Na treść niniejszej książki składają się rozważania w formie seminaryjnej, w których R. Steiner wraz z przyszłymi nauczycielami pierwszej szkoły waldorfskiej omawiał praktyczną stronę różnych obszarów nauczania, sposoby rozwiązywania problemów, jak również stawiał nauczycielom określone zadania do rozwiązania.
Człowiek widzący nadzmysłowo nie powinien się ograniczać do mówienia o tym tylko takim ludziom, którzy również widzą już świat nadzmysłowy.
Musi on kierować swe słowa do wszystkich ludzi, bo mówi o rzeczach, które obchodzą każdego człowieka. Co więcej, wie on dobrze, że nikt bez znajomości tych rzeczy nie może się stać "człowiekiem" w prawdziwym tego słowa znaczeniu.
R.Steiner 1861-1925
Rudolf Steiner jest z pewnością zdumiewającym zjawiskiem, które należałoby spróbować potraktować poważnie. Głosi on kilka nauk, w które wierzyłam od dawna, a między innymi tę, że [...] poznanie świata duchowego można zdobyć samemu dzięki silnemu, świadomemu i systematycznemu myśleniu. Nie wolno zachowywać się biernie jak mistyk czy marzyciel, lecz wysiłkiem własnego myślenia zdobyć ogląd świata, skądinąd przed nami ukrytego.
Przedstawione w tej książce trzy wykłady Rudolfa Steinera poruszają istotne problemy naszej współczesności, których nie można rozwiązać przy pomocy sił materialno-technicznych, lecz jedynie w oparciu o impulsy duchowo-moralne. Ukazują one człowieka jako siłę stwórczą w kosmosie, dlatego nie można go traktować jako istoty ograniczonej jedynie do stałej cielesności fizycznej. Wykłady te stanowiły przygotowanie do nowego impulsu w medycynie.
Człowiek widzący nadzmysłowo nie powinien się ograniczać do mówienia o tym tylko takim ludziom, którzy również widzą już świat nadzmysłowy. Musi on kierować swe słowa do wszystkich ludzi, bo mówi o rzeczach, które obchodzą każdego człowieka. Co więcej, wie on dobrze, że nikt bez znajomości tych rzeczy nie może się stać "człowiekiem" w prawdziwym tego słowa znaczeniu.
Człowiek widzący nadzmysłowo nie powinien się ograniczać do mówienia o tym tylko tym ludziom, którzy również widzą już świat nadzmysłowy. Musi kierować swoje słowa do wszystkich ludzi, mówi bowiem o rzeczach, które dotyczą każdego człowieka. Co więcej, wie on dobrze, że bez znajomości tych rzeczy nikt nie może stać się człowiekiem w prawdziwym tego słowa znaczeniu.
Książka zawiera omówienie wiedzy wtajemniczonych, która umożliwia poznanie duchowości naszego systemu planetarnego oraz opis duchowych istot Księżyca, Saturna, Wenus i Marsa, które mają do spełnienia określone zadania. Wenus, Merkury i Księżyc to planety wyznaczające ludzki los, a Mars, Jowisz i Saturn to planety uwalniające człowieka.
Autor opisuje dawną wiedzę druidów. Omawia wtajemniczenie kapłanów druidów w misteriach Słońca i poznanie przez nich duchowych istot Księżyca oraz przedstawia niezwykle ciekawie duchowe ujęcie jestestw odpowiedzialnych za zjawiska atmosferyczne zachodzące w przyrodzie. Książka zawiera też obszerne omówienie rozwoju ludzkiej świadomości.
Nie każdy może stać się od razu człowiekiem widzącym nadzmysłowo, natomiast poznanie zdobyte prze widzącego stanowi dla każdego prawdziwy, zdrowy pokarm. Gdyż stosować może je w życiu każdy. A kto je stosuje, przekona się wkrótce, czym może się stać życie we wszystkich dziedzinach z tymi wiadomościami, a czego będzie ono pozbawione, jeśli się je z życia wykluczy. Poznanie światów nadzmysłowych stosowane w życiu w sposób prawidłowy nie tylko nie okaże się nieżyciowe, lecz w najwyższym stopniu praktyczne.
