Autor przedstawił panoramę buddyjskich związków wyznaniowych, stowarzyszeń, fundacji, portali internetowych, jak również Polską Unię Buddyjską, instytucję aspirującą do bycia reprezentantem szerokiego spektrum życia buddyjskiego w Rzeczypospolitej m.in. przed władzami publicznymi. Z kart książki dowiemy się także o osobach ważnych dla nauczania buddyzmu w naszym kraju, kontaktach międzynarodowych oraz formach aktywności poszczególnych ośrodków działających w wielu miejscach Polski.Z recenzji prof. AJP dra hab. Pawła A. Leszczyńskiego
Książka składa się z czterech rozdziałów. Każda część tematyczna została poprzedzona wstępem zawierającym uzasadnienie podjęcia danego zagadnienia oraz omówienie układu referowanej treści. Pierwszy rozdział ma charakter ogólnego wprowadzenia w tematykę emocji i uczuć, wiedza bowiem na temat ich natury, pochodzenia i zakresu oddziaływania może być pomocna w kształtowaniu dojrzałości uczuciowej. Rozdział drugi w całości poświęcony jest głównemu przedmiotowi badań niniejszej pracy, który stanowi dojrzałość uczuciowa i jej właściwości w formacji do kapłaństwa. Analiza źródeł pozwala nakreślić cechy dojrzałości uczuciowej, jaką powinien się charakteryzować kandydat do święceń kapłańskich. Trzeci rozdział niniejszej książki zawiera opis niektórych zagrożeń i wyzwań wobec dojrzałości uczuciowej kandydata do kapłaństwa. Ostatni rozdział stanowi próbę poszukiwania konkretnych wskazań pastoralnych dla formacji początkowej i permanentnej, aby proces rozwoju ku dojrzałości uczuciowej kandydata do kapłaństwa był jak najbardziej pełny.
Celem książki jest odpowiedź na pytanie, jak zagadnienia ekologiczne są przedstawiane w teologiczno-społecznej refleksji proponowanej przez Światową Radę Kościołów, Konferencję Kościołów Europejskich oraz Kościół katolicki. Zamysłem autora było dokonanie możliwie syntetycznej, ale też reprezentatywnej i całościowej rekonstrukcji ekumenicznej nauki społecznej trzech wybranych nurtów w dziedzinie ekoteologii. Wychodząc od ogólnego omówienia tematyki ekologicznej w pracach Światowej Rady Kościołów, badanie jej dorobku ekoteologicznego przebiega przez ustalenie teologicznych wyznaczników prowadzonej w niej refleksji ekologicznej, by określić obszary jej działania na rzecz „sprawiedliwości ekologicznej". Omówienie refleksji ekoteologicznej w pracach Konferencji Kościołów Europejskich daje asumpt do ukazania relacji biedy i bogactwa do destrukcji ekologicznej po to, by przedstawić rozumienie „sprawiedliwości klimatycznej" w kontekście ekonomicznym i ekologicznym, a wreszcie ustalić znaczenie „zasady wystarczalności" jako pomocy w drodze do życia w harmonii ze Stwórcą i stworzeniem. Obrazu dopełnia opracowanie podstawowych założeń teologiczno-społecznej nauki Kościoła katolickiego o ekologii, które dają okazje do ukazania odpowiedzialności człowieka za środowisko naturalne, a wreszcie przedstawienia
Głównym przedmiotem niniejszej publikacji są relacje w układzie osoba-środowisko, rozpoznanie ich naturalnego stanu, czyli tego, który wynika z natury osoby oraz całościowo postrzeganego jej środowiska i jego poszczególnych elementów. Oznacza to sytuację, w której współistniejące i zależne od siebie rzeczywistości osiągają sens i cel swojej egzystencji. Kolejnym przedstawionym problemem jest diagnoza dotycząca obecnej i potencjalnej sytuacji w analizowanym systemie. Książka składa się z trzech części. Część pierwsza ma charakter wprowadzający: informacyjno-wyjaśniająco-porządkujący. Dotyczy relacji ekologii do teologii, religii, wiary i Kościoła katolickiego. W części drugiej - analitycznej - omówiono problemy dotyczące systemu osoba-środowisko. Część trzecią stanowią teksty autora o charakterze polemicznym oraz opiniotwórczym, zawierające komentarze do pojawiających się w nauce hipotez i stwierdzeń odnoszących się do układu człowiek-środowisko oraz sposobów prowadzenia badań łączących warsztaty teologa i ekologa.
