Książki o różnych religiach: chrześcijaństwo, islam, judaizm, historia religii i teologia, księgi kanoniczne i teksty święcone, religie Dalekiego Wschodu, religie pierwotne i starożytne, sekty, sanktuaria i cmentarze. Praktyczne przewodniki odnośnie wiary, kazania dla dzieci. Ksiązki o Maryi, o świętych, pisma święte nowego i starego testamentu, ewangelie, śpiewniki - zapraszamy.
Obecny tom jest kontynuacją poprzedniego lectio divina Ewangelii św. Mateusza, które poświęcone było Kazaniu na górze (tzw. pierwszej mowie Jezusa). Autor analizuje w nim dziewięć cudów Jezusa (8,1-9,38) oraz tzw. drugą mowe Jezusa – Mowę apostolską (rozdz. 10).
Czy można wyobrazić sobie coś ważniejszego niż okazywanie czci Panu Bogu, który jest realnie obecny w Najświętszym Sakramencie?
Ks. Stanisław Solski, jezuita żyjący w XVII w., pozostawił nam aż 100 sposobów, dzięki którym możemy to robić. Kierowanie się nimi pozwala przepoić całe swoje życie czcią dla Boga ukrytego pod postacią chleba i wina. Wskazania ks. Solskiego stanowią program działania dla każdego, kto troszczy się o właściwy kult Najświętszego Sakramentu w Kościele.
W książce znajdziemy poza tym m. in.
- Jak godnie przyjmować Komunię Świętą?
- Dlaczego dobrze jest jak najczęściej przyjmować Komunię Świętą?
- Kto nie powinien często przyjmować Komunii Świętej?
A także dwa dodatki:
Kilka refleksji i kilka wskazań praktycznych o Komunii Świętej w postawie klęczącej - ks. Jacek Bałemba
Godzinki o Najświętszym Sakramencie Ciała i Krwi Chrystusa
Teresa z rozbrajającą szczerością i humorem przedstawia kulturę, zwyczaje i pasje Hiszpanów w wieku XVI. Jest to opowieść o jej przygodach i jej sióstr, a także karmelitów bosych podczas zakładania klasztorów Reformy. Księga ukazuje zarówno ogrom pracy św. Teresy nad stworzeniem odpowiednich warunków do życia charyzmatem karmelitańskim, jak i tęsknotę, by Karmel był przestrzenią ciszy, w której można spotkać miłującego Boga.
Ten zbiór filozoficzno-religijnych myśli i aforyzmów Lwa Tołstoja (1828–1910) powstał w ostatnim roku jego życia. Składa się z tekstów uzupełnionych sentencjami innych myślicieli w swobodnej adaptacji autora. Taką metodą Tołstoj stworzył spójną całość stanowiącą jego życiowe kredo i dzieło, które sam bardzo sobie cenił. Choć napisana w ciągu kilku miesięcy 1910 roku, Droga życia jest owocem i ukoronowaniem jego wieloletnich rozmyślań na tematy przede wszystkim religijne, które podjął, gdy swoją wcześniejszą twórczość literacką uznał za błahą. Teraz Tołstoj rozważa kwestie fundamentalne i głosi radykalne rozwiązania w duchu ascezy służącej samodoskonaleniu moralnemu. Nie religia, bo wszelką religię odrzuca, lecz rozpoznawalny przez każdego Bóg kieruje jego zdaniem ludzką drogą życia. A tom zebranych tu myśli ma służyć za przewodnika tym, którzy na taką drogę chcą wejść. Okazuje się ona niełatwa nie tylko ze względu na radykalizm nauk Tołstoja, lecz także z uwagi na tkwiące w nich ekwiwokacje, jakie powstają choćby ze zderzenia ostrej krytyki polityczno-społecznej z ideą powszechnej miłości i altruizmu. Nad wszystkim góruje wszelako żarliwość autora, która w połączeniu z jego geniuszem literackim może przekonać nawet bardzo nieprzekonanych – jeśli nie do praktyki, to przynajmniej do teorii.
