Nikt z nas nie jest wieczny, starość i umieranie jest częścią naszego życia. Ból po utracie ukochanych ludzi jest wielki. Jak pogodzić się z odchodzeniem najbliższych, ukochanych ludzi? Jak uporać się z żałobą po ich śmierci kiedy wydaje się, że straty już nikt i nic nie uleczy? na te i inne pytania odnajdziecie Państwo odpowiedź w znanych publikacjach Elizabeth Kübler-Ross czy Renaty Arendt Dziurdzikowskiej. Znajdziecie tutaj też lekturę na temat przebiegu żałoby u dzieci i nastolatków, dla których takie traumatyczne przeżycia są bardzo ciężkie do zrozumienia.
Czy można wybaczyć Bogu nieszczęście, które nas spotkało? Z punktu widzenia teologii w takim stawianiu sprawy kryje się błąd. Od Boga, będącego wyłącznie dobrem, nie może pochodzić nic złego. Nie możemy więc Bogu przebaczyć, bo wybaczyć można tylko winowajcy. Pytanie to zawiera jednak istotną prawdę psychologiczną. Jeśli ufamy Bogu jak Ojcu, a nas lub naszych bliskich spotyka nieszczęście, czujemy się przez Niego opuszczeni, prawie zdradzeni, trudno nam ponownie Mu zawierzyć. Uciekamy od Boga, rozpoczynamy samotny bieg. Wydaje nam się, że to Bóg był sprawcą naszej tragedii. Doświadczenie takie stało się udziałem autora niniejszej książki, pastora Piotra Gąsiorowskiego. W wypadku zginęła jego ukochana żona. Po tym tragicznym zdarzeniu musiał przebyć drogę do pojednania i ponownego zawierzenia Bogu. Piotr Gąsiorowski dzieli się swoimi doświadczeniami, tym, jak w jego przypadku przebiegał proces „przebaczenia Bogu”. To droga od poczucia krzywdy, żalu i wyrzutów kierowanych do Boga ku pokojowi serca i pojednaniu. U końca tej drogi zawsze musi pojawić się świadomość, że tak naprawdę nie Bogu musimy przebaczyć, ale raczej sobie i bliźnim. Bogu musimy ponownie zaufać, otworzyć się na Niego, by przyjąć Jego miłość i łaskę. Najtrudniejsze słowa Modlitwy Pańskiej: bądź wola Twoja! Niezwykle osobisty tekst o dramacie płynącym z niepojętych wyroków Opatrzności. Głębokie psychologiczne świadectwo zmagania uczuć i przekonań. Polecam tę lekturę każdemu, kto sam zmaga się z własnym stosunkiem do Boga. Sam odczułem świadectwo zawarte w tej książce jako niezwykle szczery głos o intymnym dramacie. Krzysztof Zanussi
Czy śmierć to koniec wszystkiego, czy dopiero początek? Co tak naprawdę dzieje się z ciałem i duszą umierającej osoby? Jak jest po drugiej stronie? Po czym poznać, że nawiedziła cię dusza bliskiej ci osoby, i jak się w takiej chwili zachować? Odpowiedzi na te i wiele innych fundamentalnych pytań, które człowiek stawia sobie od zarania dziejów, udziela osoba, która zmarła i opowiedziała o tym, co ujrzała po drugiej stronie. Dr med. Elisa Medhus – twardo stąpająca po ziemi lekarka specjalizująca się w chorobach wewnętrznych – nie wierzyła, że po śmierci może istnieć coś jeszcze. Całą swoją wiarę pokładała w nauce i racjonalnym podejściu do otaczającego ją świata. Ten światopogląd jednak runął, kiedy ukochany syn Elisy, Erik, popełnił samobójstwo, a wokół niej zaczęły się dziać dziwne rzeczy, których nie potrafiła w żaden sposób wyjaśnić: przesuwające się i znikające przedmioty; niewytłumaczalne zapachy; sprzęty, które same się uruchamiały lub nagle przestawały działać. Erik umarł, ale powrócił z zaświatów, aby w najdrobniejszych szczegółach, w sposób tragiczny i jednocześnie podnoszący na duchu, opisać własne doświadczenia oraz udzielić odpowiedzi na temat charakteru dusz, śmierci oraz życia po życiu ? odpowiedzi, które potencjalnie mogą na zawsze zmienić nasze życie. Wzruszające rozmowy, jakie odbyły się pomiędzy nim a jego matką, to dowód na to, że miłość nigdy nie umiera i nie może jej zniszczyć nawet śmierć. Odkryj tajemnice życia i śmierci!
