Chronologicznie monografia Gilberta Dahana, Les Intellectuels chrtiens et les Juifs au Moyen Age obejmuje okres od roku 1096 (pierwsza wyprawa krzyżowa) kiedy po raz pierwszy doszło do masowych pogromów, do roku 1391, który autor przyjmuje za koniec rozkwitu judaizmu hiszpańskiego. Geograficznie praca obejmuje obszar: Włoch, Niemiec, Niderlandów, Francji, Anglii i półwyspu Iberyjskiego. Na tym obszarze wpływy Kościoła katolickiego były najsilniejsze, chrześcijaństwo krzepło, umacniały się więzi cywilizacyjne kultury łacińskiej, krzewione przez elity intelektualne. Treścią pracy jest stosunek tych elit do Żydów, ulegający procesowi dynamicznej transformacji; Żydzi byli początkowo akceptowani i traktowani w dysputach po partnersku (XII w.), później zaledwie tolerowani (XIII w.), w ostateczności potępiani i prześladowani (XIV w.). Autor, w oparciu o źródła i literaturę, lokalizuje historycznie narodziny ""problemu żydowskiego"", wskazuje gdzie powstał stereotyp Żyda jako intruza i wroga chrześcijan.Kultura tolerancji oraz antysemityzm, antynomiczny paradygmat chrześcijańskich postaw wobec Żydów, wart jest prześledzenia u źródeł, czyli w europejskim, chrześcijańskim średniowieczu. Uniwersalne przesłanie dzieła Dahana polega na tym, że Jest to dzieło historyczne, które implikuje współczesne analogie, ponieważ stosunek do judaizmu, narodu żydowskiego oraz państwa Izrael, stanowią wyznacznik poglądów wielu społeczeństw. Chociaż autor nie pisze o tym expressis verbis, dzięki lekturze książki, można wysunąć wnioski odnoszące się do dziejów stosunków polsko-żydowskich. Historycznie bowiem ""problem żydowski"" narodził się na zachodzie Europy, a do Europy Środkowej i Wschodniej został przeniesiony wraz wypędzonymi stamtąd Żydami. Rzeczpospolita przyjęła Żydów z otwartymi rękami i otoczyła tolerancją. Na kilka wieków stała się ich drugą ojczyzną. Nietolerancja wobec Żydów nie jest więc polskim wynalazkiem, co współcześnie sugerują jej spadkobiercy. Tezy zawarte w książce Dahana, której trudno zarzucić brak obiektywizmu w tej kwestii, wskazują wyraźnie genezę i miejsce zjawiska.Polski przekład dzieła stanowi wkład w dyskusję historyczną o roli Żydów w społeczeństwach europejskich i stosunku do nich intelektualnych elit. Wydanie ma duże znaczenie dla wyznawców judaizmu w Polsce. Dla polskiej historiografii, nauki i kultury stanowi ważne wydarzenie. Należy do klasycznych i najciekawszych monografii tego tematu. Dzięki retrospektywnej analogii historycznej pozwala spojrzeć na, także współcześnie aktualny, problem antysemityzmu w Europie. Stanowi przyczynek w dyskusji na temat historycznej roli i znaczenia diaspory żydowskiej w społeczeństwach europejskich.
Przedstawiamy publikację, w której znajdują się orędzia Trój-Jedynego Boga, Matki Bożej, Aniołów i Świętych, zapisane przez Mieczysławę Kordas w Chicago w latach 2006-2019.Pan Jezus wybrał Mieczysławę na Swe narzędzie nim się urodziła imię i nazwisko o tym świadczy (Miecz y sława Kordas = mieczem słowa do serca, słowem jak mieczem broniąca Miłosiernego Pana. Słowa, które kieruje do niej Pan, działają jak miecz w sercach). Zanim utworzyła stronę www, w 2008, Pan Jezus przygotowywał ją do misji od 2005 roku.
