Socjologia to nauka systematycznie zajmująca się badaniem całego życia społecznego człowieka. Badane są chociażby społeczne reguły, procesy i kultury, które łączą lub dzielą ludzi. W tym dziale zatem proponujemy wszelkie fachowe podręczniki, poradniki i publikacje właśnie z dziedziny socjologii. Czytając nasze lektury zapoznasz się z podstawami psychologii, dzięki którym zrozumiesz istotę kształtowania konkretnych postaw, emocji i cech osobowości ludzkich, zgłębisz podstawy takich nauk jak: filozofia czy logika. Poza tym bedziesz mógł udoskonalić posiadane kompetencje interpersonalne, które przydadzą ci się zarówno w życiu zawodowym, jak i prywatnym.
Chociaż książka dotyczy - wydawałoby się - dalekiej przeszłości, zawarte w niej wnioski mogą być pomocne w analizie bieżącej debaty medialnej na temat imigracji i imigrantów. Jak trafnie dowodzi tego autor, pewne stereotypy i lęki wobec "obcego" są dzisiaj równie aktualne, co na przełomie XIX i XX w.
- prof. dr hab. Grzegorz Piwnicki
Publikacja stanowi pierwszą w Polsce monografię dotyczącą instytucji sprostowania prasowego po wejściu w życie ustawy z 14.9.2012 r. o zmianie ustawy – Prawo prasowe (Dz.U. z 2012 r. poz. 1136). Książka poświęcona jest materialnoprawnym i procesowym zagadnieniom związanym z tą instytucją. W ramach zagadnień materialnoprawnych omówiono m.in. definicję sprostowania prasowego i jego funkcje, wymogi formalne wniosku o sprostowanie, odmowę opublikowania sprostowania, charakter prawny instytucji oraz podstawy wytoczenia powództwa. W rozdziałach poświęconych problemom procesowym skupiono uwagę m.in. na zdolności sądowej jednostek organizacyjnych, legitymacji redaktora naczelnego i skutkach zaprzestania pełnienia tej funkcji w toku procesu, związania sądu żądaniem pozwu i możliwości ingerencji w treść sprostowania, apelacji oraz możliwym sposobom zabezpieczenia roszczeń.
W monografii wykorzystano badania aktowe przeprowadzone przed sądami okręgowymi i apelacyjnymi w Polsce orzekającymi w sprawach o sprostowanie po wejściu w życie noweli Prawa prasowego. Stanowią one cenne źródło wiedzy i ukazują aktualne kierunki orzecznictwa w omawianych sprawach.
31 października 1517 roku augustiański mnich i profesor teologii Marcin Luter przybił do drzwi kościoła zamkowego w Wittenberdze 95 tez, które dotyczyły nadużyć w Kościele Zachodnim. Czy bez tych doświadczeń dopracowalibyśmy się wolności jednostki i praw człowieka? Czy bez protestanckiego etosu narodziłby się kapitalizm? Jaką rolę odegrała reformacja w kształtowaniu się nowoczesnych środkowoeuropejskich narodów? Na pytania te starają się odpowiedzieć autorki i autorzy 28. numeru kwartalnika „Herito”.
Biskup Waldemar Pytel odsłania paradoks luterańskiej ciągłości na przykładzie kościoła Pokoju w Świdnicy. Jarosław R. Kubacki i Michał Choptiany przypominają menonitów i braci polskich, „enfants terribles” reformacji.
János L. Győri, Miloš Kovačka, Magda Vášáryová i Pavel Kosatík wyjaśniają, jak protestantyzm wpłynął na historię i kulturę Węgier, Słowacji i Czech.
Arleta Nawrocka-Wysocka pisze o chorałach, kancjonałach i narodzinach środkowoeuropejskich języków, a Łukasz Galusek kreśli subiektywny atlas środkowoeuropejskiego dziedzictwa reformacji.
Na szczególną uwagę zasługuje tekst Ewy Chojeckiej poświęcony popularyzowaniu wiedzy o reformacji w Europie Środkowej w edukacji muzealnej oraz esej Weroniki Murek przypominający postać Pawła Hulki-Laskowskiego, żyrardowskiego potomka braci czerskich i pierwszego tłumacza „Przygód dobrego wojaka Szwejka”.
