„Oddanie w czasach nienawiści” to trzy prawdziwe historie rodzin, które musiały zmierzyć się z trudną decyzją o umieszczeniu bliskich w ośrodkach opieki społecznej. Przeprowadzone przez autora szczere wywiady przenoszą Czytelnika w świat siostrzanych i braterskich więzi wystawionych na próbę przez postępującą chorobę Alzheimera.
Każda opowieść to wielowarstwowa mozaika emocji, ukazująca determinację rodzeństwa w dbaniu o swoich bliskich, aż do momentu, w którym samodzielna opieka stała się zbyt wielkim wyzwaniem. Autor skupia się jednak nie tylko na problemach, które na co dzień doskwierają opiekunom nieformalnym. Stara się również przybliżyć temat opieki instytucjonalnej w całodobowych domach pomocy społecznej.
Ta przejmująca książka wypełniona szczerymi relacjami z walki z chorobą rzuca światło na niezwykle ważne aspekty życia rodzinnego, które w codziennym pędzie często pozostają niezauważone.
Kiedy przed wielu laty ukazała się w Pradze poprzedniczka tej książki, zmobilizowałem w sobie całą bezczelność i ofiarowałem jeden egzemplarz naszemu Drogiemu Panu Prezydentowi. Wpisałem tam dedykację, której fragment pozwolę sobie zacytować:
„…to książka takiego rodzaju, jakie ja czytuję w toalecie. Ma więc tę zaletę, że można ją otworzyć na dowolnej stronie i czytać jedynie tak długo, jak długo to potrzebne”.
Mam nadzieję, że nie poczują się Państwo dotknięci taką samą radą, jaką dałem Panu Prezydentowi. Nie stracą Państwo w ten sposób zbyt wiele drogocennego czasu, a nie jest chyba aż tak głupia, żeby nie dało jej się czasem otworzyć.
Wasz
Jiří Menzel
No, nie wiem… to wybór felietonów słynnego czeskiego reżysera Jiříego Menzla, publikowanych w latach dziewięćdziesiątych w czasopiśmie „Story”.
Poleć K
Poruszająca opowieść o cierpieniu, nadziei i odwadze.
U Aarona Likensa zespół Aspergera zdiagnozowano w wieku 20 lat. Wkrótce potem Aaron zaczął spisywać swoje doświadczenia i refleksje. Dzięki szczególnemu darowi autoanalizy udało mu się znakomicie uchwycić i opisać specyfikę postrzegania świata cierpiących na to zaburzenie, odszyfrować jego reguły, złamać kod zespołu Aspergera. Jego opis sięga znacznie głębiej niż naukowe, medyczne definicje. Pokazuje nie tyle, czym jest to zaburzenie, ale jak z nim żyć.
Jego refleksje pomogły już wielu chorym, ich bliskim i terapeutom w lepszym zrozumieniu zaburzenia, z którym się zmagają. Niektóre ze sformułowanych przez niego koncepcji są nawet używane przez terapeutów w praktyce klinicznej. Tak jest np. z tytułowym „Kansas”. Mianem tym autor określił sytuację, w której czuje się pewnie, bezpiecznie i może normalnie funkcjonować. Jeśli ktoś zetknie się z nim w takim stanie, może nawet się nie zorientować, że ma do czynienia z kimś cierpiącym na to zaburzenie.
Lektura obowiązkowa dla rodzin, przyjaciół i terapeutów osób z zespołem Aspergera i zaburzeniami ze spektrum autyzmu, jak również dla wszystkich, którzy chcą spojrzeć na życie z odmiennej, bardzo oryginalnej perspektywy.
