W tym sektorze polecamy wartościowe książki psychologiczne o emocjach i uczuciach, zarówno tych poztytywnych jak i tych negatywnych, które towarzyszą nam od dziecka. Żyjemy w świecie pełym lęku, niepokoju i praktycznie każdego dnia walczymy ze stresem. Tutaj nasz czytelnik znajdzie poradniki, które pomogą mu uwolnić się od lęku i żyć pełnią życia. Dzięki licznym publikacjom i podręcznikom nauczycie się tworzyć użyteczne prognozy zamiast fantazji lękowych, podejmować działania i pokonacie w sobie skłonność do unikania, akceptowania i przekierowywania myśli lękowych. Polecamy książkę Joela Mindena pt. Ty tu rządzisz. Jak ujarzmić lęk i przestać się zamartwiać prowadzi ona Czytelnika przez praktyczne fazy akceptacji i radzenia sobie z emocjami.
Niewinny? Bzdura! Klaps zawsze jest winny.Nikt nie może przewidzieć wszystkich jego konsekwencji.Nie wdajemy się w polemikę czy klaps to bicie, przemoc, czy metoda wychowawcza. Chcemy pokazać, że pułapki mogą czyhać tam, gdzie nikt się ich nie spodziewa.Przedstawiamy wstrząsającą historię dziewczynki, dla której klapsy, wymierzane przez ojca, stały się fetyszem towarzyszącym jej w dorosłym życiu; ukształtowały jej tożsamość seksualną i wpłynęły na postrzeganie samej siebie..Ta książka to ważny głos w sporze o bicie dzieci. Autorka mówi nie róbcie tego dzieciom, klapsy są dla dorosłych i ma rację.Anna Golus, inicjatorka kampanii Kocham. Nie daję klapsów""Ta książka pozwoli czytelnikowi zrozumieć, jakie odległe konsekwencje na życie dorosłej kobiety wywiera doświadczanie w dzieciństwie przemocy usankcjonowanej przykrywką dobrego wychowania.dr n. med. Andrzej Depko, Prezes Polskiego Towarzystwa Medycyny SeksualnejMoim zdaniem już najwyższa pora, by to oprawcy zaczęli czuć wstyd, a nie ofiary. Ta książka jest krokiem właśnie w tę stronę.Kamil Nowak, Blog OjciecTo ostrzeżenie dla rodziców - przemoc niszczy dziecięcą psychikę, zwłaszcza jeśli jest to przemoc seksualna. A klaps nie jest niewinny.Jadwiga Samolińska, psycholożka, psychoterapeutkaKsiążka ta wypełnia ogromną lukę na polskim rynku wydawniczym, obalając wciąż żywe tabu w dziedzinie relacji, przemocy fizycznej, psychicznej i seksualnej, rozwoju psychoseksualnego dziecka oraz jego integralności. Według mnie, to lektura obowiązkowa.Magdalena Widłak-Langer, psycholożkaPo przeczytaniu tej relacji, żaden troszczący się o dobro dziecka rodzic nie wymierzy mu więcej klapsa, ani w pupę, ani gdzie indziej.Anna Jachim, coach rodzinny i autorka bloga Wychowanietoprzygoda.plJedna z najważniejszych książek tego roku ukazująca, jak bicie w pośladki może kształtować seksualność naszych dzieci.Diana Nowek, Institute of Nonverbal CommunicationO AUTORCE:Laura Priestess to pseudonim. Autorka nie chce zdradzać swojej tożsamości, co nie znaczy, że jest osobą anonimową. Jest twoją matką, sąsiadką, koleżanką, córką Może być każdą kobietą mijaną codziennie na ulicy. Jednak ani w jej oczach, ani w jej uśmiechu nie dostrzeżesz nawet cienia traum, które nosi głęboko w sobie.Napisałam tę książkę nie tylko dla innych, ale też dla samej siebie. Jednak te dwa cele ściśle łączą się ze sobą. Powinnam mówić, mówić bardzo głośno, tak żeby mój głos przebił się przez tłum. Po to, by ochronić inne osoby, by pomóc tym, które doznały tego samego zła i potrzebują wsparcia.
