W tej strefie zapraszamy czytelników tak zwane artystyczne dusze po książki z kategorii Sztuka. Polecamy szereg publikacji o sztuce i jej historii,ciekawostki i portfolia artystów, eseje, albumy, książki o malarstwie, rzeźbiarstwie, architekturze oraz histoii fotografii. Biografie ciekawych artystów, książki i powieści przedstawiające fascynujące losy malarzy i osób uwiecznianych na obrazach. W tym dziale tylko ksiązki ze sztuka w tle.
Wielcy kompozytorzy to książka dla wszystkich miłośników muzyki. Można tu znaleźć informacje m.in. o Georgu Friedrichu Hndlu niemieckim kompozytorze późnego baroku, geniuszu kompozycji polifonicznych, Karolu Szymanowskim najsłynniejszym polskim kompozytorze I połowy XX w., czerpiącym inspirację z kultury ludowej, o Piotrze Czajkowskim słynnym rosyjskim kompozytorze i pianiście, który potrafił w muzyce łączyć klasyczną formę z romantycznymi założeniami programowymi, Stanisławie Moniuszce najwybitniejszym polskim kompozytorze, dyrygencie i pedagogu, Witoldzie Lutosławskim wybitnym polskim kompozytorze XX w., który wyniósł polską muzykę do rangi światowej i był współorganizatorem Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Współczesnej Warszawska Jesień oraz o wielu innych wybitnych twórcach, którzy zapisali się w historii dzięki swoim niepowtarzalnym dziełom.Piękna szata graficzna, kolorowe zdjęcia i reprodukcje obrazów oraz ciekawe teksty.
Nowe wydanie albumu, zawierającego ponad 50 prac pochodzących ze zbiorów Muzeum Narodowego w Krakowie, stanowi syntetyczny przegląd technik, którymi posługiwał się Wyspiański - w książce zaprezentowane zostały dzieła wykonane akwarelą, pastelem, jak również malarstwo olejne.
Olga Boznańska - najwybitniejsza polska malarka okresu Młodej Polski, tworząca w nurcie realizmu i impresjonizmu. Znana jako doskonała portrecistka, ale także malarka martwych natur, studiów wnętrz i pejzaży. Tworzyła w Monachium oraz w Paryżu, gdzie w 1937 roku zdobyła Grand Prix na Wystawie Światowej. Malarstwo artystki charakteryzuje lekkość w operowaniu barwami, których paleta zawężała się do ciemnych tonów: brązów, zieleni, szarości i czerni, kontrastowanych akcentami bieli i różu. Do najbardziej znanych dzieł malarki należą m.in.: "Dziewczynka z chryzantemami", "Portret kobiety", "Dziewczynka z koszem jarzyn w ogrodzie" czy "Portret panny Dygat".Album stanowi wybór najlepszych prac Olgi Boznańskiej z całego okresu jej twórczości. Czytelnik znajdzie w nim ponad 50 znanych i mniej znanych reprodukcji, uzupełnionych wstępem poświęconym twórczości artystki.
Kolejny album z serii Malarstwo przedstawia życie i twórczość jednej z najważniejszych i najoryginalniejszych polskich artystek XX wieku - Zofii Stryjeńskiej - "księżniczki malarstwa polskiego". Jej przepełnione duchem słowiańskim prace zachwycają wielobarwnością i porywają żywiołowością. Są świadectwem niezwykłej wyobraźni, humoru i niepowtarzalnego talentu. Zaprezentowane w książce reprodukcje pochodzą ze zbiorów muzealnych oraz kolekcji prywatnych w Polsce i na świecie. Nowe wydanie albumu.
Kolejny zeszyt do kolorowania, tym razem prezentujący dzieła Jacka Malczewskiego. To propozycja skierowana do wszystkich miłośników kolorowanek oraz sztuki polskiej, którzy nie tylko podziwiają dzieła największych malarskich mistrzów, ale także sami chętnie sięgają po plastyczne przybory. Zeszyt zawiera ilustracje 14 reprodukcji obrazów Jacka Malczewskiego. Obok zdjęcia danego dzieła umieszczono szablon do samodzielnego pokolorowania. Dzięki temu każdy kolorujący będzie mógł w swojej wersji zbliżyć się do oryginału lub przeciwnie - nadać obrazkowi własne barwy, zmieniając jego dotychczasowy charakter.
