Autorki w sposób kompleksowy przedstawiają problematykę traumy dziecięcej na gruncie przepisów prawa. Sfera prawna wydaje się niezwykle istotna, albowiem dzięki niej możliwe jest dostosowanie systemu szkolnego do specyficznych potrzeb dzieci, co może wspomóc proces ich zdrowienia. Książka skierowana jest do pracowników socjalnych, pedagogów w ich codziennej pracy, prawników, psychologów i studentów.

Podręczny zbiór konkretnych narzędzi: ćwiczeń, zabaw i przykładów. Poradnik, który trzymasz w ręce, skierowany jest do rodziców, opiekunów, wychowawców i pedagogów. Jest sumą doświadczeń autorki, pochodzących z pracy terapeutycznej z dziećmi cierpiącymi na zaburzenia lękowe oraz z ich opiekunami. Dzięki tej książce: - Zrozumiesz, skąd się bierze lęk. - Dowiesz się, do czego lęk jest nam potrzebny. - I czy każdy lęk trzeba pokonać. - Nauczysz się, jak wesprzeć dziecko, które się boi. - Jak rozmawiać z nim o lęku – co mówić, a czego nie mówić. - Jakie są typowe lęki w określonym wieku. - Będziesz też wiedzieć, kiedy należy poszukać specjalistycznej pomocy.

Dekameron znaczy dziesięć dni. Dzieło Giovanniego Boccaccia tak właśnie zostało podzielone: na dziesięć dni, podczas których dziesięcioro mieszkańców Florencji (siedem dam i trzech kawalerów), którzy z obawy przed szerzącą się zarazą opuścili miasto, przedstawia kolejno swoje opowieści na zadany temat.Wszystko razem tworzy zbiór stu nowel, a kompozycja całości przypomina Baśnie z tysiąca i jednej nocy. Cudowności i baśniowych motywów jest tu jednakże niewiele, wiele za to mówią te historie o kulturze i obyczajach renesansowych Włoch. Dominującym tematem jest miłość we wszelkich swych odcieniach od najwyższej wzniosłości do najbardziej cielesnego erotyzmu, niegardzącego niekiedy sprośnymi akcentami buffo. Autor ze swobodą krytykuje nadużycia kleru, nawiązuje też do ostrych podziałów na stronnictwa propapieskich gwelfów i procesarskich gibelinów, które antagonizowały poszczególne miasta i regiony włoskie przez kilka stuleci, począwszy od XII w. Nic dziwnego, że wydane w 1470 roku dzieło (znane wcześniej prawdopodobnie w odpisach i we fragmentach), w XVI w. znalazło się na indeksie ksiąg zakazanych.W czasach Boccaccia, znajomego Petrarki i przyjaciela Dantego, twórczość prozatorska była niżej ceniona niż poetycka, jednak dziś autor Dekameronu ceniony jest przede wszystkim jako twórca modelu nowożytnej noweli i obrońca głęboko humanistycznej zasady, by ludzkie rzeczy mierzyć ludzką miarą. Dekameron (Il Decamerone, z greki deka hemeron, dziesięć dni) – dzieło literackie Giovanniego Boccaccia, napisane w języku włoskim prawdopodobnie w latach 1350–1353, a po raz pierwszy wydane drukiem ok. 1470 roku. W 1559 r. Dekameron umieszczono w indeksie ksiąg zakazanych. Jest to zbiór 100 nowel, które w ciągu 10 dni w roku 1348 opowiada sobie dla zabicia czasu grupa 10 szlachetnie urodzonych florentyńczyków (7 pań i 3 młodzieńców), którzy schronili się przed zarazą (epidemią dżumy) w okolicach Florencji. Każdy dzień miał swój temat zadany przez kolejno wybieranego „króla” lub „królową”. Nowele stanowią opis obyczajów w epoce włoskiego Renesansu, dając wyraz z jednej strony bujnemu życiu, pełnemu miłości, przygód erotycznych i ludzkiej zmysłowości, z drugiej zaś strony wyrażając podziw dla inteligencji, sprawności umysłu ludzkiego, bystrości i sprytu. Głównym motywem opowiadań jest szeroko interpretowane pojęcie miłości (największej z potęg): miłość małżeńska - pozamałżeńska, zmysłowa - platoniczna, tragiczna - idylliczna. Bohaterowie Dekameronu reprezentują wszystkie grupy społeczne. Są tu królowie i książęta na równi ze służbą, urzędnicy, sędziowie, kupcy, rycerze, ludzie marginesu, jest także zakochany filozof, a także postacie dobrze znane w XIV-wiecznej Florencji. Prawda historyczna jest natomiast traktowana z przymrużeniem oka. Pod względem kompozycji utwór nawiązuje do Księgi tysiąca i jednej nocy, opowiadania zachowują swoją autonomię, ale komponują się w całość. Czas mierzony jest według liczby 7 (oznaczającą porządek boski), florentyńczycy dzielą go w następujący sposób: 4 dni na opowiadania, 3 dni na modlitwę. Układ 4:3 pokazuje zwrot ku doczesności, ale stałą pamięć o Bogu. W poszczególnych nowelach autor skupia na ogół akcję wokół jednego tylko motywu – często umieszczonego w tytule, pojawiającego się potem w każdej fabule. Opisy i komentarze są bardzo zredukowane. Boccaccio odwołał się do takich gatunków, jak baśń, przypowieść, romans rycerski, bajka, mit. Nadał im jednak w miarę jednolity kształt, udoskonalił konstrukcję, snując opowieść bez dygresji i dłużyzn, skupiając całą uwagę na jednym wątku, zaskakując słuchaczy niespodziewanymi zwrotami akcji i efektowną pointą[1]. Zbiór rozpoczynają opowiadania o ludzkich przywarach, takich jak głupota, skąpstwo, rozpusta, obłuda. Dzień drugi przynosi najbardziej nieprawdopodobne historie, w których szczęśliwe zakończenie graniczy zwykle z cudem. Dzień trzeci poświęcony został miłosnym awanturom mnichów, pustelników i zakonnic. Niewątpliwie najbardziej pikantną nowelą tej części jest Diabeł i piekło. Czwartego dnia opowiadane są historie, które skończyły się nieszczęśliwie. Piątego dnia słyszymy o romansach i flirtach, które zaczynały się często miłością bez wzajemności, a kończyły małżeństwem. Do tej części należy mistrzowska nowela pt. Sokół. Jej tytuł dał nazwę teorii budowy klasycznej noweli (teoria sokoła)[2]. Część szóstą wypełniają najkrótsze i najdowcipniejsze anegdoty nawiązujące do tradycji średniowiecznych historyjek zwanych novellino. W siódmej części tematem wiodącym stają się zdrady małżeńskie, prowokowane zwykle przez kobiety. Ósmego dnia narratorzy dyskutują m.in. o miłości i pieniądzach. Dziewiątego dnia dochodzą zaś do wniosku, że czasem warto wyrzec się miłości. Po dwóch tygodniach pobytu w podmiejskiej willi bohaterowie wracają do Florencji, gdzie prawdopodobnie szaleje jeszcze dżuma. Dalsze losy dziesięciorga narratorów nie są jednak opisane. Rozchodzą się oni jak widzowie po zakończonym seansie, każdy w swoją stronę.

