Program składa się z dwóch części. Pierwsza część obejmuje istotne zagadnienia dotyczące coraz częściej rozpoznawanego w wieku dziecięcym zaburzenia ADHD. Porządkuje podstawową wiedzę z tego zakresu, odwołując się do najnowszych koncepcji. Ponadto opisano tutaj szereg metod i technik stosowanych w terapii nadpobudliwości.
Część druga to propozycja zajęć grupowych i indywidualnych. Program ten, odwołując się do najnowszych nurtów wskazujących na znaczenie kompleksowej terapii, obejmuje oddziaływania na sferę emocjonalną, poznawczą i społeczną. Zaproponowane zabawy i ćwiczenia wychodzą naprzeciw potrzebom dzieci z ADHD. Pozwalają rozładować napięcie psychoruchowe, usprawniają koncentrację uwagi, percepcję oraz koordynację. Dziecko w scenkach pantomimicznych, dramie czy w rysunkach ma szansę na wyrażenie swojej ekspresji, a dzięki bajce terapeutycznej ma wgląd na swoją sytuację i zachowanie. Program daje możliwość przeżywania licznych sytuacji, w których dziecko osiąga sukces, co korekcyjnie wpływa na postrzeganie własnej osoby.
Książka jest doskonałą pomocą dla nauczycieli i wychowawców klas terapeutycznych oraz nauczania indywidualnego, terapeutów pracujących w poradniach psychologiczno-pedagogicznych, świetlicach, a także oddziałach dziennego pobytu dzieci. Książka powinna zainteresować również rodziców dzieci z ADHD oraz studentów psychologii i pedagogiki.
Książka Uczeń (nie) biega i (nie) krzyczy. Rytuały oporu jako przejaw autoekspresji młodzieży jest solidnym, erudycyjnym, akademickim oraz bardzo dobrze ugruntowanym teoretycznie i empirycznie studium na temat bierności i aktywności, zniewolenia i wolności ucznia. Odsłania szkolne mechanizmy braku czy ograniczania praw uczniów do autoekspresji. Pokazuje uczniowskie rytuały oporu, a także powoli rodzące się w codzienności szkolnej obywatelstwo, podmiotowość i odpowiedzialność młodych ludzi za zmiany dokonujące się w szkole oraz za własne wizje rozwoju i miejsca w społeczeństwie. Jest to publikacja wybiegająca w przyszłość. Ujawnia z jednej strony podstawowe słabości polskiej szkoły, a z drugiej – daje nadzieję i wskazówki na zmianę.
Z recenzji dr hab. Barbary Smolińskiej-Theiss, prof. APS
Komunikacja jest fundamentem – przypomina nam w Przedmowie prof. Krystyna Ferenz. Czy rzeczywiście trzeba nam o tym przypominać? Czy w czasach, gdy wszystkie dziedziny życia podporządkowane są ściśle wymogowi szybkiej i skutecznej komunikacji, potrzebne są jeszcze powroty do podstaw? Okazuje się, że tak. Komunikacja, sprowadzona do swych fundamentów, a więc języka i towarzyszących mu kodów, nie jest tylko sposobem na wyrażenie/przekazanie informacji. Tkwiące w języku czy komunikacji możliwości stanowią bazę, nad którą nadbudowywana jest kultura i – szerzej – cywilizacja. Język jako źródło ikon i symboli, język jako zbiór norm i nakazów/zakazów, wreszcie – język jako odbicie doświadczeń pokoleniowych, staje się podstawową tkanką tradycji i przekazu kulturowego, niezbędnych do określenia własnej tożsamości oraz odnalezienia swego miejsca w wybranej społeczności. Jeśli więc z jakichkolwiek przyczyn rozwój umiejętności komunikacyjnych zostanie zakłócony, zaburzeniu ulega cała osobowość, co skazuje jednostkę na społeczne wyobcowanie – i tu bije źródło, z którego powstała najnowsza książka doktor Winczury, stanowiąca wyraz troski o dzieci, które z racji różnego rodzaju zaburzeń mają utrudniony proces przyswajania reguł komunikacji.
