Polecamy całą serię najlepszych książek psychologicznych. Znajdziecie tu najciekawsze i najbardziej popularne poradniki i podręczniki. Setki tytułów, do których chętnie się wraca. Polecamy szczególnie książkę psychiatry Viktora Frankla, która opisuje jego traumatyczne przeżycia z obozów koncentracyjnych podczas II wojny światowej oraz podstawy jego metody leczenia zaburzeń psychicznych. To jedna z najbardziej wpływowych książek w literaturze psychiatrycznej. Ponadto proponujemy również słynną książkę autorstwa Cialdini Robert B.To znakomita książka z dziedziny psychologii społecznej, prezentująca techniki wywierania wpływ na ludzi.
Niewidzialna staruszka, która podmienia tramwajowe tabliczki i metki w sklepach z odzieżą, drapieżna kotka, która czeka tylko aż zaśniesz, porzucone lalki, które lubią się stroić, poeci i damy przesiadujący w kawiarniach. Łóżko pachnące kobietą, wanna, w której się czai Dziad, stary kaszlak, brzozowa witka do bicia, wszechświat w lusterku, sterta nieużywanych włoskich butów. Przedmioty i ludzie, teraźniejszość i przeszłość, realność i niewidzialność mieszają się ze sobą, by stworzyć opowieści o przemijaniu. Autorzy przemycili w nich wiele pytań: Kiedy zaczyna się starość? Czy wtedy, kiedy stwierdzimy, że pewnych rzeczy już nie wypada robić, czy też wtedy, gdy ciało nam o tym wyraźnie zakomunikuje? Czy starość rzeczywiście pozbawia życie sensu? Czy rzeczywiście żyjemy w ""kraju nie dla starych ludzi"", czy może, myśląc o tym, co nieuniknione, pocieszymy się przewrotną piosenką Jeremiego Przybory ""Wesołe jest życie staruszka""? W tych opowiadaniach starość ma wiele odsłon: jest nostalgiczna, absurdalna, śmieszna, namiętna, nawet szalona. I ta starość ma sens; każda z autorek i autorów widzi w niej coś, co wzbogaca, a nie skazuje na banicję byle jakiej codzienności. Nie ma tu jednak nieznośnego hurraoptymizmu, natrętnego pocieszycielstwa, politycznej poprawności. Czytelnik dostaje coś cenniejszego, coś, co można nazwać czułą akceptacją czasu mijającego nieubłaganie. Jak w poemacie muzycznym Antoniego Vivaldiego Cztery pory roku. Ostatnia część, Zima, zamyka całość tonacją poważniejszą, ale nie mniej radosną niż części wcześniejsze. Tonacją poruszającej zadumy, spokojnej pieśni"" - Katarzyna Kubisiowska ""Główną bohaterką książki Wbrew naturze jest starość. Ta, której się boimy, i ta, o której zwykle staramy się nie myśleć - brzydka, niedołężna, schorowana czy samotna. Za sprawą 17 autorek i autorów starość powraca z wygnania, na jakie zesłała ją m.in. współczesna kultura masowa. Powraca, by zaprezentować całe swoje bogactwo - od złotych plamek na ciele po puste wgniecenie na poduszce..."" - Grażyna Latos, Genderstudies.pl
Książka opowiada o faszyzmie, hipokryzji, przyjaźni, zapomnianych skandalach, ale przede wszystkim o dwóch mężczyznach różniących się wiekiem i temperamentem, których spotkanie może pozwoli na pokonanie duchów przeszłości.
Dwaj historycy sztuki - pracownik muzeum i właściciel prywatnej galerii - wpadają na trop tajemniczego artysty. Po kilku spotkaniach znajomość zamienia się w jednostronną fascynację - artysta staje się ich bohaterem i z każdym dniem wciąga coraz głębiej w swój pełen obłędu świat. W chwili nieoczekiwanego uniesienia ujawnia im największy sekret sztuki...
Uwaga!
Pierwsze 130 stron - czyste kartki.
Stacja kolejowa w Delhi to morze ludzi, czekających długie godziny na swój pociąg. Rozłożeni z całym swoim dobytkiem na podłodze spędzają godziny na spokojnym oczekiwaniu. Stacja jest jak brzęczący ul wypełniony rozmowami tysięcy ludzi. Jedzą, konwersują, obserwują, śpią i czekają.