Prosty poradnik szczęśliwego życia Każdy człowiek pragnie szczęścia. Wszyscy chcemy być zadowoleni, wolni od niepokoju i stresu. Dużo łatwiej to powiedzieć, niż zrealizować. Postanowienie dążenia do szczęścia to pierwszy krok do lepszego życia, a ten przystępny przewodnik pokazuje, jak można to postanowienie realizować, podchodząc do życia z humorem i gracją. Poznaj dobrodziejstwa pozytywnego myślenia, wspaniałomyślności i wdzięczności, jak również zasady właściwego odżywiania i zdrowszego stylu życia. Staraj się o spokój wewnętrzny, a satysfakcjonujący seks niech ci także przysparza „szczęściodajnych związków chemicznych”. Różne ćwiczenia i wskazówki zawarte w tej książce oparte są na wynikach badań naukowych. Wzmocnią one twój entuzjazm i zmotywują do wdzięczności, w wyniku czego będziesz szczęśliwszy. Stań się szczęśliwszą osobą. Unikaj negatywnych myśli. Zdecyduj się na zdrowszy styl życia. Praktykuj uważność i korzystaj z terapii kognitywnej. Rozwijaj się, wykonując odpowiednie ćwiczenia i odpowiadając na pytania kontrolne. Paul Jenner jest pisarzem oraz dziennikarzem. Swój czas spędza w Zjednoczonym Królestwie, Francji i Hiszpanii. Gdy nie pracuje, wędruje pieszo, jeździ na rowerze górskim i snowboardzie, pływa i żegluje. Napisał ponad trzydzieści książek.

Dzieci z natury są szalenie ciekawe świata i wielokrotnie potrafią zawstydzić dorosłych swoimi pytaniami. Dziecięce pytanie potrafić być prawdziwym wyzwaniem i niezłą łamigłówką. Nie powinno się jednak ignorować pytań małego człowieka. Dzięki nim poznaje on świat, zdobywa wiedzę, rozwija swoją osobowość.Rozmowy babci z wnukami to wyjątkowa książka, która powstała jako pokłosie rozmów prowadzonych przez Autorkę z własnymi wnukami. Pytania stawiane Babci dotyczą codziennego życia, świata wiary i moralności.

Jeśli jesteś singlem, lecz myślisz już o żonie, idziesz w dobrym kierunku. Na tym świecie łatwiej jest dwojgu niż jednej osobie. Nawet w Biblii jest o tym napisane (por. Koh 4,9-11). Pamiętaj jednak, że pomysł, iż gdzieś istnieje jakaś jedna „szczególna osoba”, która ma stanowić twoje dopełnienie, wcale nie pochodzi od Boga, lecz jest mitem wynikającym ze świeckiego pojęcia „bratniej duszy”. Pismo św. w żadnym miejscu nie naucza, by szukać tej „jednej jedynej”. Zamiast tego używa pojęć: „ZNALEŹĆ” i „WZIĄĆ ZA ŻONĘ”. Małżeństwo jest więc WYBOREM, do którego potrzebna jest mądrość i aktywność.

Kurs zwycięstwa nad lękiem jest genialnym przewodnikiem, dzięki któremu możesz zwyciężyć lęk. Ta książka pomoże Ci: odnaleźć ukojenie w ramionach Boga, nauczyć się żyć w każdej niepewności, posługiwać się Pismem Świętym w walce duchowej, przejść od lęku do wiary. Ks. Piotr Skiba, korzystając z darów Kościoła, jakimi są słowo Boże i Tradycja, pokazuje, że z Bogiem jesteśmy w stanie pokonać każdy lęk. Zachęcając wszystkich do lektury książki autorstwa ks. Piotra Skiby, życzę każdemu czytelnikowi takiej odwagi, która będzie przemodleniem wszystkich lęków. Ks. Dominik Chmielewski SDB Książka, którą trzymasz w ręku to dar od Pana Boga na współczesne czasy! Autor w bardzo praktyczny sposób pokazuje, jak dojść do ewangelicznej wolności. Jestem przekonany, że ta książka pomoże wielu osobom w wewnętrznej przemianie i pogłębieniu relacji z Bogiem. Ks. Rafał Jarosiewicz Jeśli trapi cię lęk, jeśli jest w tobie niepewność związana z grzechem, słabością i brakiem nadziei, koniecznie sięgnij po tę publikację i ciesz się owocami Chrystusowego pokoju i radości w Duchu Świętym! Ks. Michał Olszewski SCJ Przykłady biblijne zawarte w tej książce pokazują nam, że Duch Boży uzdalnia każdego wierzącego do odwagi znacznie przekraczającej naturalne możliwości każdego z nas. Jestem wdzięczny ks. Piotrowi za napisanie książki, która pokazuje, że miłość jest większa od każdej słabości, bo w doskonałej miłości nie ma lęku. O. Remigiusz Recław SJ