Misterny, magiczny i literacki reportaż o przychodzeniu, odchodzeniu i życiuAngelika Kuźniak w poetycki i pełen wrażliwości sposób opisuje spotkanych na swojej drodze ludzi, którzy ze spokojem ducha i godnością oczekują na śmierć.Ta, która tka.Ten, który nosi maski.Ta, która ubiera.Ludzie starsi, młodsi. Od dawna starannie obmyślają, w czym położą się do trumny, jaka ona będzie, kto przyjdzie ich pożegnać, co dostaną na ostatnią drogę. Wyobrażając sobie własne odchodzenie, tak naprawdę opowiadają o życiu doświadczeniach, które stały się ich udziałem, relacjach z sąsiadami, żywionych uczuciach, przekonaniach i o tym, w co wierzą.Historie kolejnych bohaterów autorka przeplata fragmentami Pieśni pustonocnych, przywołującymi na myśl obrzędy dziadów.Z opowieści Kuźniak wyłania się niezwykły obraz tego, jak na przestrzeni lat zmieniał się stosunek do śmierci. Soroczka to poetycki Zapis socjologiczny mądre, naturalistyczne i zarazem metafizyczne uchwycenie tego, co umyka w codziennym zgiełku spraw.Co tu dużo gadać: człowiek rodzi się na śmierć, a umiera na życie.Ale ten mój sen to nie była zmora. Ja od samiutkiego początku wiedziałam, że ten sen był dla mnie, w sercu czułam. Nie tylko po wierzchu. Wyobraź sobie pani: śniłam ząb ułamany z krwią, wyplułam na rękę. Pani mówi, straszne. Ano straszne. A szczególnie dla tych, co w sny wierzą. A ja wierzę. Wierzę i już.Zły znak, pomyślałam. Otwarłam oczy. Trzy razy w okno spoglądałam, żeby ten sen mnie odeszedł. Wstałam. Poszłam do studni nabrać wody, oporządziłam zwierzęta. Byle czymś myśli zająć. Nic nie pomogło. Nie mogłam tego snu z siebie zrzucić. Siedział we mnie jak drzazga. Aż do tamtego ranka.(fragment książki)
Fascynująca i oryginalna analiza ludzkiej przemocy. Nowe hipotezy poparte dowodami z badań nad naszymimałpimi kuzynami oraz ludzkimi i przedludzkimi przodkami (i ludźmi żyjącymi współcześnie).STEVEN PINKERŚwietna analiza roli agresji w naszej historii ewolucyjnej.JANE GOODALLWrangham zawsze był jednym z najoryginalniejszych i najbardziej przy tym wpływowych badaczy czynnikówekologicznych i ewolucyjnych kształtujących historię naszego gatunku. W Paradoksie dobra rozszerza swojeanalizy na kolejną z fundamentalnych składowych kondycji ludzkiej.EDWARD O. WILSONNikt chyba nie wie więcej o ewolucji człowieka niż Wrangham i nikt chyba nie potrafi na ten tematpowiedzieć tak wielu ważnych rzeczy i to w tak ciekawy sposób. Tym razem dostajemy od Wranghamafascynującą opowieść o samoudomowieniu człowieka.MATT RIDLEYO AUTORZERICHARD WRANGHAM zajmuje katedrę Ruth B. Moore Professor of Biological Anthropology na HarvardUniversity. Jest autorem między innymi Walki o ogień oraz (wspólnie z Dale'em Petersonem) Demonicznychsamców. Wieloletnie badania nad życiem szympansów rozpoczął w Ugandzie w roku 1987. Jest członkiemAmerican Academy of Arts and Sciences oraz British Academy.
Czy można ogarnąć miłość? Odpowiedź na to pytanie tylko pozornie wydaje się łatwa. W świecie, w którym coraz trudniej mówi się o uczuciach, pojawia się ta książka – napisana lekkim, przystępnym językiem, ze swadą i poczuciem humoru. Jerzy Jabłoński nawiązuje do różnych sytuacji ze swojego życia i interpretuje je w sposób, który naprawdę przekonuje. Warto sięgnąć po ten tytuł, by przekonać się, że wcale nie musimy wszystkiego ogarniać – albo na przekór utartym schematom można jednocześnie ogarniać… i nie ogarniać. To jeden z najpiękniejszych paradoksów wiary i życia.
O co chodzi z tą miłością – do Boga i do drugiego człowieka? Jak poukładać sobie we współczesnym świecie sprawy związane z wiarą? Jak odnaleźć się w trudnych sytuacjach, niespotykanych wydarzeniach dnia codziennego? Co liczy się naprawdę? Odpowiedź na te i inne pytania można znaleźć w książce Jerzego Jabłońskiego.
