Studia zgromadzone w tomie ofiarowanym prof. Marii Wichowej przygotowali uczeni reprezentujący niemalże wszystkie ośrodki naukowe w Polsce, należący do kilku pokoleń, zajmujący się literaturą oraz kulturą staropolską i oświeceniową, a także historią i komunikacją. W zbiorze znalazły się prace m.in. Aliny Nowickiej-Jeżowej, Marioli Jarczykowej, Danuty Künstler-Langner, Andrzeja Wichra, Tomasza Pudłockiego, Anny Ryś, Małgorzaty Krzysztofik, Krystyny Stasiewicz, Krystyny Maksimowicz, Andrzeja Stroynowskiego, Marka Nalepy, Jacka Wójcickiego, Siergieja Nikołajewa. Badaniami objęto twórczość Przecława Słoty, Goeffreya Chaucera, Horacego, Jana Kochanowskiego, Owidiusza, Marcina Paszkowskiego, Szymona i Józefa Bartłomieja Zimorowiców, Antoniego Węgrzynowicza, Elżbiety Drużbackiej, Jędrzeja Kitowicza, Józefa Morelowskiego, Paula Rycauta, Gabriela Dzierżawina, Benedykta Chmielowskiego, Michaiła Bułhakowa i Olgi Tokarczuk. Podjęto kwestię recepcji antyku w twórczości pisarzy późniejszych, omówiono zagadnienie wiecznego szczęścia i nieśmiertelności, nakreślono recepcję imienia Maryi w kulturze, zajęto się rolą ubioru w kulturze dawnej, przedstawiono obraz korala w tradycji, dokonano analizy epitalamium duchownego, zaprezentowano badania nad wielorako rozumianą komunikacją literacką, historycznymi księgozbiorami, magią i alchemią, obrazem snu w trenach, epistolografią, encyklopedyzmem, poezją okolicznościową, oświeceniową translatologią, poezją rosyjską, humanistyką cyfrową oraz nad e-zinami.
Literaturoznawcza refleksja nad zagadnieniem pracy nie jest ani pierwsza, ani ostatnia w dziejach humanistyki uniwersyteckiej. Wciąż na nowo podejmowane są próby określenia kondycji homo sapiens z perspektywy homo faber. Rzecz w tym, by przełamywać stereotypy w postrzeganiu znaczenia pracy oraz demaskować zafałszowania. [...] Warto podkreślić, że w książce w oryginalny sposób zostały przedstawione zróżnicowane aspekty twórczego wysiłku ludzkiego. [...] Obecność i powtarzalność tematu pracy (etosu pracy) w tradycji kulturowej wynika z istoty kondycji człowieka, z ludzkiego losu, z konstrukcji ludzkiego bytu. [...] Temat pracy w literaturze i kulturze został potraktowany przez autorów publikacji jako świadectwo specyficznego przeżywania świata przez człowieka. Chodzi o dostrzeżenie sposobów estetyzowania rozmaitych form aktywności ludzkiej (zazwyczaj w powiązaniu z przesłankami i ocenami moralnymi).
Autorzy poszczególnych artykułów wychodzą z podobnych założeń badawczych. Wspólną cechą pozostaje tu rozumienie kategorii tematu jako zasadniczego elementu konstrukcyjnego utworu literackiego, malarskiego, filmowego. Punkty dojścia zaś uwarunkowane są przedmiotem badań oraz ich zakresem. Przykładowo: w tekście Michała Sadowskiego praca jest przede wszystkim dążnością do poprawiania warunków bytowych, w finale artykułu Aleksandry Goszczyńskiej pojawia się ocena różnic ustrojowych, cywilizacyjnych i moralnych, występujących między Imperium Osmańskim a chrześcijańską Europą.
Z recenzji prof. dr. hab. Tadeusza Błażejewskiego
Śmierć - nieunikniony kres ludzkiej egzystencji - jednakowo przeraża i fascynuje literatów oraz twórców kultury. Próbują ją poznać, zbadać, oswoić, opisać, niektórzy może nawet zaprzyjaźnić się. Jedni postrzegają śmierć poprzez doświadczenia, przekazy, objawienie religijne, inni próbują zmierzyć się z nią sami. Rezultatem tych różnorodnych u swej genezy, ale też w swym przebiegu poszukiwań są dzieła literackie oraz inne wszelkiego rodzaju artefakty.
Śmierć, w rzeczywistości nieuchwytna w swej istocie, jawi się w średniowieczu jako szkielet bądź rozkładające się zwłoki. Budząc przerażenie i szacunek zaprasza ludzi różnych stanów do swego tańca - danse macabre - tańca Śmierci. Straszy karą grzeszników, obiecuje rozkosze niebiańskie sprawiedliwym. Jest wpisana w porządek religijny. (…)
W literaturze po przełomie romantycznym, zwłaszcza XX-wiecznej, część twórców, jak i bohaterów, obcuje ze śmiercią, rezygnując z perspektywy religijnej. Niektórzy poszukują jej świadomie, przeprowadzają eksperymenty, pragną ustalić, gdzie jest granica między życiem a śmiercią, niejednokrotnie ją celowo lub przypadkowo przekraczają, pozostając przy życiu bądź znikając na zawsze po drugiej stronie. (…)
W literaturze spotykają się, często krzyżują bądź przenikają w opisach śmierci, obrazy wzniosłe i pełne makabry. Te dwa pojęcia nie wyczerpują wszakże całej bogatej palety doznań, jakie ze śmiercią kojarzymy. Wzniosłość i makabra stały się wszakże, jako własne przeciwieństwa, punktem wyjścia dla poszukiwań konferencyjnych podjętych w obszarze literatury i kultury (…).
Ze Słowa wstępnego
W monograficznej próbie znajdujemy studia na temat literackich zmagań ze śmiercią w twórczości m.in. Fabiana Birkowskiego, Franciszka Dionizego Kniaźnina, Jana Pawła Woronicza, Augusta Antoniego Jakubowskiego i Heinricha von Kleista, Juliusza Słowackiego, Anny Mostowskiej i Łucji Rautenstrauchowej, Bronisławy Ostrowskiej i Maryli Wolskiej, Henryka Sienkiewicza, Lucjana Rydla, Stanisława Piętaka, Anny Świrszczyńskiej i Anny Kamieńskiej, Jacka Kaczmarskiego, Edy Ostrowskiej, Susanny Clarke i Sarah Kane. Autorzy przyglądają się wzniosłości i makabrze w literackich obrazach śmierci od baroku po współczesność.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