"Bezimienna główna bohaterka nagle traci przyjaciela, który bardzo wiele dla niej znaczył. Pozostaje po nim pustka … i wielki, przygarnięty przez niego dog arlekin. Kto miałby się nim zająć? Niechętna zwierzętom wdowa w podeszłym wieku? Nieobecna, skłócona ze zmarłym córka, która nawet nie pofatygowała się na pogrzeb? W nagrodzonej prestiżową National Book Award z 2018 roku powieści Sigrid Nunez w sposób błyskotliwy i przenikliwy opowiada o przyjaźni, miłości i śmierci, jak też o wartościach, jakie do naszej egzystencji wnoszą zwierzęta. Kto komu bardziej pomaga w trudnych chwilach – one nam czy my im? Wzruszająca, mądra powieść o tym, co w życiu najważniejsze. To jest książka, którą mogłabym napisać, gdybym umiała. Szczera, a zarazem baśniowa opowieść o miłości i żałobie. Analiza relacji z zesłanym miłosiernie przez opiekuńcze moce, choć rozsadzającym miniaturowe mieszkanie, psem. Podzielam zdumienie narratorki, która znajduje codziennie „spersonalizowane” reklamy kursów pisarskich, łączonych z gotowaniem, medytacją lub pobytem w spa. I jak ona odrobinę wierzę, że powieść może nas przeprowadzić przez najgorsze, lecz nikogo nie ocali. My możemy uratować kogoś, żeby on uratował nas, choć po lekturze nie mam pewności, czy takie zdanie nie topi się we własnej, pozornej, głębi. - Inga Iwasiów Książka Sigrid Nunez, mądra i do bólu szczera, to nie tylko opowieść o najważniejszych uczuciach i pragnieniach, których często nie można spełnić. To nie tylko dowód na to, jak wyjątkowymi stworzeniami są psy. To również brutalna prawda o zakłamaniu i fałszywych relacjach panujących w środowisku literackim. Lustro, w którym wielu powinno się przejrzeć. - Michał Nogaś, „Gazeta Wyborcza” / „Radio Książki” Nunez pisze w sposób prosty, ale jest to prostota wypracowana, podszyta olbrzymią erudycją. Przez pierwsze strony książki brnęłam powoli, ponieważ byłam tak zachwycona, że musiałam skopiować do notesu co drugie zdanie. - Olga Wróbel, „Kurzojady” Można przeczytać całą w jeden wieczór, ale nie warto tego robić. Każda minuta spędzona z tą książką jest cenna. Nie śpiesz się do końca, ciesz się „Przyjacielem” jak najdłużej, bo nieczęsto trafi a się tak mądra, a jednocześnie ciepła historia. - Agnieszka Kalus, „Czytam, bo lubię” Nunez nie definiuje uczuć, nie nazywa ich; daje im wolność. „Przyjaciel” to literacki hołd dla wszystkich czworonogów, które zawsze są przy nas. W tej historii role się odwracają – to człowiek staje się najlepszym przyjacielem psa. Jedna z najpiękniejszych opowieści o (miłości? przyjaźni? szacunku?) byciu razem. - Karolina Kurando, „BOOKS SILENCE”"

„Senior sprawny intelektualnie. Ćwiczenia, zadania, gra edukacyjna” to kontynuacja książki „Aktywny senior. Jak zachować sprawność intelektualną w podeszłym wieku?”, kładzie jednak akcent na praktyczne ujęcie tematu. Poradnik zawiera 110 zadań aktywizujących intelektualnie seniorów, ujętych w ramy 11 warsztatów, oraz oryginalną grę edukacyjną „Senior w podróży”. Zarówno warsztaty, jak i gra są tak skonstruowane, by pokazać starszym ludziom, że rozrywki umysłowe to sposób na ciekawe, pożyteczne i atrakcyjne spędzanie czasu wzmocnione wspólnym przeżywaniem określonych emocji i rozwiązywaniem problemów.

Szybki postęp medycyny i rozwój jej technicznych możliwości dostarcza nowych metod leczenia chorób i ratowania życia. Jednocześnie wyostrza on najbardziej fundamentalne i trudne problemy moralne, dotyczące życia i śmierci. Oczywiście sam problem eutanazji, rozumianej jako zadanie bezbolesnej śmierci w przypadku przedłużającej się agonii lub choroby niedającej nadziei na wyleczenie, nie jest nowy. Nie dotyczy już tylko sytuacji, w której nieuleczalnie chora osoba (najczęściej na nowotwór) prosi o skrócenie życia np. poprzez podanie jej dawki morfiny. Pojawiły się bowiem nowe sytuacje związane z rozwojem technologii medycznych, a szczególnie intensywnej terapii, które nie miały miejsca jeszcze 50-60 lat temu. Powstają w związku z tym pytania: jak postępować z pacjentami np. w stanie trwale wegetatywnym? Czy można zrezygnować: z nawadniania i odżywiania takich pacjentów, z podawania leków zwalczających infekcje oraz odłączyć aparaturę podtrzymującą życie? Jak postępować w przypadku dzieci dotkniętych nieuleczalnymi wadami, np. bezmózgowiem?W jakich sytuacjach rezygnacja ze środków ratujących i podtrzymujących życie jest przerwaniem uporczywej terapii, a w jakich przypadkach jest to eutanazja bierna?W jakich przypadkach podawanie środków przeciwbólowych, będące głównym zadaniem opieki paliatywnej nad nieuleczalnie chorym pacjentem, może stać się eutanazją czynną? W jaki sposób ocenić terminalną sedację?