Formalnie praca dotyczy poszerzającej się w krajach Zachodu ?modzie? na kremację zwłok zmarłych i coraz większego przyzwolenia na to zarówno w opinii społecznej, jak i w decyzjach Kościołów chrześcijańskich. Stajemy więc przed intrygującym pytaniem: jakie są przyczyny tego swoistego ?trendu?? Jest bowiem rzeczą oczywistą, iż musi to być związane ze zmianą naszego stosunku do śmierci, do zmarłych i do form naszego ?dialogu? z nimi. W książce znajdujemy wiele interesujących przemyśleń na ten temat.
[Z recenzji prof. dra hab. Włodzimierza Pawluczuka]
Tematem przewodnim książki jest charakterystyka współczesnych polskich seniorów jako użytkowników komputera i internetu. Przedstawiono tu analizy oparte na wynikach szeroko zakrojonych badań własnych na temat aktywności seniorów podejmowanych w sieci z uwzględnieniem ich wieku, płci oraz cech osobowości i dobrostanu psychicznego. Ponadto prezentowane są wyniki dotyczące kompetencji seniorów w zakresie korzystania z internetu. Zalety publikacji to przede wszystkim:
Wyniki prezentowane w książce dotyczą unikatowej, szczególnie interesującej, zarówno dla badaczy internetu jak i rozwoju człowieka, grupy użytkowników. Są nimi osoby, które z internetem zetknęły się w późnym okresie swojego życia. Każde następne pokolenie ludzi starych będzie już takim, które rozpoczęło używanie interentu we wczesnej młodości albo w wieku dziecięcym.
Przedstawiono w niej badania, w których po raz pierwszy eksperymentalnie oceniano rzeczywiste kompetencje seniorów, a nie tylko – jak dotychczas – deklarowane.
W książce zawarte zostały wnioski teoretyczne i praktyczne, których wykorzystanie powinno przyczynić się do przeciwdziałania wykluczeniu cyfrowemu seniorów.
Wejdź do mrocznego świata medycyny sądowej.
Poznaj najbardziej tajemnicze przypadki ludzkich śmierci.
Wraz z Jan Garavaglią, prowadzącą program Doktor G - lekarz sądowy, wkraczamy do prosektorium - miejsca ponurego, lecz skrywającego wiele fascynujących opowieści. To tutaj autorka rozwiązuje zagadki najbardziej niezwykłych i tajemniczych zgonów. Towarzysząc jej podczas sekcji zwłok, będziemy świadkami wielu zaskakujących i szokujących odkryć, które rzucą światło na sekrety naszego ciała.
Dlaczego wysportowana i prowadząca wyjątkowo zdrowy tryb życia kobieta umiera nagle w nocy? Czy opiekunka dziecka rzeczywiście udusiła półtorarocznego chłopca? Czy naga kobieta, znaleziona przed własnym domem, padła ofiarą gwałciciela i mordercy? Najnowsze techniki medycyny sądowej, wieloletnie doświadczenie, wiedza oraz niebywała intuicja doktor Garavaglii pozwalają nam odkryć, dlaczego niektórzy ludzie umierają w tak nagły i nieoczekiwany sposób.
Śmierć bliskiego człowieka porusza nas do głębi. Pojawiają się zwykle pytania o przyczynę śmierci, o sens cierpienia, o współodpowiedzialność – niepokoi świadomość, że nie uczyniło się wszystkiego, co było w naszej mocy. Doświadczenie osamotnienia przygniata dotkliwie swym ciężarem. Nierzadko zdarza się jednak, iż daje szansę nowego spojrzenia na własne życie. Ważne stać się mogą sprawy, które nie miały dla nas wcześniej większego znaczenia.
