Człowiek widzący nadzmysłowo nie powinien się ograniczać do mówienia o tym tylko takim ludziom, którzy również widzą już świat nadzmysłowy.Musi on kierować swe słowa do wszystkich ludzi, bo mówi o rzeczach, które obchodzą każdgo człowieka. Co więcej, wie on dobrze, że nikt bez znajomości tych rzeczy nie może się stać ""człowiekiem"" w prawdziwym tego słowa znaczeniu./Rudolf Steiner/

...Egipcjanie ufali prawom, jakie człowiek mogł znaleść w fizycznym świecie. Ufali prawom, przy pomocy których człowiek może opanować materię. Dlatego powstała tam geometria i matematyka. Przy ich pomocy czlowiek mógł opanować żywioły, ponieważ ufał temu, co wykryć mógł jego duch, ponieważ wierzył, że można duchem przypoić materię. Mógł wtedy stworzyć iramidy, świątynie i sfinksy. Był to olbrzymi krok na drodze do zdobcia planu fizycznego. Krok, który dokonany został w trzeciej eopce kulturowej. Dopiero dzięki temu człowiek doszedł do tego, że nauczył się właściwie oceniać plan fizyczny. Dopiero teraz świat fizyczny stał się dla niego czymś zasadniczym....

Autor przedstawia różne wpływy sił duchowych na życie pojedynczego człowieka oraz na wydarzenia historyczne. Opisuje wpływy, które od IV wieku, poprzez średniowiecze, odgrywają ważną rolę i kształtują rozwój aktualnych wydarzeń w Europie.

Tylko wtedy można zrozumieć budowę i sposób działania ciała ludzkiego, kiedy wniknie się w Kronikę Akaszy, która właśnie pokazuje, jak odbywają się wyższe przekształcenia bardziej duchowych członów człowieka. Wszystko to, co jest fizyczne i materialne, znajduje swoje wyjaśnienie w duchowości.

Książka omawia znaczenie owadów, które są bardzo ważne dla świata – głównie pszczół, lecz również os i mrówek. Autor omawia rolę pszczół, os i mrówek w utrzymaniu zdrowego środowiska. Podaje duchowe aspekty procesów przyrody, których zrozumienie może pomóc ludziom w zachowaniu zdrowia.

Autor, rozwijając dalej tematykę z tomu pierwszego, opisuje pracę nad światem roślin istot elementarnych przyrody – istot korzeni, wody, powietrza i ognia. Omawia również tajemnice ludzkiego organizmu, procesy przemiany materii i krążenia oraz choroby i proces zdrowienia. Porusza aspekt przemiany mineralności w stan cieplny w człowieku. Omawia moralno-ducho-we impulsy ludzkości, a także moralne zimno i moralną nienawiść człowieka oraz pracę nad przemianą duchowej postaci człowieka.

Książka ta jest spojrzeniem na człowieka jako na mikrokosmos odzwierciedlający cały wielki kosmos, spojrzenie na człowieka jako na symfonię otaczającego nas wszechświata. Co łączy ludzi z ptakami, ssakami, owadami i innymi istotami otaczającego nas świata? Jak przebiegało kosmiczne kształtowanie człowieka w porównaniu z wyższymi gatunkami zwierząt? Jaką rolę w świecie spełniają elementarne duchy przyrody? Jaką rolę odgrywają siły przychodzące ze Zwierzyńca? Odpowiedź na te i wiele innych pytań znajdziecie Państwo w tej właśnie książce.

Autor bardzo szczegółowo omawia zagadnienia związane z kształtowanie losu w życiu ziemskim oraz reguły i przebieg życia między śmiercią a nowymi narodzinami. Opisuje charakter życia pośmiertnego osób zamarłych w młodym wieku i znaczenie śmierci osób młodych dla dusz przebywających w świecie duchowym.Autor bardzo szczegółowo omawia zagadnienia związane z kształtowanie losu w życiu ziemskim oraz reguły i przebieg życia między śmiercią a nowymi narodzinami. Opisuje charakter życia pośmiertnego osób zamarłych w młodym wieku i znaczenie śmierci osób młodych dla dusz przebywających w świecie duchowym. Opisuje ogląd wsteczny minionego życia, który następuje bezpośrednio po śmierci oraz życie w kamaloce. Bardzo dokładnie przedstawia też kształtowanie losu człowieka przez siły będące poza świadomością człowieka, pokazuje jak działają w życiu jasnowidzeniowe siły ciała astralnego oraz podświadome impulsy duszy.