W niniejszych rozważaniach spróbuję odpowiedzieć na szereg pytań związanych z fenomenem wpływu Heglowskiej filozofii. Będę starała się przedstawić czynniki, dzięki którym wciąż jeszcze badamy i zachowujemy ją w naszej naukowej pamięci. (…) Swoje refleksje nad zjawiskiem oddziaływania Hegla oprę bezpośrednio na analizie hiszpańskiej recepcji podstaw jego systemu. Będę się starała wskazać zarówno przyczyny, jak i znamiona jego obecności w hiszpańskiej kulturze od drugiej połowy XIX aż do końca pierwszej połowy XX wieku, rozpoczynając od szkoły sewilskiej a kończąc na szkole madryckiej. Na przestrzeni przeszło stu lat dochodzi tam bowiem do silnego oddziaływania filozofii Hegla na życie intelektualne i społeczno-polityczne. Twórczy nurt heglizmu na trwałe zadomawia się w hiszpańskiej filozofii. Wyznacza tam podstawowe kierunki kształtowania się dyskursu filozoficznego. Nadto przyczynia się do unowocześnienia struktur państwowych i prawnych.
fragment Wstępu
Książka Tillicha jest szczególnie ważna z tego powodu, że ukazuje ona teologię, która nie może budować swej struktury na marginesie rozwoju kulturalnego, społecznego i politycznego. Teologia, o której mówi myśliciel wchodzi w interakcje z innymi dziedzinami wiedzy a zwłaszcza z zastaną rzeczywistością. Innymi słowy, teologia którą proponuje Tillich, nie buduje swych relacji ze światem jedynie w oparciu o wiarę, lecz w łączności z kulturą danego okresu. Co więcej, jest to teologia, która słucha głosu świata i na niego reaguje. Jest to teologia odpowiadająca, zakorzenia w sferze ontologicznej i egzystencjalnej, w tu i teraz. W Erze Protestanckiej Tillich godzi wiarę i kulturę, cywilizację i religię.
Autor Religii Nuerów jest jednym z klasyków antropologii brytyjskiej. Jego zainteresowania skupiają się przede wszystkim na ludach Afryki zamieszkujących teren Sudanu. Książka jest dopełnieniem wcześniejszych badań Evans-Pritcharda nad Nuerami, lecz jednocześnie pozostaje dziełem samodzielnym, będącym analizą zarówno tytułowej religii Nuerów, jak i krytyką dotychczasowych badań antropologicznych nad "religiami prymitywnymi". Autor prezentuje własny program badań nad religią, rezygnując z czynionych przez jego poprzedników uogólnień oraz redukcji. Najsilniej sprzeciwia się sprowadzaniu religii do fenomenu społecznego, w zamian pokazuje niezwykle istotny aspekt indywidualny w religijności Nuerów.
Piwo, a raczej jego wytwarzanie i spożywanie ma na ziemiach polskich długą i zaszczytną tradycję. Niemiecki kronikarz Helmold w XI-wiecznej Kronice Słowian podaje: ...Wina nie mają ani go nie szukają, gdyż zapobiegliwie przyrządzone miodne napoje i piwa przewyższają wina falemieńskie. (...)
Jan Długosz w Opisie Polski notuje: Z powodu mrozów północnych pozbawiona jest wina i oliwy. Zamiast wina używa się piwa, które się robi z ziaren pszenicy i jęczmienia, [za: Polska Jana Długosza] W innym miejscu: Ma jednak kraj polski napój warzony z pszenicy, chmielu i wody. po polsku piwem zwany, a gdy nic nadeń lep-szego ku pokrzepieniu ciała, jest. nie tylko rozkoszą mieszkańców, lecz i cudzoziemców wybornym smakiem więcej niż w innych krajach zachwyca. (...)
