Socjologia to nauka systematycznie zajmująca się badaniem całego życia społecznego człowieka. Badane są chociażby społeczne reguły, procesy i kultury, które łączą lub dzielą ludzi. W tym dziale zatem proponujemy wszelkie fachowe podręczniki, poradniki i publikacje właśnie z dziedziny socjologii. Czytając nasze lektury zapoznasz się z podstawami psychologii, dzięki którym zrozumiesz istotę kształtowania konkretnych postaw, emocji i cech osobowości ludzkich, zgłębisz podstawy takich nauk jak: filozofia czy logika. Poza tym bedziesz mógł udoskonalić posiadane kompetencje interpersonalne, które przydadzą ci się zarówno w życiu zawodowym, jak i prywatnym.
Przeprowadzona w niniejszym opracowaniu analiza głównie penalnych aspektów aktywności medialnej ma na celu przybliżenie obszaru, na którym prawo karne przenika się z działalnością medialną. Już wstępna analiza orzecznictwa oraz dorobku doktryny przekonuje, że tematyka, o której mowa, jest znacznie mniej pogłębiona niż aspekty cywilistyczne lub administracyjnoprawne działalności medialnej.
Pamiętać należy, że to przepisy karne pełnią zasadniczą rolę w wyznaczaniu granic, w jakich może bez zakłóceń poruszać się wolna prasa. Stanowią jeden z podstawowych czynników determinujących treść takich pojęć, jak: wolność wypowiedzi, wolność słowa czy wolność prasy. Znaczenie norm prawnokarnie wartościujących zachowania skupiające się wokół wszelkich form aktywności prasowej lub szerzej medialnej jest w pełni dostrzegalne, gdy uświadomimy sobie, że wolne media to fundament porządku prawnego akceptowanego przez wszystkie demokratyczne państwa, których ustrój opiera się na sprawiedliwości społecznej i rządach prawa. Dlatego tak ważne jest, aby ingerencja ustawodawcy karnego w wolne media była wyważona i proporcjonalna do celów, które ma osiągnąć.
W prezentowanej pracy podjęto próbę określenia stopnia ingerencji prawa karnego w konstytucyjną wolność wypowiedzi, aby ustalić, czy pełni ono stawianą przed nim rolę środka ultima ratio. Odpowiedź na tak postawione pytanie pozwala bowiem ustalić poziom penalizacji prawa prasowego funkcjonującego w polskiej przestrzeni prawnej.
Konflikty etniczne i religijne, rozprzestrzeniające się konflikty wewnętrzne, terroryzm i przestępczość międzynarodowa stały się dominującymi zagrożeniami i wyzwaniami.
Sytuacja w obszarze MENA jako symbol konfliktu religijnego, powtarzające się zamachy terrorystyczne, masowe procesy migracyjne, radykalizacja oraz werbunek do organizacji terrorystycznych, moda na „ jihad” i wiele innych - zmieniło sposób patrzenia na bezpieczeństwo. Wszystko to uwypukliło znaczenie podłoża kulturowego dla bezpieczeństwa. Coraz częściej mówiono o bezpieczeństwie kulturowym, tym bardziej że zaczęto odczuwać w tej płaszczyźnie także negatywne wpływy globalizacji.
Książka ukazuje nowatorskie spojrzenie na bezpieczeństwo, łączy w sobie elementy kultury, religii oraz szeroko rozumianej propagandy. Prezentuje zjawisko „cool jihadu” jako efekt uboczny zmian cywilizacyjnych ale i wewnętrznych frustracji i problemu niedostosowania się. Ukazuje też rolę religii i kultury w metodach werbunku do organizacji terrorystycznych. Cool jihad to obowiązkowa książka dla wszystkich zainteresowanych tematyką bezpieczeństwa, w tym terroryzmu, propagandy oraz religii muzułmańskiej.
