Książka jest tak zbudowana, że każda z jej części zawiera dwa skorelowane ze sobą działy: jeden, w którym stawia się filozoficzno-egzystencjalne pytania, i drugi, w którym udziela się teologicznych odpowiedzi. Głębokie i oryginalne dociekania teologiczne idą tu w parze z dużą przejrzystością wywodu i literacką umiejętnością prezentacji niełatwych często tez.
Rozstrząsane w tym tomie problemy stanowią samo sedno każdej chrześcijańskiej teologii - jest to pojęcie ludzkiego wyobcowania i doktryna Chrystusa. Jest przeto słuszne, by omówić je w specjalnym - stojącym w centrum systemu - tomie.
Czy da się pisać o Maryi w taki sposób, że czytelnik – wciągnięty w wir opisywanych wydarzeń, osób i świadectw – traci poczucie upływającego czasu i chce tylko jednego: by ta lektura trwała jak najdłużej? Małgorzata Forysiak udowadnia, że to możliwe. Czytając tę książkę, dowiesz się m.in.:
kim jest Pneumatofora i na czym polega fenomen Jej ikony;
co miał na myśli św. Maksymilian Kolbe, gdy mówił, że „istotą” Maryi jest Niepokalane Poczęcie;
co o narodzinach Jezusa mówią apokryfy i mistyczki: św. Brygida, bł. Katarzyna Emmerich czy Maria z Ágredy;
dlaczego Maryja była obecna pod krzyżem, a zabrakło jej przy grobie;
dlaczego Maryja przeżyła aż trzy Pięćdziesiątnice;
dlaczego dogmat o Wniebowzięciu Maryi przez wieki wzbudzał tak wielkie dyskusje i kontrowersje;
dlaczego czasy ostateczne będą należały do Ducha Świętego i Maryi.
Autorka doskonale odnajduje się w roli zarówno detektywa tropiącego i odkrywającego niesamowite fakty z przeszłości, jak i kogoś, kto uważnie czyta i objaśnia współczesnym językiem duchowe bogactwo dogmatów, wypowiedzi papieży, pism świętych i mistyków, a także współczesnych teologów. Jednak przede wszystkim ta książka jest pięknym, przejmującym i osobistym świadectwem – świadectwem miłości do Maryi, która światu niesie Ducha.
Pierwsza próba wnikliwego opisu duchowego świata ks. Jana Kaczkowskiego!
Dlaczego wielu z nas ksiądz Jan wciąż pomaga?
Jak udawało mu się zachować spokój i niezależność – także w sytuacjach napięć, konfliktów i niejednoznaczności?
Na czym polegała jego umiejętność łączenia ludzi stojących po dwóch różnych stronach?
„Johnny” konsekwentnie wymykał się jakimkolwiek etykietom i schematom kościelnych podziałów. Mało tego, prowokował słowem i działaniem, które na pierwszy rzut oka mogły wydawać się sprzeczne.
Miłośnik tradycji i liturgii trydenckiej, a jednocześnie człowiek nadzwyczaj spontaniczny, bezpośredni – momentami wręcz nieobliczalny. Jego specyficzne poczucie humoru, często zabarwione ironią, jednych ujmowało, drugich potrafiło bulwersować. Bioetyk w kwestiach życia wierny nauczaniu Kościoła, a jednocześnie gość na Przystanku Woodstock. Choć stanowczo podkreślał, że „najważniejsza jest nieobłudna jedność Kościoła”, o duchownych potrafił wypowiadać się w mediach bardzo krytycznie, nie raz pozwalając sobie na uszczypliwości. Człowiek o niespożytej energii i ogromnej woli życia, a jednocześnie założyciel hospicjum w Pucku i duszpasterz, który uczył innych myśleć o śmierci – ponadto z czasem sam zaczął nazywać siebie „onkocelebrytą”.
Elżbieta Wiater proponuje pięć ujęć, które pozwalają zobaczyć księdza Jana Kaczkowskiego z bliska. I na nowo odkryć jego fenomen.
Elżbieta Wiater - doktor teologii, historyk, autorka licznych książek m.in. Hildegarda z Bingen. Mistyczka z charakterem, Mistyczki i wojowniczki. Kobiety, które zmieniały Kościół, Milczący kaznodzieja. Brat Gwala Torbiński OP. Mieszka w Krakowie.
