. Swobodnie przemieszcza się między wiedzą filozoficzną, socjologiczną a psychologiczną i pedagogiczną, nadając swoim analizom i interpretacjom nowy styl ich uprzystępnienia innym. [...] Rozprawa jest niezwykle bogata, wartościowa poznawczo, a to dlatego, że Autorka nie szukała ucieczki od analizy bogactwa danych, ale znakomicie wykorzystała metody analiz statystycznych, by wydobyć jak najwięcej wiedzy o młodzieży akademickiej i jej świadomości oraz aspiracjach (pro-)zawodowych.
Z recenzji prof. zw. dr. hab. Bogusława Śliwerskiego
Zastosowana przez Autorkę metoda to propozycja indywidualnego przebiegu działań edukacyjnych, który z powodzeniem może być modyfikowany i dostosowywany do potrzeb i możliwości [&hellip] danej klasy. Na podkreślenie ze wszech miar zasługuje zwrócenie [&hellip] uwagi na postawę nauczyciela jako kreatora indywidualnych podejść i preferencji dla każdego dziecka z osobna. Nauka pisania i czytania to niezwykła powinność i odpowiedzialność ze strony nauczyciela, wyzwalająca działania twórcze i kreatywne, jakie drzemią w świadomości ucznia. Rola i zadania, jakie stoją przed nauczycielem w przypadku dzieci o specyficznych trudnościach w nauce pisania i czytania, powodują zwiększenie skali kompetencji i odpowiedzialności nauczyciela profesjonalisty w tym zawodzie.Z recenzji dr hab. Urszuli Ordon, prof. AJD Skala występowania zjawiska dysleksji (ryzyka dysleksji) ujawniona przez naukę, jak również praktykę pedagogiczną skłania wielu badaczy do poszukiwania nowszych, innych i skuteczniejszych sposobów pracy z dzieckiem, aby pomóc mu w wysiłkach edukacyjnych związanych z nauką czytania i pisania. Także ta książka jest wskazaniem nowej metody pracy z uczniem rozpoczynającym swoją szkolną karierę. Aby owa nauka okazała się jak najmniej bolesna, można zastosować tę metodę w przypadku dzieci z zaburzeniami rozwojowymi i uczynić z nauki przyjemną zabawę połączoną z twórczą działalnością. Dzięki teoretycznym rozważaniom dotyczącym dysleksji i jej metodycznego aspektu metoda ta może być również stosowanym przez rodziców sposobem pracy z dzieckiem. To przecież oni, jako największy autorytet, stanowią często silny oręż w pokonywaniu trudności swoich potomków. Stąd wykorzystanie przez rodziców opisanej metody może się przyczynić do zmniejszania kryzysów i porażek tych, których bardzo kochają. Wspólna praca z dzieckiem to nie tylko wyraz troski o nie, lecz także strukturyzowanie inteligencji emocjonalnej, tak bardzo niezbędnej człowiekowi w dobie nanocywilizacji. Każdy rodzic jest zatem zobowiązany do wspomagania rozwoju swojego dziecka, co może czynić, zapoznając się z przedstawianą metodą pracy. Nie ma w niej zwycięzców i pokonanych, nie ma mądrzejszych i mniej zdolnych. Są tylko wytrwali i ambitni, którzy pragną rozwijać swoje horyzonty poznawcze przez nieustawanie w wysiłkach.
W niniejszej książce analizie poddano różne systemy rodzinne i ich wpływ na życie rodziców i dzieci. W rozdziale pierwszym Relacje między rodzicami a dziećmi we współczesnych rodzinach przedstawione zostały zagadnienia dotyczące zmian więzi wewnątrzrodzinnej. Stanowi ona o spójności rodziny, co uznaje się za niezbędny wymiar systemu rodzinnego….
Coraz bardziej powszechne stają się alternatywne formy życia rodzinnego. Badania dotyczące rodziców i dzieci w rodzinach alternatywnych prezentuje rozdział drugi Nietradycyjne systemy rodzinne. Struktura rodziny a jakość funkcjonowania rodziców i dzieci. W rozdziale tym opisane są rodziny o nowej strukturze. Są to rodziny tworzone przez partnerów kohabitujących, rodziny adopcyjne, zrekonstruowane i niepełne. Wyniki zachodnich badań wskazują, że związki niezalegalizowane tworzą gorsze warunki dla rodziny i rozwoju dziecka niż małżeństwo….