Jerzy Jabłoński - teolog, nauczyciel, bloger, autor publikacji dla dzieci i nauczycieli. Laureat prestiżowej nagrody - Nauczyciel Innowator.
Gdy czujemy się dobrze, nasz mózg uwalnia serotoninę, oksytocynę, dopaminę i endorfiny. Jeżeli w którymś momencie brakuje nam pożywienia, bezpieczeństwa czy wsparcia społecznego, mózg przerywa wydzielanie tych substancji i przechodzi w tryb krótkich zrywów, od przetrwania do przetrwania.
Czy możemy coś zrobić, by nasz mózg zaczął funkcjonować w inny sposób? Czy możemy go „wytrenować”? Doktor Loretta Graziano Breuning, autorka bestsellerowych książek i założycielka The Inner Mammal Institute, przekonuje, że jest to możliwe, pod warunkiem że zrozumiemy, jak działają nasze ssacze mózgi. Podaje również strategie, które pozwolą im przestawić się na nowe tory. Śmiech, łzy, godzenie się z tym, czego nie możemy zmienić, poczucie wpływu, ćwiczenia fizyczne – to tylko niektóre czynniki prowadzące nas ku szczęściu.
Mózg nie może wydzielać substancji radości non stop. I dobrze, bo co by to było, gdybyśmy przez cały czas pozostawali w stanie euforii. Istnieją jednak proste triki, które zmienią narząd odziedziczony po zwierzęcych przodkach w sojusznika naszego szczęścia.
Niewielka suma szczęścia to książka o nas. O naszych radościach i smutkach, o sukcesach, porażkach i troskach. O naszych związkach z innymi ludźmi, ale też o związku, jaki łączy nas z kimś dla nas najważniejszym – z naszym Ja, które bywa wszechwładne i wszechobecne, lecz jakże często okazuje się nadzwyczaj delikatne i kruche.
Niewielka suma szczęścia to również książka dla nas. Bo choć nasze życie staje się coraz łatwiejsze, choć rzadko bywamy głodni czy pozbawieni dachu nad głową, coraz trudniej nam jednak odnaleźć właściwe ścieżki w otaczającym nas świecie. Wszystko się zmienia w zawrotnym tempie, brakuje nam czytelnych drogowskazów, a nowych wyzwań pojawia się aż nadto. Jak w tym gąszczu poskładać w sensowną całość okruchy własnego szczęścia? Jak ich nie przeoczyć?
Ta książka nie jest poradnikiem. Nie oferuje ani szczęścia, ani dobrych rad, jak je osiągnąć w dziesięć minut. Przypomina jednak o naszym bogactwie – o myśleniu, które nie zna żadnych granic, i o wyobraźni , która też nie ma kresu. Jesteśmy wprawdzie jak trzcina na wietrze, ale to trzcina pełna myśli, uczuć i pragnień. Do szczęścia zaś w istocie potrzeba nam niewiele.
Książka przedstawia rzetelną wiedzę o jednej z najskuteczniejszych metod rozwiązywania problemów – psychoterapii poznawczo-behawioralnej.
Pierwsza część poradnika wprowadza w problematykę TPB i pomaga zrozumieć jej ideę. Prezentuje podstawowe informacje dotyczące historii i skuteczności terapii poznawczo-behawioralnej oraz ciekawostki związane z funkcjonowaniem ludzkiego mózgu.
Obszerna część praktyczna pokazuje, jak wykorzystać narzędzia TPB w praktyce. Kolejne rozdziały poświęcone są takim problemom jak długotrwały stres, depresja, destrukcyjna złość czy zamartwianie się. Autorka przedstawia liczne testy do autodiagnozy, omówienie istoty danego problemu oraz wskazówki, jak radzić sobie z trudnościami i zacząć czerpać radość z życia. Różnorodne techniki i ćwiczenia zaprezentowane w tej książce zachęcają do aktywnej pracy z myślami, przekonaniami i założeniami, które doprowadzą do trwałej przebudowy dotychczasowego stylu myślenia, funkcjonowania i życia.
Dlaczego poradnik trafia w Samo Sedno?
przedstawia rzetelną wiedzę na temat terapii poznawczo-behawioralnej i odpowiada na pytania dotyczące skuteczności psychoterapii i samopomocy zawiera praktyczne i konkretne rozwiązania, jak uwolnić się od negatywnego myślenia oraz osiągnąć wewnętrzną równowagę wyjaśnia, czym są myśli automatyczne, przekonania kluczowe i pośredniczące, zniekształcenia poznawcze, oraz podpowiada, jak nad nimi zapanować podpowiada, jak wykorzystać wiedzę psychologiczną do podniesienia jakości swojego życia Książka ukazała się wcześniej pod tytułem Autoterapia. Pokonaj problemy, stres i lęki.
