W drugim tomie Neale ponownie podejmuje dialog z Bogiem, koncentrując się tym razem na ogólniejszych tematach w stosunku do kwestii natury osobistej i jednostkowej, poruszanych w pierwszym tomie. Przeczytamy o tajemnicach czasu i przestrzeni, o polityce, a nawet o pikantnym seksie, jednak książka ta nie ma na celu szokować. Jest to szczere spojrzenie na pewne fundamentalne sprawy, istotne dla nas wszystkich na naszej planecie, a także obraz tego, jak mógłby wyglądać nasz świat, gdybyśmy byli skłonni do większej otwartości umysłu oraz samodzielnego prowadzenia dialogu z Bogiem.
Autor tej prowokująco zatytułowanej serii książek nie obwołuje się Mesjaszem jakiejś nowej religii. Sfrustrowany dotychczasowym życiem, usiadł pewnego dnia z długopisem w ręku i garścią trudnych pytań w sercu.
W miarę jak spisywał te pytania do Boga, uświadomił sobie, że Bóg mu na nie odpowiada… od razu… na kartce, na której kreśli swoje słowa.
Efekt tego zapisu – daleki od apokaliptycznych wizji czy sekciarskich ekscentryzmów, jakich można by spodziewać się w takich okolicznościach – to tekst pełen zdroworozsądkowej mądrości o tym, jak wieść skuteczne życie, pozostając wiernym sobie samemu i swojej duchowości.
Powyższy opis pochodzi od wydawcy.
Jeśli każda sekunda jest furtką, przez którą może wejść Mesjasz, diabeł zrobi wszystko, żeby tę furtkę przed nami zatrzasnąć. /fragment/ Jedno w naszym życiu jest pewne: każdy z nas dąży ku śmierci. W dzisiejszym świecie człowiek, nawet wierzący, zapomina o tej niezaprzeczalnej prawdzie. Jesteśmy zanurzeni w kulturze chwili. Tracimy przez to ostrość widzenia. Zapominamy o perspektywie wieczności... Ojciec Wojciech Surówka OP pragnie przypomnieć nam, że chrześcijaństwo rozpięte jest pomiędzy tym co „już” i „jeszcze”. Nasze serca powinno przepełniać, tak jak pierwotny Kościół, radosne wołanie Maranatha – Przyjdź, Panie! Jak jednak wzbudzić w sobie to oczekiwanie? Co zrobić, by przestać mówić, że się wiecznie nie ma czasu? I czy w Kościele pochłoniętym zamętem oraz kryzysem możemy odnaleźć prawdziwy pokój duszy? ------ Wojciech Surówka OP - duszpasterz „Ruchu Lednica 2000”. Wcześniej pracował w Rosji i na Ukrainie. W latach 2011-2019 był dyrektorem Instytutu Nauk Religijnych św. Tomasza z Akwinu w Kijowie.
W czasach, kiedy rodzina przeżywa swój największy w dziejach kryzys, gdy jest zewsząd brutalnie atakowana przez nowe ateistyczne trendy i ideologie, najlepszą jej obroną jest przedstawienie pewnego – niezachwianego – wzoru wiary, nadziei i pokoju. Wzorem tym była, jest i bez wątpienia pozostanie dla kolejnych pokoleń matek, ojców i dzieci – Święta Rodzina z Nazaretu. Dzieje Maryi, Józefa i Jezusa przedstawia na kartach tej wspaniałej księgi światowej sławy biblista ks. prof. Waldemar Chrostowski; czyni to nie tylko z wielkim znawstwem i erudycją, ale także z wielką pasją pisarską. Już od pierwszej linijki chcemy za nim podążać śladami zawartych w Piśmie Świętym oraz w apokryfach opowieści, a także śladami materialnymi, które pozostały w Ziemi Świętej po życiu każdego z Członków Świętej Rodziny. Pochylamy się nad prawdą ewangelicznego przesłania, którego nikt i nic nie jest w stanie zdezaktualizować. Dla kultury i sztuki nie było w historii ludzkości większej inspiracji niż chrześcijaństwo. W sposób szczególny odnosi się to do wizerunku Świętej Rodziny. Dlatego w książce tej znalazły się m.in. piękne obrazy i rzeźby przedstawiające epizody z Ich życia. Szczególny nacisk położony został na polskie dzieła, prawdziwe skarby, jednak często zapomniane; odkrywa je i utrwala mistrz fotografii sakralnej Adam Bujak. Wśród bogactwa motywów odnajdujemy rodzinę Maryi, Jej przyjście na świat oraz ofiarowanie w świątyni, zaręczyny z Józefem, Zwiastowanie, narodziny Jezusa, ucieczkę do Egiptu, dzieciństwo Jezusa czy śmierć św. Józefa. Podziwiamy dzieła zarówno z najważniejszych polskich ośrodków kultury – Krakowa, Warszawy, Poznania, Gdańska czy Torunia, jak i te z mniej znanych miejsc, jak choćby z Brzozowa, Czchowa, Libiąża, Łapczycy, Bolesławca, Chorzelowa, Nowego Korczyna, Tarnobrzega czy Skrzatusza. Krótki, ale jakże ważny wstęp do opowieści o Świętej Rodzinie stanowi fragment homilii Jana Pawła II nt. kluczowego znaczenia rodziny dla porządku moralnego. Są to słowa w dzisiejszych czasach wyjątkowo aktualne, znać je powinien każdy chrześcijanin – wziąć je sobie do serca i iść za nimi.