"Substancja rasowa" to podwójny debiut. Pierwsza książka 74-letniego autora mieszkającego w Amsterdamie i początek działalności wydawniczej Veny, która zapowiada publikacje "ambitne, o wysokich walorach intelektualnych". Rzecz dzieje się w latach 1940-1955 na terenie Polski, Niemiec, Francji i Rosji, przejętych przez III Rzeszę, która wygrywa wojnę. Bo w powieści Kalitowskiego historia toczy się inaczej. Stalin ginie, Niemcy - po likwidacji Żydów - zabierają się za usuwanie z Polski Polaków, kopiec Kościuszki przestaje istnieć, a nazizm - z apoteozą rasy aryjskiej jako doskonałej - staje się najważniejszą doktryną ideologiczną zwycięskiego mocarstwa. 11-letni Karol Zawistowski jest jednym z tych Polaków, którzy ze względu na inteligencję i aryjski wygląd (potwierdzony badaniami doktora Mengele!) mają zostać wchłonięci przez niemiecką kulturę. Zostaje oddany na wychowanie arystokratycznej rodzinie von Eulenburgów, która kształtuje w nim poczucie wyższości. Karol, już jako Karl, ukrywa swe pochodzenie, posuwając się nawet do ataku na rodaków z okolic rodzinnego Krakowa. Zostaje wysłany do renomowanej szkoły w Heidelbergu, a następnie robi karierę jako oficer odnoszący sukcesy na polu bitwy. Widzi siebie jako rycerza związanego więzami duchowego pokrewieństwa z wojownikami z czasów Cesarstwa Niemieckiego. Idealistycznie wierzy, że razem z innymi stojącymi rasowo wyżej zbuduje harmonijny świat. Dlatego interesuje go problem "substancji rasowej", rozumianej jako zagadnienie filozoficzne, ale także - a może przede wszystkim - składnik krwi, pozwalający klasyfikować ludzi. Mimo iż dopuszczony do wielu tajników systemu nie ma pojęcia o skali i sposobie dokonywania ludobójstwa. Dramatyczna prawda załamuje jego światopogląd.
Książki Soni Raduńskiej dla wielu osób, zwłaszcza dla kobiet, stanowią ważny przełom w poznawaniu, rozumieniu i kochaniu siebie. Po Białych zeszytach (2005) oraz Kartkach z białego zeszytu (2008) nadchodzi pora na Solo, w którym autorka przełamuje tabu samotności.
SOLO to intymne zapiski dojrzałej kobiety, szczęśliwej w samotności i pomimo niej. Sensualny, poetycki głos człowieka, zaprzyjaźnionego ze sobą i z własnym życiem.
Aleksandra Tyl, pisarka, autorka Alei Bzów i Miłości wyczytanej z nut.
"Życiowa i mądra książka, z której płynie spokój i siła. Podążając za Sonią Raduńską, nie sposób nie docenić przecudnej zwyczajności, jaką przed nami roztacza, pokazując, jak niewiele trzeba, aby cieszyć się życiem."
Skerco to zbiór krótkich, niekiedy miniaturowych opowiadań, formą i nastrojem nawiązujących do typowego dla muzyki klasyczno-romantycznej gatunku o lekkim, na ogół pogodnym charakterze, jakim jest scherzo (po włosku: żart). Ten swego rodzaju żart, drobiazg, błahostka, osiąga jednak czasem kształt samodzielnej, dramatycznej wypowiedzi, bardzo osobistej, lirycznej i ekspresyjnej. Takiej właśnie jak w tekstach ze zbioru Skerco, w których ton powagi, intymnego wyznania, miesza się z przenikliwą obserwacją rzeczywistości, zaś drwina z przedstawionego świata ? w tym: świata literackich konwencji, kulturowych wzorców i mód ? przybiera niekiedy postać żarliwej obrony jego wartości i urody. Wszystkie te prozatorskie ?skerca? ? przybierające kształt anegdoty, lub wspomnienia, obyczajowej scenki, bądź też mini eseju, albo poetyckiej refleksji ? mogą być czytane osobno, niezależnie od siebie. Lecz układają się też w przemyślaną i spójną konstrukcję nasyconą emocjonalnie, na poły prywatną, pełną dystansu i autoironii, której głównym spoiwem jest żywy, bardzo współczesny, język ? wyczulony na słowo oraz jego paradoksy i fałsz.
