Książka o. Adama Szustaka o Kobiecie jego życia. Pozwól Miriam, by poprowadziła Cię do Jezusa. Mnie znalazła, mnie poprowadziła i dalej przyciąga mnie swoim pięknem ku Źródłu wszelkiego piękna, jakim jest Bóg.
„Szczerze przyznam, że gdy zabieram się do mówienia o Maryi, mam w sobie sprzeczne uczucia – z jednej strony nie mam najmniejszej ochoty opowiadać o naszej relacji, z drugiej strony natomiast mam w sobie ogromne pragnienie podzielania się tym, jak niesamowitą kobietą jest Maryja i jak wiele dla mnie znaczy. Nie przeszkadza mi, że mogę narazić się na śmieszność. Miriam jest dla mnie kimś tak wyjątkowym, że mimo to chcę o niej godzinami opowiadać i opowiadać” – otwarcie wyznaje o. Adam Szustak. I dodaje: „Miriam” to zapis Jej niezmordowanego znajdowania mnie na krańcach świata oraz mojego ciągłego uczenia się Jej sposobów szukania Boga.
Książka ma bardzo osobisty charakter, jest jak pamiętnik opisujący proces zaprzyjaźniania się z Maryją i budowania krok po kroku relacji z Nią. Składa się z dwóch części zatytułowanych „Kobieta mojego życia” i „Czułe słówka, czyli czym jest litania”.
„W pierwszym rozdziale znajdziesz kilka refleksji osnutych wokół tekstów biblijnych opowiadających o tym, kim Miriam jest dla mnie, a także moją osobistą historię przyjaźni z nią. Kolejny rozdział to zbiór komentarzy do poszczególnych wezwań Litanii loretańskiej – jednej z moich ulubionych modlitw – w których na podstawie własnych poszukiwań i doświadczeń opowiadam o tym, jak przez Maryję dojść do Tego, który jest źródłem i szczytem wszelkiego dobra oraz piękna.” – wyjaśnia o. Adam Szustak, podkreślając jednocześnie, że nie zamierza nikogo namawiać, a tym bardziej zmuszać do szukania relacji z Maryją. „Po prostu dzielę się tym, czego sam doświadczyłem, a co radykalnie zmieniło moje życie i w nowy sposób otworzyło mnie na Bożą łaskę”- zaznacza. I dodaje: Jeśli czyta te słowa ktoś, kto czuje się zagubiony, potrzebuje, by ktoś wziął jego życie w czułe ręce i krok po kroku rozplątywał wszystkie jego supły i węzły, to Miriam jest tą, która potrafi to zrobić. Pozwól Miriam, by poprowadziła Cię do Jezusa. Mnie znalazła, mnie poprowadziła i dalej przyciąga mnie swoim pięknem ku Źródłu wszelkiego piękna, jakim jest Bóg.”
Książka, którą trzymasz w ręku, to zapis mojej osobistej drogi zaprzyjaźniania się z Maryją – budowania krok po kroku relacji z Nią, czyli Jej niezmordowanego znajdowania mnie na krańcach świata oraz mojego ciągłego uczenia się Jej sposobów szukania Boga. Adam Szustak OP
Takiej książki o Maryi jeszcze nie było!
To lektura obowiązkowa dla wszystkich, którzy chcą poznać niezwykłą prawdę o Matce Bożej.
Czy da się pisać o Maryi w taki sposób, że czytelnik – wciągnięty w wir opisywanych wydarzeń, osób i świadectw – traci poczucie upływającego czasu i chce tylko jednego: by ta lektura trwała jak najdłużej? Małgorzata Forysiak udowadnia, że to możliwe. Czytając tę książkę, dowiesz się m.in.:
- kim jest Pneumatofora i na czym polega fenomen Jej ikony;
- co miał na myśli św. Maksymilian Kolbe, gdy mówił, że „istotą” Maryi jest Niepokalane Poczęcie;
- co o narodzinach Jezusa mówią apokryfy i mistyczki: św. Brygida, bł. Katarzyna Emmerich czy Maria z Ágredy;
- dlaczego Maryja była obecna pod krzyżem, a zabrakło jej przy grobie;
- dlaczego Maryja przeżyła aż trzy Pięćdziesiątnice;
- dlaczego dogmat o Wniebowzięciu Maryi przez wieki wzbudzał tak wielkie dyskusje i kontrowersje;
- dlaczego czasy ostateczne będą należały do Ducha Świętego i Maryi.
