The sixteen contributions included in the present volume cover a vast area of Oriental studies topics and show different approaches and methodologies applied by the authors. It is hoped that it will contribute to a better understanding of the new phase of Oriental studies.The majority of the texts are based on papers read at the 8th and 9th International Conferences of Oriental Studies organized by the Committee of Oriental Studies of the Polish Academy of Sciences in cooperation with the Faculty of Oriental Studies of the University of Warsaw on November 2526, 2019, and December 56, 2020, and one contribution (by Zuzanna Nabulssi) was additionally included in the volume as thematically relevant.
Autorzy opracowania podjęli niezwykle ciekawy poznawczo i ważny społecznie temat polityki społecznej i pracy socjalnej wobec rodziny w Polsce w ciągu całego okresu transformacji tj. w latach 1989–2019. Książka jest niezwykle bogatym w wątki, a przy tym udokumentowanym, opracowaniem wnoszącym wkład do wiedzy w zakresie polityki rodzinnej. Obok walorów merytorycznych na uwagę zasługuje czytelna struktura opracowania, bowiem ma ono jasną i logiczną konstrukcję.
Głównym celem publikacji było podsumowanie i ocena zmian w zakresie polityki rodzinnej oraz ich skutków o ekonomicznym, społecznym i politycznym charakterze po 1989 r. Każdy etap owych zmian na przestrzeni tych trzech dekad charakteryzował się swoistymi uwarunkowaniami, rozwiązaniami, reakcjami i konsekwencjami. Połączenie wiedzy na ten temat oraz wspólna refleksja naukowa po tylu latach doświadczeń w tym obszarze powinny stanowić nieocenioną wartość poznawczą i utylitarną, tak dla dalszej nauki, jak i praktyki.
Ze względu na fakt, że sam tytuł publikacji obejmuje duży zakres tematyczny – została ona podzielona na pięć większych części – pierwsza „Polityka rodzinna – Bilans 30-lecia”, druga „Rodzina – aksjologia i unormowanie”, trzecia „Polityka społeczna na rzecz rodzin wobec wybranych grup społecznych”, czwarta „Instrumenty wsparcia rodziny w ramach prowadzonej polityki” i piąta „Polityka społeczna na rzecz rodzin wobec nowych wyzwań”.
Atutem książki jest interdyscyplinarny charakter wskazujący na wielowątkowość i złożoność problemów, różnych kwestii i zagadnień związanych z szeroko rozumianą polityką na rzecz rodzin. Odwołania do wyników badań przeprowadzonych przez autorów w swoich artykułach podnoszą rangę naukową niniejszej publikacji. Istotnym wkładem jest również połączenie w tej publikacji teorii z praktyką poprzez zaprezentowanie wyników badań środowiska naukowego oraz doświadczeń pracowników socjalnych (praktyków), pracujących na co dzień z rodzinami, wykonując zadania w zakresie polityki na ich rzecz.
Integracja imigrantów ze społeczeństwem przyjmującym stała się bardzo ważną kwestią w obliczu problemów związanych z intensywnym napływem imigrantów do Europy. Imigranci spoza Europy, zwłaszcza muzułmańskie mniejszości, zaczęli być postrzegani jako zagrożenie dla narodowej kultury i tożsamości, spójności społecznej, bezpieczeństwa, a także cywilizacji zachodniej. Pojawiły się liczne krytyki dotychczasowych koncepcji polityk integracji, wynikające z przekonania o ich nieskuteczności. W rezultacie, od początku XXI wieku poszczególne państwa zachodnioeuropejskie dokonywały przemian w swojej polityce imigracyjnej i integracyjnej. Państwa pozytywnie nastawione do imigracji, zmieniły swoją doktrynę na zdecydowanie mniej liberalną.W Polsce kwestie związane z integracją imigrantów długo nie zyskiwały zainteresowania władz krajowych z powodu marginalnej skali imigracji i braku silnych napięć adaptacyjnych. W rezultacie, Polska nie posiada dziś spójnej i kompleksowej koncepcji polityki integracji imigrantów.Zestawienie zagadnień polityki integracyjnej zarówno na gruncie polskim jak i holenderskim wydaje się szczególnie interesujące. W Polsce bowiem, nieposiadającej długich doświadczeń z przyjmowaniem imigrantów, kwestia ta omawiana jest stosunkowo od niedawna i wynika stąd, że Polska dotychczas postrzegana jako kraj emigracji stała się w ostatnich latach państwem docelowych migracji, głównie ze Wschodu. Holandia zaś przez dziesięciolecia prowadząca politykę otwartych drzwi i tolerancji wobec masowo przybywających imigrantów spoza Europy, na początku XXI wieku zmieniła swoje podejście na zdecydowanie mniej liberalne.Autorki omawiają też kwestie dotyczące bezpieczeństwa całej Europy, ze szczególnym uwzględnieniem państw Unii Europejskiej. Autorki w przekonującym stopniu ukazały jak wiele nieścisłości, niedoskonałości czy nawet zaniechań zostało poczynionych w europejskim podejściu do migracji, migrantów i integracji.