Drugi zeszyt do kolorowania z dziełami Tamary Łempickiej to propozycja skierowana do wszystkich miłośników kolorowanek oraz sztuki polskiej, którzy nie tylko podziwiają dzieła największych malarskich mistrzów, ale także sami chętnie sięgają po plastyczne przybory. Znajdziemy w niej ilustracje 14 reprodukcji Tamary Łempickiej. Obok zdjęcia danego dzieła znajdziemy szablon do samodzielnego pokolorowania. Dzięki temu każdy kolorujący będzie mógł w swojej wersji zbliżyć się do oryginału lub przeciwnie - nadać obrazkowi własne barwy, zmieniając jego dotychczasowy charakter. Książka ta przeznaczona dla wszystkich, niezależnie od wieku, daje możliwość bliższego poznania sztuki artystki, odkrycia w sobie plastycznych talentów, ale przede wszystkim - pozwala przyjemnie i kreatywnie spędzać wolny czas.
To jest książka o codziennym projektowaniu i zwykłej architekturze. Trochę też o życiu.
Autor zabiera nas na spacer po warszawskim Grochowie. Zagląda do swojej dawnej szkoły podstawowej. Włóczy się po bliższej i dalszej okolicy. Obserwuje pracę grupy projektowej Centrala. Dociera też do Dessau (gdzie przeżywa pewne rozczarowanie). Zaprasza do swojej pracowni. Opowiada o niepowodzeniach, porażkach, komicznych sytuacjach. Ale także o spotkaniach i o ludziach, dzięki którym ten fach bywa taki fajny.
Przeczytamy o tym, co łączy design z literaturą. Poznamy opowieści o zgubnych skutkach nadużywania wykrzykników, ambiwalentnym uroku piktogramów i burzliwych związkach typografii z rewolucją. Przyglądając się estetyce transparentów, dowiemy się, dlaczego bunty społeczne tak bardzo potrzebują odpowiedniego designu.
„Gościnne występy” zbierają niektóre wykłady Marcina Wichy dla studentek i studentów uczelni artystycznych oraz teksty o projektowaniu publikowane w prasie.
Niezapomniany, wielki, czarujący. Mistrz Grał postacie od dziesiątków lat działające na wyobraźnię Polaków: a to Misia Uszatka, któremu dał swój głos. A to drania oferującego tanie usługi lub postać wyznającą miłość do pani Moniki w piosenkach Wasowskiego i Przybory, czyli w niestarzejącym się Kabarecie Starszych Panów. Kreował postacie komediowe – w filmach Barei, w teatrze, w telewizji – ale także nikczemnego hrabiego Horvatha w serialu Janosik. Przy tym stwarzał charaktery idealnie pasujące do sztuk Sławomira Mrożka. Wnikliwa biografka, autorka bestsellerowego Kobusza, odkrywa, że Mieczysław Czechowicz był kimś innym, niż nam się zdaje. Jakie tragiczne wydarzenia z młodości spowodowały, że nawet na scenie bał się, gdy ktoś celował do niego z pistoletu? Czy pomimo powszechnego uznania, jakie budził, zmarł w poczuciu niespełnienia? Czemu zawdzięczał swój występujący jednocześnie komizm i liryzm? Dlaczego ciągle go kochamy? Autorka dotarła do osób najbliższych artyście – mogła opowiedzieć nam pierwszym tak głęboko o miłości jego życia. Oto pierwsza biografia legendarnego artysty! Hanna Faryna-Paszkiewicz – doktor historii sztuki, pracownik naukowy Instytutu Sztuki PAN w latach 1980–2009, autorka książek o Warszawie, monografii o Marii Morskiej i Marii Jehanne Wielopolskiej oraz artykułów do pisma „Architektura”. Wydała stale cieszącą się zainteresowaniem czytelników biografię Kobusz. Jan Kobuszewski z drugiej strony sceny.