Metoda ustawień narodziła się z ponownego odkrycia tego, co od kilkudziesięciu lat określano jako system rodzinny. Twórca ustawień systemowych, Bert Hellinger, pogłębił i uściślił wcześniejsze obserwacje oraz wykazał, że siła oddziaływania rodziny jest większa, niż zakładano wcześniej. Istotę systemu rodzinnego stanowią przede wszystkim powiązania nieświadome i ukryte. Nieważne, czy z członkami rodziny utrzymuje się kontakt, czy żyje się samotnie, czy jest się młodym, czy u kresu życia – rodzina pozostaje przy nas i wpływa na nasz los.   Książka objaśnia zachodzące podczas pracy ustawieniowej procesy psychiczne, o których zazwyczaj się nie mówi, gdyż pozostają częścią wewnętrznego doświadczenia klienta i terapeuty. Ukazuje dynamiki systemowe w chorobach, problemach życiowych i trudnościach zawodowych, podając opisy sesji terapeutycznych. Omawia metody pracy i rolę terapeuty. Umiejscawia też ustawienia systemowe wśród innych podejść terapeutycznych, nauki i filozofii.      "Ustawienia systemowe odkryły siłę czynników nieświadomych i niezależnych od nas, ale ukazały też wielki zakres naszej sprawczości. Ma to znaczenie w kontekście wyzwalania się z urazów dzieciństwa, rezygnacji z tendencji samobójczych, wzięcia odpowiedzialności za własne życie, pojednania z rodzicami i odzyskania poczucia mocy życiowej. Przyjęcie życia i siły, która do nas płynie, zależy od nas. Nie jesteśmy tak zdeterminowani, naznaczeni i zależni od okoliczności, jak sądziliśmy dotąd”.            Od Autora:     Gdy kilkanaście lat temu rozglądałem się po księgarni, znajoma sprzedawczyni zagadnęła mnie: „Jest taki nowy psychoterapeuta, którego książki wielu ludzi kupuje”. Ja jednak nie byłem ciekaw o kim mowa sądząc, że chodzi pewnie o eklektycznego terapeutę, który nie wnosi niczego nowego. Sam już nie wiem dlaczego, sięgnąłem jednak po książkę na temat terapii Berta Hellingera, bo to on został wtedy wspomniany. Kilka przeczytanych zdań wydało mi się bardzo sensownych. Wkrótce nadarzyła się okazja, aby pójść na warsztat z samym Hellingerem. Gdy tylko rozpoczęło się pierwsze ustawienie, poczułem wagę sprawy. W dalszej części warsztatu coraz silniej przeżywałem uczucia, które śmiem utożsamiać z grecką katharsis. Obserwowałem dramat ukrytych za zasłoną nieświadomych mocy, byłem z boku, a jednak współuczestniczyłem, głęboko poruszony odkrywaniem tajnych kolein losu. Pamiętam, że na tamtym warsztacie obecne były także osoby szkolące się w metodzie ustawień. Ludzie często bez psychologicznego wykształcenia lub dłuższej praktyki terapeutycznej. Wydawało mi się to jakimś nieporozumieniem. Sądziłem, że aby odczytywać te głębie potrzebne jest nie tylko doświadczenie kliniczne, lecz trening psychoanalityczny. Wyobrażałem sobie, że ustawienie interpretuje się jak sen, a może jak objaw. Później, gdy zapoznałem się z metodą Hellingera, zobaczyłem, że zawiera ona zasady i procedury, których jednoznaczność jest jak na psychologię zupełnie niezwykła. Okazało się, że ustawienia podążają za uniwersalnymi prawami i nie wymagają silenia się na interpretacje, zaś sens każdego zdania teorii potwierdza praktyka. Zadziwiające, że metoda ta łączy cechy, które wydawały się wzajemnie wykluczać, czyli szybkość zmiany oraz głębokość wglądu.       Ta książka powstała w wyniku chęci systematyzacji i fenomenologicznie podbudowanego opisu niektórych aspektów tej terapii, o których normalnie się nie mówi, gdyż pozostają częścią wewnętrznego doświadczenia. Mam nadzieję, że pomoże to ustawieniom zająć należne im miejsce wśród uznanych terapii, o co - z powodu słabej znajomości tej metody w kręgach akademickich - ciągle trudno. W książce przedstawiam ustawienia Hellingera w szerokim kontekście innych metod terapeutycznych oraz dziedzin poznania. Nie znaczy to, iż uważam, że ustawienia systemowe sprowadzają się do tego, co znane.       Niektórzy naiwnie sądzą, że Hellinger nauczył się swojej metody od Zulusów, że wykorzystał to, co od lat znane w terapii rodzin, że podobne rzeczy mówił Jung, Moreno albo ktoś „na Wschodzie”, że ustawienia powstały z niemieckiego idealizmu albo są po prostu szamanizmem, jeśli nie rodzajem spirytyzmu. Te twierdzenia są błędne. Występujące pomiędzy ustawieniami systemowymi a innymi wytworami myśli i kultury zbieżności potwierdzają uniwersalizm tez Hellingera, nie dotykają jednak tego, co w ustawieniach całkiem nowe. Tym nowym są odkryte przez Hellingera dynamiki systemowe i porządki miłości, czyli prawa, którymi kierują się systemy rodzinne oraz te, przy pomocy których terapeuta może pomagać.       Książka podzielona jest na dwie części.   Część pierwsza – obejmująca rozdziały od I do IV – dotyczy pracy terapeutycznej i coachingowej przy pomocy ustawień systemowych oraz wglądów, do jakich metoda ta prowadzi.   W części drugiej – rozdziały V i VI – zajmuję się kontekstem terapeutycznym, naukowym i filozoficznym, w jakim możemy umieścić ustawienia systemowe.   W pierwszym rozdziale książki opisuję teorię i technikę ustawień systemowych, zarówno grupowych, jak i indywidualnych (terapeuta – klient). Wyjaśniam procesy i pojęcia tej metody, problematykę powstawania zaburzeń, postępowanie i postawę terapeuty systemowego.   W rozdziale drugim przybliżam systemowe spojrzenie na zaburzenia psychiczne i fizyczne oraz problemy życiowe i zawodowe, podając opisy sesji terapeutycznych. Wspominam też o pracy z organizacjami.   W rozdziale trzecim zajmuję się bliższym przedstawieniem poszczególnych technik terapeutycznych, pogłębiam analizę procesów, jakie mają miejsce w trakcie ustawień oraz szerzej opisuję rolę terapeuty.   W czwartym rozdziale mówię o rodzinie, relacjach partnerskich, wychowaniu dzieci.   W drugiej części książki, w rozdziale piątym, wskazuję na związki pomiędzy ustawieniami systemowymi a psychodramą, terapią rodzin, psychoanalizą oraz innymi metodami terapeutycznymi i paraterapeutycznymi.   W ostatnim rozdziale stawiam ustawienia systemowe w szerszym kontekście zagadnień podejmowanych przez filozofię, fizykę, antropologię, psychologię czy parapsychologię.   

