W tej strefie zapraszamy czytelników tak zwane artystyczne dusze po książki z kategorii Sztuka. Polecamy szereg publikacji o sztuce i jej historii,ciekawostki i portfolia artystów, eseje, albumy, książki o malarstwie, rzeźbiarstwie, architekturze oraz histoii fotografii. Biografie ciekawych artystów, książki i powieści przedstawiające fascynujące losy malarzy i osób uwiecznianych na obrazach. W tym dziale tylko ksiązki ze sztuka w tle.
Muzyczna wyprawa do fantastycznej krainy książek! Najnowszy tomik z popularnej serii śpiewników dla przedszkolaków to wpadające w ucho melodie, ciekawe aranżacje, a przede wszystkim urocze, zabawne teksty Ewy Stadtmller. Perypetie bajkowych krasnali i książkowych molików, zwrotki o rycerzach, smokach czy wyprawach w nieznane porwą maluchy na skrzydłach opowieści i pokażą, jak wielką przygodą jest czytanie. Płyta CD dołączona do książki zawiera nagrania utworów w wykonaniu młodych wokalistów, a także wersje instrumentalne - zaproszenie do samodzielnego śpiewania.
Jan Paweł II pozostawił po sobie tysiące zapisanych stron, ale dziś tak naprawdę mało kto je czyta. Wojtyłę upamiętniają raczej liczne pomniki, tablice, szlaki, kościoły, szkoły czy szpitale... Ale czy wyrażają one prawdę o tym, kim naprawdę był? Biografię Wojtyły należy zdjąć z pomnika i przemyśleć na nowo – jako nie pozbawioną dramaturgii historię człowieka, który postawił sobie fundamentalne pytanie o drogę prowadzącą do zbawienia. Z tym wyzwaniem mierzy się książka Jacka Popiela, który nowy portret Jana Pawła II. Zamiast monumentu, ukazuje osobę tworzącą siebie w nieustannym dramatycznym procesie, zapraszając czytelnika do wejścia w labirynt sztuki jaki tworzą dramaty Wojtyły.
W latach 19181939, po okresie zaborów, Polska znów cieszyła się niepodległością. Odrodzenie się po I wojnie światowej w dużej mierze otworzyło nowy rozdział jej dziejów, integralnie związany z hasłami nowoczesności. Młode państwo, aspirujące do znalezienia się wśród najbardziej rozwiniętych krajów Europy, dążyło do ukształtowania się na nowo, łącząc uniwersalne tendencje modernistyczne z lokalną specyfiką i odrębnością. Modernizm co ukazuje książka Nowy początek odzwierciedlał ducha epoki, w której kładziono nacisk na innowacje, funkcjonalność i minimalistyczną formę, a także odejście od tradycyjnych wzorców, nie tylko architektonicznych.Modernizm nowy początek Polski niepodległej Katalog Nowy początek. Modernizm w II RP prezentuje pierwszą falę modernizmu w Polsce w okresie międzywojennym. W ośmiu esejach omówiono podstawy i przejawy nowych trendów m. in. w architekturze, sztuce religijnej, fotografii czy stylu życia. Ilustrujący omawiane zagadnienia obszerny album jest podzielony tematycznie na cztery części przedstawia artystyczne wizje krytyki ówczesnej rzeczywistości; poszukiwania dróg odnowienia sztuki, m. in. przez odwołania do sztuki ludowej, twórczości dzieci czy wierzeń i praktyk ezoterycznych; sposoby realizacji haseł modernizacyjnych w różnych dziedzinach sztuki i życia oraz istotne cele polskiego modernizmu, wynikające z odzyskanej niepodległości i zastanej sytuacji społecznej i gospodarczej.Różnorodne interpretacje polskiej nowoczesności Niniejsza publikacja o modernizmie towarzyszy wystawie Nowy początek. Modernizm w II RP drugiej w serii 4 x nowoczesność, przedstawiającej różnorodne interpretacje nowoczesności w czterech okresach historii Polski w XX i XXI wieku. Ekspozycja ukazuje zróżnicowanie, dynamikę i oryginalny charakter modernizmu w naszym kraju, jako reakcji na skomplikowane procesy modernizacyjne tamtych czasów. Odbiorcy mogą obserwować, jak artyści zaangażowali się w proces kształtowania nowoczesnego społeczeństwa, wykorzystując swoją twórczość do budowy lepszej przyszłości. To nie tylko prezentacja ich osiągnięć, ale także historii i dziedzictwa kulturowego RP w okresie międzywojennym.
