Polecamy całą serię najlepszych książek psychologicznych. Znajdziecie tu najciekawsze i najbardziej popularne poradniki i podręczniki. Setki tytułów, do których chętnie się wraca. Polecamy szczególnie książkę psychiatry Viktora Frankla, która opisuje jego traumatyczne przeżycia z obozów koncentracyjnych podczas II wojny światowej oraz podstawy jego metody leczenia zaburzeń psychicznych. To jedna z najbardziej wpływowych książek w literaturze psychiatrycznej. Ponadto proponujemy również słynną książkę autorstwa Cialdini Robert B.To znakomita książka z dziedziny psychologii społecznej, prezentująca techniki wywierania wpływ na ludzi.
Najtrudniejsze są proste historie, nie jest łatwo je opisać, przełożyć na słowa. Izabela Szolc w nowej książce opowiada o miłości, samotności w pojedynkę i we dwoje, przemijaniu, które trapi, rozmijaniu się z sobą samym i innymi... Jednak zwykłe opowieści autorki Śmierci w hotelu Haffner mają drugie dno (a może i kolejne), bo Szolc, jak mało kto w naszej prozie, umie uchwycić drobne drgnienia emocji, przebłyski myśli i przyszpilić je trafnym słowem. Proste historie, a jednak poruszające. Do przeczytania. Do przemyślenia.
Książka przede wszystkim o kobietach, choć nie tylko dla kobiet. Książka przede wszystkim o miłości, choć raczej dla tych, którzy wolą opowieści o „niebezpiecznych związkach”. Książka przede wszystkim o dojmującej niepewności istnienia, choć niepozbawiona nadziei (skrywanej, ledwie przeczutej). Przejmująca, mądra, przykuwająca.
Robert Ostaszewski
Twórczość Ewy Sonnenberg istnieje w wielości języków oraz zmienności form znakowych. Ta literatura to stawanie się za pomocą języka. Tekstowe światy nachodzą tu na siebie, tworząc dyskursy ontologiczne i estetyczne. Sztuka pisarska autorki jest przede wszystkim funkcją pożądania, jej literatura to forma pragnienia. Można te kategorie rozumieć jako metaforę inności, nie tylko komunikacyjnej, lecz poświadczającej to, co nieświadome. Z jej książek patrzy na czytelnika nieświadomy Inny.
Doświadczenie lektury Obcej jest niezwykłym zdarzeniem, po którym czytelnik nie będzie już taki sam. To doświadczenie języka, które jest nieustającym stawaniem się. Literatura w wydaniu Ewy Sonnenberg to sfera wolności artykulacji i narracji, tworzy przestrzeń, dającą możliwość otwarcia na mnogość języków, dzięki którym poszerza się pole rozumienia świata. Proza ta jest formą niezwykłej ekspresji i trudu nadziei komunikacji: służy poszerzaniu pola znaczeniowego, chroni innego, czyli tego, kto słucha i mówi językiem odmiennym.
Paweł Tański
Książka nominowana do Nagrody Conrada.
Tadeusz sobolewski o "Alicyjce": "Można by wykroić z tego scenariusz tragedii, powieść, teatralną psychodramę. Liliana Hermetz tak właśnie robi – próbuje różnych gatunków i form literackich, nawet rymów. Ta książka powstaje jakby na oczach czytelnika, przy otwartej kurtynie. I właśnie w tym przymierzaniu się do różnych form zawiera się sens Alicyjki – ważny, jak sądzę, nie tylko dla matek i córek. Widzimy, jak tworzy się rodzinny mit, bez którego nie da się oswoić elacji z matką. Ona nigdy nie jest idealna. Alicyjka mierzy się z wyobrażeniem matki. To wymaga odwagi, bo „niewiele jest w życiu takich potęg”.