Doskonały podręcznik leczenia PTSD napisany przez twórczynie terapii CPT Książka zawiera miarodajne, oparte na rezultatach wieloletniej pracy klinicznej i badań, przedstawienie terapii przetwarzania poznawczego (CPT) w zespole stresu pourazowego (PTSD). Obejmuje wskazówki dotyczące realizacji terapii sesja po sesji wraz z przykładami obszernych dialogów i czterdziestoma materiałami do skopiowania dla klienta. Czytelnicy znajdą w niej metody przystosowania prezentowanej terapii do różnych grup pacjentów, takich jak weterani wojenni, ofiary przemocy seksualnej oraz klienci pochodzący z odmiennych kultur. Terapia przetwarzania poznawczego jest jedną z nielicznych metod leczenia stresu pourazowego o skuteczności od lat potwierdzanej empirycznie, a książka stanowi praktyczny podręcznik dla terapeutów z kompletnym przeglądem teorii oraz danych świadczących o efektywności CPT. „Długo wyczekiwane źródło wiedzy dla klinicystów pracujących z pacjentami z PTSD. Niniejsza publikacja to niezrównany przewodnik po wszystkich etapach CPT zarówno dla bardziej, jak i mniej doświadczonych klinicystów". Richard A. Bryant, PhD, Scientia Professor, Szkoła Psychologii przy Uniwersytecie Nowej Południowej Walii, Australia „Ta niezastąpiona książka autorstwa trzech światowej sławy ekspertek omawia wszystko, co chcielibyście wiedzieć na temat CPT. Począwszy od rzetelnego rozdziału teoretycznego, płynnie przechodzącego do wyczerpującego przeglądu publikowanych badań klinicznych, opisuje czynniki spowalniające leczenie, sposób ujęcia problemów towarzyszących, przygotowanie pacjenta oraz proces terapeutyczny CPT. Najważniejszą częścią publikacji jest podręcznik CPT, stanowiący wspaniały przewodnik dla każdego praktyka, który pragnie wykorzystywać to niezwykle skuteczne narzędzie terapeutyczne". Matthew J. Friedman, MD, PhD, starszy doradca, Narodowe Centrum na rzecz PTSD, Amerykański Departament ds. Weteranów; profesor psychiatrii, farmakologii i toksykologii, Akademia Medyczna Geisel w Dartmouth Tom zawiera: Początki terapii przetwarzania poznawczego Badania nad CPT Którzy klienci kwalifikują się do CPT? Lista kontrolna PTSD-5 (PCL-5) Problemy terapeuty: błędy i martwe punkty Wskazówki dotyczące realizacji terapii sesja po sesji Zadania i karty ćwiczeń Patrida A. Resick, PhD, ABPP, jest wykladowczynią na Wydziale Psychiatrii i Nauk Behawioralnych Uniwersytetu Duke'a. Opracowała terapię przetwarzania poznawczego (CPT - cognitite processing therapy). Laureatka licznych nagród za osiągnięcia naukowe i wybitny dorobek życiowy. Candice M. Monson, PhD, jest wykładowczynią na Wydziale Psychologii Uniwersytetu Ryerson w Toronto. Znana ze swych badań nad interpersonalnymi czynnikami w traumatyzacji, a także z opracowywania, testowania i upowszechniania metod leczenia zespołu stresu pourazowego (PTSD -posttraumatic stress disorder), w tym również terapii CPT oraz wspólnej (conjomt) terapii poznawczo-behawioralnej w PTSD. Kathleen M. Chard, PhD, jest szefową zespołu badawczego Ośrodka Medycznego ds. Weteranów (VA) w Cincinnati oraz wykladowczynią na Wydziale Psychiatrii i Neuronauk Behawioralnych Uniwersytetu w Cincinnati. Znana z prowadzenia badań nad upowszechnianiem i klinicznym wdrażaniem metod leczenia popartych badaniami wśród cywilów i weteranów. Autorka podręcznika CPT w nadużyciach seksualnych.