Książka została wydana z okazji 250. rocznicy ustanowienia liturgicznego święta Najświętszego Serca Jezusowego, którą obchodzimy w 2015 roku. Jest ona praktycznym przewodnikiem po nabożeństwie do Najświętszego Serca Jezusowego.
Odpowiada na pytania:
– Dlaczego czcimy Najświętsze Serce Jezusa?
– Jak w codziennym życiu przeżywać duchowość Bożego Serca?
– Jaką rolę w tej duchowości odgrywa Eucharystia i adoracja Najświętszego Sakramentu?
– W jaki sposób możemy w chorobie i cierpieniu oddawać cześć Jezusowemu Sercu ?
Podaje również niektóre formy modlitwy do Serca Jezusowego, takie jak: godzinki, litania, koronka, akty wynagrodzenia i poświęcenia się Najświętszemu Sercu Jezusa.
W prostych słowach pragnie przybliżyć to, co jest najpiękniejsze i najtrwalsze w naszej relacji do Pana Boga – miłość i wierność Najświętszego Serca Jezusowego.
„Łagodna rewolucja” zapoczątkowana przez Franciszka delikatnie zmienia, a raczej wstrząsa Kościołem. Papież „z końca świata” od początku swojego pontyfikatu wywiera wyjątkowy wpływ na wspólnotę katolicką. Ten wpływ można krótko opisać w następujący sposób: po pierwsze Ewangelia, a dopiero potem zasady moralne. Czyli należy przede wszystkim dążyć do tego, by każdy człowiek poczuł obejmującą bliskość i zrozumienie Boga.
W trakcie interesującej rozmowy z Paolem Rodarim, Monsinior Víctor Manuel Fernández, teolog bliski papieżowi Bergoglio, w szczegółowy sposób porusza najważniejsze z wyzwań obecnego pontyfikatu: relacje między zwiastowaniem boskiego miłosierdzia a wymaganiami etycznymi, potrzebę Kościoła, który wychodzi
„poza” swoje instytucjonalne struktury i pozostaje w ciągłej misji, opory środowisk kościelnych wobec oryginalnych propozycji wysuwanych przez Franciszka oraz świadomość „ludu Bożego” tak mocno zakorzenioną w umyśle południowoamerykańskiego papieża.
Książka wyjątkowa, która opowiada o papieżu Franciszku i tłumaczy go, słowami najbliższego mu przyjaciela, doradcy i teologa. Tłumaczona na kilkanaście języków.
Od redakcji
Nierządnice. Dlaczego taki tytuł? "Dlaczego Jezus - pyta autor - osaczony miłością kapłanów, chciał, żeby w drodze do nieba towarzyszyła mu najpierw kurtyzana?" To ciekawe - cytuje zasłyszane słowa - że ilekroć przychodzi do mnie prostytutka, mówi o Bogu; ilekroć przychodzi do mnie ksiądz, mówi o seksie... Potem dodaje już od siebie: "A może te dwa światy wcale nie są od siebie aż tak bardzo oddalone? Może jeden drugiemu ma coś do przekazania?".
Wszystkiemu winien jest mój wykładowca etyki, prof. Edward Formicki CM, wówczas rektor Instytutu Księży Misjonarzy na Stradomiu w Krakowie. Pewnego razu w sali wykładowej rzucił - może bardziej z ciekawości, niż z obowiązku - pytanie:
- Księża (byliśmy wówczas na szóstym roku studiów), jakie motto wybraliście sobie na obrazki prymicyjne?
Padały różne odpowiedzi i było całkiem sympatycznie do momentu, w którym jeden z moich współbraci ze zgromadzenia wyznał:
- Ja wybrałem: "Nierządnice wyprzedzą was do Królestwa niebieskiego".
Nikomu z teologów, a tylko tacy byli na sali, nie trzeba było tłumaczyć, że te słowa Jezus kierował nie do kogo innego, jak właśnie do nich, szafarzy Jego Tajemnic, uczonych... w Piśmie, nauczycieli Prawa Bożego. Księdzu rektorowi także nie było zbytnio do śmiechu. Nie uznał tego za dobry żart. A mój współbrat wcale nie żartował. Zrobiło się jakoś dziwnie, radosny jeszcze przed chwilą nastrój, trochę jakby przybladł.
