Krupówki warszawskie. Kazania wiosenne to drugi tom kaznodziejskiego notatnika, który powstał w oparciu o homilie wygłaszane przez o. Pawła Krupę w dominikańskim kościele na warszawskim Służewie. Msze odprawiane przez ojca w niedziele i święta o godzinie czternastej gromadziły mnóstwo wiernych zasłuchanych w Słowo. Prezentowane kazania, obejmujące okres od Środy Popielcowej do Bożego Ciała, można czytać po kolei lub na wyrywki, można do nich zaglądać jak do komentarza na daną niedzielę czy święto albo potraktować jako rozważania biblijne.
Często pojęcie walki duchowej redukuje się do kuszenia Jezusa na pustyni lub podobnych doświadczeń w życiu chrześcijańskim. Niektórym walka duchowa kojarzy się z konfrontacją między człowiekiem a szatanem, uosobieniem zła. Tymczasem Hervé Ponsot wskazuje, że do prawdziwej konfrontacji dochodzi między miłosiernym Bogiem i grzesznym człowiekiem. Swoje rozważania na ten temat prowadzi w oparciu o teksty biblijne, pisma starochrześcijańskie i w nawiązaniu od współczesnej refleksji humanistycznej.
Czy rodzina z Nazaretu, żyjąca w tak odległych czasach, w innej kulturze, może być dla nas wzorem do naśladowania? Czy próba budowania relacji rodzinnych w oparciu o naukę Jezusa ma obecnie szansę powodzenia? Czy praktyki modlitewne wywodzące się z tradycji żydowskiej mogą być dla nas przydatne? Czego możemy się nauczyć od ludzi, którzy funkcjonowali w całkowicie odmiennych realiach?
Paule Lagrange udowadnia, że Święta Rodzina cały czas pozostaje niewyczerpanym źródłem inspiracji. Analizując różne postawy modlitewne Maryi, Józefa i Jezusa, sięgając po teksty żydowskich modlitw, którymi się na co dzień posługiwali, zachęca nas do wzbogacenia osobistej relacji z Bogiem. Zbiera rozsiane po Ewangelii wypowiedzi Jezusa na temat rodziny, pomaga określić jej rolę i wartość we współczesnym społeczeństwie.
Medytacja chrześcijańska opiera się na modlitwie Jezusowej, na której w rytm oddechu przywołujemy imię Pana. Przez niemal dwa tysiąclecia przekazywano sobie tę tradycję głównie w klasztorach, dziś praktykuje ją coraz więcej świeckich.
Oddychać Imieniem stanowi owoc konferencji wygłoszonych przez ojca Maksymiliana – opiekuna lubińskiego Ośrodka Medytacji Chrześcijańskiej, podczas prowadzonych przez niego sesji medytacyjnych. Autor dzieli się swoim doświadczeniem modlitwy. Mówi o trudnościach i pokusach, które każdemu na tej drodze towarzyszą. Przywołuje wielowiekowe dziedzictwo Kościoła, opowiada o zmaganiach ojców pustyni. Zachęca do podjęcia medytacji, przekonując: „Duch Święty (…) jest tym, który daje nam dar modlitwy nieustannej. My powinniśmy »tylko« na niej wytrwać”.
Ta książka mówi o tym, jak wygląda życie, kiedy Duch może wiać, kędy chce. Nie chodzi więc o to, by się w czymś wyćwiczyć. Nie znajdziemy tutaj żadnych wymagań, nie ma też wcale mowy o cnotach, które należy zdobywać. Cała książka mówi o owocach Ducha (Ga 5,22-23), a więc o tym, co się stanie, gdy pozwolimy, żeby Duch Święty nas prowadził i nami zawładnął.
Wywracamy wszystko do góry nogami, gdy nieustannie koncentrujemy się na tym, co powinniśmy zrobić, a zapominamy o tym, co otrzymaliśmy. Życie chrześcijańskie nie jest przede wszystkim pracą do wykonania, lecz darem do przyjęcia. Otrzymaliśmy nowe życie, aby je przeżyć; młode wino, aby je wypić. Usiłować jakoś „zrobić” to, co jest owocem nowego życia, jest głupotą i pewną porażką.
W tej książce, która w całej pełni czerpie z chrześcijańskiej mistyki, spotykamy się z wyzwaniem, które daje nam wolność.
Co pierwsze i najważniejsze? Pamięć o Bogu. Odkurzana w modlitwie i podczas adoracji, ćwiczona testami na spostrzegawczość, bo On jest, zawsze i wszędzie, to tylko my jesteśmy roztargnieni. Karmiona olśnieniami: spotkaniem z drugim, celną strofą, precyzyjnym zdaniem, odkrywczym dźwiękiem, śmiałym pociągnięciem pędzla. Doświadczana i wypróbowana w ogniu wspólnotowego życia, w tyglu samotności i męczeństwa, najczęściej jednak wtedy, kiedy nic się nie dzieje – coś jak znoszenie wiecznego poniedziałku.Pamięć, która za Jego łaską przemienia się nagle w Obecność – oto budzimy się w niedzielny, zaprawiony aromatyczną mokką poranek, z muzyką wszystkich poranków świata w tle. O tym jest ta książka.
