Książki o różnych religiach: chrześcijaństwo, islam, judaizm, historia religii i teologia, księgi kanoniczne i teksty święcone, religie Dalekiego Wschodu, religie pierwotne i starożytne, sekty, sanktuaria i cmentarze. Praktyczne przewodniki odnośnie wiary, kazania dla dzieci. Ksiązki o Maryi, o świętych, pisma święte nowego i starego testamentu, ewangelie, śpiewniki - zapraszamy.
Panie Jezu, dziękujemy Ci za Twoje poniżenie i upokorzenie, które otworzyły nam drogę do chwały; za Twoją Boską pokorę i łagodność, które zdemaskowały pychę i przemoc tego świata. Daj nam łaskę, byśmy nieustannie mieli przed oczyma Twój krzyż. Tylko On pozwoli nam zachować nadzieję w chwilach upadków i słabości. Dzięki Twojemu krzyżowi każda nasza przegrana, poniżenie i smutek może stać się okazją do zwycięstwa, radości i chwały.
Wiek II i III jest jest okresem dynamicznego rozwoju poezji chrześcijańskiej, zarówno ortodoksyjnej, jak w grupkach heretyckich. Utwory tej rodzącej się poezji wchodzą do liturgii obok tekstów biblijnych. W IV w. rozwija się ona w grupach heteroksyjnych; utworami poetyckimi propagują swoją naukę arianie, apolinaryści, istnieje ponadto dawna poezja różnych sekt. Nie dziwi więc fakt, że synod w Laodycei zakazuje używania w liturgii utworów niebiblijnych. Ten zakaz, na pewno błogosławiony dla liturgii, jest katastrofą dla poezji: giną wtedy prawdopodobnie setki, o ile nie tysiące, utworów poetyckich.
Pierwszy nurt poezji chrześcijańskiej to poezja-modlitwa, w prostej linii wywodzący się ze Starego Testamentu. Drugim nurtem była poezja-homilia - utwory egzegetyczno-liturgiczne wyjaśniające przeczytany uprzednio tekst Pisma Świętego (Meliton z Sardes, Bardasanes). Trzecim nurtem poezji chrześcijańskiej greckiej jest nurt klasycyzujący. Pierwszym poetą z prawdziwego zdarzenia jest św. Grzegorz z Nazjanzu. Zakres poezji Grzegorza jest bardzo szeroki: od poezji dogmatycznej, poprzez utwory biblijne, moralizatorskie nawiązujące do diatryby stoików, hymn, modlitwę, wiersze okolicznościowe skierowane do różnych osób, epigramy, aż do poezji osobistej, pełnej zadumy, żalu, bólu, obnażającej głębokie rozdarcie wewnętrzne autora, pokazującej postać innego Grzegorza niż ten, którego znamy z wielkich mów, dzięki którym uzyskał zaszczytny tytuł „teologa".
Dekret cesarza Juliana Apostaty zakazał chrześcijanom uczęszczania do szkół, w których czytano pisarzy pogańskich. W poezji epizod ten znalazł zupełnie niespodziewane reperkusje. Dwaj uczeni biskupi: Apolinary ojciec i syn postanowili dać chrześcijanom piękny a chrześcijański „obrok duchowy" i przekuli Pismo Święte na wzory greckie: epopei, liryki, dramatu. Nie musiała to być poezja najwyższego lotu, skoro po śmierci Juliana szybko o niej zapomniano.
Od V w. widzimy wyraźne, że poezja oparta na iloczasie (następstwie głosek długich i krótkich) umiera, ustępując miejsca wierszowi opartemu na rymie i rytmie. Od wieku IV pojawiają się homilie coraz bardziej upoetycznione, a następnie i udramatyzowane. Ta poezja-homilia staje się punktem wyjścia nie tylko dla poezji bizantyńskiej, ale i dla bizantyńskiego dramatu religijnego. Wiek VI i VII stoi pod znakiem kontakionu. Z punktu widzenia już nie formalnego, ale treściowego, jest to hymn egzegetyczny, wyjaśniający przeczytany fragment Pisma Świętego w czasie nabożeństwa porannego. Autorem pierwszych znanych kontakionów był Roman Melodos. W początku VIII w. widzimy rodzenie się nowego gatunku poezji religijnej, a mianowicie kanonu. Powstaje on w dwóch środowiskach: syryjsko-palestyńskim oraz sycylijskim.