O autorce:
Magdalena Staniek – psycholog, psychoterapeutka. Pracuje w nurcie terapii poznawczo-behawioralnej oraz terapii schematów. Autorka książki Nieśmiałość. Zmień myślenie i odważ się być sobą wydanej w serii Samo Sedno.
Od pewnego czasu w wielu państwach demokratycznych daje się zauważyć niezwykłe nasilenie zjawiska określanego jako „mowa nienawiści” albo „język nienawiści”. Nienawiść – podobnie jak miłość czy przyjaźń – towarzyszą Homo sapiens od początku swego istnienia – i to zarówno w relacjach międzyjednostkowych, jak i międzygrupowych. Ostatnio obserwujemy na świecie nasilenie się postaw nacjonalistycznych, faszyzujących i wykluczających. W Polsce wzajemne oskarżanie się dominuje w społecznych relacjach. Hejt ma się we współczesnej Polsce znakomicie.
Te negatywistyczne postawy doprowadziły do pojawienia się nowych słów w języku polskim. Angielski czasownik to hate (nienawidzić) wszedł do polszczyzny jako „hejt” i robi niezwykłą karierę. Pojawiają się słowa od niego pochodne: rzeczowniki: „hejter”, „hejterka”, przymiotnik „hejterski”, czasownik „hejtować”. Stają się często używanymi słowami w tekstach publicystycznych, a nawet naukowych.
Opowieść o nienawiści snuć można na różne sposoby. W tym niewielkim tomie staraliśmy się zaprezentować nie tylko odmienne podejścia teoretyczne, ale i różne rozwiązania formalne – od tekstów typowo empirycznych, po rozważania natury filozoficznej.
Nie ulega wątpliwości, że nienawiść warto badać i analizować; trzeba też o niej pisać, bowiem jedynie w ten sposób możemy lepiej zrozumieć wszystkie jej uwarunkowania. W naszych czasach coraz trudniej być optymistą, ale nawet jeśli zbudowanie świata bez nienawiści nigdy nie będzie możliwe, możemy przynajmniej osłabić nieco wpływ, jaki ma ona na nasze życie i relacje z innymi.
Książka Nienawiść w przestrzeni publicznej i zawarte w niej rozważania dostarczają czytelnikowi kluczy do otwarcia namysłu nad rzeczywistością. Namysłu i refleksji, która praktycznie wyeliminowana jest z publicznego życia, zazwyczaj obecnego w demokracji. W Polsce polityczno-ideologiczne podziały wyeliminowały swobodną refleksję i dlatego ta książka może nieść też przykład rozważań, które starają się poddać analizie to, co bardzo wielu ludzi w Polsce zauważa, ale zapewne nie potrafi się oprzeć dominującemu sposobowi mówienia i reagowania na „przeciwnika”, który już od dawna stał się – wbrew demokratycznym regułom – „wrogiem”.