Dionizos Otta to bez wątpienia jedna z najważniejszych książek w humanistyce XX wieku.Popularność, jaką się obecnie cieszy, można zaś chyba tłumaczyć podobnym czynnikiem, jak ten, o którym pisał Kernyi: badania starożytnicze, jak i może cała współczesna humanistyka, znajdują się obecnie w stanie głębokiego kryzysu spowodowanego dezintegracją i atomizacją badań, ograniczonych zresztą do jakoby wyłącznie naukowego poszukiwania materialnej prawdy, co jest rzekomo możliwe tylko dzięki wyłączeniu ze spojrzenia badacza fantazji, wyobraźni i wrażliwości.Dionizos Otta jest dowodem, że możliwe jest inne spojrzenia i inne uprawianie nauki. Wierzący w greckich bogów Otto krytykowany był za swój irracjonalizm i subiektywizm, uznawane za naganne w świecie badań naukowych. Jednak dziś, zdaniem Bremmera, każdy badacz kultu dionizyjskiego pomijający książkę Otta czyni to ze stratą dla siebie. A najlepiej ujął znaczenie tej książki Wiesław Juszczak, pisząc, że w irracjonalizmie Otta objawia się naprawdę coś z szaleństwa, jakby bliskiego temu, jakie (...) nadało wielkość dziełu Hlderlina Włodzimierz Lengauer (z przedmowy).
Księga Rodzaju przedstawia, w najszerszym możliwym znaczeniu, stworzenie świata jako zjawisko nadnaturalne, niepozostawiające niczego przypadkowi. Darwinowska ewolucja z kolei ? również w swym najszerszym możliwym znaczeniu ? jest zjawiskiem naturalnym, które jednak niemal wszystko pozostawia przypadkowi. Trudno sobie wyobrazić, by te dwa poglądy na genezę życia mogły być jeszcze bardziej sprzeczne ze sobą. Skąd więc to nieodparte pragnienie „ochrzczenia diabła”, przejawiające się dążeniem do pogodzenia ewolucjonizmu z Księgą Rodzaju? Choć nie znamy indywidualnych motywacji, ogólna odpowiedź wiąże się ze współczesną wiarą w to, że ewolucja musi być prawdą, gdyż tak przecież głosi nauka! Ale jeśli nauka miałaby być skuteczna w odkrywaniu prawdy, to dlaczego jej „prawda” tak często się zmienia? Dlaczego naukowe pewniki jednego pokolenia są wyśmiewane i uważane za mity przez następną generację? Dlaczego odkrycia naukowe, jako rezultat stosowania metody naukowej, tak często sobie przeczą? Skoro naukowe wyjaśnienia dotyczące obecnej rzeczywistości – tego, czego można dotknąć, co usłyszeć, zobaczyć i zbadać – wywołują dyskusje i spory, to dlaczego tak wielu ludzi bez żadnych wątpliwości przyjmuje naukowe twierdzenia dotyczące zdarzeń, które rzekomo miały mieć miejsce miliony czy miliardy lat temu?
Książka „Ochrzcić diabła” to próba wykazania, iż taka kapitulacja jest nie tylko niepotrzebna, ale wręcz błędna – jest kolejnym smutnym przykładem tego, jak chrześcijanie w dobrej wierze idą na kompromis w sprawach wiary, ulegając dominującej kulturze. Mamy nadzieję, że lektura tej książki pomoże wierzącym uwolnić się od czołobitności wobec naukowych dogmatów – od przekonania, iż jedyną logiczną i racjonalną reakcją na hasło: „ale to przecież nauka!” jest poddanie swoich wierzeń, w tym także religijnych, tejże nauce.
