Zapraszamy do działu beletrystyka religijna gdzie znajdą Państwo ciekawą lekturę nie tylko o objawieniach i świętych, ale także zbeletryzowane wydarzenia biblijne, opowieści o wierze, sile religii i miłości. Wśród tych powieści są też takie, które pozwalają odnaleźć ukojenie, zrozumieć sens wiary i odszukać prawdę. Zapraszamy po książki chrześcijańskie oraz szeroki i obszerny wybór powieści religijnych.
Królik Krzysztof rozejrzał się wokół, przypatrując się uważnie zgromadzonym zwierzętom.Którą historię z Biblii powinienem im opowiedzieć? Pomóż mi, Panie Boże, szeptał.Otworzył oczy i nagle już wiedział, którą historię wybrać. Usiadł na najwyższym stopniu wozu i otworzył Biblię...Miś Woźnica i jego przyjaciele po raz kolejny wyruszają na poszukiwanie przygód. Podczas podróży królik Krzysztof snuje kolejne opowieści biblijne, przerywane częstymi pytaniami przyjaciół i innych napotkanych po drodze zwierząt.Czy Dawid bał się, kiedy zobaczył olbrzyma Goliata? Gdzie mieszka Bóg? Do czego potrzebne sąnam przykazania?Jeśli wy także chcecie poznać odpowiedzi na te pytania, i nie tylko na te, koniecznie przeczytajcie tę książkę. To intrygująca powieść, która w oryginalny i w przykuwający uwagę sposób prezentuje małym czytelnikom historie biblijne.Oto trzeci tom serii o sympatycznych zwierzątkach, które poznają Biblię.
Jak dobrze was wszystkich widzieć! rzekł królik Krzysztof. Wezmę tylko swoją torbę.I Biblię zawołał za nim miś Woźnica. ()Chcemy usłyszeć więcej opowieści! dodała Łatka.Nadeszła wiosna! Miś Woźnica po raz kolejny zaprzęga Hektora do cygańskiego wozu i razem z psinką Łatką i królikiem Krzysztofem wyruszają na poszukiwanie przygód.Podczas podróży królik Krzysztof snuje opowieści, przerywane częstymi pytaniami przyjaciół i innych napotkanych po drodze zwierząt.Jak to możliwe, żeby pasterz szukał tylko jednej owcy? Dlaczego Jezus narodził się w stajence, a nie w pałacu? Czy to sprawiedliwe, że ojciec urządził wielkie przyjęcie na cześć nieposłusznego syna?Jeśli wy także chcecie poznać odpowiedzi na te pytania, i nie tylko na te, koniecznie przeczytajcie tę książkę. To intrygująca powieść, która w oryginalny i przykuwający uwagę sposób prezentuje małym czytelnikom historie biblijne.Oto drugi tom serii o sympatycznych zwierzątkach, które poznają Biblię.
Książka Miriam Lundgren to opowieść o podróży, a właściwie o dwóch podróżach, które odbyła autorka. Pierwsza z nich to pielgrzymka do Santiago de Compostela. Druga, to duchowa podróż do samej siebie. Obie drogi są równie piękne i pełne emocji. Autorka wspaniale opisuje trudy i radości podróży. Obolałe stopy, wyczerpujące momenty wspinaczki przeplatają się z historiami pełnymi radości życia i zachwytu pięknem świata. Tej podróży towarzyszą spotkani po drodze pielgrzymi. Drugą podróż Miriam Lundgren musiała odbyć zupełnie sama. Jej towarzyszami były wyłącznie wspomnienia - te piękne, ale i te traumatyczne, z którymi autorka, często w bólu i łzach, dokonuje rozliczenia, by pozwolić im odejść. Rozlicza się z ludźmi, z religią, z samą sobą.
Książka to pełna optymizmu, pięknej i prawdziwej wiary opowieść o sile kobiet, o boskiej opiece i o tym, że nic nie dzieje się przypadkowo.
Przełomowe wydarzenie duchowo – literackie? - może tak, jeśli ktoś zechce doczytać do końca?!