Skuteczny sposób pracy z osobami dotkniętymi traumą Książka Janiny Fisher, napisana na podstawie poczynionych przez autorkę obserwacji klinicznych, łączy teorię traumy, dysocjacji i przywiązania przedstawioną z perspektywy neurobiologicznej z praktyką podejścia terapeutycznego. Autorka prezentuje model oparty na wypracowaniu ostatecznego „rozwiązania”, jakim jest przekształcenie relacji z własnym „ja”. Przekształcenie takie polega na zastąpieniu uczucia wstydu, obwiniania się i nienawiści do siebie samego pełną współczucia akceptacją. U podstaw opisanych w książce strategii postępowania leżą takie metody terapeutyczne, jak psychoterapia sensomotoryczna, coraz bardziej popularna w Polsce psychoterapia systemu wewnętrznej rodziny oraz terapie oparte na uważności czy hipnoza kliniczna. Model terapeutyczny zaprezentowany w książce posłuży do pracy ze wszystkimi osobami cierpiącymi w wyniku traumy. Przyniesie pożytek pacjentom z diagnozą zespołu stresu pourazowego (PTSD), a także osobom po traumie z ADHD, u których rozpoznano zaburzenia osobowości z pogranicza albo zaburzenia dysocjacyjne. Mogą go także wykorzystać osoby, które nigdy wcześniej nie konsultowały się z żadnym psychiatrą, a doświadczyły napaści, zastraszania lub przemocy ze strony innej osoby. „Stworzona przez Janinę Fisher unikatowa mieszanka elementów koncepcji systemu wewnętrznej rodziny, terapii sensomotorycznej oraz terapii opartej na uważności stanowi wspaniałą innowację w dziedzinie psychologii psychodynamicznej. Ta książka – mocno zakorzeniona w teorii dysocjacji strukturalnej i terapii traumy – prezentuje spostrzeżenia, które wzbogacają wiedzę terapeutów pracujących zarówno z wysokofunkcjonującymi jednostkami z urazem psychicznym, jak i z osobami do głębi zniewolonymi traumą. Polecam tę wyjątkową pracę wszystkim psychoterapeutom, zwłaszcza zajmującym się terapią psychodynamiczną. Kenneth A. Frank, PhD, Psychoterapy Integration Training Program, National Institute for Psychotherapies Tom zawiera: • Rozszczepienie dysocjacyjne i fragmentacja jako reakcje adaptacyjne na anormalne doświadczenia. • Badania neuronaukowe na temat pamięci traumatycznej. • Nowe role pacjenta i terapeuty. • Model dysocjacji strukturalnej. • Strategie rozbudzania i pielęgnowania zdolności do rozumienia siebie, współczucia sobie samemu. • Następstwa przywiązania traumatycznego. • Zachowania autodestrukcyjne, zaburzenia odżywiania. • Problemy pacjentów ze diagnozowalnymi zaburzeniami dysocjacyjnymi (DID, DDNOS, zespół depersonalizacji). • Opisy przypadków klinicznych. Janina Fisher, PhD, jest zastępczynią kierownika dydaktycznego w Sensorimotor Psychotherapy Institute, konsultantką EMDR International Association (EMDRIA) i byłą wykładowczynią w Trauma Center – ośrodku kliniczno-badawczym założonym przez Bessela van der Kolka. Ceniona i doświadczona klinicystka, autorka publikacji oraz prelegentka. Pełniła funkcję przewodniczącej New England Society for the Treatment of Trauma and Dissociation, pracowała jako wykładowczyni w Harvard Medical School. Jest współautorką książki Sensimotor Psychoterapy: Interventions for Trauma and Attachment.

Program do pracy z dziećmi nadpobudliwymi psychoruchowo w wieku przedszkolnym, ukazujący propozycje kontrolowania dziecięcej energii poprzez odpowiednio zorganizowane zabawy i ćwiczenia relaksacyjne, zawarte w praktycznych scenariuszach zajęć dostosowanych do poszczególnych grup wiekowych. Książka ukazuje przyczyny niewłaściwego zachowania dzieci i sposoby radzenia sobie z nimi. Omawia następujące metody pracy z dzieckiem nadpobudliwym psychoruchowo: 1. Techniki relaksacyjne - według Jakobsona - oparte na treningu autogennym Schultza 2. Metodę Symboli Dźwiękowych 3. Techniki parateatralne - technikę zamiany ról - teatr palcowy - teatrzyk kukiełkowy - teatrzyk wyboru 4. Metodę malowania dziesięcioma palcami 5. Metodę Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne Dzieci nadpobudliwe psychoruchowo sprawiają rodzicom i wychowawcom wiele problemów wychowawczych. Zdarza się często, że dorośli są nieświadomi głównych przyczyn niewłaściwego zachowania dzieci. Z tego powodu winą za złe zachowanie obarczają dzieci. poleca ImpulsTymczasem znajomość i świadomość przyczyn nieodpowiedniego zachowania dzieci jest niezwykle ważna. Dzieciom nadpobudliwym należy poświęcać dużo uwagi. Trzeba zdawać sobie sprawę z tego, w czym tkwi problem dzieci nadpobudliwych, ponieważ bez tego nie można im pomóc. Należy przede wszystkim nauczyć dzieci kontrolowania swojej energii. W osiągnięciu tego celu pomogą odpowiednio zorganizowane zabawy ruchowe i ćwiczenia relaksacyjne, w czasie których dzieci uczą się różnych sposobów rozładowania swojej energii (np. swobodna ekspresja ruchowa, ekspresja ruchowa kontrolowana, „zabawa w słabego i silnego” – relaksacja metodą Jacobsona). Istotne też jest, aby nauczyć dzieci korzystania z nagromadzonej w swoim ciele energii we właściwym kierunku. W niniejszej pracy – napisanej w formie programu – autorka zajęła się zagadnieniem nadpobudliwości psychoruchowej u dzieci w wieku przedszkolnym. W części teoretycznej (rozdziały I–V) starała się wykazać, na czym polega problem nadpobudliwości oraz jak sobie z nim radzić. W części praktycznej (rozdziały VI–IX) natomiast zamieściła scenariusze zajęć dla poszczególnych grup wiekowych. Program jest uzupełnieniem indywidualnych oddziaływań terapeutycznych – jak pisze bowiem M. Bogdanowicz: „ważne jest tu uspołecznienie dzieci nadpobudliwych psychoruchowo, nadmiernie skupionych na realizacji swoich potrzeb. Zajęcia w grupie pomagają im w rozwijaniu empatii i uczeniu się współpracy z innymi” (M. Bogdanowicz i in., 1992, s. 86). Tak skonstruowany program będzie pomocny w postępowaniu z dziećmi nadpobudliwymi psychoruchowo. Zgodnie z poglądami H. Nartowskiej, „tylko od nas, dorosłych, zależy, czy dziecko nadpobudliwe psychoruchowo będzie tylko trudniejszym wychowawczo dzieckiem, czy też dzieckiem o zaburzonym zachowaniu” (H. Nartowska, 1976). Polecamy!

