Starość, o której mówi Przybylski, bardzo odległa jest od pogodnego, konsolacyjnego mitu złotej jesieni, wedle którego ostatnie lata życia to czas spokoju, dystansu, mądrości. Celem ?Baśni zimowej? jest gwałtowne zakwestionowanie wspomnianego mitu, pokazanie starości jako czasu degradacji i cielesno-duchowego cierpienia, jako okresu ostatecznej utraty złudzeń i nadziei.?( Marian Stala) ?Książka przekracza wszystkie dotychczasowe miary? (Piotr Śliwiński) ?Przybylski jest interpretatorem natchnionym, zdolnym do takiego rozumienia i przeżywania sztuki, które staje się częścią jego osobowości, jego egzystencji.? (Helena Zaworska)

Nasze społeczeństwo wypiera istnienie śmierci. Jednak śmierć jest nieunikniona i musimy zmierzyć się z pytaniem, jak sobie z nią radzić. Akceptacja własnej skończoności pomaga odkryć prawdziwy sens życia. Czerpiąc z wiedzy o postawach wobec śmierci i umierania zarówno w naszej, jak i w innych kulturach, Elizabeth Kübler-Ross dostarcza nam wielu pouczających odpowiedzi na te i inne pytania. Przedstawia szerokie spektrum punktów widzenia, włączając poglądy duchownych, lekarzy, pielęgniarek, socjologów oraz osobiste rozliczenia z doświadczeniami osób zbliżających się do śmierci i pogrążonych w żałobie. Autorka przekonuje, że akceptacja śmierci jako części ludzkiego rozwoju dostarcza klucza do sensu ludzkiej egzystencji.

Ludzie na walizkach to zbiór rozmów Szymona Hołowni z osobami, które choroba, nieszczęśliwy wypadek albo zły los doprowadziły na granicę życia i śmierci. Czy stamtąd widać więcej? Jaki sens ma cierpienie? Jak nie poddać się zwątpieniu? Co o życiu mogą nam powiedzieć ci, którzy na własnej skórze przekonali się, jak bardzo jest ono kruche? Wśród bohaterów książki znaleźli się nie tylko pacjenci i ludzie chorzy, ale również ich najbliżsi oraz lekarze - z ludzkim bólem zmagający się na co dzień w życiu zawodowym. O dramatycznych wyborach, z jakimi przyszło im się zmierzyć, rozmówcy Hołowni opowiadają jednak bez ckliwości, za to z ogromnym dystansem i mądrością

Ożywione dyskusje w mediach, parlamencie, szkole, salach uniwersyteckich czy spotkaniach towarzyskich świadczą, że odwieczny spór filozofii moralności na temat samobójstwa nie stracił na aktualności, a zalegalizowanie eutanazji w kilku państwach dowodzi wciąż aktualności tematu i potrzebie jego opracowania.

Nagrody Darwina służą, jak wiadomo, upamiętnieniu osób, które przyczyniły się do przetrwania naszego gatunku w długiej skali czasowej przez eliminację swoich genów z puli genów ludzkości w nadzwyczaj idiotyczny sposób. Jaki? Na przykład przez piłowanie gałęzi, na której się siedzi, lub grą w rosyjską ruletkę półautomatycznym pistoletem. Najnowsza edycja Nagród Darwina obfituje w kolejne przykłady niewyczerpanej ludzkiej pomysłowości a rebours. Są one jak zwykle podzielone na kategorie (m.in. „Pojazdy”, „Woda”, „Kobiety”, „Zwierzęta”, „Broń”), a każdą z kategorii poprzedza interesujący wstęp o mniej lub bardziej popularnonaukowym charakterze. To prawdziwa rozkosz czytać Nagrody Darwina. Rozbawią was do łez. San Francisco Weekly Skonasz ze śmiechu! Die Zenit Uroczo zabawne; świetna przestroga – przypomina, dlaczego nie warto tracić zdrowego rozsądku. The Baltimore Sun