Clifford Goldstein dowodzi, że chrześcijanie nie powinni rezygnować z ważnej biblijnej nauki o stworzeniu na rzecz dominującej kultury, nawet jeśli ta kultura jest opakowana w pozornie autorytatywny papierek nauki.
Statystyki sugerują, że więcej ludzi wierzy w życie po śmierci niż w Boga. Dlatego doświadczenia z pogranicza życia i śmierci (DPŚ) są coraz częściej używane jako argumenty na poparcie poglądu o nieśmiertelności duszy, promujące twierdzenia spirytyzmu. W tej książce, zawierającej przejmujące świadectwa osób, które przeżyły doświadczenia z pogranicza życia i śmierci, międzynarodowy zespół naukowców i filozofów analizuje to zjawisko i wyciąga różne wnioski. Ponadto staranne studium biblijne dostarcza duchowego przewodnika w dyskusji. Publikacja W dolinie cienia demaskuje fałsz popularnych poglądów i przynosi nadzieję na zmartwychwstanie i życie wieczne po śmierci.
Recenzje:
„Z wypróbowaną biegłością dojrzałego naukowca i redaktora Jacques Doukhan mistrzowsko zebrał znakomite eseje dotyczące tzw. doświadczeń bliskich śmierci (NDE). Książka ta wyraźnie, dobitnie i dogłębnie opisuje to, co dzieje się podczas tych doświadczeń, oraz przedstawia biblijne, teologiczne, naukowe i filozoficzne wyjaśnienia tego tematu z perspektywy, której nierzadko brakuje we współczesnej dyskusji. Ta znakomita publikacja jest wyjątkowa i potrzebna, a przy tym pozwala nam zrozumieć jedno z najbardziej tajemniczych zjawisk. Zrównoważona biblijna interpretacja życia po śmierci jest przedstawiona w książce w taki sposób, by nie wpaść w pułapkę dualistycznej filozofii greckiej. Autorzy możliwe najrzetelniej podchodzą do próby wyjaśnienia doświadczeń bliskich śmierci”.
— prof. Jiŕí Moskala Uniwersytet Andrewsa, USA
„Doświadczenia z pogranicza życia i śmierci (DPŚ) i doświadczenia poza ciałem (DPC) budzą rozmaite refleksje – dla niektórych są zjawiskiem diabolicznym, a dla innych dowodem istnienia życia po śmierci. Ta książka przedstawia medyczne, neurologiczne, filozoficzne, teologiczne i biblijne badania, które umożliwiają racjonalne i naukowe zrozumienie tych zjawisk, które ani nie są „diaboliczne”, ani nie dowodzą istnienia życia po śmierci. To naprawdę ekscytująca lektura!”.
–prof. Roland Meyer, Adwentystyczny Uniwersytet Francji w Collonges-sous-Saleve
Jacquse Doukhan jest głównym redaktorem książki, emerytowanym wykładowcą na Uniwersytecie Andrewsa, doktorem języka i literatury hebrajskiej oraz doktorem teologii, jak również magistrem egiptologii.
Ruth Frikart-Moor przeżyła niezwykłe doświadczenia z pogranicza śmierci i wydała siedem książek na temat DPŚ - z jednej strony w celu wyjaśnienia tego zjawiska, a z drugiej - by nieść nadzieję.
Paul Giem jest lekarzem i wykładowcą medycyny ratunkowej na Uniwersytecie Loma Linda, a także specjalistą medycyny wewnętrznej i medycyny ratunkowej. Publikował prace z dziedziny medycyny, religii i literatury naukowej.
Clifford Goldstein jest magistrem starożytnych języków semickich, a także pisarzem oraz redaktorem naczelnym międzynarodowego kwartalnika teologicznego „Adult Bible Study Guides”.
Raymond Romand posiada dwa doktoraty i zajmuje się głównie neurobiologią. Autor artykułów w prasie specjalistycznej, wykładowca na Uniwersytecie Clermonta-Ferranda. Był także konsultantem Światowej Organizacji Zdrowia.
Sigve K. Tonstad jest profesorem interpretacji biblijnej i asystentem medycyny na Uniwersytecie Loma Linda. Jest lekarzem i ma doktorat z egzegezy Nowego Testamentu. Wydał kilka książek.