Nie tylko poezja liturgiczna rozwija się w Bizancjum, choć ona dominuje. Spotykamy się też z religijną poezją dramatyczną, która także rodzi się z homilii. Szczytowym osiągnięciem poezji dramatycznej jest poemat-sztuka Chrystus cierpiący. W rękopisach utwór ten przypisywano jednogłośnie św. Grzegorzowi z Nazjanzu; natomiast krytyka współczesna określa czas jego powstania na wiek XI-XII.
W tym tomie „Muzy" uderza dysproporcja: więcej miejsca poświęcono poezji patrystycznej i wczesnobizantyńskiej, mniej literaturze późniejszej. Nie wynika to tylko z dość jednak wyraźnej różnicy między literaturą wcześniejszą, mimo wszystko lepszą, a literaturą późniejszą. Jak w poprzednich tomach, tak i tu zaznaczam, że świadom ogromnych braków tego zbioru oddaję go Czytelnikom z nadzieją, że da on przynajmniej przedsmak tego, czym była wielka literatura grecka okresu starożytnego oraz późniejsza - bizantyńska. (na podstawie Wstępu)
Człowiek sam dla siebie jest tajemnicą i powinien nauczyć się z tym żyć. Niewiedza na temat rzeczywistej głębi ludzkiego bytu nigdy nie była dla nas, ludzi, zagrożeniem, dopóki była niewiedzą uświadomioną, otwierającą nas na „coś więcej" i „inaczej". Świadomość nieznajomości własnej głębi inspirowała nas do wykraczania poza codzienność w kierunku usprawiedliwienia ludzkiego życia w obliczu Kogoś Trzeciego, całkiem Innego, niż człowiek i świat. Dopóki mamy poczucie nieusuwalnej tajemnicy własnego bytu, dopóty pytanie o człowieka będzie miało moc odsyłania do pytania o Boga.
Problemem naszej teraźniejszości stało się to, że człowiek już „wszystko" o sobie wie, dlatego sądzi, że nie potrzebuje już pytać (o) Boga. Jednakże owa „boska wszechwiedza" człowieka o nim samym, zamiast spodziewanego szczęścia, wolności i prawdy, przyniosła coś zgoła przeciwnego: nieszczęście, zniewolenie, samozakłamanie, i w efekcie - koniec człowieka. Koniec tego, co ludzkie nie oznacza dziś jakiegoś niedostatku wiedzy o człowieku, lecz śmierć świadomości aksjologicznej.
Kto doświadczył bolesnych konsekwencji wyrzucenia Boga ze świata ten wie, że życie bez Boga, czy przeciwko Bogu, ostatecznie obraca się przeciwko człowiekowi i jego szczęściu. Człowiek, o którego dziś pytamy, szuka własnej tożsamości wychodząc ze środowiska zakwestionowania Boga na otwartą przestrzeń, w której nie bardzo się orientuje. Chciałby na nowo nauczyć się żyć z Bogiem i myśleć o Bogu, ale nie wie, jak ma się do tego zabrać. Powrót do Boga jest jednak zawsze możliwy, gdyż dokonuje się on nie ze względu na to, co człowiek o sobie wie, ale ze względu na to, kim jest.
Krzysztof Śnieżyński
Cierpienie wiąże się z najtrudniejszymi odczuciami: bólem, opuszczeniem czy udręką. Pomimo prób uchwycenia jego sensu wciąż pozostaje tajemnicą. A jednak są tacy, którzy nadali mu głębokie znaczenie i pozostają drogowskazem w naszych trudach i ciemnościach.