W 1898 roku w Muzeum Narodowym w Krakowie odbyła się pierwsza na ziemiach polskich wystawa plakatów (było to 250 obiektów pochodzących ze zbiorów krakowskiego Muzeum Techniczno-Przemysłowego). Od początku XX wieku MNK tworzyło własną kolekcję plakatów i obecnie posiada najbogatszy zbiór polskich prac powstałych do 1914 roku, liczący 271 pozycji. Przedstawia je publikacja Magdaleny Czubińskiej, w której omówiono nie tylko historię tej kolekcji, ale też rolę Krakowa i Lwowa, gdzie prężnie rozwijała się ówcześnie sztuka plakatu, a w części katalogowej zaprezentowano prace takich artystów, jak m. in. Teodor Axentowicz, Jan Bukowski, Józef Chełmoński, Stanisław Dębicki, Karol Frycz, Anna Gramatyka-Ostrowska, Józef Mehoffer, Kazimierz Sichulski czy Henryk Uziembło. Katalog ten stanowi pierwszy tom serii poświęconej plakatom ze zbiorów MNK. W planach wydawniczych są kolejne dwa, omawiające polskie plakaty z lat 19151946 oraz plakaty obce do roku 1914.
Ursula von Rydingsvard to wybitna amerykańska rzeźbiarka, która od początku swojej działalności artystycznej tworzy rzeźby z drewna cedrowego oraz z brązu i żywic poliuretanowych, inspirowane naturą, sztuką pozaeuropejską (Afryki, Australii i Oceanii), a także tradycją sztuki ludowej i rzeźby drewnianej Europy Środkowo-Wschodniej. Jej dzieła można spotkać w najważniejszych kolekcjach i miejscach sztuki, takich jak nowojorskie Museum of Modern Art, Metropolitan Museum of Art czy Madison Museum of Contemporary Art w Wisconsin. Pokazowi jej rzeźb w Polsce (Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku, Muzeum Narodowe w Krakowie, Muzeum Łazienki Królewskie w Warszawie) towarzyszy wspólna publikacja. Teksty, które napisali Eulalia Domanowska, Patricia C. Phillips, Aneta Czarnecka, Andrzej Szczerski i Peter Murray, przybliżają postać artystki, ukazują jej polskie korzenie (w tym artystyczne związki z ludowym zabawkarstwem z okolic Żywca), a także zapoznają czytelnika z jej twórczością. Głos zabiera też sama rzeźbiarka w manifeście Dlaczego sztuka? oraz w rozmowie z Grażyną Drabik. Istotną częścią publikacji jest przegląd prac Ursuli von Rydingsvard prezentowanych na wystawach w Polsce. Katalog zamykają biografia i bibliografia (ilustrowane prywatnymi zdjęciami artystki), a także fotografie z wernisażu wystawy w Orońsku.