Ta scena pozostawiła we mnie głęboki ślad. Nieraz była tematem zakonnych medytacji. Czułem, że kryje się w niej jakieś ważne przesłanie Mistrza z Nazaretu. "Coś w tym musi być" - myślałem często. Mój współbrat był tego samego zdania. Ta ewangeliczna prostytutka, towarzyszyła nam w tych ostatnich miesiącach przed otrzymaniem święceń kapłańskich, jak chyba żaden inny święty... może za wyjątkiem s. Faustyny Kowalskiej (modliłem się codziennie jej koronką do Bożego Miłosierdzia).
Co można powiedzieć o Bogu lub absolucie? Kim jest Budda i Jezus, i co stanowi esencję ich przekazu? Kim jest człowiek i jaki sens ma ludzkie życie? Czy szczęście jest ostatecznym celem ludzkiego życia? Jak wytłumaczyć zło? Czy istnieje coś po śmierci? Na czym polega chrześcijańskie zbawienie a na czym buddyjskie? Jakie są wspólne punkty i różnice między tymi dwiema wielkimi drogami duchowymi? Na te i inne pytania, które zadają sobie ci wszyscy, którzy interesują się tajemnicą życia i ludzkiego przeznaczenia odpowiadają dwaj duchowi mistrzowie trwale zakorzenieni w swoich tradycjach religijnych, buddyjskiej i chrześcijańskiej.
Czy można pogodzić socjalizm z Ewangelią? Wydaje się to mało prawdopodobne, jednak wszystko zależy od tego, jak się rozumie socjalizm. Kazimierz Studentowicz, przedwojenny ekonomista, publicysta i myśliciel katolicki, członek Stronnictwa Pracy i organizacji „Unia”, więzień stalinowskich kazamatów, uczestnik ożywionych dyskusji w Polsce Ludowej – dziś nieco zapomniany, był myślicielem oryginalnym i twórczym. Socjalizm pojmował jako swoistą rzeczywistość społeczną, sposób patrzenia na świat, a nie jako ideologię czy doktrynę. Niektóre jego pomysły, jak na przykład odgórny nakaz podziału nadwyżki dóbr, wydają się kontrowersyjne, jednak nie można odmówić Studentowiczowi autentycznej i żarliwej wiary w prawdziwość i słuszność postulowanych przez niego rozwiązań.
Anioły i ludzie współistnieją i współdziałają ze sobą od zarania dziejów. We wszystkich kulturach i epokach historycznych można znaleźć dowody na istnienie i oddziaływanie duchowego królestwa. Nasi przodkowie byli połączeni z siłami, które objawiały się we wszystkim, co żywe. Ludami, które szczególnie podkreślały istnienie sił niebiańskich, były plemiona indiańskie Hopiów, Nawahów, Inków, Azteków, wysoko rozwinięte cywilizacje europejskie i orientalne Egipcjan, Rzymian, Persów, Greków, jak również wspólnoty religijne żydowskich kabalistów, hindusów, japońskich szintoistów, muzułmanów, chrześcijan itd. Egzystencja aniołów była przyjmowana za całkiem oczywistą przez wielkich wybrańców, myślicieli i pisarzy wszystkich czasów. Do oświeconych należeli m.in.: Abraham, Mojżesz, Jezus, Hermes Trismegistos, Zaratustra, Tales, Pitagoras, Tertulian, Homer, Sokrates, Platon, Hieronim, Paracelsus, Tomasz Moore (por. „Obecność Mistrzów”, Dodatek). Według starych podań anioły pozostawały w bezpośrednim kontakcie z ludźmi już w czasach Honocha, Abrahama, Mojżesza itd. Wielu ludzi uważa, że w dzisiejszych czasach anioły nie zajmują się już więcej naszymi problemami. Jednak Bóg nie opuścił ludzi w żadnym stuleciu i w żadnej epoce. Jego wieczne światło