Socjologia to nauka systematycznie zajmująca się badaniem całego życia społecznego człowieka. Badane są chociażby społeczne reguły, procesy i kultury, które łączą lub dzielą ludzi. W tym dziale zatem proponujemy wszelkie fachowe podręczniki, poradniki i publikacje właśnie z dziedziny socjologii. Czytając nasze lektury zapoznasz się z podstawami psychologii, dzięki którym zrozumiesz istotę kształtowania konkretnych postaw, emocji i cech osobowości ludzkich, zgłębisz podstawy takich nauk jak: filozofia czy logika. Poza tym bedziesz mógł udoskonalić posiadane kompetencje interpersonalne, które przydadzą ci się zarówno w życiu zawodowym, jak i prywatnym.
Dlaczego oczy wszystkich technologicznych entuzjastów zwrócone były na poczynania Steve’a Jobsa? Jak firma Apple zmieniła nasze zachowania komunikacyjne ? Dlaczego uważam, że nasza kultura zaczęła być poddawana „appleizacji”?
„Przejście na dietę jabłkową” (niejako przymusowe) mogłoby być kwintesencją współczesnej kultury. Apple chce, by każdy człowiek toczył iLife (nieprzypadkowo pakiet oprogramowania służący do obróbki zdjęć, filmów, tworzenia muzyki, dołączany do każdego nowo zakupionego Maca, nosi właśnie taką nazwę). iFilozofia ma być częścią naszego życia. Czy jednak w związku z tym „I” (czyli „ja”) stanie się podrzędne względem „i” („zappleizowanego” przedrostka) i ostatecznie podmiot stanie się przedmiotem? Czy rzeczywiście jesteśmy świadkami postępującej reifikacji? Jaką cenę przyjdzie nam zapłacić za wybór iLife? Przedstawione problemy znajdą rozwinięcie w kolejnych rozdziałach tej pracy.
Chcąc skupić się na swoistym fenomenie produktów koncernu z Cupertino, pragnę poruszyć kwestie estetyki, designu, antropologii mediów czy też filozofii kultury. Interesują mnie również zmiany zachowań komunikacyjnych, które dokonały się w ciągu kilku lat za pośrednictwem kontaktu użytkowników z tymi technologiami.
Książka obejmuje dwa obszary tematyczne: pierwszy skoncentrowany na produktach Apple, a drugi na analizie tych aspektów (estetyka, desing, antropologia filozofii i kultury), w które wtargnęły opisywane nowe media.
Ze wstępu
Niniejsza książka podejmuje bardzo ważny problem naukowy w perspektywie prób diagnozowania i zrozumienia społecznych (re)konstrukcji płci kulturowej w (po)nowoczesnym społeczeństwie. Wpisuje się przy tym także w naukowe debaty odnoszące się zarówno do dynamiki relacji między kobietami a mężczyznami, jak i roli ciała jako źródła tożsamości. (prof. Zbyszko Melosik)Do podstawowych walorów książki Anny Majer zaliczam: podjęcie mało rozpoznanego tematu badawczego; dobry pomysł na badanie, pełną jego realizację wraz z opracowaniem rezultatów i trafnym odniesieniem ich do problematyki socjalizacyjnej; wysoki poziom zaprezentowanych analiz i interpretacji; wieloaspektowość poruszanych problemów i zakres analiz empirycznych; wysoki poziom zaangażowania poznawczego autorki w realizowaną problematykę badawczą, co przejawia się w dociekliwości; bardzo dobrze uporządkowaną strukturę i staranność wywodu, sprawny tryb prowadzenia narracji i zaawansowanie akademickiego języka rozprawy; trafny i szeroki dobór literatury wykorzystywanej do analiz. (prof. Lucyna Kopciewicz)Anna Majer doktor nauk społecznych w zakresie pedagogiki, absolwentka socjologicznych studiów magisterskich na Uniwersytecie Gdańskim. Obecnie pracuje w Zakładzie Socjologii, Filozofii i Etyki Sportu w Akademii Wychowania Fizycznego i Sportu w Gdańsku. Interesuje się kondycją człowieka we współczesnej kulturze zdominowanej przez media, problematyką społecznie konstruowanego ciała, kwestią indywidualizmu. Pasjonuje się historią idei i rozwoju nauki, a także historią życia codziennego i odkrywaniem tego, jacy byli ludzie i ich świadomość w innych epokach.