Tematyka książki jest związana z najbardziej aktualnymi pytaniami stawianymi przez wszystkie osoby uczestniczące w procesie edukacji - Co można zrobić, jakie warunki stworzyć, jakie działania podjąć, aby w pełni wykorzystać potencjał uczniów? Pytanie to zostało uzupełnione o szereg pytań szczegółowych: W jakim stopniu poziom intelektualny i poziom rozwoju emocjonalnego sprzyjają odnoszeniu sukcesu szkolnego? Jakie działania mogą podjąć rodzice uczniów? Jakie działania proponowane przez szkołę są najcenniejsze dla rozwoju możliwości ucznia? Jakie działania związane ze środowiskiem rodzinnym i szkolnym mogą stać się przeszkodą ograniczającą rozwój? Opracowanie to jest oparte na badaniach, które były prowadzone wśród młodzieży licealnej, ich nauczycieli i rodziców. Dzięki temu odpowiedzi na pytania, które stały się asumptem do poszukiwań pochodzą z trzech płaszczyzn - od uczniów, rodziców i nauczycieli. Pozwala to na pełniejszą i bardziej wnikliwą analizę zagadnienia.
Działalność i historia Związku Harcerstwa Polskiego (ZHP) są tematem licznych opracowań, są to zazwyczaj:wspomnienia harcerek i harcerzy, drużyn, kręgów;syntetyczne opracowania poszczególnych okresów dziejów organizacji;wybory źródeł dziejów ZHP obejmujące fragment jego działalności.Na rynku księgarskim dostępne są także wznowienia książek harcerskich z dawnych lat, wśród których wyróżnia się seria opracowana przez Oficynę Wydawniczą Impuls pod hasłem Przywrócić Pamięć. Brak jest w moim odczuciu opracowania, które zawierałoby zbiór oryginalnych źródeł dotyczących dziejów ZHP, od chwili powstania stowarzyszenia do czasów współczesnych. Dlatego podjęłam próbę opracowania Wyboru źródeł do dziejów ZHP, ujętego w trzech tomach. Opublikowanie niniejszych źródeł ma na celu udostępnienie szerszemu gronu czytelników materiałów dostępnych jak dotąd nielicznym. Chciałabym w ten sposób ułatwić zainteresowanym osobom studia nad dziejami ZHP, poprzez samodzielną lekturę i własną interpretację zgromadzonych dokumentów.W niniejszym opracowaniu umieściłam źródła odnalezione podczas kwerend przeprowadzonych w latach 20052014 w zasobach Archiwum Akt Nowych w Warszawie (AAN); Biblioteki i Archiwum Muzeum Harcerstwa w Warszawie (MH); w Bibliotece Uniwersytetu Warszawskiego (UW); Wojewódzkiej Bibliotece Publicznej im. Hieronima Łopacińskiego w Lublinie; w Bazie Internetowych Systemów Aktów Prawnych ISAP; stronach internatowych ZHP, oraz we wcześniejszych publikacjach zwartych zawierających źródła.Na niniejszy Wybór źródeł do dziejów ZHP składają się następujące tomy:pierwszy Utworzenie ogólnopolskiego ZHP i czas próby (19181944), składający się z dwóch części Utworzenie i rozwój ogólnopolskiego ZHP (19181939) oraz Czas próby (19391944);drugi Walka, sowietyzacja, odwilż, kryzys i upadek (19441988) składający się z trzech części Walka o kształt harcerstwa (19441947); Sowietyzacja harcerstwa (19481955); Odwilż, harcerstwo w socjalizmie, kryzys i upadek (19561988);trzeci Odrodzenie, lata demokracji (19892014), stanowiący część szóstą.Okresy omówione w poszczególnych częściach zostały wyodrębnione w oparciu o periodyzacje historii harcerstwa Olgierda Fietkiewicza, Mariana Miszczuka i Bogusław Śliwerskiego.