Autor: Henri Sanson SJ, ur. 1918, teolog, autor pracy doktorskiej na temat św. Jana od Krzyża. Blisko 50 lat życia spedził w Algierii. Opublikował wiele książek z zakresu duchowości, teologii, filozofii, socjologii religii i pedagogiki. Obecnie mieszka w Marsylii. Aby nasza egzystencja była autentyczna, powinna, niezależnie od wieku, w którym jesteśmy, mieć kształt umierania i zmartwychwstania. Starość będzie cudowna, kiedy, poprzez śmierć, będzie zapowiadać zmartwychwstanie. Rzecz w tym, by stopniowo dla wszystkiego umierać, a zmartwychwstawać dla Tego, który jest wszystkim we wszystkich. Szczególnym powołaniem osób w podeszłym wieku jest trwanie w mistycznej komunii z Bogiem

Jest to nowoczesny podręcznik uwzględniający najnowsze osiągnięcia w dziedzinie geriatrii oraz współczesne rozwiązania w opiece geriatrycznej. Publikacja została podzielona na trzy części. Część I zawiera charakterystykę procesu starzenia, w części II omówiono specyfikę chorobowości u starszych pacjentów z uwzględnieniem aspektów postępowania pielęgniarskiego w wybranych patologiach, natomiast część II jest poświęcona organizacji opieki nad starszym pacjentem.

Starzenie się jest procesem fizjologicznym i należy do kolejnych etapów ludzkiego życia. Nie możemy go uniknąć, ale dzięki aktywności fizycznej i diecie bogatej w makro- i mikroskładniki możemy wpłynąć na nasze samopoczucie i stan zdrowia. Autorzy poradnika podają cenne wskazówki dotyczące zaleceń żywieniowych dla osób w wieku starszym. Zwracają uwagę na interakcje suplementów diety z przyjmowanymi lekami. Czytelnik znajdzie w naszej publikacji również przykładowe jadłospisy, które pomogą w codziennym komponowaniu posiłków. Książka zawiera praktyczne porady i zalecenia specjalistów z Instytutu Żywności i Żywienia; mogą z niej korzystać zarówno pacjenci, jak i lekarze podstawowej opieki zdrowotnej. Spis treści Wstęp Sytuacja demograficzna w Polsce i na świecie, ze szczególnym uwzględnieniem osób w wieku starszym Co rozumiemy przez starzenie się organizmu? Przyczyny niedoboru makro- i mikroskładników u osób w wieku starszym Konsekwencje nieprawidłowego żywienia i małej aktywności fizycznej u osób w wieku starszym Zalecenia żywieniowe dla osób w wieku starszym Praktyczne wskazówki do realizacji zaleceń żywieniowych dla osób w wieku starszym Znaczenie wody u osób w wieku starszym i zalecenia dotyczące spożycia płynów Zażywanie suplementów u osób w wieku starszym Przykładowe jadłospisy dla osób w wieku starszym Piśmiennictwo