Transformacja systemu energetycznego to nie tylko zmiany technologiczne, lecz także zmiana wzorów myślenia i praktyk społecznych. Definiowanie wyzwań i problemów polityki energetycznej dokonuje się w komunikacji i choć często przebiega za zamkniętymi drzwiami gabinetów polityków i ekspertów, ma swoje odzwierciedlenie w sferze publicznej, szczególnie w mediach.
Czy media stwarzają odbiorcom warunki do deliberacji? W jaki sposób przestrzeń medialna reaguje na postulaty otwierania debaty dla różnych aktorów i stanowisk? Kto w sferze publicznej jest widoczny dla innych? Jak buduje się ową widoczność problemów, pozycji, stanowisk i argumentów? Czy nowe media dają obywatelom szanse na samodzielne włączenie się w debatę o problemach energetycznych?
Z przedstawionych analiz wyłania się obraz daleki od dialogicznej przestrzeni poszukującej wieloaspektowego i dojrzałego porozumienia. Wydawać by się więc mogło, że opisywane, tak wyraźne mechanizmy wykluczenia i dominacji będą sprzyjać postrzeganiu owej przestrzeni jako areny, na której ścierają się partykularne interesy i różne perspektywy aktorów. Tocząca się tu walka rzadko jest jednak starciem uzbrojonych w argumenty rzeczników różnych światów. Do zasadniczej konfrontacji dochodzi raczej przy wejściu, na samej arenie muskuły prężą już tylko najsilniejsi.
„Należy podkreślić wagę i aktualność problematyki badawczej poruszonej w niniejszej publikacji, a także sposób zaplanowania i realizacji badań oraz profesjonalizm analiz we wszystkich tekstach zamieszczonych w książce. Jest to w pewnym sensie opracowanie mające w Polsce charakter pionierski”.
Z recenzji dr. hab. Mariana Niezgody, prof. UJ
Autobiografizm jest zjawiskiem pogranicznym, oscylującym między sztuką a życiem, wzniosłością a trywialnością. Choć od kilku dekad podlega systematycznym badaniom oraz cieszy się zainteresowaniem czytelników, twórców i mediów, nie traci „dzikiego” charakteru: przyrasta, zarasta, zmienia się i multiplikuje. Na takim założeniu oparte zostały temat i kompozycja tej monografii, szóstej publikacji w serii Centrum Badań Dyskursów Postzależnościowych. W trzech częściach książki znalazły się artykuły ułożone według klucza pojęciowego, wykrystalizowanego podczas dyskusji, która odbyła się tym razem w Instytucie Polonistyki i Kulturoznawstwa Uniwersytetu Szczecińskiego, na wieloznacznym pograniczu. Przebieg debaty podyktował tytuły części: Na pograniczach, Sceny autobiografii, Tożsamość w Polsce. Pierwsza zawiera artykuły opisujące doświadczenie półperyferii i peryferii, prowincji i dawnych kolonii, które układają się w mity reinwencyjne. Druga skupia się na społecznych umiejscowieniach, relacjach międzyludzkich oraz kontekstach autobiografii. Trzecia zaś to opowieść o tożsamości odbitej w opowieściach – celowo lub w pewnej mierze przypadkiem, na marginesie, na zakładce włożonej między spisywane w innym celu narracje.
