Socjologia to nauka systematycznie zajmująca się badaniem całego życia społecznego człowieka. Badane są chociażby społeczne reguły, procesy i kultury, które łączą lub dzielą ludzi. W tym dziale zatem proponujemy wszelkie fachowe podręczniki, poradniki i publikacje właśnie z dziedziny socjologii. Czytając nasze lektury zapoznasz się z podstawami psychologii, dzięki którym zrozumiesz istotę kształtowania konkretnych postaw, emocji i cech osobowości ludzkich, zgłębisz podstawy takich nauk jak: filozofia czy logika. Poza tym bedziesz mógł udoskonalić posiadane kompetencje interpersonalne, które przydadzą ci się zarówno w życiu zawodowym, jak i prywatnym.
Pierwsze wydanie od 1945 roku!!! Pomoc wzajemna jako czynnik rozwoju jest jedną z najbardziej znanych prac Piotra Kropotkina. Pisał ją w Anglii, w okresie największej popularności teorii "socjaldarwinistów" Hobbesa i Huxleya, dla których ludzkość była, jak formułuje sam Kropotkin, "luźnym zbiorowiskiem istot zawsze gotowych do walki wzajemnej i ograniczonych w swych, instynktach tylko przez wpływ jakiejś władzy". Teorie te były normalnym odbiciem życia ówczesnej Anglii, która dzięki "wolnej konkurencji" podbijała świat. Obalenie tej teorii, teorii, którą dobitnie można scharakteryzować znanym powiedzeniem "człowiek człowiekowi wilkiem", stanowi istotny cel i treść pracy Kropotkina. W niniejszym wydaniu prezentujemy także dwie krótsze rozprawy Kropotkina, są to: Państwo i jego rola historyczna i Etyka Anarchistyczna. Całość poprzedzona została Przedmową autorstwa George Woodcocka, znanego amerykańskiego badacza anarchizmu.
Porubstwo nie jest tak szkodliwe i nie pociąga za sobą tak wielu nieszczęść jak wyuzdana rozpusta albo cudzołóstwo.
Już od dawna potok rozpusty wciąga ludzi zbyt szybko, by chcieć go zatrzymać siłą. Zobaczmy więc, czy nie ma żadnego sposobu, aby odwrócić jego bieg i zapobiec złym efektom rozpusty, jeśli nie można zapobiec samej rozpuście.
Bernard Mandeville
****
Bernard Mandeville (1670–1733) znany nam głównie jako autor Bajki o pszczołach, zajmuje wśród filozofów oświecenia angielskiego pozycję wyjątkową. Jego poglądy stanowiły twórcze rozwinięcie myśli Hobbesa, ale też Montaigne’a, La Rochefoucaulda i La Fontaine’a. Hobbesjański jest punkt wyjścia jego rozumowań, czyli koncepcja stanu natury, w którym człowiek nie jest dobrym dzikusem, ale istotą egoistyczną, a jednocześnie obdarzoną energią i siłą potrzebną do realizacji swoich życiowych potrzeb i namiętności. Mandeville idzie o krok dalej, gdyż biorąc pod uwagę twórczy charakter naturalnej energii w człowieku, proponuje, aby jej egoistyczne skłonności obrócić na dobro społeczeństwa. Jeżeli nie można wytępić popędu seksualnego i znieść prostytucji, to trzeba ją zalegalizować, ucywilizować i zreorganizować w duchu humanistycznym (ze wstępu Mariana Skrzypka).
Przedstawione w tej monografii opracowania zawierają podsumowanie wspólnych wysiłków architektów i socjologów, którzy ogólnopolskie badania warunków mieszkaniowych PolSenior połączyli z jakościowymi studiami problemów adaptacji wybranej zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej z punktu widzenia realizacji potrzeb ludzi w wieku senioralnym. Procedury badawcze oparto na porównawczych analizach z zastosowaniem eksperckich kryteriów HE (Housing Enabler), UD (Universal Design) i BfA (Built for All), zderzanych z ocenami partycypacyjnymi użytkowników przestrzeni zbudowanej i ich kulturowymi wartościami oraz psychospołecznymi potrzebami.