Benedykt XVI przypominał, że prawdziwy realizm polega na rozpoznaniu w Słowie Bożym fundamentu wszystkiego. Ksiądz Dolindo Ruotolo pragnął, by to Słowo wróciło do rąk wiernych – by stało się codziennym pokarmem duszy. Bo kto przestaje słuchać Boga, przestaje żyć w prawdzie. Dla człowieka kruchego i zalęknionego Słowo Boże jest jak skała – pewne oparcie wśród zmienności świata. Ksiądz Robert Skrzypczak, gorliwy głosiciel Słowa, oddaje w nasze ręce komentarze do niedzielnych czytań na rok liturgiczny A – owoc modlitwy i wsłuchiwania się w głos Ducha Świętego. Jak pisze: „Wydarzenia biegną, świat się zmienia, a Słowo Boga pozostaje niezmienne, wciąż oświecając nasze życie.”
Czy można wierzyć, pozostając buntownikiem? Jon Fosse, laureat literackiej Nagrody Nobla, jeden z najważniejszych pisarzy na świecie, w rozmowie z Eskilem Skjeldalem odsłania swoją duchową biografię. Podobno najtrafniej o Bogu i relacji z Nim mówią nie teologowie, ale poeci i mistycy. Nie zamykają Go bowiem w sztywnych ograniczających pojęciach, ale pozwalają odkrywać się tajemnicom wiary w nieskrępowany a jednocześnie subtelny sposób. Fosse czyni podobnie. Rozmowa z nim to podróż po meandrach ludzkiego wnętrza, artystycznej twórczości i relacji z Bogiem. Słowa Fossego są oszczędne, ale pełne ciężaru i znaczeń. Wierność ortodoksji łączy się tu z odwagą dotykania granic herezji. Noblista mówi o ludzkim mroku i zagubieniu, by zaraz obok wskazać na sens życia i wagę zaufania. Jon Fosse prowokuje, inspiruje, wyznaje. A przede wszystkim pokazuje, jakiego języka mówienia o religijnym doświadczeniu brakuje dziś najbardziej. W zasadzie jestem pewien, że to rozpacz, nie wątpliwości, doprowadziła wielu ludzi do wiary. Lub przynajmniej umocniła ich w wierze. Bóg jest najbliżej w ciemności spowodowanej przez lęk. Przynajmniej w moim przypadku. Nie w panicznym lęku, który dręczył mnie jako nastolatka, tylko w ogólnym niepokoju, lękaniu się, strachu. Hölderlin mówi tak pięknie: „tam, gdzie niebezpieczeństwo / tam jest też ocalenie”. Jon Fosse Norweski noblista i konwertyta na katolicyzm snuje swoją opowieść o Bogu i Kościele, o drogach, które go do katolicyzmu prowadziły z niezwykłą uczciwością i przenikliwością. To lektura obowiązkowa dla wszystkich, którzy z zachwytem przyjmują kolejne tłumaczenia Fossego na język polski. Sebastian Duda, teolog, filozof, publicysta Lektura tej książki raczej nie zbliża do odpowiedzi, ale przybliża pytania. Nie wiem, czy zbliża do rozwiązań, ale pomaga ich szukać. Nie zbliża do ortodoksji, ale przyprowadza do głębi. Trudno powiedzieć, czy zbliża do religii lub Kościoła. Na pewno za to zbliża do Boga. Ignacy Dudkiewicz, publicysta Magazynu „Kontakt”, autor książki Pastwisko Misterium wiary jest przepełnione Bogiem. Tyle, że to Bóg nieoczywisty: nie ten zamknięty w świątyni, lecz przemawiający z ciemności, cierpienia i pustki, Bóg wierzących na marginesach Kościoła. Trudno o lepszy literacki przewodnik w duchowych poszukiwaniach niż dzieła Fossego, a znakomitą mapę do nich stanowi ta książka. Karol Kleczka, filozof, Miesięcznik „Znak”