Ekslibrisy to umieszczane w książkach znaki własnościowe. Początkowo, zwykle wykonywane przez rzemieślników, jedynie oznaczały posiadacza danego egzemplarza; pod koniec XIX wieku, gdy ich projektowaniem zajęli się wybitni plastycy, stały się raczej obiektem kolekcjonerskim coraz luźniej związanym z książką, budzącym zainteresowanie licznych zbieraczy. Katalog przedstawia zbiór ekslibrisów przechowywany w Gabinecie Grafiki i Rysunku Muzeum Narodowego w Krakowie. We wstępie znajdują się informacje dotyczące kolekcji i historii jej pozyskiwania. W części katalogowej zaprezentowano 1367 ekslibrisów, głównie z XIX i początku XX wieku (liczne z okresu Młodej Polski), ale pojawiają się też okazy z XVIXVIII wieku oraz czasów międzywojennych i 2. połowy XX stulecia. Ilustracjom towarzyszą opisy, krótkie glosy i bibliografie.
Muzeum Narodowe w Krakowie opiekuje się najlepszą na świecie kolekcją polskich monet, medali i banknotów, a także bogatym zbiorem monet starożytnych. Wśród zgromadzonych w Muzeum im. Emeryka Hutten-Czapskiego numizmatów znajdują się liczne unikaty, będące niekiedy wybitnymi dziełami sztuki. Celem serii Numizmatyka i Medalierstwo jest prezentacja tych wyjątkowych obiektów. Lidia była krainą położoną w zachodniej części Azji Mniejszej. Ostatnim władcą lidyjskiego królestwa był Krezus, panujący w latach ok. 560546 p.n.e. Dzięki występującym na jego ziemiach złożom elektronu, czyli stopu złota i srebra, bogactwo króla było szeroko znane w starożytności, a i dziś jego imię jest synonimem bogacza. Bite przez niego monety miały na awersie głowy lwa i byka. Srebrne statery ważyły ok. 10,71 g.
Stała wystawa Przekroje. Galeria Architektury Polskiej XX i XXI wieku w Kamienicy Szołayskich im. Feliksa Jasieńskiego to pierwsza w polskich instytucjach kultury prezentacja najciekawszych osiągnięć polskiej architektury, przybliżająca jej historię, a także współczesne dzieje przez pryzmat pytań o to, czym jest i czym może być architektura oraz w jaki sposób można opisać relacje łączące ją z użytkownikami i otoczeniem zarówno tym naturalnym, jak i stanowiącym kontekst kulturowy czy społeczny.Towarzysząca wystawie bogato ilustrowana publikacja przybliża zagadnienia związane z nowoczesną polską architekturą, takie jak Kompozycja, Natura, Technologia, Manifest, Czas i przestrzeń oraz Koszty. Tematy te stanowią punkt wyjścia do opowieści o istocie architektury i jej podstawowych obszarach problemowych. W książce zostały też zaprezentowane założenia przyszłej działalności nowego oddziału Muzeum Narodowego w Krakowie w dawnym hotelu Cracovia, której galeria Przekroje jest zapowiedzią.
"Powiązanie przeciwstawnych podejść - obiektywizm uogólnienia naukowego versus subiektywizm jednostkowego doświadczenia - zaciekawia, może też być inspiracją dla potencjalnych badaczy, zachęcając do wyjścia poza ramy klasycznego postępowania badawczego. () W monografii przedstawiono istotę pojęcia zarządzania poprzez analizę wybranych prac artystycznych (malarskich, fotograficznych), ukazując, w jaki sposób sztuka odzwierciedla społecznie i kulturowo zmieniające się znaczenie archetypu/stereotypu przywództwa/lidera. () Przedstawiony wywód, wychodzący od przeprowadzenia analizy znaczenia pojęcia Południa poprzez założenia metodologiczne aż po wnioski z analizy wybranych prac malarskich i fotograficznych, krok po kroku odkrywa złożoność pojęcia zarządzania oraz pokazuje wyzwania stawiane badaczom świata