W swojej nowej książce Deepak Chopra stara się odpowiedzieć na odwieczne pytanie człowieka: co dzieje się z nami po śmierci? I twierdzi – odwołując się do wielu dowodów, najnowszych odkryć naukowych oraz wielkich tradycji religijnych – że na końcu naszego życia wkraczamy w nowy etap tej samej duchowej podróży, w której jesteśmy obecnie. Jest to w istocie fascynująca podróż na wiele poziomów świadomości. Płynie stąd najdonioślejsze przesłanie: rozumiejąc istotę tej podróży, możemy bez lęku przejść na drugą stronę, a to, kogo spotkamy w życiu po śmierci, i czego doświadczymy, będzie odzwierciedleniem naszych obecnych przekonań, oczekiwań i poziomu naszej świadomości. Tutaj i teraz kształtujemy to, co wydarzy się w życiu po śmierci. Przybliżając życie po śmierci do chwili obecnej, Deepak Chopra otwiera przed nami ogromne nowe, twórcze perspektywy. A kiedy pojmiemy, że to wszystko jest jedną rzeczywistością, odrzucimy nasze irracjonalne lęki i zyskamy niezwykłe poczucie własnej wewnętrznej mocy.   Fragment książki Wspomnienie - życie pozagrobowe Pisząc tę książkę o życiu po śmierci, wracałem wspomnieniami do opowieści, które w dzieciństwie słyszałem w Indiach. Metafory są doskonałym sposobem uczenia dzieci, toteż wiele spośród tamtych historii na trwałe zapisało się w mojej pamięci. Postanowiłem więc osnuć treść tej książki na historiach, jakie słyszałem w domu, w pobliżu świątyń i w szkole, i mam nadzieję, że czytelnika zachwyci świat, w którym bohaterowie walczą z siłami ciemności, aby narodzić się w świetle. W tej historii bohaterką jest kobieta, Sawitri, a wrogiem, którego musi ona pokonać, jest Pan Śmierci - Jama. Pewnego dnia Jama pojawia się u niej na podwórku i czeka, aż jej mąż, drwal, wróci z pracy - aby go ze sobą porwać. Sawitri jest przerażona. Co mogłoby powstrzymać Pana Śmierci przed spełnieniem jego nieubłaganej misji? Bez trudu potrafiłem wyobrazić sobie te postacie. Bałem się o Sawitri i z niepokojem czekałem, jak potoczy się jej walka ze Śmiercią. Świat tamtych bohaterów gładko łączył się z moim, ponieważ Indie z okresu mego dzieciństwa nie różniły się bardzo od Indii starożytnych. Chciałbym zatrzymać się na chwilę, by wyjaśnić, jakie znaczenie miały wówczas dla ludzi śmierć i życie pozagrobowe. Fragment ten może wydać ci się bardzo ezoteryczny w swej wymowie. Jeżeli tak, możesz do niego powrócić później, po przeczytaniu całej książki. Choć jest on tajemniczy i egzotyczny, od tego właśnie zacznę. W czasach mego dzieciństwa czymś najbardziej magicznym była przemiana. Samą śmierć uważano za krótki przystanek w niekończącej się wędrówce duszy, kiedy to wieśniak mógł stać się królem - i na odwrót. Dzięki temu, że dusza mogła przeżywać nieskończenie wiele żywotów, doświadczała ona setek wzlotów i upadków. Śmierć niczego nie kończyła; otwierała drogę do licznych przygód. Lecz na głębszym poziomie podejście typowego Hindusa polega na tym, iż nie tęskni on za trwałością. Kropla wody staje się parą, której nie widać, ale która materializuje się w skłębionych chmurach. Z chmur znów spada na ziemię deszcz, tworząc rwące rzeki i w końcu łącząc się z morzem. Czy w tej drodze kropla wody umarła? Ależ nie. Na każdym etapie pojawia się ona w innej postaci. Podobnie złudne jest przekonanie, że mam zawsze to samo ciało zamknięte w czasie i przestrzeni. Każda kropla wody w moim organizmie mogła być poprzedniego dnia oceanem, chmurą, rzeką lub źródłem. Przypominam sobie o tym, gdy zbyt ciasno krępują mnie więzy codziennego życia. Na Zachodzie uważa się, że świat pośmiertny przypomina świat materialny. Raj, piekło i czyściec znajdują się w jakimś odległym miejscu nad sklepieniem niebieskim lub pod ziemią. W Indiach z czasów mojego dzieciństwa uważano natomiast, że życie pozagrobowe nie jest miejscem, lecz stanem świadomości. Kosmos, którego ty i ja obecnie doświadczamy - a więc drzewa, rośliny, ludzie, domy, pojazdy, gwiazdy i galaktyki - to tylko świadomość, przejawiająca samą siebie z określoną częstotliwością. Gdzieś w czasoprzestrzeni istnieją równolegle inne wymiary. Gdybym zapytał moją babcię, gdzie znajduje się niebo, wskazałaby dom, w którym mieszkaliśmy - nie tylko dlatego, że panowała w nim atmosfera miłości, ale też dlatego, że w przekonaniu babci w jednym miejscu mogło swobodnie istnieć wiele światów. Analogicznie, jeśli słuchasz koncertu orkiestrowego, widzisz, że gra ze sto instrumentów, a każdy zajmuje określone miejsce w czasie i przestrzeni. Możesz słuchać tej symfonii jako całości lub, jeśli wolisz, skoncentrować uwagę na wybranym instrumencie. Obecność jednej częstotliwości nie wypiera obecności innych. Będąc dzieckiem, nie zdawałem sobie z tego sprawy, ale kiedy chodziłem po zatłoczonym rynku Delhi, gdzie mieściło się więcej ludzi, niż można to sobie wyobrazić, ów świat, którego nie potrafiłem dostrzec, był jeszcze bardziej tłoczny. W powietrzu, którym oddychałem, pełno było różnych odgłosów, pisku aut, ptasich śpiewów, fal radiowych, promieni rentgenowskich, promieniowania kosmicznego i niepomierny ogrom cząsteczek subatomowych. Wokół mnie istniało nieskończenie wiele rzeczywistości. Wszystkie częstotliwości w przyrodzie istnieją równolegle, chociaż my doświadczamy tylko tego, co widzimy. To naturalne, że obawiamy się tego, czego nie możemy zobaczyć, a ponieważ śmierć umyka przed ludzkim wzrokiem, reagujemy na nią strachem. Ja z pewnością nie byłem odporny na ten lęk. Śmierć domowego zwierzaka martwiła mnie i zasmucała; śmierć dziadka, która nastąpiła nagle w środku nocy, wstrząsnęła mną do głębi. Mój młodszy brat krążył wokół domu i z płaczem pytał: „Gdzie on jest? Gdzie on jest?". Dopiero po wielu latach zrozumiałem, że poprawna odpowiedź powinna była brzmieć: „Tutaj i wszędzie".    Życie po śmierci Spis treści Podziękowania 6 Wspomnienie - życie pozagrobowe 7 CZĘŚĆ I Życie po śmierci 29 Rozdział l Śmierć u drzwi 31 Rozdział 2 Lekarstwo na umieranie 47 Rozdział 3 Śmierć spełnia trzy życzenia 59 Rozdział 4 Ucieczka przed pętlą 71 Rozdział 5 Droga do piekła 87 Rozdział 6 Duchy 99 Rozdział 7 Niewidzialna nić 113 Rozdział 8 Zobaczyć duszę 129 Rozdział 9 Dwa magiczne światy 143 Rozdział 10 Przetrwać burzę 165 Rozdział 11 Przewodnicy i posłańcy 183 Rozdział 12 Sen trwa 199 CZĘŚĆ II Obowiązek udowodnienia 225 Rozdział 13 Czy akasza naprawdę istnieje? 229 Rozdział 14 Myślenie poza mózgiem 249 Rozdział 15 Mechanizm tworzenia 277 Epilog Maha samadhi 293 Przypisy 299