(fragment Zamiast wstępu)
Niniejszy tom zatytułowany Aktualność Kierkega-arda, zawiera dziewięć rozpraw polskich badaczy filozofii S. Kierkegaarda. Całość została przygotowana tak, by choć w części zwrócić uwagę Czytelnika na ogromne bogactwo teologicznych, filozoficznych i literackich wątków tej oryginalnej myśli, spośród których wiele jest nadal żywo dyskutowanych w literaturze światowej. Jedną z najtrudniejszych rzeczy jest poprawne, całościowe odczytanie i, na ile to możliwe, uzgodnienie między sobą różnych dzieł (zwłaszcza tzw. pseu-donimowych) Kierkegaarda. W części artykułów ta kwestia została podjęta. Inne mają charakter porównawczy, bądź traktują o konkretnych, aczkolwiek kluczowych problemach. Obok rozpraw autorskich, książka zawiera przekłady jednego pełnego i dwóch fragmentów tekstów oryginalnych Duńczyka, Są to: Uzbrojona neutralność, Miłość jest sprawą sumienia {jeden z rozdziałów Aktów miłości}, oraz końcowy fragment z Recenzji literackiej.
(Od redakcji
Czy wiecie, co to takiego postestas clavium? Oczywiście, wiecie, ale według wszelkiego prawdopodobieństwa jedynie w przybliżeniu, kto bowiem miałby w dzisiejszych czasach ochotę zajmować się dogmatyką katolicką?! Tymczasem istnieją wszelkie podstawy do przypuszczenia, że chyba nie mamy racji, sądząc, że dogmatyka katolicka pozostaje nam tak bardzo obca. Zerwijcie zewnętrzną powłokę z dowolnego Europejczyka, choćby nawet był on pozytywistą albo materialistą, a bardzo szybko dostrzeżecie średniowiecznego katolika, trzymającego się kurczowo niezbywalnego i wyłącznego prawa otwierania wrót królestwa niebieskiego dla siebie i swoich bliźnich. Do prawa tego pretendują na równi i materialiści, i ateiści, i wierne owieczki wielkiego stada podległego namiestnikowi świętego Piotra. (...) (fragment)
Jacques Le Goff (1924–2014) to najwybitniejszy chyba w ostatnich czasach francuski mediewista, autor takich fundamentalnych dzieł, jak Kultura średniowiecznej Europy, Narodziny czyśćca, Czy Europa narodziła się w średniowieczu?, O inne średniowiecze, Intelektualiści w średniowieczu. Teksty zawarte w niniejszym tomie oświetlają z różnych stron pewien wyróżnik średniowiecza, który inaczej niż w innych epokach był niemal czynnikiem organizującym całokształt ówczesnego życia: l’imaginaire. To świat wyobraźni, imagination, a zarazem świat wyobrażony. Obejmuje szerokie spektrum od zaświatów (piekło, czyściec, raj) przez fantazje o ziemskim życiu po „mirabilia”, rozmaite niezwykłości i przypisywane im nadnaturalne funkcje. W tym spektrum mieszczą się też literatura (opowieści o Graalu czy rycerzach z kręgu króla Artura), onejromancja (interpretacja snów), taumaturgia (cudotwórstwo świętych i królów) czy mistyczne ciało Kościoła, a wszystko to oparte na chrześcijańskiej ideologii lub przez nią asymilowane. Przemożny polityczny i społeczny wpływ l’imaginaire legitymizował władzę i obyczaje epoki. Fascynująca jak zwykle opowieść Le Goffa ma u podłoża siłę wyobraźni samego autora w symbiozie z jego erudycją i kompetencją. Książka zawiera też słynny esej o „długim średniowieczu” i zarys koncepcji interdyscyplinarnej „antropologii politycznej” jako alternatywy wobec tradycyjnej historii politycznej.