Niezwykle ciekawe omówienie wpływu wyższych hierarchii duchowych jestestw na rozwój wszechświata oraz ich związków z człowiekiem. Przedstawiony jest również świat istot elementarnych oraz powiązanie ich losu z działaniem ludzi, a także bardzo ciekawy opis powstania naszego systemu słonecznego i tworzenia się kolejnych planet. Książka ukazuje otaczający nas świat fizyczny jako konsekwencję rozwoju duchowego.
Jest to fascynujący opis tajemnej historii ludzkości przedstawionej z punktu widzenia nauki duchowej. Autor opisuje oddziaływanie wyższych jestestw ze świata duchowego poprzez żyjących na Ziemi ludzi, którzy stanowią niejako narzędzia działania wyższych hierarchii. Opisuje niektóre postacie historyczne, ukazuje prawidłowości w powiązaniach indywidualnej karmy i innych wpływów na przykładach kolejnych inkarnacji jak Julian Apostata i Tycho de Brache, czy Mikołaj z Kuzy i Mikołaj Kopernik. Przedstawione jest ukryte tło planu historii oraz zejście od kultury jasnowidzenia w okresie staroindyjskim i perskim do kultury osobowości w okresie kultury greckiej. Rudolf Steiner przedstawia niezwykle ciekawy związek między poszczególnymi osobami historycznymi a indywidualnymi wątkami w całym rozwoju ludzkości.
W 1911 i 1912 roku Rudolf Steiner wygłosił w Neuchâtel (w Szwajcarii) trzy wykłady o Christianie Rosenkreutzu, które w niezwykły sposób przybliżają nam dzieło i misję tego wielkiego wtajemniczonego różokrzyżowca. Dla wszystkich, którzy pragną iść jego śladami, stanowią one źródło wiedzy i inspiracji. W tej książce poruszane są między innymi takie tematy jak: rozwój człowieka w dobie średniowiecza, szkoła dwunastu, wtajemniczenie i zadanie Christiana Rosenkreutza, prawo 100 lat, trzy wielkie procesy alchemiczne, system kopernikański i jego wpływ na ewolucję psychiczną człowieka, a także posłannictwo Buddy.
Tytułowa brama Księżyca i brama Słońca to podwójne wrota łączące nas ze światem duchowym. Brama księżyca związana jest z naszą przeszłością, z tym, co przeżyliśmy i czego dokonaliśmy w naszych wcześniejszych inkarnacjach, a co zostaje zapisane w naszym ciele astralnym przy wstępowaniu w obecne życie. Istotami, które wpisują to w nasze ciało astralne, są jestestwa duchowe, które niegdyś żyły na Ziemi wraz z ludźmi, a obecnie przebywają na Księżycu. Natomiast brama Słońca prowadzi nas w przyszłość. Autor na podstawie konkretnych postaci historycznych opisuje oddziaływanie Księżyca i Słońca przy spotkaniu się dwojga ludzi, którzy są ze sobą związani karmicznie przez wspólne życie w poprzednich inkarnacjach.Brama Księżyca i brama Śłońca
Spis Treści
Wykład I, Berno, 25 stycznia 1924
Księżyc i Słońce jako dwie bramy świata duchowego. Przeszłość jako indywidualność; przyszłość jako impuls ogólnoludzki. Konieczność i wolność: kosmiczny byt Księżyca i Słońca. Pradawna mądrość ludzkości. Księżyc i Słońce przy karmicznym spotkaniu dwojga ludzi. Księżyc: przeszłość -konieczność; Słońce: przyszłość - wolność. Odczuwanie kosmicznego losu. Impuls Konferencji Bożonarodzeniowej.
Wykład II, Berno, 16 kwietnia 1924
Nowy impuls ezoteryczny w ruchu antropozoficznym. Praktyczne pytania związane z karmą. Historyczny rozwój ludzkości. Nauki przyrodnicze a arabizm. Starożytne misteria Ojca, Syna i Ducha. Impuls wolności w chrześcijaństwie i przeciwstawny temu impuls w religii Mahometa. Dwór Haruna Ar-Raszida. Rozważania karmiczne indywidualności Jana Amosa Komen-skiego, Conrada Ferdinanda Meyera oraz Heinricha Pesta-lozziego.