Aaron Likens jest zdeterminowany, żeby lepiej zrozumieć siebie i otaczającą go rzeczywistość. To niesłychanie cenne, że dzieli się z nami tą podróżą w odkrywaniu siebie, pokazując niejako od środka, czym jest życie z zespołem Aspergera. Zanim pojawił się Aaron, wydawało się, że to zaburzenie uniemożliwia wgląd we własne emocje i ujawnienie własnej osobowości. Wiele możemy się od niego nauczyć, a szczególnie podziwu, zrozumienia i szacunku dla niego samego i wszystkich innych dotkniętych zespołem Aspergera.
Dr Keith Schafer, były dyrektor Departamentu Zdrowia Psychicznego, Missouri
Aaron Likens urodził się w 1983 roku. W wieku 4 lat zdecydował, że chce zostać kierowcą rajdowym. Nigdy nie przestał o tym marzyć. W 1995 roku zaczął się ścigać na gokartach. Wkrótce został kierowcą/sygnalistą w Związku Gokartowym w St. Louis. Kiedy zdiagnozowano u niego zespół Aspergera, nie przestał myśleć o karierze rajdowca, ale obecnie swoją życiową misję dostrzega w rozmowach o swoim doświadczeniu z rodzinami, psychologami szkolnymi, lekarzami i innymi osobami.
Przemilczana i zapomniana historia w cieniu II wojny światowej. Jest rok 1947. W małym miasteczku na Podlasiu sześciu milicjantów odpiera ataki bandy Obucha na posterunek. Przeciwko sobie stają ci, dla których odradzająca się Polska miała być wspólnym domem. Poruszająca i stawiająca niewygodne pytania o Żołnierzy Wyklętych opowieść autora bestsellerowego Dzieciństwa w pasiakach. Bogdan Bartnikowski – ur. w 1932 r. w Warszawie. W czasie Powstania Warszawskiego, po opanowaniu przez oddziały RONA (Rosyjska Wyzwoleńcza Armia Ludowa) dzielnicy Ochota, wraz z matką został wypędzony z domu i skierowany do obozu przejściowego w Pruszkowie, skąd 12 sierpnia 1944 r. obydwoje zostali wywiezieni do KL Auschwitz-Birkenau. W obozie został zarejestrowany jako więzień 192731. W Birkenau przebywał najpierw w bloku dziecięcym obozu kobiecego, następnie w sektorze B11a obozu męskiego, gdzie byli więzieni chłopcy z Warszawy. 11 stycznia 1945 r. został razem z matką wysłany do Berlina-Blankenburga (komando robocze obozu Sachsenhausen), gdzie do wyzwolenia w dniu 22 kwietnia 1945 r. pracował przy odgruzowywaniu miasta. Po wyzwoleniu powrócił z matką do Warszawy. W Powstaniu Warszawskim stracił ojca. Przerwaną przez wojnę naukę kontynuował w Państwowym Gimnazjum i Liceum im. Stefana Batorego. Po odbyciu służby wojskowej pracował jako dziennikarz. Bogdan Bartnikowski, mając w pamięci przeżycia z okresu okupacji i uwięzienia w obozach koncentracyjnych, napisał i wydał książki o losach polskich dzieci w latach wojny: zbiór opowiadań Dzieciństwo w pasiakach (1969, 1972, 1989) oraz powieści Daleka droga (1971), Powrót nad Wisłę (1972) i Dni długie jak lata (1989). Obecnie jest na emeryturze. Pracuje społecznie w Związku Literatów Polskich i Związku Powstańców Warszawskich. Został odznaczony Krzyżem Oświęcimskim, Krzyżem Kawalerskim i Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.