Bóg nie jest bezsilny – wciąż działa Zmęczeni codziennością, pełni cichych rozczarowań i ukryci za filtrami uśmiechu coraz częściej zapominamy, kim naprawdę jesteśmy. Gubimy własne serce w biegu, a życie odkładamy na „kiedyś”. A przecież w głębi duszy tęsknimy za ciszą i prostotą, za Bogiem, który wcale nas nie opuścił. Droga wiary rzadko bywa wolna od zmagańi wątpliwości. W cierpieniu, stracie i ciemności rodzą się pytania, na które niełatwo znaleźć odpowiedź. A jednak – Bóg zawsze mówi. Czasem w Słowie, czasem w drugim człowieku, innym razem w delikatnym poruszeniu serca. Katarzyna Olubińska oraz o. Krzysztof Pałys, dominikanin, spotykają się, by rozmawiać o sprawach najistotniejszych. O wierze w świecie, który często ją neguje. O modlitwie, która nie musi być idealna, by była prawdziwa. O Bogu, który zawsze jest przy nas, nawet gdy my sami się gubimy. Bóg nie przestaje szukać człowieka – ma swoje sposoby, by o sobie przypominać. Posługuje się wydarzeniami, spotkaniami, a czasem jednym prostym słowem. Książka dla wszystkich, którzy tęsknią. *** Katarzyna Olubińska – dziennikarka porannego programu w Dzień Dobry TVN. Autorka popularnego bloga Bóg w wielkim mieście oraz bestsellerowych książek Bóg w wielkim mieście (2017), Kobieta w wielkim mieście (2020), Bóg w moim domu (2021), Szczęście w wielkim mieście (2022) i Mama w wielkim mieście (2024). Prywatnie − szczęśliwa żona Jacka i mama Julci, miłośniczka psów (ma psa Flip-Flopa). Fanka żeglarstwa i podróży do świętych miejsc, zwłaszcza Medjugorie. Krzysztof Pałys – dominikanin, ceniony duszpasterz i rekolekcjonista, magister nowicjatu, autor książek: Ludzie ósmego dnia. Autostopem do Matki Teresy (2012) i Hewel. Wszystko jest ulotne oprócz Boga (2022), współautor książki Zapach pomarańczy. Życie dominikańskie z innej perspektywy (2015). Obecnie mieszka w Warszawie.
Co to znaczy, że Bóg jest Obecnością? Czy można podzielić się doświadczeniem Jego bliskości z innymi? Czy wspólnota Kościoła jest przestrzenią, w której możemy realnie doświadczyć Chrystusa? Bóg jest wszechobecny. Wierzymy w to, ale w codzienności, pełnej trosk i pośpiechu, mało kto doświadcza, że to właśnie „w Nim żyjemy, poruszamy się i jesteśmy”. Trudno nam uwierzyć w Obecność, która jest niezmienna, uważna na każdego człowieka, a do tego nieskończenie miłująca. Ksiądz Robert J. Woźniak, wybitny teolog, towarzyszy czytelnikom w odkrywaniu konkretnych przestrzeni, w których Bóg jest z nami. Nie ogranicza się pod tym względem jedynie do tematu Kościoła, liturgii czy modlitwy. Przypomina, że zwłaszcza eucharystyczna obecność Chrystusa między nami – prawdziwa, rzeczywista i substancjalna – jest dla nas szczególnym oparciem i paradoksalnie to właśnie ona pozwala pośrodku życiowego zabiegania odzyskać kontakt z realnością. Autor nie tylko uczy, jak twórczo przeżywać bliskość Boga w chwili, która trwa, ale także zachęca, by nie stracić z oczu perspektywy wieczności. Zmieniliśmy Ewangelię w teorię zagospodarowania ziemi tu i teraz. A gdzie w tym wszystkim jest perspektywa, która daje człowiekowi oddychać? Nowy Testament nazywa Chrystusa Tym, który przychodzi. Nie mówi o Nim, że przyszedł, zasiadł i już się nie poruszy. Chrystus wczoraj, dziś, ten sam także na wieki – zawsze dynamiczny, przychodzący… Bóg wie, do czego mnie powołał. Moje życie ma o tyle sens, o ile wiem, że czeka na mnie Boża obietnica. Wtedy dopiero mogę zadbać o moją teraźniejszość, kiedy jest ona obdarowana przyszłością.