Książka ta, dzięki klarownemu opisaniu różnych źródeł powstawania problemów i konfliktów społecznych, daje podstawy do zrozumienia także dzisiejszych gospodarczych oraz kulturalnych problemów. Obecnie świat szuka prawidłowych kierunków rozwoju. Autor nie podaje gotowych schematów rozwiązań, bo społeczne życie zmienia się pod wpływem wielu czynników, do których powinny się dostosować na bieżąco gospodarka i prawo, jednak opisuje zasady, którymi powinno kierować się państwo, by umożliwić harmonijny rozwój w sferze gospodarczej, prawnej i kulturalnej . Sfera gospodarcza, a także sfera państwa, która zajmuje się opracowywaniem prawa oraz sfera kultury i edukacji, która wspiera indywidualny rozwój każdego człowieka, powinny rozwijać się niezależnie, zgodnie z zasadą trójpodziału społecznego, chociaż muszą ze sobą odpowiednio współpracować.

Książka poświęcona jest wyjaśnieniu tajemnic dotyczących stworzenia świata i opisanych w Księdze Rodzaju. Autor bardzo szczegółowo omawia zagadnienia związane z wytłumaczeniem tekstu Biblii, gdzie mowa jest o siedmiu dniach stworzenia świata. Wyjaśnia biblijny opis kolejnych dni stworzenia, zarówno pod kątem świata duchowego jak i w kontekście dziejów Ziemi i ludzkości. Omawia kształtowanie i tworzenie istot przez Elohimy, opisuje działalność Eonów, czyli Duchów Czasu, zagadnienie powstania światła i ciemności, byt elementarny i działające u jego podłoża duchowe istoty oraz jestestwo Jahwe-Elohim.  Tajemnice stworzenia świata Spis treści: Wykład I, Monachium, 17 sierpnia 1910   Misterium odwiecznych słów Wykład II, Monachium, 18 sierpnia 1910 Ha 'arez i haschamajim Wykład III, Monachium, 19 sierpnia 1910 Siedem dni stworzenia świata Wykład IV, Monachium, 20 sierpnia 1910 Kształtowanie i tworzenie istot przez Elohimy. Eony, czyli Duchy Czasu Wykład V, Monachium, 21 sierpnia 1910 Światło i ciemność. Jom i lilith Wykład VI, Monachium, 22 sierpnia 1910   Byt elementarny i działające u jego podłoża duchowe istoty. Jahwe-Elohim Wykład VII, Monachium, 23 sierpnia 1910    Kompozycja pierwszego i drugiego dnia stworzenia świata Wykład VIII, Monachium, 24 sierpnia 1910     Rozwój ludzkości do szóstego dnia stworzenia świata

Jest to cykl wykładów poświęcony omówieniu tajemnic ezoterycznych Ewangelii św Łukasza. Rudolf Steiner odsłania wiele tajemnic związanych z wydarzeniami sprzed 2000 lat, wyjaśnia ukryte duchowe tło wydarzeń w Palestynie, ukazuje tajemnicę Jezusa z linii Nataniela i Jezusa z linii Salomona. Opisuje dzieje rodziny Jezusa z Nazaretu. Omawia rozwój świadomości człowieka i rolę nauki duchowej w tym procesie, a także zasadę dawnych wtajemniczeń i zasadę nowego wtajemniczenia. Przedstawia wpływ duchowych jestestw na rozwój ludzkości na tle prądów rozwojowych zaratustryzmu i buddyzmu. Wyjaśnia duchowe znaczenie i ezoteryczną interpretację wielu wydarzeń opisywanych w Ewangelii Św. Łukasza.