Autorka doskonale odnajduje się w roli zarówno detektywa tropiącego i odkrywającego niesamowite fakty z przeszłości, jak i kogoś, kto uważnie czyta i objaśnia współczesnym językiem duchowe bogactwo dogmatów, wypowiedzi papieży, pism świętych i mistyków, a także współczesnych teologów. Jednak przede wszystkim ta książka jest pięknym, przejmującym i osobistym świadectwem – świadectwem miłości do Maryi, która światu niesie Ducha.
O Maryi napisano niezliczoną liczbę książek, ale ta jest naprawdę niezwykła. Mamy tu połączenie świetnego reportażu, pełnej ciekawostek wyprawy po różnych epokach chrześcijaństwa, sporą dawkę teologii napisanej lekkim piórem, ale przede wszystkim bardzo osobiste świadectwo i szczerze ukazaną fascynację autorki tej książki osobą Matki Bożej. Bardzo serdecznie polecam!
Ks. Michał Olszewski SCJ
Od lat jedno z najważniejszych pytań, jakie sobie zadaję, brzmi: „Co mówi dziś Duch do Kościoła?”. Odpowiedź znajduję w tych zapiskach. To pełna ognia opowieść o Pięćdziesiątnicy, Małej Arabce śpiewającej hymny uwielbienia... ponad drzewami, Bogu schodzącym do pastuszków, a przy tym prawdziwa kopalnia wiedzy o Kościele i mały poradnik „Jak przylgnąć do serca Jezusa?”.
Marcin Jakimowicz, dziennikarz
Książka opisuje wiele ciekawych spotkań człowieka z Bogiem i Maryją. W jednych momentach zaskakuje, w drugich daje nowe spojrzenie na rzeczy znajome. A wszystko to zanurzone w nauczaniu Kościoła oraz w żywotach świętych. Czyta się ją z ogromnym zainteresowaniem. Porusza, uczy i zbliża do Maryi.
Inga Pozorska, liderka zespołu Mocni w Duchu
Małgorzata Forysiak z wykształcenia jest muzykologiem. Należy do Odnowy w Duchu Świętym działającej przy Parafii pw. św. Józefa Oblubieńca w Obornikach Wielkopolskich oraz współtworzy wspólnotę małżeństw Dzieci Jezusa i Maryi. Jest mężatką, ma dorosłą córkę Mariannę Berenikę, autorkę obrazu „Pneumatofora” wykorzystanego na okładce niniejszej książki.
Duchowy przewodnik na czas kryzysuSzatańskie kuszenia, których doświadczył Jezus, opisane są w Biblii bardzo wyraźnie. Pierwsze miało miejsce na Pustyni Judzkiej, ostatnie na krzyżu. Obecnie Kościół wciąż poddawany jest podobnej próbie. Przychodzi ona nie tyle z zewnątrz, ile w dużej mierze ze środka, ze strony jego synów i córek. Klerykalizm, nadużywanie władzy i łamanie sumienia to trzy główne przyczyny bolesnego kryzysu w Kościele.Jak rozpoznać moment, w którym zaczynamy być kuszeni? Jak nie dać się zwieść i przezwyciężyć w sobie pokusy? Nie jest to takie proste i oczywiste. Kuszenie Szatana w Kościele - jak pisze o. Maciej Biskup OP - dokonuje się bowiem w sposób bardzo subtelny, za pomocą religijnego języka i kościelnej narracji, powołującej się na rzekomy duchowy autorytet. Odpowiedzią jest kontemplacja Chrystusa. Nie ma bowiem w Jego obliczu i zachowaniu cienia pychy, władczości, przemocy czy manipulacji. I to jest droga Kościoła.Aby ta szczególna noc Kościoła ustąpiła, jego ludzie muszą zdobyć się na odwagę zstąpienia na dno grzechu w Kościele, tak aby rozpoczął się proces oczyszczenia i odnowienia wszystkiego w Chrystusie.Maciej Biskup OP
Od zarania dziejów w trudnych chwilach ludzie szukali pomocy i wsparcia duchowego w przezwyciężaniu trapiących ich trosk. Biblijny potop, powodzie, pożary, trzęsienia ziemi, epidemie, wojny, niewole i ludobójstwa dotknęły i dotykają nadal setek tysięcy osób, przynosząc masową śmierć i cierpienie.Święci Kościoła katolickiego pozostawili nam świadectwa swojego życia , udowadniając, jak godnie i skutecznie przezwyciężać troski i problemy. Służą również pomocą, jaką jest ich wstawiennictwo u Boga.