Bądźcie płomiennego ducha! Pełnijcie służbę Panu! - wzywał św. Paweł (Rz 12,11). Żar Ducha - to dar Boży dany tym, którzy otwierają swoje serca i stają się ludźmi żarliwymi. Letniość jest stanem niemiłym Bogu, prowadzącym do marazmu, który niweczy siłę Ewangelii. Niezależnie od czasu i warunków, w którym przyszło nam żyć, możemy usłyszeć gorzkie słowa: Ale mam przeciw tobie to, że odstąpiłeś od twej pierwotnej miłości (Ap 2, 4). Dzięki lekturze Apokalipsy, w którą wprowadza nas Gilles Ferant, odkrywamy, jakie mogą być źródła owej letniości, zagrażającej każdemu z nas. Potrzebujemy przebudzenia duchowego, rozpalenia na nowo miłości i gorliwości, która nie jest płytkim uniesieniem emocjonalnym. Chrześcijanie mogą być młodzi duchem i pełni entuzjazmu, niezależnie od doświadczeń i wieku. Apokalipsa wskazuje nam drogę: nawrócenie, modlitwa uwielbienia, służba miłosierdzia i głoszenie zbawienia w Chrystusie - to jest prawdziwa Nowa Ewangelizacja, której tak bardzo potrzebuje świat.
Na samym początku drogi duchowej nie można oczekiwać od nikogo doskonałej motywacji. Teresa pragnie pokierować leniwymi i ociężałymi spośród nas, a tacy w większości jesteśmy, wskazując przy tym na wielkie rzeczy, które nas czekają. Ona wie, że mamy ambicje, i do nich się odwołuje, Ważne, byśmy zobaczyli, co Bóg chce z nami uczynić i byśmy zaczęli za tym tęsknić. Taka tęsknota daje niezwykłą siłę.
Wielu z nas poszukuje duchowych doświadczeń, sięgając często do tradycji religii dalekowschodnich. Karin Seethaler – przeciwnie – kieruje nasz wzrok ku bogactwu kontemplacyjnych tradycji chrześcijaństwa i podkreśla leżącą w nich siłę terapeutyczną. W swojej książce ukazuje kolejne kroki odnajdywania głównych postaw kontemplacyjnych, do których należą:
postawa uważności
postawa otwartości
postawa przebaczenia
postawa gotowości na cierpienie.
Wskazuje, jak można realizować te postawy w codziennym życiu.
Człowiek psychicznie zraniony nie jest z góry skazany na nieudane życie. Teresa wybrała swoją przyszłość przez wolne i odpowiedzialne postanowienie. Wzięła odpowiedzialność za swój los. Nie pozwoliła by powodowały nią impulsy i psychiczne niedomagania. Chciała coś uczynić ze swoim życiem i tę wolę obróciła w czyn. Świadomie otworzyła się na Boga i z tej miłosnej relacji czerpała siłę, by stawić czoła wszystkim destrukcyjnym skłonnościom własnej psychiki.
Bogaci Jego ubóstwem to cykl rozważań zainspirowanych orędziem papieża Franciszka na Wielki Post. Słowa św. Pawła o Jezusie Chrystusie, który, „będąc bogaty, stał się ubogi, żeby nas uczynić bogatymi swoim ubóstwem”, są bardzo praktyczne i powinny znaleźć potwierdzenie w naszej codzienności. „Chrystusa trzeba poznać naprawdę, trzeba wejść z Nim w więź, która jest zażyła, która jest wspólnotą bycia, myślenia, czucia. Jeśli tak się nie stanie, nie będziemy mieć ani motywu, ani siły. Ani motywu, ani siły”.
,,Opowieść o moim życiu"" to najdoskonalszy w całej greckiej literaturze wzór autobiografii poetyckiej, niezwykle barwna historia życia św. Grzegorza z Nazjanzu, teologa, retora, ojca Kościoła i patriarchy Konstantynopola. Dramatyzm opisu wewnętrznych zmagań, szczerość przedstawienia osobistych losów, walki w obronie wiary chrześcijańskiej i czystości dogmatów oraz przenikliwość w analizowaniu sytuacji politycznej stawiają autobiografię św. Grzegorza w rzędzie arcydzieł tej miary, co Wyznania św. Augustyna.