Czy pokój, harmonia społeczna i tradycyjne wartości są możliwe w dzisiejszym świecie? W. Julian Korab-Karpowicz, filozof polityki, autor wielu dzieł naukowych opublikowanych w Polsce i zagranicą, twierdzi, że tak. Przedstawia rozwiązanie, które jest idealistyczne, ale zarazem realne, ponieważ zakorzenione w samej naturze ludzkiej (tak jak była ona ujęta w klasycznej filozofii, sięgającej do Platona i Arystotelesa). W swojej książce roztacza wizję szczęśliwego społeczeństwa i dobrego państwa, która jest pozytywna i pełna nadziei. Jego myśl o harmonii społecznej jest oryginalna i twórcza. Dotyka takich zagadnień jak ewolucja ludzkości i teoria kwantowa. Pisze językiem przystępnym. Centralne miejsce w jego rozprawie zajmują "Zasady szczęśliwego społeczeństwa", siedem klasycznych zasad z wyjaśnieniem jak mogą być zastosowane w praktyce.
W świecie współczesnym nastaje coraz większe zrozumienie problemów człowieka z niepełnosprawnością. Coraz większy postęp w zakresie wiedzy humanistycznej i wiedzy medycznej przyczynia się do poznawania człowieka z niepełnosprawnością i uwzględniania jego realnych i rzeczywistych potrzeb, możliwości i ograniczeń. Zygmunt Bauman w swoich rozważaniach podkreśla, iż obecność ""obcych ponowoczesnych"" nie jest już dziś problemem. Chodzi więc o to, aby nie dążyć do wyeliminowania człowieka niepełnosprawnego, ale żeby nauczyć się z nim żyć i aby jakość wspólnego życia była satysfakcjonująca tak dla osób doświadczonych niepełnosprawnością, jak i zdrowych. W obliczu trudnej i złożonej codzienności osób z niepełnosprawnością pragniemy zaprezentować Czytelnikowi publikację, która z jednej strony ukaże różne perspektywy doświadczania niepełnosprawności, przybliżając zmagania z nią, z drugiej zaś wskaże praktyczne rozwiązania (szczególnie w sferze edukacji i rehabilitacji) ułatwiające wejście i bycie w społeczeństwie. Zebrane teksty dotyczą zarówno problematyki dorosłych osób z niepełnosprawnością, jak również i dzieci. B. Antoszewska, I. Myśliwczyk
Książka Piotra Sieradzkiego stanowi bardzo dobrą prezentację jednej ze współczesnych teorii socjologicznych średniego zasięgu, która znajduje zastosowanie w badaniu, opisywaniu i wyjaśnianiu społeczeństwa niemieckiego i polskiego, a także w badaniach marketingowych. Praca ta ma nie tylko dużą wartość naukową, ale i poznawczą gdyż do tej pory na polskim tynku wydawniczym nie ukazały się prace naukowe przedstawiające dokonania Gerharda Schulze. Aktualność książki Piotra Sieradzkiego potwierdzają kierunki przemian współczesnego społeczeństwa polskiego, które wymagają poszukiwania nowych narzędzi badawczych, pomocnych przy ich opisie i wyjaśnianiu. Praca ta może stanowić interesującą lekturę dla badaczy szeroko rozumianego życia społecznego, obejmującego jego wymiar społeczny, gospodarczy i kulturowy. Z recenzji wydawniczej ks. dr. hab. Stanisława Fela, prof. KUL
Reprezentanci diaspory arabskiej byli jednymi z pierwszych cudzoziemców spoza Europy przybyłych do Polski po zakończeniu II wojny światowej, a przed 1989 rokiem - przyjeżdżali bowiem do Polski na studia w ramach bilateralnych umów pomiędzy Polską a krajami arabskimi należącymi do obozu socjalistycznego. Przez ponad 45 lat polscy Arabowie byli uczestnikami między innymi transformacji Polski, etapów tworzenia polskiej polityki migracyjnej oraz podlegali stopniowo procesom integracyjnym. Diaspora ta nie doczekała się jednak do tej pory kompleksowej analizy, bo w przeciwieństwie do niektórych innych mniejszości w Polsce nie poddano jej szczegółowym badaniom.