Przywołane w tytule monografii kolory ze Stendhalowskiej powieści Czerwone i czarne stały się punktem wyjścia do refleksji nad niejednoznaczną symboliką barw w kulturze europejskiej. Tym bardziej fascynującą, że nie tylko czerń i czerwień niosą ze sobą szeroką gamę możliwości interpretacyjnych, które podlegają zmianom w zależności od kontekstu, epoki, odmiennych kręgów kulturowych czy ewoluujących trendów w literaturze i sztuce.Teksty zamieszczone w książce prezentują szerokie spektrum naukowych zainteresowań i fascynacji zarówno literaturoznawczych jak i kulturoznawczych. Ich Autorzy i Autorki eksplorujący w swych badaniach odmienne obszary językowe i kulturowe dzielą się z Czytelnikami i Czytelniczkami refleksjami obejmującymi różnorodne pola badawcze: antropologiczne, polityczne, literackie, a także te związane ze sztuką czy liturgią. W tym przedsięwzięciu naukowym wzięli udział zarówno młodzi badacze jak i doświadczeni literaturoznawcy oraz kulturoznawcy specjalizujący się w różnych epokach historycznych oraz obszarach językowych. Dzięki temu do rąk czytelnika trafiają teksty, które prowadzą go przez różne epoki i kultury: od czasów europejskich podbojów, przez dawne symbole i alegorie, biblijne odwołania w sztuce aż po współczesne nam dyskusje wokół problemów związanych z rozliczaniem historii, wyalienowaniem czy też poszukiwaniem własnej tożsamości.Zebrane prace ukazują bogactwo przekazu europejskiej kultury, literatury i sztuki w oparciu o kod kolorystyczny, który od wieków średnich aż po współczesność określał, czasem w sposób nieświadomy, kulturowy kod genetyczny Europejczyków.
W czasie ośmioletniej prezydentury Baracka Obamy rozpoczętej w roku 2008, na całym świecie obserwować można było zjawisko „Obamamanii” – fascynacji politykiem, jego pracą, a także historią rodzinną i życiem prywatnym. Miała ona szczególnie intensywny przebieg w Kenii, ponieważ ojciec Obamy był Kenijczykiem wywodzącym się z zamieszkującej zachodnie regiony kraju grupy etnicznej Luo.
„Obamamania” w Kenii przeniknęła do kultury materialnej i niematerialnej tego kraju: jego imię i wizerunek były wykorzystywane przez licznych przedsiębiorców oraz stanowiły inspirację dla artystów, tworzących m.in. graffiti oraz karykaturę polityczną. „Obamamania” byłą również szeroko komentowana przez lokalną prasę – gazety kenijskie, zarówno dominujące na rynku czasopisma anglojęzyczne oraz dzienniki suahilijskie w czasie ośmiu lat prezydentury Baracka Obamy poświęciły bardzo wiele uwagi podkreślając, że jego więzy rodzinne powinny uczynić z Kenii szczególnie ważnego partnera politycznego Stanów Zjednoczonych.