Z recenzji prof. dr hab. Ireneusza Krzemińskiego
Nie oszukujmy się – wszyscy znamy ludzi, którzy często lub tylko czasami zachowują się irracjonalnie. Niezależnie od tego, jak bardzo staramy, nic nie działa. Co więc można zrobić? Jak rozmawiać z kimś, kto sam się nie kontroluje? Co zrobić ze współmałżonkiem, który wrzeszczy, nastolatkiem, który trzaska drzwiami i zamyka się w pokoju, szefem, który cię upokarza, albo mądralą, który doprowadza cię do białej gorączki za każdym razem, gdy otworzy usta? Małżeństwa, rodziny, przyjaźnie, kariery, firmy – osoby nieracjonalne potrafią pociągnąć je na dno manipulacjami, rozchwianiem emocjonalnym i niezdolnością do zdroworozsądkowego spojrzenia na otaczającą rzeczywistość. Nie da się z nimi wygrać, ignorując ich albo próbując z nimi polemizować. Można jednak spróbować sobie z nimi poradzić. W swojej książce Jak rozmawiać z furiatami uznany psychiatra Mark Goulston pokazuje, jak to zrobić. To lektura dla każdego, kto znajduje się w pułapce dezorientujących, stresujących lub po prostu beznadziejnych relacji w życiu osobistym czy zawodowym. Autor pomaga rozwiązać zagadki zbyt emocjonalnych zachowań i wyjaśnia, jak rozwijają się błędne schematy myślowe. Jego wnikliwym wnioskom towarzyszą nieoczywiste strategie, które sprawdziły się w powstrzymaniu nieracjonalnego zachowania, a także przykłady i ćwiczenia, które pokazują, jak je stosować. Z poradnika dowiesz się m.in.: · Jaki jest schemat działania osoby nieracjonalnej, · Kiedy rozmawiać z rozemocjonowaną osobą, a kiedy sobie „odpuścić”, · Jak poradzić sobie w stresującej sytuacji, · Jak zneutralizować własne kuriozalne zachowanie (każdy z nas trochę go ma) by się opanować, · Jak zastosować 14 prostych i skutecznych technik rozmowy, by skłonić rozmówcę do racjonalnej rozmowy, · Jak wykorzystywać 8 taktyk, które ukierunkowane są na konkretne zachowania partnerów, nastolatków, rodziców w podeszłym wieku i inne ważne osoby w twoim życiu, · Kiedy skorzystać z pomocy, gdy stajesz w obliczu poważnego zaburzenia. Nieracjonalne zachowanie rodzica, nastolatka, szefa czy współmałżonka nie musi być dla ciebie źródłem cierpienia. Dzięki lekturze Jak rozmawiać z furiatami będziesz mógł skorzystać z pomocy psychiatry i uzyskać skuteczne narzędzia komunikacji do uporania się z problemem. Nauczysz się przekształcać trudne spotkanie w produktywną rozmowę i tworzyć praktyczne, a może nawet ciepłe relacje z ludźmi, którzy kiedyś wyprowadzali cię z równowagi. Dr Mark Goulston Jest cenionym psychiatrą, konsultantem, coachem i doradcą biznesowym. Napisał bestsellery Po prostu słuchaj. Sztuka porozumienia i Jak unikać życiowych porażek, a także szereg innych popularnych książek. Pisze dla Harvard Business Review, Fast Company, Business Insider, Huffington Post i Psychology Today. Jest współprowadzącym cotygodniowego programu radiowego, a także często gości w uznanych mediach, w tym w „The Wall Street Journal”, „Fortune”, „Newsweek”, „Time”, CNN, Fox News oraz w programie TODAY. Mieszka w Los Angeles.
Pandemia. Atak terrorystyczny. Katastrofa naturalna. Globalne załamanie finansowe. Czasem wystarczy jedno wydarzenie, aby odwrócić nasz świat do góry nogami. Czy jesteśmy na to przygotowani? Czy damy radę stawić czoła niespodziewanym problemom: od ogromnego bezrobocia, drastycznego spadku wartości pieniądza, niedoboru żywności po odcięcie dostaw energii lub wody? Na ile pomoże nam w tym rząd, a na ile będziemy musieli liczyć tylko na siebie? Ta książka przygotuje Cię na największe katastrofy. Przybliży też sposoby na to, jak zabezpieczyć się przed ich skutkami.
James Rawles, były oficer wywiadu armii Stanów Zjednoczonych i założyciel SurvivalBlog.com, w “Jak przeżyć koniec świata”, wyjaśnia wszystko, co musisz wiedzieć, aby chronić siebie i swoją rodzinę w najtrudniejszych sytuacjach. Rawles dzieli się taktykami i technikami przetrwania na własną rękę. Bardzo konkretnie podpowiada ile jedzenia powinniśmy zabezpieczyć w domu, jak filtrować wodę deszczową oraz jak chronić własne pieniądze. Przeczytaj i przygotuj się na Koniec Świata jaki znamy.