„Pierwsza miłość. To coś więcej niż uczucie. To siła. To coś, co siedzi głęboko w nas. Czasami zainteresowanie jest jednostronne, dusząco nieodwzajemnione. Zauroczenie, które nie przeradza się w nic więcej. Ale gdy nadchodzi dzień, w którym zainteresowanie jest obustronne, wyczekiwane i odwzajemnione, wtedy dzieje się magia. Pierwsza. Miłość.” Kim Holden Nowe, niesamowite doznanie, ukradkiem skradzione spojrzenia, pierwsze pocałunki i motyle w brzuchu… Pierwsza miłość może czegoś nauczyć, ale też zgubić. Słodka, gorzka, ekscytująca, a może też rozrywająca serce? Czy pierwszej miłości się nie zapomina? Autorki znane z list bestsellerów, opowiadają o pierwszej miłości i związanych z nią emocjach. Zapraszamy, porozmawiajmy o pierwszej miłości!

XXI wiek to czas społecznych i technologicznych wyzwań stojących przed polskim społeczeństwem, które w sensie demograficznym bardzo się starzeje. Problem ten nie jest typowo polską specyfiką. Dotyczy także wielu innych krajów zachodnioeuropejskich i pozaeuropejskich.Publikacja ""Wspieranie sprawności językowej i komunikacyjnej seniorów w perspektywie logopedii gerontologicznej"" poświęcona jest problematyce badań gerontologopedycznych, zogniskowanych na zagadnieniu sprawności językowej i komunikacyjnej seniorów. Starzejących się fizjologicznie lub też z niewielką deterioryzacją poznawczą.

Obowiązkowa pozycja dla wszystkich specjalistów w dziedzinie zdrowia psychicznego PDM-2. Podręcznik diagnozy psychodynamicznej został opracowany przez klinicystów i badaczy reprezentujących tradycję psychoanalityczną. Przedstawiony w nim model diagnostyczny uwzględnia trzy wymiary funkcjonowania jednostki: wzorce osobowości (oś P), profile funkcjonowania psychicznego (oś M) oraz sposoby doświadczania objawów (oś S). Stworzony z myślą o opracowaniu przypadku i planowaniu terapii, PDM-2 może służyć klinicystom jako ugruntowana empirycznie alternatywa systemów DSM i ICD lub jako ich dopełnienie. Autorzy systematycznie omawiają problemy zdrowia psychicznego w okresie niemowlęctwa, dzieciństwa, adolescencji, dorosłości i starości, biorąc pod uwagę postępy kliniczne, empiryczne i metodologiczne, jakie dokonały się w ciągu ostatnich dziesięciu lat. Ilustracją omawianych zagadnień są liczne opisy przypadków, w tym pełne profile PDM-2. Ponadto w całej książce przedstawiono szczegółowe porównania PDM-2 z systemami klasyfikacyjnymi DSM-5 i ICD-10-CM. Pierwszy tom PDM-2 jest poświęcony funkcjonowaniu osobowości i problemom psychicznym w okresie dorosłości oraz w wieku podeszłym. U osób dorosłych osobowość jest oceniana przed funkcjonowaniem psychicznym, u osób starszych natomiast kolejność ta jest odwrotna, ponieważ ocena adaptacji do różnych aspektów starzenia się (oś M) staje się w tym okresie ważniejsza niż ocena tendencji osobowościowych (oś P). PDM-2 jest pierwszym systemem klasyfikacyjnym uwzględniającym specyfikę wieku podeszłego. Ze względu na niedostatek badań psychodynamicznych dotyczących tego stadium życia, część ta w dużej mierze opiera się na obserwacjach klinicznych. „PDM-2 dał wreszcie klinicystom »taksonomię ludzi« zamiast »taksonomii zaburzeń«. Chociaż już pierwsze wydanie było monumentalnym osiągnięciem, drugie robi jeszcze większe wrażenie”. Morris N. Eagle, Ph.D., A.B.P.P., instruktor, School of Graduate Psychology, California Lutheran University „Mistrzowskie dzieło… Redaktorzy pozyskali czołowych przedstawicieli tej dziedziny z różnych stron świata do stworzenia tego ważnego podręcznika”. Miriam Steele, Ph.D., Department of Psychology, The New School for Social Research Vittorio Lingiardi, M.D. jest profesorem psychologii dynamicznej i byłym dyrektorem programu psychologii klinicznej na Sapienza University of Rome. Jego zainteresowania koncentrują się na zagadnieniach diagnozy i leczenia zaburzeń osobowości, na badaniach nad procesem i skutecznością psychoanalizy czy psychoterapii oraz na problematyce tożsamości płciowej i orientacji seksualnej. Jest autorem wielu prac z tych dziedzin, w tym artykułów publikowanych m.in. w: „The American Journal of Psychiatry”, „Contemporary Psychoanalysis”, „The International Journal of Psychoanalysis”, „Psychoanalytic Dialogues”, „Psychoanalytic Psychology”, „Psychotherapy”, „Psychotherapy Research” oraz „World Psychiatry”. Nancy McWilliams, Ph.D., A.B.P.P. jest profesorem wizytującym w Graduate School of Applied and Professional Psychology na Rutgers University – stanowym uniwersytecie New Jersey; prowadzi też prywatną praktykę we Flemington w New Jersey. Zasiada w komitecie redakcyjnym „Psychoanalytic Psychology” i jest autorką książek poświęconych psychoterapii, w tym podręcznika Opracowanie przypadku w psychoanalizie. Jest honorowym członkiem Amerykańskiego Towarzystwa Psychoanalitycznego; była stypendystką w Instytucie Eriksona w Austen Riggs Center w Stockbridge w stanie Massachusetts. Laureatka licznych nagród w środowisku psychologicznym, uznana przez Amerykańskie Towarzystwo Psychologiczne za „wybitnego lidera w dziedzinie psychologii”.