Autorka, analizując karykatury Baracka Obamy, pokazuje jak umiejętnie kenijscy twórcy wykorzystują zjawisko „Obamamanii” nie tylko do komentowania działań amerykańskiego prezydenta, ale przede wszystkim do krytycznego spojrzenia na własne podwórko polityczno-społeczne. Dzięki interdyscyplinarnym metodom badawczym uwzględniającym osiągnięcia językoznawstwa kognitywnego, medioznawstwa, nauk społecznych i politycznych, książka stanowi wnikliwe studium szczegółowe, ale ma również odniesienia ogólne, a oryginalny, ciekawy pod względem artystycznym i pełen humoru materiał badawczy niewątpliwie zainteresuje szerokie grono czytelników.
Przedstawione w tomie badania obejmują kilka dziedzin badań orientalistycznych: arabistykę, turkologię, ałtaistykę, indologię (z jej wewnętrznym zróżnicowaniem: sanskrytologię, tamilistykę i kulturę hindi), koreanistykę, sinologię i japonistykę.Książka podzielona została na dwie części, w których w kolejnych rozdziałach: Mit, obraz, metafora w literaturze oraz Mit, obraz, metafora w kulturze i religii uwzględniono 17 tekstów. W sposób raczej niezamierzony tytuły obu części, odzwierciedlając ich zawartość merytoryczną, pokrywają się z dwiema spośród trzech wiodących wśród orientalistów dyscyplinami. Niniejszy tom odzwierciedla bardziej tradycyjne pojmowanie orientalistyki, skoncentrowanej na kwestiach przede wszystkim literackich i kulturowych, choć mamy tu także do czynienia z tekstami o charakterze inter- czy też transdyscyplinarnym, uwzględniającym kwestie sztuki, religii i filmu.Autorzy poszczególnych opracowań zatrzymują się na kwestiach szczegółowych, które obecnie są przedmiotem ich badań. Zaprezentowane analizy jasno wskazują, że nie istnieje jedno zrozumienie ani mitu, ani obrazu, ani metafory zarówno od strony metodologicznej, jak i w kontekście poszczególnych dziedzin badań orientalistycznych. Po raz kolejny zatem potwierdza się znana wśród orientalistów opinia, że jeden Orient nie istnieje. Podobnie z mitem może być po prostu elementem jakiegoś tradycyjnego systemu mitologicznego, może być czynnikiem umacniającym tożsamość czy też wprost tę tożsamość tworzącym. Obraz z kolei może być zrozumiały wprost, ale może także posiadać moc mitu czy też symbolu i przez to być zamknięty na odbiorców, którzy nie są gotowi na jego pojęcie.
Publikacja zawiera teksty autorów reprezentujących różne dyscypliny naukowe (m.in. historia, socjologia, politologia, językoznawstwo), zorientowanych na opis, analizę i wyjaśnianie problemów istotnych z punktu widzenia relacji polsko-ukraińskich widzianych z różnych perspektyw badawczych. Wielu z nich odnajduje uzasadnienie swych zainteresowań naukowych zarówno w przeszłości (ze względu na wspólną, często trudną historię obu państw i narodów), w teraźniejszości (doceniając wagę współpracy międzynarodowej na wielu rozmaitych poziomach), jak i w przekonaniach, że należy położyć silniejszy akcent na prognostyczną funkcję nauki, próbując formułować w mniej lub bardziej bezpośredni sposób swoiste rekomendacje dla prowadzenia polityk publicznych (np. polityki rynku pracy czy polityki edukacyjnej). Wśród nich znalazły się kwestie związane z obecnością i aktywnością Ukraińców w Polsce, sytuacją Polaków na Ukrainie, kształtowaniem relacji współpracy pomiędzy Polską i Ukrainą na poziomie polityki lokalnej czy międzynarodowej oraz problemami współczesności.