„Zwierzęta mają takie samo prawo do świata (jak ludzie), skoro na nim są, świat do nich należy. Noe do swojej arki wziął nie samych ludzi.”
- Wiesław Myśliwski, pisarz
Czy wiemy, co o wzajemnych relacjach ludzi i zwierząt mówi Biblia? Czy przyznaje ona zwierzętom jakieś prawa? Czy zobowiązuje ludzi do określonego zachowania wobec nich? Co to znaczy panować nad światem przyrody? A co z kwestią zabijania zwierząt, ich przemysłowej hodowli czy myślistwa? Niniejsza książka zawiera odpowiedzi na powyższe pytania. Autor nie tylko wskazuje, ostrzega i porusza moralnie trudne problemy, ale także proponuje zmiany i rozwiązania. Książka Zwierzęta, etyka, chrześcijaństwo to pozycja dla ludzi odważnych i wrażliwych.
O Autorze: Matthew Priebe jest amerykańskim przyrodnikiem, który bada niesamowite cuda świata przyrody. Wraz z żoną Delise zgłębiają oni tajemnice natury, szukają rzadkich zwierząt i roślin, analizują sposoby ich wzajemnej egzystencji. Jako badacze koncentrują się na zachowaniach zwierząt i złożoności inteligentnego projektu, który przejawia się w całym stworzeniu. Celem tych badań jest wzbudzenie podziwu dla fascynującego świata zwierząt oraz podniesienie świadomości powołania i niezwykłej odpowiedzialności, które Bóg Stworzyciel powierzył ludzkości. W swojej działalności zawodowej państwo Priebe skupiają się na przedstawianiu piękna, złożoności i bezbronności świata fauny i flory.
Jeśli istnieją tak poważne wskazania, które zdają się wymagać istnienia Boga, aby wyjaśnić to, co znajdujemy w przyrodzie, to dlaczego społeczność naukowa milczy na temat Stwórcy? Mnożą się hipotezy i spekulacje, które próbują dopasować dane naukowe do określonych z góry wniosków. Jakie nadrzędne oddziaływania powstrzymują naukowców od podążania za danymi przyrodniczymi bez względu na to, gdzie mogą one ich doprowadzić?
Ariel A. Roth — naukowiec, a zarazem chrześcijanin — bada zasadnicze problemy związane z kwestią Boga:
* misterna organizacja materii we wszechświecie,
* precyzja działania sił fizycznych,
* złożona budowa oka i mózgu,
* skomplikowany kod genetyczny,
* dysproporcja między zapisem kopalnym a ogromem czasu potrzebnym do ewolucji.
Wiara poza utartymi scenariuszami Czy puste kościoły w czasie pandemii to zapowiedź przyszłości chrześcijaństwa?
Czy wymuszony post od Eucharystii jest przejawem Bożej pedagogiki, a może uderzeniem w podstawy naszej wiary?
Czy współczesnego człowieka dotyka kryzys poczucia bezpieczeństwa, również bezpieczeństwa religijnego?
Jaką postawę przyjąć wobec tych wyzwań?
Ksiądz Tomáš Halík wybitny czeski teolog, filozof i socjolog w swoich kazaniach z okresu pandemii daje słuchaczom nadzieję i wprowadza ich krok po kroku w głębię tajemnicy Zmartwychwstania. Przygotowuje na czas, kiedy jako wierzący wszyscy będziemy musieli z większą odwagą i zaufaniem wstąpić do obłoku tajemnicy i żyć wśród paradoksów oraz nowych wyzwań.
Książka odważna a zarazem przepełniona wrażliwością.
W okresie kwarantanny, kiedy pisałem te kazania i wypowiadałem je do kamery przed pustymi ławkami, miałem więcej czasu na zastanawianie się nad światem, Bogiem i sobą samym. Myśl o możliwości bliskiej śmierci nie budziła we mnie strachu, tylko potrzebę rekapitulacji, obrachunku. Dlatego w tych kazaniach widoczna jest potrzeba uświadomienia sobie, w jakim kierunku zmierza nasza parafia, moja teologia, moje życie, co tworzy prawdziwe jądro mojego życia: co dla mnie oznacza być chrześcijaninem.