Co by było, gdyby choć jedna Kobieta opowiedziała prawdę o swoim życiu? Skończyłby się świat? To wciąż powracające przewodnie pytanie w życiu autorki, wyzwoliło jakby naturalną odpowiedź, gdy przez 35 dni swojej wędrówki najstarszym pielgrzymim szlakiem - Camino Santiago de Compostela, czuje że historia jej życia, historia życia Kobiety wychodzi jej na spotkanie. Niekonwencjonalna biografia, tematy tabu, na tle historyczno-geograficznych faktów 850 - kilometrowego Jakubowego szlaku, "droga dla odważnych", jak określiła Camino, Shirley MacLaine. Wyzwania i trudy wędrówki, czy wyzwanie życia, by pogodzić się z sobą?
Rozmowa duszy, wewnętrzna konfrontacja , intensywnieje, gdy - zgodnie z prawdą, pokonuje kolejny raz samą siebie, a raczej umęczone wysiłkiem ciało.
Niespodziewana synchronizacja pielgrzymich zdarzeń, wyłuskuje dramatyzm i grozę biografii, skrywane, jak w życiu każdej KOBIETY, bo napiętnowane wstydem i lękiem przed osądzeniem. Towarzyszy tym zwierzeniom głęboką duchowa obecność, czy też mistyka dotknięć niekonwencjonalnej Boskości.
Książka nie jest literacką fabułą, choć różnorodnością doświadczeń, może konkurować z niejedną " mrożącą krew w żyłach" akcją. Jest wiarygodna, bo pisana życiem. Z pokorą doświadczonej, 60 - letniej Kobiety.
Jest niewątpliwie potwierdzeniem, wzbudzającym pewność, że nie ma przegranych żyć i nigdy nie wiemy, jaka niespodziewana zmiana losu czeka za najtrudniejszym zakrętem losu. Będąc szokującą kobiecą spowiedzią pod skrzydłami miłości, książka ta może odbudować ufność, że bez względu na wczoraj, każde dzisiaj może być nowym początkiem. Osobiste, ludzkie historie, bywają często najlepszą terapią.
Książka nie ma też nic wspólnego z katolicką formą pielgrzymowania. Ukazując kulisy społeczności zakonnych, jest raczej ostatecznym rozliczeniem z instytucją kościoła, by odkrywać rzeczywistą relację Człowieka z Bogiem, żywą, wolną i doświadczalną. Jak wyznaje autorka osobiście - ”Jestem świadoma, że każde słowo sercem pisane, nieomylnie trafia prosto w odczytujące je serce. Na ten turbulentny czas, potrzeba nam przekazów MIŁOŚCI. Być może to zaważy w ostatecznej ocenie wartości mojej książki także losach świata?”
Od świętego Piotra do Benedykta XVI
Za Spiżową Bramą: tajemnice Watykanu i papieży
„Dla Watykanu wszystko, co nie jest święte, jest tajemnicą”.
I właśnie o rzeczach tajemniczych, nieznanych czy mało znanych jest ta książka.
• Który papież został pochowany, ekshumowany i postawiony przed sądem?
• Kto był przeciwnikiem prezentów na Boże Narodzenie rozdawanych przez Świętego Mikołaja?
• Któremu papieżowi odmówiono wizy wjazdowej do Polski?
• Który kardynał wiedział, że został wybrany na papieża wcześniej niż reszta konklawe?
• Co zawierają Tajne Archiwa Watykanu i Indeks ksiąg zakazanych?
• Jak działają watykańskie służby szpiegowskie?
• Czym naprawdę jest Opus Dei?
• Jaka była przyczyna śmierci Jana Pawła I?
ERIC FRATTINI to pisarz, dziennikarz, publicysta, korespondent na Bliskim Wschodzie. Przeprowadził liczne wywiady z takimi osobistościami jak Dalajlama, Nelson Mandela, Jimmi Carter, Jassir Arafat.
Jest autorem książek przetłumaczonych na wiele języków.
W "Sekretach Watykanu" Eric Frattini uchyla Spiżową Bramę i zagląda za kulisy Watykanu. Wypełniona fascynującymi faktami i ciekawostkami książka w kilkuset pytaniach i odpowiedziach odkrywa dwa tysiąclecia świata papieży.
Za sprawą książki Antona Marczyńskiego - młodego, utalentowanego filozofa i badacza kultury duchowej - otwiera się oto przed nami możliwość trudnej, lecz istotnej wędrówki. Wędrówki intelektualnej w stronę ciała jako obszaru penetracji - z całą przypisaną temu pojęciu bolesnością i brzemiennością - chrześcijańskich mistyków. Obszaru naznaczonego przy tym pewną drastyczną antynomią, nie dającą się rozwikłać sprzecznością między wyróżnieniem i wyniesieniem a swoistym unieważnieniem, niewysłowieniem czy przemilczeniem. Takim jednak niewysłowieniem czy przemilczeniem, które czyni dość skwapliwy - i paradoksalny zarazem - użytek ze słowa, użytek z języka, jako swego nieodrodnego medium.