W domu niewoli jest jednym z najwybitniejszych w polskiej i światowej literaturze świadectw stalinowskich zbrodni. Autorka opisuje swoją ciernistą drogę wojenną - od aresztowania w pierwszych miesiącach sowieckiej okupacji polskich kresów, poprzez przesłuchania, tułaczkę po stalinowskich więzieniach, wywózkę do okrytego czarną sławą łagru w Workucie, niełatwą drogę wiodącą przez radzieckie kołchozy aż po amnestię i drogę do Armii gen. Władysława Andersa. Autorka daje obraz swojego doświadczenia, ale także losów licznych towarzyszek niedoli, kobiet różnych narodowości, które w bestialskich warunkach potrafiły zachować człowieczeństwo lub poddały się upodleniu. Autorka maluje wstrząsający portret zniewolonych ludzi, a równocześnie obnaża niewyobrażalne okrucieństwo oprawców i ich metody. Dzieło Beaty Obertyńskiej, napisane przez historię, krzywdę i cierpienie kobiet, daje obraz nieludzkiego systemu sowieckiego więziennictwa, jaki przekazali również Gustaw Herling-Grudziński w Innym świecie czy Aleksander Sołżenicyn w Archipelagu Gułag.
Obóz koncentracyjny Auschwitz, marzec 1942 roku. Dwudziestopięcioletnia przedszkolanka Magda Hellinger trafia do KL Auschwitz wraz z jedną z pierwszych grup Żydów. „Naziści znali moje imię” to jej historia, oparta na wspomnieniach i wynikach badań prowadzonych po wojnie przez jej córkę. Esesmani szybko dochodzą do wniosku, że wyznaczanie spośród więźniów osób do zarządzania barakami mieszkalnymi pomaga w kierowaniu obozem i zdejmuje z nich część odpowiedzialności. Magda zostaje Blockälteste budzącego grozę, znanego z eksperymentów medycznych Bloku 10. Przyjmuje tę rolę, chcąc przetrwać. Pełni rolę nadzorcy, lecz po wojnie część kobiet twierdzi, że czasem starała się im też pomagać. „Lektura obowiązkowa, która zmusza do zastanowienia.” Ariana Neumann
Fascynująca podróż po Metropolitan Museum of Art i jego skarbach.Każdego roku miliony odwiedzają Metropolitan Museum of Art w Nowym Jorku. Ale tylko nieliczni mają nieograniczony dostęp do każdego jego zakamarka. Są to strażnicy, którzy pilnują zgromadzonych tu skarbów. Patrick Bringley nigdy nie myślał, że będzie jednym z nich. Kiedy jednak u jego starszego brata zdiagnozowano raka, on sam poczuł potrzebę ucieczki od codziennego życia. Rzucił więc dotychczasową pracę dla New Yorkera i poszukał ukojenia w najpiękniejszym miejscu, jakie znał.Ku jego zaskoczeniu i radości czytelnika, to tymczasowe schronienie stało się domem Bringleya na dekadę. Podążamy za nim, gdy strzeże delikatnych skarbów od Egiptu po Rzym, przechadza się labiryntami pod galeriami i zachwyca się pięknymi dziełami. Dzięki niemu poznajemy nie tylko wspaniałą sztukę z kolekcji Metropolitan Museum of Art, ale także pełne przygód życie jego pracowników.
MAJDANEK – AUSCHWITZ – BERGEN-BELSEN
Wspomnienia Rachel Roth włączają się w wielką opowieść świadków o Holokauście. Spisane w latach siedemdziesiątych XX wieku są wypełnieniem przyrzeczenia złożonego nieznajomej więźniarce na Majdanku i upamiętnieniem tych wszystkich, którzy bezimiennie cierpieli i ginęli. Rachel opowiada światu o tym, co przeżyła ona – ta, która cudem przetrwała, i co przeżyli ci, którzy umierali bici, zagłodzeni, rozstrzelani, zagazowani.
Rachel Roth przez całe życie przechowywała w domu bezcenną pamiątkę – rodzinne zdjęcie zrobione w warszawskim getcie latem 1941 roku. Wokół skromnego stołu zgromadziło się dwadzieścia jeden osób. Przeżyła tylko ona, dziewczyna na prawym skraju fotografii. Pozostali – jej mama, siostry i brat, dziadkowie i kuzyni – zginęli w łapankach w getcie, w transportach do obozów zagłady, w komorach gazowych.