Fragment Wstępu
W prezentowanej książce dokonano przeglądu propozycji oddziaływań na najmłodsze dzieci zagrożone niepełnosprawnością lub zaburzone w rozwoju. Obszary zagadnień dotyczą poszczególnych etapów postępowania w procesie wczesnej interwencji i wspomagania rozwoju dzieci. Niektórzy autorzy poruszają zagadnienia inspirujące do planowania i realizowania działań wspomagających prawidłowy rozwój dziecka, inni z kolei pokazują propozycje technik i narzędzi pozwalających na zdiagnozowanie określonych dysfunkcji w rozwoju dziecka, a także dokonują przeglądu oddziaływań terapeutycznych na małe dzieci, u których już pojawiają się nieprawidłowości.
Przedstawione zagadnienia mogą stanowić inspirację do pracy z małym dzieckiem dla specjalistów z różnych dziedzin – pedagogów, psychologów, logopedów, fizjoterapeutów, lekarzy oraz innych terapeutów zajmujących się pomaganiem dziecku i jego rodzinie. Ze względu na obszerne interdyscyplinarne ujęcie problematyki publikacja może być źródłem informacji także dla studentów.
Książka Edyty Zierkiewicz to dojrzałe i wielostronne studium dotyczące ważnego społecznie i bardzo interesującego naukowo fenomenu edukacyjnej funkcji prasy (i szerzej kultury) popularnej, w recenzowanej pracy badane na przykładzie konstruowania dyskursu choroby (rak piersi). Analizy autorki są wielostronne, interdyscyplinarne, a mimo to udało jej się zachować wyraźną i bardzo klarowną formę narracji pozwalającą na niezakłóconą i niemal linearną, systematycznie prowadzoną przez strukturę tekstu lekturę. (?) Jest to ważne i poznawczo bardzo interesujące studium dyskursu medialnego jako dyskursu pedagogicznego, informacyjnie i interpretacyjne ?gęste od znaczeń? i otwierające wiele nowych perspektyw badawczych.
Prof. dr hab. Tomasz Szkudlarek, Uniwersytet Gdański
Problematyka wstydu w nauce stanowiła przede wszystkim obszar zainteresowania psychologii i teologii. Ujęcie prezentowane w książce jest nawiązaniem i rozwinięciem socjologicznego ujęcia wstydu zaproponowane przez amerykańskiego profesora Thomasa Scheffa.Praca koncentruje uwagę Czytelnika na prezentacji ujęcia teoretycznego w nawiązaniu do tradycji myślenia na temat wstydu w socjologii ale przede wszystkim na aplikacjach założeń teoretycznych proponowanego ujęcia.
Prezentowana publikacja jest jak do tej pory pierwszą i jedyną pozycją, w której przedstawione zostały wybrane metody terapii, w dostosowaniu do pracy z osobą przejawiającą głębokie deficyty rozwojowe. Praca nad dziećmi autystycznymi wymaga poszukiwania nowych dróg wspomagania ich rozwoju. Aby wyjść naprzeciw tym poszukiwaniom, Autorzy przedstawili własne doświadczenia, będące wynikiem wieloletniej praktyki zawodowej oraz zdobytej wiedzy. Każdy z Autorów, opisując prowadzoną przez siebie terapię, wychodzi od założeń terapeutycznych, następnie ukazuje możliwości wykorzystania metody w pracy z osobą z autyzmem. Dodatkowo przedstawione zostały badania nad efektywnością wykorzystania każdej z metod oraz propozycje zastosowania tych metod do pracy z dziećmi, gdzie połączone zostały autorskie podejścia z prezentacją podstawowych zaleceń. W końcowej części opracowania znajdują się zalecenia, możliwe do zastosowania w pracy edukacyjno-terapeutycznej w odniesieniu do opisanych programów autorskich.
Książka jest skierowana przede wszystkim do terapeutów-psychologów, pedagogów, socjologów, pracowników socjalnych oraz administracji, podejmujących działania z dziećmi dotkniętymi autyzmem. Szczególnie książkę można polecić praktykom pracującym z dziećmi z głębokimi deficytami rozwoju, nauczycielom szkół integracyjnych, masowych oraz rodzicom posiadającym dzieci autystyczne.
W związku z ogromnym zainteresowaniem, jakim cieszyło się pierwsze wydanie tej publikacji pod tytułem Wspomaganie rozwoju osób z autyzmem, Autorzy z wielką radością podjęli się opracowania drugiego wydania, które zostało zmienione. Zmiany dotyczą m.in. zaprezentowania
w artykułach nowych metod pracy z osobami dotkniętymi autyzmem, aktualizacji prezentowanych tekstów oraz dołączenia nowego artykułu.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