Wykład III, Zurych, 28 stycznia 1924 Brama Słońca oraz brama Księżyca. Pradawni nauczyciele duchowi na Księżycu jako kronikarze przeszłości. Wyższe hierarchie na Słońcu jako twórcy naszej przyszłości. Ludzie, z którymi jesteśmy związani karmicznie, w przeciwieństwie do tych, z którymi karma nas nie wiąże, w życiu między śmiercią a nowymi narodzinami. Konferencja Bożonarodzeniowa.
Wykład IV, Stuttgart, 6 lutego 1924
Księżyc i Słońce jako dwie bramy do świata duchowego. Konieczność ciała i losu jako związek z siłami Księżyca. Wolność związana z siłami Słońca. Choroba jako niemożność przemiany sił ziemskiego otoczenia. Impuls Konferencji Bożonarodzeniowej.
Uwagi na temat publikacji wykładów Rudolfa Steinera
Uwagi wydawcy
Przypisy
Rudolf Steiner - kalendarium
Na książkę składają się teksty Steinera, austriackiego ezoteryka, twórcy antropozofii. Przedstawia on w nich z dwóch różnych punktów widzenia przeżycia i zjawiska charakterystyczne dla poszczególnych etapów rozwoju wewnętrznego, jaki przechodzi człowiek praktykujący medytację.
Książka omawia proces kształtowania się ludzkiego losu na podstawie wcześniejszych inkarnacji. Autor opisuje życie pośmiertne w duchowych sferach planetarnych oraz sposób budowania karmy następnego życia ziemskiego. Na konkretnych przykładach znanych postaci historycznych wyjaśnia różne zagadnienia dotyczące ludzkiego losu jako następstw zdarzeń z wcześniejszych inkarnacji.
Rudolf Steiner urodził się w 1861 r. w Kra-ljcvec (Austro-Węgry), zmarł w 1925 r. w Domach (Szwajcaria). Był twórcą antropo-zofii i z nią związał całe swoje życie. Wyniki duchowo-naukowych badań Steinera ukazują ich praktyczne oddziaływanie w odnowieniu wielu dziedzin życia: w wychowaniu, w medycynie i pedagogice leczniczej, w dziedzinach artystycznych (architektura, malarstwo, c u ryt m i a), w rolnictwie (metody biodynamiczne), a również w życiu społecznym (trójczłonowość organizmu społecznego).
Człowiek widzący nadzmysłowo nie powinien się ograniczać do mówienia o tym tylko tym ludziom, którzy również widzą już świat nadzmysłowy. Musi kierować swoje słowa do wszystkich ludzi, mówi bowiem o rzeczach, które dotyczą każdego człowieka. Co więcej, wie on dobrze, że bez znajomości tych rzeczy nikt nie może stać się człowiekiem w prawdziwym tego słowa znaczeniu.
Wykład I, Wrocław, 7 czerwca 1924
Sfera Księżyca. Pradawni nauczyciele ludzkości. Pierwsze zalążki karmy
Wykład II, Wrocław, 8 czerwca 1924
Założenia karmy w świecie gwiazd
Wykład III, Wrocław, 9 czerwca 1924
Wrastanie duszy ludzkiej w duchowe hierarchie podczas wstępowania w sfery planetarne. Człowiek jako istota kształtująca historyczne dzieje świata. Sfera mądrości Jowisza. Heinrich Heine, Walter, Goethe, Eliphas Levi
Wykład IV, Wrocław, 10 czerwca 1924
Oddziaływanie karmy w historii świata. Sfera Saturna i kosmiczno-uniwersalna zdolność istot Saturna do zapamiętywania. Fryderyk Schiller, Ernst Haeckel, Yictor Hugo.