Mam nadzieję, że ta publikacja wypełni pewną lukę w wiedzy o tej społeczności w Polsce, jej postawach wobec transformacji Polski (której data wyznacza umowny podział na starą i nową diasporę), procesach migracyjnych oraz interakcjach z Polakami i wewnątrz samej diaspory. Zaprezentowałem w niej także ogromną różnorodność, historię, kulturę oraz współczesną specyfikę świata arabskiego, często postrzeganego jako monolit. Tłem moich socjologicznych badań jest krótki opis historii stosunków oraz powiązań świata i kultury arabskiej z Polską.
Diaspora arabska jest specyficznym przykładem społeczności imigranckiej. Po pierwsze, tworzą ją głównie mężczyźni, po drugie, jest to grupa z jednej strony społecznie niewidoczna i nieznana, chociaż tematyka arabska pojawia się bardzo często w publicznym, najczęściej negatywnym, dyskursie, w kontekście zagranicznych złych wydarzeń o muzułmańsko-arabskiej genezie. Ich negatywna percepcja przenoszona jest na polski grunt, a członkowie diaspory w Polsce postrzegani są na podstawie stereotypów i wydarzeń mających swoje źródło poza Polską.
Przedstawiam więc postawy i opinie tej społeczności między innymi na temat transformacji Polski, szeroko pojętej polityki (i)migracyjnej (integracji, tożsamości, migracji) oraz kwestii związanych z modelem ewentualnej wielokulturowej Polski, porównując odpowiedzi członków starej i nowej diaspory oraz Polaków i arabskich respondentów. Opisuję też polsko-arabskie interakcje i codzienne problemy członków diaspory, warto bowiem pamiętać, że pod definicjami czy terminami typu: „respondent”, „imigrant”, „cudzoziemiec” czy „Arab” kryją się po prostu zwykli ludzie na zawsze uwięzieni w pułapce swojej etniczności. I to o nich przede wszystkim jest ta książka.
dr Mustafa Switat – absolwent Międzywydziałowych Środowiskowych Studiów Doktoranckich przy Wydziale Historycznym w Instytucie Stosowanych Nauk Społecznych Uniwersytetu Warszawskiego na kierunku socjologia, z dyplomem magistra psychologii Uniwersytetu Palackého. Autor kilkunastu artykułów o charakterze migracyjno-społecznym. Jego zainteresowania naukowe obejmują socjologię migracji, historię i procesy globalizacyjne, wielokulturowość, transfer kulturowy i psychologię kliniczną.
Książka poświęcona życiu i twórczości „polskiego Tertuliana”, jak nazywa Tadeusza Żychiewicza jej autor, powstała na podstawie archiwaliów należących do rodziny Żychiewiczów (rękopisów Tadeusza Żychiewicza, listów, rodzinnych pamiątek, fotografii), a także wywiadów z żoną Żychiewicza, Teresą Witkowską - Żychiewicz, publicystami Tygodnika Powszechnego - Jerzym Turowiczem, ks. Andrzejem Bardeckim, Zofią Morstinową, Józefą Henenelową, Andrzejem Szostkiewiczem. Nie dokumentuje ona ani nie relacjonuje życie i zawartą w bogatej spuściźnie teologicznej czy publicystycznej, twórczość tego wybitnego świeckiego teologa jakim był Żychiewicz. Autor stara się iść śladami Żychiewicza - od jego dzieciństwa, poprzez lata twórczości, aż po tyniecki cmentarz, gdzie spoczął Tadeusz Żychiewicz - by zostawić wyraźny ślad własnej refleksji, wrażliwości a także fascynacji twórczością i osobą wybitnego pisarza i apologety. Wypływa to z fascynacji stylem Żychiewicza i teologią jego medytacji biblijnych.