Rachel Roth (nazwisko rodowe Rotsztejn, imię polskie Roma), urodzona w inteligenckiej rodzinie żydowskiej na warszawskiej Pradze, trafiła do getta, gdy była nastolatką. W ukryciu przeżyła tam powstanie. W lipcu 1943 roku została wywieziona do obozu na Majdanku. Następnie była więźniarką Auschwitz z numerem 48915. Wyzwolenia doczekała w obozie Bergen-Belsen.
Bestseller "New York Timesa"Kiedy w 2005 roku został dyrektorem zarządzającym The Walt Disney Company, firma przeżywała trudny okres. Rywalizacja była zacięta bardziej niż kiedykolwiek wcześniej, a technika jeszcze nigdy nie rozwijała się tak szybko. Wystarczyło jednak, że postawił na trzy filary: jakość, pogodzenie się z nowinkami technicznymi oraz umocnienie pozycji firmy na rynkach międzynarodowych, a po 14 latach zrobił z Disneya największy i najbardziej szanowany koncern medialny na świecie.To właśnie Robert Iger doprowadził do tego, że dziś Disney może pochwalić się obecnością w swoich szeregach Pixara, Marvela, Lucasfilmu i 21st Century Fox. Wartość firmy pod jego przywództwem wzrosła niemal pięciokrotnie, a on sam został uznany za jednego z najbardziej innowacyjnych i skutecznych dyrektorów naszych czasów. W tej książce Iger dzieli się lekcjami, które odebrał podczas kierowania Disneyem i zarządzania grupą 200 tysięcy pracowników, a także opowiada o niezbędnych cechach dobrego przywódcy: optymizmie, odwadze, stanowczości i bezstronności.Przejażdżka życia to jednak nie tylko biznesowy poradnik, ale także pełna anegdot biograficzna opowieść człowieka, który zaczynał na samym dole hierarchii w ABC. Nigdy jednak nie zapomniał, że życzliwość, szacunek i przyzwoitość są ważniejsze od pieniędzy. I to niezależnie od tego, czy chodzi o głęboką przyjaźń ze Steve'em Jobsem w ostatnich latach jego życia, czy nieprzemijającą miłość do mitologii Gwiezdnych wojen.
"Osoby niebinarne nie są w stu procentach ani kobietami, ani mężczyznami. Ich tożsamość może być połączeniem tych dwóch płci, może w płynny sposób przechodzić między nimi, być trzecią, oddzielną kategorią lub całkowitym brakiem płci. I tak naprawdę tyle niebinarnych płci, co niebinarnych osób".Renata Kim rozmawiała z osobami niebinarnymi oraz ich bliskimi, a także z ekspertami i stworzyła pierwszy w Polsce zbiór wiedzy o osobach niebinarnych.Dziennikarka pytała o ich codzienność, zmagania z wykluczeniem, historie coming outów i o to, jak zostały przyjęte i co zmieniły. Oddała w pełni głos osobom, które nie istnieją ani w polskim prawie, ani w społecznej świadomości, a dzięki tej książce po raz pierwszy mogą powiedzieć: jesteśmy.To książka dająca potrzebne wsparcie tym, którzy zastanawiają się nad własną tożsamością płciową, a tym, którzy tę drogę przeszli - poczucie, że ktoś jest po ich stronie.A przede wszystkim może być prawdziwą pomocą dla rodziców, bliskich osób niebinarnych, pedagogów i każdego kto chce zobaczyć, jak piękny i różnorodny jest nasz świat."Mój świat stał się dzięki nim większy. Mam nadzieję, że wasz też się stanie. Czytajcie tę książkę jak podręcznik, który pomoże zrozumieć, jak to jest być osobą niebinarną." Renata Kim
Dziennik uczuć dla młodzieży Wiem, co czuję stanowi przestrzeń dla młodego człowieka, w której może samodzielnie spotkać się ze swoimi emocjami, myślami, przeżyciami, doświadczeniami. Może dostrzec je, spróbować zrozumieć, poddać refleksji, wyciągnąć wnioski. Książka ma formę dziennika, w którym można zanotować, co ważnego wydarzyło się w życiu, a podążając za zamieszczonymi na każdej stronie pytaniami poddać własne przeżycia analizie. Dzięki takim rozważaniom nastolatek rozwija samoświadomość, uczy się rozpoznawać myśli i emocje oraz rozumieć swoje motywacje, zamierzenia, wybory i działania. Uczy się również wyznaczania realnych celów, oceny podejmowanych działań i modyfikacji zachowania. Młody człowiek może spróbować zobaczyć wydarzenia i sytuacje w innym świetle, wprowadzić alternatywne wzorce myślenia i zachowania, chętniej stawiać czoła problemom. Dzięki poszukiwaniu źródeł przyjemniejszych emocji, zrównoważonych, pełnych nadziei myśli, zyskuje poczucie sprawczości i kontroli nad życiem.