Ciało w takiej niepokojącej, najeżonej brutalnymi opozycjami przestrzeni doznaje niesłychanej „wirówki” sensów, przekraczającej prosty dialektyczny mechanizm: odsłania się na przemian oczom i mowie, a zarazem im się wymyka, otwiera się i zasklepia, rodzi się i osuwa w nicość, obnaża się wciąż przed patrzącym i ucieka przed każdym doświadczeniem. Rodzi się i umiera. Wystawia się na anatomiczną „lekcję” i za wszelką cenę chroni się przed skalpelem języka, zasobnego wprawdzie w pojęcia, w całą ich chmarę, lecz zawsze też bezradnego i skłonnego do glosolalii, do wzniecania rozgwaru, w którym gubi się sens. W którym słowa - nawet te fundamentalne, podstawowe dla europejskiej tradycji umysłowej, jak przywoływane przez Marczyńskiego i wszechstronnie przezeń badane greckie terminy sarks i soma - zamieniają się w powidoki słów. I wyzuwają się ciągle, na krótko tylko i w przebłyskach je wpierw odsłoniwszy, ze znaczeń - niczym wąż nieustannie zrzucający swą skórę, naznaczony swym pierwotnym mitycznym przekleństwem, ale przecież bardziej przebiegły niż wszystkie zwierzęta lądowe (Rdz 3,1).
Zawierz się Najświętszemu Sercu Pana Jezusa i obudź swoją wiarę!Święty Jan Paweł II mówił, że Serce Jezusa nadaje rytm Kościołowi. Czy na co dzień słyszymy Jego bicie? Dwa serca to wyjątkowe rekolekcje, które otwierają na prawdziwe życie wiarą według Najświętszego Serca Pana Jezusa. Przez trzydzieści trzy dni ks. Mateusz Dudkiewicz i Marek Zaremba rozważają wezwania Litanii do Najświętszego Serca Pana Jezusa. Uczą nas, jak żyć zgodnie z pięcioma tajemnicami: wdzięczności, Eucharystii, obietnicy, wynagradzania i apostolstwa. Owocem tych rekolekcji jest zawierzenie się Najświętszemu Sercu, dzięki któremu możesz doświadczyć wypełnienia obietnic objawionych przez Pana Jezusa św. Małgorzacie Alacoque.ks. Mateusz Dudkiewicz wikariusz parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Bielsku-Białej. Nauczyciel w Młodzieżowym Ośrodku Socjoterapii. Człowiek tysiąca pomysłów, który zwykł powtarzać za św. Janem Bosko: odpoczniemy w niebie.Marek Zaremba dyplomowany dietoterapeuta, specjalista medycyny komórkowej i terapeuta I stopnia medycyny św. Hildegardy. Jest autorem książek: Boży skalpel, Serce ojca, Jaglany Detoks.
Potrzeba nam tylko jednego. Miłości!Ksiądz Piotr Pawlukiewicz jak nikt przed nim potrafił mówić o miłości. Jego słowa zmuszały do zastanowienia się nad naszymi relacjami, umacniały je i cementowały. Nierzadko dawały też motywację, by na nowo o nie zawalczyć lub pracować nad ich uzdrowieniem. Teraz w osobistych i jak zwykle nieco humorystycznych słowach, po raz pierwszy publikowanych, tłumaczy to chyba najbardziej skomplikowane, ale i najważniejsze w życiu uczucie.Przyjaźń, zakochanie, narzeczeństwo, małżeństwo, rodzicielstwo większość z nas choć raz doświadczyła którejś z tych rzeczywistości. Każda z nich ma swoje jaśniejsze i ciemniejsze strony. W żadnej relacji nie można spocząć na laurach. W każdej zadajemy sobie mnóstwo pytań. Kim powinna być żona dla męża, a kim mąż dla żony? Jaka jest rola przyjaciół? Kiedy się kocha? Skąd wiadomo, że dobrze wybraliśmy? I dlaczego czasem warto się od siebie odsunąć?