Tomáš Halík
Zobacz, jak Duch Święty łączy KościółJeden z nich rozpala ludzkie serca podczas charyzmatycznych modlitw o uzdrowienie, drugi wiarę i Ewangelię głosi podkreślając wagę dogmatów i liturgii. Obaj chcą pokazać, że ogień i woda dwa przeciwstawne żywioły w naturze w wierze stanowią symbol jednego Ducha.Czy istnieje jedna, właściwa droga wyznawania wiary? Czy głębokiej wierze powinny towarzyszyć cuda? Kiedy modlitwa staje się magią? Komu i do czego są potrzebne przepisy liturgiczne? Co wspólnego mają ze sobą charyzmatycy i dogmatycy? Skąd biorą się ataki na liderów i grupy charyzmatyczne?Oto przełomowa rozmowa Dawida Gospodarka z Marcinem Zielińskim i ks. Krzysztofem Porosło, którzy pokazują, że najważniejsze jest łączyć, a nie dzielić.Dwie historie życia. Dwie drogi dochodzenia do wiary. Ten sam Kościół. Jeden Bóg.Marcin Zieliński - lider Wspólnoty Uwielbienia Głos Pana w Skierniewicach. Ewangelizator, autor książek: Rozpal wiarę, a będą działy się cuda (2017), 77 Moc przebaczenia (2018), Między cierpieniem a uzdrowieniem (2019). Prowadzi rozważania Pisma Świętego na kanale YouTube: Kwadransik ze Słowem.Krzysztof Porosło kapłan archidiecezji krakowskiej, doktor teologii dogmatycznej, wykładowca na Uniwersytecie Papieskim Jana Pawła II w Krakowie i duszpasterz akademicki w kościele św. Anny w Krakowie. W Wydawnictwie WAM wydał: Świętą codzienność (2018), Zobaczyć Boga (2019) oraz Życie ze stratą (2020).Dawid Gospodarek dziennikarz Katolickiej Agencji Informacyjnej, publicysta. Interesuje się teologią, dialogiem ekumenicznym i międzyreligijnym oraz tradycyjną muzyką. Razem z ks. Damianem Wyżkiewiczem CM wydał wywiad rzekę: Ostatni dzwonek. Rozmowy o przyszłości lekcji religii (2020).
Uchyl drzwi, za którymi czeka BógCzy wiesz, jak brzmią pierwsze słowa, które wypowiada Bóg do człowieka w Księdze Apokalipsy? Przestań się lękać! (Ap 1,17). Bóg wie, że różnie możemy patrzeć na tajemnicze objawienie, jakie otrzymał Jan. On przewiduje naszą reakcję. Nie bój się! to przesłanie dotyczące wszystkiego, co zostało zawarte w Apokalipsie. Mamy wybór: możemy zaufać sobie, swojemu ograniczonemu poznaniu i pogrążyć się w strachu albo zaufać Temu, który widzi lepiej.Ta książka powstała z myślą o wszystkich, którzy z lękiem czytają Apokalipsę, po to by dostrzegli, że jest ona opowieścią o wielkim miłosierdziu. Kluczem do drzwi, za którymi czeka niepojęty, kochający Bóg.Apokalipsa to historia o życiu nie o śmierci. O życiu! I to nie byle jakim, bo o życiu wiecznym.Maria Miduch dr teologii, mgr teologii, mgr studiów bliskowschodnich, wykładowca języka hebrajskiego i Starego Testamentu. Członek Stowarzyszenia Biblistów Polskich, zaangażowana w inicjatywę TJCII Polska. Zakochana w podróżach szczególnie tych do Ziemi Świętej.
Prezentacja wybranych cudownych wydarzeń, które miały miejsce dzięki Bożej interwencji wyproszonej modlitwą różańcową. Ludzie, miejsca, wydarzenia poświadczone dokumentami, wspomnieniami, świadectwami, przybliżą każdemu czcicielowi Matki Najświętszej, jak wielką i potężną siłę ma różaniec w ich ręku.