Choć od premiery 40-latka minęło prawie 50 lat, wciąż uznawany jest on za jedną z najlepszych polskich produkcji telewizyjnych i cieszy się niesłabnącą sympatią widzów. W swojej nowej książce Rafał Dajbor przedstawia czytelnikom kulisy powstawania serialu i próbuje dotrzeć do źródeł jego kultowego statusu, a także zrozumieć wpływ jednej z ulubionych komedii obyczajowych Polaków na kulturę popularną.
Nauka rysowania jeszcze nigdy nie była tak prosta! Dla wszystkich miłośników kotów, którzy chcieliby oddać ich słodycz i piękno na ilustracjach. Dzięki tej książce nauczysz się, jak w 10 krokach przekształcić proste formy w idealny wizerunek kota w wielu pozach. Stworzysz ponad 50 portretów, m.in. łagodnego ragdolla, przyjaznego main coona czy po prostu uroczego pręgowanego kociaka zwiniętego w kłębek na dywaniku.
Nauka rysowania jeszcze nigdy nie była tak prosta! Jeśli kochasz konie i kucyki i chcesz uchwycić ich piękno na rysunkach, ta książka jest dla Ciebie! Dzięki niej nauczysz się, jak w 10 krokach przekształcić proste formy w idealny wizerunek konia w różnych pozach. Do wyboru masz ponad 50 ras: od szlachetnego konia pełnej krwi arabskiej, przez świetnie skaczącego wierzchowca hanowerskiego, po odpornego na chłody kuca szetlandzkiego.
Bogato ilustrowany katalog wystawy o sztuce niezależnej lat 80. zawiera reprodukcje prac prawie pięćdziesięciu artystów aktywnych w okresie bojkotu instytucji wystawienniczych po wprowadzeniu stanu wojennego w 1981 roku w Polsce oraz fotografie Erazma Ciołka, Chrisa Niedenthala, Jarosława Macieja Goliszewskiego i Tadeusza Boruty dokumentujące wystawy w kościołach, pracowniach twórców oraz spontaniczne działania artystyczne na ulicach miast. Teksty historyków sztuki przybliżają fenomen kultury niezależnej w Polsce okresie schyłku komunizmu oraz sztukę tworzoną w ówczesnej Czechosłowacji w latach 80.
„Dzięki świetnej warstwie graficznej katalogu otrzymujemy przypomnienie znakomitych i ważnych wciąż dokonań polskiej sztuki lat 80. Wtedy to artystom chciało się intensywnie tworzyć dzieła o niezwykłej symbolice i sile wyrazu, niezależnie od politycznych okoliczności, które z wielu powodów – nie tylko cenzury – zwykle bywają niekorzystne dla twórczości”.
„Autorzy wystawy i książki polemizują z dotychczasowymi ustaleniami krytyków sztuki, którzy fenomen polskiej sztuki lat 80. usiłowali przedstawić ze świeckiej perspektywy. To intencja godna poparcia, jak każdy wysiłek kontestujący status quo w polskiej kulturze artystycznej, w której – poza krótkimi okresami polemicznych zrywów – dominują postawy przystosowawcze”.