Praca Barbary Adamczyk stanowi użyteczne dzieło naukowo-poznawcze i podstawę działań profilaktyczno-metodycznych. Autorka z dużym znawstwem dokonuje analizy wspólnych cech dzieci ulicy oraz ich zachowań dewiacyjnych i przestępczych. Posiłkuje się analizą dużego zestawu treści z literatury polskiej, angielskojęzycznej i francuskojęzycznej, przytacza nie tylko opinie różnych badaczy, ale i dane z badań innych autorów. Analiza bogactwa danych i ich interpretacja stanowi bardzo dobry materiał poznawczy, użyteczny dla praktyki pedagogicznej w zakresie profilaktyki i terapii pedagogicznej. Autorka umiejętnie dokonuje szczegółowych uogólnień całości pracy badawczej i formułuje wnioski dla praktyki (…), ponadto formułuje wskazówki do dalszych badań empirycznych, co jest godne uznania. Z recenzji prof. dra hab. Stanisława Palki
Rosyjski imperializm był (i jest) wielowymiarowy. Wyrażał się przez stulecia w skłonności do ciągłego poszerzania własnego terytorium. Idea Trzeciego Rzymu, która powstała na przełomie wieku XV i XVI, nadała rosyjskości wymiar sakralny, mesjanistyczny. Z kolei Piotr I wyposażył ją w cechy uniwersalistyczne, a w drugiej połowie XIX stulecia pojawił się rosyjski nacjonalizm. Tendencje nacjonalistyczne Rosji carów wzmogły się w ZSRS upowszechniającym na świecie ideologię klasowego internacjonalizmu. Wszystkie te wymiary miały charakter ekspansjonistyczny, niekiedy nakładały się na siebie. Tytułowy imperializm wspólnotowy rozumiany jest tutaj jako rosyjska skłonność do traktowania Ukraińców i Białorusinów jako dwóch gałęzi wspólnego z Rosjanami trójjedynego narodu ruskiego - do ich narodowego podporządkowania sobie przez Moskwę i występowania w ich imieniu. Publikacja podejmuje tę problematykę, ujmując ją przez pryzmat badań socjologicznych.
Przedmiotem monografii jest praktyka odbywania kary pozbawienia wolności przez kobiety z małymi dziećmi. Stanowi ją i określa społeczna obecność matek pozostających w fazie aktywnego macierzyństwa w instytucji totalnej, jaką jest zakład karny. Codzienność doświadczania świata przez dziecko ma swój początek w warunkach więziennych. Podjęta w monografii narracja dotyczy z jednej strony opisu i wyjaśnienia sytuacji kobiet-matek będących w fazie aktywnego macierzyństwa, przebywających w warunkach zakładu karnego, a drugiej zaś strony – dzieci, które inicjują swoje człowieczeństwo w sytuacji karnie „nadzorowanej”. W prezentowanej czytelnikowi książce wykorzystane zostały elementy socjopsychologicznej teorii socjalizacji, ze szczególnym uwzględnieniem społecznych praktyk socjalizacyjnych, które mają wpływ na osoby społecznie doświadczające realnego uczestnictwa w środowiskach swojej życiowej aktywności. Autorka skoncentrowała naukowe rozważania na istocie, mechanizmach i konsekwencjach przebiegu procesu socjalizacji (czy to asocjacyjnej, czy dysocjacyjnej), w odniesieniu do specyficznej, interesującej autorkę, kategorii kobiet i ich dzieci. Procesy te przebiegają zawsze w pewnych kontekstach, określanych mianem toposów lub środowisk.
Książka adresowana jest do decydentów szeroko rozumianych systemów pomocowych, np. systemu penitencjarnego i pomocy społecznej w Polsce, dla praktyków resocjalizacji, pracowników socjalnych, kuratorów sądowych i asystentów rodziny. Odbiorcami mogą być także studenci pedagogiki, socjologii, psychologii i prawa oraz osoby, którym los małego dziecka w Polsce nie jest obojętny.
Webriting w kulturze to konkretne porady, jak rozpocząć i skutecznie przeprowadzić promocję instytucji kultury w internecie. Autorka Joanna Wrycza-Bekier podaje gotowe i skuteczne porady, jak prowadzić webriting w instytucjach kultury. Gdy zastosujesz te unikatowe wskazówki, dotrzesz do tysięcy potencjalnych odbiorców kultury.
Książka Krzysztofa Malickiego i Krzysztofa Piroga jest ważna z kilku powodów. Dotyczy potocznych wyobrażeń o przeszłości historycznej w odniesieniu do Polski, koncentruje się na młodzieży (uczniowie), podejmuje oryginalne problemy (których nikt przed nimi na tę skalę nie podjął), a poza tym może mieć konsekwencje dla programów kształcenia, co autorzy wyjaśniają we wstępie. Podstawą analizy jest duża próba ogólnokrajowa (3774 respondentów), a więc wyniki dają pewne podstawy do snucia uogólnień.