W najnowszym numerze „Herito” znalazły się ponadto recenzje ciekawych książek, a także zapowiedzi wartych obejrzenia wystaw.
W czasach rosnącej cyfrowej świadomości i wydatków na bezpieczeństwo w sieci, warto mieć świadomość, że „hakowaniem” trudnią się nie tylko cyberprzestępcy. Prawie każdy nasz krok w internecie śledzą handlowcy, którzy na podstawie zebranych danych chcą oferować nam skrojone na miarę produkty, śledzą nas rządy, które mają dbać o nasze bezpieczeństwo, a także konkurenci biznesowi i sąsiedzi. Julia Angwin, amerykańska dziennikarka śledcza specjalizująca się w tematyce cyberprzestrzeni, kreśli ponurą wizję świata, w którym nie możemy liczyć na odrobinę prywatności nawet we własnym domu.
„Im więcej dowiadywałam się o tym, kto mnie obserwuje, tym większą miałam paranoję. Gdy mój eksperyment dobiegał końca, nie zgadzałam się już nawet na rozmowy z przyjaciółmi przez internet, jeśli nie były one szyfrowane. Zaczęłam posługiwać się nieprawdziwym imieniem przy przeprowadzaniu nawet najzwyklejszych transakcji [w sieci]. Przyjaciółka, która zapisała się ze mną na lekcje jogi, była w szoku, że zgłosiłam się na nie jako Ida Tarbell” – pisze Julia Angwin. Ale czy coś takiego jak anonimowość istnieje jeszcze w sieci? A prywatność? Czy można dziś żyć poza zasięgiem internetu? A czy warto? Kto i po co wnikliwie przygląda się wszystkim naszym ruchom? Czy możemy tego anonimowego „nadzorcę” zwieść? „Społeczeństwo nadzorowane” to próba odpowiedzi na te pytania.
Autorka rzuca zupełnie nowe światło na zagadnienia takie jak pozyskiwanie i przetwarzanie naszych danych osobowych przez firmy, rządy czy instytucje państwowe. Stawia też ważną tezę: w świecie, w którym nadzór nad nami sprawowany jest nawet w tych chwilach, gdy jesteśmy we własnych domach, największym zagrożeniem jest powszechne przyzwolenie na inwigilację, prowadzące do utraty wolności.
Julia Angwin. Amerykańska dziennikarka śledcza, specjalistka w dziedzinie cyberprzestrzeni. Analizuje zagadnienia związane z bezpieczeństwem, anonimowością i prywatnością w sieci internetowej oraz bada wpływ nowych technologii na życie społeczne. Przez wiele lat pracowała dla dziennika „Wall Street Journal”. Obecnie jest związana z portalem dziennikarstwa obywatelskiego ProPublica (www.propublica.org). W 2011 roku, jako członek ekipy dziennikarskiej „WSJ” otrzymała Nagrodę Pulitzerem za „dziennikarstwo, które w przystępny sposób tłumaczy czytelnikom najbardziej złożone kwestie rzeczywistości” (tzw. explanatory reporting). Z wykształcenia jest matematykiem. Mieszka w Nowym Jorku.
Rzeczywistość społeczna charakteryzuje się stałymi zmianami i przejawia szereg ambiwalencji i wieloznaczności. Wpisana w nią konieczność trwałego podejmowania decyzji i ryzyka, stawia człowieka wobec szeregu wyzwań życiowych, w tym zawodowych. Konsekwencją przeobrażeń społecznych i gospodarczych jest zwiększenie mobilności i elastyczności oraz otwartości na nowości, co prowadzi również do zmian w przebiegu życia zawodowego. Otwarcie nowych rynków pracy w Unii Europejskiej przyczyniło się do nowych zmian i zjawisk na międzynarodowym rynku pracy.
Książka ma na celu poszukiwanie odpowiedzi na pytanie o adaptację zawodową młodych polskich emigrantów w Wielkiej Brytanii, rozpatrywanym w kontekście poczucia szczęścia poza granicami kraju ojczystego. Poczucie szczęścia, satysfakcja i ogólne zadowolenie z życia są niezmiernie istotnym czynnikiem przetrwania oraz zaadaptowania się w warunkach migracyjnych.