Prognozy jednoznacznie wskazują, że wszystkie społeczeństwa Europy się starzeją, a do 2060 r. polskie społeczeństwo będzie jednym z najstarszych w Unii Europejskiej. Przedmiotem badania niniejszej pracy jest więc sposób, w jaki Unia Europejska uwzględnia konsekwencje aktualnych tendencji demograficznych oraz jakie znajduje to odzwierciedlenie na poziomie narodowym i regionalnym. Bazując na opracowanym przez siebie modelu nowego podejścia do starzenia się, autorka bada, w jaki sposób jego wyznaczniki znajdują odzwierciedlenie w polskiej rzeczywistości. Wykazuje jednocześnie szereg cech specyficznych tej adaptacji, co pozwala jej włączyć się w toczony dyskurs naukowy dotyczący m.in. Europejskiego Modelu Społecznego. Prezentuje też własną propozycję kwestionariusza obecności nowego podejścia do starzenia się, jako narzędzia służącego weryfikacji jakości zarządzania wiekiem zarówno na poziomie administracji publicznej, jak i w sektorze prywatnym.Zarówno problem starzenia się, jak i polityka związana z tą materią, to kwestie omawiane w literaturze naukowej już od dawna. Jednak już samo przedstawienie problemu w kontekście zmian dokonujących się na obszarze UE oraz na tym tle zobrazowanie przykładu polskiej praktyki polityki publicznej, dokładne ich przeanalizowanie oraz wnikliwe omówienie istotnych dokumentów, etapów wraz z ich oceną uważam za cenny wkład w debatę o tych procesach. To nowe spojrzenie na problematykę znaną, ale ciągle podlegającą zmianom i tym samym wymagającą aktualnych badań, obserwacji i eksplanacji.
Autor opisuje twórczość Janusza Nasfetera, tym samym pokazując, że to artysta oryginalny i niebanalny, wart uwagi i badawczego oglądu. Istnieją artyści nie wiadomo czemu pomijani, spychani na margines zainteresowań, wpychani w schematy poznawcze, którym przyprawia się, mówiąc za Gombrowiczem, „gęby”. Autor skupia się na twórczości Janusza Nasfetera, przypomina ją, a także osadza w kontekście historii kina polskiego.
Janusz Nasfeter został on zapamiętany głównie jako twórca filmu dziecięcego, a przecież przestrzeń jego twórczości okazuje się o wiele większa. Koleje jego życiowego losu sprawiły, że jest on jednym z najbardziej niedocenionych artystów. Drugi blok wśród jego spuścizny tworzy grupa filmów wojennych: Nasfeter był jednym z prekursorów gatunku partyzanckiego w polskim kinie. I wreszcie trzeci blok, który autor określa mianem „intymistycznego”. W tym wcieleniu Nasfeter obierał tematykę złożonych relacji rodzinnych, miłosnych. Interesowała go – czasem karkołomna – walka bohaterów o prawo do osobistego szczęścia.
Nasfeter spełniał się też – chociaż zdecydowanie rzadziej – w twórczości literackiej.
Autor jako psycholog i zarazem teolog przyjął za cel analizy teoretyczno-empirycznej poznanie zależności poszukiwania i odkrywania sensu życia przez adeptów teologii, którymi byli klerycy piątego roku kilkunastu polskich seminariów duchownych, od wybranych zmiennych osobowościowych oraz preferowanych wartości noetycznych. Wprawdzie w tytule jego książki występują adepci teologii, ale dla gruntowniejszego poznania wpływu struktury osobowości i systemu wartości na aktywność noodynamiczną człowieka jej autor włączył do planu badań własnych jeszcze dwie grupy studentów matematyki i pożarnictwa. To pozwoliło mu z jednej strony odkryć wartościowe poznawczo różnice w noodynamice badanych osób ze względu na wybrane zmienne zapośredniczone przez kierunek studiów, z drugiej wzbogacić polską literaturę przedmiotu opracowaniem porównującym wyniki badań adeptów teologii z wynikami badań studentów innych kierunków niż humanistyczne.
Monografia jest owocem trzeciej już konferencji naukowej, której tematem przewodnim jest kwestia kobieca. Tym razem celem uczestników konferencji były wszelkiego rodzaju aspekty związane z miłością. Od zarania świata miłość jest uczuciem, które znacząco wpływa na relacje między płciami, a także w obrębie każdej z nich. Jest to uczucie, które najczęściej staje się inspiracją ludzkiej twórczości, bez względu na jej naturę artystyczną.
Autorzy zastanawiają się nad tym, jakie rodzaje dyskursu miłosnego dotyczącego kobiet są zakodowane w tekstach kultury, literatury, sztuki z czasów minionych i współczesnych. Dwadzieścia trzy zamieszczone w tym tomie rozdziały, to prace bardzo różnorodne tematycznie, uwzględniające szeroki kontekst kulturowy, wychodzący poza nasz kontynent, co stanowi niewątpliwie zaletę tej monografii.