Autor odkrywa przed czytelnikiem kolejne etapy twórczości krakowskiego publicysty od poszukiwania twórczej drogi, poprzez całą epistolografię, medytację Biblii, hagiografię - jakże inną od klasycznych, zawierającą świętych „kanonizowanych” przez Żychiewicza - po apologię moralnego niepokoju. A wszystko to po to, by pokazać żychiewiczowskie poszukiwanie Kościoła idealnego.
Swoista triada „sztuka - religia - apologia” stanowi, zdaniem autora książki, pewną „stałą” całej twórczości Żychiewicza i na niej oparta jest jego narracja, którą snuje w biografii Żychiewicza. Obok, jakże dokładnej analizy twórczości „polskiego Tertuliana”, książka zawiera czasem bardzo intymne tropy z życia osobistego pisarza, które znajduje także swoje odzwierciedlenie w jego prywatnej epistolografii zamkniętej w szufladzie biurka.
Autor próbuje prześledzić korzenie ideologiczne multikulturalizmu, który zgłasza dziś aspiracje do przemiany zachodnich społeczeństw i który stał się bez mała religią polityczną naszych czasów. W jaki sposób do tego doszło? Jak zachodnim intelektualistom udało się narzucić pojęcie „szczególnych tożsamości”? W jaki sposób zdołali oni usunąć naszą „zwyczajną” tożsamość związaną z narodem czy rodziną? Co kryje się za kultem różnorodności? Początkiem tego procesu była rewolucja zainicjowana przez nową lewicę w maju 1968 roku. Dostrzegając powolny upadek marksizmu, nowa lewica uczepiła się pojęcia tożsamościowego egalitaryzmu, który miał się teraz stać nowym motorem historii. Krytyka zachodniej cywilizacji, dekonstrukcja tradycji, wymyślenie antyrasizmu – to tylko poszczególne etapy na drodze realizacji tego obłędnego projektu, który ostatecznie prowadzi do konfiskaty demokracji przez mniejszość. Analizując 50-letni okres życia intelektualnego od upadku marksizmu (na Zachodzie) do powstania kontrkultury – z jej kultem praw człowieka, ideologią antydyskryminacji, prymatem prawa nad polityką – nasz autor w sposób bezkompromisowy obnaża prawdziwe oblicze tego nowego autorytaryzmu kryjącego się pod niewinnie brzmiącym hasłem wielokulturowości.
Mathieu Bock-Côté jest socjologiem i wykłada na uniwersytecie w Quebeck. Jest autorem wielu książek i współpracownikiem licznych tytułów prasowych także w Europie.
Książka jest poświęcona problematyce mutyzmu wybiórczego (selektywnego), czyli zaburzeniu wieku dziecięcego, którego głównym objawem jest brak mowy w niektórych sytuacjach społecznych.
Wątpliwości i pytania na temat mutyzmu selektywnego towarzyszą rodzicom i ich opiekunom niemal na każdym etapie diagnozy i terapii. Publikacja ma na celu udzielenie odpowiedzi na możliwie najwięcej pytań, m.in.:
- Jakie są dzieci z mutyzmem wybiórczym, czego potrzebują?
- Jaką strategię postępowania przyjąć, by jego rozwój przebiegał harmonijnie?
- Czym grodzi nieleczony mutyzm wybiórczy?
- Dlaczego tak ważna jest współpraca pomiędzy rodzicami, terapią i placówką, do której uczęszcza dziecko?