Fragmenty recenzji książki dr. hab. Jana Stanisława Wojciechowskiego, teoretyka sztuki, artysty, profesora Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie
Artystki i artyści
Maria Anto, Piotr Augustynek, Zbigniew Bajek, Grzegorz Bednarski, Krzysztof M. Bednarski, Maciej Bieniasz, Tadeusz Boruta, Tadeusz Brzozowski, Ewa Ciepielewska, Erazm Ciołek, Mirosław Dembiński, Zbigniew Maciej Dowgiałło, Jarosław Maciej Goliszewski, Ryszard Grzyb, Zbylut Grzywacz, Barbara Jonscher, Jerzy Kalina, Marian Kępiński, Marek Kijewski, Grzegorz Klaman, Grzegorz Królikiewicz, Jerzy Kośnik, Paweł Kowalewski, Stanisław Markowski, Jerzy Medyński, Aldona Mickiewicz, Piotr Młodożeniec, Jarosław Modzelewski, Andrzej Możejko, Eugeniusz Mucha, Chris Niedenthal, Grzegorz Pabel, Włodzimierz Pawlak, Janusz Petrykowski, Jerzy Piotrowicz, Stanisław Rodziński, Teresa Rudowicz, Jan Rylke, Marek Sapetto, Jacek Sempoliński, Bożena Sienicka, Stanisław Sobolewski, Leszek Sobocki, Jacek Sroka, Teresa Stankiewicz, Wiesław Szamborski, Tomasz Tatarczyk, Jerzy Tchórzewski, Krzysztof Tchórzewski, Andrzej Wajda, Ireneusz Walczak, Jacek Waltoś, Włodzimierz Wasyluk, Ryszard Woźniak
Eugeniusz Morawski (1876-1948) - jedna z najbarwniejszych i najciekawszych postaci polskiej muzyki pierwszej połowy XX wieku. Pomimo tego przez wiele lat był całkowicie zapomniany, a jeśli już o nim pamiętano, to tylko ze względu na to, że był rzekomym "wrogiem" Karola Szymanowskiego. Najnowsze badania rzuciły na postać Morawskiego zupełnie nowe światło. Był świetnym kompozytorem, a jego barwne, nastrojowe dzieła zasługują na poznanie, odkrywanie i na częstsze wykonania. Jako wpływowy pedagog uczył orkiestracji najważniejsze postaci polskiej muzyki drugiej połowy XX wieku, na czele z Lutosławskim i Panufnikiem. Działał jako niepodległościowiec, prężny organizator przedwojennego życia muzycznego oraz malarz. Pomimo tych wszystkich aktywności oraz wartości samej muzyki - Morawski został zapomniany. Tymczasem zarówno po części awanturniczy żywot tego twórcy, jak i sama muzyka - zasługują na pamięć i poznanie.
„W moim początku jest mój kres” – Aby Warburg mógłby powtórzyć za Eliotem, który sam z kolei parafrazował motto Marii Stuart. Rzadko się zdarza, by życie uczonego humanisty splatało się tak nierozerwalnie z przedmiotem badań, a także z poszukiwanymi narzędziami interpretacji. Co więcej, biografia Warburga sama jest materiałem niezwykłym, wielobarwnym obrazem technicznych i duchowych przemian epoki. Jeśli Atlas Mnemosyne – dzieło kryjące w sobie mitologię „niedokończenia”, dzieło „późnego wieku” – uznać za spełnienie wieloletnich dążeń, to Warburg okazałby się człowiekiem odznaczającym się nieprzeciętną konsekwencją, polegającą na wypróbowaniu różnych ścieżek w dążeniu do napisania i zobrazowania dziejów ludzkiej ekspresji, uparcie powracającej do swoich pierwotnych matryc. Najważniejszymi pytaniami, które zadawał Warburg, zawsze były: Jakie treści duchowe i emocje kryją się za obrazami? Czym jest życie obrazów?
Książka ta ukazuje fenomen, jakim jest japoński film animowany, posługując się przykładem twórczości Studia Ghibli. Autorzy analizują kolejno produkcje studia, zwracając uwagę na zawarte w nich motywy, przesłanie, koncepcję, inspiracje rodzime i zachodnie oraz filozofię. Podkreślają szerokie spektrum tematyczne filmów oraz kunszt związany z samą techniką animacji. To niezwykle cenne źródło wiedzy dla badaczy współczesnej kultury popularnej, filmoznawców, ale również i dla wielbicieli japońskiej animacji.
Magda Kosińska-Król zabiera czytelników w podróż przez fascynujący świat sitcomów, ukazując ich wpływ na kulturę oraz społeczeństwo. Seriale komediowe zostały zaprezentowane jako tytułowe antidotum na rozmaite problemy czy zjawiska pojawiające się w Stanach Zjednoczonych i życiu Amerykanów. Wśród opisanych produkcji znajdują się między innymi: Flintstonowie, Rodzina Addamsów, M*A*S*H, The Cosby Show, Kroniki Seinfelda, Przyjaciele, Biuro czy Współczesna rodzina.
Jednak autorka nie ogranicza się tylko do popularnych tytułów – przybliża także seriale mniej znane polskim widzom, a równie warte uwagi ze względu na ich znaczenie w popkulturze i historii amerykańskiej telewizji. Nie brak też w książce anegdot związanych z tworzeniem kultowych serii, a spośród faktów i ciekawostek wyłaniają się fascynujące portrety niezwykłych osobowości.