Pyszne ciało to zbiór opowiadań inspirowanych aktem kanibalizmu, którego w 2001 roku, dopuścił się Armin Meiwes, zabijając i zjadając (na wyraźne życzenie swojej ofiary) berlińskiego inżyniera Bernda Brandesa. Nawiązując do tych wydarzeń, autorka przywołuje m.in. scenę, w której Kanibal z Rotenburga zamieszcza anons informujący o tym, że szuka kogoś, kto chciałby być przez niego zjedzony. Jest to ten sam moment, w którym pisarka przeglądająca się w lusterku swojej matki, postanawia, iż nie umrze, a Rag, kloszard z przyszłości, były agent Jego Ekscelencji, marzy o tym, by zostać pożartym. Świat opisywany przez Agnieszkę Masłowiecką rozszerza się i kurczy w kosmicznym uścisku z pustką, a opowiadane przez nią sny stają się niebezpiecznym sposobem tworzenia nowej rzeczywistości. Pyszne ciało o wiele bardziej niż do pożarcia nadaje się jednak do degustacji. Ten zbiór złożony jest z historii, z których każda jest całością samą w sobie, ale też każda ? niczym element kalejdoskopu ? może stać się częścią większej całości: niezwykle skomplikowanej bądź dziecinnie prostej; sielskiej lub upiornej.
Antologia opowiadań w wyborze Justyny Sobolewskiej i Agnieszki Wolny Hamkało.
Zadając autorom temat ?mężczyzna? i szukając "męskich" opowiadań twórcy antologii liczyli nie na efekt satyryczny, ale literacki. Ciekawiło ich, jak autorzy opowiedzą swoje historie, jakich mężczyzn skonstruują. Liczyli na różnorodność, dlatego zostawione zostały opowiadania dawne z nowymi. Wyłoniła się ciekawa mozaika portretów. Tytuł antologii "Projekt mężczyzna" nie ma kojarzyć się z obrazem mężczyzny idealnego, mężczyzny nowych czasów, wirtualnym tworem, który powinien zaistnieć. Ten "projekt" jest właśnie ucieczką przed "obrazem współczesnego mężczyzny", który byłby stereotypem. Książka ta to po prostu zbiór zajmujących historii, choć nie można zauważyć, ze przeważają w nich ciemne barwy.
Osiemnaście opowiadań Mariki Krajniewskiej, autorki świetnej powieści "Za zakrętem", to czułe relacje o brutalności świata i o bólu istnienia. W tle wielu tych opowieści słychać echa - raz doniosłe, innym razem wyciszone - dwudziestowiecznej historii rosyjskiej i sowieckiej: do dziś dotkliwe, nie pozwalające, mimo upływu czasu, zapomnieć. Niemal wszyscy bohaterowie to ludzie zranieni, naznaczeni piętnem trudnej pamięci krzywd i nieprawości. Ich przeżycia i doświadczenia, spisywane z poczuciem taktu i z dystansem, jaki narzuca forma literacka, ewokują pytania o możliwość pogodzenia się z losem.
Leszek Szaruga
Sześć opowiadań o miłości. Dziesiątki postaci podobnych do nas samych. Kilkanaście różnych historii, w których losy bohaterów splatają się z Polską, Rosją i dalekim Afganistanem. Miłość niejedno ma imię i można ją spotkać wszędzie. Poznacie zatem wyrachowaną Adę, naiwną Martę, rosyjskiego reżysera teatralnego - Szaszę, parę studentów, którzy próbują pierwszej, pełnej niedopowiedzeń miłości, zaniedbywaną przez męża Lenę, wreszcie Ninę i Adi, których lesbijska przygoda rozpoczęła się właśnie w Bośni. Szczęście, rozpacz, zazdrość, tęsknota - w tej książce znajdziecie całą gamę uczuć, bo przecież właśnie w nich odbija się życie przyprawione miłością.
Osiem to zbiór opowiadań, bohaterami których są psychopatyczni mordercy manipulujący osnową opowieści, anioły i demony, szekspirowscy protagoniści, zadziwiające istoty prowadzące długie, mailowe dysputy oraz zwykli ludzie. I wszyscy oni mają do przekazania własną prawdę.
?Odsypiając przeszłość? to z całą pewnością nieszablonowa proza, która wymyka się ogólno przyjętym ramom estetyki literackiej. Autor za pomocą wyrafinowanego, metaforycznego języka opisuje przemyślenia ?zamulonych? pacjentów oddziału psychiatrycznego. Przebywanie w tym ośrodku staje się niejako pretekstem do głębokich rozważań dotykających najważniejszych kwestii życia i śmierci.
Rena ulega wypadkowi samochodowemu i budzi się w krainie Koh-i-noor. Okazuje się, że niektóre elementy wpisujące się w krajobraz tego fantastycznego miejsca są jej dobrze znane... ?Na granicy snu" przenosi czytelnika na pogranicze światów: z rzeczywistości, w której na co dzień funkcjonujemy, do całkiem innego świata, który być może jest tylko fantastyczną ułudą, ale równie dobrze może być światem równoległym dostępnym tylko wybranym.