Patronat: Forum Logopedy, mutyzmportal.pl, Poradnia Terapii Mutyzmu Mówię
To ostatnia z ksiąg Edmonda Jabesa. „Gościnność” to ostatnie z Jabesowskich słów kluczy…
Etyka gościnności – brzmi to wspaniale i zachęcająco. Ale nie powinniśmy dać się zmylić. Jabes jest jak najdalszy od miałkiego moralizowania, do którego przyzwyczaiła nas humanistyka ostatnich dwóch dekad. Nie ma u niego miejsca na te wszystkie strzeliste akty uznania i przyjęcia Innego, na niekończące się wezwania do tego, by odkryć Innego wokół siebie i w nas – które ostatecznie poprzestają na wprowadzeniu się w dobre samopoczucie i niebezpiecznym idealizowaniu owego tajemniczego „Innego”. Gościnność, o której myśli w tej księdze Jabes, to kategoria szorstka, wręcz brutalna. Podążanie szlakiem gościnności nie ma w sobie nic miłego, ba, może zgoła nawet nic ludzkiego.
[…] Gościnność jest etyką pustyni, miejsca, w którym nikt i nic nie może rościć sobie praw do własności, pierwszeństwa ani tym bardziej wysokiego urodzenia. Absolutnym priorytetem wszystkich istnień, które znajdą się na pustyni, jest przetrwanie. Różnica między nimi traci na znaczeniu: wszystko, co jest na pustyni, chce przetrwać w miejscu Nicości. Jak w takich warunkach wyglądać może etyka?
Gościnność, wbrew wszelkim intuicjom, jest stosunkiem najdalej idącej równości: to nie „gospodarz” bierze na siebie ciężar przyjęcia „gościa”, który ten rekompensuje wdzięcznością, lecz obaj są dla siebie nawzajem gospodarzem i gościem. Uznają swe miejsca i potrzebę przetrwania. (z Posłowia Przemysława Tacika)
Jest to książka niebanalna, niekiedy intrygująca, a na pewno intelektualnie zaawansowana, tak jak zaawansowana jest dzisiejsza antropologia kulturowa. Dzięki zróżnicowanemu doborowi tekstów daje pojęcie o tym, że antropologiczny wachlarz jest obecnie wyjątkowo wielobarwny, zarówno jeśli chodzi o badane problemy, jak i stosowane podejścia badawcze. Czytelnik odniesie wrażenie, że autorzy przedstawili swoje teksty nie tylko po to, by dać obraz badanych zjawisk, ale też by zarekomendować swoją wizję nowoczesnej antropologii i nowe sposoby jej praktykowania.Pojawiają się tu dalekosiężne ambicje poznawcze: wypracowanie takich praktyk badawczych, które zasypałyby rów między badaczem a badanym przyjmowany dotychczas jako nieusuwalny, a może nawet pożądany. To oczywiście pokłosie funkcjonującej od pewnego czasu w antropologii radykalnej krytyki dawnej postawy hegemonicznej badacza wobec przedmiotu badań, której efektem było jego egzotyzowanie, orientalizowanie, słowem wszelkie substancjalizowanie odmienności Innego.Teksty zostały pogrupowane w pary: do każdego tekstu wyjściowego został dołączony komentarz, który lokuje go na mapie dyscypliny i wypunktowuje ustalenia. Choć każdy nawiązuje do tekstu poprzedzającego, wnosi też samoistną wartość.Z recenzji prof. dr. hab. Jerzego S. Wasilewskiego
Robin Alexander, niemiecki dziennikarz Die Welt, rekonstruuje z ogromną precyzją i bez politycznej poprawności decyzję podjętą na najwyższym szczeblu niemieckiej polityki dotyczącą wpuszczenia uchodźców, która na lata zmieni oblicze całej Europy. Książka ta pomimo, że wydana wiosną tego roku odbiła się już szerokim echem w światowych mediach komentujących kryzys uchodźczy, a w Niemczech sprzedała się w ciągu kilku miesięcy w nakładzie 60 000 egzemplarzy i osiągnęła status bestselleru.