Bajka nie bajka najnowsza pozycja Krystyny Wajdy. Tym razem pomysł nieco innowacyjny. Całość podzielona jest na umowne dwa rozdziały. W pierwszym z nich czytelnik zetknie się z pięcioma częściami prozy połączonej fabułą i bogato przeplataną poezją. Drugi rozdział to wiersze. Tematyka zarówno prozy jak i poezji obraca się wokół miłości, niekoniecznie tylko tej pięknej i ze szczęśliwym zakończeniem. Książka dodatkowo wzbogacona jest czarno-białymi zdjęciami przedstawiającymi miejsca, które zajmują szczególne miejsce w sercu autorki. Na końcowych stronach czytelnik znajdzie opisy tych zdjęć, a także wykaz wszystkich autorskich książek Krystyny Wajdy. Format książki Bajka nie bajka nawiązuje do wydanych w 2014 r. miniaturowych form poezji zatytułowanych W kokonie dnia, które ukazały się jako jedna z pozycji serii akcent szczecińskiego oddziału ZLP w 2020 r. ukazało się wydanie drugie zmienione tejże książki. W obu przypadkach do projektu tytułowej strony okładki wykorzystano rysunki koszalińskiego artysty Ryszarda Dąbrowskiego. Na pierwszych stronach obecnej książki znajduje się następująca autorska dedykacja:Z wdzięcznością i miłościąNatalii za każdą chwilę i każdą wspólną wyprawę, tę bliższą i tę dalszą.Jakubowi za Grecję, za każdą formę wsparcia i jeszcze za tak wieleFilipowi za bliskość i serce, jakie wkłada on wieAgacie za przyjaźń i Austrię.Tym wszystkim, którzy dotknęli moich emocji, stając się inspiracją do powstania każdego napisanego słowa.Czytelnikom to dzięki Wam pisanie ma sens.
Praktyczny Pan zna odpowiedź na każde pytanie, dla niego nie ma tematów tabu. Dawno temu, przez dwa lata prowadził stałą rubrykę w tygodniku „Razem”, później jego porady zostały wydane w formie albumu, który okazał się bestsellerem i którego nakład błyskawicznie się wyczerpał. I
oto mamy od dawna oczekiwane drugie wydanie.
Czego tu nie ma? Porady prosto z życia: o miłości, przyjaźni, związkach małżeńskich, zdradzie, dzieciach, pieniądzach, pracy, urlopie, emeryturze, przesądach, poczuciu humoru, a nawet o papierosach i alkoholu. Są również porady dla hobbystów: miłośników fotografii, sportu, wędkarstwa czy hodowli rybek. Mądrości tu jak na lekarstwo, ale za to wszystko podane w bardzo przystępnej formie, z dużą liczbą obrazków, jak to w komiksie.
Miłośników absurdalnego humoru Tadeusza Baranowskiego (tym razem wyłącznie dorosłych) zapraszamy do lektury!
Zbiór artykułów poświęconych zjawisku autodestrukcji w kulturze. Autorzy proponują spojrzenie na akty samobójcze z punktu widzenia kulturoznawczego, biorąc pod uwagę obszary współczesnej kultury, w których destrukcja (ściślej, zachowania samobójcze) staje się przedmiotem refleksji (literaturę, prasę, film). Książka ma oryginalną strukturę: każda część składa się z dwóch artykułów, których autorzy przyglądają się zagadnieniu zawartemu w tytule z odmiennych perspektyw, prowadząc rodzaj intrygującego dialogu i ukazując racje często będące w interpretacyjnym sporze.
Powstające u nas prace poświęcone tej problematyce przyjmują z reguły perspektywę psychologiczną, socjologiczną lub kryminalistyczną, nikt natomiast do tej pory nie próbował spojrzeć na nią z perspektywy kulturoznawczej. Samobójstwo to zawsze dramat człowieka. Sposób, w jaki kultura opisuje zjawisko dobrowolnej śmierci, mówi wiele nie tylko o autodestrukcji, ale przede wszystkim o tym, jak postrzegamy kwestie ludzkiej decyzji w sprawach ostatecznych.
Największą wartością zawartych w tej książce opowieści jest ich autentyczność i szczerość. To prawdziwe losy kobiet, które odważyły się pokazać twarz i odsłonić to, co zazwyczaj starannie jest skrywane: domową przemoc, seksualną agresję, poniżenie i upodlenie ze strony najbliższych. Mówią do nas swoimi słowami, bez retuszu i koloryzowania. Przełamały własny strach i społeczne tabu, ale nie mają w sobie nic z ofiary. To kobiety wojowniczki, choć mijając je na ulicy, nie uwierzylibyśmy, z jakim bólem i cierpieniem musiały się zmierzyć. Są piękne, eleganckie, uśmiechnięte. Podobne do każdej z nas, niezwykłe, bo skutecznie walczyły o odzyskanie swojego życia, bo podjęły bardzo ważne choć często trudne decyzje. Pokazały, że nie ma sytuacji bez wyjścia. Nawet w otchłani beznadziei.