Książka ta adresowana jest nie tylko do ludzi pogrążonych w żałobie i smutku, ale i do tych wszystkich, którzy chcieliby nauczyć się im współczuć i lepiej ich zrozumieć.
Jacques Gauthier jest autorem wcześniejszej pozycji wydanej nakładem wydawnictwa W drodze – "Kryzys wieku średniego". Tym razem prezentujemy książkę o kryzysie wieku emerytalnego – sześćdziesiątce, andropauzie i menopauzie. To poradnik dla osób starzejących się, w którym autor ujął wiedzę o biologii starzejącego się organizmu i psychologii. Gauthier jest poetą, a to sprawia, że książka Po pięćdziesiątce nie jest popularnym poradnikiem psychoanalizy czy medycyny.
"Po pięćdziesiątce nie stoimy już przed wyborem zawodowym, ale przed wyborem życiowym. Nie staramy się o awans społeczny, ale staramy się być sobą. To nie jest już
time is money ludzi interesu, ale time is free poetów. Nasz czas jest bogaty dzięki swej darmowości. Jest wielka pokusa, by rzucić się w wir licznych aktywności, zamiast zatrzymać się, aby wsłuchać się w puls czasu, który nadaje tempo. Mamy się teraz nauczyć nic nie robić, dając sobie chwile wolności, otaczać się kojącymi barwami, powrócić do wartości duchowych."
Poronienia – zrozumieć rodziców po stracie to pierwszy w Polsce tak wyczerpujący zbiór wypowiedzi-świadectw rodziców dotkniętych śmiercią dziecka nienarodzonego, a także obszernych artykułów osób zajmujących się problemem towarzyszenia rodzicom po stracie: lekarzy, duszpasterza, psychologa-terapeuty oraz teologów świeckich i duchownych. Szeroko omówiona jest kwestia interpretacji teologicznej wiary w życie pozagrobowe nieochrzczonych, zmarłych dzieci. Jednym z podjętych tu wyczerpująco aspektów jest także sytuacja prawna dziecka zmarłego w wyniku naturalnego poronienia oraz możliwość grzebania zwłok dzieci zmarłych przed narodzeniem.
Któryż rodzic nie chciałby oszczędzić swemu dziecku przykrych doświadczeń? Wiemy jednak, że w życiu jest czas na łzy radości i smutku, na słońce i deszcz, na życie i śmierć. Nie mamy pełnej kontroli nad tym, co nas spotyka. Ale nie jesteśmy zupełnie bezradni.
W czasach, kiedy wielu ludzi próbuje uciec od mówienia o śmierci, autorka uważa, że smutek po stracie bliskich to naturalne ludzkie uczucie. Dzieciom wolno się smucić z powodu śmierci bądź rozstania z ukochanymi osobami. W tym czasie należy im jednak z miłością towarzyszyć i pomagać we właściwym wyrażeniu ich uczuciowego stanu. Bo smutek wewnętrznie przepracowany, owocuje. Tylko dzieci, które przeżywając ból, otrzymują wsparcie rodziców i opiekunów, wychodzą z tego doświadczenia wzmocnione.
W ciągu ostatnich lat problem starzenia się społeczeństw stał się wyzwaniem globalnym. Dotyczy już nie tylko gospodarek rozwiniętych. Dotychczasowe środki łagodzące skutki zmian demograficznych stały się niewystarczające, a próby dopasowania systemu emerytalnego do nowej sytuacji poprzez zwiększanie podatków może spowodować poważne konsekwencje gospodarcze i społeczne.