Z recenzji wydawniczej
Prof. dr. hab. Henryka Domańskiego
Autorka analizuje przyczyny powstania eugeniki jako dziedziny myśli i czynu, zmierzającej już w starożytności greckiej do doskonalenia natury ludzkiej oraz powody, dla których w czasach nowożytnych, a zwłaszcza w XIX w., uzyskała niebywały rozwój oraz światowy sukces. Dobitnie wskazuje na jej rolę w kształtowaniu totalitaryzmu niemieckiego – nazizmu. W pełnej rozmachu książce prezentuje wiele nieznanych źródeł i zadziwiających zjawisk. Pisze też o eugenice polskiej i żydowskiej oraz paradoksach, w które zostały one uwikłane. Ponadto, dociekając istoty niemieckiego totalitaryzmu, autorka na kanwie rozważań nad eugeniką wyprowadza interesujące implikacje społecznopolityczne oraz antropologiczne, związane m.in. z faktem, że niemiecki totalitaryzm dążył – jak każdy inny system totalitarny – do stworzenia człowieka nowego typu, a w rzeczywistości człowieka „totalnie dyspozycyjnego”, oddanego bez reszty wodzowi, a to znaczy także pozbawionego własnej osobowości.
Prognozowane postępujące starzenie się populacji stawia przed społeczeństwami nowe wyzwania związane z koniecznością zabezpieczenia opieki nad niesamodzielnymi osobami starszymi, które wymagają wsparcia i pomocy w wymiarze długoterminowym. Ważny jest kontekst społeczny procesu starzenia się populacji, który wyraża się w zmianie dominującego modelu rodziny i funkcjonowania gospodarstw domowych. W książce przedstawione zostały różne formy opieki długoterminowej nad niesamodzielnymi osobami starszymi realizowane przez: • sektor pomocy społecznej w formie środowiskowej i stacjonarnej; • sektor ochrony zdrowia w formie środowiskowej i stacjonarnej; • opiekę nieformalną (rodzinną); • prywatne placówki opiekuńcze. W monografii scharakteryzowano obecny system opieki nad osobami starszymi oraz opisano różne ujęcia starości i procesów starzenia w perspektywie: • ekonomicznej, • społecznej, • psychologicznej, • medycznej, • prawno-socjalnej. Książka przeznaczona jest dla wykładowców i studentów, którzy stykają się z problematyką starzenia się populacji na kierunkach związanych z polityką społeczną, pracą socjalną oraz nauk o zdrowiu, a także pracowników sektora pomocy społecznej i ochrony zdrowia oraz dla osób odpowiedzialnych za kreowanie i wdrażanie polityki społecznej wobec niesamodzielnych seniorów.
Autorzy podejmują pytanie o użyteczność kategorii peryferyjności w analizie położenia Polski w świecie, zarówno współcześnie, jak i w perspektywie historycznej. Odwołując się m.in. do teorii zależności oraz teorii systemu światowego, pokazują, jak peryferyjny lub półperyferyjny status naszego kraju wpływa na specyfikę procesów obejmujących przemiany gospodarcze, stosunki międzynarodowe, politykę naukową czy migracyjną. Badacze stawiają oryginalne, nierzadko kontrowersyjne, tezy. Posłużyć one mogą zarówno jako inspiracja do dyskusji i badań akademickich nad znaczeniem kontekstu globalnych hierarchii gospodarki, polityki i kultury dla zrozumienia miejsca Polski w świecie, jak i do bardziej pragmatycznie zorientowanych debat nad możliwymi trajektoriami rozwoju kraju.
Podczas lektury książki towarzyszyły mi dwa skrajne odczucia: przygnębienia i satysfakcji. Intelektualna satysfakcja była rezultatem zapoznania się z solidnymi (…) analizami sytuacji Polski przeprowadzanymi w perspektywie teorii zależności i/lub teorii światowego systemu kapitalistycznego (…). Przygnębienie spowodowane było argumentacją autorów poszczególnych rozdziałów, którzy przekonywali o trwałości strukturalnych barier rozwoju, wpisanych w położenie geopolityczne Polski wyznaczające jej strukturę gospodarczą.