"Nazywam się Meredith Maggs i nie wychodzę z domu od 1214 dni".Meredith pozornie ma wszystko:Najlepszą przyjaciółkę Sadie.Ukochanego kota Freda.Niewymagającą pracę zdalną.Mnóstwo czasu na układanie puzzli, czytanie poezji i pieczenieciasteczek.Brakuje jej jednak siły, by wyjść z domu, którego nie opuściła od trzech lat.Nagle w jej chorobliwie uporządkowanym życiu pojawiają się niespodziewani goście. Wolontariusz wspierający samotne osoby, dziewczyna z internetowego forum oraz starsza siostra, z którą od dawna nie miała kontaktu.Czy nowe relacje pomogą Meredith przezwyciężyć własne lęki?Świat puka do jej drzwi.CZY BĘDZIE MIAŁA ODWAGĘ WPUŚCIĆ GO DO ŚRODKA?Lekka tylko z pozoru książka Claire Alexander pokazuje, jak wiele znaczeń i nadziei zawiera krótkie słowo "dom". Może być schronieniem, ale także pułapką. A co, jeżeli mieści w sobie oba te elementy jednocześnie?- Olga Wróbel, KurzojadyClaire Alexander bezbłędnie pisze o tym, jak różne od siebie mogą być trzymające nas w uścisku traumy. Nie jesteś sama, Meredith to wspaniała, empatyczna proza, która otula czytelnika zrozumieniem i wywołuje całą gamę emocji - od przyjemności, przez smutek i strach, aż po nadzieję.- Anna Bartłomiejczyk i Marta Gajewska, Bestselerki
Serial Netflix
Bestseller New York Timesa
Reese’s Book Club
Ta książka wywołuje we mnie cały wachlarz emocji! [Tembi Locke] uczy się zdrowieć w najpiękniejszy sposób — poprzez wsparcie trzech pokoleń kobiet — i tak, jest też włoskie jedzenie.
Reese Witherspoon we wpisie dla swojego fanklubu (https://hello-sunshine.com/book-club/)
Pierwszy raz Tembi spotkała Saro na ulicy we Florencji. Uczucie między nimi wybuchło niemal natychmiast, choć pochodzili z całkowicie różnych światów. Saro był rodowitym Sycylijczykiem i szefem kuchni, a Tembi — czarnoskórą Amerykanką, artystką. Rodzina Saro ceniła tradycję i nie chciała zaakceptować jego małżeństwa z Tembi. Ich miłość jednak w końcu pokonała tę niechęć. Wtedy zjawił się nowy, groźny wróg — nowotwór. Saro dzielnie walczył o każdy dzień, ale bezlitosna choroba nie ustępowała. Mieli dla siebie coraz mniej czasu...