Doświadczenia gromadzone przez dziecko podczas różnorodnych interakcji z otoczeniem mogą przyczyniać się do intensywnego rozwoju, mogą mieć mierne skutki rozwojowe lub spowalniać, wygaszać czy zaburzać rozwój jednostki.
Również oddziaływania szkoły, w zależności od ich przebiegu i jakości, wspierają potencjał dziecka lub – przeciwnie – blokują go, ignorują, a może się nawet zdarzyć, że wyniszczają. Niniejsza książka, będąca efektem pracy kilku nastu Autorów zajmujących się badawczo pierwszymi lata mi instytucjonalnej edukacji najmłodszych, od słania te mechanizmy i cechy polskiej szkoły, które okazują się czynnikami hamującymi rozwój dzieci, ciekawość poznawczą i motywację do uczenia się. Rozpoznanie tych czynników jest podstawowym warunkiem zainicjowania sensownej zmiany edukacyjnej. [...]
Tom składa się z szesnastu tekstów należących do trzech obszarów tematycznych: (1) zagadnienia związane z polityką oświatową i działaniem rynku w obszarze wczesnej edukacji, (2) problematyka konstruowania tożsamości młodszych uczniów, (3) tworząca się w ich umysłach wiedza. Celem pracy Autorów jest refleksyjno-krytyczna rekonstrukcja założeń i skutków edukacji wczesnoszkolnej w polskim systemie oświatowym od etapu przygotowania dziecka do szkoły w placówkach przed szkolnych po przez przejście do systemu szkolnego i przez cały okres kształcenia w klasach początkowych w postaci tak zwanej integracji treści.
Śmiech w edukacji. Od szkolnej wspólnoty śmiechu po edukację międzykulturową to najobszerniejsza w Polsce monografia na temat śmiechu, uśmiechu, komizmu, humoru, wyśmiewania i poczucia humoru w edukacji. Zawiera charakterystykę tych zjawisk w perspektywie historycznej i porównawczej; rekonstrukcje polskich i zagranicznych badań oraz koncepcji naukowych na temat śmiechu w szkole; propozycje wykorzystania zabawnych lektur i innych materiałów na zajęciach, w domu, w grupach rówieśniczych itp.; liczne przykłady związanych ze szkołą dowcipów, kawałów, przezwisk, humoru z prac i zeszytów.
Autor zwraca szczególną uwagę na śmiech jako czynnik poprawy atmosfery w klasie szkolnej i relacji nauczycieluczeń, środek służący do uzyskania wysokiej jakości życia w sferze publicznej oraz budowania wspólnot śmiechu na zasadzie edukacji międzypokoleniowej. Część analityczną uzupełnia obszerny przewodnik bibliograficzny na temat śmiechu zawierający źródła w kilku językach.
Książka przeznaczona jest dla osób zainteresowanych śmiechem w różnych kontekstach oraz wykorzystujących śmiech w praktyce edukacyjnej i codziennych relacjach w szkole, rodzinie, pracy zawodowej itp. Z pewnością zainteresuje badaczy zjawisk społecznych; nauczycieli; rodziców; studentów pedagogiki, psychologii, medycyny i nauk o zdrowiu; animatorów świetlic i kół zainteresowań; a także pracowników socjalnych; członków organizacji pozarządowych; wolontariuszy; lekarzy; pielęgniarki; terapeutów itp.
To opracowanie niezbędne dla piszących prace dyplomowe na temat śmiechu oraz zajmujących się edukacją międzykulturową - nie tylko w szkole.