Może czułeś kiedyś, że tracisz kontrolę? Sprawy umykają... Starasz się, ale nie wychodzi. Jesteś w sytuacji bez wyjścia? Co robić? Poddać się i trwać? Czy jednak się starać? Oto historia trójki bohaterów z Meksyku na półwyspie Jukatan, z Tajwanu w mieście Hsinchu i z Chicago (USA), których losy są powiązane w bardzo niezwykły i zagadkowy sposób. Ale przede wszystkim łączy ich wspólne położenie w życiu: ich tożsamości i siła samostanowienia zostały przejęte przez rozmaite układy w otaczającym ich świecie. Podejmują próby działania. Czy któremuś z nich uda się wydostać z pułapki losu? Wszystko zaczyna się i kończy w starodawnym mieście Majów, Chichén Itzá. To tam Roger Craig prezentuje potężną moc niszczenia wskutek wywołania sztucznych błyskawic oraz właśnie tam w niezwykłych okolicznościach Jane i Stan poczynają nowe życie, Marka, który przychodzi na świat w Chicago. Czy bohaterowie osiągnęli swoje cele, aby dokonać przemiany? Przewrotność człowieczeństwa wszakże polega na tym, że: „Ludzie tęsknią za całkowitą odmianą, a jednocześnie pragną, by wszystko pozostało takie jak dawniej” (Paulo Coelho). Oto przedstawiam moją drugą książkę. Czytelnik znajdzie w niej wielowątkową historię z elementami akcji i romantyzmu, pozna zawiłe ludzkie losy i nowoczesne technologie, będzie podróżować w ciekawe zakątki świata oraz zgłębi tajniki psychologii. Natomiast finał będzie niezwykłym zaskoczeniem. www.adrianvictorsky.eu Wybrane cytaty: I czy wie pan, że po osiągnięciu zamierzonego celu trzeba się z tym celem samemu zmierzyć. A więc, jeśli pan ma marzenie, bo wydaje się panu, że po jego realizacji będzie wspaniale, to wokół tego urzeczywistnionego marzenia wyrosną, chcąc nie chcąc, nowe okoliczności, z którymi musi się pan zmierzyć. Takie nowe okoliczności nie zawsze są tym, o czym się marzy, lecz dodatkowym podarkiem od świata. *** – Gdy wrócisz do domu, dowiesz się. Możesz spokojnie to wykonać. Już nic ci nie grozi. Policja przejechała. Bezpiecznie dojedziesz do siebie. – Nie wierzę ci. Wszystko miało wyglądać inaczej. Wstępna umowa nie przewidywała takich przygód… *** Proszę, przemyśl, co chcesz wyrażać przez swoją grę, jakie emocje wzbudzasz w sobie i w słuchaczach. Pamiętaj, że jesteś odpowiedzialny za to, co tworzysz, nie tylko wobec siebie, ale też wobec słuchaczy, ich emocji, ich percepcji. Staraj się pozytywnie wpływać na ludzi. Na tym polega odpowiedzialność artystów – mówiła nauczycielka. *** Jestem znudzona dotychczasowym życiem, czuję się wypalona. Chcę szukać nowych wrażeń. Tak mi przykro, że cię ranię, ale ruszam w swoją stronę. Zaczynam życie od nowa. Inne niż to nasze, które spędziliśmy wspólnie. Potrzebuję teraz czasu wypełnionego radością i mocnymi doznaniami. Nic innego się nie liczy. Nawet ty – mówiła Jane coraz bardziej zdecydowanie. *** – Dno w życiu to niezdefiniowany a priori poziom totalnej degrengolady i wszelkiego okrucieństwa, jakie można otrzymać za friko. Po dotarciu do niego i skutecznym odbiciu się czujemy ulgę i radość, że wreszcie chociaż jest kiepsko, to jednak lepiej. *** Wyładowanie elektryczne podążało z chmur wzdłuż linii, którą rozświetlił niebieski laser o potężnej mocy. Niebieskie światło jonizowało, a więc uwalniało elektrony z atomów powietrza, przez co ładunek z chmur mógł się wyzwolić wzdłuż tego gazowego przewodnika w stronę ziemi, a w tym przypadku tratwy na wodzie. *** W jego głowie kłębiły się myśli: „Dlaczego chcę żyć inaczej? Dokąd pędzę i dokąd warto pędzić? Czy jestem przez to szczęśliwszy, przede wszystkim w kontekście mojego dawnego życia? Dlaczego stare cywilizacje, takie jak Majów, upadły, a ich potomkowie nie znają wyjaśnienia przyczyn tej klęski? Dlaczego niektórzy z nas znikają, rezygnując z pomysłu dobrego pożegnania? Wreszcie najważniejsza kwestia: Dlaczego tak wiele rzeczy dzieje się bez wyjaśnienia? Gdy znam powody, mogę czuć się bardziej świadomy wydarzeń. A ja, ot tak, bez pożegnania rozstałem się z moją dawną tożsamością”.