Z reguły proces starzenia się populacji rozpatrywany jest w kategoriach problemu, któremu trzeba sprostać. Z całą pewnością starzejąca się populacja generuje nowe wyzwania, nie tylko w wymiarze ekonomicznym, ale i społecznym, kulturowym. Należy jednak uwzględnić w podejmowanych działaniach fakt, że kategoria osób starszych zmienia się w czasie, podlega trendom, których skutkiem jest nie tylko dłuższe życie, ale także zmiana jego stylu. Seniorzy coraz wyraźniej identyfikują indywidualne potrzeby, wyłamują się z ram konwencjonalnych, stereotypowo przypisywanych im zachowań. Choć tradycyjne wartości, np. rodzina, są dla nich w dalszym ciągu bardzo ważne, stają się bardziej aktywni, tworzą dostrzegany sektor konsumentów, o czym świadczy stosowany termin silver economy. Formułowanie założeń skutecznej polityki senioralnej musi te zmiany uwzględniać. Zwłaszcza realizacja szczegółowych zadań administracji publicznej powinna opierać się na wykorzystaniu potencjału osób starszych, co może znacząco obniżyć koszty niekorzystnych procesów demograficznych.
Książka prof. Jana Szmyda, uczonego zajmującego się antropologią współczesności na tle rozległego syndromu cywilizacyjnie uwarunkowanych zmian człowieka i posiadającego w tym zakresie olbrzymi dorobek naukowy, nosi znamienny z perspektywy rozwoju myśli humanistycznej tytuł: "Zagrożone człowieczeństwo. Regresja antropologiczna w świecie ponowoczesnym. Próba pytań i odpowiedzi". To monumentalne dzieło przynosi oryginalną próbę zrozumienia procesu przemian człowieka w kontekście współczesnej cywilizacji, o jego kondycji i funkcjonowaniu. Przewodnim jego tematem jest regresja antropologiczna w kontekście cywilizacji naukowo-technicznej i informatycznej. Autor zastanawia się nad tym, czy potwierdzane przez współczesną neurologię, psychiatrię, psychologię i medycynę coraz częstsze o ostrzejsze zaburzenia w ludzkiej psychice i somatyczności - wywoływane różnymi czynnikami współczesnej cywilizacji i techniki - są zaburzeniami o przejściowej tendencji wzrostowej, czy trwałymi zmianami? A także, czy możliwe jest przywrócenie cywilizacyjnie zakłóconemu tokowi ewolucji natury ludzkiej jego progresywnego i harmonijnego przebiegu? oraz kto czy co tego regulacyjnego dzieła może skutecznie dokonać? Rozważania zawarte w tej pięknej książce mieszczą się w szerszym kontekście pytania o to, czy możliwe są do wypracowania – w bliższej lub dalszej przyszłości – skuteczne remedia na „cywilizacyjne schorzenia” człowieka; czy istnieje realna szansa na jego „cywilizacyjne uzdrowienie” i wyprowadzenie go ze swego rodzaju zapaści humanistycznej.
Z recenzji prof. zw. dr. hab. Józefa Bańki
„Oddajemy do rąk Czytelników książkę, która wpisuje się w nurt badań nad obrazem religii w przekazach mediów. Przedmiotem naszego zainteresowania jest „medialna abdykacja” rozpatrywana z perspektywy wybranych dzienników z Niemiec, Polski i Rosji. Podjęta tematyka prowadzi nas do odpowiedzi na kilka znaczących pytań: Jaki obraz medialny papieskiego ustąpienia prezentowała prasa poszczególnych krajów? Co mają ze sobą wspólnego tego rodzaju medialne reprezentacje? Co znajdujemy w nich swoistego? Wreszcie, jakie są główne tendencje w kreowaniu prasowego wizerunku papiestwa?”
Z Wprowadzenia
Mistrzowsko napisana reporterska opowieść o człowieku, który przez całe życie próbował uciec. Historia prawdziwa, choć dzieje się w dwóch państwach, których dziś nie ma i wydaje się, że nigdy nie było. W NRD i PRL. Im bardziej Zygfryd, rocznik 1947 chciał uciec, tym mocniej Polska go trzymała i tym głębiej chowała sobie do kieszeni. Czyniąc mu różne krzywdy.
Włodzimierz Nowak mówi, że PRL był jak zła planszówka. Kostkę rzucała władza, obywatel był jak pionek, reguły były nieznane, gra nie miała sensu, ale wszyscy udawali i wierzyli w jej sens. Kto nie umiał, albo nie chciał udawać, tego cofano o trzy pola, tracił kolejkę albo wylatywał z gry. Ci którzy umieli udawać, dostawali M-3 w wielkiej płycie na os. XXXV-lecie PRL, jak Zygfryd Kapela, bohater tej książki.