Sytuacja cywilizacyjna, w jakiej się znaleźliśmy, stwarza wiele szans zarówno edukacyjnych, jak i rozwojowych, ale przynosi także szereg zagrożeń. () Okazało się bowiem, że technologie rozwijają się w tempie przewyższającym nasze możliwości adaptacyjne czy poznawcze. Nie jest jeszcze pewne, czy uda nam się je przezwyciężyć, chociaż naukowcy pracują w swoich laboratoriach nad tym, aby nowe technologie udoskonalały naszą codzienną egzystencję.Zgromadzone w niniejszym tomie artykuły w różnym stopniu koncentrują się na relacji człowieka z technologią i mediami, ukazują technologiczno-medialny wpływ na różne płaszczyzny funkcjonowania człowieka, zarówno w sferze psychologicznej, jak i społecznej, edukacyjnej czy kulturowej. Ich autorami są głównie psycholodzy, kulturoznawcy oraz pedagodzy, dzięki czemu otrzymujemy interdyscyplinarne i wieloaspektowe spojrzenie na omawianą problematykę.Autorom artykułów zgromadzonych w tomie udało się ukazać niektóre z kluczowych związków człowieka z technologią i mediami. Mamy nadzieję, że problematyka ta stanie się źródłem inspiracji dla kolejnych debat i konferencji poświęconych tym zagadnieniom, właśnie w takim interdyscyplinarnym ujęciu, które daje szansę wielostronnego i wielokontekstowego ujęcia tematu. A właśnie tego wymagają nasze czasy, cywilizacja medialna, w której funkcjonujemy i jaką nadal współkreujemy.
Wartości wyznaczają horyzont rozwoju człowieka. (…) Młody człowiek otwiera się na wartości, zwykle w specyficzny tylko dla siebie sposób. Bywa, że deterministyczne nastawia się na ideał, pragnie być najlepszy, podziwiany, ważny. Sposób bycia i wyrażania siebie jest zatem odpowiedzią na tę potrzebę i daje również obraz tego, co jest dla niego prymarne, a więc wartościowe. Z tego też powodu, mając na uwadze istotne funkcje wartości, w wymiarze zarówno subiektywnym, jak i obiektywnym, podjęto próbę ustalenia, na czym koncentruje się młodzież licealna. (…) w perspektywie problematyki podjętej w tej książce ważne było również poznanie, w jakim zakresie młodzież doświadcza lub doświadczała samotności i jak sobie z nią radzi. Nie bez powodu dociekano również zainteresowań i pasji młodzieży, które wypełniają jej wolny czas, a ponadto stanowią podstawę i przestrzeń rozwoju, autoafirmacji i samourzeczywistnienia.
[…] Przedmiot badań stanowiły zatem trzy kategorie: wartości, samotność i pasje.
Z recenzji prof. dr. hab. Bogusława Śliwerskiego:Ten wybór jest znakomity. Przede wszystkim dlatego, że ma rzetelną strukturę, zgodną z me- todologią badań historycznych oraz po znakomitej kwerendzie. Dla badaczy, autorów prac dyplomowych licencjackich, magisterskich, czy naukowych doktorskich, habilitacyjnych stanowi ułatwienie w posługiwaniu się tekstami, do źródeł ich ulokowania już nie trzeba jeździć. To bardzo ułatwi i przyspieszy prace interpretacyjne.Redaktorka wyboru poprawnie, bo zgodnie z metodologią nauk pomocniczych historii uzasadnia swój wybór oraz wspomagające identyfikację źródeł oznakowanie tekstów.Po serii Przywrócić pamięć będzie to kolejne, bogate źródło wiedzy, które odsłania wyjątkowy charakter pedagogiczny harcerskiego ruchu we wszystkich jego dziedzinach i sferach oddziaływania na jego członków i kadry.To także jest wyśmienita pomoc dydaktyczna. gdyż w ramach zajęć z historii wychowania i myśli pedagogicznej można pracować analitycznie z konkretnymi tekstami. Nie wspominam już o za- letach tego wydania dla współczesnego harcerstwa, które w swoich debatach powinno brać pod uwagę roztropność minionych pokoleń, twórców oraz transformatywnych kontynuatorów metody harcerskiej, ale i znakomitą integralność odzwierciedlonych w dokumentach wpływów wychowawczych.