Pod tym nieco prowokacyjnym tytułem kryje się książka będąca zapisem pogodnej, choć przecież całkiem poważnej, rozmowy o jednym z najważniejszych wydarzeń w życiu każdego człowieka - jego śmierci. Ojciec Joachim Badeni i przeprowadzająca z nim rozmowę Alina Petrowa-Wasilewicz polecają każdemu refleksję nad śmiercią w czasach, gdy z jednej strony stała się ona tematem tabu i można przeżyć życie bez głębszych przemyśleń nad nią, a z drugiej kwitnie cywilizacja śmierci wymierzona w bezbronnych, słabych, chorych, starych, słowem tych, którzy swoim istnieniem zakłócają błogie niemyślenie o śmierci. Rozsądny człowiek nie powinien uciekać od przemyślenia śmierci. Śmierć własna to nie teoria, to wydarzenie, które nastąpi!

Życie nie jest tym, czym się wydaje. Czy czasami miewasz to dziwne uczucie znane jako deja vu? Czy zdarza ci się przewidywać, co się za chwilę stanie? Czy kiedykolwiek wyraźnie poczułeś, że to, co zamierzasz zrobić, to właściwa (bądź błędna) droga? Wszystkie te odczucia mogą wskazywać na twoją nieśmiertelność. Niniejsza książka przedstawia niesamowitą teorię opartą na solidnych podstawach naukowych: teorię głoszącą, że śmierć jednostki jest niemożliwa z punktu widzenia nauki.Korzystając z najnowszych odkryć z dziedziny neurologii, fizyki kwantowej i badań nad świadomością, Anthony Peake dowodzi, że nigdy nie umieramy. Po przeczytaniu tej książki zrozumiesz, jaki sens ma twoje życie, oraz dowiesz się, w jaki sposób następnym razem możesz uczynić je lepszym.