Joanna Petry Mroczkowska opisuje historie cierpienia dziewięciu wielkich ludzi Kościoła, w tym Faustyny Kowalskiej, Matki Teresy z Kalkuty i Jana Pawła II. Intencją Autorki jest przekazanie autentycznego świadectwa przeżywania i radzenia sobie z cierpieniem. W najtrudniejszych momentach życia wiara była dla nich siłą, dzięki której znosili wszelkiego rodzaju udręki związane z prześladowaniami, chorobą czy duchowymi ciemnościami. Niektórzy przyjęli cierpienie jako ofiarę. Wierzyli, że ten akt miłości przyczyni się do zbawienia innych. Przezwyciężenie poczucia nieużyteczności cierpienia stawało się dla nich źródłem spokoju, a nawet radości.
Przeczytaj, przemyśl, pomedytuj… O medytacji i jej zaletach napisano już setki, a może tysiące książek. Wśród wielu dobrych i morza kiepskich pozycji na ten temat niniejsza publikacja wyróżnia się rzetelnym podejściem do tematu i skupieniem na jednej z najciekawszych linii przekazu medytacyjnego: sufizmie uniwersalnym. Wbrew nazwie, która kojarzy się z odłamem mistycyzmu islamskiego, sufizm uniwersalny wywodzi się z tradycyjnych szkół medytacyjnych działających w Indiach, a ludzie Zachodu poznali tę filozofię za pośrednictwem Hazrata Inayata Khana na początku XX wieku. Sufickie przesłanie jest uniwersalne i jest przesłaniem duchowej wolności, niezależnie od wyznawanej religii. Maciej Wielobób od dwudziestu lat praktykuje medytację i podąża ścieżką sufizmu uniwersalnego. Prowadzi także seminaria medytacyjne. Ta książka jest w gruncie rzeczy materialnym odwzorowaniem otwartej części takiego kursu i zawiera wszystko to, co nie wymaga bezpośredniej relacji mistrz–uczeń. Znajdziesz w niej omówienie metod, technik, koncepcji sufickich, a także głównych części przesłania i konkretnych praktyk medytacyjnych. Jej uzupełnieniem są teksty źródłowe, ważne dla adeptów sufizmu uniwersalnego. Przeczytaj i wstąp na drogę doskonalenia swojego życia!
Tę książkę napisało samo życie. Zawiera ona wybór świadectw księży publikowanych wcześniej w „Pastores” w latach 2003-2010. W kolejnych tekstach spotykamy prezbiterów – żywych ludzi, z krwi i kości, z ich zmaganiami, poszukiwaniami, upadkami, radościami. Powoli odsłania się prawda o człowieku powołanym przez Pana do służby w Kościele, a jednocześnie ukazuje się prawda o Bogu działającym w tym człowieku i poprzez niego. Piękno tego procesu polega na spotkaniu dwóch wolności – Boga i człowieka. Budujące przesłanie książki polega na tym, że poszczególne świadectwa niosą nadzieję, iż Bóg walczy o każdego z nas. Nawet gdy się pogubimy i przez grzech daleko odejdziemy od Pana, On jest zawsze blisko nas poprzez swoje miłosierdzie. Książka nie ucieka od trudnych tematów, ale zarazem ukazuje Boże działanie w życiu powołanych. Z lektury kolejnych świadectw wyłania się obraz Boga bliskiego, kochającego, zatroskanego o swoje dzieci. Dostrzegamy również prawdziwie ludzki i Boży obraz prezbitera, który staje się uczniem i pasterzem, stale będąc w drodze. (fragmenty Przedmowy ks. Mirosława Cholewy)
I tym razem święty Franciszek okazał się wymagający i poprosił go jeszcze:
– Bracie wilku, tak jak za bramą mnie, tak teraz przed całym ludem zechciej przypieczętować nasz pakt swoją łapą, co będzie świadectwem szczerości i gwarancją moich gwarancji.
Wtedy wilk podał łapę świętemu Franciszkowi.
Wielka radość zapanowała w całym mieście z tego powodu. Z powodu pokoju z wilkiem, nowości przeżywanego cudu i wdzięczności dla świętego Franciszka. Ludzie wznosili oczy ku niebu i błogosławili Boga, krzyczeli o chwale świętego, który w tak cudowny sposób uwolnił ich od kłów okrutnej bestii.