Narastająca fala problemów w szkolnictwie państwowym sprawia, że wzrasta zainteresowanie reformami w pedagogice. Do szkół z nurtu reformy należą także szkoły i przedszkola waldorfskie, działające według zasad pedagogiki Rudolfa Steinera, która, dając nowe uzasadnienie filozoficzne, przypisuje znaczące miejsce uczeniu się z wykorzystaniem wszystkich zmysłów, uczeniu się poprzez sztukę i pracę rękoma, uczeniu się z wykorzystaniem nie tylko matematyczno-logicznych uzdolnień, człowieka, lecz wszystkich jego „inteligencji”. Przede wszystkim jednak wychodzi z założenia, że wychowawcy i nauczyciele nie są uprawnieni do tego, by determinować kierunek rozwoju młodych ludzi. „Nie należy pytać – pisze Rudolf Steiner w 1919 r. – co człowiek powinien umieć i wiedzieć zgodnie z wymaganiami istniejącego porządku społecznego, lecz: Jakie są predyspozycje człowieka i co można w nim rozwinąć”. Zawarty w tej książce tzw. Kurs Bożonarodzeniowy jest najobszerniejszym i – według Steinera – najważniejszym spośród wszystkich jego kursów pedagogicznych. Zawiera idee z zakresu fizjologii i psychologii dziecka i młodego człowieka. Przedstawiona tu pedagogika polega na oparciu wychowania i nauczania na antropologii pedagogicznej, a także na rozwijaniu nowej wiedzy, która na wszystkich poziomach stwarza dziecku przestrzeń rozwojową i żywo przeciwdziała coraz powszechniejszemu dzisiaj zawężeniu środków pedagogicznych i uznawaniu jedynie względów czysto utylitarnych.

Narastająca fala problemów w szkolnictwie państwowym sprawia, że wzrasta zainteresowanie reformami w pedagogice. Do szkół z nurtu reformy należą także szkoły i przedszkola waldorfskie, działające według zasad pedagogiki Rudolfa Steinera, która, dając nowe uzasadnienie filozoficzne, przypisuje znaczące miejsce uczeniu się z wykorzystaniem wszystkich zmysłów, uczeniu się poprzez sztukę i pracę rękoma, uczeniu się z wykorzystaniem nie tylko matematyczno-logicznych uzdolnień, człowieka, lecz wszystkich jego „inteligencji”. Przede wszystkim jednak wychodzi z założenia, że wychowawcy i nauczyciele nie są uprawnieni do tego, by determinować kierunek rozwoju młodych ludzi. „Nie należy pytać – pisze Rudolf Steiner w 1919 r. – co człowiek powinien umieć i wiedzieć zgodnie z wymaganiami istniejącego porządku społecznego, lecz: Jakie są predyspozycje człowieka i co można w nim rozwinąć”. Zawarty w tej książce tzw. Kurs Bożonarodzeniowy jest najobszerniejszym i – według Steinera – najważniejszym spośród wszystkich jego kursów pedagogicznych. Zawiera idee z zakresu fizjologii i psychologii dziecka i młodego człowieka. Przedstawiona tu pedagogika polega na oparciu wychowania i nauczania na antropologii pedagogicznej, a także na rozwijaniu nowej wiedzy, która na wszystkich poziomach stwarza dziecku przestrzeń rozwojową i żywo przeciwdziała coraz powszechniejszemu dzisiaj zawężeniu środków pedagogicznych i uznawaniu jedynie względów czysto utylitarnych.

W tych dawnych misteriach ludzie rzeczywiście poddawani byli wielkim próbom. Doprowadzani byli do takiego stanu, że w najbardziej naturalny, elementarny sposób rozwijali uczucia, jakich nie jest w stanie zgłębić zwykły rozum.

Chyba w żadnym okresie skłonność do wznoszenia duszy w prawdziwym znaczeniu tego słowa do światów duchowych nie była mniejsza niż obecnie, a w naszych czasach wzniesienie duszy do światów duchowych jest nad wyraz konieczne. Jedynie bowiem ze światów duchowych może przyjść to, co może dać współczesnej ludzkości siłę, by jako cała ludzkość szła nadal drogą życia. Dzisiaj wierzy się powszechnie, że problemy, że zadania, jakie stoją przed teraźniejszością, można rozwiązać przy pomocy myśli i impulsów zaczerpniętych z zewnętrznej, stworzonej przez człowieka wiedzy.

Człowiek widzący nadzmysłowo nie powinien się ograniczać do mówienia o tym tylko takim ludziom, którzy również widzą już świat nadzmysłowy. Musi on kierować swe słowa do wszystkich ludzi, bo mówi o rzeczach, które obchodzą każdego człowieka. Co więcej, wie on dobrze, że nikt bez znajomości tych rzeczy nie może się stać "człowiekiem" w prawdziwym tego słowa znaczeniu. R. Steiner 1861-1925