organizacji".Z recenzji dr hab. Adeli Barabasz, prof. em. UEW"Południe" może oznaczać godzinę, porę dnia, jasną stronę świata lub kierunek twórczych podróży w poszukiwaniu inspiracji. Metaforycznie może się kojarzyć z czasem przerwy, zatrzymania się na chwilę refleksji wśród natłoku informacji i gwałtownie przyrastającej liczby teorii. Ta perspektywa pozwala ujrzeć podejmowane w książce zagadnienia w nowej optyce: w pracach artystów malarzy, pisarzy, filmowców, fotografików. Ich wizje odsłaniają różne strony zarządzania i organizacji."Południe zarządzania" w kontekście temporalnym oznacza etap dojrzałej refleksji o zarządzaniu w świadomości społecznej, a także - w kontekście symboliczno-przestrzennym - poszukiwanie, wzorem artystów, lepszego światła wydobywającego głębię i niuanse świata organizacji.Barbara Fryzeł, doktor habilitowana nauk ekonomicznych, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego, gdzie kieruje Zakładem Zachowań Organizacyjnych. Laureatka konkursów Fundacji na rzecz Nauki Polskiej, stypendystka post-doc University College London, z doświadczeniem menedżerskim w korporacjach międzynarodowych. Jej obszar zainteresowań naukowych to kulturowe i behawioralne aspekty społecznej odpowiedzialności biznesu oraz etyka behawioralna. Autorka publikacji Smoki i gazele 2. Rzecz o współczesnym pejzażu zarządzania międzynarodowego (WUJ, 2022), Ethics, Misconduct and the Financial Services Industry: Towards a Theory of Moral Business (Routledge, 2020), Building Stakeholder Relations and Corporate Social Responsibility (Palgrave Macmillan, 2011).Aleksander Marcinkowski, doktor nauk społecznych, socjolog, wykładowca Uniwersytetu Jagiellońskiego. Badacz kultur organizacyjnych, przedsiębiorczości, ekspert metodologii badań społecznych. Pracował w międzynarodowych zespołach badawczych (5. Program Ramowy Unii Europejskiej) oraz współfinansowanych projektach instytucjonalnych (Uniwersytet Ekonomiczny w Krakowie, Canadian Urban Institute, Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji). Redaktor tomu Kapitalizm po polsku: przedsiębiorca, organizacja, kultura (Księgarnia Akademicka, 1996).
From her girl squad to the Swifties to the world at large, Taylor's the BFF of the pop music world. As the go-to shoulder to cry on and chronicler of heartbreak, she relates her personal life and experiences in a 'dear diary' style in her music, but the artist is even more popular than her hit songs. One of the most followed on social media, she is a defender of the underdog, open about her feminist and pro-choice views and frequently speaks up against sexism and LGBTQ discrimination.
This collection of Taylor's relatable, inspiring and hugely optimistic quotes and lyrics reveals a caring, generous personality who is all about 'the feels' and following your dreams. Sparkling with positivity and feel-good vibes, Taylor is always there to give you the best advice and lift you up when you're down - she's your own personal cheerleader.
Ratusz to wizytówka miasta - jego serce, duma mieszkańców, a przy tym najczęściej cenny zabytek architektury. W ratuszu jak w zwierciadle odbija się wszystko, co najważniejsze dla danego ośrodka: burzliwa historia, losy lokalnej społeczności i ambicje miejskich włodarzy, by najważniejsza budowla miasta prezentowała się jak najpiękniej. Bogato ilustrowany album opisuje 100 obiektów, ukazując ich cenną architekturę, a także związane z nimi ciekawostki.
