BEZ „MAŁPIEJ ŁAPKI” HISTORIA LITERATURY NIESAMOWITEJ BYŁABY DUŻO UBOŻSZA. I ZAZDROŚCIĆ MOŻNA TYM, KTÓRZY PRZECZYTAJĄ TĘ OPOWIEŚĆ PIERWSZY RAZ...
William Wymark Jacobs (1863-1943) dla potomnych stał się legendarnym autorem „Małpiej łapki” – chyba najczęściej zamieszczanej noweli w antologiach grozy. Choć ten angielski pisarz był przede wszystkim humorystą, co doskonale widać niemal w każdej z jego opowieści z dreszczykiem. Tych trzynaście zebranych historii aż skrzy się od prześmiewczych sytuacji i wypowiedzi bohaterów. Te zwykle przecież groźne sceny niejednokrotnie przynoszą... wybuch śmiechu. I ten sposób konstruowania makabrycznych historii udał się Jacobsowi znakomicie!
SIMENON NIE POTRZEBUJE KILKUSET STRON, BY STWORZYĆ PORYWAJĄCY DRAMAT...
Twórca postaci komisarza Maigreta pisał też powieści, w których zajmował się szukaniem „nagiego człowieka”. A w analizowaniu ludzkich charakterów Simenon był mistrzem... Jacek Szczerba, „Gazeta Wyborcza”
Najważniejszy człowiek w wiosce Marsilly to Victor Lecoin. Bo jest bogaty, ma hodowlę małży i ostryg. Z żoną, miejscową nauczycielką, łączy go jedynie siła przyzwyczajenia. Ma inne kobiety na zawołanie - na pięterku pobliskiej knajpy. Cierpi tylko na brak czułości... To się może zmienić, gdy do jego domu trafi nowa, nastoletnia służąca. Alice to dziewczyna, która już trochę poznała „męskie zachowania”, ale Victor widzi w niej nadzieję na odmianę swojego nijakiego przecież życia...
Georges Simenon (1903-1989) to pisarz, który sławę zdobył dzięki postaci komisarza Maigreta, ale literacko doskonalsze są jego „romans dur”, jak sam je nazwał - powieści twarde, opisujące ludzkie losy, nierzadko skomplikowane, zwykle tragiczne, ale zawsze podane z zadziwiającą prostotą. Na tym polega fenomen pisarza, którego utwory przetłumaczono na większość języków świata.
Stefan Grabiński (1887-1936) jako twórca opowieści niesamowitych pochłonięty był własną koncepcją metafantastyki - gatunku literackiego, w którym zjawiska spirytystyczne, mediumizm i nadnaturalny horror łączył z odkryciami psychologii początku XX wieku. W „Cieniu Bafometa” spróbował rozbudować do formy powieściowej to, co w noweli grozy doprowadził do perfekcji. I jest to próba w jego twórczości najbardziej udana. Choć nie przydała mu poklasku za życia, współczesny czytelnik może ją docenić na nowo - nie tylko jako jeden z najatrakcyjniejszych fragmentów w jego dorobku, ale i spotykając się z autorem już w pełni literacko ukształtowanym i dojrzałym. To, co pozostawił nam Stefan Grabiński, stanowi jeden z najjaśniejszych punktów w historii literackiego horroru. Jest wyjątkowy, wyrazisty i niezwykle sugestywny. Nie ma tu miejsca na dystans, niesamowitość tej prozy wciąga bez powrotu, dlatego tak ważne jest, by nie popadła w zapomnienie. Paweł Mateja, Carpe Noctem
"Pisarze są o wiele bliżsi spowitych mgłą tajemnicy prawd... Tylko tym, którzy z rozmachem rozwijają skrzydła wyobraźni, udaje się czasami musnąć skraj odległego, niewidzialnego świata..." To słowa z tytułowej noweli gotyckiej. I jeszcze poprzedzająca ją dedykacja: „Dla mojego Mistrza, Henry’ego Jamesa”. Bo amerykańska pisarka Gertrude Atherton (1857-1948) wysoko ceniła twórczość Jamesa, szczególnie tę z wątkami nadnaturalnymi.