Działalność i historia Związku Harcerstwa Polskiego (ZHP) są tematem licznych opracowań, są to zazwyczaj:wspomnienia harcerek i harcerzy, drużyn, kręgów;syntetyczne opracowania poszczególnych okresów dziejów organizacji;wybory źródeł dziejów ZHP obejmujące fragment jego działalności.Na rynku księgarskim dostępne są także wznowienia książek harcerskich z dawnych lat, wśród których wyróżnia się seria opracowana przez Oficynę Wydawniczą Impuls pod hasłem Przywrócić Pamięć.Brak jest w moim odczuciu opracowania, które zawierałoby zbiór oryginalnych źródeł dotyczących dziejów ZHP, od chwili powstania stowarzyszenia do czasów współczesnych. Dlatego podjęłam próbę opracowania Wyboru źródeł do dziejów ZHP, ujętego w trzech tomach. Opublikowanie niniejszych źródeł ma na celu udostępnienie szerszemu gronu czytelników materiałów dostępnych jak dotąd nielicznym. Chciałabym w ten sposób ułatwić zainteresowanym osobom studia nad dziejami ZHP, poprzez samodzielną lekturę i własną interpretację zgromadzonych dokumentów.W niniejszym opracowaniu umieściłam źródła odnalezione podczas kwerend przeprowadzonych w latach 20052014 w zasobach Archiwum Akt Nowych w Warszawie (AAN); Biblioteki i Archiwum Muzeum Harcerstwa w Warszawie (MH); w Bibliotece Uniwersytetu Warszawskiego (UW); Wojewódzkiej Bibliotece Publicznej im. Hieronima Łopacińskiego w Lublinie; w Bazie Internetowych Systemów Aktów Prawnych ISAP; stronach internetowych ZHP, oraz we wcześniejszych publikacjach zwartych zawierających źródła.
Książkę tę adresujemy do rodziców, lekarzy, terapeutów oraz wszystkich osób mających wpływ na rozwój dziecka. Przedstawiamy w niej dziecko jako istotę czynnie dążącą do rozwijania swojej osobowości i umysłu przez własną aktywność – przy współudziale rodziców, terapeutów, lekarzy.
Mając na uwadze własne długoletnie doświadczenia, wiemy dziś z całą pewnością, że nie można leczyć, rehabilitować ani wychowywać, skupiając się tylko na dziecku.
Bardzo ważnym i decydującym wręcz o powodzeniu czynnikiem leczenia jest udział rodziców w tym procesie. Nikt nie może przejąć odpowiedzialności rodziców za dziecko ze specjalnymi potrzebami, można im jednak pomóc, by z zaangażowaniem, zaufaniem, pewnością siebie podjęli odpowiednie decyzje, często konieczne dla przyszłości ich dziecka... Celem wczesnej interwencji, będącej integralną częścią postępowania medycznego, jest wspomaganie rozwoju dziecka oraz przeciwdziałanie utrwalaniu patologicznych wzorców. Rodzic chorego dziecka często jest zagubiony lub zasypany ogromem informacji ze strony wielu specjalistów, dlatego ważne jest, aby racjonalnie i systematycznie obserwować dziecko i je wspierać, jednocześnie otaczając troską rodzica.
Treść książki jest rezultatem kilkuletnich badań nad integracyjną formą kształcenia prowadzonych na terenie województwa śląskiego w latach 2007?2010. Podjęta problematyka została ulokowana w kontekście sytuacji trudnych związanych z codzienną pracą w klasie integracyjnej. Dotyczy ona między innymi organizacji pracy lekcyjnej, oceniania, kwalifikowania uczniów do zespołu klasowego, rozmieszczenia uczniów w przestrzeni sali lekcyjnej, kwalifikacji i kompetencji nauczycieli pracujących w tych klasach. Zagadnienia te zostały osadzone w licznych kategoriach analitycznych zaczerpniętych z pola różnych nauk społecznych i humanistycznych (np. w koncepcjach antynomii, wiedzy potocznej, kapitału społecznego, wsparcia czy konfliktu). Ostatni rozdział części empirycznej książki zawiera opinie nauczycieli o korzyściach i sytuacjach pozytywnych omawianej formy kształcenia.
Prócz części empirycznej książka zawiera szerokie wprowadzenie obejmujące dyskusję nad zasadnością podziału badań na teoretyczne i praktyczne w pedagogice, ze szczególnym uwzględnieniem eksploracji kształcenia integracyjnego, oraz zakończenie ukazujące drogi badawcze kształcenia uczniów niepełnosprawnych.