Tom trzeci Budowli jezuickich składa się z czterech części. Pierwsza część dotyczy ogólnie jezuitów w Krakowie. Zostały im poświęcone dwa artykuły, w których jest mowa o wszystkich budowlach jezuickich: jeden o przybyciu jezuitów do Krakowa, drugi - o projektach dla dwu kościołów. Druga część zawiera prace o kościele św. Barbary. Trzecia, najważniejsza część tomu dotyczy kościoła św. Piotra i Pawła. Rozpoczęte przed 40 laty prace na temat historii budowy tego kościoła autor kontynuuje w kilku artykułach publikowanych tutaj po raz pierwszy. Książka zawiera również artykuł o dziejach budowy kolegium jezuickiego obok kościoła Piotra i Pawła. Poczynając od ustalenia poprzednich właścicieli działek, przez analizę projektów budowy, Autor dochodzi do ustalenia autorstwa projektu ostatecznego. Ten artykuł jest całkowitą nowością, nikt dotąd na ten temat nie pisał. W czwartej części znajdzie czytelnik krótkie podsumowanie wiedzy o kościele św. Szczepana (już nieistniejącym) oraz o również nieistniejących budynkach nowicjatu przy nim.
Ta książka to zbiór cudownych opowieści, które niosą nadzieję. Przekonują nas, że cuda są możliwe i motywują do tego, by szukać w swoim życiu cudów jeszcze większych niż te opisane. Życie świętych było pełne niezwykłych wydarzeń!
Opowieści pisane są prostym językiem, lecz nie jest to książka tylko dla dzieci. Polecana jest szczególnie tym dorosłym, którzy:
w historiach innych ludzi poszukują inspiracji dla siebie.
lubią przeczytać lekką, pogodną książkę.
lubią obdarowywać innych prezentami dobrej jakości.
Jak przystało na książkę dobrą na prezent - zdobią ją piękne rysunki i ornamenty, a całość wydrukowana jest na papierze kredowym.
Podajcie mi moją broń. Tym się zwycięża szatana."" - mawiał tak o. Pio, kiedy brał do ręki różaniec w czasie gdy czuł, że traci siły.Warto zbliżyć się do mistrza z Pietrelciny, by poznać dlaczego tak wiele energii poświęcił na to, by ogłaszać ludziom moc tej modlitwy- modlitwy nie do odparcia. Niestrudzenie powtarzał, że mamy nie rozstawać się ze ""swoją bronią"" i zawsze odmawiać różaniec.Poznaj życie i rady św. Ojca Pio.Książka ""Różaniec. Broń duchowa Ojca Pio"" powstała jako inspiracja do wzrostu duchowego.Nie bez powodu, poza biografią świętego, znajdują się w niej rozważania wszystkich części różańca i zawierają:- słowa świętego na temat związany z tajemnicą różańca- pytania do rachunku sumienia- modlitwę o Bożą pomoc w naszych sprawach.Do książki dołączony jest różaniec z relikwiami Ojca Pio. Niech On sam wstawia się za nami.Różaniec może być idealną propozycją na prezent.