Wiecznie piękna królowa Luiza miała poprowadzić Zygfryda Kapelę po ścieżkach ojczyzny. Której ojczyzny? Ścieżki się splątały. Królowa wiedziała, kiedy uciekać, więc i Kapela ciągle ucieka. Po latach opowiada Włodzimierzowi Nowakowi swoje przygody, i straszne, i śmieszne, w wirówce Europy Środkowej. Powstaje reportaż, przy którym bledną fabuły kryminalne i sensacyjne. I jest o czym myśleć, bo historia trwa.
Małgorzata Szejnert, reporterka
Jako miłośnik literatury fikcjonalnej, gotowy przy każdej okazji dowodzić jej wyższości nad literaturą faktu, muszę przyznać, że w tym przypadku nie mam argumentów. Powieściopisarz nie mógłby wykorzystać biografii, którą przedstawia autor Niemca – natychmiast spotkałby się z zarzutem, że wymyślił postać nieprawdopodobną, że jego chora wyobraźnia namnożyła w życiu bohatera zbyt wiele niewiarygodnych zbiegów okoliczności i absurdalnych zwrotów akcji.
Jerzy Sosnowski, pisarz, dziennikarz
Ucieczka jest niemożliwa – taką prawdę wyciągam z tej książki. Nigdy nie uciekniemy od niczego. Przykro to przyjąć do wiadomości, ale nie ma rady. Musi to także przełknąć bohater Niemca. Warto zapamiętać jego nazwisko. Razem z imieniem tworzą duet idealny, zestaw, który musiał trafić do literatury: Zygfryd Kapela. Jeśli będą go Państwo wymieniać w przyszłości jako literackiego niewydarzeńca, to bardzo proszę między Szwejkiem a Piszczykiem. Dlaczego jednak Kapela ucieka, mimo że uciec nie można? Najprawdopodobniej liczy się samo uciekanie.
Ta historia, zanurzona w dwudziestowiecznych dziejach Polski i Niemiec, jest świetnie napisana. Włodzimierz Nowak, autor jednego z najlepszych w ostatnich 25 latach zbioru reportaży Obwód głowy, finalista nagrody Nike, teraz napisał powieść non-fiction. Z lekkością, swadą, dowcipnie.
Panie Zygfrydzie, może warto było nie uciec, żeby powstała TAKA książka!
Mariusz Szczygieł, reporter
Kult zdrowego, idealnego ciała, ciągłe doskonalenie się, poszukiwanie samorealizacji, wyrafinowane hobby - a także ich rewers, czyli uzależnienia - stają się nowym znakiem kultury zdominowanej przez dyskurs terapeutyczny. Małgorzata Jacyno w intrygujący sposób rekonstruuje główne wątki procesu indywidualizacji, śledząc strategie życiowe i wybory podejmowane przez współczesnych ludzi. Doświadczenie siebie, szczęście, autentyczność, sukces - to tylko niektóre wątki ze słownika kultury indywidualizmu, która w poszukiwaniu siebie zapoznaje podziały klasowe i ograniczenia strukturalne.
Publikacja zawiera charakterystykę systemu wspierania rodziny oraz opis roli ośrodka pomocy społecznej w systemie wspierania rodziny, przedstawia zakres zadań ośrodka w kontekście pracy z rodziną i optymalny standard wykonywania zadań na rzecz wspierania rodzin przeżywających trudności w wypełnianiu funkcji opiekuńczo-wychowawczych.
Książka została opracowana w sposób, który umożliwia analizę działań i czynności ośrodka pomocy społecznej w różnych sytuacjach problemowych, przy czym każdy z problemów rodziny został przedstawiony oddzielnie, w formie tabelarycznej, wskazującej rodzaj i szczegółowy katalog działań, osobę odpowiedzialną za ich prowadzenie oraz dokumenty, jakie świadczą o ich wykonaniu.
Dla pełnego obrazu podejmowanych działań poszczególne obszary problemowe zostały zilustrowane przykładami dobrej praktyki lub przykładami działań nieprawidłowych ośrodka pomocy społecznej. Chciano w ten sposób podkreślić ważne, pozytywne działania realizowane w obszarze pomocy społecznej oraz zwrócić uwagę na te, w których mogą się pojawiać nieprawidłowości w realizacji zadań.