To co na medytacji odczuwamy jako oschłość, a nawet jako ,,ciemną noc"", w rzeczywistości może być ukrytym, ale i najsilniejszym promieniem miłości. Miłość ta jednak musi skrywać się w czystości wiary w tym jedynym, jednym czego Jezus - całkowicie, wewnętrznie i zewnętrznie ogołocony -nie może utracić. Mamy tu ostateczny dowód, że w chrześcijańskiej medytacji milczenie nigdy nie jest
Książka jest zapisem decydujących zmagań Teresy z Lisieux w obliczu nadchodzącej śmierci. Postawa chorej zdumiewa, intryguje i porusza. Uważnego czytelnika naprowadza na sekret terezjańskiego utożsamienia się z Ukochanym. Rzeczowy język autora i jego kompetencja idą w parze z nieukrywanym oczarowaniem osobą Świętej. Pozycja bezcenna dla tych, którzy chcą poznać Teresę rzeczywistą. "Dla mnie to książka wielkiej nadziei", Wojciech Prus OP
Pisma Sylwana, rosyjskiego mnicha, już dziś zaliczane są do klasyki tekstów prawosławnych. Jak pisze tłumacz, ta książka jest „dokumentem ze świata bardzo odległego od tego, jaki chcielibyśmy widzieć, jest więc dokumentem jakby z innej planety, świadectwem, że taki inny świat istnieje: świat pokory, posłuszeństwa; świat, w którym człowiek czuje się za głupi, by działać samemu i szuka odpowiedzi u Boga i u innych, którzy, jak wierzy, dani mu zostali przez Boga ku pomocy”.
Lektura Z zapisków św. Sylwana wzywa do zastanowienia, do przyjrzenia się naszemu życiu w świetle konkretnego doświadczenia; jest ostrzeżeniem i przypomnieniem, że znajdujemy się na polu bitwy.
Ta książka to owoc doświadczenia szanowanej przewodniczki duchowej. Mary Margaret Funk OSB od wielu lat praktykuje lectio divina – tradycyjną formę modlitwy opartą na pogłębionej lekturze tekstów biblijnych. W "Przed krzewem gorejącym. O czytaniu słowa Bożego" wykorzystuje Księgę Jonasza jako ilustrację tego, jak podchodzić do lektury Pisma Świętego, by stało się prawdziwym spotkaniem z Bogiem żywym. Przedstawia nie tylko dogłębne studium lectio, ale, co istotniejsze, staje się przewodnikiem po tym, jak tego dokonywać.
„Lectio divina to sposób modlitwy wykorzystujący objawione teksty Pisma Świętego, natury lub doświadczenia. To spotkanie z Bogiem polega na słuchaniu uchem twojego serca. Lectio divina to nasz krzew gorejący. Zdejmujemy sandały i pochylamy nasze czoła przed Bogiem
żywym”.
Fragment książki
"Człowieku, kim jesteś?". Cała niniejsza książka jest próbą odpowiedzi na to pytanie. Dlaczego obstawać przy tym, aby patrzeć na człowieka z dołu, z perspektywy jego animalnych korzeni, jego ziemskiej historii, kiedy można na niego spojrzeć z góry i dopiero wtedy rzeczywiście go dosięgnąć? Gdy Bóg stwarza człowieka, ma na myśli Chrystusa. Tworzy go według Jego wzoru.
Wilfrid Stinissen OCD - (ur. 1927 w Antwerpii), karmelita bosy, doktor filozofii.Pochodził z głęboko wierzącej rodziny. W wieku 16 lat wstąpił do karmelitów bosych w Brugii. W 1951 roku przyjął święcenia kapłańskie. W 1958 roku obronił doktorat z filozofii na uniwersytecie Louvain z dzieła Arystotelesa Etyka Nikomachejska. W 1967 roku wraz z trzema współbraćmi w Szwecji otworzył nową fundację w Norabby, od 1981 roku jest przeorem tamtejszej wspólnoty. Zajmuje się przede wszystkim teologią duchowości karmelitańskiej oraz Modlitwą Jezusową.
Nadzieja na życie nie opuszcza człowieka. "Nie przygotowuję się już na śmierć, ale na zmartwychwstanie" - słowa, które wypowiedziała pewna osoba, stojąca na progu śmierci, natchnęły Michela Rondeta do napisania przewodnika dla ludzi, którzy oczekują zmartwychwstania. Chrześcijańska perspektywa rodzi odwagę na przyjęcie życia, z całym jego potencjałem, ale i kruchością. Przyjął je przecież Chrystus. W ten sposób Jego człowieczeństwo ze śladami ran, które są zapisem ziemskiej historii, stało się bramą do zmartwychwstania.
Czy Bóg mówi do nas w świecie, w którym zło zwycięża i nic już nie ma sensu? Ani praca, ani rodzina, ani miłość? Skoro Bóg przedstawia nam się imieniem ?Jestem?, mamy ochotę Mu powiedzieć: ?udowodnij?. Imię ?Jestem? oznacza obietnice. A obietnica to słowo kluczowe dla wiary.
Książka ta jest zapisem rekolekcji głoszonych w pewnej podmadryckiej parafii w pierwszy weekend października 2010 roku, w okolicach liturgicznego wspomnienia św. Teresy z Lisieux. Została w niej zawarta istota przesłania tej młodej, zmarłej w wieku dwudziestu czterech lat zakonnicy, którą Jan Paweł II ogłosił w 1997 roku Doktorem Kościoła. Autor objaśnia również na czym polega odkryta i przeżyta przez Teresę ?całkiem nowa mała droga?, ?droga ufności i miłości?, której nauczała nowicjuszki w Karmelu w Lisieux.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