Malone Marcina Bałczewskiego można czytać na różne sposoby, odkrywając coraz to nowe konteksty, podobnie jak w przypadku Gry w klasy Cortazara, czy też Zagubionego w labiryncie śmiechu Bartha. Mając tak wielki wybór w sposobie poznania całości można uznać, że zawsze coś umyka, coś jest nieuchwytne i pełni znaczenia owego prozatorskiego przedsięwzięcia nigdy nie uda się odkryć do końca. Możliwości są w nim wielorakie interpretacje, ciągle powstają nowe wątki oraz ich zakończenia. Bałczewski bawi się słowem. Potrafi stworzyć niezwykle oryginalne rozdziały, jego pomysły bywają zaskakujące. Niektóre części książki to jakby wycinki z gazet, inne to tylko fragmenty piosenek. Niby żadnego połączenia z fabułą, o ile dojdziemy do tego, że taka w książce istnieje, ale jednak czuje się nieustannie jakieś powiązania z całością. Można więc odnieść wrażenie, że każde zdanie umieszczono tu celowo i każde zdanie ma swój sens dla całości. Jest w tej prozie swoista magia, są i zapisy rzeczywistości, fakty, niby oczywiste, ale przedstawione w nowy, zaskakujący sposób.
Koncert jest pełną muzyki fantastyczną opowieścią, na podobieństwo przesławnych Poglądów kota Mruczysława na życie Ernesta T. A. Hoffmanna, lecz różniącą się od tamtej typem fantastyki, jawiącej się tu jako ułuda wolności pod tyranią władzy i przez to bliższej mojemu Znużeniu. Koncert to opowieść skonstruowana z elementów świata rzeczywistego, acz traktowanych swobodnie, może nawet z nonszalancją; autorska nonszalancja i swoisty protekcjonalizm w żadnym razie jednak nie obejmują twórczych wysiłków bezimiennego (namenlos) bohatera, ani jego hipotetycznego żywota. Przeciwnie, z bólem i czułością obserwowałem jego heroiczne pasowanie się z własną epoką i ludźmi, którym się wydaje, że są ponad nią i w ogóle über alles.
Andrzej Turczyński
Powieść Krystiana Piwowarskiego to jedna z nielicznych w literaturze polskiej ostatnich lat próba całościowego opisu pokus i konieczności, jakie formują współczesnego Europejczyka. Klaun nie jest zawężonym obrazem określonego środowiska podejmuje natomiast liczne wątki odzwierciedlające stan ogólnej świadomości, nie zaś wyjątkowość czy też egzotyczność rozmaitych grup społecznych, np. homoseksualistów, narkomanów, yuppies, opozycjonistów, emigrantów, feministek itp. Powieść Piwowarskiego wypełnia przestrzeń koniecznej syntezy czasu i miejsca.
Czy czeska láska różni się od naszej miłości? Uczucie między dwojgiem ludzi ma niejedno oblicze. Nieśmiałemu maszyniście z malutkiej stacyjki przyniesie najprawdziwszy cud kolejowy i sprawi, że w oczach ukochanej ujrzy prawdę oraz szczere uczucie. Przypadkowy pasażer taksówki odkryje, że można kochać za mocno, a niemłody aktor odnajdzie prawdę o swoim sercu w? daczy nad jeziorem i maszynie do pisania. Pierwszy zawód miłosny przeżyje dorastający uczeń, zdając sobie sprawę, że często nic nie jest takie, jakim się wydaje. Spotkanie wykładowcy ze studentką przyniesie zupełnie nieoczekiwane zakończenie a mąż-businessman drogo zapłaci za dogadzanie żonie wizytami u energoterapeuty.
Jamar i Ekspedicija to powieść o międzynarodowej wyprawie speleologicznej odbywającej się w jednym z krajów bałkańskich. Pokazuje z detalami kuchnie takiej wyprawy, techniki, motywy, a także jędrne typy ludzkie z rozmaitych kultur Europy.
Bohater - wydalony z Fabryki Zabawek za depresję, żyjący samotnie i skromnie Uwe Knopp, pewnego dnia wybiera się na wycieczkę za miasto. Niewinny z początku spacer, diametralnie zmienia jego dotychczasowe życie - Knopp zostaje aresztowany i zwerbowany przez służby odpowiadające za ład i porządek, jako tajny współpracownik.
W ten sposób, trafia do jedynej w swoim rodzaju szkoły szpicli i konfidentów. Z czasem jego przedłużająca się wycieczka, przeradza się w ucieczkę. Rozpoczyna się wielka wędrówka przez archipelag fantastycznych miast i krain, o których istnieniu nie miał pojęcia...
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