Renata Stojecka-Zuber. Dobra i zła starość jako efekt sztuki życia
Arkadiusz Wąsiński. Autokreacyjny wymiar starzenia się w perspektywie społeczno-edukacyjnej
Danuta Seredyńska. Źródła smutku i radości w opinii seniorów
Agnieszka Stefaniak-Hrycko. O starych kobietach i starych mężczyznach w kontekście języka i stereotypów starości
Joanna K. Wawrzyniak. „Lata lecą”, czyli jak prezentowana jest starość w „Gazecie Wyborczej”
Artur Fabiś. Przygotowanie do własnej śmierci. Perspektywa osób starszych
Anna Jaroszewska. O potencjale badawczym Internetu z perspektywy geragogiki ze szczególnym uwzględnieniem obszaru internetowego forum dyskusyjnego
Joanna Łaszyn, Joanna Wnęk-Gozdek. „Oddam siebie w dobre ręce” – osoby 60+ jako użytkownicy portali randkowych
Grażyna Orzechowska. Słuchacze uniwersytetów trzeciego wieku w rozbudowywaniu przestrzeni edukacyjnej
Anna Panek. Podhalański Uniwersytet Trzeciego Wieku i dom pomocy społecznej w Zakopanem jako społeczno-kulturowe przestrzenie uczenia się dorosłych w kontekście jakości ich życia
Anna Zawada. Opieka nad osobami starszymi w domach pomocy społecznej na przykładzie podregionu bielsko-bialskiego
Slavomír Laca. Starnutie ako prirodzená zložka ľudského života v spoločnosti
Nota informacyjna. Przeciwdziałanie zaginięciom wśród osób chorych na demencję
Pod tym prowokacyjnym tytułem kryje się brawurowo napisana autobiografia człowieka, który jak nikt inny w Polsce zna popkulturę od podszewki. Legendarne zespoły i wykonawcy, w tle historia Polski od peerelowskich absurdów po szalone lata 90. Czytając tę książkę, wraz z autorem, dziennikarzem muzycznym, przed laty szefem kultowego klubu Riviera-Remont, robimy sobie podróż sentymentalną. Czysta przyjemność.
Niniejszy tom jest plonem drugiej konferencji z cyklu Cywilizacje w perspektywie socjologicznej poświęconej bardzo złożonym problemom (nie)ładu i (od)budowy cywilizacji. Konferencja odbyła się we Wrocławiu w dniach 12-13 grudnia 2012 roku. Jej uczestnicy przedstawili dziewiętnaście referatów.
Oprócz kwestii pojęciowych, teoretycznych i metodologicznych w tomie zawarto próby ukazania z perspektywy wielu nauk społecznych – filozofii, historiozofii, socjologii, nauki o stosunkach międzynarodowych, antropologii kulturowej, ekonomii, historii – kwestie (nie)ładu i (od)budowy cywilizacji rozumianych różnorodnie. Zakładając najczęściej istnienie wielu cywilizacji współczesnego świata, Autorzy koncentrowali się na tych problemach, które ich interesowały szczególnie. Wszystkie teksty dotyczą jednak w jakimś stopniu tytułowych zagadnień: (nie)ładu i (od)budowy cywilizacji. Okazało się, że budowa nowego ładu międzycywilizacyjnego, jako konstruktywnej, pokojowej alternatywy wobec obecnej fazy globalizacji „bez celu”, „bez wartości”, globalizacji w istocie „barbarzyńskiej”, musi, czy powinna, zasadzać się na równoczesnej (od)budowie ładów narodowych i narodowo-obywatelskich (demokratycznych)
ze wstępu profesora Zagórskiego
„Czy nam się to podoba czy nie, powstające właśnie społeczeństwo globalne jest społeczeństwem wizualnym” – pisze Nicholas Mirzoeff, badacz kultury wizualnej z New York University i zaangażowany krytyk społeczny. Jak zobaczyć świat to jego autorski, przystępny i niezwykle sugestywny przewodnik po współczesnej kulturze wizualnej, ułatwiający świadome poruszanie się w świecie, który w stopniu dotychczas niespotykanym jest współtworzony przez obrazy. Opisywane przez Mirzoeffa cyfrowe, miejskie, globalne społeczeństwo przekształca dotychczasowe formuły i gatunki obrazów, takie jak choćby autoportret, w nowy, własny język (tworząc na przykład najbardziej demokratyczne wcielenie autoportretu – selfie). Technologie wizualne służą jednak nie tylko działaniom oddolnym, progresywnym czy wywrotowym, ale również – a może przede wszystkim – władzy, która od XIX wieku konsekwentnie przekształca wizualność w przestrzeń prowadzenia polityki i działań wojennych. Szczytowym przejawem tego dążenia rządów światowych mocarstw jest wojskowy dron: latająca kamera wyposażona w rakietę, umożliwiająca zdalne zabijanie.