W książce zaprezentowano czynniki warunkujące zmianę sytuacji demograficznej i rynku pracy oraz doświadczenia wielu państw w zapobieganiu negatywnym konsekwencjom starzenia się ludności. Opisano różne podejścia do finansowania emerytur, sposoby efektywniejszego wykorzystania siły roboczej, które pozwoliłyby jednocześnie na dalszy rozwój gospodarczy i poprawę warunków życia. Oprócz diagnozy autorzy przedstawili plan na przyszłość. Jest to prawdopodobnie najbardziej wyczerpująca i aktualna analiza makroekonomicznych skutków obecnych trendów demograficznych.
„Saul u wróżki z Endor” to pionierskie opracowanie, w którym Dawid Mielnik powraca do epizodu ze Starego Testamentu przedstawiającego pierwszego izraelskiego monarchę biorącego udział w seansie spirytystycznym, mającym na celu przywołanie ducha zmarłego proroka Samuela (1Sm 28,3-25). Autor traktuje ów biblijny tekst w sposób całościowy, interpretując go pod kątem analizy językowej, egzegetycznej i teologicznej. Jego książka – ogniskująca się wokół kwestii starożytnej nekromancji – stanowi nie tylko wyczerpującą pracę w ramach szeroko rozumianej biblistyki. Jest ona także wciągającą lekturą dla wszystkich chcących lepiej poznać kulturowy i religijny kontekst rytuałów, w których żywi usiłują nawiązać kontakt z zaświatami.
Twierdzenie o tabu śmierci we współczesnej kulturze należy odłożyć do lamusa. Kostucha przemawia dziś wieloma językami - przez media, psychoterapeutów, tanatologów, nowe formy danse macabre w sztuce wysokiej i kulturze popularnej, debaty o eutanazji, narracje o doświadczeniach śmierci klinicznej, dzienniki chorych, a także nowe role odgrywane przez trupa. Nie znaczy to, że śmierć nie jest czasem skrywana ani że zawsze do jej opisu znajdujemy właściwe słowa. Nie podejmujemy tego tematu na salonach (poza sytuacją zgonu celebryty), a samo umieranie zamyka się najczęściej w gettach hospicjów, domów opieki i za parawanem w szpitalach. Niechętnie też widziane jest sąsiedztwo domu pogrzebowego czy krematorium. Książka przybliża odpowiedź na pytanie: jaka jest więc ponowoczesna śmierć?
Wśród utworów polskiej poezji średniowiecznej wyróżnia się okazałością i artystyczną klasą udramatyzowany dialog nauczyciela z personifikacją śmierci, nazwany Rozmową mistrza Polikarpa ze śmiercią. Stanowi on owoc oryginalnej twórczości środkowoeuropejskiej. W niniejszej monografii – blisko pół wieku po dysertacji Czesławy Pirożyńskiej oraz ponad osiemdziesiąt lat od studiów Stefana Vrtla-Wierczyńskiego – gromadzimy aktualny stan wiedzy o tym dialogu, jego łacińskich źródłach i słowiańskich redakcjach. Udało nam się pozyskać nowe rozprawy przynoszące wyniki badań nad wersjami dialogu powstałymi w piśmiennictwie czeskim, chorwackim i ruskim.
Książka oświetla trzy rodzaje zagadnień badawczych: tło i podłoże powstania Rozmowy.., jej funkcjonowanie w kulturze, wreszcie zaś jej oddziaływanie bądź kontynuacje oraz trwanie wątków i tematów, jakie się niegdyś w niej skrystalizowały.
Margot Unbescheid od wielu lat wspiera matkę w opiece nad chorym na alzheimera ojcem. W swojej książce nie relacjonuje osobistego doświadczenia bezgranicznego bólu związanego z chorobą bliskiej osoby, ale opowiada bez upiększeń o rzeczywistości życia z chorym. Autorka udziela wielu cennych rad opiekunom i rodzinie chorego, z niezwykłą otwartością opisuje epizody z życia swojego ojca oraz własne zmagania z ośrodkami opieki zdrowotnej. Mówi o codziennym radzeniu sobie z nową sytuacją, o własnych lękach i zwątpieniu, a także o tym, jak poprzez trud życia z chorym zyskała poczucie własnej samodzielności i niezależności.