"Antidotum. Historia amerykańskich seriali komediowych" jest doskonałym przewodnikiem po historii telewizyjnych komedii, które nie tylko dostarczały rozrywki, ale również miały głęboki wpływ na świadomość społeczeństwa. To niezwykle interesująca lektura dla wszystkich, którzy chcą poznać kulisy i okoliczności, w jakich rodziły się klasyczne produkcje.
Jerzy Pleśniarowicz (1920 – 1978) – poeta, tłumacz literatury białoruskiej, czeskiej, słowackiej, rosyjskiej, ukraińskiej, reżyser teatralny i radiowy, dramaturg, animator kultury.
Autor Ballady o ułanach i innych wierszy (1987), antologii Wiersze z Rzeszowskiego (1974), monografii Kartki z dziejów rzeszowskiego teatru (1985), współautor Antologii poezji ukraińskiej (1978), autor Wierszy i przekładów wierszy (2018), Przekładów prozy (2019), Przekładów dramatów cz, 1 – 3 (2020 – 2021), tomu O poezji i recytacji, o dramacie i teatrze (2021).
Kolejny tom Pism Jerzego Pleśniarowicza: Teatr w Rzeszowie gromadzi wszystkie teksty napisane przez kierownika literackiego Teatru Ziemi Rzeszowskiej, następnie Teatru im. Siemaszkowej (w latach 1952 – 1974) na temat tradycji teatralnych Rzeszowa (cykle: O czym mówią stare afisze, Kartki z dziejów rzeszowskiego teatru, Wanda Siemaszkowa) oraz opracowane na podstawie materiałów zebranych przez Jerzego Pleśniarowicza: Kalendarium: Życie teatralne w Rzeszowie w latach 1830 – 1939 i Słownik teatrów amatorskich Rzeszowa 1845 – 1918. Są tu także teksty poświęcone pierwszemu zawodowemu teatrowi Podkarpacia, powstałemu po II wojnie światowej (cykle: Pierwsze dwudziestolecie, Świadectwa, Ludzie rzeszowskiego teatru oraz Od „Wesela” do „Wesela”. Repertuar Teatru w Rzeszowie 1944 – 1964).
Tworzący książkę zbiór wypowiedzi o polskim teatrze lat 70.i dramacie lat 80., w innej postaci już wcześniej publikowanych, został skomponowany w sposób tak przemyślany i konsekwentny, że kompozycja tomu współdecyduje o znaczeniach całej pracy. Nie tylko bowiem wyznacza pole obserwacji autora, mieszczące się pomiędzy teatrem śmierci a śmiercią teatru, ale także pozwala wydobyć rzecz najważniejszą — diagnozę kondycji teatru (i rzeczywistości) schyłku XX wieku.
Z krakowskiego punktu obserwacyjnego ujawniają się trzy podstawowe właściwości naszego życia teatralnego. Dwie z nich uderzają na pierwszy rzut oka: to dominacja przestrzeni międzytekstowej, w której toczy się wszechogarniający dialog dramatów i spektakli oraz zabsolutyzowanie awangardowego nakazu wolności tworzenia, usprawiedliwiającego wszelkie działania artystyczne. Nie dziwi więc, że śmierć Kantora, ostatniego wcielenia prawdziwego awangardzisty, symbolicznie zamyka historię teatru nie tylko lat 70. i 80., ale i całej, napiętnowanej wymogiem awangardowości współczesnej formacji kulturowej, wziętej w „nawias” przez dwóch wielkich twórców krakowskich: Wyspiańskiego i Kantora.
Ostatnia, trzecia cecha naszego życia teatralnego, kształtowanego przez mijającą na naszych oczach formację, to przeczucie a następnie wiedza o tym, że ludzki dramat został w XX wieku zmiażdżony przez nie-ludzką (zatem i nie-boską) formę, będącą wieloodmianową postacią śmierci.