W niniejszej publikacji wskazano wybrane aspekty ekumenicznej teologii politycznej. Autor wyraża zdecydowane przekonanie, że chrześcijanie potrzebują ekumenicznej teologii politycznej. Powinna ona unikać błędów, wskutek których ruch ekumeniczny w przeszłości uwikłał się w zależność od ideologii dalekich od chrześcijańskiej wizji świata i człowieka, pozwalając na to, aby w niektórych przejawach działalności publicznej Kościoły niebezpiecznie upodobniły się do zaangażowanych politycznie organizacji społecznych, ryzykując utratę własnej tożsamości oraz zaniedbanie podstawowej misji, jaką jest głoszenie Ewangelii i wzywanie do nawrócenia. Podstawowym problemem tej książki jest ustalenie, czy można stworzyć zarysy ekumenicznej teologii politycznej, która wznosiłaby się ponad konfesyjne podziały i wspierała skuteczne świadectwo Kościołów dotyczące życia politycznego (wraz z jego kontekstem społecznym, kulturowym, ekonomicznym czy ekologicznym). Książka ma charakter ekumeniczny – opiera się na dokumentach międzykościelnych dialogów doktrynalnych, na tekstach przygotowanych przez organizacje ekumeniczne oraz na ekumenicznej literaturze teologicznej, zawiera autorską propozycję ekumenicznej teologii politycznej.
Książka poświęcona jest problematyce religii w Peru w pierwszej połowie XX wieku, odzwierciedlonej w powieściach i opowiadaniach José Maríi Arguedasa, a w szczególności skomplikowanym relacjom między chrześcijaństwem a wierzeniami i rytuałami pochodzenia rdzennego, kultywowanymi w rejonach andyjskich wśród społeczności posługujących się językiem keczua. Książka skupia się m.in. na analizie zjawiska synkretyzmu religijnego przedstawionego w twórczości Arguedasa, w opisach wierzeń, zwyczajów, rytuałów, modlitw łączących w sobie elementy katolicyzmu i dawnych religii andyjskich. Porusza też zagadnienia transkulturacji i metysażu kulturowego w aspekcie duchowości bohaterów powieści Arguedasa żyjących na styku dwóch kultur, co znajduje odzwierciedlenie w ich religijności, łączącej wpływy obu tradycji duchowych, katolickiej i rdzennej. Książka w języku hiszpańskim. El objetivo del libro es investigar las relaciones entre el cristianismo y la espiritualidad indígena de la población andina quechua en las novelas y los relatos de José María Arguedas, un escritor peruano del siglo XX. La religiosidad andina en las obras de Arguedas se caracteriza por la convivencia de dos grandes tradiciones religiosas dentro de una nación, una comunidad e incluso el alma de un individuo. Es una cuestión de transculturación y mestizaje en el ámbito de la espiritualidad más que una lucha o competición entre dos sistemas de creencias.
Kościół katolicki przez swoich pasterzy nieustannie zachęcał i zachęca wiernych do modlitwy za zmarłych. W ciągu wszystkich wieków chrześcijaństwo żywiło fundamentalne przekonanie, że miłość może dotrzeć aż na tamten świat, że jest możliwe wzajemne obdarowanie, w którym jesteśmy połączeni więzami uczucia poza granice śmierci. Każdy wierny ma możliwość spieszenia z pomocą zmarłym cierpiącym w czyśćcu. Swoimi modlitwami i uczynkami miłosierdzia może skrócić im bolesne oczekiwanie na wieczne spełnienie w miłości Boga Ojca. Autorzy niniejszego opracowania przypominają formy pomocy zmarłym oraz podają zbiór modlitw służących temu celowi.
Szkoły dominikańskie i ich system kształcenia miały istotne znaczenie dla rozwoju kulturowego Polski. W pracy przedstawiono dzieje najstarszego i największego konwentu dominikanów na ówczesnych ziemiach polskich. Zrekonstruowano powstanie i rozwój tamtejszej szkoły oraz jej organizację, a także ewolucję programu nauczania (w tym treści i metody nauczania oraz organizację toku studiów). Poruszono także problem relacji z Uniwersytetem po jego fundacji w 1400 roku.
Książka zawiera refleksje autora nad wartością wiary we współczesnym świecie. Arcybiskup odpowieda w niej również na zarzuty stawiane Kościołowi przez osoby niewierzące, poparte przykładami z historii i filozofii na przestrzeni dziejów.