O książce w zagranicznych mediach:
„A political non-fiction thriller.” The Guardian
„Książka Robina Alexandera to czysty dynamit.” The European
„Wyjątkowe, niezwykle rzetelne dziennikarstwo. Genialnie napisana, czyta się niczym powieść detektywistyczną.” Deutsche Welle
„Ta historia nigdy dotąd nie była tak dokładnie opowiedziana. Książka jest wypełniona fascynującymi szczegółami.” Der Spiegel
„Zapierający dech w piersiach raport z samego środka władzy. Polityczny kryminał strona po stronie.” ZDF
Monografia dotycząca epidemiologii i przebiegu zakażeń HIV, diagnostyki neuroobrazowej, funkcjonowania psychicznego osób zakażonych wirusem HIV oraz procesów starzenia, ze szczególnym uwzględnieniem funkcji węchowych i słuchowych oraz metabolicznych chorób kości u takich osób.Publikacja wyjątkowa ze względu na kompleksowość oraz interdyscyplinarność poruszanych w niej zagadnień, której autorami są specjaliści w takich dziedzinach, jak neuropsychologia, psychiatria, radiologia, audiologia i inne. Zawiera rzetelny i krytyczny przegląd aktualnej literatury oraz wyniki badań własnych autorów, zajmie z pewnością ważne miejsce w procesie kształcenia i doskonalenia kadr medycznych i psychologów, zajmujących się opieką nad osobami zakażonymi HIV. Publikacja dostępna również w wersji angielskojęzycznej w postaci ebooka.
Praca poświęcona została organizacji czasu wolnego w kontekście analizy teoretycznego dorobku, jak też perspektyw, oczekiwań i potrzeb dzieci, młodzieży, rodziny oraz osób z niepełnosprawnością.
Pytania odnoszące się do systemu kategorialnego pedagogiki czasu wolnego, przedmiotu i zakresu badań nad czasem wolnym w ujęciu pedagogicznym, nadmiernego obciążenia ucznia nauką, wpływu zajęć wolnoczasowych na osobowość stanowią zakres analiz i rozważań w pierwszej części pracy. Ponadto autor dokonał analizy podstawowych koncepcji, definicji i wskazań odnoszących się do pedagogiki czasu wolnego.
Druga część książki dotyczy zagadnień związanych z czasem wolnym w kontekście środowiska osób z niepełnosprawnością.
Czy zarodek jest człowiekiem? Czy śmierć jest naszym obowiązkiem? Czy warto sprawdzać, co mamy w genach? Spotkanie współczesnej medycyny i nowych technologii przynosi wiele niezwykłych pytań i kontrowersji. Niektóre z nich rozpalają sferę publiczną do czerwoności a wszystkie dotyczą wyborów życiowych, które mogą czekać każdego z nas. Jeśli nie dziś, to jutro.Książka Emilii Kaczmarek to pasjonujący zbiór 36 felietonów, które w praktycznej i zwięzłej formie prowadzą Czytelnika przez najważniejsze współczesne problemy etyczne, pozwalając lepiej zrozumieć, o co w nich właściwie chodzi.O książce napisali:Teksty Emilii Kaczmarek są doskonałym świadectwem tego, że najtrudniejsze problemy filozofii i medycyny, związane z narodzinami, życiem, ciałem, wolnością i śmiercią, dają się ująć w formę kompetentnej, popularnonaukowej, a jednocześnie otwartej na dyskusję narracji. To książka, którą absolutnie trzeba przeczytać!dr hab. prof. Uniwersytetu Warszawskiego Magdalena ŚrodaKiedy eutanazja jest moralnie dopuszczalna? Do jakiego wieku kobieta bezpłodna może się starać o zabieg in vitro? Czy surogatka staje się druga matką? Jeśli nie wiemy tego od razu, to nie domagajmy się też natychmiastowej odpowiedzi. Zdecydujmy się raczej zawiesić sąd i pomyśleć. Ta książka pomaga myśleć bez gniewu i zaciekłości.