Zestaw autorów monografii jest wyrazem ciągłości pokoleń polskich medioznawców, przy jednoczesnym dostrzeżeniu zróżnicowania, mnogości aspektów oraz multidyscyplinarności badań nad mediami w Polsce. Dla młodych badaczy przekrój wiekowy autorów jest przypomnieniem, że mogą szczycić się swoimi osiągnięciami, gdyż stoją na ramionach olbrzymów. Jednym z nich jest bez wątpienia profesor Tomasz Goban-Klas, któremu w imieniu polskiego środowiska badaczy mediów tę monografię dedykujemy.
ze Wstępu
Publikacja naświetla problemy polityczne, ekonomiczne i etyczne, powstające ze zróżnicowanego traktowania mediów jako narzędzi nie tyle komunikacji społecznej, ile wręcz propagandy. (...) Sama idea książki wykazuje, że polska ,,orkiestra” prasoznawstwa i medioznawstwa – niegdyś kameralna – stała się dużą orkiestrą symfoniczną, wykonującą wszystkie gamy komunikacji. Ku temu w dużej mierze przyczynił się profesor Tomasz Goban-Klas.
Prof. dr Andrius Vaišnys, Ph.D.
Dziekan Wydziału Komunikacji
Uniwersytetu Wileńskiego
Miasto nie powstaje samo z siebie. Jest takie, jakie zaprojektują, a potem ukształtują ludzie. Kształt i charakter miejskiej przestrzeni sprawia, że miasto do siebie ludzi przyciąga albo zniechęca, odpycha i skłania do szukania swojego miejsca poza nim… Kształt i charakter miasta w dużym stopniu wpływają na to, jak ludzie żyją i jak się do siebie odnoszą – ufnie i życzliwie czy wrogo i podejrzliwie, pomocnie czy egoistycznie. Badanie miast – ich kształtu i charakteru, sposobów ich funkcjonowania, wpływu miejskości na człowieka – staje się coraz bardziej ważnym i naglącym wyzwaniem.
Celem niniejszego studium jest zgromadzenie danych empirycznych pozwalających na zbadanie wystąpienia syndromu wypalenia zawodowego wśród pracowników socjalnych. Badania zostały przeprowadzone w oparciu o własny model wypalenia, według którego wypalenie zawodowe to stan fizycznego, emocjonalnego i psychicznego wyczerpania człowieka, który spowodowany jest różnorodnością ról zawodowych, czynnikami organizacyjnymi oraz relacjami społecznymi i interpersonalnymi w środowisku pracy.
Ważne miejsce w zaproponowanym przez autorkę dysertacji modelu wypalenia zawodowego zajmuje motywacja, cele i oczekiwania związane z pracą. Jednocześnie autorka przyjęła, że na odczuwalność satysfakcji w pracy lub jej brak, która prowadzi do wypalenia zawodowego, znaczący wpływ mają warunki organizacyjne pracy. Wśród czynników organizacyjnych autorka wyróżniła: warunki pracy, warunki zatrudnienia oraz treść pracy. Jednocześnie istotnym elementem pracy jest środowisko społeczne w pracy oraz sposoby i strategie radzenia sobie w sytuacjach stresowych – pełnią one znaczącą rolę w odczuwaniu wypalenia zawodowego.
Stworzony przez autorkę niniejszej dysertacji model wypalenia zawodowego zakłada, że długotrwałe obciążenie warunkami organizacyjnymi pracy, złożoność ról zawodowych, brak wspierającego środowiska pracy oraz zła komunikacja prowadzą do odczuwania stresu i spadku motywacji. W przypadku nieprawidłowych sposobów i strategii radzenia sobie ze stresem wpływają na wystąpienie wypalenia zawodowego.