Notuję tutaj to, co mnie zadziwia, irytuje i oburza w życiu publicznym, a co ma źródło w kłamstwie, zakłamaniu, hipokryzji. Nie wolno kłamać, ale przecież wciąż kłamiemy, życie składa się z wielkich kłamstw i drobnych kłamstewek. Człowiek zakłamany jest nieszczęśliwy i godny litości, ale też groźny dla innych i dla samego siebie. Szczególnie boli, kiedy kłamią ci, którzy powinni mówić prawdę dla dobra ogółu, dla pożytku społecznego, z szacunku dla drugiego człowieka i z bojaźni Bożej. Po politykach trudno dziś oczekiwać szczególnego przywiązania do prawdomówności. Wciąż oczekujemy go po Kościele. Tam hipokryzja jest jeszcze bardziej dewastująca niż w polityce. Musimy spojrzeć jej w oczy, wytknąć ją surowo i jasno, by umieć się bronić, by dać wyraz strapieniu, oburzeniu i niezgodzie.Jacek Leociak
Encyklika Fratelli tutti. O braterstwie i przyjaźni społecznej Ojciec Święty FranciszekZbyt długo pozostawaliśmy w stanie degradacji moralnej, drwiąc z etyki, dobroci, wierności, uczciwości. Nadeszła chwila, by uznać, że ta radosna powierzchowność na niewiele się nam zdała Papież Franciszek Encyklika Fratelli tutti powstała w czasie szczególnym dla Kościoła i dla świata. Wydarzenia związane z pandemią Covid-19 ujawniła złudne poczucie bezpieczeństwa i niezdolność do wspólnego działania. Zmusiły wszystkich – bez względu na wyznawaną wiarę i poglądy – do weryfikacji stylu życia, relacji, organizacji społeczeństw. W tym trudnym momencie Papież stawia nam za wzór św. Franciszka z Asyżu, który "wszędzie rozsiewał pokój i podążał u boku ubogich, opuszczonych, chorych, odrzuconych, ostatnich”. Przypomina, że tytułowe braterstwo i przyjaźń to bezinteresowne uczucie do innych istnień ludzkich, bez względu na różnice i przynależność, które powinno wyrażać się poprzez akty dobroczynne, różne formy pomocy i hojne działania w momentach potrzeby. Przestrzega, że „ludzie nie są już postrzegani jako podstawowa wartość, którą należy szanować i chronić, szczególnie jeśli są ubodzy lub niepełnosprawni, jeśli «nie są jeszcze potrzebni» – jak dzieci nienarodzone – lub «nie są już potrzebni» – jak osoby starsze”.Franciszek zwraca uwagę na trendy, które zachęcają współczesnego człowieka do odcinania się od korzeni i doświadczeń poprzednich pokoleń na rzecz budowania wszystkiego „od nowa”, do opierania się tylko i wyłącznie na własnych umiejętnościach i majątku oraz konsumpcjonizmie. Mocno podkreśla, że „narody, które są wyobcowane ze swej tradycji, tracą wraz z obliczem duchowym także spójność moralną i wreszcie niezależność ideologiczną, ekonomiczną i polityczną”. To również sprawia, że świat polityki ulega presji ponadnarodowych potęg gospodarczych, które stosują zasadę „dziel i rządź”.Kolejnym tematem podjętym przez Papieża w dokumencie jest sytuacja kobiet. "Kobiety mają dokładnie taką samą godność i prawa jak mężczyźni" przypomina autor i równocześnie ubolewa, że w XXI wieku organizacja społeczeństw jest nadal daleka od wprowadzenia w życie tego twierdzenia – „Słowa mówią jedno, ale decyzje i rzeczywistość wykrzykują inne przesłanie”. Podobnie jest z niewolnictwem, mimo licznych umów międzynarodowych, rozmów, programów w wielu miejscach na świecie ludzie są pozbawiani wolności i żyją w warunkach zbliżonych do niewolnictwa.Papież piętnuje postawy nietolerancji wobec migrantów w Kościele: "Wciąż jednak są tacy, którzy utrzymują, iż czują się zachęcani lub przynajmniej upoważnieni przez swoją wiarę do wspierania różnych form zamkniętego i agresywnego nacjonalizmu, postaw ksenofobicznych, pogardy, a nawet znęcania się, wobec tych, którzy są odmienni(…) Jezus Chrystus nigdy nie zachęcał do podsycania przemocy i nietolerancji".Na koniec Franciszek apeluje o budowę "wspólnoty przynależności i solidarności", krzewienie "dobra moralnego" oraz bezinteresowności. I przestrzega: zasada "ratuj się, kto może" szybko przełoży się na "wszyscy przeciwko wszystkim". "A to będzie gorsze niż pandemia". Dlatego ważne jest, abyśmy „przeszli do nowego sposobu życia i odkryli raz na zawsze, że potrzebujemy siebie nawzajem".