Ponad czterdzieści lat po słynnych Sposobach widzenia Johna Bergera Nicholas Mirzoeff przedstawia najbardziej aktualny podręcznik krytycznego widzenia świata, pozwalający nam „zobaczyć świat” na nowo i zachęcający do otwierania oczu innym
„Życie człowieka składa się z sekwencji pewnych wydarzeń, które dla każdej jednostki wypełnione są innego rodzaju doświadczeniami, gdyż przeżywa ona emocje i zdarzenia w sposób zindywidualizowany, a więc jedyny w swoim rodzaju.”
Autorka zgromadziła w swojej publikacji liczne teorie resocjalizacyjne (antropologiczne, psychologiczne, socjologiczne, ekonomiczne) dotyczące jednostek przestępczych w odniesieniu do przebiegu ich życia, a także poszczególnych jego elementów tj. tożsamości, stylu życia i innych. Niepowtarzalnym uzupełnieniem badań są materiały biograficzne osiemdziesięciu siedmiu skazanych osób, stanowiących grupę reprezentatywną.
Książka jest ważnym i aktualnym głosem w interdyscyplinarnej dyskusji o kondycji pedagogiki resocjalizacyjnej, a także ma duży wkład w badania nad znaczeniem metody biograficznej w naukach społecznych i dziedzinach pokrewnych.
Książka dotyczy kilku ważnych zagadnień z punktu widzenia analiz współczesnego społeczeństwa Polski. Jest to z pewnością praca o jednym z elementów kształtowania się społeczeństwa obywatelskiego, o aktywności społecznej ludzi starych i funkcjonowania kluczowej społecznie instytucji, jaką są uniwersytety trzeciego wieku.
Jest to wreszcie publikacja, którą umiejcowiłbym też na pograniczu socjologii polityki, ponieważ dotyczy ona pewnych form aktywności politycznej. Jest to więc książka z pogranicza kilku subdyscyplin.
Z recenzji prof. Dra hab. Jacka Wodza
Wielokulturowość jako zjawisko społeczne oznacza nie tylko istnienie obok siebie wielu kultur, ale to przede wszystkim dynamiczny aspekt kontaktów zachodzących między nimi (…). W skali mikrospołecznej znakomicie ilustruje ten proces i oddaje jego istotę zawieranie małżeństw binacjonalnych i tworzenie rodzin wielokulturowych. Z tego punktu widzenia należy wyrazić pełną akceptację dla pomysłu przygotowania przez Ewę Sowa-Behtane odrębnej publikacji poświęconej kategorii rodzin wielokulturowych. Walor recenzowanej książki tkwi w aktualności jej problematyki, ale też w samym podjęciu przez Autorkę analizy zjawiska dotychczas postrzeganego w Polsce jako niszowe (biorąc pod uwagę jego wymiar statystyczny), słabo obecne w świadomości społecznej i w gruncie rzeczy mało rozpoznane. (…) W mojej ocenie przedstawiony do recenzji tekst książki reprezentuje dobry poziom naukowy i wnosi istotny wkład do wiedzy pedagogicznej i socjologicznej o procesach wielokulturowości i rodzinie. O walorach recenzowanej książki stanowi ranga, aktualność i wszechstronność podjętej problematyki, a także jej wymiar praktyczny, odpowiadający na społeczne potrzeby poszerzania specjalistycznej wiedzy o metodach pracy oraz wspierania rodziny wielokulturowej.
Z recenzji dr hab. Jadwigi Plewko, prof. KUL
W pierwszym rzędzie należy docenić nowatorstwo i oryginalność poruszonego przez Autorkę tematu, który - choć obecny w polskiej literaturze naukowej - nie doczekał się dotąd tak solidnego i systematycznego opracowania oraz syntezy. Poza tym tematyka ta stała się jeszcze bardziej aktualna z racji ostatnich wydarzeń, które mają obecnie miejsce w Europie - napływu przedstawicieli różnych nacji i kultur, co zapewne sprawi, że zjawisko małżeństw i rodzin wielokulturowych także w naszym kraju stanie się częstsze.