„Głupcy, jeśli mnie wkrótce nie odwrócicie, nie upiekę się do końca”, miał upomnieć swoich oprawców święty Wawrzyniec, męczony w 258 roku na rozpalonym ruszcie. Czarny humor świętego doskonale ilustruje siłę wiary chrześcijan podczas prześladowania za panowania cesarza Decjusza. Ulrich
Nersinger zebrał całe tuziny podobnych historii i anegdot, osadzając je w szerszym kontekście historycznym. Jak i tę o Leonie XIII, który wybudzony po operacji polecił przekazać wszystkim oczekującym na informację o jego śmierci następujące oświadczenie: „Jego Świątobliwość nie zamierza dzisiaj osobiście stawić się w raju”.
Do Canossy i z powrotem to zbiór ciekawostek i dykteryjek zaczerpniętych z dwóch tysiącleci historii Kościoła, przedstawiających ją w żywy i frapujący sposób. To jednocześnie dwa tysiące lat Kościoła opowiedziane z przymrużeniem oka i zgodnie z prawdą historyczną. Publicysta i teolog Ulrich Nersinger przytacza anegdoty i niezwykłe epizody z dziejów tej wyjątkowej instytucji. Splata talenty człowieka, jego słabości, śmieszność czy próżność z tym, co najistotniejsze – przekonaniem o stałej i uświęcającej obecności Boga. Prowadzi czytelnika przez wydarzenia z życia papieży i władców, kapłanów i sióstr zakonnych, mnichów i świętych. Czyni to lekko, lecz nie powierzchownie; z humorem, choć nie bez powagi. Daje nam opowieść, która poucza, bawi, wzrusza i... oburza.
Duch Święty nadal działa z mocą w Kościele, a Jego działanie wydaje obfite owoce, jeśli jesteśmy skłonni otworzyć się na Jego odnawiającą moc. Dlatego jest ważne, aby każdy z nas Go poznał, nawiązał z Nim relację i poddał się Jego przewodnictwu.
Droga do integralności Benedykt XVI, odwołując się do Augustynowego określenia Societas Spiritus, przypomina o nierozerwalnym związku między Duchem Chrystusa a Jego mistycznym Ciałem, którym jest Kościół. Związek ten nie jest tylko pewną abstrakcją, ale ma wymiar praktyczny. Człowiek otwierający się na Ducha dostrzega wspaniałą perspektywę, jaka się przed nim roztacza: perspektywę jedności, miłości oraz wolności.
Przyjście Ducha Świętego, Jego posłanie przez Ojca i Syna, jest uleczeniem katastrofy rozpadu społecznego. Duch Święty zostaje posłany do Kościoła, aby przynieść w świat nowy wymiar wspólnoty i komunikacji.
