Człowiek widzący nadzmysłowo nie powinien się ograniczać do mówienia o tym tylko takim ludziom, którzy również widzą już świat nadzmysłowy.
Musi on kierować swe słowa do wszystkich ludzi, bo mówi o rzeczach, które obchodzą każdego człowieka. Co więcej, wie on dobrze, że nikt bez znajomości tych rzeczy nie może się stać "człowiekiem" w prawdziwym tego słowa znaczeniu.
R.Steiner 1861-1925
Rudolf Steiner jest z pewnością zdumiewającym zjawiskiem, które należałoby spróbować potraktować poważnie. Głosi on kilka nauk, w które wierzyłam od dawna, a między innymi tę, że [...] poznanie świata duchowego można zdobyć samemu dzięki silnemu, świadomemu i systematycznemu myśleniu. Nie wolno zachowywać się biernie jak mistyk czy marzyciel, lecz wysiłkiem własnego myślenia zdobyć ogląd świata, skądinąd przed nami ukrytego.
Przedstawione w tej książce trzy wykłady Rudolfa Steinera poruszają istotne problemy naszej współczesności, których nie można rozwiązać przy pomocy sił materialno-technicznych, lecz jedynie w oparciu o impulsy duchowo-moralne. Ukazują one człowieka jako siłę stwórczą w kosmosie, dlatego nie można go traktować jako istoty ograniczonej jedynie do stałej cielesności fizycznej. Wykłady te stanowiły przygotowanie do nowego impulsu w medycynie.
Człowiek widzący nadzmysłowo nie powinien się ograniczać do mówienia o tym tylko takim ludziom, którzy również widzą już świat nadzmysłowy. Musi on kierować swe słowa do wszystkich ludzi, bo mówi o rzeczach, które obchodzą każdego człowieka. Co więcej, wie on dobrze, że nikt bez znajomości tych rzeczy nie może się stać "człowiekiem" w prawdziwym tego słowa znaczeniu.
Człowiek widzący nadzmysłowo nie powinien się ograniczać do mówienia o tym tylko tym ludziom, którzy również widzą już świat nadzmysłowy. Musi kierować swoje słowa do wszystkich ludzi, mówi bowiem o rzeczach, które dotyczą każdego człowieka. Co więcej, wie on dobrze, że bez znajomości tych rzeczy nikt nie może stać się człowiekiem w prawdziwym tego słowa znaczeniu.
Nie każdy może stać się od razu człowiekiem widzącym nadzmysłowo, natomiast poznanie zdobyte prze widzącego stanowi dla każdego prawdziwy, zdrowy pokarm. Gdyż stosować może je w życiu każdy. A kto je stosuje, przekona się wkrótce, czym może się stać życie we wszystkich dziedzinach z tymi wiadomościami, a czego będzie ono pozbawione, jeśli się je z życia wykluczy. Poznanie światów nadzmysłowych stosowane w życiu w sposób prawidłowy nie tylko nie okaże się nieżyciowe, lecz w najwyższym stopniu praktyczne.
Książka zawiera omówienie wiedzy wtajemniczonych, która umożliwia poznanie duchowości naszego systemu planetarnego oraz opis duchowych istot Księżyca, Saturna, Wenus i Marsa, które mają do spełnienia określone zadania. Wenus, Merkury i Księżyc to planety wyznaczające ludzki los, a Mars, Jowisz i Saturn to planety uwalniające człowieka.
Autor opisuje dawną wiedzę druidów. Omawia wtajemniczenie kapłanów druidów w misteriach Słońca i poznanie przez nich duchowych istot Księżyca oraz przedstawia niezwykle ciekawie duchowe ujęcie jestestw odpowiedzialnych za zjawiska atmosferyczne zachodzące w przyrodzie. Książka zawiera też obszerne omówienie rozwoju ludzkiej świadomości.
Niezwykle ciekawe omówienie wpływu wyższych hierarchii duchowych jestestw na rozwój wszechświata oraz ich związków z człowiekiem. Przedstawiony jest również świat istot elementarnych oraz powiązanie ich losu z działaniem ludzi, a także bardzo ciekawy opis powstania naszego systemu słonecznego i tworzenia się kolejnych planet. Książka ukazuje otaczający nas świat fizyczny jako konsekwencję rozwoju duchowego.