Współczesne ujęcia moralności, oparte często na woluntarystycznych założeniach, pozostawiają niewiele miejsca dla pogłębionej refleksji nad naturą ludzkiego działania. Tymczasem klasyczna myśl św. Tomasza z Akwinu, choć wymagająca, oferuje spójną i inspirującą wizję człowieka, cnót i szczęścia – wizję, której kluczem jest termin habitus. Niniejsza praca przedstawia habitus jako centralny element Tomaszowej syntezy moralności – nie jako jeden z wielu tematów, ale jako zwornik łączący antropologię, metafizykę i etykę cnót w harmonijną całość. Autor rekonstruuje wewnętrzną logikę Summy teologii i opisuje, w jaki sposób św. Tomasz przechodzi od ogólnej teorii ludzkich władz do szczegółowej analizy cnót i wad, aby pokazać drogę do spełnionego i szczęśliwego życia. Książka łączy uważną analizę tekstów źródłowych z próbą odczytania ich w świetle współczesnych pytań o wolność, prawo, formację i dojrzałość. Wskazuje, że habitus to nie relikt dawnych systemów, ale narzędzie, które może pomóc lepiej zrozumieć siebie, a tym samym mądrzej żyć. To zaproszenie do spotkania ze św. Tomaszem w nowym świetle. Autor Summy teologii zaskakuje trafnością swojego ujęcia i praktycznym podejściem, aby z przenikliwą znajomością ludzkiej natury przekazać nam klucz do tego, co najważniejsze – jak się zmienić na lepsze.
W pierwszym rozdziale zostanie ukazany historyczny wymiar osoby Jezusa Chrystusa w nauczaniu św. Jana Pawła II. Papież był świadom, że nie tylko w przeszłości, ale i dziś pojawiają się błędy dotyczące historycznego istnienia Jezusa Chrystusa, Jego narodzin, śmierci i zmartwychwstania, na które w swoim magisterium starał się odpowiedzieć.
W rozdziale drugim przedstawiono Jezusa Chrystusa jako jedynego Odkupiciela człowieka w nauczaniu Jana Pawła II. Punktem wyjścia jest nauczanie Soboru Watykańskiego, zwłaszcza konstytucji Gaudium et spes nr 22, które papież rozwinął w swojej pierwszej encyklice Redemptor hominis.
Rozdział trzeci dotyczy Kościoła Jezusa Chrystusa. Jana Pawła II spojrzenie na Kościół ukształtowało się w czasie Soboru Watykańskiego II i w okresie posoborowym, co wyraziło się w czasie jego pontyfikatu w promocji synodalności, postawieniu akcentu na rozumieniu Kościoła jako komunii, a co za tym idzie – na eklezjologii eucharystycznej oraz na wezwaniu wierzących do nowego zapału misyjnego i ewangelizacyjnego.
W rozdziale czwartym przedstawiono nauczanie papieża na temat dwóch osób najbliższych Jezusowi w czasie Jego ziemskiego życia: Maryi i Józefa, którym papież poświęcił dwie encykliki: Redemptoris Mater – Matka Odkupiciela i Redemptoris Custos – Opiekun Odkupiciela.
Rozdział piąty nosi tytuł Chrystus Odkupicielem ludzkiej płciowości i dotyczy tej części nauczania Jana Pawła II, którą niekiedy nazywa się w skrócie „teologią ciała”. Kwestia ta jest związana z rozumieniem miejsca kobiety w świecie i w Kościele, z ruchem feministycznym i żądaniami kapłaństwa kobiet oraz z relacją mężczyzny i kobiety w małżeństwie sakramentalnym, w której ludzka płciowość doznaje rzeczywiście odkupienia.
W rozdziale szóstym omówiono spotkanie chrześcijaństwa z innymi religiami i jedyności zbawczej Jezusa Chrystusa. Jest to temat bardzo aktualny, zważywszy na obecność przedstawicieli wielu religii również w naszym kraju. Jan Paweł II podkreślał, że należy ze sobą łączyć misję głoszenia Jezusa Chrystusa jako jedynego Zbawiciela z dialogiem międzyreligijnym, który także jest częścią ewangelizacji.