i pomoc niebiańskich legionów spływa na nas niezależnie od czasu. Aniołowie pomagają dziś ludziom tak samo jak w epokach poprzednich. Boskie Objawienie nie ma początku ani końca. Anioły w znaczącym stopniu przyczyniają się do duchowego rozwoju w naszym życiu osobistym. Prowadzą nas ku boskiemu światłu. Anioły, które współpracują z całą ludzkością, są odpowiedzialne za sprzyjanie naszemu rozwojowi i pomyślności oraz podawanie nam ręki na drodze do jedności z boskością. Anioły cieszą się z każdego człowieka, który je przywołuje, który o nich myśli lub który jest z nimi w jakikolwiek sposób połączony. Spieszą służyć mu w rozwoju duchowym. Ta książka o aniołach powinna przyczynić się do poszerzenia wiedzy o naszych „świetlistych pomocnikach”, wyjaśnienia zakresu ich działania oraz otworzenia naszych serc, abyśmy dojrzeli do kontynuowania współpracy ze swoimi niewidzialnymi przyjaciółmi. Pragnę w niej przekazać jedynie zarys anielskiego państwa i udzielić wam pomocy w poszerzeniu waszych własnych możliwości i w pracy nad nowym pojmowaniem Bytu.
Nieznana i niekochana – taka jest katolicka nauka społeczna w oczach Sławomira Zatwardnickiego. Książka jest adresowana do nas wszystkich – „okularników”, którym szkła pobrudziły się stereotypami, a myślenie wpadło w koleiny utartych schematów. Żywy, a nieraz i ostry język Autora pomoże nam w wyraźnym dostrzeżeniu problemów współczesności i aktualności społecznego nauczania Kościoła. ks. Przemysław Król SCJ Duszpasterstwo Przedsiębiorców i Pracodawców „Talent” Sławomir Zatwardnicki, teolog, publicysta, autor sześciu książek. Ostatnio wydał: Pomoc przeciw nieprzyjaciołom Twoim, czyli jak chwalić Maryję i bronić Jej godności (Kraków 2014). Laureat nagrody Pro Redemptione (2014) w kategorii dla młodych teologów, którzy działalnością pisarską przyczyniają się do rozwoju myśli teologicznej. Zaangażowany w działalność ewangelizacyjno-formacyjną. Żonaty, ma czwórkę dzieci.
Boi Kala! Przybywaj Oblubienico!Refren hymnu Lecha dodi Pójdź, mój ukochany, naprzeciw Oblubienicy powitajmy Szabat!, jest odniesieniem do talmudycznej opowieści jak mędrcy wiali Święty Dzień. Rabi Chinina wychodził na pole i mówił: Pójdźmy, wyjdźmy naprzeciwko Szabatu Królowej!, a rabi Janaj ubierał strój szabatowy i mówił: Boi Kala! Boi Kala! Przybywaj Oblubienico! (Bawa Kama 32b).Lecha dodi to hym liturgiczny śpiewany w synagodze, w piątek po zmierzchu, na przywitanie Szabatu. Pierwsze litery zwrotek hymnu tworzą imię jego autora rabiego Szlomo Halewi Alkabeca, szesnastowiecznego kabalisty z Safed.Mój ukochany może być odczytane jako odniesienie do Boga lub też do przyjaciela, z którym wychodzi się przywitać Oblubienicę, czyli Szabat.Arizal włączył ten hymn do swojego modlitewnika i z biegiem czasu pieśń te stała się integralną częścią piątkowego nabożeństwa. Jest ona śpiewna na różne melodie Żydzi sefardyjscy śpiewają ją na melodię starszą nawet niż sam tekst, a wśród Żydów aszkenazyjskich można usłyszeć melodie, w których pobrzmiewają wpływy ludowych pieśni niemieckich i polskich.Na początku Stworzenia każdy dzień tygodnia, za wyjątkiem Szabatu, miał swoją parę. Dzień pierwszy