Jeśli w trakcie lektury tej książki nagle sami poczujecie strach przeczytajcie tekst danego rozdziału raz jeszcze i wynotujcie zaproponowane przez autorów wyjaśnienia, dlaczego w ogóle nie warto się bać.Nauka zna ponad 40 000 rodzajów fobii. Boimy się starości, samotności, ciemności, bibliotek, deszczu... Marketolodzy wiedzą o tych strachach i z powodzeniem sprzedają nam nadzwyczajne kremy przeciw zmarszczkom, nowe plany taryfowe, żeby zawsze mieć zasięg, żarówki diodowe, które służą do 15 lat, książki elektroniczne i e-booki, spraye do impregnacji obuwia i ubrań od wilgoci.Znani rosyjscy marketolodzy przeanalizowali najbardziej rozpowszechnione i niezwykłe ludzkie strachy i zaproponowali obszerny zestaw niedoścignionych pomysłów, przez nikogo jak dotąd niezrealizowanych. Pozwalają one wykorzystać te lęki i obawy w celach biznesowych.Do kogo skierowana jest ta książka? Do ambitnych marketologów, wszędobylskich specjalistów sprzedaży, szefów spółek innowacyjnych i wszystkich, którzy kiedykolwiek czegoś się bali. Napisana jest z dużą erudycją i humorem, co w znacznym stopniu równoważy wielość (nieraz niełatwych) zaadaptowanych przeważnie z greki nazw prezentowanych fobii.

Jak zachowywali się zabójcy w ostatnich godzinach i w ostatnich chwilach swojego życia, stojąc naszubienicy? Nikt nie znał odpowiedzi na to pytanie lepiej niż John Ellis, pełniący przez niemalćwierć wieku obowiązki pierwszego kata Wielkiej Brytanii. Z jego relacji czytelnik dowiaduje się,jak omdlewającą Edith Thompson niesiono na szubienicę, jak doktor Crippen z uśmiechemmaszerował na spotkanie stryczka, i jak William Palmer walczył zaciekle o życie w celi śmierci. Idlaczego młodociany Jack Griffiths popędził naprzeciw śmierci. Jedni ginęli jak bohaterowie, innizaś jak tchórze Kat John Ellis wykonał wyroki na dwustu trzech osobach i spisał kronikęostatnich gestów wielu spośród tych, którzy przeszli przez jego ręce na finałowej prostej swejpodróży ku wieczności.

"Czy wiesz, że zmartwienia są jak pomidory? Nie oznacza to, że możesz je zjeść. Zmartwienia są jak pomidory, bo gdy zwracasz na nie uwagę i pielęgnujesz w sobie, sprawiasz, że zaczynają rosnąć jak pomidory.” “Co robić, gdy się martwisz” to bestsellerowy poradnik psychologiczny dla dzieci w wieku 6-12 lat, który w nowatorski sposób edukuje, motywuje i uczy, jak stosować poznawczo-behawioralne techniki radzenia sobie z lękiem. Pobudzające wyobraźnie metafory wyjaśnią dziecku mechanizm powstawania i zaostrzania się lęku, a prosty i pełen ciepła język sprawi, że nauka radzenie sobie z lękiem stanie się przyjemna. Książka wzbogacona jest ilustracjami Bonnie Mathew i licznymi ćwiczeniami, które umożliwią dziecku zwerbalizowanie swoich obaw, a zarazem pobudzą je do ekspresji twórczej. To kompletne narzędzie do pracy z dzieckiem, z którego skorzystało już wiele dzieci, rodziców i wychowawców. Poradnik został przetłumaczony na 21 języków i zdobył Złotą Nagrodę w konkursie National Parenting Publications Awards. Dr Dawn Huebner jest psychologiem klinicznym, psychoterapeutą, mamą i autorką najcześciej tłumaczonych poradników dla dzieci, których sprzedaż sięgnęła miliona egzemplarzy. Wielokrotnie nagradzana zarówno przez rodziców (Mom’s Choice Award, iParanting Media Award, National Parenting Publications Award) jak i dzieci (Young Voice Award). Poradniki Huebner rekomenduje Amerykańskie Towarzystwo Psychologiczne.