W „Bogu urojonym” Dawkins nie pisze (przynajmniej nie bezpośrednio) o biologii. "Bohaterem" jego książki jest religia i relacje między nauką a wiarą. Dawkins z całą mocą swojej wiedzy, talentu i intelektu wprost i bezpośrednio odrzuca religię i wszelkie jej roszczenia (między innymi, a może przede wszystkim, urojenie teistów, że to religia jest źródłem moralności). Zaczyna od tego, że ukazuje fałsz założeń logicznych wierzeń religijnych, a potem między innymi pisze o ewolucyjnych korzeniach teizmu. Dawkins nie oszczędza bogów we wszelkich ich postaciach - kieruje ostrze swej krytyki zarówno przeciw cierpiącemu na obsesję seksualną krwawemu tyranowi Starego Testamentu, jak i przeciw znacznie łagodniejszemu (acz wciąż nielogicznemu) "Boskiemu Zegarmistrzowi", odkryciu oświeceniowych myślicieli. Rozpoczyna swą krytykę od logicznej wiwisekcji najczęściej przywoływanych argumentów za istnieniem Boga i na ich podstawie wykazuje, że jakakolwiek Istota Najwyższa jest bytem w najwyższym stopniu nieprawdopodobnym. W kolejnych rozdziałach możemy przeczytać o tym, w jaki sposób religia - a raczej wszelkie religie (rozróżnienie między krzyżem, gwiazdą Dawida a półksiężycem ma dla Dawkinsa znaczenie drugorzędne) staje się obfitą pożywką dla wojen, niewyczerpanym źródłem bigoterii i dyskryminacji oraz narzędziem upośledzenia dzieci. Fascynującą lekturę stanowią rozdziały, w których Dawkins - tym razem jako biolog - poddaje miażdżącej krytyce dorobek nowych kreacjonistów, czyli (pseudo)naukowe ataki na ewolucjonizm. Wniosek Dawkinsa jest jednoznaczny - religia (której kreacjonizm i różne teorie "inteligentnego projektu" są nieodrodnymi dziećmi) jest nie tylko nielogiczna. Jest szkodliwa, czasem wręcz śmiertelnie niebezpieczna, a obowiązkiem uczonego i humanisty jest zwrócić na ten fakt uwagę. Religie dość już narobiły zła, konkluduje Richard Dawkins, pora by wreszcie nauka zajęła należne jej miejsce.
Deus absconditus – Deus revelatus
W religiach monoteistycznych Bóg jest nie tylko Bogiem objawiającym się (Deus revelatus), lecz także Bogiem ukrytym (Deus absconditus). Bez pierwszego z tych przymiotów religijna relacja z Bogiem nie byłaby w ogóle możliwa, bez drugiego – trudno mówić o podstawowej właściwości Boga, jaką jest transcendencja, czyli radykalne przekraczanie świata i ludzkiego poznania. Autorzy serii poruszają problemy związane z poznawczą niedostępnością Boga, szukając jednocześnie ich rozwiązania.
„Prawdziwie Tyś Bogiem ukrytym, Boże Izraela, Zbawco!” (Iz 45,15).
Źródło i noc to bogaty przegląd koncepcji filozoficznych i teologicznych będących odpowiedzią na problem ukrycia Boga. Skupia się na myśli współczesnych badaczy, ale uwzględnia także, począwszy od Biblii, długie dzieje zagadnienia. Autor proponuje przejrzystą typologię problemów i poglądów na temat ukrycia Boga, odróżniając stanowiska związane z ukryciem Boga w przyrodzie, w dziejach oraz w relacjach osobowych. Z kolei teizm, w którym teza o ukryciu odgrywa kluczową rolę, nazywa absconditeizmem i dzieli go na konserwatywny oraz reformistyczny.
Ksiądz Miłosz Hołda nie tylko wyczerpująco przedstawia poruszaną problematykę, lecz także proponuje własne rozwiązania. Po pierwsze, stwierdza, że trzy obszary ukrycia Boga należy rozpatrywać łącznie. Po drugie, sugeruje, że teza teistyczna bez tezy o ukryciu jest naiwna, a teza o ukryciu bez tezy teistycznej – pochopna. Po trzecie, postuluje rozpatrywanie problemu ukrycia na gruncie teologii filozoficznej, ale w związku z tematyką generowaną przez teologię danej religii. W przypadku tej książki jest to teologia chrześcijańska. Dzięki temu Autor może pokazać motywy wiary w Boga mimo Jego niejawności, a także podać – obiektywne (związane z naturą Boga) oraz subiektywne (związane z ludzkimi ograniczeniami poznawczymi i pozapoznawczymi) – wyjaśnienia, dlaczego Bóg się ukrywa. Być może ukrycie Boga jest ściśle związane z Jego objawieniem, stając się szansą na rozpoznanie Boga, jednak nie tak, jak chce człowiek, ale tak, jak chce Bóg.