Katastrofa w swoim greckim źródłosłowie zawierała splot trzech znaczeń: biologicznego – jako śmierć, upadek bądź kres ciała; politycznego – jako podbój, ujarzmienie, zagłada armii, ludów czy polis; wreszcie, tekstualnego (teatralnego) – jako rozwiązanie węzła dramatycznego, ale również koniec opowieści, tekstu. Καταστροφή łączy w sobie te trzy porządki końca: ciała biologicznego, ciała politycznego, ciała tekstu. W niniejszej książce staraliśmy się nie zapomnieć o żadnym z nich. Katastrofy dają do myślenia.
Strzelaliśmy do nich w domu, w szopie, w ogródku. Wynosiliśmy na ulicę i ładowali na wywrotkę. Pewnie, że to nie było przyjemne. Zwierzęta nie rozumiały, dlaczego je zabijamy. A zabijać było łatwo. Bo to domowe zwierzęta. Nie boją się broni, nie boją się człowieka. Przybiegają na ludzki głos. – Żółw pełzał… Boże! Koło pustego domu. W mieszkaniach były akwaria… Z rybkami…
Swietłana Aleksijewicz
Piołun, „czarnobyl”, Artemisia vulgaris: pierwsze słowo z języka ukraińskiego, które obiegło wszystkie kontynenty […]. 26 kwietnia 1986 roku, radzieckie imperium otrzymało wyrok śmierci.
Oksana Zabużko
Jeśli „literatura” będzie nazwą, którą nadamy temu zbiorowi tekstów, których istnienie, możliwość oraz znaczenie są najbardziej radykalnie zagrożone, po raz pierwszy i ostatni, katastrofą nuklearną, to ta definicja pozwala naszym myślom uchwycić istotę literatury, jej radykalną wątłość położenia oraz radykalną jej historyczność; lecz jednocześnie, literatura [...] pozwala nam na analizę tego, co nazywamy totalnością tego, co podobnie jak literatura i przez to w niej, wystawione jest na takie samo zagrożenie [...].
Jacques Derrida
Książka ta składa się z czterech części. W pierwszej, zatytułowanej „Pamięć zbiorowa – tożsamość – konflikty etniczne”, znajdują się teksty odnoszące się do pamięci zbiorowej i tożsamości zbiorowej. Ideą przewodnią drugiej części, pt. „Przestrzeń miejska – pamięć miejsca – miejsca pamięci”, jest powiązanie pamięci społecznej z przestrzenią. Część trzecia zatytułowana została „Przeszłość – nowe media – kultura digitalna” i przeczytać w niej można artykuły ukazujące zachowywanie pamięci zbiorowej w mediach i przez media. Z kolei część czwarta, „Władza – polityka pamięci – historia”, ukazuje wykorzystanie pamięci społecznej w mechanizmach sprawowania i zdobywania władzy.
Wielość tekstów i różnorodne pochodzenie Autorów – nie tylko narodowościowe, ale i z zakresu różnych obszarów nauk społecznych i humanistycznych – zapewnia tej pracy wielostronne podejście do badanego tematu. Z kolei różnorodność obszarów zainteresowań Autorów, często wbrew stereotypom, pokazuje, na ile sposobów można analizować pamięć społeczną, a co ważniejsze, jak ważną i znaczącą rolę pełni ona w społeczeństwach.
prof. Robert Geisler
Prezentowana książka zarówno w warstwie teoretycznej, jak i empirycznej reprezentuje wysoki poziom naukowy, który z jednej strony satysfakcjonuje profesjonalnych badaczy społecznych, a z drugiej – stawiając wysokie wymagania przed zainteresowanym problematyką pracy czytelnikiem – nie tworzy barier w upowszechnianiu wiedzy naukowej w opinii publicznej, dydaktyce i publicystyce.