Praca poświęcona jest wielopłaszczyznowej analizie listów pożegnalnych osób, które popełniły samobójstwo. [...] jest oryginalnym i wartościowym źródłem wiedzy na temat okoliczności i decyzji samobójczej. Oparta na solidnej podbudowie teoretycznej i wzbogacona obszernym materiałem faktograficznym, może stanowić nieocenione źródło zarówno dla dalszych analiz empirycznych, jak i wiedzy niezbędnej do diagnozy grup wysokiego ryzyka zachowań suicydalnych, tzn. dzieci, młodzieży i osób dorosłych.
Z recenzji dr hab. prof. WŚ Ireny Pospiszyl
Książka omawia problematykę terapii dzieci i młodzieży w ujęciu zarówno teoretycznym, jak i praktycznym. Czytelnik znajdzie tutaj podstawowe wiadomości na temat różnych zaburzeń oraz praktyczne wskazówki, jak tą wiedzę wykorzystać w pracy z podopiecznymi . Poruszane zagadnienia dotyczą pomocy psychologicznej i pedagogicznej.W książce starano się omówić metody i techniki pracy, które mogą być stosowane do pracy zarówno z dziećmi, jak i młodzieżą, a w wielu przypadkach są mało opisane w literaturze przedmiotu (np. metoda socjoterapii, metoda psychosyntezy, techniki dramaterapeutyczne, metody pracy z dziećmi mającymi trudności w uczeniu się).Adresatami publikacji są osoby, które profesjonalnie zajmują się udzielaniem pomocy psychologicznej i pedagogicznej ? do wychowawców, pedagogów, psychologów i psychoterapeutów. Książka może zainteresować także tzw. współterapeutów, tj. rodziców, nauczycieli, pracowników socjalnych. Wiele propozycji znajdujących się w książce może być wykorzystane w ramach zajęć dydaktycznych, pozalekcyjnych i terapeutycznych.
`Być synem Alice Miller wcale nie było pięknie. Wręcz przeciwnie. I mimo tego moja matka stała się znakomitą badaczką okresu dziecięcego. W niniejszej książce próbuję zbliżyć te dwa światy do siebie. [...] Oddzielenie się było dla mojej matki prawdopodobnie jedyną możliwością uzyskania po wojnie jakiejkolwiek jakości we własnym życiu. Z jednej strony jej walka jest przede wszystkim napełniającym odwagą przykładem na to, że nigdy nie należy rezygnować z siebie, niezależnie od tego, co się komuś przydarzyło. Natomiast z drugiej strony historia ta ukazuje w przerażający sposób, co może się zdarzyć, gdy głęboki uraz, spowodowany bądź przeżyciem wojny, bądź prześladowaniem, bądź innymi doświadczeniami, wynikającymi z oddziaływania przemocy, kumulując się, nie zostaje przezwyciężony.`
Praca adresowana jest do szerokiego grona czytelników - logopedów, studentów pedagogiki, psychologii i logopedii oraz rodziców i nauczycieli, a także do wszystkich tych, których łączy chęć poznania zjawiska znanego prawie wszystkim ""ze słyszenia"", czyli rerania, nazwanego też rotacyzmem. Książka zawiera informacje o tym, dlaczego r jest głoską trudną do wymówienia, kiedy dźwięk ten powinien pojawić się w wymowie dziecka i jakie czynniki mogą ten proces zakłócić, czym charakteryzuje się wadliwa artykulacja r oraz na czym polega korekcja rerania.