Jest to praca wchodząca głęboko we współczesne kwestie społeczne i kulturowe, które mają obecnie miejsce w tym regionie. Ma ona charakter naukowy (co widać także po bibliografi i), ale przybiera również postać osobistego eseju socjologicznego o Śląsku i jego mieszkańcach. Jej autorka odwołuje się niejednokrotnie do swoich prac i badań na temat Śląska, które prowadziła od lat osiemdziesiątych ubiegłego stulecia. Pozwala to zrozumieć czytelnikowi zmiany, jakie dokonały się i dzieją się w tym regionie, jak ewolucję postrzegania regionu Śląska od traktowania go jako monolitu kulturowego w państwie polskim do dostrzeżenia jego autonomicznej wartości kulturowej w systemie demokracji. Lektura tej pracy nie pozostawia czytelnika neutralnym, autorka angażuje mocno czytelnika w poznanie i zrozumienie tego, co obecnie tam się dzieje. Staje zawsze po stronie Ślązaków, którzy próbują wreszcie mówić swoim głosem i w swoim imieniu. To jest nie tylko dobra merytorycznie i poznawczo książka, ale jest ona także sprawnie napisana (czyta się ją z zainteresowaniem), ciekawa ze względu na różne przykłady historyczne oraz aktualna ze względu na obecne miejsce Śląska i Ślązaków w Polsce.
z recenzji dr hab. Sławomira Łodzińskiego, prof. UW
Czy edukacja – jej istota, cele, proces – wymaga dzisiaj redefinicji? Czy jesteśmy świadkami kolejnych etapów ewolucji, czy też można mówić o bardziej gwałtownych zmianach rewolucyjnych? Czy, myśląc o edukacji, trzeba pójść za głosami, że system wymaga zrównania z ziemią i wybudowania wszystkiego na nowo, albo za tymi, że trzeba trwać przy tradycyjnym modelu, bo tylko on jest naprawdę wartościowy?
Drogi Czytelniku, oddawana do Twoich rąk książka nie stanowi zbioru kompletnych odpowiedzi na powyżej sformułowane pytania. Jest ona raczej wynikiem zatrzymania się w dzisiejszym, szybko pędzącym świecie oraz próbą spojrzenia na trendy i zjawiska dotyczące edukacji i szeroko rozumianych mediów oraz technologii „tu i teraz” – w połowie drugiej dekady XXI wieku. Jest próbą obserwacji i wyciągnięcia wniosków. Dynamika zjawisk w opisywanym obszarze jest tak duża, że eksploracje w tej problematyce są potrzebne cały czas. Jeżeli stanie się dla Ciebie, Szanowny Czytelniku, drogowskazem, który pozwoli na własne poszukiwania (czy to praktyczne, czy teoretyczne) w nakreślonym obszarze, zamysł autorki będzie można uznać za zrealizowany.
Książka ma charakter naukowo-badawczy. Opiera się na wynikach kilkuletnich badań i analiz, jednak można w niej znaleźć również fragmenty o charakterze bardziej popularnonaukowym. Została przygotowana z myślą zarówno o teoretykach, jak i praktykach edukacji. Jeżeli jesteś młodym człowiekiem, który przygotowuje się do tego, aby uczyć innych, lub sam uczysz się, wykorzystując nowości technologiczne, również znajdziesz tutaj coś dla siebie.
Publikacja rozpoczyna się od rozważań na temat zachodzących zmian, ich potrzebie i przesłankach do nich prowadzących, a dotyczących instytucji szkoły, współczesnego edukatora i nowoczesnej edukacji. Odnoszą się one przede wszystkim do wybranego obszaru, który takie metamorfozy może powodować, a mianowicie mediów i technologii informacyjno-komunikacyjnych. Nie sposób jednak zastanawiać się nad modelami przyszłej edukacji bez odwołania się do uznanych teorii. Zatem w drugim rozdziale można zapoznać się z zagadnieniami behawioryzmu, konstruktywizmu, kognitywizmu i konektywizmu.