ks. prof. Robert J. Woźniak
Oto wielka tajemnica wiaryAutor z ogromnym wyczuciem, ale też wnikliwością oraz znajomością ludzkich tęsknot, obaw, starań wskazuje na najważniejsze czynniki kształtujące naszą wiarę i prowadzące do zbawienia. Prawdziwą siłą książki jest przełożenie języka religijnego i przykładów biblijnych na naszą codzienność. Ksiądz profesor Robert Skrzypczak kieruje nasze myślenie ku wnioskowi, że właśnie w codziennych relacjach z drugim człowiekiem realizuje się nasza rzeczywista relacja z Bogiem. Według autora życie wiarą i pogłębianie jej nie jest wydarzeniem świątecznym, od wielkiego dzwonu, lecz powszednią praktyką w rodzinie, w relacjach kobiety i mężczyzny, w relacjach z dziećmi, z przyjaciółmi, ale i wrogami.Lektura obowiązkowa dla każdego katolika chcącego żyć pełnią życia w Chrystusie oraz tych, którzy nie boją się konfrontacji z zasadniczymi pytaniami o Boga i sens własnej egzystencji, gotowych otworzyć się na wiarę, której najważniejszym składnikiem jest miłość.Ks. Robert Skrzypczak profesor Akademii Katolickiej w Warszawie, duszpasterz akademicki, rekolekcjonista, tłumacz oraz konsultant różnych stowarzyszeń i instytucji naukowych. Autor licznych książek i publikacji, które wyróżnia charyzmat przekładania trudnych zagadnień i prawd teologicznych na zrozumiały język trafiający w serce.
Z orędzia fatimskiego jasno wynika, że nadejście nowej epoki na tym świecie epoki panowania Maryi jest czymś nieodwołalnym!Jakże trudno to sobie dziś wyobrazić. Laicyzacja, kryzys Kościoła, zgorszenie, odejście od wiary całych społeczeństw, ideologie wymierzone w prawo Boże, prześladowania za wiarę... Wydaje się, że świat naprawdę zmierza ku apogeum moralnego zepsucia. Ale przecież wielkie proroctwo z Fatimy jest jasne. Serce Maryi zatriumfuje! Nie symbolicznie, nie w zaświatach, nawet nie na końcu czasów, ale tu, na tym świecie. Czy zapomnieliśmy o tej niezwykłej obietnicy?W jakim miejscu dziejów jesteśmy? Kiedy nadejdzie czas panowania Maryi? Jak do tego dojdzie? Jak będzie wyglądać? Książka stawia wiele pytań o przyszłość w kontekście przesłania z Fatimy i koncentruje się na tej części orędzia, w które bodaj najtrudniej dziś uwierzyć. To czyni tę publikację jedną z najbardziej przemawiających, istotnych i fascynujących lektur o objawieniach w Fatimie i ich konsekwencjach.
Jak przyjmować komunię świętą? Co ma wspólnego hostia z serem? O czym nie śniło się tradycjonalistom? Skąd herezje w polskim mszale i – o mały włos – pikantne przekleństwa we francuskim? Czego nie wypada śpiewać na mszy, a o czym lepiej zamilknąć na kazaniu? Kto się boi ministrantek i rytu amazońskiego? Czy nie czas powołać oddziały specjalne do spraw kościelnego kiczu? Dwóch dominikanów Dominików szczerze, ale z humorem rozmawia o liturgii. Bezprecedensowa wycieczka w piętnastu odcinkach po labiryncie obrzędów kościelnych: zarówno dla niewtajemniczonych, jak i dla zaawansowanych.
Redakcja i wprowadzenie – Piotr Roszak
Tłumaczenie – Wiesław Dąbrowski
Lectura super Psalmos nie jest „sumą egzegetyczną” Akwinaty, choć podobnie jak jej odpowiednik teologiczny również pozostała niedokończona i będąc jednym z ostatnich świadectw aktywności św. Tomasza nosi na sobie ślady wielu lat jego doświadczeń wypływających z pracy egzegetycznej prowadzonej w różnych kontekstach akademickich i pastoralnych. Egzegetyczny styl Akwinaty łączy w sobie zamiłowanie do prostoty i bogactwa, pedagogiczne podejście ukierunkowane na „pożytek” (duchowy, duszpasterski) i delikatność w wyjaśnianiu wielkich tematów teologicznych. Akwinata bowiem przekonuje, że w przypadku Księgi Psalmów nie chodzi o pewien szczegółowy temat Pisma Świętego, lecz treścią tej księgi jest cała teologia do tego stopnia, że bardziej przypomina Ewangelię niż księgę Starego Testamentu. Tym samym mamy sposobność odkryć nie tyle jakieś wybrane punkty nauki Akwinaty, ile przede wszystkim św. Tomasza jako teologa, który – wyjaśniając sens psalmów – ujawnia swoją hermeneutykę biblijną i tak właściwą jego uprawianiu teologii tendencję do ujęć syntetycznych.