Tytułowa – zaczerpnięta z pism św. Jana od Krzyża – metafora źródła i nocy celnie oddaje napięcie między dwoma podstawowymi intuicjami, na których opierają się rozważania książki. Z jednej strony jest to przekonanie o istnieniu bytu, od którego pochodzą wszystkie inne (źródło); z drugiej zaś przekonanie o znacznej poznawczej niedostępności owego bytu (noc).
prof. dr hab. Jacek Wojtysiak, Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Ostatnie miesiące pokazały wyraźnie, że potrzebny jest zupełnie inny sposób mówienia o Kościele - o jego słabościach, o sprawach, które wymagają wyjaśnienia, o trudnych momentach jego historii. W najnowszej książce ks. Tadeusz Isakowicz-Zaleski wraz z Tomaszem P. Terlikowskim starają się spojrzeć na rzeczywistość Kościoła XXI wieku obciążonego skandalami seksualnymi, finansowymi i moralnymi. Udowadniają, że można o tym wszystkim rozmawiać otwarcie i z szacunkiem - przede wszystkim z szacunkiem dla prawdy. I raz jeszcze przypominają, że tylko dzięki prawdzie i otwartemu dialogowi, będziemy mogli doświadczyć oczyszczenia.
Głównym zamierzeniem publikacji jest dokonanie możliwie szerokiego i reprezentatywnego przedstawienia społecznego nauczania organizacji ekumenicznych. W książce stosuje się kilka metod badawczych. Jest to przede wszystkim analiza źródeł, jakimi są najważniejsze dokumenty ekumeniczne poszczególnych organizacji. Kluczowe dla nich raporty, uzgodnienia oraz deklaracje są podstawowym i reprezentatywnym źródłem refleksji społecznej ruchu ekumenicznego. Ich dokładne prześledzenie, ulokowane w kontekście historycznego i strukturalnego opisu danej instytucji sprawia, że poszczególne rozdziały są swoistym studium przypadku. Analizę źródeł przeprowadza się w perspektywie kontekstu ich powstania, jak i odniesienia, kolejną zastosowaną metodą jest więc analiza kontekstualna. W celu wykazania podobieństw między poszczególnymi organizacjami, a także różnic, zwłaszcza między tymi instytucjami, które należą do ekumenicznego mainstreamu i reprezentującymi ekumenizm oddolny, w monografii stosuje się również analizę porównawczą.
Wzruszający pamiętnik ojca Wilhelma Westona (1550-1615), angielskiego jezuity, niczym sensacyjna powieść ukazuje nam z jednej strony bohaterstwo i niezłomną wiarę katolickiego misjonarza, z drugiej zaś okrucieństwo i fanatyzm jego protestanckich prześladowców.
Ojciec Wilhelm Weston (1550-1615) był angielskim jezuitą, misjonarzem, znanym egzorcystą. Studia odbył w Hiszpanii i we Francji, by następnie w Rzymie wstąpić do Towarzystwa Jezusowego. W 1584 roku udał się z tajną misją do ojczyzny, gdzie niedługo po przybyciu został aresztowany i dopiero w 1603 roku wygnany z Anglii. Ostatnie lata życia spędził w Hiszpanii, najpierw w Sewilli, gdzie pełnił funkcję rektora tamtejszego kolegium angielskiego, a następnie w Valladolid, gdzie też zmarł w opinii świętości. Pozostawił po sobie pamiętnik opisujący jego dzieje jako kapłana prawdziwie niezłomnego, potrafiącego ocalić swoją godność nawet w warunkach długoletniego, poniżającego uwięzienia.
"Ku wolności wyswobodził nas Chrystus" - te słowa, jak żadne inne pasują do życia
XVII-wiecznej peruwiańskiej mistyczki Urszuli od Jezusa. Przez lata niewolnica, najpierw peruwiańskich arystokratów, potem klasztoru klarysek, po cudownym ocaleniu rozpoczyna głębokie życie mistyczne. Nie może zostać siostrą zakonną, pozostaje więc przez lata służącą, na specjalnych ślubach „dla czarnoskórych”.
Dla Boga nie ma to jednak znaczenia, i to jej objawia wiele prawd o czyśćcu, jej powierza modlitwę za dusze czyśćcowe, i ją wyznacza, by przekazała nam - ludziom XXI wieku - fundamentalne prawdy na temat oczyszczenia. Jej losy stanowią niesamowite wprowadzenie w historię katolicyzmu w Ameryce Łacińskiej, grzechów i wielkości ludzi Kościoła. Urszula przypomina nam wszystkim, że Pan Bóg potrafi wyprowadzić dobro nawet z największego zła.