"Moje bohaterki opowiedziały o swoich losach w przekonaniu, że w ten sposób pomogą tym, które nie mogą zebrać się na odwagę, aby zaryzykować i zmienić swoje życie. Bardzo im za to dziękuję. Nie wiem, czy sama zdobyłabym się na aż taki heroizm w ich sytuacji. Podziwiam je i niezmiennie kibicuję. Wierzę, że dla wielu kobiet staną się źródłem inspiracji do walki o siebie, do walki o własną godność, o własne szczęście." Joanna Przetakiewicz
Joanna Przetakiewicz - Bizneswoman, radca prawny, przedsiębiorca, mama trójki wspaniałych mężczyzn, a przy tym kobieta Nowej Ery. Założycielka ruchu społecznego: ERA NOWYCH KOBIET. Kobieta inspiracja, której dobro innych kobiet leży na sercu, dlatego zawsze motywuje je do mądrej walki o siebie. Wierzy również, że szczęścia można się nauczyć i zachęca do tego innych.
Zbiór nowel, których autor stara się odnaleźć odpowiedź na pytania, czym jest szczęście i jak je w życiu osiągnąć. Jego doświadczenie i wiedza są inspiracją do głębokich refleksji i zaskakujących rozwiązań.
KRÓTKIE WPROWADZENIE- książki, które zmieniają sposób myślenia!Autorki przedstawiają podstawowe informacje na temat depresji. Wskazują, czym różni się kliniczna depresja od naturalnego ludzkiego doświadczenia smutku oraz od innych ciężkich zaburzeń, takich jak choroba dwubiegunowa czy schizofrenia. Czytelnik znajdzie tu także odpowiedzi na pytania: czy depresja istnieje, czy można zdiagnozować ją u dzieci, jak rozwijają się kategorie diagnostyczne, co oznacza depresja dla funkcjonowania współczesnych społeczeństw. Autorki nie ignorują trudnego zagadnienia zapobiegania samobójstwom, a także zwracają uwagę na kwestie, które ich zdaniem będą szerzej dyskutowane w ciągu najbliższych lat, np. czy psychoterapia zmienia funkcjonowanie mózgu.*Interdyscyplinarna seria KRÓTKIE WPROWADZENIE piórem uznanych ekspertów skupionych wokół Uniwersytetu Oksfordzkiego przybliża aktualną wiedzę na temat współczesnego świata i pomaga go zrozumieć. W atrakcyjny sposób prezentuje najważniejsze zagadnienia XXI w. od kultury, religii, historii przez nauki przyrodnicze po technikę. To publikacje popularnonaukowe, które w formule przystępnej, dalekiej od akademickiego wykładu, prezentują wybrane kwestie.Książki idealne zarówno jako wprowadzenie do nowych tematów, jak i uzupełnienie wiedzy o tym, co nas pasjonuje. Najnowsze fakty, analizy ekspertów, błyskotliwe interpretacje.Opiekę merytoryczną nad polską edycją serii sprawują naukowcy z Uniwersytetu Łódzkiego: prof. Krystyna Kujawińska Courtney, prof. Ewa Gajewska, prof. Aneta Pawłowska, prof. Jerzy Gajdka, prof. Piotr Stalmaszczyk.