„Wymiana symboliczna i śmierć” to obok „Symulakrów i symulacji” najbardziej znane i bez wątpienia najważniejsze dzieło zmarłego w tym roku filozofa. Inaczej niż w społecznościach pierwotnych czy tradycyjnych, w nowoczesnych społeczeństwach wymiana symboliczna już nie istnieje, tym bardziej jako forma społecznej organizacji. Być może właśnie dlatego symboliczność nawiedza nas niczym zmarły; jak żądanie wciąż uchylane przez prawo wartości. Idea Rewolucji od czasów Marksa próbowała to prawo obalić, jednak prędko przekształciła się w Rewolucję według Prawa. Psychoanaliza także żywi się tą obsesją, ale jednocześnie odwraca ją i wpisuje w indywidualną nieświadomość, redukując do Prawa Ojca, kastracji i znaczącego. Zawsze i wszędzie to samo – Prawo. Tymczasem, gdy przekroczymy wszystkie rodzaje ekonomii, te polityczne i te libidalne, dostrzeżemy kształtujący się nowy schemat stosunków społecznych, opartych na eksterminacji wartości. Schemat ten sięga wprawdzie do struktur pierwotnych, lecz jawi się jako radykalna utopia i zwolna przenika wszystkie poziomy dzisiejszego społeczeństwa. Właśnie ów schemat stał się przedmiotem analizy w niniejszej książce, w swych rejestrach tak rozmaitych, jak praca, moda, ciało, śmierć, czy język poezji.

Jedna z najpopularniejszych i najbardziej chyba poruszająca książka Wilbera, stanowiąca zapis historii niezwykłej miłości dwojga ludzi, którzy pokochali się od pierwszego dotknięcia. Każdy znajdzie w niej odbicie swoich najgłębszych tęsknot, pragnień i lęków, swojej wrażliwości i siły. Dzięki tej lekturze łatwiej rozeznać się we własnej prawdzie, we własnych mistyfikacjach i w wątpliwościach umysłu. W tę piękną opowieść Wilber potrafił wpleść objaśnienia i komentarze do wielkich tradycji duchowych, od chrześcijaństwa począwszy, a na buddyzmie skończywszy. Prowadzi rozważania o istocie medytacji, o związkach psychoterapii i duchowości oraz o naturze zdrowia i umiejętności uzdrawiania.

Autorka od wielu lat stara się wprowadzić do andragogiki i gerontologii badania biograficzne i myśl biograficzną, jako metody pracy z ludźmi dorosłymi i starszymi. Od lat o tym pisze i mówi przy różnych okazjach, prowadzi seminaria w oparciu o tę metodę. Lansuje tematy, które wydają się kluczowe dla andragogiki: dorosłość, role społeczne rodziców, starość, a ostatnio podróż jako projekt edukacyjny, pamięć serca, pamięć szkoły, rola przeszłości w życiu, środowisko niewidzialne oraz zegar społeczny.

Kiedy umiera matka lub ojciec, objawia nam się tajemnica życia. Właśnie w tych chwilach, kiedy jesteśmy najbardziej ludzcy, najmocniej dotykamy tego, co nas z sobą wiąże, odkrywamy ukryte głębie życia, Henri J.M. Nouwen W tym intymnym, do głębi poruszającym opisie śmierci swojej matki Henri Nouwen przedstawia subtelne zaproszenie dla wszystkich pogrążonych w żałobie do otwarcia się na głębszy sens wiary i nadziei. Pisząc z charakterystyczną dla siebie prostotą i szczerością, opowiada o swoim doświadczeniu cierpienia, zamętu i wątpliwości, które przeżywają wszyscy pogrążeni w żalu. Co ważniejsze, prowadzi czytelnika do zrozumienia, że pomimo całego zamętu - nawet pośród niego - obecny jest Bóg,

Niekwestionowanie najlepsze, najbardziej profesjonalne opracowanie psychologii starzenia się. Podstawowa lektura dla psychologów klinicznych i terapeutów. "The Psychologist" Zrozumiały, bogaty w materiał źródłowy tekst, który jest przystępny i dobrze się go czyta. "British Journal of Social Work" Trudno znaleźć zagadnienie psychogerontologiczne, które zostałby tu pominięte. Książka ta jest kompletna, ujmuje problem z każdej możliwej perspektywy. Jako wprowadzenie Psychologia starzenia się jest bezkonkurencyjna i z pewnością pretenduje do stania się klasyką. Gorąco polecam tę książkę każdemu, kto pragnie zrozumieć psychologiczny proces starzenia się. "Nursing Standard" Profesor Ian Stuart-Hamilton prowadził prace badawcze w Age and Cognitive Research Centra na University of Manchester, a następnie został pierwszym pełnoetatowym wykładowcą psychologii na University of Buckingham. Obecnie jest wykładowcą na wydziale psychologii University College w Worcester.