Nowoczesna, współczesna saga. Trzy historie i trzy sposoby oswajania śmierci w jednej z najbardziej poruszających powieści Olgi Tokarczuk. Drogi babki, córki i wnuczki rozeszły się przed laty. Teraz Paraskewia, Ida oraz Maja stają w obliczu śmierci. Każda z nich musi zmierzyć się z tym doświadczeniem samotnie, każda radzi sobie inaczej. Ich historie tworzą powieściową kronikę przemijania i utraty. 'Grając światłem i cieniem, autorka z wyjątkowym kunsztem kreśli wzruszające portrety trzech kobiet – portrety, których tłem jest krajobraz bezkresnego smutku'. - 'Le Figaro' 'Oldze Tokarczuk nie grozi dostosowywanie się do rynku. Dawno osiągnęła sukces, o sławę nie zabiega, a literaturę traktuje jak rozmowę. A skupienie, z jakim opowiada, udziela się czytelnikom. Potrafi dokonać tego, co najtrudniejsze: odsłonić doniosłość skrytą w codzienności. Potoczne życie odzyskuje w jej prozie gęstość, wewnętrzne skomplikowanie, okruch znaczenia i dramatyzm niepewności'.- Przemysław Czapliński, 'Gazeta Wyborcza' 'Niepokojące, wciągające, przejmujące historie'.- 'Focus'
Przychodzisz rano do kumpla i okazuje się, że nie żyje. Coś się stało po wczorajszej imprezie. Zostawił tylko playlistę z dołączoną kartką: 'Dla Sama – posłuchaj, a zrozumiesz'. Jak po tym szoku poskładać historię swego przyjaciela? Jak z kolejnych piosenek i własnych wspomnień dojść do prawdy o tym, co się działo w jego życiu? I w twoim własnym życiu – bo okazuje się, że nic nie wydarza się przypadkiem. Nic nie jest obok ciebie. Odtwarzając jego historię, zmieniasz też swoją – bo w twoim życiu pojawia się pewna zagadkowa dziewczyna. Szczera, bolesna i fascynująca opowieść o stracie, gniewie i wyrastaniu z przyjaźni, która zawsze nas określała; o trudnym procesie tworzenia siebie na nowo; o znajdowaniu nadziei, gdy wydawałoby się, że przepadła na zawsze; o miłości, która zawsze tli się gdzieś w sercu.
Młody mężczyzna budzi się pewnego poranka w swoim mieszkaniu i odkrywa, że jest na świecie zupełnie sam. W przedziwny, niezrozumiały dla niego sposób zniknęły wszystkie organizmy żywe: ludzie, ptaki, zwierzęta… nawet owady. Natomiast wszystko inne: domy, sklepy, samochody, drzewa… pozostało nietknięte. Nadal świeci słońce, wieje wiatr i pada deszcz, tylko nigdzie nie ma istot żywych. Jedyna myśl, jaka przychodzi mu do głowy, to przypuszczenie, że wydarzył się jakiś kataklizm. Nurtuje go pytanie – dlaczego przetrwał właśnie on?
Upływający w samotności czas i otaczająca go pustka zaczynają być nie do zniesienia. Wszystkie dotychczasowe wartości przestają się liczyć. Mężczyzna nie widzi sensu istnienia. Na dodatek prześladuje go dziwny sen, w którym pojawia się tajemnicza kobieta w czerni, stojąca niczym posąg na końcu ulicy. Po przebudzeniu czuje jej zapach, subtelną woń lawendy. Kim jest zagadkowa niewiasta i co chce mu w ten sposób przekazać? Bliski załamania wyrusza na poszukiwania. Ma nadzieję, że znajdzie kogoś, kto podobnie jak on przetrwał katastrofę.
Wielkie wyludnione miasto, do którego dociera, potęguje uczucie strachu. Rodzą się obawy, czy spotkanie z kimś żyjącym będzie dla niego bezpieczne, jakie będą tego konsekwencje? Tymczasem kobieta ze snów…
Książka pełna ludzkich rozterek, dramatów i nadziei. Owa nadzieja dodaje bohaterowi książki sił i każe pokonywać wewnętrzne słabości, skłania osamotnionego mężczyznę do działania.
Po raz kolejny czytelnicy książek Kazimierza Kiljana będą mieli okazję poznać historię pięknej miłości, zawieszonej pomiędzy dwiema rzeczywistościami. Nie zabraknie też wielu zaskakujących zwrotów akcji i fascynujących przygód. Po raz kolejny okaże się, że nawet w dzisiejszej rzeczywistości tuż obok nas rozgrywają się sytuacje, o których nawet nam się nie śniło.