Ks. Piotr Roszak, Między analizą a syntezą…, fragm. wprowadzenia
Święty Janie Pawle II, przebywasz w niebie razem z Bogiem Ojcem, Jezusem Chrystusem i Duchem Świętym oraz aniołami.
Mogę więc modlić się i prosić o Twoje wstawienictwo, byś moje modliwty i prośby w nich zawarte przedstawił bezpośrednio Trójcy Świętej. To dla mnie bardzo ważne, bo czuję, że rozumiesz moje ludzkie problemy, którymi codzienne obdarza mnie Bóg. Rozumiesz, że nie zawsze radzę sobie z codziennością, natłokiem spraw, które powinienem załatwić, że bywam zmęczony do granic wytrzymałości i że zaczynam mieć wszystkiego dość, a nawet złorzeczę Panu Bogu, że mnie tak doświadcza, że ludzie wokół mnie są Judaszami. I jest mi z tym źle. Święty Janie Pawle II, tu – na ziemi, byłeś tak jak i ja człowiekiem. Pan Bóg także zsyłał na Ciebie codzienne zmartwienia, a nawet szatan pod postacią zamachowca chciał Ci odebrać życie, strzelając do Ciebie. Chorowałeś i znosiłeś wszelkie niewygody z tym związane.
Myślę, że tak jak i ja, czułeś smutek, samotność, zwiątpienie i zadawałeś sobie pytanie, dlaczego Bóg Ciebie wybrał i tak doświadcza. Wokół Ciebie czyhali Judasze, gotowi wydać Cię szatanowi za 30 przysłowiowych srebrników. A gdy byłeś Papieżem chcieli poznać Twoje myśli i zamiary. Nawet gdy umierałeś otaczali Cię różni ludzie – i dobrzy apostołowie i Judasze.
Jednak Ty swoją postawą zawsze, nawet w godzinie smierci, pokazywałeś wszystkim, Judaszom także, jak przezwyciężać chorobę, ból fizyczny i duchowy. Jak ofiarować Bogu swoje cierpienie na jego chwałę, jak budować w sobie człowieczeństwo, jednocześnie nie złorzecząc Panu i wybaczając wszystkim zło, które Ci uczyniono za życia. Wybaczyłeś nawet swojemu zamachowcowi. Pokazałeś, jak cierpiąc można z pokorą przyjąć nadchodzącą śmierć. Powiedziałeś: pozwólcie mi w spokoju odejść do Pana. I dlatego Pan Bóg w Trójcy jedyny uczynił Cię świętym, być mógł przebywać razem z aniołami w niebie i być wzorem dla nas ludzi, tu na Ziemi.
Stąd moja śmiałość. Będę się modlił o Twoje bezpośrednie wstawiennictwo, Święty Janie Pawle II, do Boga w Trójcy jedynego, do Archaniołów, byś moje modlitwy we wszystkich intencjach, w tym o zdowie moich bliskich, o pomoc w rozwiązaniu moich codziennych problemów, a w końcu o spokojną, gdy nadejdzie czas, śmierć przedstawił i dzięki Twojemu wstawiennictwu, by zostały wysłuchane. Amen.
Królowa Różańca Świętego taki tytuł przybrała Maryja dla tych, którzy Jej opiece powierzają sprawę obrony wiary chrześcijańskiej i wolności chrześcijan niech wspiera nas w walce o przybliżenie Królestwa Bożego w czasach, gdy coraz wyraźniej widać, jak zło z dobrem się zmaga.Książka Różaniec Najświętszej Maryi Panny jest trzydziestą publikacją Piotra Stefaniaka, którego drugie imię brzmi Maria na cześć Królowej Różańca Świętego.