Sama napisała takich historii niewiele, są jednak na tyle znaczące dla gatunku, że do dziś wydawcy umieszczają je w antologiach. A „Syrenę mgłową” wykorzystał w filmowej serii „Alfred Hitchcock przedstawia” sam mistrz suspensu. Bo też gotyckie pisarstwo Gertude Atherton to nie tylko klasyczna groza z duchami w tle, ale i groza sytuacji, w jakich postawiła swych bohaterów, na pozór tak zwyczajnych... Tworzyła w czasie, kiedy światem literatury rządzili Henry James, Edith Wharton czy Ambrose Bierce - by pozostać przy twórcach literatury grozy - i godnie im dotrzymywała kroku, o czym przekonuje sześć tych misternych historii.
ZBIÓR CZTERDZIESTU LEGENDARNYCH BALLAD W ORYGINALE I POLSKICH PRZEKŁADACH DOROTY TUKAJ
Te najsłynniejsze to „The Irish Rover” w wykonaniu The Dubliners z grupą The Pogues i „Scarborough Fair” w interpretacji duetu Simon & Garfunkel. Ale jest i kilkadziesiąt innych historycznych ballad znanych z wykonań Joan Baez, Loreeny McKennitt czy z młodszego pokolenia The Unthanks, Lankum i Ye Vagabonds. I jeszcze pieśń pamiętna z filmu „Wiatr buszujący w jęczmieniu” Kena Loacha.
A wszystko w tłumaczeniach Doroty Tukaj - mającej już w swym dorobku przekłady poezji Branwella Brontë, Emily Brontë, Johna Keatsa, Edny St. Vincent Millay.
Lakoniczność, żelazna logika i świetnie sportretowane środowiska to główne walory kryminałów Simenona. Jacek Szczerba, „KSIĄŻKI. MAGAZYN DO CZYTANIA”
Do Paryża przybywa inspektor Pyke ze Scotland Yardu, bo do Anglii dotarła sława Maigreta i teraz policja brytyjska chce przyjrzeć się, jakimi metodami Maigret osiąga tak znakomite wyniki w ściganiu przestępców. Potem Maigret dostaje informację, że na śródziemnomorskiej wyspie Porquerolles został zamordowany niejaki Marcel Pacaud. A zanim ktoś pozbawił życia tego byłego kryminalistę, chwalił się on wszystkim, że Maigret jest... jego przyjacielem. I teraz Maigretowi nie pozostaje nic innego, jak w towarzystwie brytyjskiego kolegi, który chce obserwować go w akcji, dotrzeć na wyspę i odkryć mordercę swego domniemanego „przyjaciela”...
Georges Simenon (1903-1989) to pisarz wielbiony za swój styl od pokoleń. Jako autor ponad 200 powieści zasłużył sobie na miano mistrza fabuły, a jako twórca postaci komisarza Maigreta na miejsce w każdej encyklopedii literatury kryminalnej.
„Mój przyjaciel Maigret” to kolejny z kilkudziesięciu nowych tomów z cyklu o Maigrecie, jakie w ciągu najbliższych lat ukażą się nakładem naszego wydawnictwa.
"Wielu wykpiwa zjawiska nadprzyrodzone lub to, co nasz marny intelekt za takie uważa..."
Sir Arthur Conan Doyle (1859-1930) światową sławę zdobył jako twórca postaci Sherlocka Holmesa, ale interesował się bardzo wszelkimi zjawiskami nadprzyrodzonymi, brał udział w seansach spirytystycznych i ma w dorobku literackim sporo opowieści spod znaku grozy.
Po edycji tomu „Dziwne zjawiska” nadszedł czas na trzynaście kolejnych historii przedstawiających różne barwy strachu i grozy pióra jednego z najsłynniejszych pisarzy szkockich. Z najczęściej chyba wspominaną przez krytyków gatunku nowelą „Obiekt numer 249”, o której sam Rudyard Kipling mówił, że żadna lektura tak go nie przeraziła od lat. Podobnie jest z wyróżnianymi przez wielu czytelników opowieściami: „Historia brunatnej ręki” czy „De profundis”, podziwianymi za wyśmienicie wykreowany klimat.
Aż szkoda, że autor „Psa Baskerville’ów” zostawił po sobie opowieści z dreszczykiem tak mało...
SIMENON NIE POTRZEBUJE KILKUSET STRON, BY STWORZYĆ PORYWAJĄCY DRAMAT...
Twórca postaci komisarza Maigreta pisał też powieści, w których zajmował się szukaniem „nagiego człowieka”. A w analizowaniu ludzkich charakterów Simenon był mistrzem...
Jacek Szczerba, „Gazeta Wyborcza”
Do francuskiego Dieppe przypływają angielskie statki z Newhaven. A Louis Maloin jest na tym dworcu morskim zwrotniczym. I z przeszklonej kabiny od lat obserwuje z góry wszystko dookoła. Aż pewnej nocy staje się świadkiem dziwnych zachowań dwóch mężczyzn. Jest też świadkiem morderstwa.