W tym projekcie naukowym wzięli udział zarówno młodzi jak i doświadczeni polscy literaturoznawcy i kulturoznawcy specjalizujący się nie tylko w różnych epokach historycznych, ale także w różnych obszarach kulturowych i językowych. Jeśli do tego dodamy bogactwo perspektyw badawczych i zastosowanych metodologii, nie możemy mieć żadnych wątpliwości co do tego, że do rąk czytelnika trafia niezwykle interesująca pozycja naukowa. Jest ona jednocześnie zaproszeniem do odbycia fascynującej “podróży” literackiej i kulturowej od Starożytności po współczesność głównie po krajach Europy Zachodniej i Środkowej (Francja, Hiszpania, Portugalia, Niemcy, Wielka Brytania, Polska), ale nie tylko. Część autorów proponuje czytelnikowi także “eskapady” w rejony Ameryki Południowej i Afryki. Główną osią tematyczną tej podróży jest oczywiście kobieta i wspomniany już wcześniej dyskurs miłosny w literaturze, sztuce i filmie.
Książka próbuje stawiać pytania o kwestię traktowaną współcześnie jako podstawowa dla każdego człowieka: wolność.Książka koncentruje się na różnych formach przejawiania się wolnościprzede wszystkim w kulturach Azji i Afryki.Niektóre teksty sięgają do metodologii komparatystycznej, ewentualnie do obszaru studiów postkolonialnych, ukazując obraz świata Wschodu z punktu widzenia przedstawicieli kultury i cywilizacji zachodniej. Prezentowane są rozmaite manifestacje refleksji o wolności w kontekście literackim i kulturowym, z pominięciem bezpośrednich rozważań politycznych, choć oczywiście to między innymi polityka, wpływając na literaturę, kształtuje ujęcie artystyczne wolności.Lektura zawartych w tej książce opracowań ukazuje także inny aspekt naukowego badania wolności.Książka obejmuje 14 artykułów, podejmujących rozmaite aspekty traktowania wolności w cywilizacjach: arabsko-muzułmańskiej, indyjskiej, japońskiej, chińskiej, tureckiej i judaistycznej, zarówno dawnej, jak i współczesnej. Jest mowa o wolności prawnej, politycznej, plemiennej, wolności słowa i wolności kobiet. Widać tu wyraźną walkę pomiędzy pojmowaniem owej zachodniej wolności a wolności w pojęciu tamtych kultur.
Mit dem Vertrag über gute Nachbarschaft und freundschaftliche Zusammenarbeit, der am 17. Juni 1991 unterzeichnet wurde, wurden die Grundlagen für die bilateralen Beziehungen zwischen Polen und Deutschland gelegt. Es ist kein Zufall, dass seine politische Bedeutung mit der des deutsch-französischen Elysée-Vertrags (unterzeichnet am 22. Januar 1963) verglichen wird. Als „großer“ Vertrag ist er das Symbol der guten deutsch-polnischen Nachbarschaft.
Dank der in diesem Vertrag bekräftigten und festgelegten Möglichkeiten konnte die deutsch-polnische Nachbarschaft durch intensive Wirtschaftsbeziehungen und ein ständig wachsendes Netz persönlicher und institutioneller Kontakte und Beziehungen mit Inhalt gefüllt werden. Die deutsch-polnische Nachbarschaft ist fest in der Europäischen Union verwurzelt, die den Status der wirtschaftlichen Akteure und die Rechte der EU-Bürger schützt und garantiert.