Gdy umiera bliski człowiek, naturalnym sposobem radzenia sobie z tą stratą staje się dla żyjących żałoba po nim. Śmierć dziecka jest wydarzeniem szczególnie bolesnym. W przypadku aborcji możliwość przeżywania żałoby po stracie dziecka zostaje zablokowana. Tymczasem pełne i prawidłowe przeżycie żalu po stracie dziecka jest warunkiem odzyskania zdolności do osobistego rozwoju i przeżywania radości życia. Andrzej Winkler, psycholog i psychoterapeutaTowarzystwo Odpowiedzialnego RodzicielstwaWiele dotychczas powiedziano i napisano o moralnym aspekcie aborcji, jak również o propozycjach rozwiązań prawnych, odnoszących się do tego zjawiska. Lecz co z ludźmi, których dotyczy ono bezpośrednio? Bowiem w tle społecznych dyskusji rozgrywa się dramat tysięcy osób, którzy w jakiś sposób zostali uwikłani w koszmar aborcji. Czyż nie powinniśmy raczej dołożyć wszelkich starań, by ulżyć rodzicom i ich dzieciom, zranionym doświadczeniem aborcji i zaproponować im życzliwą i kompetentną pomoc?Temu właśnie ma służyć niniejsza książka, napisana w duchu empatii, współczucia i zrozumienia.Autorka wyjaśnia w niej m.in.: najczęstsze powody decyzji o aborcji czym jest zespół poaborcyjny jak rozpoznać i zrozumieć swoje przeżycia w jakich dziedzinach życia ujawnia się negatywny wpływ aborcji jakie skutki wywiera aborcja na ojców i rodzeństwo utraconego dziecka. jak ważne jest dzielenie się osobistym doświadczeniem w grupach wsparciaKsiążka zawiera praktyczne wskazówki dla kobiet: jak przezwyciężyć syndrom poaborcyjny jak podźwignąć się z głębokiego kryzysu duchowego i psychicznego jak poradzić sobie z niszczącymi skutkami aborcji jak zrehabilitować sens życia i znaczenie człowieczeństwa jak odzyskać pokój z Bogiem i z ludźmi jak na powrót odnaleźć swoje miejsce w codzienności.Jeżeli kobieta nie wybaczy sobie aborcji, może zacząć się potępiać. Gdy do tego dojdzie, będzie widzieć tylko zło, jakie wyrządziła, a jej pogarda do siebie stanie się nie do zniesienia. W końcu zacznie myśleć o samobójstwie i może nawet targnąć się na swoje życie. Dla własnego bezpieczeństwa powinna zmierzyć się z prawdą o aborcji, której się poddała, zanim życie straci dla niej sens. Autorka

Dla takich osób, które nieraz wiele lat niosły przez życie cierpienie związane ze śmiercią kogoś bliskiego albo z inną bolesną stratą – często nie zdając sobie sprawy, jak głęboko w ich psychice tkwią te uczucia i jak mocno wpływają na ich życie – jest przeznaczona ta książka. Wierzę, że znajdą w niej przynajmniej po części odpowiedzi na niektóre pytania, stawiane sobie od dawna, jak choćby: „Dlaczego szczęście tak starannie mnie omija?” albo „Co mi przeszkadza ułożyć sobie dobre kontakty z najbliższymi?”. Anna Dodziuk.

Stale obecna perspektywa śmierci – nie jako przerażającej, ciemnej siły, która budzi w nas bunt i rozpacz, lecz jako nieuchronnego, naturalnego zwieńczenia naszego rozwoju, stanowiącego część ogromnego procesu przemijania – uczy nas cenić ulotne piękno otaczającego świata, jedyność każdego dnia i każdego zdarzenia. Tak rozumiem sens pozornie paradoksalnego zdania, że zajmowanie się śmiercią pozwala nam pełniej żyć. Anna Dodziuk.

Książka niezwykle szczera, dotykająca spraw bolesnych, o których rzadko się mówi. Książka o trzyosobowej rodzinie i o Historii, o doświadczeniu zagłady trwającym w następnych pokoleniach.