Jest to fascynujący opis tajemnej historii ludzkości przedstawionej z punktu widzenia nauki duchowej. Autor opisuje oddziaływanie wyższych jestestw ze świata duchowego poprzez żyjących na Ziemi ludzi, którzy stanowią niejako narzędzia działania wyższych hierarchii. Opisuje niektóre postacie historyczne, ukazuje prawidłowości w powiązaniach indywidualnej karmy i innych wpływów na przykładach kolejnych inkarnacji jak Julian Apostata i Tycho de Brache, czy Mikołaj z Kuzy i Mikołaj Kopernik. Przedstawione jest ukryte tło planu historii oraz zejście od kultury jasnowidzenia w okresie staroindyjskim i perskim do kultury osobowości w okresie kultury greckiej. Rudolf Steiner przedstawia niezwykle ciekawy związek między poszczególnymi osobami historycznymi a indywidualnymi wątkami w całym rozwoju ludzkości.
W 1911 i 1912 roku Rudolf Steiner wygłosił w Neuchâtel (w Szwajcarii) trzy wykłady o Christianie Rosenkreutzu, które w niezwykły sposób przybliżają nam dzieło i misję tego wielkiego wtajemniczonego różokrzyżowca. Dla wszystkich, którzy pragną iść jego śladami, stanowią one źródło wiedzy i inspiracji. W tej książce poruszane są między innymi takie tematy jak: rozwój człowieka w dobie średniowiecza, szkoła dwunastu, wtajemniczenie i zadanie Christiana Rosenkreutza, prawo 100 lat, trzy wielkie procesy alchemiczne, system kopernikański i jego wpływ na ewolucję psychiczną człowieka, a także posłannictwo Buddy.
Tytułowa brama Księżyca i brama Słońca to podwójne wrota łączące nas ze światem duchowym. Brama księżyca związana jest z naszą przeszłością, z tym, co przeżyliśmy i czego dokonaliśmy w naszych wcześniejszych inkarnacjach, a co zostaje zapisane w naszym ciele astralnym przy wstępowaniu w obecne życie. Istotami, które wpisują to w nasze ciało astralne, są jestestwa duchowe, które niegdyś żyły na Ziemi wraz z ludźmi, a obecnie przebywają na Księżycu. Natomiast brama Słońca prowadzi nas w przyszłość. Autor na podstawie konkretnych postaci historycznych opisuje oddziaływanie Księżyca i Słońca przy spotkaniu się dwojga ludzi, którzy są ze sobą związani karmicznie przez wspólne życie w poprzednich inkarnacjach.Brama Księżyca i brama Śłońca
Spis Treści
Wykład I, Berno, 25 stycznia 1924
Księżyc i Słońce jako dwie bramy świata duchowego. Przeszłość jako indywidualność; przyszłość jako impuls ogólnoludzki. Konieczność i wolność: kosmiczny byt Księżyca i Słońca. Pradawna mądrość ludzkości. Księżyc i Słońce przy karmicznym spotkaniu dwojga ludzi. Księżyc: przeszłość -konieczność; Słońce: przyszłość - wolność. Odczuwanie kosmicznego losu. Impuls Konferencji Bożonarodzeniowej.
Wykład II, Berno, 16 kwietnia 1924
Nowy impuls ezoteryczny w ruchu antropozoficznym. Praktyczne pytania związane z karmą. Historyczny rozwój ludzkości. Nauki przyrodnicze a arabizm. Starożytne misteria Ojca, Syna i Ducha. Impuls wolności w chrześcijaństwie i przeciwstawny temu impuls w religii Mahometa. Dwór Haruna Ar-Raszida. Rozważania karmiczne indywidualności Jana Amosa Komen-skiego, Conrada Ferdinanda Meyera oraz Heinricha Pesta-lozziego.
Wykład III, Zurych, 28 stycznia 1924 Brama Słońca oraz brama Księżyca. Pradawni nauczyciele duchowi na Księżycu jako kronikarze przeszłości. Wyższe hierarchie na Słońcu jako twórcy naszej przyszłości. Ludzie, z którymi jesteśmy związani karmicznie, w przeciwieństwie do tych, z którymi karma nas nie wiąże, w życiu między śmiercią a nowymi narodzinami. Konferencja Bożonarodzeniowa.