Z recenzji dr hab. Małgorzaty Stopikowskiej, prof. Ateneum
Godność każdej osoby, chociaż bezwarunkowo jest przypisana wszystkim ludziom, to jednak stopniowo jest przez człowieka rozpoznawana poprzez wychowanie i edukację. To właśnie te procesy wprowadzają człowieka w świat wartości, ukazując ich znaczenie i rolę w kształtowaniu stosunku zarówno do samego siebie, jak i relacji interpersonalnych w złożonej przestrzeni społecznej i transcendentnej.
prof. dr hab. Andrzej M. de Tchorzewski
PRAWDA O ŻYWYCH TRUPACH JEST DZIWNIEJSZA OD FIKCJI
Złowieszcze żywe trupy atakują z ekranów kin, telewizorów i komputerów. Uwielbiamy się ich bać. Myśl o tym, że nadejdą chwiejnym krokiem, zwiastując kres cywilizacji, pochłonęła miliony na całym świecie. Adam Węgłowski – człowiek, który zjadł zęby na zombie – udowadnia, że nie jest to wcale nowy fenomen. Ludzkość drżała ze strachu przed żywymi trupami już dwa tysiące lat temu. I miała ku temu doskonałe powody.
Autor wyrusza śladami zombie w podróż przez epoki i kontynenty. Przemierza Afrykę, Karaiby, Bliski Wschód i dziewicze puszcze średniowiecznej Polski. Zagląda do laboratoriów wybitnych biologów i analizuje czarnoksięskie księgi. Jego wnioski są zatrważające.
Od mrożących krew w żyłach rytuałów Haitańczyków, po polowania organizowane przez istniejących naprawdę polskich wiedźminów – walka z żywymi trupami trwa od najdawniejszych czasów. A współczesna nauka tylko potwierdza, że jest się czego bać.
A gdybyście Wy spotkali siebie sprzed lat? Co byście sobie powiedzieli?
W czerwcu 2013 Katarzyna Bielas zaczęła zadawać pytanie: co byś powiedział sobie młodemu? Co byś powiedziała sobie młodej?
Co widzieli i przeżyli jej rozmówcy, że doszli do takich wniosków? I co jeszcze na ten temat powiedzieli?
Rozmówcami Katarzyny Bielas są: Ewa Woydyłło-Osiatyńska, Juliusz Machulski, Anna Dymna, Krzysztof Krawczyk, Janina Ochojska, Jerzy Vetulani, Krystyna Janda, Władysław Kozakiewicz, Jerzy Stuhr, Hanna Krall, John Porter, Olga Krzyżanowska, Jarosław Jakubik, Stefan Chwin, Bartłomiej Dobraczyński, Sławomir Idziak, Ewa Lipska, Anna Grodzka, Redbad Klynstra, Ewa Kuryluk, Cezary Harasimowicz, Józef Hen, Małgorzata Szpakowska, Martin Pollack, Mariusz Grzegorzek, Magdalena Fikus, Maciej Zaremba Bielawski, Anda Rottenberg, Stanisław Obirek, Małgorzata Fuszera, Wojciech Eichelberger.
By rozum był przy młodości… Czy tego życzyłoby sobie z perspektywy lat osiemnastu panów i trzynaście pań, doświadczonych życiowo, mądrych i sławnych? Przygotujmy się na niespodzianki!
Małgorzata Szejnert
Miles L. Patterson, światowej sławy badacz komunikacji niewerbalnej, udowadnia, że każdego dnia wielokrotnie wchodzimy w rozmaite interakcje z ludźmi, w których komunikacja niewerbalna odgrywa dominującą rolę. Ponieważ zachodzi ona w dużej mierze automatycznie, poza naszą świadomością, nie zdajemy sobie sprawy z tego, że wysyłamy i odbieramy tego typu komunikaty. Autor wyjaśnia, jak działa komunikacja niewerbalna i co leży u źródła jej skuteczności. Pokazuje, jak – często nieświadomie – stajemy się jej ofiarami, ale także jak możemy ją wykorzystać do osiągnięcia własnych celów.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