Powieść niewielkich rozmiarów, ale obfitująca w nośne motywy i literackie aluzje. Koktajl konwencji i stylów. Realizm opisów osobliwych przestrzeni (np. szpitala dla psychicznie chorych) przeplata się z prezentacją fantastycznych miejsc (kraina po drugiej stronie lustra). Mamy tu porcję kryminału, dużą dawkę baśni, w której jednak dobro nie zatryumfuje, sensację, makabrę, szczyptę groteski i oniryzm.
A przy tym przemyślaną, spójną kompozycję, interesującą fabułę i zaskakujące zakończenie. Aha! I jeszcze poezja. Tak, tak. Wpleciona w narrację, mroczna, robiąca wrażenie.
Czy to popisowy numer Autora? Wszystko wskazuje na to, że taka wyobraźnia i wrażliwość na słowo zaowocują obficie.
Iwona Gądek
U Krzysztofa Rodaka znajdziemy wszystko, co straszne – wizję „lepszego świata” stworzoną w chorym umyśle, kult Szatana, siły nadprzyrodzone, a także odrealniony świat przypominający koszmarny sen. Ale nie dajmy się zwieść pozorom. Te wszystkie rzekomo nadrealne zjawiska są jak najbardziej wytłumaczalne. I prawdziwe jak schizofrenia, wizje narkotyczne i okrucieństwo dla zysku. I to najbardziej w „Alicji…” zaskakuje – logiczne wyjaśnienie wszystkich opisanych tu nieprawdopodobnych zdarzeń. Dlaczego? Bo nieczęsto autorom udaje się tak celnie spuentować swoją opowieść, przez co bywa, że pozostajemy po zakończonej lekturze z poczuciem niedosytu lub rozczarowania. W przypadku „Alicji...” o rozczarowaniu nie ma mowy.
Izabela Wierzchacz-Langner
Anka Pióro to kontynuacja historii przedstawionej w Ćpunce i Skazanej. Pełna refleksji próba wniknięcia w istotę nałogu, cierpienia, samotności. Znalezienia przyczyn i motywów, które skłaniają do sięgnięcia po broń ostateczną samounicestwienie. Dziecko narkotyzujące się, przypomina dziecko psychotyczne. Nie potrafi obronić się przed dorosłym rodzicem. Nawet gdy dożywa pełnoletności, jego dusza nadal jest niedojrzała. Pragnienie śmierci, powrotu do łona, bywa motorem wszelkich zaburzeń, motorem do walki o wyszantażowanie miłości.
Który człowiek w wieku osiemnastu lat wykupuje dla siebie miejsce na cmentarzu, a ukończywszy lat trzydzieści pięć, postanawia spędzić resztę swojego życia w domu starców? Poznajcie Antoine’a. Przedwcześnie pochłonięty myślą o śmierci, wybiera życie wśród starszych ludzi. W ośrodku „Szczęśliwe dni” zyskuje akceptację mieszkańców, stając się obiektem pożądania pielęgniarek i towarzyszem mężczyzny nazywanego Alzheimerem. Monotonne, pozbawione sensu życie bohatera zmienia się po przybyciu nowej pacjentki – śmiertelnie chorej Mireille, której marzeniem jest po raz ostatni zobaczyć morze. Antoine zabiera ją w krótką podróż.
Szczęśliwe dni to przesycona czarnym humorem książka pełna trafnych obserwacji o życiu i jego kresie. Czarna komedia z filozoficznym przesłaniem.
Live
Niewielka książka, z której wyciągniesz daleko idące wnioski.
Marie-Claire
W Szczęśliwych dniach Graff z ogromną wrażliwością opisuje absurdy ludzkiego życia.
Page
Laurent Graff napisał znakomitą książkę. Będąc bystrym obserwatorem, potrafił uchwycić nasze marzenia, lęki i słabości w krótkich, nieskomplikowanych zdaniach. Wywołuje uśmiech, nawet jeśli jest on czasem gorzki.