Die gute deutsch-polnische Nachbarschaft ist „immun“ geworden gegen politische Turbulenzen und Versuche, alte Ressentiments für kurzfristige politische Zwecke zu instrumentalisieren. Dies ist der Beweis der tatsächlichen Errungenschaften der letzten dreißig Jahre deutschpolnischer Nachbarschaft und der Bedeutung dieses „großen“ Vertrags.
rzesłanką do analizy tematu lęku w decyzjach menadżerskich było zainteresowanie autora funkcjonowaniem zespołów ludzkich w przedsiębiorstwach i instytucjach. Skuteczność działania wyżej wymienionych podmiotów jest zdeterminowana decyzjami menadżerów.Celem pracy było rozpoznanie źródeł lęku decyzyjnego menadżerów, rozpoznanie kluczowych obszarów wpływających na lęk decyzyjny menadżerów, zbadanie zależności pomiędzy lękiem a decyzjami menadżerskimi oraz zaproponowanie rozwiązań, mających na celu redukcję lęku w podejmowanych decyzjach do odpowiedniego poziomu. Aby zrealizować cel pracy, autor skorzystał z literatury przedmiotu dotyczącej lęku oraz wiedzy na temat decyzji menadżerskich. Dokonano także analizy badań naukowych przeprowadzonych wśród menadżerów z różnych krajów. Jako narzędzia badawcze wykorzystano inwentarz stanu i cechy lęku STAI (ISCL), a także przeprowadzono wywiady.Książka składa się ze wstępu oraz trzech rozdziałów. W pierwszym rozdziale opisany został lęk menadżerów w Polsce i w Chinach. Zaprezentowano koncepcje człowieka jako podmiotu odczuwającego lęk w kulturach zachodniej i chińskiej. Opisano pojęcie lęku, typologię, źródła powstawania oraz mechanizmy redukujące lęk menadżerów. W rozdziale drugim podjęto opis decyzji menadżerskich w zarządzaniu przedsiębiorstwem, analizując działanie menadżera w realizacji funkcji zarządzania. Przedstawiono także proces decydowania oraz rodzaje decyzji menadżerskich, a także informacje uzyskane z wywiadów bezpośrednich z menadżerami przedsiębiorstw w Polsce i w Chinach w zakresie ich radzenia sobie z lękiem decyzyjnym. W rozdziale trzecim zaprezentowano wyniki badań lęku jako stanu i lęku jako cechy menadżerów polskich i chińskich, przeprowadza dyskusję wyników oraz prezentuje propozycję działań, mających na celu redukcję lęku decyzyjnego do właściwego poziomu oraz rezultaty możliwe do osiągnięcia.
Arnold Kunst (19031981) uzyskał doktorat z filologii indyjskiej w Instytucie Orientalistycznym Uniwersytetu Warszawskiego w 1938 roku. Pod kierunkiem prof. Stanisława Schayera (18991941), założyciela Instytutu (1932), przygotował rozprawę na temat zagadnień logiki buddyjskiej. W ciągu swej późniejszej kariery akademickiej w School of Oriental and African Studies w Londynie zajmował się głównie tematyką filozofii indyjskiej i myśli buddyjskiej. Lata wojny spędził w Anglii. Wtedy też podjął się sporządzenia spisu orientaliów, tj. przedmiotów sztuki i rzemiosła pochodzących z Azji i Afryki Północnej, znajdujących się w kolekcjach publicznych i prywatnych na terenie Rzeczpospolitej.Starannie przygotowany spis zawiera prawie tysiąc sto zarejestrowanych pozycji według stanu na rok 1939. Spis zachował się w postaci kompletnego maszynopisu i jest przechowywany w zbiorach Archiwum Akt Nowych (sygn. 2/136/0/3/216). Jest to bardzo cenny unikatowy dokument, który w zamyśle Autora stanowić miał inwentarz obiektów orientalnych, znajdujących się kolekcjach polskich w 1939 roku, i który mógłby posłużyć do rewindykacji dóbr kultury zagrabionych podczas wojny.Publikacja faksymile tego dokumentu pozwala zorientować się w zasobach kolekcji publicznych i prywatnych do wybuchu wojny i z pewnością zainteresuje nie tylko muzealników, lecz także a może przede wszystkim orientalistów oraz historyków sztuki i archeologów.