Z recenzji wydawniczej prof. dr. hab. Krzysztofa Brzechczyna
Miejsce religii w społeczeństwie to książka zawierająca analizę sposobów, w jakie teorie socjologiczne opisują relacje religii do innych obszarów życia społecznego. Punktem wyjścia stała się diagnoza kryzysu socjologii religii, zafiksowanej na problemie sekularyzacji i odizolowanej od głównego nurtu socjologii.
Celem pracy Sławomira Mandesa jest uporządkowanie socjologicznej refleksji teoretycznej na temat religii, przemyślenie powodów zaistniałego kryzysu oraz ustalenie, czy idee, które kiedyś wydawały się trafne, przejdą weryfikację konfrontacji z ponownym ich odczytaniem. Autor w systematyczny sposób analizuje dzieła klasyków – Émile’a Durkheima i Maxa Webera, ale jego uwaga koncentruje się na pracach Talcotta Parsonsa, Petera L. Bergera i Thomasa Luckmanna, czyli tych uczonych, których twórczość przypadła na drugą połowę XX i początek XXI wieku. Rozpatrywane są spory wokół sekularyzacji i możliwości, jakie dla socjologii religii otwiera dorobek Niklasa Luhmanna. Książkę kończy rozdział pokazujący, jak teoria Luhmanna może być rozwijana i przekształcana w program badawczy komunikacyjnej teorii religii.
Książka napisana jest w sposób bardzo przyjazny dla Czytelnika. (…) Może być czytana na dwa sposoby: jako przystępnie napisany podręcznik klasycznych i współczesnych teorii socjologii religii lub – przez bardziej wyrobionych Czytelników – jako okazja do przypomnienia sobie i odświeżenia tych teorii oraz zinterpretowania ich, wspólnie z Autorem, na nowo. Wielu Czytelników z tej drugiej grupy na pewno będzie zdziwionych, jak poglądy przypisywane autorom tych teorii są w dyskursie socjologicznym upraszczane i trywializowane.
z recenzji dr. hab. prof. UW Wojciecha Pawlika
Dr Sławomir Mandes – socjolog, pracuje w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego. Interesuje się teorią socjologiczną, socjologią religii, problematyką życia lokalnego i lokalnej polityki społecznej opisywaną i analizowaną z różnych perspektyw teoretycznych i empirycznych.
Autor książek (m.in. Kapitał społeczny w małych miastach [współautor C. Trutkowski] 2005, Świat przeżywany w socjologii 2012) i wielu artykułów.
W przedstawionych w tej książce analizach braliśmy pod uwagę różne aspekty życia poza systemem, starając się pokazać bogactwo zagadnień, problemów, jakie składają się na życie obok państwa. Stosunkowo mało pisalismy o emigrantach, wyciągnelismy bowiem wniosek, że uciekli oni zarazem przed życiem w państwie polskim i do lepszego życia za granicą. Jakie jednak w przyszłości będą będą warunki bytowania tych, którzy zostali? Czy pogłebi się znaczenia zycia pozasystemowego, czy też- w dłuższym okresie- nastąpi powrót do chocby minimalistycznego udziału w systemie ludzi (grup) funkcjonujących dotychczas poza nim? Żeby znaleźć odpowiedź na to pytanie, trzeba przede wszystkim scharakteryzować obecną sytuację, bo stan rzeczy determinuje dalszy bieg wydarzeń.Maria Jarosz, Marek W. Kozak
Książka Seniorzy i film stanowi studium na temat aktywności osób starszych w obszarze kultury filmowej. Autorka rozwija tezę o aktywizacji i integracji społecznej seniorów przez uczestnictwo w kulturze filmowej, a także wskazuje na określone działania oraz wybrane filmy, które mogą tę aktywizację wspomóc. Opracowanie to może stanowić interesującą lekturę dla badaczy zainteresowanych starzeniem się i starością człowieka-pedagogów, psychologów oraz animatorów kultury i organizatorów życia kulturalnego, jak również dla seniorów, ich rodzin i opiekunów, a także dla osób realizujących projekty oparte na międzypokoleniowym działaniu.