Śmierć jest jak miłość i niejedno ma imię. Mąż morduje swoją żonę za to, że była mu wierną!
Samobójstwo szympansa w ogrodzie zoologicznym!
Umarł ze strachu przed śmiercią!
Pękło mu serce na wieść, że otrzymał pracę!
Ryba, kot i kogut mordercami człowieka!
Jeleń upolował myśliwego!
W trzydziestych, dwudziestych i jeszcze wcześniejszych latach minionego stu¬lecia prasa niemal każdego dnia skrzętnie donosiła o osobliwych przypadkach, które doprowadzały ludzi i zwierzęta do śmierci. Niekiedy tragedie te były barw¬nie przedstawiane, a w ich opisywaniu nie szczędzono drastycznych szczegółów, tryskając przy tym cynizmem czy czarnym humorem. Tytuły i treści przedstawionych tu tragicznych zdarzeń są, poza drobnymi korektami, autentyczne i przytoczone niemal w całości.”
Patronat: Dzika Banda
Parafrazując znane powiedzenie, odnoszące się pierwotnie do prasy, można powiedzieć, że nic tak nie ożywia przekazu medialnego jak trup… W dobie komercjalizacji mass mediów oraz traktowania informacji wyłącznie w kategorii towaru i zysku, sensacja oraz rozrywka stały się swoistym paradygmatem wszelkich przekazów medialnych. W świecie mediów, jak i w innych wymiarach rzeczywistości, dokonuje się obecnie zmaganie między – najogólniej mówiąc – dwoma koncepcjami dziennikarstwa oraz przekazu medialnego. Pierwsza, inspirowana w decydującej mierze przez chrześcijańską etykę i hierarchię wartości wynikających z Dekalogu oraz ideałów Ewangelii, za fundamentalne przesłanie odnoszące się do mediów uważa prawdę, dobro i piękno; zdobywanie i przekazywanie informacji służyć powinno człowiekowi, który ma prawo do prawdy, oraz dobru
wspólnemu, by społeczeństwo, zwłaszcza w procesie globalizacji, poszukiwało dróg jedności i tworzenia wspólnoty ogólnoludzkiej. Swoistym przeciwieństwem tak pojmowanych fundamentów dziennikarstwa oraz przekazu medialnego jest sprowadzenie ich wyłącznie do poziomu przedsięwzięć biznesowych.
Parafrazując znane powiedzenie, odnoszące się pierwotnie do prasy, można powiedzieć, że nic tak nie ożywia przekazu medialnego jak trup… W dobie komercjalizacji mass mediów oraz traktowania informacji wyłącznie w kategorii towaru i zysku, sensacja oraz rozrywka stały się swoistym paradygmatem wszelkich przekazów medialnych. W świecie mediów, jak i w innych wymiarach rzeczywistości, dokonuje się obecnie zmaganie między – najogólniej mówiąc – dwoma koncepcjami dziennikarstwa oraz przekazu medialnego. Pierwsza, inspirowana w decydującej mierze przez chrześcijańską etykę i hierarchię wartości wynikających z Dekalogu oraz ideałów Ewangelii, za fundamentalne przesłanie odnoszące się do mediów uważa prawdę, dobro i piękno; zdobywanie i przekazywanie informacji służyć powinno człowiekowi, który ma prawo do prawdy, oraz dobru wspólnemu, by społeczeństwo, zwłaszcza w procesie globalizacji, poszukiwało dróg jedności i tworzenia wspólnoty ogólnoludzkiej. Swoistym przeciwieństwem tak pojmowanych fundamentów dziennikarstwa oraz przekazu medialnego jest sprowadzenie ich wyłącznie do poziomu przedsięwzięć biznesowych.
Jest to nowoczesny podręcznik uwzględniający najnowsze osiągnięcia w dziedzinie geriatrii oraz współczesne rozwiązania w opiece geriatrycznej. Publikacja została podzielona na trzy części. Część I zawiera charakterystykę procesu starzenia, w części II omówiono specyfikę chorobowości u starszych pacjentów z uwzględnieniem aspektów postępowania pielęgniarskiego w wybranych patologiach, natomiast część III jest poświęcona organizacji opieki nad starszym pacjentem.