Autor do zagadnienia podchodzi bardzo systematycznie i problematykę prezentuje wielostronnie: książka nie dotyczy jedynie wybranych zagadnień życia społeczności muzułmańskiej Wielkiej Brytanii, ale stanowi przegląd całościowy, syntezę dziejów tej społeczności. [...] Czytelnik otrzymuje więc całościowy obraz funkcjonowania społeczności muzułmańskich w Wielkiej Brytanii, oparty na wiarygodnych źródłach i opracowaniach. Właśnie ta wnikliwość badawcza sprawia, że uważam pracę za encyklopedię wiedzy o islamie w Wielkiej Brytanii. Z recenzji prof. dra hab. Janusza Daneckiego W rezultacie kilkuletniej rzetelnej pracy badawczej autora powstało dzieło wielowątkowe, ukazujące mozaikę przekonań, opinii i refleksji. Wnosi ono istotne wartości poznawcze do dorobku naukowego politologii, religioznawstwa, demografii i stosunków międzynarodowych. Z recenzji prof. dr hab. Marii Marczewskiej-Rytko
Książka imponuje szerokim zakresem badawczym, przy jednoczesnym wnikliwym potraktowaniu szczegółowych zagadnień. Problematyka jakiej podjął się autor jest niezwykle trudna, a pole badawcze konieczne do jej opracowania bardzo szerokie, gdyż jest domeną wielu dziedzin nauki, nie tylko humanistycznych. […] Tak szeroko zakreślona perspektywa wymaga wykazania się znajomością literatury przedmiotu i warsztatu badawczego w wielu dziedzinach, co jest wielkim wyzwaniem. Lektura książki wskazuje na to, iż autor sprostał temu wyzwaniu, świadczyć o tym może nie tylko niezwykle bogata bibliografia, ale przede wszystkim imponująca ilość przypisów. Jest to po prostu niezwykle rzetelna, a przy tym pasjonująca książka naukowa, ze wszech miar autorska i nowatorska, także na tle literatury światowej. Z recenzji prof. dr hab. Marty Kudelskiej
Czy wiesz, że Biblia jest księgą, którą przeczytało najwięcej osób na świecie? Została ona przetłumaczona
na wszystkie języki i co roku jest sprzedawana w milionach egzemplarzy na całej kuli ziemskiej! Jednak przede wszystkim jest to święta księga chrześcijan, która opisuje ich historię od samego początku i opowiada o wielkiej miłości Boga do ludzi i do świata, który stworzył.
Najważniejsze historie ze Starego i Nowego Testamentu, przypowieści i cuda Jezusa opowiedziane w jasny i prosty sposób oraz zilustrowane pięknymi rysunkami i wyjątkowymi fotografiami.
DOSKONAŁY PREZENT dla wszystkich, którzy pragną rozpocząć nowy rok od duchowej wędrówki w poszukiwaniu samego siebie.
Każdy z nas nosi w sobie dziecko. Droga, by je w sobie odkryć i sprawić, by się powtórnie narodziło, wiedzie przez:
uwolnienie od psychologicznych uwarunkowań
wyzwolenie się od przeszłości
umożliwienie rozwoju
nabranie zaufania do siebie
nauczenie się odpoczywania i cieszenia się życiem
osiągnięcie wewnętrznej spójności
Yves Boulvin proponuje czytelnikowi wędrówkę, wychodząc z założenia, że wewnętrzne przeobrażenie wymaga czasu i może się dokonać jedynie dzięki codziennym ćwiczeniom i pogłębionej refleksji. Książka jest więc oparta na rocznej progresji, zawierającej cztery etapy, z których każdy przypada na kwartał (wyzwolenie się od przeszłości – powtórne narodziny – nabieranie zaufania do siebie – otwarcie się na życie wieczne). Autor w swojej wędrówce proponuje jeden temat na miesiąc i jeden przedmiot medytacji na każdy dzień roku. Książka łączy zagadnienia psychologiczne i duchowe, aby pomóc czytelnikowi w budowaniu własnego życia opartego o nowe, szczęśliwsze podstawy.
Książka Margaret Silf jest zbiorem punktów Margaret Silf orientacyjnych w wędrówce serca. Wyrosła z osobistego doświadczenia modlitwy i życia autorki zainspirowanej praktycznym zgłębianiem myśli św. Ignacego Loyoli. Stawia nam pytania dotyczące każdego z nas. Jak rozpoznać nieustanne działanie Boga w naszym życiu i jak rozeznać, co jest Jego wolą? Jak można żyć w prawdzie i dokonywać wolnych wyborów? Jak dotrzeć do najgłębszych pragnień i uwolnić się od pomniejszych przywiązań, które stoją im na drodze? Trudne to pytania, ale autorka udowadnia, że istnieją wskazówki, które można odkryć w każdej chwili i sytuacji: w domu, w pracy, w ogrodzie, na rynku, w wannie!
Punkty orientacyjne pomogą nam w naszym osobistym wędrowaniu. Książka, która może być wykorzystywana w pracy grupowej lub czytana indywidualnie, zawiera ilustracje i diagramy, przedstawia ćwiczenia oraz propozycje modlitwy i rozważań. Ale uwaga: punkty orientacyjne nie są dla pielgrzymów siedzących w fotelu. Są przeznaczone wyłącznie dla LUDZI DROGI.