Autor opisuje przeżycia człowieka jasnowidzącego w świecie duchowym. Pokazane są kroki prowadzące do umiejętności czytania w świecie duchowym, tzn odczytywania głosek świata duchowego, oraz słuchania jestestw i procesów w świecie nadzmysłowym. Fragment książki Tajemne czytanie i tajemne słyszenie Wykład I Domach, 3 października 1914 Właściwe położenie ludzkiego jestestwa w stosunku do świata Nie oczekujcie, że w tych czterech wykładach mogę dać akurat namiastkę tego, co zamierzone było w Monachium. Spróbuję tutaj naszkicować pewne rzeczy, które miały być treścią wykładów monachijskich. Akurat najważniejsze oraz najistotniejsze rzeczy, które miały być powiedziane w Monachium, muszą zostać odłożone, aż znowu będziemy mieli mniej burzliwe czasy. Wprawdzie mogę być zdumiony, że tu czy tam można było wierzyć, iż poważna siła, która użyta jest, żeby powiedzieć właśnie to, co jest najważniejsze na polu nauki duchowej - co miało się zdarzyć przecież w Monachium - może być użyta także (tak myślano tu czy tam) w takich czasach, w jakich teraz żyjemy. Otóż nadejdą jeszcze kiedyś również takie czasy, gdy wiadomo będzie, że niejako najwyższe prawdy po prostu nie mogą być w burzliwym okresie przekazywane. To, co stanowi mój temat, wygłoszę w przyszłości, jeśli karma pozwoli, właśnie w cyklu wykładów, który powinien zastąpić cykl monachijski. Ponieważ jednak z kilku stron pojawiło się życzenie, żeby coś na ten temat usłyszeć, więc chcę temu życzeniu wyjść w tych dniach naprzeciw, na ile to możliwe. Moi drodzy przyjaciele! To, co nauka duchowa zawiera jako rzeczywiste prawdziwe dobro, zdobyła w gruncie rzeczy poprzez tajemne czytanie i tajemne słyszenie. I gdy mówi się o istocie tajemnego czytania i tajemnego słyszenia, to słyszy się coś o metodach, dzięki którym badacz duchowy dochodzi do swoich przeżyć. O sposobie zdobywania rezultatów w zakresie nauki duchowej w naszych czasach panują jeszcze doprawdy najbardziej absurdalne poglądy, o jakich tylko można pomyśleć. Jako wprowadzenie, zanim przejdę do mojego właściwego przedmiotu, chciałbym wskazać na, można by rzec, drobnostkę - na drobnostkę w porównaniu z tym, czym chce być nasz prąd duchowy. Pewien profesor, współczesny badacz, napisał recenzję o mojej książce „Teozofia"2. Ta recenzja ukazała się już kilka lat temu i jej autor jest najwyraźniej najbardziej zły na to, co napisane jest w tej książce o aurze człowieka, o formach myślowych i tym podobnym. Między różnymi rzeczami, o których nie chcę teraz mówić, jest w tej recenzji także coś, co jest całkiem zrozumiałe z punktu widzenia badacza, prawdziwego współczesnego myśliciela. Powiedziane jest tam: Jeżeli ma się wierzyć, że rzeczywiście jest coś w tych rzeczach o aurze oraz o formach myślowych, to niektórzy spośród tych, którzy mogą widzieć formy myślowe, powinni przeprowadzić eksperyment. Należałoby umożliwić przeprowadzenie takiego eksperymentu, żeby pewna liczba tych, którzy uważają, że coś takiego mogą ujrzeć, doprowadzona została przez pewnych ludzi, którzy staną naprzeciwko i którzy mają w swojej duszy pewne myśli, uczucia i odczucia. I wtedy trzeba się zapytać: „Co widzicie w tych ludziach, którzy przed wami stoją lub siedzą?" A kiedy - tak uważa ów człowiek - wszyscy ci okultyści wypowiedzą to, co obserwowani ludzie myśleli i czuli, a ci to później potwierdzą, i kiedy ci jasnowidzący będą poza tym zgodni co do swoich oświadczeń, to wówczas można im wierzyć. Moi drodzy przyjaciele! Nie ma nic bardziej naturalnego, nic bardziej oczywistego aniżeli te zarzuty. Chciałoby się wręcz powiedzieć, że myśliciel przyzwyczajony do współczesnej nauki przyrodniczej musi czynić ten zarzut; bowiem to, co może powiedzieć, musi mu się wydawać czymś najbardziej rozumnym. Ale jedno jest przecież ważne! Ów człowiek powiedział przecież, że przeczytał tę książkę, zanim napisał o niej recenzję. Trzeba to uznać, czyż nie! Trzeba przecież uznać, że ta recenzja robi wrażenie uczciwej. Jednak on nie mógł jej przeczytać. Bowiem tak jak naturalne i oczywiste jest, że zarzut stawiany jest, dopóki nie pozna się zawartych w tej książce prawd, tak też powinno być oczywiste, że nie czyni się już tych zarzutów, kiedy przeczytało się tę książkę ze zrozumieniem. Tymi słowami wypowiadam coś okrutnego dla każdego normalnego współczesnego badacza natury - to oczywiste - ponieważ to musi być dla niego całkowicie niezrozumiałe, ponieważ on tego wcale nie może zrozumieć. Pośród różnych rzeczy, jakie są w tej książce, jest tam również napisane, że kiedy człowiek jasnowidzący chce rzeczywiście wniknąć oglądem w świat duchowy i chce widzieć prawdę, to przede wszystkim zobowiązany jest do tego, aby wcześniej wyćwiczył samowychowanie, by mógł się zagłębić w rzeczy niejako całkowicie bezinteresownie, by mógł doprowadzić do milczenia własne życzenia, własne żądze i tak stanął wobec świata duchowego. Tak, moi drodzy przyjaciele, kiedy