Wykład IV, Stuttgart, 6 lutego 1924
Księżyc i Słońce jako dwie bramy do świata duchowego. Konieczność ciała i losu jako związek z siłami Księżyca. Wolność związana z siłami Słońca. Choroba jako niemożność przemiany sił ziemskiego otoczenia. Impuls Konferencji Bożonarodzeniowej.
Uwagi na temat publikacji wykładów Rudolfa Steinera
Uwagi wydawcy
Przypisy
Rudolf Steiner - kalendarium
Człowiek widzący nadzmysłowo nie powinien się ograniczać do mówienia o tym tylko tym ludziom, którzy również widzą już świat nadzmysłowy. Musi kierować swoje słowa do wszystkich ludzi, mówi bowiem o rzeczach, które dotyczą każdego człowieka. Co więcej, wie on dobrze, że bez znajomości tych rzeczy nikt nie może stać się człowiekiem w prawdziwym tego słowa znaczeniu.
Na książkę składają się teksty Steinera, austriackiego ezoteryka, twórcy antropozofii. Przedstawia on w nich z dwóch różnych punktów widzenia przeżycia i zjawiska charakterystyczne dla poszczególnych etapów rozwoju wewnętrznego, jaki przechodzi człowiek praktykujący medytację.
Książka omawia proces kształtowania się ludzkiego losu na podstawie wcześniejszych inkarnacji. Autor opisuje życie pośmiertne w duchowych sferach planetarnych oraz sposób budowania karmy następnego życia ziemskiego. Na konkretnych przykładach znanych postaci historycznych wyjaśnia różne zagadnienia dotyczące ludzkiego losu jako następstw zdarzeń z wcześniejszych inkarnacji.
Egipcjanie ufali prawom, jakie człowiek mógł znaleźć w fizycznym świecie. Ufali prawom, przy pomocy których człowiek może opanować materię. Dlatego powstała tam geometria i matematyka.Przy ich pomocy człowiek mógł opanować żywioły, ponieważ ufał temu, co wykryć mógł jego duch, ponieważ wierzył, że można duchem przepoić materię. Mógł wtedy stworzyć piramidy, świątynie i sfinksy. Był to olbrzymi krok na drodze do zdobycia planu fizycznego. Krok, który dokonany został w trzeciej epoce kulturowej.
Jest to cykl wykładów wygłoszonych przez Steinera w Oxfordzie. Poświęcone są one pedagogice waldorfskiej. Steiner rozpoczyna od przedstawienia duchowego podłoża wychowania. Przedstawiając trzy pierwsze siedmioletnie okresy życia w rozwoju człowieka, wskazuje, jak w każdym z tych okresów dziecko oczekuje od swoich nauczycieli i wychowawców innego sposobu prowadzenia lekcji...
Rudolf Steiner urodził się w 1861 r. w Kra-ljcvec (Austro-Węgry), zmarł w 1925 r. w Domach (Szwajcaria). Był twórcą antropo-zofii i z nią związał całe swoje życie. Wyniki duchowo-naukowych badań Steinera ukazują ich praktyczne oddziaływanie w odnowieniu wielu dziedzin życia: w wychowaniu, w medycynie i pedagogice leczniczej, w dziedzinach artystycznych (architektura, malarstwo, c u ryt m i a), w rolnictwie (metody biodynamiczne), a również w życiu społecznym (trójczłonowość organizmu społecznego).
Człowiek widzący nadzmysłowo nie powinien się ograniczać do mówienia o tym tylko tym ludziom, którzy również widzą już świat nadzmysłowy. Musi kierować swoje słowa do wszystkich ludzi, mówi bowiem o rzeczach, które dotyczą każdego człowieka. Co więcej, wie on dobrze, że bez znajomości tych rzeczy nikt nie może stać się człowiekiem w prawdziwym tego słowa znaczeniu.