i czwarty łączy stworzenie światła i ciał niebieskich, drugi i trzeci stworzenie wody i zgromadzenie jej w postaci mórz, piąty i szósty stworzenie żywych istot w morzu i na ziemi. Tylko siódmy dzień, szabat, nie miał partnera. Wówczas Bóg obiecał Szabatowi, że partnerem dla niego będzie naród żydowski. Dlatego Żydzi wychodzą, by powitać Szabat tak, jak pan młody wychodzi na powitanie swojej Oblubienicy.Według Szaar hakawanot, wypowiadając ostatnią zwrotkę hymnu, należy obrócić się ku zachodniej stronie i przy słowach wejdź Oblubienico najpierw skłonić się na prawo, a następnie na lewo i ku przodowi. Zgodnie z nauczaniem mędrców Szachina Boska Obecność znajduje się na zachodzie. Gdy człowiek wypowiada słowa: Wejdź Oblubienico, wejdź Oblubienico! powinien uświadamiać sobie, że w tym momencie otrzymuje dodatkową duszę szabatową.Ponadto przejście powszedniego świata w święty Szabat odzwierciedla wyzwolenie Szechiny i narodu żydowskiego z wygnania. Hymn Lecha dodi kieruje się zatem ku czasom, gdy nawet podczas tygodnia będziemy doświadczać tej samej świętości, jakiej doznajemy w Szabat.Oby dzięki temu śpiewnikowi w każdym żydowskim domu rozbrzmiewał w Szabat głos radości i wesela, gdy będziemy się cieszyć obecnością Szabatu Oblubienicy żydowskiego narodu.
Faza Księżyca, pozycja zajmowana przez Księżyc w znaku Zodiaku posiada przemożny wpływ na ludzkie życie. Wybór właściwego momentu postępowania częstokroć decyduje o sukcesie albo porażce. Autorzy wychowali się w środowisku, w którym wiedza ta pozostała przez stulecia żywa i jako pierwsi zaprezentowali ją milionom ludzi. W książce znajdziecie rady oraz porady dotyczące m.in.: Lecznictwa holistycznego, Zdrowego odżywiania się, Skutecznych sposobów wykonywania prac w gospodarstwie domowym, Pracy w ogrodzie i na polu - bez użycia chemii i nawozów sztucznych
Jiddu Krishnamurti, Dżiddu Krisznamurti, ur. 12 maja 1895 w Madanapalle (Indie), zm. 17 lutego 1986 w Ojai (Kalifornia) – filozof, według którego można osiągnąć pełną wolność poprzez uważną obserwację własnego umysłu. Sedno jego filozofii brzmi: „Prawda to kraina bez dróg. Żadna organizacja, żadna religia, żaden nauczyciel nie mogą do niej doprowadzić. Ludzie patrzą na świat przez pryzmat swoich myśli i swojej przeszłości. Tym samym jesteśmy niewolnikami myśli i czasu. Myśl jest zawsze ograniczona i nigdy nie odpowiada całkowicie rzeczywistości, prowadzi więc do cierpienia. Świadomość uczy odróżniania tego, co rzeczywiście jest, od tego co na ten temat myślimy i w konsekwencji do prawdziwej wewnętrznej wolności. Wszelkie autorytety, religie, ideologie powodują jedynie budowanie kolejnych fałszywych konstrukcji myślowych. Tylko świadomość i obserwacja pozwalają dostrzec ich iluzję.”
W osiemnastu dialogach rozmówcy poruszają następujące kwestie:
• Wiedza i przemiana człowieka
• Wiedza i konflikt w stosunkach międzyludzkich
• Czym jest porozumiewanie się z innymi?
• Co oznacza bycie odpowiedzialną istotą ludzką?
• Ład pojawia się wraz ze zrozumieniem naszego nieładu
• Natura i całkowite wykorzenienie strachu
• Rozumienie, niekontrolowanie, pragnienie
• Czy przyjemność przynosi szczęście?