Celem pracy jest opis cech strukturalnych (kompozycyjnych), treściowych, stylistycznych oraz pragmatycznych właściwych zwierzeniu ujmowanemu jako gatunek mowy. W związku z obserwowanymi dziś kulturowo-komunikacyjnymi przemianami, polegającymi na wyzbywaniu się prywatności, a przynajmniej na poszerzaniu (nawet w stosunku do XX wieku) zakresu dzielenia się nią, zwierzenie (odnoszące się właśnie do sfery prywatnej) podlega zauważalnym transformacjom. Przeprowadzona w pracy analiza ma więc również prowadzić do odpowiedzi na pytanie, czy zwierzenie w sieci to tylko alternacyjna odmiana gatunkowa, którą jednak można traktować jako możliwy ze względu na nowe medium wariant wzorca kanonicznego, rodzaj modyfikacji zwierzenia tradycyjnego, znanego polszczyźnie i polskiej kulturze od dawna, czy może jednak stanowi gatunek osobny wtórny, jak na przykład e-mail w stosunku do listu tradycyjnego.Książka wpisuje się w nurt badań nad gatunkami wypowiedzi i nad dyskursem prywatności, a także rejestruje przemiany zachodzące we współczesnej komunikacji językowej. Jest to praca wartościowa poznawczo, atrakcyjna pod względem metodologicznym, oparta na bogatym i różnorodnym materiale, przejrzyście skonstruowana, napisana wzorową polszczyzną, w sposób zajmujący, spójny i przystępny.Książka stanowi cenne opracowanie językoznawcze poświęcone nieopisanemu dotąd gatunkowi mowy (jego odmianie tradycyjnej i internetowej). Wnioski z przeprowadzonych analiz są wyważone, dojrzałe. Anna Dąbkowska przekonująco dowodzi, że zwierzenie jako gatunek wypowiedzi to atrakcyjny przedmiot dociekań lingwistycznych, a wariant wzorca gatunkowego realizowany w sieci zasługuje na dalszą obserwację.
Publikacja stanowi istotny, a przy tym nowatorski w swym charakterze, wkład w poznanie i wyjaśnienie przede wszystkim: założeń, uwarunkowań oraz metod realizacji duńskiej polityki zaangażowania – wsparcia wojskowego (tj. aktywnej polityki wojskowej) w relacjach z jednym z państw Rogu Afryki, czyli Somalią. Analizy, rozważania oraz wnioski zawarte w publikacji, pozwalają na identyfikację i ocenę współcześnie stosowanych przez państwo duńskie oraz duńskie sił zbrojne instrumentów oddziaływania na państwa słabe – niestabilne.
Głównymi problemami badawczymi, stanowiącymi punkt wyjścia dla rozważań o charakterze eksplanacyjnych, interpretacyjnym oraz deskrypcyjnym, prowadzonych przez autorów, są przede wszystkim: założenia doktrynalno-koncepcyjne duńskiego wojskowego zaangażowania w Somalii, rozwój duńskiej wojskowej obecności w regionie Rogu Afryki oraz współpracy z państwami tego regionu, a wreszcie – formy i metody duńskiego wojskowego oddziaływania na bezpieczeństwo Somalii oraz regionu Rogu Afryki. Analiza międzynarodowej polityki wojskowej – polityki wojskowego zaangażowania w wybranym regionie świata w przypadku każdego państwa powinna bezwzględnie zostać osadzona w określonych ramach uwarunkowań lokalnych, regionalnych oraz międzynarodowych, w obrębie których dochodzi do opisywanej wojskowej aktywności czy analizowanej współpracy wojskowej pomiędzy państwami.
Książka jest zbiorem kilkunastu esejów autorstwa wybitnych polskich badaczy z zakresu teorii i filozofii polityki poświęconych refleksji nad problemem przemocy, agresji, oraz jej genezy, mechaniki i funkcji w życiu społeczno-ekonomiczno-politycznym. Pierwszym polem badawczym, który jest podejmowany od wielu wieków jest problem genezy agresji, przemocy u człowieka. Drugim problemem badawczym, który stał się też przedmiotem rozważań Autorów poniższego tomu, jest zakres i płaszczyzny przemocy. Osobnym wątkiem podejmowany w tej pracy jest polityczne oblicze przemocy. Relacje między polityką a przemocą są niezwykle istotne w dobie współczesności.