Niezwykle ważna propozycja dla pracowników placówek oświatowych, zwłaszcza nauczycieli i pedagogów, w sytuacji kryzysu spowodowanego śmiercią członka społeczności szkolnej lub osoby bliskiej któremuś z uczniów. Jej autorka od wielu lat pracuje jako psycholog w gdańskim Hospicjum im. ks. E. Dutkiewicza SAC, a kilka lat temu współtworzyła ogólnopolski program wsparcia psychoedukacyjnego dzieci i młodzieży w żałobie Tumbo Pomaga, którego do dzisiaj jest merytoryczną koordynatorką.Na zasadniczą część książki składają się rzetelny obraz przebiegu żałoby u dzieci i nastolatków oraz prezentacja wachlarza działań pomocowych ze strony szkoły, by proces ten nie nabrał cech patologicznych. Przykłady konkretnych realizacji (scenariusze lekcji, warsztatów, wydarzeń charytatywnych) stanowić mogą cenną wskazówkę dla wymienionych w tytule czytelników, a wyraźne osadzenie w kontekście ruchu paliatywno-hospicyjnego i dokonań Fundacji Hospicyjnej okazać się pomocne w zrozumieniu źródeł wsparcia osieroconych dzieci w Polsce.Refleksyjność pedagogów wpływa na lepsze radzenie sobie z kryzysem po stracie i zmniejszenie liczby uczniów mierzących się z powikłaną żałobą. Wypracowany model współpracy ze szkołami, zaprezentowane w książce narzędzia edukacyjne oraz ten przewodnik-podręcznik poświęcony żałobie w szkole stanowią dobry punkt wyjścia do rozwijania modelu opieki nad osieroconymi uczniami w całym kraju. Skoro w Gdańsku w latach 20142019 udały się systemowe działania z udziałem władz miasta i nauczycieli, a materiały edukacyjne przyniosły korzyści lokalnej społeczności, z pewnością warto sięgnąć po tę publikację. () To ważna i potrzebna lektura dla nauczycieli oraz studentów pedagogiki i nauk społecznych, ale także dla wszystkich, którzy nie chcą pozostawić w samotności cierpiących dzieci i młodzieży.Z recenzji ks. dr. hab. Piotra Krakowiaka, prof. UMK w ToruniuKsiążka Dziecko i nastolatek w żałobie. Rola nauczycieli i pedagogów została wydana w ramach serii Biblioteka Tumbo Pomaga Fundacji Hospicyjnej, którą tworzą zarówno pozycje dla osieroconych dzieci, jak i dla wspierającego je otoczenia.
Rzadko mówią o tym, co czują. Muszą być silni. Nie mogą się załamywać. W tej książce otwierają się i opowiadają o skrywanym bólu. Mówią, jak trudno jest zachować spokój, gdy kilkulatek pyta o śmierć. „Wyspa” to opowieść o rodzicach dzieci z chorobą nowotworową. Zbiór reportaży o rozpaczliwej walce o życie ukochanej osoby. O bezsilności i gniewie.
A przede wszystkim, to książka o poruszających zwycięstwach.
Małgorzata Kolankowska – adiunktka w Instytucie Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Wrocławskiego. Hispanistka i tłumaczka. Autorka książki „Czerwony i Czarny. Polski spór medialny o Chile” oraz antologii „Portret kobiety w opowiadaniach dziesięciu hiszpańskich autorek” (wybór, przekład, posłowie). W pracy naukowej zajmuje się gatunkami dziennikarskimi w Polsce i w Hiszpanii.
Życie grobowe otwiera czytelnika na zdumienie. Pozwala zachwycić się opowieścią o świecie ukrytą w strefie pośredniej pomiędzy żywymi a umarłymi, pomiędzy przestrzenią codzienności (miasta, wsi, pustkowia) a przestrzenią cmentarza. Jaki jest ten świat, jakie jest życie (i towarzysząca mu śmierć)? Pełne przejmujących, ale też ironicznych, groteskowych i absurdalnych przejawów, różnorodne i złożone.
Autorka zastrzega, że w jej projekcie nie należy doszukiwać się „filozoficznej nadbudowy”, lecz raczej zapisu sytuacji bizarnych, które zawsze ją pociągały. A życie grobów – inna strona życia ludzi – jest ich pełne. Wystarczy tylko spojrzeć na groby uważniej. Okaże się, że pod każdą szerokością geograficzną snują one swą bizarną opowieść – po trosze smutną, straszną, wzruszającą, zabawną i bardzo, bardzo przewrotną. Bo nic nie jest takie, jakie się na pierwszy rzut oka wydaje. Wszystko ma drugie dno, mniej lub bardziej ukryte, a jeśli nawet nie ma, to niecodzienny detal czy dziwaczny kontekst każe nam się go doszukiwać.
Snuta przez autorkę opowieść układa się wokół czytelnego, choć niekoniecznie wprost werbalizowanego scenariusza, tworzącego reportaż o przenikaniu się wielu przestrzeni, o życiu codziennym, samotności, pamięci i zapomnieniu, o ludzkich i nieludzkich historiach, o nietrafionych interpretacjach znaków, o pomyłkach, które są odkryciami.
Nie jest to jednak ani reportaż sensu stricto, ani reportaż literacki, lecz próba wypracowania nowej jego formuły – łączącej obraz (fotografie), słowo (miniatury narracyjne) i dźwięk (nagrania terenowe). To koncepcja artystyczna, zasadzająca się na nieoczywistościach, kontrapunktach, żarcie, prowokacji.
Małgorzata Żerwe – artystka wizualna, publicystka i dziennikarka radiowa, autorka tekstów o sztuce, kuratorka wystaw.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