W pierwszym tomie Pism monastycznych Piotra Damianiego znalazł się wybór jego listów, kazań i traktatów adresowanych nie tylko do kręgów monastycznych i eremickich, lecz także do przedstawicieli Kościoła hierarchicznego oraz do ludzi świeckich. Niezależnie od rodzaju odbiorców oraz podejmowanej przez Avellanitę problematyki we wszystkich tych dziełach widoczna jest następująca myśl: każdy człowiek może dążyć do osiągnięcia zbawienia; najtrudniej dotrzeć do niego, przebywając w świecie (czyli Egipcie), nieco łatwiej – wstępując do klasztoru (opuszczając egipską niewolę), chociaż zdaniem reformatora monastycyzm jego czasów znajdował się w opłakanej kondycji; natomiast najpewniejszą drogą – skoro nie ma już prześladowań za wiarę i Chrystusa, a więc nie sposób zostać męczennikiem – jest odosobnienie w eremickiej celi i życie wypełnione postami, modlitwą, medytacją, ustawiczną pokutą, ekstremalnym udręczaniem ciała. Na kolejny wybór dzieł Damianiego składały się kazania poświęcone dziewiczym męczennicom oraz Najświętszej Marii Pannie. Adresatami niemal wszystkich tych kazań byli mnisi i eremici, dla których święte niewiasty miały być wzorem do naśladowania i to najdoskonalszym, idealnym wręcz, gdyż one w idealny sposób naśladowały Chrystusa, zabijając w sobie wszelkie ludzkie dążenia i pragnienia oraz współuczestnicząc w niewyobrażalnych cierpieniach Zbawiciela. Kazania te były niejako instrukcją, szczegółowymi wytycznymi oraz skondensowanym przewodnikiem na wąskiej, stromej, pełnej zasadzek i niebezpieczeństw ścieżce, którą człowiek może próbować dojść do wymarzonego celu – życia wiecznego.
Niniejszy wybór przynosi z kolei tłumaczenia żywotów, listów i traktatów, które koncentrują się przede wszystkim na doskonałej (oczywiście jedynie w ziemskiej perspektywie) formie życia – mianowicie odosobnieniu w eremickiej pustelni. Nawet jeśli niektóre z tych dzieł adresowane są do mnichów prowadzących cenobialny styl życia czy wręcz do całych zgromadzeń klasztornych, głównym tematem ich narracji są eremici, a właściwie przykład ich doskonałego życia, który to wzór może przynieść wspólnotom monastycznym życiodajne owoce. W przetłumaczonych niżej pismach ludzie świeccy czy przedstawiciele Kościoła hierarchicznego oczywiście się pojawiają, ale wyłącznie na marginesie głównych rozważań. Prezentowane utwory są niebywale „monastycznocentryczne”, jakby w porządku ziemskim istniały jedynie dwa światy: mnichów (z niedoskonałymi benedyktynami i doskonalszymi eremitami) oraz wszystkich pozostałych ludzi. Ten drugi świat – Egipt – adresaci pism Damianiego powinni zdecydować się całkowicie porzucić, odseparować się od niego i skoncentrować wyłącznie na Chrystusie, czyli na doskonaleniu siebie / Krzysztof Skwierczyński
Uważam, że całościowe spojrzenie na stosunek Kościoła katolickiego do ekologii pozwoli na wyeliminowanie pobieżnych i stereotypowych ocen, jakie niekiedy występują nawet w debacie naukowej. Szczególnie z tego powodu, że Autorka zawarła w swoich analizach dobrze uargumentowane wnioski końcowe, które przekonują, że ekologia obok idei dobra wspólnego i godności człowieka jest jednym z wiodących tematów katolickiej nauki społecznej.prof. dr hab. Mirosław SadowskiUniwersytet Wrocławski
Na całym świecie istnieje bardzo wiele naukowych i popularnych opracowań dotyczących życia i dzieła Jezusa Chrystusa. Do najważniejszych należy niewątpliwie dzieło Josepha Ratzingera/Benedykta XVI: Jezus z Nazaretu. W dziele tym Papież podejmuje tematykę chrystologiczną w ujęciu dogmatycznym i historiozbawczym. Jego nauka z odniesieniem całej rzeczywistości do Jezusa Chrystusa nabiera istotnego znaczenia w czasach dzisiejszego "arianizmu", a nawet jakiejś "chrystofobii" .