Książka ta ukazała się w 200. rocznicę wskrzeszenia zakonu jezuitów. Oby Maksymy św. Ignacego stały się okazją do pogłębienia wiary i odkrycia duchowej mądrości Założyciela Towarzystwa Jezusowego.
Dla kogo są przeznaczone Maksymy? Komentarze do Maksym mogą być bardzo przydatne do prowadzenia głębokiego życia duchowego. Nawiązują one do rad ojców pustyni rodzącego się chrześcijaństwa, a także do mądrości założycieli zakonów. Św. Ignacy Loyola, pisząc Konstytucje Towarzystwa Jezusowego, korzystał z całej tradycji monastycznej Kościoła. Maksymy św. Ignacego, wraz z komentarzem O. Hevenesi, mogą się przyczynić do „porządkowania" naszego życia zgodnie z wolą Bożą. Stronice te świadczą o tym, że ich Autor zakorzeniony był w żywym doświadczeniu Boga, przyjaźnił się z Panem Jezusem i był bystrym obserwatorem ludzi swojej epoki. Pod wieloma względami książka ta przypomina znane i cenione dzieło O naśladowaniu Chrystusa Tomasza a Kempis.
Warto sięgnąć po tę książkę, która jest owocem poszukiwań doskonałości i dojrzałości duchowej naszych przodków. Ten typ twórczości zaklasyfikować należy do religijnej literatury ascetycznej. Na przykładach różnorodnych ludzkich zachowań, które mogą służyć za wzór albo odstraszać, czytelnik może znaleźć wskazówkę, jak należy postępować we własnym życiu. Dzięki temu może odwrócić się od zła i otworzyć na sprawy duchowe podejmując pracę nad sobą.
Homilie "O tytułach psalmów" to kolejne dzieło Grzegorza z Nyssy, które ukazuje się w języku polskim w tłumaczeniu Marty Przyszychowskiej. Jak wszystkie pisma egzegetyczne Grzegorza, mają one za cel ukazanie nieskończonego rozwoju duszy. Grzegorz dopatruje się w układzie psalmów logicznego porządku. Pięć części, na które dzieli się Psałterz, to według niego etapy na drodze do doskonałości. Tym razem niejako przy okazji tłumaczka przybliża czytelnikowi znaczenie Septuaginty w teologii i liturgii Kościoła oraz przekład psalmów z Septuaginty autorstwa ks. Antoniego Troniny.
Abyś pokój i wszelką pomyślność Ojczyźnie mojej darować raczył, błagam Cię dziś pokornie, składając Ci w dani całkowitą ofiarę z życia mego.
Spraw o Panie, ażeby Polska wprowadziła w życie polityczne ewangeliczne prawo miłości; daj, by się kierowała w każdej dziedzinie duchem Twoim i pragnieniami Najświętszego Serca Twojego.
Tom czwarty zawiera 15 artykułów napisanych w dziesięcioleciu 2000-2009. Sześć z nich było już publikowanych w księgach zbiorowych lub periodykach naukowych. Pozostałe ukazują się po raz pierwszy. Dotyczą one obiektów z trzynastu miast rozsianych na całym obszarze dawnej Rzeczypospolitej od Krosna do Wilna i od Płocka do Połocka.
Spośród czternastu omówionych kościołów osiem już nie istnieje, a tylko dwa z nich były przed zburzeniem fachowo pomierzone (Pińsk i Połock). Inne opracowano tylko na podstawie archiwaliów i dawnej ikonografii, czasem bardzo skąpej. Także przy istniejących budowlach zastosowano metodę porównania pomiarów, co dało ciekawe wyniki.
Dotychczas wydane cztery tomy dają opracowania 34 budowli jezuickich, co nie stanowi jeszcze nawet połowy. Pozostało jeszcze ponad 50 budowli, z których kilka ma opracowania opublikowane, a kilka prac magisterskich pozostaje dotąd w maszynopisach.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