Sycylijczycy mawiają, że każda historia zaczyna się od małżeństwa lub śmierci. Od zera jest właśnie taką historią i — co istotne — wydarzyła się naprawdę. Po śmierci ukochanego kobieta wyjechała na sycylijską wieś, gdzie spędziła wiele dni ze swoją córką i teściową. Szukała śladów utraconej miłości, próbowała się nauczyć żyć bez Saro i pogodzić ze swoim wdowieństwem. Nie było to łatwe, ale proste życie, tradycyjna kuchnia i mądrość zżytej społeczności pozwoliły Tembi wreszcie odnaleźć ukojenie i odkryć tajemniczą siłę płynącą ze wsparcia kochającej się rodziny i trzech pokoleń kobiet.
Ta wzruszająca i pięknie napisana opowieść pokaże Ci, jak ważna jest odwaga, aby sięgnąć po miłość i walczyć o to, co ważne. Uzmysłowi Ci również, że zawsze jest nadzieja na odbudowanie siebie, nawet po najbardziej bolesnej stracie. Przekonasz się też, że włoskie jedzenie może smakować jak szczęśliwe życie.
Jedna z ostatnich nieopowiedzianych jeszcze wielkich historii Holokaustu. "Ocalony" to zapierająca dech w piersiach opowieść o niepokonanym harcie ducha, nieugiętej wierze i nadludzkiej odwadze, które przetrwały w obliczu prawdziwego zła.Josef Lewkowicz jako szesnastolatek stał się tylko numerem obozowym: więźniem 85 314. Zmuszany do ciężkiej pracy w nieludzkich warunkach bezustannego zagrożenia przemocą i śmiercią, Josef był świadkiem niewypowiedzianego okrucieństwa, którego doświadczał w sześciu najstraszniejszych nazistowskich obozach koncentracyjnych: KL Plaszow, Auschwitz, Mauthausen, Ebensee, Melk i Amstetten. Wykonywał przymusową pracę w kopalni soli, był zmuszany do forsownych marszów, widział zbiorowe egzekucje w Amstetten, gdzie więźniów wykorzystywano jako żywe tarcze, próbując powstrzymać alianckie bombardowania. Kiedy nadeszła wolność, okazało się, że z jego liczącej ponad 150 osób rodziny ocalał tylko on. Pchany potrzebą wyrównania krzywd, dołączył do żydowskiej policji i dbał o porządek w obozie dla przymusowo przesiedlonych, a następnie jako członek wywiadu wojskowego armii Stanów Zjednoczonych dowodził niewielką grupą oficerów poszukujących ukrywających się nazistowskich zbrodniarzy.Odegrał kluczową rolę w zidentyfikowaniu i postawieniu przed sądem Rzeźnika z Plaszowa, Amona Gtha, w postać którego w filmie Lista Schindlera wcielił się Ralph Fiennes. Poświęcił się też ratowaniu osieroconych dzieci ofiar Holokaustu.Wciągająca, zniewalająca i poruszająca historia. Josef Lewkowicz jest bohaterem w każdym możliwym znaczeniu tego słowa. Ocalony jednocześnie przeraża nas i inspiruje. Pozycja obowiązkowa!Tova Friedman, autorka Byłam dzieckiem z Auschwitz
"Piekarz z Auschwitz" to książka opowiadająca historię niezwykłej miłości moich dziadków, którzy przetrwali piekło niemieckich obozów koncentracyjnych w trakcie II wojny światowej.To historia piekarza obozowego oraz członkini Armii Krajowej, którym miłość dawała nadzieję na przeżycie każdego kolejnego dnia tego piekła.Książka zawiera własnoręcznie spisane przez Nich opowiadania, numery obozowe oraz imiona i nazwiska Ich współtowarzyszy niedoli.Powinien ją przeczytać każdy człowiek, aby zrozumieć, co w życiu jest naprawdę ważne oraz dlaczego nie warto być obojętnym na zło.Dziadek Edward Hertig trafił do Auschwitz 8 września 1940 roku trzecim transportem z Tarnowa. Wypiekał pieczywo zarówno dla więźniów, jak i dla SS-manów, kapo i innych członków załogi obozu. To w piekarni w Auschwitz spotkał Halinę Bańko, moją babcię, i tam się zakochali.Babcia była dwukrotnie aresztowana przez SS - 2 maja 1943 roku oraz 28 października 1943 roku.Dzięki opowiadaniom babci dowiedziałem się o wielu ciekawych wydarzeniach, jakie spotkały Ich w trakcie wojny oraz po jej zakończeniu. W jak niezwykły sposób umówili się, że odnajdą się po zakończeniu wojny, o ile ją przeżyją.Myślę, że oboje chcieliby, aby jak najwięcej osób poznało tę wyjątkową historię. Mam nadzieję, że wyciągniecie z tej książki wiele dobrych i wartościowych wniosków.
