Człowiek każdego czasu odczuwa z jednej strony potrzebę i głód nieskończoności i świętości, a z drugiej zaś - swoiste nienasycenie. Zwarcie lub symbioza tych dwu postaw zależy przede wszystkim od kondycji człowieka i jego natury i duchowości. Interdyscyplinarny dialog Kościoła i świata sztuki jest pewnym procesem, czymś ustawicznym i choć przybierał różne fazy, a nawet ulegał osłabieniu, to trwać będzie zawsze. Wymaga jednak wysiłku intelektualnego i artystycznego każdej ze stron, w poszukiwaniu głębi prawdy i kunsztu piękna.
Omawiana tu problematyka dotyczy zawsze relacji między trzema pojęciami, których zakres i interpretacja są nieostre: człowiek, język, sacrum. Jest to szczególnie ważne właśnie teraz, gdy, bardziej niż kiedykolwiek, następuje zderzenie kultur, cywilizacji i wartości, co jest charakterystycznym przejawem życia współczesnego społeczeństwa, jego samorealizacji w zsekularyzowanym i liberalnym świecie [...] oraz narastającej globalizacji chrześcijaństwa, niezwiązanego z terytorium i pozbawionego centrum.
Fundamentalne pytanie o możliwości sacrum w sztuce dotyczy zarówno przedmiotu intencjonalnego, jak i fenomenu idei sacrum. Innymi słowy, pytamy o metafizykę sacrum, zarówno w przestrzeni kościelnej, jak i w obrazie czy innych doświadczeniach religijnych, które dotykają świata nadprzyrodzonego, a jednocześnie podpadają pod zmysły, pobudzają wyobraźnię oraz pozostają materialnym znakiem rzeczywistości duchowej. Można więc powiedzieć, że dotykamy tu takiej harmonijnej syntezy, która w pełni może być zrozumiana jedynie w świetle teologii."
(fragment Wstępu)
Książka ta jest efektem kilku szalonych decyzji i jednego śmiałego planu. Przede wszystkim jednak jest rezultatem wielomiesięcznej pracy. Powstała na bazie rozprawy doktorskiej, zatytułowanej Wychowanie i szkoła u amiszów starego zakonu. Badania etnopedagogiczne na terenie stanu Pensylwania w USA [...]
Praca wpisuje się w pola problemowe różnych obszarów pedagogiki: socjologia wychowania i pedagogika społeczna (środowisko wychowawcze, relacje między jednostką a społeczeństwem), teoria szkoły (szkoła jako instytucja inna od pozostałych), teoria wychowania (wartości w wychowaniu), pedagogika kultury, pedagogika religii. Starałam się jak najsilniej wyeksponować pedagogiczny potencjał już nieco zapomnianych i niemodnych kategorii jak Ordnung – porządek i Gelassenheit – pokój wewnętrzny, pokój duszy.
To było jak przyznanie się do ostatecznej klęski. W tym jednym prostym zdaniu zawierała się cała rozpacz mojego istnienia, wszystkie nieziszczone marzenia i pogrzebane nadzieje. "Nie wiem, czym jest Miłość..." Esencja mojego poronionego i nieistotnego życia. Bo człowiek, który nigdy nie zaznał, czym jest Miłość, musi uznać swoje życie za nieistotne.
Fragment książki
Badania dr Agnieszki Olchowskiej-Kotali są pionierską pracą i to na skalę światową, podejmującą próbę analizy roli szeregu czynników społeczno - poznawczych w etiologii stosowania niekonwencjonalnych form terapii.
Jednocześnie badania te ujmują czynniki, które są już stosunkowo dobrze znanymi predyktorami wyboru niekonwencjonalnych metod terapii (zmienne osobowościowe).
Całkowitą nowością jest analiza współwystępujących aspektów racjonalnych i nieracjonalnych determinantów skłonności do korzystania z niekonwencjonalnych metod terapii.
Z recenzji prof. dr hab. Aleksandry Łuszczyńskiej
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?