Rozumiemy zatem dlaczego Benedykt XVI tematyce chrystologicznej poświęcił nawet ostatnie lata pontyfikatu. W niniejszym opracowaniu chciałem przede wszystkim dokonać analizy nauki Benedykta XVI o Jezusie Chrystusie i jako osobowym spełnieniu wszechbytu. Temat Jezusa Chrystusa jest dla tego Teologa wyjątkowy, a jego refleksje podkreślają jedyność i powszechność Zbawiciela.
z Wprowadzenia
„Jezus Niechrystus” to książka łamiąca gatunkowe konwencje i światopoglądowe stereotypy. Autor odwołując się do osobistych doświadczeń wiary i jej porzucenia, a także do swojej filozoficznej erudycji proponuje bardzo odważne, współczesne odczytanie słów historycznego Jezusa. W oparciu o nie Augustyniak formułuje oryginalną filozofię życia, która odrzuca instytucjonalny Kościół i podważa fundamenty chrześcijańskiej wiary. Jednocześnie ukazując przesłanie Jezusa jako inspirację do twórczego odnalezienia się w nowoczesnym świecie i wyzwolenia od jego mielizn.
Do tej pory o Jezusie nikt tak w Polsce nie pisał. Piotr Augustyniak napisał książkę o utracie wiary w zmartwychwstanie Jezusa, paradoksalnie wydobywając w ten sposób najgłębszy wymiar jego ziemskiego nauczania. Ta książka nie ucieszy jednak ani ateistycznych działaczy, ani antyklerykałów. Będzie też poważnym problemem dla teologów przyzwyczajonych do traktowania religii jako własnego poletka, na które innym wstęp surowo wzbroniony. Ucieszy jednak wszystkich szukających sposobu nazwania najgłębszych niepokojów wewnętrznych, dla których nie znajdują ukojenia w tradycyjnych formach religijności czy nazbyt oczywistych sposobach ich odrzucania. Myślę, że trafi głównie do ludzi młodych. Ale przecież nie tylko. Wielu z nas, którzy od dziesiątków lat przyglądają się zmiennym funkcjom religii, odnajdzie w przemyśleniach Augustyniaka własne myśli, choć zabrakło nam odwagi, by nazwać je z taką jasnością.
Prof. Stanisław Obirek
Bez względu na osobiste przekonania, nie można zaprzeczyć, że idea Boga odegrała znaczącą rolę w dziejach ludzkości, inspirując jednostki i całe narody zarówno do rzeczy wspaniałych, jak i strasznych. Jednak jak często zastanawiamy się, co właściwie kryje się za tą ideą?
Kim jest Bóg? Wielu mówi o Bogu w taki sposób, jakby zamieszkiwał ludzkie ciało (zwykle mężczyznę) oraz poruszał się i mówił jak człowiek. W innych ujęciach Bóg jest bezforemną, duchową postacią, nieskrępowaną przestrzenią ani czasem. Z kolei dla niektórych Bóg to przede wszystkim szczególny sposób doświadczania własnego życia. I chociaż wielu jest niezachwianych w swojej wierze w Boga, inni nie są do końca pewni, co myślą – w co właściwie wierzą, co myślą, że wiedzą, i na ile myślą, że można raczej wiedzieć, niż wierzyć.