W ostatnim czasie niestety coraz częściej słyszymy o różnego rodzaju grzechach Kościoła, które wywołują tu i ówdzie niemałe skandale obyczajowo-duchowe. Bardzo często atak na duchowieństwo odbieramy bardzo osobiście, jako krytykę całej wspólnoty wierzących. Zapominając, że w owczarni zdarzają się wilki w owczej skórze, a kapłani, nie będący ani aniołami ani demonami, ale jedynie ludźmi, czasem zwyczajnie zawodzą i się mylą. A ich wzloty i upadki nie różnią się za bardzo od naszych codziennych zmagań.Jednocześnie coraz rzadziej mówi się o pozytywnych aspektach chrześcijaństwa, które do niedawna stanowiło jeden z filarów życia społecznego, a obecnie zdaje się być spychane na margines. Do takiego stanu rzeczy walnie przyczyniają się rozmaite media i publikacje, którym nie zawsze zależy na obiektywnym przedstawieniu rzeczywistości. Bardzo często zwyczajnie zakłamują fakty w jedną bądź w drugą stronę, bagatelizując sytuację albo rozdmuchując ją do niewyobrażalnych rozmiarów, tylko po to, by osiągnąć lepszą oglądalność czy bardziej wyśrubowane wyniki sprzedaży. Uczciwie trzeba jednak przyznać, że swój udział mają w tym wszystkim także ludzie Kościoła.Niniejsza książka, którą pragnę oddać w Wasze ręce, ma pokazać, jak w istocie rzeczy się mają. Staram się w niej zachować należyty dystans, by obiektywnie przedstawić Wam blaski i cienie życia tych, którzy w pierwszej linii tworzą Kościół tj. kapłanów. Swoje słowa kieruję jednak nie tylko do samych księży, ale także, a może nawet przede wszystkim do każdego, komu leży na sercu dobro Kościoła i życzliwa troska o Jego rozwój. Ufam, że lektura przybliży Wam kapłaństwo, Kościół, ale także liczne kwestie, do których nieraz podchodzimy z ciekawością czy nieufnością.
23 marca 2020 roku Ojciec Święty Franciszek zatwierdził nowe Dyrektorium o katechizacji, które mamy zaszczyt i zadanie przedstawić polskim czytelnikom. Stanowi ono kolejny etap dynamicznej odnowy, jaka dokonuje się w katechezie. Co więcej, dzięki studiom prowadzonym nad katechezą i stałemu zaangażowaniu wielu Konferencji Episkopatów udało się osiągnąć efekty o wielkim znaczeniu dla życia Kościoła i procesu dojrzewania ludzi w wierze. Wszystkie one wymagają nowego usystematyzowania.W ciągu kilkudziesięciu lat, które minęły od Soboru Watykańskiego II, Kościół wielokrotnie powracał refleksją do powierzonego mu przez Chrystusa wielkiego posłannictwa. O tym ewangelizacyjnym wymogu mówią przede wszystkim dwa dokumenty. Święty Paweł VI w Evangelii nuntiandi i papież Franciszek w Evangelii gaudium kreślą kierunek codziennego zaangażowania w ewangelizację, która jest zadaniem każdego wierzącego dla jego zaniechania nie ma zaś usprawiedliwienia. Kościół jest dla ewangelizacji (EN 14), pisał z mocą św. Paweł VI; Ja jestem misją na tym świecie (EG 273), powtarza równie wyraźnie papież Franciszek. Nie ma takiego alibi, które mogłoby znieść odpowiedzialność, jaka spoczywa na każdej osobie wierzącej i na całym Kościele. Ścisła więź między ewangelizacją a katechizacją staje się zatem wyróżnikiem niniejszego Dyrektorium. Pragnie ono zaproponować drogę, w której głoszenie kerygmatu i jego dojrzewanie są ze sobą bardzo blisko związane.Krótkie spojrzenie wstecz ukazuje, że każde z dyrektoriów, które ukazały się w posoborowej historii, stanowiło pokłosie publikacji ważnych wcześniejszych dokumentów Magisterium. Dla pierwszej instrukcji (18.03.1971 Ogólna Instrukcja Katechetyczna), odniesieniem było nauczanie Soboru Watykańskiego II; dla drugiego dyrektorium (15.08.1997 Dyrektorium ogólne o katechizacji) Katechizm Kościoła Katolickiego (1992), a dla obecnego dokumentu Synod poświęcony Nowej ewangelizacji dla przekazu wiary chrześcijańskiej (2012) oraz adhortacja apostolska papieża Franciszka Evangelii gaudium (2013). Te trzy teksty łączy to, że wszystkie upominają się o te same cele i zadania dla katechezy. Rożni je natomiast odmienny kontekst historyczny i uaktualnione Magisterium. Pierwszą instrukcję i kolejne dyrektorium