„Tytuł książki poprzez swą dwuczłonowość sygnalizuje, że jej zawartość ma postać dychotomiczną: koncentruje się na dwóch obszarach badań, tj. prasoznawstwie, jako historycznie ukształtowanej i zasłużonej dyscyplinie, oraz nowych, interdyscyplinarnych studiach nad dziennikarstwem i mediami muzycznym (rock, jazz); wyznaczono jej dwa nadrzędne cele, czyli wprowadzenie do syntezy prasy o takiej proweniencji i analizę strukturalną konkretnego pisma; wykorzystano dualny sposób prezentacji materiału, wynikający z przyjętej metodologii: ilościowo-jakościowy (z obszaru nauk społecznych) oraz deskryptywny (typowy dla humanistyki)”. Wstęp
Głęboko przemawia mi do przekonania sylogizm Józefa Szujskiego (1835-1883), który pisał o „fałszywej historii jako mistrzyni fałszywej polityki”. Anegdotycznie akurat ten cytat zawdzięczam człowiekowi, który w swej politycznej praktyce w sposób wręcz idealny zilustrował tezę Szujskiego - Bronisławowi Geremkowi (1932-2008) - a który tak chętnie posługiwał się może nawet lepszą od oryginału parafrazą: „Zła historia jest matką złej polityki”. Czy zasada ta działa także w przypadku niżej podpisanego – to zechce Sz. Czytelnik rozstrzygnąć na podstawie zamieszczonych tu autorskich interpretacji zarówno wydarzeń odległych w czasie, jak i bliskich, a nawet nieco wybiegających w przyszłość politycznych prognoz.
Grzegorz Braun - ur. 1967, reżyser filmowy, publicysta, kandydat na urząd Prezydenta RP w 2015 roku. Realizował m.in. filmy dokumentalne: „Wielka ucieczka cenzora”, „Plusy dodatnie, plusy ujemne”, „Defilada zwycięzców”, „Towarzysz generał”, „Eugenika w imię postępu” i „Nie o Mary Wagner”, oraz cykl „Transformacja – od Lenina do Putina”. Jego teksty drukowały m.in.: „Polonia Christiana”, „Opcja na prawo”, „Uważam Rze” i „Uważam Rze – Historia”, oraz „Polska Niepodległa”. W wyborach prezydenckich startował pod hasłem: „WIARA – RODZINA – WŁASNOŚĆ”. Do wyborów parlamentarnych szedł z własnym komitetem „SZCZĘŚĆ BOŻE!”. Do akcji „budzenia śpiących rycerzy” powołał organizację „POBUDKA!”, która propaguje program: „KOŚCIÓŁ – SZKOŁA – STRZELNICA – MENNICA”. Więcej informacji na stronie: www.pobudka.org.
Publikacja jest pierwszym, tak szerokim, polskim opracowaniem problematyki empatii z punktu widzenia socjologii, stanowiącym interesujące wprowadzenie do bardziej szczegółowych zagadnień z pogranicza socjologii moralności, historii idei moralnych i socjologii emocji.Autorzy prezentują kwestie teoretyczne i metodologiczne dotyczące badania empatii oraz przedstawiają wyniki własnych studiów nad funkcjonowaniem empatii w powiązaniu z różnymi zjawiskami ze sfery moralności, literatury, sztuki, z sytuacją osób niepełnosprawnych, nieheteroseksualnych, Żydów czy imigrantów. Rozpatrują kulturowo-strukturalne przyczyny wykluczania pewnych kategorii osób i doświadczeń z empatycznej wspólnoty, a także opisują mechanizmy społecznego konstruowania takich wspólnot na przykładzie tzw. mrocznej turystyki do miejsc zagłady i miejsc narodowej pamięci.Empatia wiąże się moralnością. W ujęciu filozoficznym i teologicznym empatię zbyt często traktuje się jako stan i przeżycie naturalne, uniwersalne i spontaniczne, za mało miejsca zaś poświęca się analizowaniu jej jako dyspozycji poddanej socjalizacji, zróżnicowaniom o charakterze międzykulturowym, historycznym i społecznym, wiążącej się z funkcjonowaniem ludzi w ich rolach społecznych i zawodowych. W ujęciu socjologicznym, reprezentowanym przez Autorów, empatia analizowana jest jako cecha o charakterze społecznym, tzn. podlegająca społecznemu uczeniu, kontroli społecznej i interpretacji kulturowej, której ramy wyznaczają uwarunkowania kulturowe, religijne, światopoglądowe, polityczne, instytucjonalne i sytuacyjne.