A niedługo potem wyławia z doku walizkę pełną banknotów. Teraz musi ją tylko ukryć przed światem...
Georges Simenon (1903-1989) to pisarz, który sławę zdobył dzięki postaci komisarza Maigreta, ale literacko doskonalsze są jego „romans dur”, jak sam je nazwał - powieści twarde, opisujące ludzkie losy, nierzadko skomplikowane, zwykle tragiczne, ale zawsze podane z zadziwiającą prostotą. Na tym polega fenomen pisarza, którego utwory przetłumaczono na większość języków świata.
SIEDEM PEREŁ GROZY MISTRZA PROZY PSYCHOLOGICZNEJ
Jako pisarz z kręgu grozy Henry James (1843-1916) zasłynął opowieścią „Obrót śruby” - w wyśmienitym przekładzie Barbary Kopeć-Umiastowskiej w zbiorze „Historie drobnoziarniste”. Jednak poza tym legendarnym utworem autor „Portretu damy” ma w dorobku jeszcze kilka podobnych nowel. I jak na prekursora modernizmu przystało, w jego nadnaturalnych opowieściach ważną rolę odgrywa psychologia postaci. To w niej zdaje się kryć więcej grozy niż w opisywanych wydarzeniach.
"Lakoniczność, żelazna logika i świetnie sportretowane środowiska to główne walory kryminałów Simenona". Jacek Szczerba, „KSIĄŻKI. MAGAZYN DO CZYTANIA”
Kloszarda, który żyje pod mostem Marie, ktoś uderza w głowę i próbuje utopić w Sekwanie. Ale na szczęście uratuje go szyper z barki. A komisarz Maigret szybko odkryje, że ten bezdomny, nazywany Doktorem, jest faktycznie byłym lekarzem. I teraz komisarz z ekipą swoich inspektorów musi pogrzebać w przeszłości doktora Kellera, by odkryć, kto stoi za tą próbą morderstwa. A leżący w szpitalu kloszard wyraźnie nie chce mu ułatwić zadania...
Georges Simenon (1903-1989) to pisarz wielbiony za swój styl od pokoleń. Jako autor ponad 200 powieści zasłużył sobie na miano mistrza fabuły, a jako twórca postaci komisarza Maigreta na miejsce w każdej encyklopedii literatury kryminalnej.
„Maigret i kloszard” to kolejny z kilkudziesięciu nowych tomów z cyklu o Maigrecie, jakie w ciągu najbliższych lat ukażą się nakładem naszego wydawnictwa.
JEJ OPOWIADANIA SZOKUJĄ, FASCYNUJĄ, BUDZĄ ZACHWYT I NIEPOKÓJ...
May Sinclair (1863-1946) była innowatorką nowoczesnej prozy, późnowiktoriańską prekursorką modernizmu w duchu Virginii Woolf.W "Niesamowitościach" (1923) łączy tradycyjną opowieść grozy z odkryciami Freuda i Einsteina.
Dwoje kochanków skazanych na przeżywanie aż po wieczność jałowego romansu... Kobieta-medium zmuszona zmierzyć się z konsekwencjami czynów, jakie popełniła... Ofiara brutalnego morderstwa naigrawająca się po śmierci ze swojego oprawcy...
A umieszczony specjalnie w tym tomie „Pośrednik” (1911) to przejmująca opowieść Sinclair o nieszczęśliwym dzieciństwie i odrzuconej miłości, historia niemal tak pochłaniająca jak te autorstwa sióstr Brontë.
Lakoniczność, żelazna logika i świetnie sportretowane środowiska to główne walory kryminałów Simenona. Jacek Szczerba, „KSIĄŻKI. MAGAZYN DO CZYTANIA”
Najpierw pani Lognon zadzwoniła do Maigreta - zaniepokojona, że jej mąż, inspektor z IX dzielnicy, zaginął. Potem okazało się, że do ich domu wtargnęli podejrzani osobnicy, z rewolwerami, mówiący po angielsku. I na koniec sam inspektor Lognon - nazywany nie bez kozery przez wszystkich policjantów Pechowcem - zjawił się w biurze Maigreta. A historia, którą usłyszał wtedy komisarz, dowodziła niezbicie, że amerykańscy gangsterzy krążą po Paryżu...