• Smutek, pasja i piękno
• Sztuka słuchania
• Bycie zranionym i ranienie innych
• Miłość, seks i przyjemność
• Inny sposób życia
• Śmierć, życie i miłość są niepodzielne – natura nieśmiertelności
• Religia, władza i edukacja – część I
• Religia, autorytet i edukacja – część II
• Medytacja, właściwość uwagi, która przenika całe życie
• Medytacja i święty umysł
Zbiór esejów, prezentujących antropozofię od jej korzeni filozoficznych poprzez metody inicjacyjne po pewne formy realizacji jej idei w życiu religijnym, kulturalnym i społecznym.
Książka jest drugim, uaktualnionym wydaniem monografii jednego z największych i najpiękniejszych cmentarzy w Polsce – Powązek. Obecnie wpisane są one do rejestru zabytków. Tadeusz Rudkowski, opowiadając o nekropolii, skupia uwagę nie tylko na pochowanych tam wybitnych Polakach, ale także koncentruje się na warstwie estetycznej cmentarza - formach i tworzywie nagrobków oraz ich twórcach. Nie bez powodu utarło się stwierdzenie, iż Powązki są „muzeum rzeźby warszawskiej”. W przestrzeni tego cmentarza można przeprowadzać lekcję kulturalno-artystycznego życia miasta, by poznać zmieniające się mody i style sztuki sepulkralnej.
Autor, amerykański jezuita, ekspert i doradca Stolicy Apostolskiej do spraw liturgii wschodnich, omawia tematy ważne dla liturgii obu Kościołów: problem rozumienia kultu Bożego, teologii niedzieli, chrześcijańskiego świętowania, koncelebry czy sposobu przyjmowania komunii świętej.
Teraz, nawet jeśli nie możesz wybrać się na pustkowie, ani podjąć długotrwałej nauki u mistrza, możesz nauczyć się praktykować sztukę szamanizmu. Przystosowany do dzisiejszego świata w niepowtarzalny sposób, hawajski szamanizm podąża ścieżką łowcy przygód, wprowadzając zmiany poprzez miłość i współpracę – w odróżnieniu od powszechnie znanej ścieżki wojownika, która kładzie nacisk na samotne poszukiwania i zwyciężanie dzięki sile.
Ten pierwszy praktyczny podręcznik stosowania starożytnej sztuki uzdrawiania w naszym współczesnym życiu pozwoli ci dowiedzieć się, jak:
interpretować i zmieniać swoje sny,
uzdrawiać siebie, swoje związki i otoczenie,
przepowiadać przyszłość z szamańskich kamieni,
projektować i przeprowadzać potężne rytuały,
zmieniać postaci,
prowadzić wizjonerskie wyprawy poszukiwawcze do innych rzeczywistości.
Język, jakim się posługuje Carroll, sprawia, że jego dzieła czyta się jednym tchem. O sprawach trudnych i zawiłych pisze w sposób prosty i łatwo przyswajalny. Dzięki lekturze Historii chrześcijaństwa czytelnik pozna nowe, ciekawe wątki z dziejów Kościoła i przekona się, że ostatecznie w świecie nic nie dzieje się przypadkowo, chaotycznie, lecz rządzi tym Ktoś, kto jest Panem Historii, a człowiek obdarzony wolną wolą może starać się świat ten albo budować, albo niszczyć."" ks. prof. dr hab. Mieczysław Kogut
Bóg stał się Człowiekiem i narodził się w Betlejem przed dwoma tysiącami lat. W życiu wierzącego chrześcijanina, to historyczne wydarzenie ma miejsce nieustannie. Bóg, wciąż i na nowo, przychodzi do nas na różne sposoby. Pragnie, byśmy pociągnięci Jego przykładem, z nowością wiary i entuzjazmem przeżywali naszą codzienność.
Książka ta jest nieocenioną pomocą w przygotowaniu, nie tylko do Świąt Bożego Narodzenia, ale również do Adwentu. Dzięki niej Czytelnik ma możliwość aby świadomie przeżyć czas Oczekiwania, zrozumieć istotę wyrzeczeń adwentowych, zapragnąć rekolekcji, odnaleźć w sobie tęsknotę za Dzieciątkiem, które ma się narodzić.?
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