Quest
Naznaczona wstrząsającą tajemnicą ballada o pięknie i okrucieństwie polskiej prowincji. Porywające obsesje, niszczące namiętności i groza przemijania. Uciekająca przed Armią Czerwoną Niemka przeklina Jana Łabendowicza, który odmówił jej pomocy. Wkrótce jego żona rodzi odmieńca – chłopca o skórze białej jak śnieg. A wiejska społeczność nie akceptuje wybryków natury… Córeczkę Bronka Geldy ściga klątwa Cyganki. W wieku kilku lat dziewczynka zostaje ciężko poparzona w wyniku wybuchu granatu. Na losy Geldów i Łabendowiczów wpływają nie tylko kolejne dziejowe zawirowania i przepowiednie, lecz przede wszystkim osobiste słabości i obsesje. Drogi obu rodzin przecinają się w zaskakujący i niespodziewany sposób. Na dobre zespaja je uczucie dwojga odmieńców, introwertycznego albinosa i okaleczonej w płomieniach dziewczyny. Po kilkudziesięciu latach mroczną tajemnicę rodzinną mimowolnie rozwikła ich jedyny syn Sebastian – utracjusz i aferzysta, który postanawia wykorzystać możliwości, jakie daje Poznań, kipiąca życiem metropolia. Jakub Małecki snuje opowieść o przedwojennej polskiej wsi, wojnie, latach PRL-u i współczesności. Realizm magiczny łączy z groteską, a nostalgię za światem, który przeminął, przeplata z grozą istnienia w sposób godny mistrzów: Wiesława Myśliwskiego i Olgi Tokarczuk. Odważna i dojrzała powieść jednego z najciekawszych młodych polskich autorów. *** Małecki pisze o polskiej prowincji jak o wojnie, a o ludziach jak o demonach. Znakomita powieść obyczajowa. Nigdy nie polecam książek polskich autorów. Dla Dygotu warto zrobić wyjątek. - Łukasz Orbitowski Dobre. I to bardzo. Po cóż pisać więcej? - Michał Nogaś, Program 3 Polskiego Radia Bez wątpienia najlepsza dotąd powieść Małeckiego. Ludzie – żywioły. Życie – zagadka. Przemijanie – suspens. Historia Polski plus historia rodzinna, ale wariacko i poetycko, serdecznie i bezpretensjonalnie. - Jacek Dukaj Dygot to strach przed życiem, przed cierpieniem, przed przyszłością. Dygot to także samo życie. Dlatego Dygot to również tytuł świetnej powieści o życiu, o strachu, o cierpieniu i okrutnych wyrokach losu. I o tym, że nie można się wyrwać z kręgu przeznaczenia. Tak jak nie można się oderwać od lektury. - Leszek Bugajski, 'Wprost' Małecki nie musi sięgać po sensacyjne triki, aby przykuć uwagę czytelnika. On po prostu znakomicie opowiada ludzi: ich wewnętrzne napięcia, małe dramaty i codzienne sprawy. Po raz kolejny literatura pokazuje, że najbardziej fascynujące jest zwykłe ludzkie życie. - Wit Szostak *** Jakub Małecki (ur. 1982) - pisarz i tłumacz, autor licznych opowiadań i książek: Błędy (2008), Przemytnik cudu (2008), Zaksięgowani (2009), Dżozef (2011), W odbiciu (2011) i Odwrotniak (2013). Przełożył z języka angielskiego wiele pozycji, między innymi Brudne wojny Jeremy’ego Scahilla, Paryż wyzwolony Antony’ego Beevora, Moją prawdę Mike’a Tysona i zbiór korespondencji Listy niezapomniane. Publikował w 'Newsweeku', 'Polityce', 'Angorze', 'Miesięczniku ZNAK', 'Nowej Fantastyce' i 'Tygodniku Powszechnym'. Laureat nagrody Śląkfa w kategorii Twórca Roku, dwukrotnie nominowany do Nagrody im. Janusza A. Zajdla. Mieszka tu i ówdzie, obecnie w Warszawie.
Janusz Mąkosa w zbiorze nowel „Łąka wspomnień” z dużą zręcznością porusza się między wieloma przeciwieństwami.
Jego książka zawiera zarówno sceny z dzieciństwa, jak i zapis gorzkich doświadczeń dojrzałego mężczyzny. Subtelny humor przeplata się z momentami smutku i filozoficznymi przemyśleniami opartymi na głębokiej wiedzy. Poetyckie opisy przyrody świadczące o dużej wrażliwości ich autora płynnie przechodzą w brutalny naturalizm.
Uniwersalność tej prozy i szeroki jej zakres sprawiają, że wielu czytelników odnajdzie tutaj interesujące, dziwnie znajome wątki. A niejeden Polak dostrzeże lustrzane odbicie swoich własnych losów.