Wykład I, Wrocław, 7 czerwca 1924
Sfera Księżyca. Pradawni nauczyciele ludzkości. Pierwsze zalążki karmy
Wykład II, Wrocław, 8 czerwca 1924
Założenia karmy w świecie gwiazd
Wykład III, Wrocław, 9 czerwca 1924
Wrastanie duszy ludzkiej w duchowe hierarchie podczas wstępowania w sfery planetarne. Człowiek jako istota kształtująca historyczne dzieje świata. Sfera mądrości Jowisza. Heinrich Heine, Walter, Goethe, Eliphas Levi
Wykład IV, Wrocław, 10 czerwca 1924
Oddziaływanie karmy w historii świata. Sfera Saturna i kosmiczno-uniwersalna zdolność istot Saturna do zapamiętywania. Fryderyk Schiller, Ernst Haeckel, Yictor Hugo.
Wykład V, Wrocław, 11 czerwca 1924
Znaczenie karmy w życiu poszczególnego człowieka. Karma przeszłości i karma tworząca przyszłość. Nauczyciel geometrii, Byron, Garibaldi
Wykład VI, Wrocław, 12 czerwca 1924
Obudzone życie myślowe, śniące życie uczuciowe i śpiące życie wolitywne. Przypominanie i mowa. Okresy życia w odniesieniu do życia przed urodzeniem i do wcześniejszych żywotów ziemskich. Rozważania historyczne w związku z obserwacją własnej karmy. Harun ar-Raszid i Francis Bacon, Amos Komenski, Woodrow Wilson
Wykład VII, Wrocław, 13 czerwca 1924 Metodyka badań karmicznych
Wykład VIII, Wrocław, 14 czerwca 1924
Obudzenie i zasypianie w odniesieniu do karmicznej przesz/ości i do tworzącej się karmy. Kształtowanie karmy podczas snu
Wykład IX, Wrocław, 15 czerwca 1924
Oddziaływanie moralnego postępowania duszy w jej wędrówce przez związki z hierarchiami duchowymi w życiu między śmiercią a nowym narodzeniem. Oddziaływanie karmy przeszłości w ukszaltowaniu głowy. Tworząca się karma w ukiadzie przemiany materii i kończyn. Pestalozzi. Kulturalno-historyczne zadanie antropozofti
W nauce przyrodniczej fakty leżą w obrębie świata zmysłowego; opisujący je badacz traktuje więc czynności duszy jako coś, co schodzi na dalszy plan wobec związku i przebiegu faktów zmysłowych. Kto jednak opisuje świat duchowy, musi czynności duszy wysunąć na pierwszy plan, bowiem czytelnik dochodzi do uświadomienia sobie faktów jedynie przez przyswojenie w prawidłowy sposób tych czynności. Te fakty bez współudziału duszy nie są dla ludzi dostrzegalne, jak to ma miejsce w naukach przyrodniczych, chociaż nie są tam rozumiane; są one postrzegane tylko dzięki czynności duszy. Przy opisywaniu treści wiedzy duchowej zakłada się zatem z góry, że czytelnik poszukuje faktów razem z autorem. Autor ujmuje ten opis w formę opowiadania o odkrytych faktach, jednak w tym opowiadaniu nie panuje osobista dowolność, lecz naukowy punkt widzenia oparty na metodzie przyrodniczej.
Człowiek widzący nadzmysłowo nie powinien się ograniczać do mówienia o tym tylko takim ludziom, którzy również widzą już świat nadzmysłowy. Musi on kierować swe słowa do wszystkich ludzi, bo mówi o rzeczach, które obchodzą każdego człowieka. Co więcej, wie on dobrze, że nikt bez znajomości tych rzeczy nie może się stać "człowiekiem" w prawdziwym tego słowa znaczeniu.
Każda istota elementarna żyjąca w minerałach, roślinach i zwierzętach musi wnieść się do wyższego bytu niż ten, jaki mogłaby mieć w obecnych minerałach, roślinach i zwierzętach. Może to jednak osiągnąć tylko za pośrednictwem człowieka. Człowiek tak naprawdę jest na świecie nie tylko po to, by tworzyć zewnętrzną kulturę, ma on w całym rozwoju świata kosmiczny cel, związany z wyższym rozwojem każdej istoty elementarnej, która w ziemskim bycie stoi na niższym stopniu, ale przeznaczona jest wyższemu stopniowi bytu. Te z nich, do których człowiek podejdzie z odpowiednim nastawieniem, mogą dojść do wyższego stopnia rozwoju. R. Steiner (1861 - 1925)
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