12 września 2020 r. minęło 30 lat od zakończenia Konferencji „2 + 4” oraz podpisania kończącego ją Traktatu o ostatecznej regulacji w odniesieniu do Niemiec (Traktatu „2 + 4”). Z tej perspektywy stwierdzić można, że wyniki udziału Polski w tej Konferencji były momentem jednego z największych triumfów polskiej dyplomacji ostatnich trzydziestu lat. Otworzyły one bowiem Polsce drogę do członkostwa w Unii Europejskiej i w NATO, a tym samym rozwiązały zasadniczy dylemat polityczny odnoszący się do miejsca Polski między Niemcami a Rosją. Zarazem wyniki tej Konferencji położyły kres koncepcjom po stronie niemieckiej, które uprzednio podważały status granicy na Odrze i Nysie Łużyckiej. Tym samym otwarta została droga do bilateralnego Traktatu, w którym potwierdzono granicę Polski ze zjednoczonymi Niemcami oraz do postulowanej przez Ministra Krzysztofa Skubiszewskiego polsko-niemieckiej „wspólnoty interesów”. W kontekście tej Konferencji zadbano również o to, że po 1991 r. zjednoczone Niemcy podjęły wypłaty dla uprzednio pominiętych ofiar zbrodni nazistowskich.
Autor książki, jako ówczesny dyplomata, był członkiem delegacji polskiej, uczestniczącej w obradach Konferencji „2 + 4”, a następnie w negocjacjach z Niemcami nad pakietem traktatów z lat 1990–1991. W książce ukazane są uwarunkowania prawne „sprawy granicy” oraz roszczeń odszkodowawczych od Niemiec z tytułu zbrodni nazistowskich. Nakreślony jest przebieg Konferencji„2 + 4”, przy czym analiza uwzględnia zasadnicze, opublikowane w ostatnich latach, dokumenty dyplomatyczne. Na tym tle, ukazującym zasadnicze kwestie jakie były przedmiotem ustaleń podczas Konferencji „2 + 4” między trzema mocarstwami zachodnimi i RFN a ZSRR (zwłaszcza pozostanie zjednoczonych Niemiec w Sojuszu Północnoatlantyckim i we Wspólnocie Europejskiej, wycofanie wojsk radzieckich z terytorium NRD), poddany został analizie przebieg negocjacji w dwóch obszarach, będących zasadniczym przedmiotem rozważań– starań Polski o położenie kresu uprzednim zastrzeżeniom RFN podważającym ostateczny status granicy na Odrze i Nysie Łużyckiej w świetle prawa międzynarodowego oraz kwestii odszkodowań od Niemiec z tytułu zbrodni nazistowskich. Autor dokonuje też analizy prawnego ujęcia uzgodnionego rezultatu w postanowieniach Traktatu „2 + 4” oraz w towarzyszących mu dokumentach i umowach międzynarodowych.
Przedmiotem monografii jest analiza polityki cyberterrorystycznej RP w odniesieniu do Unii Europejskiej (UE) na przestrzeni XXI w., a w szczególności po wejściu w życie dyrektywy NIS w Polsce temat ten jest nowością. Wynika to z faktu, że literatura dotycząca stosunków międzynarodowych, a zwłaszcza cyberterroryzmu, przyjmuje twierdzenie, że Polska jako państwo transgraniczne jest obecnie stosunkowo bezpieczne pod względem zagrożeń terrorystycznych, w tym cyberterroryzmu, które są inspirowane przez grupy lub osoby pochodzące z państw podwyższonego ryzyka.W pracy podjęto próbę ukazania, jak istotnym elementem bezpieczeństwa Polski na tle UE jest umiejętnie prowadzona polityka ochrony cyberprzestrzeni zarówno na poziomie państwowym, jak i instytucjonalnym. Problem ten wywiera istotny wpływ na bezpieczeństwo wewnętrzne nie tylko samych państw, ale także całej Unii Europejskiej. W obliczu rosnących zagrożeń informacyjnych, wraz ze złożonością problemów występujących w tym obszarze, niezwykle ważną rolę dla bezpieczeństwa zewnętrznego państwa polskiego pełnią również strategie narodowe w zakresie ochrony cyberprzestrzeni.W pracy zostały przedstawione i przeanalizowane zależności oraz rozbieżności problemów bezpieczeństwa wewnętrznego Polski i UE, a tym samym polityki cyberbezpieczeństwa od poziomu integracji Wspólnoty.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