Wykład V, Wrocław, 11 czerwca 1924
Znaczenie karmy w życiu poszczególnego człowieka. Karma przeszłości i karma tworząca przyszłość. Nauczyciel geometrii, Byron, Garibaldi
Wykład VI, Wrocław, 12 czerwca 1924
Obudzone życie myślowe, śniące życie uczuciowe i śpiące życie wolitywne. Przypominanie i mowa. Okresy życia w odniesieniu do życia przed urodzeniem i do wcześniejszych żywotów ziemskich. Rozważania historyczne w związku z obserwacją własnej karmy. Harun ar-Raszid i Francis Bacon, Amos Komenski, Woodrow Wilson
Wykład VII, Wrocław, 13 czerwca 1924 Metodyka badań karmicznych
Wykład VIII, Wrocław, 14 czerwca 1924
Obudzenie i zasypianie w odniesieniu do karmicznej przesz/ości i do tworzącej się karmy. Kształtowanie karmy podczas snu
Wykład IX, Wrocław, 15 czerwca 1924
Oddziaływanie moralnego postępowania duszy w jej wędrówce przez związki z hierarchiami duchowymi w życiu między śmiercią a nowym narodzeniem. Oddziaływanie karmy przeszłości w ukszaltowaniu głowy. Tworząca się karma w ukiadzie przemiany materii i kończyn. Pestalozzi. Kulturalno-historyczne zadanie antropozofti
Egipcjanie ufali prawom, jakie człowiek mógł znaleźć w fizycznym świecie. Ufali prawom, przy pomocy których człowiek może opanować materię. Dlatego powstała tam geometria i matematyka.Przy ich pomocy człowiek mógł opanować żywioły, ponieważ ufał temu, co wykryć mógł jego duch, ponieważ wierzył, że można duchem przepoić materię. Mógł wtedy stworzyć piramidy, świątynie i sfinksy. Był to olbrzymi krok na drodze do zdobycia planu fizycznego. Krok, który dokonany został w trzeciej epoce kulturowej.
Jest to cykl wykładów wygłoszonych przez Steinera w Oxfordzie. Poświęcone są one pedagogice waldorfskiej. Steiner rozpoczyna od przedstawienia duchowego podłoża wychowania. Przedstawiając trzy pierwsze siedmioletnie okresy życia w rozwoju człowieka, wskazuje, jak w każdym z tych okresów dziecko oczekuje od swoich nauczycieli i wychowawców innego sposobu prowadzenia lekcji...
W nauce przyrodniczej fakty leżą w obrębie świata zmysłowego; opisujący je badacz traktuje więc czynności duszy jako coś, co schodzi na dalszy plan wobec związku i przebiegu faktów zmysłowych. Kto jednak opisuje świat duchowy, musi czynności duszy wysunąć na pierwszy plan, bowiem czytelnik dochodzi do uświadomienia sobie faktów jedynie przez przyswojenie w prawidłowy sposób tych czynności. Te fakty bez współudziału duszy nie są dla ludzi dostrzegalne, jak to ma miejsce w naukach przyrodniczych, chociaż nie są tam rozumiane; są one postrzegane tylko dzięki czynności duszy. Przy opisywaniu treści wiedzy duchowej zakłada się zatem z góry, że czytelnik poszukuje faktów razem z autorem. Autor ujmuje ten opis w formę opowiadania o odkrytych faktach, jednak w tym opowiadaniu nie panuje osobista dowolność, lecz naukowy punkt widzenia oparty na metodzie przyrodniczej.
Człowiek widzący nadzmysłowo nie powinien się ograniczać do mówienia o tym tylko takim ludziom, którzy również widzą już świat nadzmysłowy. Musi on kierować swe słowa do wszystkich ludzi, bo mówi o rzeczach, które obchodzą każdego człowieka. Co więcej, wie on dobrze, że nikt bez znajomości tych rzeczy nie może się stać "człowiekiem" w prawdziwym tego słowa znaczeniu.
Każdy człowiek może obserwować rzeczy, które istnieją w świecie fizycznym; to zaś, co działa w świecie duchowym umożliwia nam wyjaśnienie zagadek, jakie nam stawia świat fizyczny.Autor.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