Tom Koniec półświni, na który składają się wybrane teksty Helmuta Kajzara z lat 1966?1982, jest pierwszą od niemal trzydziestu lat edycją książkową jego utworów. Podstawowym celem publikacji jest wprowadzenie do czytelniczego i kulturowego obiegu zapomnianej i trudno dostępnej twórczości Kajzara. Siedem pomieszczonych w tomie utworów literackich Kajzara obejmuje mniej więcej połowę jego publikowanego dorobku. Łączy je figura odmieńca i temat inności jako nadrzędnej perspektywy, z której Kajzar spogląda na kulturowe mechanizmy i dokonuje ich dekonstrukcji. Tę perspektywę uznaję za podstawowy i najważniejszy rys twórczości Kajzara, obecny ? jak pokazuje prezentowany wybór ? w całym jej przekroju: od debiutanckiego Paternoster po ostatni ukończony utwór, Wyspy Galapagos. Utworów literackich i esejów Kajzara nie oddziela sztywna granica: ani gatunkowa, ani merytoryczna; należą do jednego, wspólnego obszaru myślenia. Dlatego decyzja, by obok ?tekstów dla teatru? w tomie zamieścić również ?teksty o teatrze?, była oczywista. Prezentowany wybór esejów i wypowiedzi Kajzara ma zatem charakter refleksji złożonej, dotyczącej szerokiego spektrum zjawisk artystycznych i kulturowych. Zestaw pomieszczonych w tomie tekstów służyć ma jako swoisty ?reader?: zbiór drogowskazów pomocnych w rozpoznaniu terytorium osobnego teatru Kajzara i poruszaniu się po nim.
Życie Modiglianiego to metafora tragicznego losu artysty przeklętego – skupionego na sztuce, bezkompromisowego outsidera niezrozumianego i niedocenionego przez otoczenie. Gdyby nie przedwczesna śmierć, zapewne doczekałby się sławy i majątku. Jego portrety i akty, zainspirowane modną na początku XX stulecia rzeźbą afrykańską, nasycone silnym ładunkiem smutku i wyobcowania, porywają kunsztem i siłą wyrazu. Wykreowana przez niego malarska rzeczywistość z jednej strony wydaje się bliska sztuce tradycyjnej, z drugiej, dotrzymuje kroku poszukiwaniom eksperymentatorów początku ubiegłego wieku.
Z perspektywy 500 lat, jakie upłynęły od dnia śmierci Rafaela, jego życie jawi się jako pasmo nieprzerwanych sukcesów, a on sam wydaje się być wybrańcem bogów. Jego wielkość dostrzegali już jemu współcześni, podziwiano jego talent i osiągnięcia, ujmujący charakter oraz duchową i zewnętrzną urodę. Mimo krótkiego życia pozostawił obfity i dojrzały dorobek artystyczny, wyróżniający się charakterystyczną manierą niebiańskich Madonn oraz bogatą galerią postaci, które dla kolejnych pokoleń artystów stały się wyznacznikiem sztuki wysokiej i niedoścignionym ideałem.
Brawurowe wspomnienia jednej z największych gwiazd HollywoodGeena Davis, laureatka Oscara i ikona amerykańskiego kina, opowiada o swojej zaskakującej przemianie - od niezwykle grzecznej dziewczynki do jednej z największych gwiazd Hollywood.W wieku trzech lat oznajmiła, że zostanie aktorką filmową. Dzisiaj, mając na koncie wiele kreacji, w tym kultową tytułową rolę w filmie Thelma i Louise, zrealizowała marzenie z dzieciństwa - lecz droga do odnalezienia samej siebie nie była prosta. Z niezwykłą szczerością i w przewrotnie dowcipny sposób Geena Davis opowiada o dorastaniu, karierze, związkach miłosnych oraz o działalności na rzecz równouprawnienia płci w Hollywood.A także o tym, jak - wraz z kolejnymi rolami - uczyła się żyć na własnych zasadach. Podobnie jak wykreowana przez nią Thelma podczas wyprawy ze swoją przyjaciółką Louise.Umrzeć przez grzeczność to wzruszająca opowieść o drodze życiowej kobiety, która najpierw walczyła w swoim imieniu, by nauczyć się walczyć w imieniu innych kobiet.