Profesor Bogusław Wolniewicz (1927-2017) jeden z największych filozofów polskich XX wieku i współczesności, mistrz słowa.Po roku od zawarcia umowy Wydawnictwa UW odstąpiły od wydania niniejszej książki, w imię walki z mową nienawiści. Piąty tom z cyklu Filozofia i wartości został wydany dzięki staraniom Fundacji Katedra Bogusława Wolniewicza.Bogusław Wolniewicz (ur. 1927 w Toruniu, zm. 2017 w Warszawie) profesor, wybitny filozof, logik, publicysta, patriota. Wywarł ogromny wpływ na nurt metafizyczny w filozofii polskiej. Wpierw częściowo elzenbergista i marksista, później już jako autor własnego systemu racjonalista tychiczny, bliski chrześcijaństwu. Tłumacz Traktatu logiczno-filozoficznego (1970) i Dociekań filozoficznych (1972) Ludwiga Wittgensteina oraz Pism semantycznych Gottloba Fregego (1977). Jeden z największych znawców myśli Wittgensteina. Autor 17 książek, m.in. Rzeczy i faktów (1968, 2019), Ontologii sytuacji (1985, 2019) oraz Filozofii i wartości (tom 1 1993, 2019, tom 2 1998, 2018, tom 3 2003, 2018, tom 4 2016).W latach 19471951 studiował filozofię pod kierunkiem Tadeusza Czeżowskiego i Henryka Elzenberga na UMK, gdzie następnie do 1953 roku był asystentem w Katedrze Logiki. W latach 19541955 pracował jako robotnik, bibliotekarz i tłumacz. Od 1956 roku wykładał logikę i filozofię w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Gdańsku, wstępując też do Gomułkowskiej PZPR. Doktorat na UMK obronił w 1962 roku, następnie, przeniesiony na Uniwersytet Warszawski, w 1967 roku uzyskał habilitację i został docentem, a ze względu na nieprawowierność dopiero w 1982 profesorem nadzwyczajnym, i w 1990 zwyczajnym. W 1981 wystąpił z partii. Wykładał gościnnie w USA na University of Chicago (1967) oraz Temple University w Filadelfii (1972). Kierownik Zakładu Filozofii w Instytucie Filozofii UW (w latach 19691972), a w wolnej Polsce Zakładu Filozofii Religii (19911999). W czerwcu 1999 usunięty z uczelni przez radę Wydziału Filozofii i Socjologii UW. Przez kolejne niemal dwie dekady szczególnie aktywny naukowo (12 książek) i publicznie (m. in. w Internecie, Radiu Maryja czy Najwyższym Czasie).
Ze Wstępu Andrzeja Zaniewskiego:
(...) Stajemy się coraz starsi, a otacza nas wciąż ten sam drapieżny i niespokojny świat, dlatego poszukujemy mądrości, które uzupełniałyby lub odtwarzały nasze doświadczenia i w zwięzłych słowach zamykały naszą wiedzę o miłości, cierpieniu, tęsknocie, o życiu i śmierci. Potrzebujemy wniosków dotyczących nas samych, krótkich, pełnych treści, kształtnych w formie. Potrzebujemy aforyzmów (...).
[…] obyśmy nigdy nie dali uwieść się jakiejś niegodnej skłonności do jakiejkolwiek gałęzi studiów tak dalece, by zapomnieć, że nasza prawdziwa wiedza, szlachetność i siła polegają na znajomości Wszechmocnego Boga. Przyroda i człowiek są przedmiotami naszych studiów, lecz Bóg jest wyższy ponad wszystko. Łatwo jest zgubić Go w Jego dziełach; łatwo przywiązać się zanadto do naszych dążeń, zastąpić nimi religię i podniecać naszą pychę. Nasze świeckie zdobycze nie zdadzą się nam na nic, jeśli nie podporządkujemy ich religii. Nigdy znajomość słońca, księżyca i gwiazd, ziemi i jej trzech królestw, ani znajomość klasyków lub historii, nie doprowadzi nas do nieba. Możemy dziękować Bogu za wszystko, co nam uczynił i co uczynił przez nas, niech jednak nic z tego, co umiemy i co wiemy, nie przeszkodzi nam przyjąć za własne słów wielkiego Apostoła: „Chrystus Jezus przyszedł na ten świat zbawić grzeszników, z których pierwszym ja jestem”.