pięcioro czy sześcioro ludzi zbierze się, żeby przeprowadzić taki eksperyment ukształtowany według metody nauki przyrodniczej, zgodnie z jej wymogami, to przez takie życzenie stawiają się oni w sytuacji, żeby dojść właśnie do pewnego rezultatu i to do całkiem określonego rezultatu żądanego przez naukę przyrodniczą. Wszystko będzie wtedy robione tak jak w przypadku pragnień i pożądań w zwykłym życiu - co przecież chce się akurat przezwyciężyć. Jest całkiem zrozumiałe, że kiedy człowiek zabiera się do takiego eksperymentu, to każda prawdziwa impresja ze świata duchowego zostanie momentalnie wygaszona. Bowiem ten eksperyment jest przeprowadzany wyłącznie według zwykłego planu fizycznego. Ale te myśli planu fizycznego, z ich pragnieniami i pożądaniami, muszą zostać właśnie przezwyciężone. Można odpowiedzieć na taki zarzut, że przecież należy być pasywnym. Oczywiście, ale takie sytuacje nie powinny być aranżowane z planu fizycznego i przez ludzi planu fizycznego, lecz przez świat duchowy i metodami świata duchowego. Jak zatem muszą się one urzeczywistnić? Ta sprawa musi tkwić jakoś w świecie duchowym. Musi być w świecie duchowym, a nie w głowie pewnego ciekawskiego profesora. To ze świata duchowego musi wypływać zamiar, żeby ludzie, którzy są jasnowidzami na planie fizycznym, doświadczyli coś z myśli i odczuć innych ludzi, a to zebranie razem pewnej grupy ludzi musi wynikać rzeczywiście z karmy świata duchowego. Ci ludzie muszą się połączyć razem nie dlatego, że zbierze ich jakiś profesor, lecz niejako przez zrządzenie losu, a następnie, z drugiej strony, ci jasnowidzący muszą zostać doprowadzeni przez karmiczne zrządzenie losu. Wtedy ze świata duchowego musi się odsłonić poszczególnemu jasnowidzącemu to, co żyje w pojedynczym człowieku w jego uczuciach itd. Wówczas niechybnie się to powiedzie i zawsze się udaje, jeśli będzie to tak zaaranżowane. Chcę powiedzieć, że kiedy rzeczywiście ze zrozumieniem prześledzi się książkę „Teozofia", to wie się, co teraz powiedziałem, i zna się to jako oczywistość prawdy świata duchowego, iż w naszych czasach jest to niemożliwe. Trzeba przecież zapłacić rachunek za te czasy. Otóż teraz - ponieważ z przytoczonej właśnie recenzji widziałem, że nie jest się w stanie przeczytać tej książki rzeczywiście tak, by samemu odnaleźć takie myśli - w szóstym wydaniu, do którego wprowadziłem poprawki, w jednej z uwag dołączyłem jeszcze dosłownie to, co właśnie powiedziałem. Do istotnych uwarunkowań właśnie takiej książki, która wyrosła z nauki duchowej, należy to, iż przyjmuje się nie tylko treść takiej książki - to jest najmniej ważne - lecz należy do tego to, że kiedy przyjęło się w siebie tę książkę, zmieniło się w pewien sposób to, jak się myśli, czuje i odczuwa; że poszło się dalej w stosunku do sposobu oceniania, jaki się zwykle stosuje w zwykłym świecie. Trudność, która przeciwstawia się jeszcze dzisiaj zrozumieniu dzieł nauki duchowej, polega na tym, że ludzie czytają je tak jak inne pisma i wierzą, iż mogą przyjąć ich treść tak jak z innych pism, podczas gdy w rzeczywistości w człowieku coś musi ulec przemianie, jeśli ma rzeczywiście na wskroś zrozumieć tajemną książkę, prawdziwą tajemną książkę. Dlatego jest całkiem zrozumiałe, że akurat prawdziwe tajemne książki są w naszych czasach przez większość ludzi odrzucane. Cóż bowiem musi zajść w człowieku, który czyta obecnie taką książkę? Otóż bierze on takie dzieło; a jest rozgarnięty ... dzisiaj wszyscy ludzie są bystrzy. Wie, że może ocenić treść książki, że nie może być żadnego lepszego sędziego na temat tej książki; on to wie z góry. Czy po przeczytaniu powinien nauczyć się inaczej osądzać tę książkę? Tego oczywiście nie potrafi; jest rozumny i najlepiej potrafi ocenić. Nie zajmuje się tym, by trochę zmienić swój osąd. A zatem nic z tendencji, aby wypełnić intencje książki, nie będzie dla niego oczywiste. W najlepszym przypadku dojdzie do wniosku, że niczego się z tej książki nie nauczył i że wszystko jest tylko grą słów i pojęć. To całkiem zrozumiałe, musi tak być, jeśli nie uchwyci się podstawowego znaczenia wszelkiej nauki duchowej, które polega na tym, że dzięki prawdziwej książce nauki duchowej dochodzi się, nawet jeśli jeszcze w niewielkim stopniu, do trochę innego sposobu odczuwania i osądzania świata. Tajemne czytanie i tajemne słyszenie Spis treści:   Wykład I, Domach, 3 października 1914 Właściwe położenie ludzkiego jestestwa w stosunku do świata Wykład II, Domach, 4 października 1914 Zespolenie się ze znakami i duchową realnością świata imaginacji Wykład III, Domach, 5 października 1914 Wewnętrzne przeżycia duszy jako oddziaływanie samogłosek i spółgłosek świata duchowego Wykład IV, Domach, 6 października 1914 Wewnętrzna aktywność istoty myślenia i przeżywanie w sobie myśli Uwagi na temat publikacji wykładów Rudolfa Steinera Uwagi wydawcy Przypisy Rudolf Steiner - kalendarium  