Poradnik niezbędny dla emeryta, który pragnie się cieszyć życiem bez uszczuplenia zawartości portfela. Zachęca do działania, do walki z stereotypowym wyobrażeniem człowieka na emeryturze, który – jak mawiają satyrycy - nie wie, czy lepiej położyć się do łóżka wcześniej, by nie nudzić się przez cały wieczór, czy też przed północą, by nie nudzić się od rana.
Strach przed kolejnym dniem, niepewność, nastrój przygnębienia, poczucie wyobcowania, pustka, samotność, utrata chęci do życia, mogą się przytrafić każdemu. Kiedy jesteśmy czynni zawodowo, nie mamy czasu, by drobiazgowo analizować stany emocjonalne. W uwalnianiu się od negatywnych emocji pomaga nam praca zawodowa, obowiązki, codzienny kontakt z ludźmi.
Co począć w sytuacji, kiedy przeszliśmy na emeryturę, gdy odebrano naszej psychice i organizmowi wszystko, co daje aktywność zawodowa? Czy mamy poddać się losowi, zaakceptować biernie nowy etap naszego życia?
„Być emerytem to bardzo trudne zajęcie, bo polega głównie na zadawaniu się ze sobą” – powiadają twórcy mało życzliwych uwag.
Autor poradnika Jak się nie nudzić na emeryturze wychodzi z innego założenia:
Inspiruje i zachęca do działania.
Sugeruje, co zrobić z nadmiarem czasu, którego na emeryturze nie umiemy sobie wypełnić.
Podpowiada, jak dostrzec jasne strony „nowego życia”, jak zaplanować codzienność, poranki i wieczory, kiedy człowiek budzi się z niechęcią i wieczorem nie może zasnąć.
Podaje wiele adresów, wskazuje miejsca, gdzie warto się udać, choćby na chwilę.
Jego rady mogą okazać się lekarstwem na nudę, wskazówki – zachętą, bodźcem do zmiany sytuacji na lepsze.
Poradnik został przygotowany tak, aby między czytelnikiem a doradcą nawiązały się sympatia i porozumienie oparte na zaufaniu.
Zapoznajmy się najpierw ze spisem treści do poradnika Jak się nie nudzić na emeryturze, aby przekonać się do myśli Joanny Chmielewskiej: ”Lepiej grzeszyć i żałować. Niż żałować, że się nie grzeszyło”.
Tajemnica śmierci, zagadka odchodzenia, ciało i dusza…
Magdalena Rigamonti odsłania fizyczność i metafizykę śmierci w rozmowie z jedynym polskim balsamistą, przed którym ludzkie ciało nie ma żadnych tajemnic. Rozmawia o znakach, energii, zdarzeniach niewyjaśnionych i fizjologii człowieka, z którą mierzy się balsamista, przygotowując go do ostatniej drogi. Na co dzień nie przyjaźnimy się ze śmiercią, nie chcemy oglądać wypadków, chorób, zmarłych… To wszystko zmienia się w chwili, kiedy odchodzą najbliżsi. Wtedy zaczynają się trudne rozmowy i decyzje. Bliscy przychodzą do prosektorium pełni bólu, żalu, w rozpaczy i z poczuciem straty. A balsamista…? Ma ich zrozumieć, opanować emocje, przyjąć na siebie pierwsze uderzenie. Zapytać, czy mama chciałaby trzymać w rękach książeczkę do nabożeństwa, bo skoro tata nie trzymał, to ona mu w niebie przekaże. Jakiego koloru ma być szminka, jakie rajstopy, jak uczesać grzywkę. I dzieci, maleńkie nieżywe płody, które zaprzeczają logice istnienia, i zmarłe kobiety w ciąży. Czy do balsamisty przychodzą duchy? Podobno nie, bo on robi wszystko tak, jak zmarli by sobie życzyli. Nie boi się z nimi przebywać.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