Klasyka duchowości chrześcijańskiej. Popularny poradnik życia chrześcijańskiego powstał prawdopodobnie przed rokiem 1427 i stał się najczęściej czytaną po Biblii książką na świecie. O naśladowaniu Chrystusa składa się z czterech ksiąg: Zachęta pomocna w życiu duchowym, Zachęta do życia wewnętrznego, O wewnętrznym ukojeniu i Gorąca zachęta do Komunii Świętej, które przypuszczalnie powstały w różnym czasie jako odrębne dzieła. Fragmenty dzieła zostały włączone do liturgii godzin w posoborowym brewiarzu. Książka doskonale nadaje się do codziennych rozważań i modlitwy. Napisana w formie dialogu ucznia z niewidzialnym mistrzem była ulubioną lekturą wielu świętych i mistyków, m.in. Franciszka Salezego, Ignacego Loyoli, Josemaríi Escrivy, Teresy z Lisieux, Jana XXIII i Thomasa Mertona. Wśród czytelników tego dzieła wymienia się również Adama Mickiewicza, Juliusza Słowackiego, Cypriana K. Norwida i Stefana Żeromskiego. W czasie II wojny światowej wysyłano je do obozów jenieckich i przemycano do obozów koncentracyjnych. W Polsce pierwszy (anonimowy) przekład ukazał się w 1545 r. Autorami kolejnych byli m.in. ks. Jakub Wujek, ks. Aleksander Jełowicki czy Anna Kamieńska. Prezentowane wydanie cechuje się znakomitym tłumaczeniem o. Wiesława Szymony OP, który otrzymał wyróżnienie Stowarzyszenia Wydawców Katolickich Feniks 2006 za „pełen subtelności język oddający wiernie klimat devotio moderna”.
Święty Augustyn (354-430) - filozof, teolog, początkowo niechętny chrześcijaństwu, skłaniający się do manicheizmu by po chrzcie w 387 roku stać się kapłanem, później biskupem Hippony, a wreszcie zwalczającym wszelkie herezje Ojcem Kościoła, którego wpływ intelektualny na chrześcijaństwo porównać można jedynie do Świętego Tomasza, ba do czasów Tomasza był Augustyn najważniejszą intelektualnie postacią Kościoła. Niewątpliwie największy wpływ na myśl Augustyna wywarł Platon i neoplatonicy, zerwał on jednak z klasycznym dla starożytnych Greków racjonalizmem i naturalizmem uznając Boga za nieskończonego a świat za twór jego łaski. Państwo Boże jest traktatem (składającym się z 22 ksiąg napisanych w latach 413-427 w którym Augustyn nie tyle przeciwstawia, co ukazuje różnicę między doczesnym państwem świeckim a Państwem (Królestwem Bożym) wiecznym, które ostatecznie zatriumfuje. Widać tu niewątpliwie wpływ Platona i jego ""Państwa"", jednak tak naprawdę Augustyn opiera całą swą koncepcję na Piśmie Świętym. Ale nie jest też wcale tak, by Cesarstwo Rzymskie było dla Augustyna jedynie królestwem szatana, a Kościół państwem Bożym. państwem Bożym zdaje się być raczej ogół dobra na świecie, a państwo świeckie wcale królestwem szatana nie jest.
bp Zbigniew Kiernikowski, Eucharystia i jednośćnowe wydanie książki, której treść koncentruje się wokół życiodajnej dynamiki Eucharystii urzeczywistniającej jedność. Autor podkreśla ten wymiar celebrowania w liturgii misterium paschalnego Jezusa Chrystusa, jakim jest wyzwolenie człowieka z jego zamykającej go w sobie wewnętrznej niewoli i uzdolnienie go do życia eucharystycznego, tzn. do czynienia daru z siebie i bycia w komunii z innymi. Przeżywana dzięki temu jedność w Ciele Chrystusa, jakim jest Kościół, staje się dla świata znakiem i odpowiedzią na jego niepokój i niepewność wobec rzeczywistości przemijania i śmierci. Ci, którzy żyją Eucharystią, świadczą o jej mocy, która pokonuje każde rozdzielenie, a umieranie przemienia w doświadczenie życia.Dla właściwego przedstawienia jednoczącej roli Eucharystii Autor biblista odnosi się do pierwotnego zamysłu Boga wobec człowieka oraz do faktu zniekształcenia tego zamysłu przez grzech i do konsekwencji tego faktu. Przybliża też sposób przekazywania przez Kościół tajemnicy Eucharystii w starożytnych tekstach liturgicznych oraz pomaga odkryć dynamikę języka znaków komunikujących tajemnicę, tak aby stawała się ona obecna w całym życiu chrześcijanina, niezależnie od jego stanu i powołania.Napisana w sposób syntetyczny i językiem możliwie dostępnym dla szerokiego grona odbiorców, bazująca na rzetelnym studium i głębokim doświadczeniu Autora publikacja może stać się pomocą dla pogłębienia tajemnicy Eucharystii i tym samym pełniejszego jej przeżywania zarówno dla kapłanów, jak i dla świeckich. Jej lektura może stać się także zachętą do tego, aby wierzący dali się porwać przez fascynujący głód tej tajemnicy oraz doświadczyli kosztowania jej i sycenia się nią, tzn. by przeżywali to, co ona oznacza: dziękczynienie i chwalenie Boga za moc wydawania siebie.