Ze wstępu
Pier Giorgio Frassati był młodzieńcem, który rozumiał, co znaczy mieć serce miłosierne, wrażliwe na najbardziej potrzebujących.Papież FranciszekWykazywał się niezwykłą siłą i determinacją. Podejmował wyzwania, jakie rzucało mu życie. Przełamywał sztywną formę i rutynę, nie bojąc się działać nawet tam, gdzie napotykał opór. To dało mu zdolność do wrażliwego budowania wspólnoty i zaangażowania się w życie społeczne. Od najmłodszych lat poświęcał się dla ubogich, by ostatecznie, pomagając jednemu z nich, oddać swoje życie. Radosny i wierny modlitwie, żył z Bogiem obecnym tu i teraz. Jest inspiracją do odważnego bycia sobą i czerpania sił z niezłomnej pewności, że Bóg istnieje.Pier Giorgio może stać się natchnieniem dla wszystkich zaangażowanych w wielkie dzieło Nowej Ewangelizacji - dla każdego, kto niezależnie od wieku i stanu poddaje się mocy Ducha i z całym doświadczeniem Jego nowości i miłości zderza się z Kościołem, w którym teoretycznie wszystko jest, a który jednak nie działa. () Pier Giorgio fascynuje przede wszystkim tym, jak szybko w życiu wiary odkrył to, co istotne.Ze wstępu kard. Grzegorza RysiaŻycie Pier Giorgia Frassatiego było nieobojętne. Nieobojętne na pragnienie poznawania i bliskości Boga. Nieobojętne na los każdego spotkanego człowieka, niepowtarzalnego w jego oczach. Nieobojętne na procesy społeczne. Stąd tak aktualne są historia jego życia i przesłanie.Z posłowia Macieja Biskupa OP
Święta Rita jest najczęściej nazywana patronką spraw trudnych. Każdy z nas miał w swoim życiu taką chwilę, kiedy gasła wszelka nadzieja... W takich momentach warto prosić o pomoc właśnie św. Ritę. Kiedy żyła, widzialnym znakiem obecności Chrystusa w jej sercu był stygmat ciernia. Dzisiaj znakiem rozpoznawczym św. Rity jest jej skuteczność w orędowaniu za tymi, którzy modlą się za jej wstawiennictwem do Boga.Wzywajmy zatem pomocy św. Rity. To święta, która nas rozumie. W tej książce siostry Augustianki zawarły esencję związaną z kultem św. Rity: życiorys, przepiękne modlitwy i nabożeństwa do św. Rity, a także opisy cudów, jakimi podzielili się ci, którzy doświadczyli wstawiennictwa orędowniczki w sprawach najtrudniejszych.Specjalnym dodatkiem do książki jest pachnąca różami zakładka z wizerunkiem i modlitwą za wstawiennictwem św. Rity.
Rozważania drogi krzyżowej inspirowane objawieniamiboliwijskiej mistyczki i stygmatyczki.Catalina Rivas to boliwijska mistyczka, która została obdarzona przez Boga stygmatami i ma udział w cierpieniach, jakich doznawał Chrystus, konając na Krzyżu. Dlatego przesłania z doznawanych przez nią objawień wydają się być doskonałą inspiracją do rozważań Męki Pańskiej. Dzięki zanotowanym przez Catalinę słowom Jezusa możemy pogłębić zrozumienie dzieła naszego zbawienia, którego dokonał On na krzyżu.