Znajdujemy w pracy szeroką panoramę poglądów na starość prezentowaną przez przedstawicieli takich dyscyplin wiedzy jak: psychologia, a w obrębie pedagogiki-pedagogika społeczna i andragogika oraz gerontologia społeczna i wychowawcza.[...] podjęty przez autorkę temat jest ważny przede wszystkim z racji świeżości i oryginalności ujęcia problemu relacji zachodzących pomiędzy osobami starszymi a kultura filmową. Rzeczywiście bowiem różne formy uczestnictwa osób, które przekroczyły 60 rok życia, stanowią płaszczyznę ich aktywizacji oraz integrowania się we wspólnocie bycia i przeżywania dzieł filmowych.
prof. nadzw. dr hab. Jerzy Semków
Publikacja stanowi pedagogiczny namysł nad wychowawczymi zagadnieniami związanymi z pedagogiką późnej dorosłości i starości w Polsce. (…) Jest skierowana do teoretyków i praktyków związanych z gerontologią i profesjami pomocowymi, a także do studentów pedagogiki i pracy socjalnej. Lektura książki stanowi okazję do poszerzenia wiedzy na temat zagadnień związanych z aktywnością i aktywizacją osób starych.
Z recenzji ks. dra hab. Piotra Krakowiaka
Problematyka wspomagania osób starszych w przeżywaniu przez nich ostatniej fazy życia wpisuje się w obszar stosunkowo młodej subdyscypliny pedagogicznej, jaką jest gerontopedagogika (geragogika), a zaprezentowane w pracy teksty stanowią dobry przyczynek do jej dalszego rozwoju. Niniejsze opracowanie powinno się stać obowiązkową lekturą dla studentów pedagogiki i pracy socjalnej, zostanie też niewątpliwie dostrzeżone przez teoretyków zajmujących się problematyką gerontologiczną oraz przez praktyków, dla których wspomaganie rozwoju osób starszych jest zawodową powinnością.
Z recenzji dr hab. Anny Gaweł
Pomiędzy dwoma biegunami: "zaniku religii" i "powrotu sacrum", rozciąga się bogate spektrum zróżnicowanych postaw wobec religii i Kościoła, aż po zindywidualizowane formy życia religijnego według własnych potrzeb i zainteresowań. Religia utraciła swój status "oczywistości kulturowej", w nowoczesnych i ponowoczesnych społeczeństwach musi konkurować na rynku różnych ofert światopoglądowych.
Janusz Mariański, Sekularyzacja albo desekularyzacja...
W budowaniu tożsamości niezbędna jest możliwość konfrontacji i wymiany opinii. Otwartość stanowi wyzwanie , bo oznacza pewien stopień ryzyka; ten, kto jest otwarty, nie posiada pełnej kontroli.
Nowe pokolenie jest zapowiedzią nadchodzących zmian, jego przedstawiciele będą kształtować przyszłość. Są mobilni, myślący, niezależni, łatwi w kontaktach, ale i wymagający. Człowiek reprezentujący kulturę interaktywną stanowi nowe, poważne wyzwanie dla Kościoła.
Renata Jasnos, Projekt Wychowawcze oddziaływania Kościoła...
Współcześni młodzi katolicy w Polsce nie rozumieją Kościoła i postrzegają go głównie w kategoriach instytucji restrykcyjnej. Jak przypomina ks. Tischner, chrześcijańska koncepcja człowieka zawiera tezę o jego wolności. Tylko to, co wynika z wolności, jest w pełni ludzkie. Tymczasem w chrześcijańskim wychowaniu dochodzi do nieustannego lekceważenia wolności człowieka. Wolność i prowadzona dzięki niej krytyczna refleksja stają się czymś podejrzanym. Według Tischnera u źródła takiego myślenia i "wychowawczego" działania tkwi "niewiara w obiektywne istnienie wartości religijnych i etycznych".
Celina Kisiel-Dorohinicka, Wychowanie moralne Kościoła...