Coraz częściej słyszymy o nieuchronnym nadejściu wojny i o podobieństwie naszych czasów do sytuacji w Europie z lat 30. XX w. Odrodzenie nacjonalizmów i nastrojów ksenofobicznych, kryzys instytucji międzynarodowych, mowa nienawiści i rosnąca przemoc sprzyjają budowaniu napięć i wyobrażeń o wojnie. Nie bez znaczenia są też fantazje o bohaterstwie i niewinne, zdawałoby się, zabawy, które mogą się nam wymknąć spod kontroli.
Jaki obraz wojny mają Polacy?
Czym jest doświadczenie wojenne?
Co skłania ludzi do przemocy?
W Temacie Miesiąca:
Kultura wojny w czasach pokoju
Andrzej Leder
Spojrzenie w stronę śmierci
Tomasz Majewski w rozmowie z Urszulą Pieczek
Dotyk wojny
Anna Pawłowska
Ponadto w numerze:
Patrycja Sasnal o zmierzchaniu orientalizmu i szansie Niemiec na skończenie z fikcyjnym myśleniem o Bliskim Wschodzie
Charles King: Opowieść o wielokulturowości musi uwzględniać skomplikowaną relację między małymi a wielkimi ojczyznami, uznawać, że lokalne patriotyzmy często konstruowane są jako przeciwieństwa kultur narodowych.
Historia jednej tabletki. Jak przemysł farmaceutyczny wpływa na naukowców, lekarzy i polityków?
Tadeusz Gadacz i Neham Verbin o tym, kim jest Hiob: człowiekiem pokornym i wiernym czy buntującym i spierającym się z Bogiem? Czego uczy nas jego doświadczenie? Jakie postawy możemy przyjąć wobec cierpienia?
Opowiadanie Bronki Nowickiej, laureatki Nike 2016 pt. Confetti funeralne z ilustracjami Patrycji Podkościelny
Najlepsi ludzie na świecie są wszędzie – o lokalnych aktywistach, którzy tworzą domy kultury jak z bajki piszą Joanna Orlik i Grzegorz Broniatowski
Niniejsza książka traktuje o zakłóceniach w pracy szkoły w postaci zachowań ryzykownych, podejmowanych przez uczniów u progu adolescencji, w dotychczasowej strukturze oświatowej uczęszczających do klas pierwszych gimnazjów. Przedmiotem zainteresowania stały się obok zachowań ryzykownych także warunki im sprzyjające, ujęte tu jako warunki budujące klimaty bezprawia.
Z wprowadzenia
Prace prezentowane w niniejszym zbiorze stanowią rozszerzone i wzbogacone wydanie referatów wygłoszonych podczas sympozjum, które odbyło się 13 listo-pada 2015 r. na Wydziale Prawa i Administracji Wyższej Szkoły Finansów i Zarządzania w Warszawie. W swej treści nawiązują do zasadniczej idei kolokwium, ukazując różne aspekty – zarówno polityczne, jak i społeczne – udziału społeczeństwa obywatelskiego we władzy i zarządzaniu Pierwszą Rzecząpospolitą w XVI–XVIII wieku. Poruszona problematyka ukazuje różnorodność, a także stopień zaawansowania rozwoju form i doświadczeń obywatelskiego funkcjonowania dawnej Rzeczypospolitej.
Jarosław Kilias podjął próbę ukazania statusu socjologii polskiej w nauce światowej, co jest przedsięwzięciem ze wszech miar potrzebnym i godnym uznania. Pierwsza to próba w naszej nauce nie licząc prezentowanych od czasu do czasu subiektywnych opinii, częstokroć zabarwionych megalomanią narodową. Czytelnik tej książki otrzyma próbę syntetycznego obrazu socjologii polskiej okresu lat 60. XX wieku – śpieszę dodać – nie będącego tylko epizodem w jej dziejach, lecz zarówno pewną klamrą spajającą przeszłość z teraźniejszością i w efekcie z przyszłością (choćby poprzez spotkania dwóch pokoleń socjologów polskich, tych ukształtowanych na socjologii proweniencji międzywojnia z tymi, którzy znaleźli się pod urokiem „zamerykanizowanej” nowej socjologii i „otwartego marksizmu”), jak i także socjologią polską wchodzącą w tamtej dekadzie, jak nigdy dotąd, w międzynarodową sieć instytucji socjologicznych, co stało się od tego momentu normą.