lasyczny, praktykowany od wieków program prawdziwej duchowej przemiany.Święty Ludwik Maria Grignion de Montfort był kapłanem i pisarzem żyjącym na przełomie siedemnastego i osiemnastego wieku, autorem słynnego "Traktatu o doskonałym nabożeństwie do Maryi". Propagował gorąco ideę powierzenia się Panu Jezusowi przez Maryję i stworzył specjalny, obejmujący 33 dni program duchowego przygotowania się do tego aktu . Pierwsze 12 dni tego okresu to czas oderwania się od ducha tego świata, by móc bardziej zrozumieć ducha Chrystusa i przez to zbliżyć się do Jezusa. Kolejne 21 dni to czas poznawania tajemnic Chrystusa i Maryi. Dzień zawierzenia się przypada 34 dnia. Może ono się dokonać zarówno prywatnie, jak i uroczyście, w obecności kapłana.Idea oddania się Panu Jezusowi przez Maryję inspirowała wielu świętych i przyjaciół Boga, m. in. św. Jana Pawła II, kard. Stefana Wyszyńskiego i św. Maksymiliana Kolbego. Jeśli chcesz do nich dołączyć i doświadczyć niezwykłej opieki Matki Przenajświętszej, skorzystaj z duchowego skarbu, przekazanego nam przez św. Ludwika.Recenzje:Radio Maryja "Książka proponuje, aby oddać się Maryi, która przez ten czas modlitewny otacza nas nieograniczoną miłością, wsparciem, ochroną. Dzięki temu 33-dniowemu zawierzeniu stajemy się narzędziem do ratowania innych dusz".Dorota Mazur w rozmowie z ks.Tadeuszem Rydzykiem w audycji "Czytać, aby być mądrym"
Godzina łaski to nabożeństwo związane z objawieniami Matki Bożej w Montichiari, do których w lipcu 2024 roku Watykańska Dykasteria Nauki Wiary odniosła się pozytywnie. Matka Boża objawiła się w nich jako Róża Duchowna. Takie określenie wskazuje przede wszystkim na piękno i czystość ducha Maryi, która powinna być dla nas wierzących wzorem życia duchowego.
W niniejszej publikacji ksiądz Sebastian Picur krótko opisał objawienia w Montichari a także zebrał modlitwy, które mogą przeprowadzić nas przez nabożeństwo Godziny łaski. To doskonała propozycja i do modlitwy indywidualnej, jak i tej wspólnotowej.
Godzina łaski jest przede wszystkim zaproszeniem do złączenia się w modlitwie. Najważniejszym jej elementem jest podążanie z Maryją ku Chrystusowi. To Bóg jest celem naszej podróży, a Matka Boża jest tą, która nieustannie dąży nas do złączenia z Nim.
Dzięki tej książce będziesz mógł przeżywać modlitewne spotkanie z Bogiem w równie intensywny sposób co św. Franciszek. Biedaczyna z Asyżu całym sobą przeżywał tajemnice życia Jezusa i Maryi, które rozważamy w modlitwie różańcowej. Przeżywał je duszą i ciałem, sercem i zmysłami. Smakował je. W zachwycie spotykał się z Bogiem, którego kochał ponad wszystko. I dzielił się tym zapałem z innymi, zarażał nim świat. Zebrane w tej książce teksty pozwalają nam zarazić się tym Franciszkowym zapałem, w równie intensywny sposób przeżywać tajemnice różańcowe i modlitewne spotkanie z Bogiem.
Czwarta encyklika papieża Franciszka poświęcona jest tajemnicy Bożego Serca. Według arcybiskupa Brunona Forte jest ona kluczem do zrozumienia całego nauczania obecnego papieża. Dokument został zainspirowany obchodami 350. rocznicy objawień Najświętszego Serca Jezusa św. Małgorzacie Marii Alacoque. Ojciec święty przypomina jednak, że fundamenty nabożeństwa do Najświętszego Serca zostały położone znacznie wcześniej. Przywołuje postaci mistyczek i mistyków, takich jak św. Mechtylda z Hackeborn, Juliana z Norwich, św. Gertruda czy św. Bonawentura, którym Jezus objawiał prawdę o swym przepełnionym żarliwą miłością Sercu. Podąża w tym za myślą Benedykta XVI, który napisał, że „tajemnica miłości Boga do nas nie stanowi jedynie treści kultu i nabożeństwa do Serca Jezusowego, ale jest także treścią wszelkiej prawdziwej duchowości i pobożności chrześcijańskiej. Należy zatem podkreślić, że podstawy tego nabożeństwa są tak stare, jak samo chrześcijaństwo”. Papież Franciszek odnosi się również do duchowych doświadczeń św. Ignacego Loyoli, św. Teresy z Lisieux, św. Faustyny Kowalskiej, a także św. Jana Pawła II, który napisał, że Serce Chrystusa jest „arcydziełem Ducha Świętego”. Encyklika Dilexit nos wskazuje na głęboką potrzebę miłości i miłosierdzia w dzisiejszym świecie, której zaradzić może kontemplacja Najświętszego Serca Jezusa. To przesłanie skierowane jest nie tylko do Kościoła, ale do całego świata – aby w czasach pełnych napięć, niepewności i podziałów odnaleźć drogę do jedności, pokoju i miłości, których uosobieniem jest Chrystus.