dzieli dwadzieścia sześć lat. Od tego drugiego dokumentu do najnowszego minęły dwadzieścia trzy lata. Chronologia wskazuje poniekąd na historyczną dynamikę, z jaką trzeba się zmierzyć. Z głębszego spojrzenia na kontekst kulturowy wyłania się szereg nowych kwestii, do których przeżycia Kościół jest wezwany. Dwie z nich zasługują na szczególną uwagę. Pierwszą jest zjawisko kultury cyfrowej, które niesie już niejako w sobie i to drugie odniesienie, tj. globalizację kultury. Jedno i drugie są tak ściśle ze sobą powiązane, że wzajemnie się determinują i są źródłem zjawisk, które ukazują radykalną przemianę ludzkiej egzystencji.W trzech częściach, które składają się na niniejsze Dyrektorium o katechizacji, opisano zatem drogę katechezy podporządkowanej prymatowi ewangelizacji. W opisie procesu katechezy położono nacisk na egzystencjalną stronę doświadczenia poszczególnych kategorii osób, w ich środowisku życia. Obszernie potraktowany został temat formacji katechetów, gdyż naglące wydaje się przywrócenie wymiaru posługi ich działalności w chrześcijańskiej wspólnocie. Zresztą, jedynie katecheci, którzy przeżywają swoją posługę jako powołanie, skutecznie przyczyniają się do katechizacji. Na katechezie, jako realizującej się w perspektywie spotkania, spoczywa wreszcie odpowiedzialne zadanie współdziałania w inkulturacji wiary. W procesie tym wypracowywane są nowe języki i metody, które różnorodnością form wyrazu jeszcze dobitniej ukazują bogactwo Kościoła powszechnego.
Dzieło to prezentuje w prosty i interesujący sposób całość orędzia chrześcijańskiego, ukazując zagadnienia wiary chrześcijańskiej przeznaczone współczesnego człowieka. Kompendium z odwagą podejmuje wielkie problemy współczesności, odwołując się do rozwoju nauk, roli sumienia oraz praw człowieka. Dzieło jawi się jako aktualny, pewny i solidny sposób ukazania wiary chrześcijańskiej dzisiaj – przyjmując jakby formę dialogu między mistrzem a uczniem. Zawiera 15 pięknych reprodukcji dzieł sztuki, pochodzących z różnych epok i stylów sztuki chrześcijańskiej, opatrzonych komentarzami, które stanowią swoiste introdukcje do poszczególnych części dzieła.
Wychodząc od fundamentalnych tekstów myślicieli mierzących się z nowymi wyzwaniami w realiach pokonstantyńskiej epoki rozwoju Kościoła (a zwłaszcza Państwa Bożego świętego Augustyna), w Metamorfozach Państwa Bożego Gilson ukazuje, czym była dla nich idea Christianitas i Rzeczpospolitej Chrześcijańskiej, a także jak rozumiano powołanie ludu chrześcijańskiego (populus Christianus) i miejsce przypisane każdemu wiernemu. Z niezrównaną precyzją i klarownością przedstawia rozwój idei i kluczowe elementy toczonych od wieków dyskusji, przestrzega także przed manowcami, na które mogą zaprowadzić takie próby realizacji Państwa Bożego, które przekształcają się w jego parodię.
Król:Nieprzewidywalny, ale niezawodny.Łagodny, ale potężny.Ludzki, ale boski.Kim był Jezus i dlaczego ma to znaczenie?Poważany pastor i autor wielu bestsellerów, Timothy Keller, czerpiąc z Ewangelii Marka, przygląda się życiu Chrystusa w głęboki i skłaniający do myślenia sposób. Wyjaśnia, dlaczego tożsamość Jezusa jako Króla oraz cel Jego śmierci na krzyżu mają ogromne znaczenie dla całego stworzenia, a także dla pojedynczego człowieka.Krzyż Króla to urzekająca opowieść o osobie, stanowiącej bijące serce wiary wielu osób. To opowieść o Jezusie.Napisana w charakterystycznym dla Kellera, zdecydowanym lecz zachęcającym stylu, książka ta zaprasza czytelnika do zastanowienia się nad znaczeniem historii Jezusa w życiu każdego z nas.Timothy Keller urodził się i wychował w Pensylwanii, a wykształcenie zdobył na Bucknell University, Gordon-Conwell Theological Seminary i Westminster Theological Seminary. Służbę pastorską rozpoczął w Hopewell w stanie Virginia. W 1989 roku, wspólnie z żoną i trzema synami, przeniósł się do Nowego Jorku, gdzie założył wspólnotę Prezbiteriański Kościół Odkupiciela.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