Na całym świecie istnieje bardzo wiele naukowych i popularnych opracowań dotyczących życia i dzieła Jezusa Chrystusa. Do najważniejszych należy niewątpliwie dzieło Josepha Ratzingera/Benedykta XVI: Jezus z Nazaretu. W dziele tym Papież podejmuje tematykę chrystologiczną w ujęciu dogmatycznym i historiozbawczym. Jego nauka z odniesieniem całej rzeczywistości do Jezusa Chrystusa nabiera istotnego znaczenia w czasach dzisiejszego "arianizmu", a nawet jakiejś "chrystofobii" .
Rozumiemy zatem dlaczego Benedykt XVI tematyce chrystologicznej poświęcił nawet ostatnie lata pontyfikatu. W niniejszym opracowaniu chciałem przede wszystkim dokonać analizy nauki Benedykta XVI o Jezusie Chrystusie i jako osobowym spełnieniu wszechbytu. Temat Jezusa Chrystusa jest dla tego Teologa wyjątkowy, a jego refleksje podkreślają jedyność i powszechność Zbawiciela.
z Wprowadzenia
Tom pierwszy – "Śledztwo Setnika"
Setnik Alban dostaje od Piłata zadanie, by przeprowadzić śledztwo dotyczące tego, co stało się z ciałem Jezusa. Liczy, że za wypełnienie rozkazu dostanie rękę Lei – bratanicy Piłata, a przez to lepszą pozycję w Rzymie. Jednak Lea uważa, że los żony setnika jest gorszy niż śmierć. Czy poszukiwanie prawdy połączy ich serca?
Tom drugi – "Ukryty Płomień"
O rękę ślicznej Judejki Abigail zabiega dwóch zalotników. Jeden jest owdowiałym kupcem, drugi rzymskim żołnierzem. Lecz żaden z nich nie ma takiej wiary jak Szczepan, na którego szykowany jest zamach. Czy wiara i odwaga Abigail ostaną się w obliczu bólu nie do opisania?
Tom trzeci – "Droga do Damaszku"
Brat Abigail, Jakub, obawia się, że poważniejsze podejście do wiary oznaczać będzie rezygnację z zawodu strażnika karawan. Wynajęty przez ojca Julii, w celu ochrony karawan, Jakub przekazuje również listy między społecznościami wierzących. Również Julia okazuje się być posłańcem. Jakub staje się świadkiem wizji.
Czyta Wojciech Stolorz
Poznaj historię życia i duchowość założycielki Zakładu dla Niewidomych w podwarszawskich Laskach.
Róża Czacka miała problemy ze wzrokiem od dzieciństwa, a w wieku 22 lat zupełnie przestała widzieć. Mimo to wiodła niezwykle aktywny tryb życia: podróżowała po całej Europie, poznawała najnowsze osiągnięcia w zakresie edukacji niewidomych i nawiązywała liczne kontakty. W 1918 roku założyła Zgromadzenie Sióstr Franciszkanek Służebnic Krzyża, a w 1922 roku rozpoczęła budowę Zakładu dla Niewidomych w Laskach. Przez całe swe życie wierzyła głęboko, że ludzie niewidomi mają wyjątkowy dar przywracania wzroku duszy poprzez głoszenie Ewangelii osobom oddalonym od Boga. W październiku 2020 roku papież Franciszek potwierdził autentyczność cudu za wstawiennictwem Matki Róży, co jest krokiem na drodze do jej beatyfikacji.