Kim był autor Katechez?
Św. Cyryl Jerozolimski urodził się około 315 roku w Jerozolimie, zmarł około roku 368. Nie tylko żył w tym świętym mieście, ale był jego greckim biskupem w latach 348-386. Został ogłoszony doktorem Kościoła, jest świętym kościołów katolickiego, ormiańskiego, koptyjskiego, prawosławnego, ewangelickiego, anglikańskiego. Jest jedną z wielkich postaci Kościoła.
Jakie jego pisma znajdziemy w tym tomie?
Tom zawiera 24 katechezy – katechezę wstępną, 18 katechez przedchrzcielnych i pięć mistagogicznych. Gdy Cyryl był jeszcze prezbiterem, wygłosił je dla katechumenów i osób ochrzczonych. Zostały one spisane i zachowały się dla potomności. Katecheza wstępna mówi o wielkości znaczeniu chrztu.
Czym są katechezy przedchrzcielne i mistagogiczne?
Katechezy przedchrzcielnem czyli poprzedzające chrzest, przeznaczone są dla katechumenów, osób przygotowujących się do przyjęcia Sakramentu Chrztu Świętego.
Pojęcie mistagogia oznacza wtajemniczenie. Używa się go w znaczeniu wprowadzenia w misterium wiary i zbawienia. Katechezy mistagogiczne są dla tych, którzy już przyjęli chrzest w Noc Paschalną i uczęszczali na spotkania na temat doniosłości otrzymanego sakramentu i wielkości Eucharystii.
Jaką wartość mają katechezy dla współczesnego czytelnika?
Niektóre z katechez jeszcze dziś są wzorem katechezy doskonałej. Treść zgodna jest z tradycyjnym nauczaniem Kościoła. Cyryl posługiwał się metodą pedagogiczną, wprowadza treści stopniowo, co pozwala na ich łatwe przyswojenie, a tym samym ubogacenie swojej i wiedzy i wiary.
Gdzie liturgia Kościoła ma swój początek? W jaki sposób Duch Święty działa w niej i wpływa przez nią na wierzących w Chrystusa? Jak przeżywać celebracje liturgiczne, by karmić się ich sycącymi treściami? Niektórzy dzielą swoje uczestnictwo w liturgii na dwa okresy: do momentu poznania teologii Jeana Corbona i po zaznajomieniu się z nią. Jego klasyczne dzieło na jej temat jest bowiem niezwykłą medytacyjną podróżą w głąb misterium. Francuski teolog – czerpiący obficie z Pisma Świętego oraz z bogactwa Tradycji chrześcijańskiego Wschodu i Zachodu – otwiera przed czytelnikami nieznane wcześniej horyzonty. Podpowiada, jak przeżywać uczestnictwo w Eucharystii, by owocowało ono miłością i żywą relacją z Chrystusem oraz uwrażliwiało na bliźnich. Corbon opiera swoją narrację na apokaliptycznym symbolu wody życia. Każdy rozdział książki przybliża stopniowo do tajemnicy boskiej krynicy, przypominając, że strumień wypływający ze zdroju, którym są Ojciec, Syn i Duch Święty, ma moc, by orzeźwiać, oczyszczać i regenerować siły spragnionych ludzi. Wierzę, że ta książka trafi do tych, którzy już o Jeanie Corbonie słyszeli, jak i do tych, którzy jeszcze nigdy nie mieli okazji spotkać się z jego myślą. Dla jednych i drugich powinny to być niezwykłe spotkania. Ks. dr Krzysztof Porosło Jean Corbon (1924–2001) – francuski teolog, kapłan Kościoła melchickiego, który od roku 1956 na stałe mieszkał w Libanie. W swoich badaniach naukowych koncentrował się na temacie liturgiki i ekumenizmu. Napisał czwartą sekcję Katechizmu Kościoła Katolickiego poświęconą modlitwie chrześcijańskiej.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