Georges Simenon (1903-1989) to pisarz wielbiony za swój styl od pokoleń. Jako autor ponad 200 powieści zasłużył sobie na miano mistrza fabuły, a jako twórca postaci komisarza Maigreta na miejsce w każdej encyklopedii literatury kryminalnej.
„Maigret i gangsterzy” to kolejny z kilkudziesięciu nowych tomów z cyklu o Maigrecie, jakie w ciągu najbliższych lat ukażą się nakładem naszego wydawnictwa.
NAJLEPSZE HISTORIE SPOD ZNAKU GROZY I MAKABRY BRYTYJSKIEGO KLASYKA
W historii literatury grozy Charles Dickens (1812-1870) to przede wszystkim autor legendarnej „Opowieści wigilijnej”. Jednak to „Dróżnik” stał się opowieścią najczęściej włączaną do antologii tego gatunku. I dał też tytuł wyborowi najlepszych historii. Ich objętość może zaskakiwać czytelników przyzwyczajonych do opasłych tomów, dominujących w twórczości tego autora. Ale i w krótkiej formie mistrzostwo Dickensa nie miało sobie równych na tle epoki.
"Lakoniczność, żelazna logika i świetnie sportretowane środowiska to główne walory kryminałów Simenona". Jacek Szczerba, „KSIĄŻKI. MAGAZYN DO CZYTANIA”
W nadmorskim Sables-d’Olonne państwo Maigret mieli spędzić spokojne wakacje. Ale nagła choroba żony popsuła te plany. I komisarz Maigret od kilku dni odwiedza ją w szpitalu. By za którymś razem odkryć w kieszeni intrygujący list. Dotyczył jednej z pacjentek, która niedługo później zmarła. A śledczy instynkt podpowiada komisarzowi, że ta śmierć - wskutek powikłań po wypadku - ma swoje drugie dno…
„Pierwszy raz od dawna, może nawet pierwszy raz w życiu, Maigret miał wrażenie, że nie sam prowadzi grę, tylko ktoś inny manipuluje nim, jak chce”.
Georges Simenon (1903-1989) to pisarz wielbiony za swój styl od pokoleń. Jako autor ponad 200 powieści zasłużył sobie na miano mistrza fabuły, a jako twórca postaci komisarza Maigreta na miejsce w każdej encyklopedii literatury kryminalnej. „Maigret na wakacjach” to kolejny z kilkudziesięciu nowych tomów z cyklu o Maigrecie, jakie w ciągu najbliższych lat ukażą się nakładem naszego wydawnictwa.
Wydany w 1914 roku cykl opowiadań „Dublińczycy” to opis tego, jak naprawdę wyglądało życie w Irlandii na początku ubiegłego wieku. A przy tym jedno z ważniejszych dzieł dwudziestowiecznej nowelistyki. Wiele postaci z tych historii pojawiło się potem w „Ulissesie”.
„Uwielbiam jego zbiór opowiadań pt. Dublińczycy. Uważam, że jest fenomenalny. Te opowiadania to najlepsza rzecz napisana po angielsku”. Truman Capote (Lawrence Grobel „Rozmowy z Capote’em”, tłum. Waldemar Łyś)
James Joyce (1882-1941) to pisarz, który obok Virginii Woolf wirtuozerią języka zadziwił świat. Jeden z klasyków powieści modernistycznej, którego droga do sławy wcale nie była łatwa.
Irlandczyk, urodzony w Dublinie, większość życia spędził na kontynencie europejskim. Jego kolejne dzieła, poczynając od tomu opowiadań „Dublińczycy” (1914), były odrzucane przez wydawców. Nad większością pracował latami. „Portret artysty…” (1916) powstawał dziesięć lat. A najsławniejsze dzieło „Ulisses” (1922) najpierw ukazało się w Ameryce.
SIMENON NIE POTRZEBUJE KILKUSET STRON, BY STWORZYĆ PORYWAJĄCY DRAMAT...