z recenzji prof. dr. hab. Bogdana W. Macha
Opracowanie jest znaczącym wkładem do juwentologii, ponieważ pokazuje, że trudność osiągania dorosłości jako zjawisko społeczne wykracza poza Europę i Stany Zjednoczone Ameryki – dotyczy bowiem także Azji. Wartość rozprawy tkwi także w całościowym zamyśle diagnostycznym, rozległości omawianej problematyki – czytamy o źródłach kłopotów, czyli o zmianach systemów edukacyjnych, zmianach gospodarczych i rynku pracy, demografii oraz o konsekwencjach dotyczących aranżacji rodziny i w rezultacie o dopasowywaniu orientacji życiowych do skali wyzwań stojących przed młodymi ludźmi. Poznajemy wreszcie stosunek młodych dorosłych do zadań sfery publicznej i postawy wobec demokracji.
z recenzji dr. hab. Krzysztofa Koseły, prof. UW
Autorzy książki, pracownicy Instytutu Socjologii Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, związani także z Instytutem Rozwoju Wsi i Rolnictwa Polskiej Akademii Nauk, tworzą zespół realizujący projekty z zakresu socjologii edukacji i młodzieży. Podstawą niniejszej pracy są m.in. wyniki szeroko zakrojonych, międzynarodowych (ponadeuropejskich) badań własnych, które swym zasięgiem objęły dziewięć postkomunistycznych krajów. Poza Polską były to: Bułgaria, Łotwa, Niemcy wschodnie, Rosja, Rumunia, Węgry, a także Chiny i Wietnam.
Rada Unii Europejskiej to jeden z kluczowych organów decyzyjnych UE, a także złożona struktura społeczna. Autor przyjmuje perspektywę konstruktywistyczną i skupia się na aktorach uczestniczących w negocjacjach. Analizuje mechanizmy socjalizacji reprezentantów państw w organach Rady, mogące wpływać na sposób działania tych organów, przebieg procesu decyzyjnego, a w konsekwencji na treść przyjmowanych rozstrzygnięć.
Praca Kamila Ławniczaka ma na celu analizę procesu decyzyjnego w Radzie UE pod kątem zachodzących tam procesów socjalizacji. Ujęcie to (…) w Polsce nie zostało jeszcze spopularyzowane. (…) Autor czerpie z publikacji międzynarodowych, przybliżając wiele zagadnień teoretycznych polskiemu czytelnikowi.
Dr Kamila Pomorska
Kamil Ławniczak – doktor nauk społecznych w zakresie nauk o polityce, adiunkt w Instytucie Europeistyki Wydziału Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych Uniwersytetu Warszawskiego. Zainteresowania badawcze: teorie i metody nauki o stosunkach międzynarodowych i studiów europejskich; system polityczny UE, zwłaszcza procesy decyzyjne, legitymizacja i demokracja na poziomie ponadnarodowym.
Rozwój nowych technologii rewiduje nasze dotychczasowe postrzeganie komunikacji typograficznej. Pojawiają się zupełnie nowe zagadnienia, których nie sposób zignorować. Od czasu, gdy w XV stuleciu Gutenberg wynalazł ruchomą czcionkę, typografia nie była poddawana tak głębokim przeobrażeniom, jak dzieje się to obecnie. Czy może nadal odgrywać istotną rolę, kiedy cyfryzacja i nowe media przenicowują tradycyjne formy typograficznych środków wyrazu?Dziś typografia jest na rozdrożu. W jakim kierunku przebiegać będzie jej dalszy rozwój? Niniejsza książka nie tylko opowiada o tym, co inspiruje współczesnych projektantów, lecz także omawia nowatorskie rozwiązania. Dwudziestu jeden specjalistów z zakresu typografii i szeroko rozumianej komunikacji dzieli się swoją wiedzą oraz spostrzeżeniami poprzez intrygujące analizy i ciekawie dobrane przykłady.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