Teatr jest bez wątpienia ważnym składnikiem życia społecznego, jego obserwatorem, lecz i uczestnikiem. To właśnie skłoniło autora do nadania temu teatralnemu kalendarium 1918 roku formy nieco odmiennej od tradycyjnych kronik, umieszczania obok informacji stricte teatralnych także i tych, które są świadectwem życia ówczesnego miasta: jego gospodarki, ważnych wydarzeń poza teatrami, czasem ciekawostek, a więc próby zbudowania silva rerum, szczególnej formy utrwalania przeszłości, w której różne wydarzenia pomieszczane są koło siebie a to w nadziei, że stworzy to cząstkowy choćby obraz ówczesnego miasta. Stąd też i narracja tej kroniki, sprawiająca czasem wrażenie czysto subiektywnej, będąca próbą spojrzenia na rok 1918 oczyma mieszkańca Warszawy, bywałego w teatrach, w intencji autora nigdy jednak nie wkraczająca na nieprzeznaczony dlań obszar beletrystyki. Także fragment recenzji prof. Komorowskiego: O roku ów! Kto ciebie widział w naszym kraju? Warszawski teatr 1918, nowa książka Tomasza Mościckiego sprawia nieodparte wrażenie, że jej Autor w istocie widział ów niepowtarzalny rok polskiej Niepodległości na własne oczy. Ot tak po prostu, biegał od teatru do kabaretu, oklaskiwał Ursteina i Osterwę, gwizdał na pikielhauby i czekał na Piłsudskiego jak wszyscy. I cóż, że to niemożliwe, że tak naprawdę oglądał i badał dokumenty, relacje, gazety i czasopisma (w trzech językach), fotografie, teksty, co tylko mógł i gdzie mógł, wyżymając źródła do imentu wrażenie pozostaje niezmienne. Już we wstępie zatytułowanym Prowizorium Autor stawia pytanie o zasadniczym znaczeniu dla naszych teatralnych dziejów: kiedy w warszawskim teatrze naprawdę dobiegł końca wiek XIX i rozpoczął się wiek XX, czyli inaczej mówiąc, jaka jest umowna data początku nowoczesności naszego teatru? I odpowiada niebanalnie, i jak się zdaje trafnie: to nie otwarcie Teatru Polskiego, lecz ucieczka Rosjan i tym samym likwidacja Warszawskich Teatrów Rządowych w czerwcu 1915. Czasowi Wielkiej Wojny od 1915 r. poświęcony jest zresztą ów wstęp, przygotowujący do dania głównego. Tomasz Mościcki wie bowiem doskonale, że historii teatru nie da się pisać bez szerokiego kontekstu historii politycznej, społecznej czy militarnej, zwłaszcza w latach tak burzliwych. Wie i nie żałuje czytelnikowi owego pożywnego kontekstu ani na początku, ani w całej książce, na tyle dyskretnie, by nie przeszkadzał, i na tyle wyraziście, by pozostawał w pamięci. Relacja wydarzeń teatralnych, artystycznych, politycznych i takich sobie jest, jak Autor zdążył nas już przyzwyczaić, znakomicie napisana i precyzyjna jak warszawska straż pożarna, która na ćwiczeniach przybyła pod Teatr Rozmaitości w 8 minut 56 sekund (w warunkach bojowych mało mu to zresztą pomogło). Na podkreślenie zasługuje nieskąpe na szczęście cytowanie wydobytych z niepamięci tekstów wierszy, piosenek czy skeczów, wzbogacających i uprzyjemniających lekturę. No bo jak się nie uśmiechać na słynne Pikusiowe Uj, wiosna ta! [] Ogrodnik szczypi dżywki i nie sympatyzować z przemyślną aluzją: Okupant to! w teatrze Miraż (tym razem władze się odgryzły). Jest taka formuła, której kiedyś kazano mi użyć w recenzji, że książka mieści się w pierwszych 10 czy 20 procentach książek z zakresu teatrologii obecnych na rynku wydawniczym, czy jakoś tak. I że zainteresuje szeroki krąg czytelników, od miłośniczki teatru poprzez studenta po profesora. Panienka, młodzian, dziad Książka Tomasza Mościckiego niewątpliwie i w całej rozciągłości jest taka właśnie ale formułę wolę jednak inną, pożyczoną od Własta, z rewii tym razem w teatrze Morskie Oko: Cała Warszawa przeczytać musi to.