Zakazana miłość i szukanie własnej drogi w burzliwych czasach PRL-u.Historia, w której groza miesza się z absurdem, prawdziwe emocje z ironią, a ideowość z cynizmem.Rok 1987. Komuna już upada, ale wierzgać wciąż potrafi. Dlatego szalony romans Agnieszki i Bianki wydaje się bardziej niebezpieczny niż nalot milicji na mieszkanie. W dodatku jedna z kobiet jest korespondentką zagraniczną z "imperialistycznej" Italii i w każdej chwili może wyjechać. Czy taka miłość ma szansę przetrwać? Czasem łatwiej jest walczyć z systemem niż kochać. Tylko czy tę opowieść powinien snuć narrator - stary, biały mężczyzna, w dodatku hetero? Pewne nie Chyba że to ani his- ani her-, ale jego rodzinna -storia. A on sam jest po prostu złodziejem cudzego bólu.Nowa, wciągająca książka autora Tylko Loli i Psy pożrą ciało Jezebel!
Oto świat, w którym lisy płaczą, a dzieci mówią językiem ptaków. Nowa powieść autorki nominowanej do Paszportów “Polityki” i Nagrody Literackiej NIKE. Rumunia, lata 80. Świat jak z poetyckiego koszmaru albo zmysłowego bad tripa, w którym sieroty uprawiają śmieciowy szamanizm, a kobiety karmią świńskim mlekiem. Cosmina jest hersztką wyśnionej wspólnoty dzieci, które wytwarzaj swoje własne, cielesne rytuały. Te sieroty nie znają dotyku. Co dzieje się z ciałem, które nie jest dotykane? Cosmina zabiera pobratymców w drogę do ich własnej mitologii. Lenuta, pracownica sierocińca, funkcjonuje w sieci wrogości i nieufności związanej z niesławnym dekretem 770. Jednak największego wroga ma w swoim własnym synu. Kiedy Lenuta ma stawić opór, sięga po beznadziejnie radykalne środki. Ta transowa opowieść nie poddaje się dyktatowi realizmu. Zabiera do wnętrza ciała, ukazując, że to co fizjologiczne jest polityczne. Elżbieta Łapczyńska – autorka książki „Bestiariusz nowohucki” nagrodzonej Nagrodą Conrada, nominowanej do Nagrody Literackiej Nike, Paszportów „Polityki”, Nagrody Literackiej Gdynia oraz Nagrody Literackiej m.st. Warszawy. Laureatka Międzynarodowego Konkursu na Dramat Współczesny o Tematyce Żydowskiej oraz Nagrody im. Adama Włodka, półfinalistka Gdyńskiej Nagrody Dramaturgicznej. Stypendystka Miasta Krakowa w dziedzinie teatru i literatury. Tańczy, obserwuje ptaki.