Matka Elżbieta Róża Czacka została nazwana przez kardynała Stefana Wyszyńskiego „Niewidomą Matką Niewidomych”. Któż jak nie ona, która straciła wzrok, może być najbardziej wiarygodnym świadkiem, że ciemność fizyczna, która buduje na wierze, zostaje przyjęta jako dar, a jednocześnie, będąc ofiarowana jako zadośćuczynienie za duchową ślepotę świata, staje się światłem dla osób poszukujących.
s. Radosława Podgórska FSK
Dorota Mazur OV (Dziewica Konsekrowana) jest z wykształcenia teologiem, historykiem Kościoła i dziennikarką, autorką licznych książek, m.in. „Przygotowanie do aktu zawierzenia się Jezusowi przez ręce Maryi według św. Ludwika Marii Grignion de Montfort” i „S. Leonia Nastał. Kontemplacja niemowlęctwa duchowego Jezusa. Życie, przesłanie, modlitwy”. Współpracowała m.in. z „Posłańcem Ducha Świętego”, „Głosem Karmelu”, „Egzorcystą”, „Wzrastaniem”, „Czasem Serca”, Aleteia.pl i kwartalnikiem „eSPe”. Posiada licencjat kościelny i absolutorium studiów doktoranckich z teologii na Uniwersytecie Papieskim im. Jana Pawła II w Krakowie.
Klasyka duchowości chrześcijańskiej.Popularny poradnik życia chrześcijańskiego powstał prawdopodobnie przed rokiem 1427 i stał się najczęściej czytaną po Biblii książką na świecie. O naśladowaniu Chrystusa składa się z czterech ksiąg: Zachęta pomocna w życiu duchowym, Zachęta do życia wewnętrznego, O wewnętrznym ukojeniu i Gorąca zachęta do Komunii Świętej, które przypuszczalnie powstały w różnym czasie jako odrębne dzieła. Fragmenty dzieła zostały włączone do liturgii godzin w posoborowym brewiarzu.Książka doskonale nadaje się do codziennych rozważań i modlitwy. Napisana w formie dialogu ucznia z niewidzialnym mistrzem była ulubioną lekturą wielu świętych i mistyków, m.in. Franciszka Salezego, Ignacego Loyoli, Josemari Escrivy, Teresy z Lisieux, Jana XXIII i Thomasa Mertona. Wśród czytelników tego dzieła wymienia się również Adama Mickiewicza, Juliusza Słowackiego, Cypriana K. Norwida i Stefana Żeromskiego. W czasie II wojny światowej wysyłano je do obozów jenieckich i przemycano do obozów koncentracyjnych.W Polsce pierwszy (anonimowy) przekład ukazał się w 1545 r. Autorami kolejnych byli m.in. ks. Jakub Wujek, ks. Aleksander Jełowicki czy Anna Kamieńska. Prezentowane wydanie cechuje się znakomitym tłumaczeniem o. Wiesława Szymony OP, który otrzymał wyróżnienie Stowarzyszenia Wydawców Katolickich Feniks 2006 za pełen subtelności język oddający wiernie klimat devotio moderna.
Kim są dusze ofiarne? Jaką odgrywają rolę w dziejach ludzkości? Czy wypowiedziane przez nie proroctwa wypełniają się na naszych oczach?Saverio Gaeta uważnie przygląda się takim postaciom jak Luiza Piccarreta, Aleksandrina Maria da Costa, Natuzza Evolo, Marta Robin czy Teresa Neumann i zauważa, że ich wizje oraz proroctwa są ściśle ze sobą powiązane. Zebrane razem, tworzą konkretny obraz i ostrzeżenie dla całej ludzkości.Mistyczki widziały zapowiedzi trzech dni ciemności, ostrzeżenia i końca świata. Każda z nich otrzymała szczególne wezwanie do tego, by stać się duszą ofiarną. Wszystkie oddały siebie, by ratować grzeszną ludzkość przed potępieniem. Czy to właśnie dzięki nim, mimo zalewu grzechu i demoralizacji, sąd Boży jeszcze nie nastąpił?Warto słuchać tych, przez których Bóg przemawia w sposób wyjątkowy. Czasu mamy coraz mniejSaverio Gaeta wybitny dziennikarz i autor licznych książek. Publicysta uznanych tytułów katolickich, takich jak L'Osservatore Romano czy Famiglia Cristiana. Napisał głośne książki o świętym ojcu Pio, cudach św. Jana Pawła II, objawieniach w Medjugorje i tajemnicy objawień w Fatimie.