Seria wydawnicza Przywrócić Pamięć ma przybliżyć współczesnemu społeczeństwu publikacje założycieli ruchu skautowego, twórców rozwoju idei i metodyki harcerskiej z lat 19111939.Reprint wydania z 1936 r.: Księga harców. Na tropie przygodyPrzyjaciel świata i leśny człowiek, taki co to słyszał, jak trawa rośnie to harcerz.Z zamiłowaniem przebiegając ścieżki leśne i polne miedze, wie on, co się wokół niego dzieje, umie nazwać po imieniu drzewa, kwiaty i zioła, ma prawdziwych, zwierzęcych i ptasich przyjaciół.Harcerz zabiega pilnie o zdobycie wszelkiej wiedzy o tajnikach przyrody, ukrytej przeważnie przed oczami pospolitego cywila.Ale wiedza ta kryje się głęboko w gęstwinie leśnej, w wątłych kształtach ziół łąkowych, w szmerach, szeptach i zawołaniach, zrozumiałych tylko dla wtajemniczonych. Żeby ją zgłębić, trzeba mieć wzrok bystry i umiejący patrzeć, ucho czułe, ruchy zgrabne.Trzeba być dzielnym, prawym i sprawnym. Trzeba wyrobić w sobie cechy wywiadowcy, tropiącego swą zwierzynę po najbardziej nikłych śladach.
Seria wydawnicza Przywrócić Pamięć ma przybliżyć współczesnemu społeczeństwu publikacje założycieli ruchu skautowego, twórców rozwoju idei i metodyki harcerskiej z lat 19111939.Któż z nas harcerzy nie interesuje się zagadnieniem kształcenia swego charakteru?Każdy radby o tem zagadnieniu wiedzieć jaknajwięcej, ale nie wszyscy mogą rozczytywać się w obszernych dziełach, pisanych językiem uczonych, nieprzystępnych i niezrozumiałych często dla przeciętnego harcerza.Nas obchodzą nie teoretyczne dociekania w tej sprawie, lecz proste praktyczne wskazówki, jak należy postępować, żeby coraz bardziej doskonalić swój charakter i dostosowywać swoje postępowanie do wymagań Prawa Bożego i Prawa Harcerskiego.Żeby jednak zrozumieć dobrze od czego zależy możność kierowania swojem postępowaniem, trzeba się krótko zastanowić nad sposobem powstawania postanowień i realizowania tych postanowień przez nas.Jest rzeczą zrozumiałą, że możemy kształcić i doskonalić tylko te nasze czynności czy postępki, które zależą od naszej woli. Np. możemy doprowadzić do tego, że nasz oddech będzie długi i głęboki, bo regulowanie oddechu zależy w pewnych granicach od woli ludzkiej.
Seria wydawnicza „Przywrócić Pamięć” ma przybliżyć współczesnemu społeczeństwu publikacje założycieli ruchu skautowego, twórców rozwoju idei i metodyki harcerskiej z lat 1911–1939.
Reprint wydania z 1913 r.: Scouting in Poland
Rozwój ruchu skautowego w Polsce datuje się od 1911 ro-
ku. Nie był wynikiem naśladownictwa sąsiednich krajów, ale pochodził z samej kolebki skautingu, którą jest Anglia. To właśnie na angielskich zasadach skautingu wzoruje się polski ruch skautowy.
Pan Edmund Sas Naganowski (były Sekretarz Polskiego Towarzystwa Literackiego w Londynie), dobrze znany wśród angielskich przyjaciół Polski, po powrocie do ojczyzny wprowadzał angielskie zwyczaje i kulturę w Polsce. To on pierwszy tłumaczył polskiemu społeczeństwu zalety angielskiego szkolenia obywatelskiego. Jego pierwszy artykuł o organizacjach skautów (z ang. Boy Scouts) i brygadach chłopięcych (ang. Boys Brigades1)ukazał się we Lwowie w „Słowie Polskim” 16 listopada21909 roku i zapoczątkował korespondencję z Naczelnym Skautem Świata Sir Robertem Baden-Powellem, który zachęcił Edmunda Naganowskiego do zainicjowania ruchu w Polsce i dał mu egzemplarz swojego podręcznika skautingu pt. Scouting for Boys. Zasady opisane w tej książce były szeroko omawiane w Polskim Towarzystwie Gimnastycznym „Sokół” i dwa lata później ruch skautowy narodził się w Polsce... [...]
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