Główna myśl książki może się zawrzeć w jednym chwytliwym zdaniu: Potrzeba nam radykalnej, odważnej wyobraźni, uzupełnionej stanowczą wolą działania, oraz roztropności, która będzie spoiwem. Aby było to możliwe, musimy nauczyć się barokowej wyobraźni, która pozwoli zobaczyć „nieodczarowany” świat. Ponadto musimy posiąść umiejętność stabilizowania i , wytwarzania obszarów wolności, tak aby przetrwały one choć chwilę w tańcu działających bytów. Książka łączy wezwanie do metodycznej, „krótkowzrocznej” pracy etnologa z rozmachem intelektualnym filozofa. Etnolog „słucha” świata i zapisuje wyniki pracy przy użyciu gęstego opisu, filozof – dzięki swej praktyce w operowaniu ideami – nie waha się przedstawić śmiałych propozycji intelektualnych, nowych rozdań w grach kulturowych. Ta dialektyka jest uzupełniana przez wezwanie do działania i opuszczenia bezpiecznych murów Akademii – to ryzyko uczestnictwa w przemianie zbiorowości. Książka skupia się na dwóch pierwszych momentach. Książka aktualizuje dziedzictwo C.W. Millsa, dlatego, tak jak on nie pozostając oderwany od trosk i problemów naszych społeczności, pamiętam o koniecznym momencie izolacyjnym, który daje szansę na tworzenie możliwie obiektywnej, uniwersalnej nauki.
Książka wpisuje się w wiele współczesnych nurtów intelektualnych, szkół myślowych tradycji. Zgodnie z wezwaniem Millsa, jest ona przykładem pracy w trybie wyobraźni socjologicznej (i ontologicznej), by uczyła praktykowania tych dyspozycji. Jako filozof jestem szczególnie podatny na pokusy i szaleństwa „scholastycznego rozumu”. Myślenie puste, oderwane, abstrakcyjne jest podstawowym surowcem, z którym pracuję, który obrabiam. Wyobraźnia ontologiczna nakłada nazbyt prędkiemu myśleniu filozofa zwalniające go pęta. Badanie ontologiczne, próba „słuchania” świata, to przyjęcie „żabiej perspektywy”, myślenia prowadzonego na obniżonym tonie. Wolno pomyśleć wiele, zgoła wszystko, można formułować śmiałe hipotezy, jednakże wymagają one weryfikacji, pokornego zmierzenia się z ontologiami lokalnymi, światem konstytuowanym przez samych aktorów – zarówno ludzkich, jak i pozaludzkich.
Książka ukazuje corridę de toros – hiszpańską tradycję, w szerokim kontekście społeczno-kulturowym. Autorka przybliża toczący się od lat w hiszpańskim społeczeństwie dyskurs publiczny wokół widowisk tauromachicznych. W publikacji przedstawiono narrację, którą posługują się zarówno przeciwnicy, jak i zwolennicy corridy de toros, osadzoną w kontekście politycznym, społecznym i kulturowym. Dla polskiego czytelnika interesujący może być nie tylko sam opis kontrowersyjnej tradycji, ale również kierunki, w których owa tradycja ewoluuje. Praca jest efektem wieloletnich badań terenowych oraz wnikliwej analizy hiszpańskiej prasy.
Socjopedagogika, będąca dyscypliną z pogranicza pedagogiki i socjologii, określana jest także mianem pedagogiki społecznej, względnie socjologii pedagogicznej. W monografii autor podejmuje kluczowe dla jej podmiotowej charakterystyki kwestie kształtowania się od okresu międzywojennego; linie rozwoju socjopedagogicznej refleksji teoretycznej i badań współtworzących jej rodzimą tradycję, środowiska jej uprawiania i stan aktualnego zaawansowania. Przedmiotowe zainteresowania socjopedagogiki, o których mowa w książce, to przede wszystkim aktualizowanie się (w dynamicznie zmieniających się kontekstach społeczno-kulturowych) procesów socjalizacyjnych w ich odmianie asocjacyjnej i dysocjacyjnej oraz odniesionych do wszystkich wiekowych kategorii osób społecznych i współtworzonych przez nie struktur. To również próba diagnozy doświadczanych we współczesnym społeczeństwie polskim problemów zwanych społecznymi oraz wskazania na wybranych przykładach generowanych przez nie zagrożeń: w wymiarze indywidualnym – witalnych i obyczajowych, a wspólnotowym – jako naruszających praktykowany i utrwalany w społeczeństwie ład aksjonormatywny, ograniczających swobody obywatelskie i szanse egzystencjalne.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