Bł. Anna Katharina Emmerich (1774–1824) – augustianka, mistyczka i stygmatyczka. Doświadczała nadprzyrodzonych wizji na temat życia Chrystusa i Maryi. W swoich opisach podawała wiele informacji, które zostały zweryfikowane przez późniejsze badania archeologiczne. Na ich podstawie w 1891 roku odnaleziono dom Maryi w Efezie.
W książce przeczytamy o ślubie Maryi i św. Józefa, Ich drodze do Betlejem i narodzinach Jezusa. Poznamy szczegóły Ich ucieczki przed Herodem i zobaczymy, jakie życie prowadzili w Egipcie. Wszystkim opisanym wydarzeniom towarzyszyło wiele cudów i znaków opisanych przez mistyczkę. Z jej wizji dowiemy się również, jaka była codzienność Świętej Rodziny w Nazarecie, jak wyglądał Jej dom oraz czym wyróżniały się ówczesne stroje i w jaki sposób obchodzono żydowskie święta.
Siostra Małgorzata Borkowska nie traci czasu na frazesy. Wodolejstwo nie wchodzi w grę. Zamiłowanie do słowa to dla niej coś więcej niż hobby filologa; to jedna z form adoracji Niewidzialnego. Czym są Podpowiedzi? Sentencjami? Życiowymi radami? Wszystkim po trochu. To może współczesnymi apoftegmatami? Kiedyś robił to abba Antoni, abba Pojmen, abba Jakiśtam, a dziś kilkaset lat po nich wypowiada je amma Małgorzata.
Autorka raczej nigdy by siebie tak nie nazwała, ale my owszem. Sędziwa mniszka z Żarnowca daje nam krótkie światła dla życia. Myśli, które wprowadzają w głąb siebie po to, by wyprowadzić ku Osobowemu Partnerowi Do Dialogu. Powiada: Człowiek „współczesny” przede wszystkim powinien pamiętać, że jest człowiekiem, a dopiero potem myśleć, że jest współczesny. Uczyć się człowieczeństwa? Wybraliśmy 365 takich „świateł”, by pomóc w tej nauce, ale z góry uprzedzamy: to nie jest program tylko na jeden rok.
Cezary z Arles urodził się w 470 r. w Cabillonensis (obecnie Chalon-sur-Saône) prawdopodobnie w rodzinie o rzymskim rodowodzie i już chrześcijańskiej. Młodość spędził w klasztorze na jednej z wysp Leryńskich, następnie, z powodu słabego zdrowia, udał się do Arles, gdzie otrzymał święcenia kapłańskie. Tamtejszy biskup, Eoniusz, widząc jego zapał duszpasterski i wykształcenie, wyznaczył go na swojego następcę. Na tym stanowisku pozostał czterdzieści lat, od 503 r. do swojej śmierci około 543 r. Założył też klasztor pod wezwaniem św. Jana. Osobiście starał się w Rawennie u króla Teodoryka o wykupienie wziętych do niewoli mieszkańców Orange. Po rozmowie z Cezarym papież Symmach ustanowił Arles metropolią kościelną, a w roku 514 podniósł sprawującego tam posługę biskupa do godności prymasa Galii. Jako biskup Cezary odbył aż 6 synodów (Agde – 506 r., Arles – 524 r., Carpentras – 527 r., Orange – 529 r., Vaison – 529 r., Marseille – 533 r.) i był świetnym organizatorem życia kościelnego.
Jako gorliwy duszpasterz niestrudzenie głosił kazania, których do dzisiaj zachowało się 238. Napisał trzy, skromnych raczej rozmiarów, traktaty teologiczne: De Mysterio Sanctae Trinitatis, Breviarium adversus haereticos, De gratia. Tak kazania, jak i traktaty oraz Expositio in Apocalypsim zawierają zasadniczo odpowiedzi na problemy, jakimi żyli chrześcijanie w pierwszej połowie VI w. w Galii.