Niezwykła opowieść o dwóch różnych kobietach z dwóch różnych światów "Moja praca w liniach lotniczych to nie tylko źródło utrzymania. To styl życia, który mnie zupełnie pochłonął, pozwolił mi zbudować pewność siebie, dał ogromną satysfakcję, nauczył mnie ryzykować w podejmowaniu decyzji niezależnie od tego, co powiedzą inni, oraz godzić się z porażkami. Pomógł mi znaleźć pomysł na siebie, odkryć nowe pasje i radzić sobie w trudnych momentach, niekoniecznie tylko na pokładzie" (ze wstępu autorki). Czy zastanawiałaś się, jak szczęśliwy musi być człowiek, gdy jego praca staje się pasją? Czy wyobrażałaś sobie, że codzienne zajęcie może się przerodzić w przygodę życia? Olga Kuczyńska, autorka bestsellerowego "Życia stewardesy", w swojej najnowszej książce ujawnia przed Czytelniczkami i Czytelnikami nie tylko tajniki pracy, która zmieniła jej życie, ale także opisuje historię niezwykłej przyjaźni dwóch kobiet z zupełnie różnych zakątków świata. Dramatyczną historię nieoczekiwanej miłości, którą się śledzi niczym film z Bollywood. "Życie stewardesy. Historia pewnej przyjaźni" to pozycja bogato ilustrowana, kolorowa, wydana w starannej szacie graficznej, zawierająca niepublikowane dotychczas zdjęcia z archiwum autorki.
Skupiam się na ostatniej sekundzie ciszy przed początkową Arią i na tej pierwszej po końcowej. Jakbym dotykał wszechświata przed narodzinami i po zgonie. W kilkudziesięciu minutach muzyki Bach zawarł metaforę życia. Aria jest jej komórką pierwotną – embrionem, z którego wszystko wynika. Od niej zaczyna się homerycka podróż na klawiaturze, gdzie zakodowane są ludzkie tragedie i radości – to “być albo nie być” w pigułce. Wariacje są filozoficzną syntezą naszej chwili na Ziemi, pełną olimpijskich uniesień i upadków. Także zabawnych zbiegów okoliczności i stanów zadumy.
Słuchając Wariacji Goldbergowskich, starzeję się wraz z Bachem w jedynie słusznym kierunku. Chwyta mnie za ucho jak ojciec, ale pozwala dojrzewać we własnym rytmie. Jest uniwersalnym przewodnikiem duszy – już po pierwszym łyku tlenu wiemy przecież, że będzie ten ostatni. Podobnie jest z Wariacjami. Jeśli przejdziemy przez nie roztropnie, w numerze trzydziestym czeka nas rozgrzeszenie, a końcowa Aria wcale nie musi być strachem wszystkich strachów. W niej pojawia się zapowiedź wniebowstąpienia, które nie potrzebuje religii – tak brzmią akordy nieśmiertelności.
Autor
Pokój 2.040 to historia ojca, który wraz z żoną i córkami zmaga się ze śmiertelną chorobą swojego półtorarocznego syna Maksia. Ojca, który jeszcze zanim dowiedział się o białaczce chłopca, musiał uporać się z jego niepełnosprawnością zespołem Downa.Ta historia jest formą pamiętnika, który spisywałem w trakcie leczenia. Był on poniekąd formą mojej terapii. Nie znajdziecie tu szczegółów kuracji ostrej białaczki szpikowej, ale nadzieję, że to nie musi być koniec świata. Wiarę w to, że można znieść więcej, niż sami się po sobie spodziewamy Głównym bohaterem jest oczywiście Maksymilian, mój wyjątkowy syn, który swoją ogromną wolą walki i chęcią życia mimo tylu przeszkód i cierpienia wielokrotnie podnosił mnie z kolan.Moja niezwykła relacja z nim sprawiła, że chcę się tym wszystkim z Wami podzielić. W klinice Przylądek Nadziei spędziliśmy ponad sześć miesięcy, byliśmy świadkami ogromnego bólu i niesprawiedliwości, ale też wielu cudów, które działy się wokół nas.Książkę dedykuję Maksiowi, który swoim istnieniem odmienił moje życie.Mariusz MuzykoManiek Tryniszewski
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