Z recenzji prof. dr hab. Włodzimierza Wincławskiego
"Andreas Reckwitz jest socjologiem i kulturoznawcą, i to punkt widzenia socjologii kultury organizuje autorski wywód Odkrycia kreatywności. Dlatego próbie
wypracowania genealogii praktyk kreatywności (a ta właśnie jest głównym zamierzeniem książki) towarzyszy niezmiennie namysł nad „społecznym reżimem
estetycznej nowości”, czyli wrażliwość na socjokulturowe techniki pojawiania się i cyrkulowania dyspozytywów kreatywności. Ale Reckwitz jest zarazem humanistą
na tyle wytrawnym, że klucz dyscyplinarny nie stanowi przeszkody w przyjmowaniu jego ustaleń na gruncie dyscyplin pokrewnych.
Co więcej, taka adaptacja została z góry przez autora założona i stanowi o niewątpliwej urodzie intelektualnej książki, na którą bez większego wysiłku można
nałożyć horyzont oczekiwań antropologa kultury, ale też i na przykład psychologa społecznego. W wielu partiach książka będzie w stanie zadowolić nadto teoretyków
sztuki, to bowiem estetyczność sztuki (zwłaszcza sztuki awangardowej i postmodernistycznej) wraz z fi gurą artysty, w której autor upatruje narodzin „idealnego podmiotu kreatywnego”, stanowią o genealogicznym fundamencie dyspozytywu kreatywności."
Ze wstępu prof. dra hab. Andrzeja Gwoździa
Podstawowa działalność kulturalna – jak stanowi ustawa o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej - polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury , a jej formami organizacyjnymi są m. in. biblioteki, muzea, domy kultury, galerie sztuki, kina, teatry i filharmonie. W recenzowanym tomie skupiono się na działalności społecznej wymienionych instytucji - zwłaszcza - bibliotek - która w czasach niepokojów socjoekonomicznych i rozwarstwienia społecznego jest szczególnie ważna. (…) Zaakceptowano w nim kwestię istotną dla każdej organizacji, tym także tej niedochodowej, jaką jest konieczność dopasowania się do otoczenia. Tylko bowiem obserwacja środowiska zewnętrznego, analizowanie go pod kątem szans i zagrożeń z niego płynących, pojawiających się mód i trendów, a następnie reagowanie na nie, pozwala organizacji na skuteczne funkcjonowanie. Czas stabilności bibliotek i innych instytucji kultury minął bezpowrotnie. Zmiany społeczne, środowiskowe, technologiczne wywierają na nie istotny wpływ. Zaprezentowane w tomie teksty dają optymistyczny obraz instytucji kultury, adaptujących się do środowiska zewnętrznego, innowacyjnych, a w rezultacie konkurencyjnych wobec innych organizacji. (…) Publikacja będzie cieszyła się zainteresowaniem osób, chcących poszerzyć swoją wiedzę na temat zadań, działalności oraz społecznej roli współczesnych instytucji kultury.
(z recenzji dr hab. Małgorzaty Federowicz-Kruszewskiej)
THE NEW INTERNATIONAL BESTSELLER FROM THE AUTHOR OF THE WORLD IS FLATWe all sense it: something big is going on. Life is speeding up, and it is dizzying. Here Thomas L. Friedman reveals the tectonic movements that are reshaping our world, how to adapt to this new age and why, sometimes, we all need to be late.'A master class ... As a guide for perplexed Westerners, this book is very hard to beat ... an honest, cohesive explanation for why the world is the way it is, without miracle cures or scapegoats' John Micklethwait, The New York Times Book Review'Wonderful ... admirably honest ... injects a badly needed dose of optimism into the modern debate' Gillian Tett, Financial Times'His main piece of advice for individuals, corporations, and countries is clear: Take a deep breath and adapt. This world isn't going to wait for you' Fortune'A humane and empathetic book' David Henkin, The Washington Post
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