Druga grupa kazań Cezarego wydawanych przez G. Morina po Admonitiones jest największa. Stanowi prawie połowę pracy oratorskiej biskupa z Arles. Różnorodność źródeł używanych przez niego w kazaniach o Piśmie Świętym pokazuje, jak bardzo karmił się kulturą patrystyczną, zwłaszcza Orygenesem i Augustynem. Podobnie jak jego poprzednicy komentując, nieustannie odwołuje się do tekstu biblijnego. Wprawdzie nie nazywał tych kazań homiliami, jednakże określenie to byłoby bardziej odpowiednie dla wszystkich jego Sermones de Scriptura, gdyż homilia to „egzegetyczny i praktyczny komentarz do tekstu Pisma Świętego” / Ks. Józef Pochwat MS, fragment Wstępu /
Kardynał Robert Sarah w wywiadzie-rzece przeprowadzonym przez Nicolasa Diata formułuje taką oto przejmującą diagnozę naszych czasów:
To, co nadprzyrodzone wydaje się wchłonięte i unicestwione, w tym, co naturalne. To, co nadprzyrodzone, zostaje umniejszone na pustyni tego, co naturalne. Stajemy się głusi, autystyczni i ślepi na sprawy Boże. Zapominamy, że istnieje niebo. Już nie widzimy nieba i Boga też już nie widzimy. Człowiek jest zaczarowany tym, co dotykalne. Świat zachodni już nie doświadcza nadprzyrodzoności.
Mocne to słowa, budzące głęboki smutek, a nawet lęk wobec tego, co jest i co ma nadejść. Wielokrotnie rozbrzmiewały mi one w umyśle, gdy czytałem – i rozważałem – Bezkres poranka Michała Gołębiowskiego (wcześniej książka nosiła tytuł Ciemny płomień). A to dlatego, że autor tej książki zarazem zgadza się z posępnym rozpoznaniem purpurata, jak i tego nie robi. Zgadza w tym sensie, w jakim czynić to musi każdy współczesny chrześcijanin i katolik. Oto bowiem istotnie stoimy wobec głębokiego kryzysu zmysłu wiary i nadprzyrodzoności. Ten ostatni był niegdyś powszechny i niemal oczywisty, dziś zanikł na wielkich obszarach kultury i życia społeczeństw, w tym także Polaków. Nie czujemy już i nie rozumiemy spraw Bożych, klucz do tajemnic wiary mocno przerdzewiał, a wielu nie tyle go zgubiło, co po prostu świadomie wyrzuciło. Są to – niestety – problemy znane wierzącym aż nazbyt dobrze, także autorowi Bezkresu poranka. Choć eseje jego emanują spokojem i zaufaniem w ustawy Opatrzności, to przecież wyczuwalna jest w tych pięknych, napisanych polszczyzną staranną i melodyjną – a przy tym pozbawioną afektacji i zbędnych retorycznych ornamentów – tekstach nuta troski, smutku i nostalgii.
Zarazem jednak cały niniejszy zbiór wskazuje na inne całkiem, wręcz przeciwne rozpoznanie, że mianowicie teologia – nauka o sprawach Bożych, oparta na sztuce ich głębokiego przeżywania i rozumienia – nie znika i zniknąć nie może. Jest bowiem trwałą i nieusuwalną dyspozycją ludzkiego ducha, który – jak powiada wielokrotnie cytowany przez Gołębiowskiego św. Augustyn – nie zazna spokoju, póki nie dotrze do Rzeczywistości Ostatecznej. To bowiem, co w teologii źródłowe i istotne, jest wołaniem z Oddali, wezwaniem do prawdziwego bycia, do powrotu do Domu – i to wezwanie nigdy nie zamilknie, jest współwieczne człowiekowi. Stąd też wszystkie duchy prawdziwie poszukujące są w tym pierwotnym znaczeniu nieuchronnie „teologiczne”. O tym właśnie traktuje i tego dowodzi cały ów tom.
"[...] W prowincji Narbone, w której niegdyś kwitła wiara, jej nieprzyjaciel rozpoczął siać chwasty. Lud stracił rozum i bezcześcił sakramenty Chrystusa, będące sensem i mądrością samego Boga. Bezrozumnie stracono poczucie mądrości i wędrowano nieprzebytymi drogami błędu. Ludzie przyszli na bezdrożne szlaki i odeszli od słusznej drogi.
Dwaj cysterscy zakonnicy, zapaleni gorliwością wiary, ojciec Pierre de Castelnau i ojciec Radulphus, których papież wyznaczył legatami do walki z herezją, udali się do miasta Tuluzy. To głównie z tego miasta wychodziła trucizna braku wierności, która zaraziła lud i sprawiła odwrócenie się go od poznania Boga, od prawdziwej świętości i od świętego blasku. "
(fragment O heretykach)
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