Twórca postaci komisarza Maigreta pisał też powieści, w których zajmował się szukaniem „nagiego człowieka”. A w analizowaniu ludzkich charakterów Simenon był mistrzem... (Jacek Szczerba, „Gazeta Wyborcza”)
Pan Allard ma czterdzieści osiem lat. Ma też małego pudla - towarzysza jego dziwnych spacerów. I ma również zamiar… pożegnać się ze światem. Dopóki nie zobaczy pewnej pary, pary ułomnych, zatroskanych o siebie do granic i kontemplujących życie. Od tego momentu pan Allard nie jest już taki pewien tamtej decyzji. I kupuje najpierw niebieski, a potem żółty zeszyt, by spisać w nim swoją przeszłość - bardzo zaskakującą…
Georges Simenon (1903-1989) to pisarz, który sławę zdobył dzięki postaci komisarza Maigreta, ale literacko doskonalsze są jego „romans dur”, jak sam je nazwał - powieści twarde, opisujące ludzkie losy, nierzadko skomplikowane, zwykle tragiczne, ale zawsze podane z zadziwiającą prostotą. Na tym polega fenomen pisarza, którego utwory przetłumaczono na większość języków świata.
13 OPOWIEŚCI GROZY Z NAJWYŻSZYM ZNAKIEM JAKOŚCI
W historii literatury spod znaku grozy Edward Frederic Benson (1867-1940) to jedno ze znaczących nazwisk. Przede wszystkim za sprawą opowiadania „Pokój na wieży” - jednego z najlepszych w tym gatunku i stąd wybieranego do niemal każdej antologii opowieści z dreszczykiem. Po tomie „Widzialne i niewidzialne”, doskonale przyjętym przez czytelników, prezentujemy kolejny wybór trzynastu doskonałych ghost stories - ze wspomnianą, tytułową historią na czele. A ponadto równie znakomite: „Jak trwoga odeszła z długiej galerii”, „Gdy przemówią umarli” czy „Wyklęta”.|
I zapowiadamy jednocześnie, że to nie jest ostatni tom nowel E. F. Bensona w naszej serii!
"Lakoniczność, żelazna logika i świetnie sportretowane środowiska to główne walory kryminałów Simenona".
Jacek Szczerba, „KSIĄŻKI. MAGAZYN DO CZYTANIA”
Kiedy Armand de Saint-Hilaire zostaje znaleziony martwy w swoim gabinecie, sprawa trafia do Maigreta. Bo zastrzelony hrabia to były ambasador i do śledztwa należy podejść delikatnie.
Szybko się okaże, że to historia jak z taniego romansu, nawet jeśli wplątane są w nią osoby z wyższych sfer. A komisarz Maigret tego świata kompletnie nie zna, co od pierwszych chwil bardzo go irytuje.
Georges Simenon (1903-1989) to pisarz wielbiony za swój styl od pokoleń. Jako autor ponad 200 powieści zasłużył sobie na miano mistrza fabuły, a jako twórca postaci komisarza Maigreta na miejsce w każdej encyklopedii literatury kryminalnej.
„Maigret i wyższe sfery” to kolejny z kilkudziesięciu nowych tomów z cyklu o Maigrecie, jakie w ciągu najbliższych lat ukażą się nakładem naszego wydawnictwa.
„Wrogowie”, „Poleńka”, „Wiera”, „Wołodia”, „Trzy lata”, Pojedynek”, „Pani z pieskiem” to siedem opowiadań mistrza nowelistyki rosyjskiej w legendarnym przekładzie Natalii Gałczyńskiej. I gdyby szukać wspólnego tematu tych historii, to wszystkie są „o trudnej miłości”.
"I zdawało się, że jeszcze chwila, a wyjście się znajdzie i wtedy zacznie się inne, piękne życie; i oboje doskonale wiedzieli, że do końca jest bardzo daleko, bo to, co najcięższe, najtrudniejsze, dopiero się zaczyna".
Nabokov o „Pani z pieskiem”: To jedno z największych opowiadań, jakie kiedykolwiek powstały.
Nabokov o Antonie Czechowie: Żaden autor nie tworzył równie poruszających postaci w sposób tak bezpretensjonalny jak Czechow.
(Vladimir Nabokov „Wykłady o literaturze rosyjskiej”, tłum. Zbigniew Batko)
Pseudonim Vernon Lee przybrała dla swej twórczości brytyjska pisarka Violet Paget (1856-1935). Pisała sporo - cenione są jej studia z zakresu historii sztuki, estetyki i psychologii.
Jest także postacią znaczącą w historii feminizmu.
Jednak to jej późnowiktoriańskie opowieści grozy najbardziej przetrwały próbę czasu i są dzisiaj wznawiane w różnych antologiach i osobnych wyborach.
Tom czterech nowel „Nawiedzenia” był wydany w Londynie w 1890 roku. I gdyby szukać wspólnego punktu tych opowieści, to - jak zauważają krytycy -duchy w tych historiach są przedmiotem pożądania, zwykle śmiertelnym.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