(fragment jednego z kazań)
Traktat o sprawiedliwości zawiera kwestie 57-80 z drugiej części drugiej części (secunda secundae) Summy teologii św. Tomasza z Akwinu. Nawiązując do fundamentalnych rozróżnień Arystotelesa, Akwinata omawia w nich najpierw istotne aspekty sprawiedliwości ogólnej, rozumianej jako zgodność z prawem (iustitia legalis), a następnie dwie główne odmiany sprawiedliwości partykularnej: sprawiedliwość rozdzielającą (iustitia distributiva) oraz sprawiedliwość, którą Arystoteles ze względu na jej funkcję określał jako wyrównującą, a Tomasz raczej z uwagi na jej dziedzinę, obejmującą szeroko rozumiane relacje wymiany (commutationes) między jednostkami nazywa sprawiedliwością wymienną (iustitia commutativa). Poświęcając najwięcej miejsca wykroczeniom przeciwko tej drugiej, Tomasz z Akwinu rozwija swoje charakterystyczne tezy z tak ważnych obszarów normatywnej refleksji etycznej jak etyka zabijania lub etyka prawnicza.Podobnie jak pięć poprzednich pozycji z wydawanej serii (Traktat o cnotach, 2005; Traktat o szczęściu, 2008; Traktat o roztropności, 2011; Traktat o ludzkim działaniu, 2013; Traktat o prawie, 2014), tak i ta ukazuje się w nowym tłumaczeniu i opracowaniu edytorskim profesora Włodzimierza Galewicza.(Od redakcji)
(...) Rozprawka ta stanowi więc znakomity wstęp do filozofii pozytywnej : ma tę niewątpliwą przewagę nad wszelkimi opracowaniami tej filozofii, że pochodzi od samego twórcy systemu i wskutek tego wolna jest od jakichkolwiek interpretacji jego poglądów, czego - zdaje mi się - wprost niepodobna uniknąć, gdy się je referuje...
Niniejsze wprowadzenie do buddyjskiej historii i nauk skierowane jest do wszystkich tych, którzy chcieliby zaspokoić swoją ciekawość i dowiedzieć się czegoś więcej na ten fascynujący temat.
Trudno o utwór literacki, który odznaczałby się taką głębią teologiczną jak poemat Miguela de Unamuno - Chrystus Velazqueza. W opinii krytyki to największy poemat religijny Hiszpanii od XVI wieku. Jest to rodzaj modlitewnika, który świadomy swych słabości czytelnik może otworzyć, by kontemplować postać ukrzyżowanego i żyjącego Chrystusa - źródło swego zbawienia.
(ze Wstępu)
Lew Szestow, właśc. Lew Isaakowicz Szwarcman. Pochodził z zamożnej rodziny kupieckiej. W Kijowie, Moskwie i Berlinie studiował matematykę i prawo; nie odebrał akademickiego wykształcenia filozoficznego. W latach 1896–1914 podróżował po Europie, na dłużej zatrzymał się we Włoszech i Szwajcarii. Pomiędzy rokiem 1914–1920 mieszkał w kraju, rewolucję lutową przeżył w Moskwie.
W tym czasie pracował m.in. jako wykładowca na uniwersytecie w Kijowie.
W roku 1920 opuścił komunistyczną Rosję, w której jego poglądy były źle widziane. Początkowo zamieszkał w Genewie, później, tj. w 1921 r. przeniósł się do Paryża, w którym natychmiast zdobył rozgłos. Został profesorem slawistyki na Sorbonie – w latach 1922–1936 wykładał tam także filozofię. Był to czas wytężonej pracy pisarskiej, dzięki której Szestow obok Kierkegaarda, stał się jednym z najważniejszych inicjatorów egzystencjalizmu chrześcijańskiego.
Jego twórczość obejmuje kilkaset artykułów i kilkanaście książek, które po dziś dzień cieszą się dużym uznaniem.
(...) Na przełomie XIX i XX wieku wiara w historię zastąpiła w znacznej mierze religię. Od czasu, kiedy Droysen powiedział, że człowiek nie ma natury, lecz historię, próbowano odgadnąć wzniosłą tajemnicę dziejów, tak jak próbuje się odgadnąć przyszłość człowieka. Niestety, spotykały nas ciągłe rozczarowania. A może rzeczywiście nie pozostaje nic innego, jak troska o indywidualne zbawienie? Ewentualnie wiara w antyczny, cykliczny bieg rzeczy, na który nie mamy żadnego wpływu?
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