W najważniejszych amerykańskich muzeach dzieła sztuki autorstwa mężczyzn stanowią 87 procent kolekcji.W National Gallery w Londynie dzieła kobiet stanowią 1 procent zbiorów.Dopiero w 2020 roku zorganizowano pierwszą solową wystawę artystce klasycznej - była to Artemisia Gentileschi, której dzieła pokazała londyńskaNational Gallery.Dopiero w 2023 roku w Royal Academy of Arts w Londynie odbyła się pierwsza duża solowa wystawa poświęcona współczesnej artystce - była to Marina Abramović.Historia sztuki, jaką znamy, to opowieść o dziełach i prądach tworzonych przez mężczyzn. Katy Hessel, kuratorka i historyczka sztuki, postanowiła napisać ją na nowo, uwzględniając perspektywę artystek - od renesansu po współczesność. Autorka przygląda się sylwetkom twórczyń z fascynacją i powagą, na które zasługują, i umieszcza ich twórczość w kontekście dominujących w danej epoce prądów artystycznych. Ukazuje je zarówno jako uczestniczki współczesnego im życia artystycznego, jak i buntowniczki, które wykorzystywały swoją nieuprzywilejowaną pozycję do eksplorowania nowych obszarów sztuki."Setki nieznanych lub mało znanych kobiet, o których pisana przez mężczyzn historia sztuki zapomniała bądź w ogóle ich nie odkryła. Teraz przypominają o sobie głosami niestrudzonych badaczek, takich jak Katy Hessel, która opracowała to poręczne kompendium. Świetny punkt wyjścia do bardziej szczegółowych badań dla każdego chętnego" - Anda Rottenberg
Bunkier jest schronem dla sztuki. Przestrzenią, w której możemy odciąć się na chwilę od kontekstów towarzyszących nam na co dzień lub je wyciszyć i w niezakłócony sposób przebywać ze sztuką. To miejsce spotkań, które uwrażliwia, gdzie stykają się ze sobą: historyczny charakter otoczenia oraz odważna, modernistyczna wizja architektki Krystyny Tołłoczko-Różyskiej; sztuka artystów i artystek krakowskich oraz światowe trendy artystyczne; sztuka ugruntowana i o określonej pozycji oraz świeże, młode spojrzenie, które nie boi się eksperymentować.
The Kisokaido route through Japan was ordained in the early 1600s by the country’s then-ruler Tokugawa Ieyasu, who decreed that staging posts be installed along the length of the arduous passage between Edo (present-day Tokyo) and Kyoto. Inns, shops, and restaurants were established to provide sustenance and lodging to weary travelers. In 1835, renowned woodblock print artist Keisai Eisen was commissioned to create a series of works to chart the Kisokaido journey. After producing 24 prints, Eisen was replaced by Utagawa Hiroshige, who completed the series of 70 prints in 1838.
Both Eisen and Hiroshige were master print practitioners. In The Sixty-Nine Stations along the Kisokaido, we find the artists’ distinct styles as much as their shared expertise. From the busy starting post of Nihonbashi to the castle town of Iwamurata, Eisen opts for a more muted palette but excels in figuration, particularly of glamorous women, and relishes snapshots of activity along the route, from shoeing a horse to winnowing rice. Hiroshige demonstrates his mastery of landscape with grandiose and evocative scenes, whether it’s the peaceful banks of the Ota River, the forbidding Wada Pass, or a moonlit ascent between Yawata and Mochizuki.
Taken as a whole, The Sixty-Nine Stations collection represents not only a masterpiece of woodblock practice, including bold compositions and an experimental use of color, but also a charming tapestry of 19th-century Japan, long before the specter of industrialization. This TASCHEN volume is sourced from one of the finest surviving first editions and revives the series in our compact anniversary edition.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