Czytelnikom, których intryguje idea Boga, ten krótki i przyjazny przewodnik pomoże rozeznać się w labiryncie koncepcyjnych możliwości. Pisząc na pograniczu religioznawstwa, filozofii religii i historii idei, Leslie Stevenson, filozof związany z uniwersytetami w Oksfordzie i St. Andrews, przystępnie omawia osiemnaście możliwych spojrzeń na Boga. Od tradycyjnych ujęć obecnych w kulturze, sztuce i języku, przez bardziej wyabstrahowane koncepcje filozofów i teologów, aż do ujęć religijnych, kładących nacisk na osobistą relację z Bogiem – ludzkość rozumiała i rozumie boskość na bardzo rozmaite sposoby, z których każdy wnosi coś innego do naszego postrzegania świata. I choć w tym temacie trudno o bezstronność, autor przekonuje, że jeśli chwilowo odłożymy na bok własne przekonania i uprzedzenia i spojrzymy na ideę Boga z prawdziwą intelektualną ciekawością, każdy z nas dowie się czegoś wartościowego – zarówno osoby wierzące, jak i niewierzące.
Święty Wawrzyniec z Brindisi (1559-1619) kapłan, generał kapucynów, doktor Kościoła, teolog, kontrreformator, poliglota, dyplomata, żołnierz i kapelan wojsk chrześcijańskich, odnowiciel życia zakonnego, mistyk, cudotwórca oraz apostoł Włoch, Czech i Niemiec. A wreszcie kaznodzieja i polemista autor dziesięciu tysięcy stronic pism. Święty zapomniany, choć ogłoszony Doktorem Kościoła; odkrywany na nowo, bo święty papież Jan XXIII zapewnił: Kto pójdzie za św. Wawrzyńcem, nie zbłądzi!* * *Trudną rzeczą jest do rosnących bogactw serca nie przywiązywać, trudno nie mścić się za krzywdy, trudno pokutować za dawne grzechy, trudno łaknąć i pragnąć nie tego, co doczesne, ale tego, co wieczne, nie tego, co cielesne, ale tego, co duchowe, trudno dawać jałmużnę ubogim,trudno miłować nieprzyjaciół, trudno mieć serce czyste od jakiejkolwiek zmazy grzechu, trudno zachowywać pokój ze wszystkimi, trudno znosić cierpliwie prześladowania dla sprawiedliwości, a za dobro cierpieć zło. Trudne jest nto wszystko i wymagające dużego wysiłku,ale jednak niezbędne do zbawienia.Fragment kazania na II niedzielę Wielkiego Postu* **Książka zawiera łacińsko-polską edycję wybranych kazań św. Wawrzyńca z Brindisi. Jest to drugi tom serii wydawniczej Patrologia Tridentina, która obejmuje pisma doktorów Kościoła XVI i XVII wieku, dotąd niepublikowane w nnaszym języku.
Klasyka duchowości chrześcijańskiej.Popularny poradnik życia chrześcijańskiego powstał prawdopodobnie przed rokiem 1427 i stał się najczęściej czytaną po Biblii książką na świecie. O naśladowaniu Chrystusa składa się z czterech ksiąg: Zachęta pomocna w życiu duchowym, Zachęta do życia wewnętrznego, O wewnętrznym ukojeniu i Gorąca zachęta do Komunii Świętej, które przypuszczalnie powstały w różnym czasie jako odrębne dzieła. Fragmenty dzieła zostały włączone do liturgii godzin w posoborowym brewiarzu.Książka doskonale nadaje się do codziennych rozważań i modlitwy. Napisana w formie dialogu ucznia z niewidzialnym mistrzem była ulubioną lekturą wielu świętych i mistyków, m.in. Franciszka Salezego, Ignacego Loyoli, Josemari Escrivy, Teresy z Lisieux, Jana XXIII i Thomasa Mertona. Wśród czytelników tego dzieła wymienia się również Adama Mickiewicza, Juliusza Słowackiego, Cypriana K. Norwida i Stefana Żeromskiego. W czasie II wojny światowej wysyłano je do obozów jenieckich i przemycano do obozów koncentracyjnych.W Polsce pierwszy (anonimowy) przekład ukazał się w 1545 r. Autorami kolejnych byli m.in. ks. Jakub Wujek, ks. Aleksander Jełowicki czy Anna Kamieńska. Prezentowane wydanie cechuje się znakomitym tłumaczeniem o. Wiesława Szymony OP, który otrzymał wyróżnienie Stowarzyszenia Wydawców Katolickich Feniks 2006 za pełen subtelności język oddający wiernie klimat devotio moderna.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