To najważniejszy problem tej doskonałej książki, w której sztuka teatru mówi głosem Kasandry — nigdy, jak wiadomo, niewysłuchanej.
z recenzji profesor Dobrochny Ratajczakowej
Krzysztof Pleśniarowicz: profesor zwyczajny Uniwersytetu Jagiellońskiego, założyciel i kierownik Katedry Kultury Współczesnej UJ, współtwórca Instytutu Kultury UJ. W latach 1994-2000 dyrektor Cricoteki, Ośrodka Dokumentacji Sztuki Tadeusza Kantora, w latach 2008-2016 prodziekan Wydziału Zarządzania i Komunikacji Społecznej UJ. Od 5 XI 1977 do 13 XII 1981 recenzent teatralny „Dziennika Polskiego”.
Autor m. in. książek: Teatr Śmierci Tadeusza Kantora (1990); Kantor. Artysta końca wieku (1997); Dylemat jedynego wyjścia. Absurd w dramacie u schyłku realnego socjalizmu (2000); The Dead Memory Machine. Tadeusz Kantor’s Theatre of Death (2004); Pogodzić Mrożka z Grottgerem. Ostatnie chwile przed Dwustuleciem Sceny Narodowej w Krakowie (2005); A Halott Emlékek Gépezete. Tadeusz Kantor Halálalszínháza (2007); Kantor (2018); Przestrzenie deziluzji. Dwudziestowieczne modele dzieła teatralnego (2020), Wschodni dramat absurdu u schyłku sowieckiego bloku (2021). Edytor pism Maurice’a Maeterlincka, Tadeusza Kantora i Jerzego Pleśniarowicza.
) Nie nie żądam ideału, bo wiem, że ideał jest nieosiągalny, ale żądam wiary, że on istnieje, i żądam, aby robić wobec niego rachunek sumienia zawodowego. Żądam od każdego teatru służby ideowej aby teatr choćby w skromnym zakresie wiedział, czego chce, i aby robił wszystkie wysiłki dla realizacji swych zamierzeń. () Żądam ukrócenia egoizmów osobistych, żądam od młodych szacunku do tych starszych, którzy coś umieją i cierpliwości starszych do młodzieży, która nic nie umie. Żądam, aby każdego dnia starać się, aby praca i atmosfera była lepsza, a nie gorsza. () Nie chcę, abyście byli świątkami. Żądam ach czy to nie za dużo? S u m i e n i a! I coraz to powiększających się szeregów tych, którzy przyjmują odpowiedzialność za Sztukę w teatrze. (Stefan Jaracz, Testament)
XX + XXI. Galeria Sztuki Polskiej to nowo otwarta wystawa stała, będąca kontynuacją Galerii Sztuki Polskiej XX wieku. Prezentuje twórczość polskich artystów działających na przełomie XIX i XX wieku (secesja, Młoda Polska, ekspresjonizm), w okresie międzywojnia (ekspresjoniści, formiści, koloryści, twórcy awangardowi), w czasach powojennych do roku 1989 (socrealizm, taszyzm, malarstwo materii, surrealizm, ekspresjonizm abstrakcyjny, nowa figuracja, sztuka zaangażowana, abstrakcja geometryczna i konceptualizm), a także w ostatnim trzydziestoleciu. Po raz pierwszy w przestrzeni stałej galerii znalazły się grafika artystyczna oraz obiekty ze szkła.XX + XXI wiek dzieła sztuki polskiej w Muzeum Narodowym w Krakowie Towarzyszący wystawie album XX + XXI wiek. Galeria Sztuki Polskiej składa się z dwóch części. W pierwszej przedstawiono historię galerii sztuki współczesnej w Muzeum Narodowym w Krakowie, sięgającą początków tej instytucji (1879), omówiono też bliżej jej zbiory, w tym kolekcję malarstwa, rzeźby, prac graficznych, ceramicznych oraz szkła. W drugiej części zaprezentowano około 200 wybranych dzieł wielu z nich towarzyszą opisy pozwalające umiejscowić je w kontekście twórczości ich autorów, a także powiększenia ukazujące istotne szczegóły czy fakturę prac. Uzupełnieniem albumu jest spis obiektów, które można zobaczyć w nowo powstałej galerii prezentującej sztukę polską XX i XXI wieku.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