… kto nie rozwinął w sobie zdolności duchowych, jasnowidzenia, nie może samodzielnie dojść do duchowych prawd o wyższym świecie. Dla zdobywania prawd duchowych jasnowidzenie jest warunkiem koniecznym. Ale tylko dla zdobywania, gdyż do dnia dzisiejszego żaden prawdziwy prąd Różokrzyża nie podawał nauk, których nie można zrozumieć zwykłym, powszechnym, logicznym rozumem. Jeżeli ktoś zarzuca teozofii różokrzyżowców, że do zrozumienia jej trzeba być jasnowidzącym, to nie ma racji. Nie chodzi tu wcale o zdolności bezpośredniego przeżywania wyższych prawd widzeniem i słyszeniem duchowym. Jeżeli ktoś nie może pojąć mądrości różokrzyżowców na drodze czysto myślowej, to oznacza, że jeszcze nie wyrobił w sobie dostatecznie umiejętności logicznego myślenia…

Najpierw sagi żyją w jakimś narodzie i przyjmowane są w sposób egzoteryczny, zewnętrznie i dosłownie. Potem zaczyna się niewiara w to dosłowne ujmowanie legendy i ludzie wykształceni próbują znaleźć symboliczne, obrazowe wytłumaczenie sagi. Jednak poza tymi dwoma objaśnieniami kryje się jeszcze pięć innych, ponieważ każda saga ma siedem znaczeń. Trzecie znaczenie to takie, że jesteście w stanie te sagi ponownie w pewien sposób przyjąć dosłownie. Najpierw jednak musicie nauczyć się rozumieć język, w jakim one powstały.

Człowiek widzący nadzmysłowo nie powinien się ograniczać do mówienia o tym tylko takim ludziom, którzy również widzą już świat nadzmysłowy. Musi on kierować swe słowa do wszystkich ludzi, bo mówi o rzeczach, które obchodzą każdego człowieka. Co więcej, wie on dobrze, że nikt bez znajomości tych rzeczy nie może się stać "człowiekiem" w prawdziwym tego słowa znaczeniu.