Pomoc duszom swoich koleżanek, współpracownic, niewolnic lub posługujących w konwencie św. Klary, stała się jednym z ważniejszych ziemskich zadań Urszuli od Jezusa. Wielokrotnie przychodziły do niej dusze kobiet, z którymi przez lata pracowała, a o których po ich śmierci szybko zapomniano.
Pewnego dnia Urszula zobaczyła przed sobą Marię Bran, niewolnicę, która zmarła czternaście lat wcześniej, a która objawiła jej się w pięknej białej szacie, z naręczem kwiatów i z rozświetlonym obliczem. Dlaczego ta dobra i pobożna kobieta, trafiła do czyśćca? Za życia Maria z upodobaniem trwoniła czas, sypiała zbyt długo i zajmowała się rzeczami dla siebie nieodpowiednimi. Dusza Marii ujawniła Urszuli, że choć zadana jej pokuta będzie trwała jeszcze długo, to jednak jest lekką karą. Zanosiła dziękczynienie Bogu za to, że choć porwano ją w dzieciństwie z Afryki, a potem sprzedano w niewolę, to dzięki tym okolicznościom mogła poznać Chrystusa, przyjąć chrzest i zostać zbawioną.
Dusza innej zakonnicy przyszła prosić Urszulę o modlitwę, o ofiarowanie za nią pięciu dni pokutnych na wzór pięciu ran Chrystusa. Kara owej siostry miała być nieznaczna i lekka, ale jednak realna. Na pytanie, dlaczego tak świątobliwa osoba znajduje się w czyśćcu, usłyszała, że za mało oczyściła się w czasie życia. Urszula uzyskała ważną – także dla nas – lekcję. Zjawy z zaświatów przypominają, że ludzie, pozostający po ziemskiej stronie życiowej pielgrzymki, powinni stale zabiegać o umartwienia - na różne sposoby.
Stale zapominamy o tej prawdzie. Większość z nas tego nie czyni, przesuwając czas oczyszczenia i umartwienia na pobyt w czyśćcu. W miejscu, w którym czas płynie zupełnie inaczej niż na Ziemi a wrażliwość duszy i głód obcowania z Bogiem gwałtownie – a boleśnie – wzrastają.
C.S. Lewis (1893-1963), pisarz, filozof, oksfordzki wykładowca uniwersytecki, autor słynnych ""Opowieści z Narnii"". W tomie esejów ""Cztery miłości"" Clive Staples Lewis, wyróżnia cztery rodzaje miłości: przywiązanie, przyjaźń, miłość erotyczną i caritas. Ta ostatnia, jako miłość Boga i bliźniego, jest z nich najważniejsza. Lewis pokazuje jak płynne są granice między poszczególnymi rodzajami miłości. Bowiem jedna może przechodzić w drugą tak, abyśmy w rezultacie lepiej mogli zrozumieć, kim i po co jesteśmy.Prowokująca, oryginalna opowieść o tym, czym jest prawdziwa Miłość.
Genesis. Czy ktoś w to jeszcze wierzy? to oryginalna interpretacja pierwszych rozdziałów Księgi Rodzaju. Owoc autentycznego zachwytu nad opowieściami odkrytymi na nowo i na poważnie, choć znanymi wszystkim od dzieciństwa. Podstawowe prawdy dotyczące świata i ludzkości odsłaniają się dzięki wierze, że Biblia rzeczywiście jest słowem objawionym, a nie zbiorem archaicznych mitów. Historie Adama i Ewy, Noego, budowniczych wieży Babel zyskują nowy sens dzięki przenikliwej interpretacji, która przyciągnie zarówno wytrawnego biblistę, jak i czytelnika, który nie posiada egzegetycznego przygotowania. Książka napisana przystępnie, pełna pasji i głębokich spostrzeżeń.
W ""Listach starego diabła do młodego"" piekielna ekscelencja, podsekretarz stanu w piekle, wymienia urzędowe listy ze swoim podwładnym, bratankiem, młodszym diabłem, który ma okazać swoje zdolności w służbie kusicielskiej. Za tym humorem, dowcipem, elegancją, za tą dociekliwością i przewrotnością kryją się ważne przesłania i pytania. Najważniejsze z nich to pytanie o rolę i miejsce zła w świecie stworzonym przez Boga.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