Literacki testament Carlosa Fuentesa Ze swego balkonu w hotelu Metropol Fryderyk Nietzsche, który wraca do współczesności ze swoimi starymi wątpliwościami i wyrzutami sumienia, zasypuje pytaniami Fryderyka Nietzschego na balkonie obok. Carlos Fuentes z kolei wypytuje znajdującego się na sąsiednim balkonie Carlosa Fuentesa. Wywiązuje się gra lustrzanych odbić, odzwierciedlających postaci i epoki. Carlos Nietzsche i Fryderyk Fuentes rozmawiają o władzy, miłości i sprawiedliwości, wprowadzając na scenę ekstrawaganckich i zarazem paradygmatycznych bohaterów rewolucji, w trakcie której pospadają głowy. Oto historia ludzkiej ambicji, zrodzonych z niej intryg, podłych zdrad i szaleństwa wiodącego do zbrodni, albowiem władza wymaga pociągania za ukryte sznurki i wywierania nacisku na innych. 'Nietzsche na balkonie' to ostatnia, wydana pośmiertnie powieść Carlosa Fuentesa, jednego z najważniejszych autorów prozy meksykańskiej. Carlos Fuentes (1928-2012), wybitny intelektualista i jeden z najważniejszych autorów prozy meksykańskiej. Ma w swoim dorobku powieści, opowiadania, sztuki teatralne i eseje. Nakładem Świata Książki ukazały się m.in.: Lata z Laurą Diaz, W to wierzę, Instynkt pięknej Inez, Wszystkie szczęśliwe rodziny, Adam w Edenie.
Spis cudzołożnic to jedna z popularniejszych książek Jerzego Pilcha, znanego prozaika i felietonisty, laureata Nagrody NIKE 2001, którą uzyskał za książkę Pod Mocnym Aniołem. Groteskowa opowieść, której bohaterem jest Gustaw, intelektualista, niespełniony pisarz, wielbiciel i piewca kobiecych wdzięków, oprowadzający szwedzkiego gościa po Krakowie. Zmuszony występować w roli przewodnika po historycznych pamiątkach i nonsensach rzeczywistości połowy lat osiemdziesiątych próbuje jak 'najpiękniej' zaprezentować to, co w Polsce i w Polakach najlepsze. Wycieczkę po narodowej mitologii, miejscach bohaterskich czynów urozmaica albańskim koniakiem i opowieściami o swych miłosnych podbojach. W tej książce – jak pisał Jan Błoński – 'rzeczywistość rodzi się ze słów jak u Schulza, duch parodii panoszy się jak u Gombrowicza, złośliwy dowcip odziedziczony po Mrożku'. Spis cudzołożnic znany jest z ekranizacji, której dokonał znany reżyser filmowy Jerzy Sthur.
„Żaden człowiek nie jest samotną wyspą; każdy stanowi ułamek kontynentu, część lądu”.
John Donne
Kiedy Gérard natrafia w starej książce na wzmiankę o tajemniczym założycielu Sekty Egoistów, jest przekonany, że właśnie wpadł na trop niezwykłej zagadki. Kim byli owi Egoiści, którzy wierzyli, że każdy człowiek powinien skupić się tylko na poznaniu samego siebie?
Kolejne ślady prowadzą Gérarda przez całą Europę, a początkowe niewinne zainteresowanie tematem szybko przeradza się w obsesję. Z dnia na dzień mężczyzna coraz bardziej zagłębia się w poszukiwania, ignorując wszystko i wszystkich. Jednak czy naprawdę można żyć tylko dla siebie, zapominając o innych?
W swojej pierwszej, niepublikowanej dotąd w Polsce powieści, Eric-Emmanuel Schmitt stawia ważkie pytanie o to, co tak naprawdę jest w życiu najważniejsze: osobiste szczęście czy budowanie więzi z otaczającymi nas ludźmi.
Poznajcie Davida Boringa – dziewiętnastoletniego pracownika ochrony, trapionego mnóstwem obsesji i udręczonego własnym życiem wewnętrznym. Kiedy David spotyka wymarzoną dziewczynę, Wandę, sprawy przybierają dziwaczny obrót. Ukochana znika, David zostaje postrzelony w głowę, a w końcu trafia na wyspę, która nie jest niestety bezludna; mieszka na niej pełna degeneratów rodzina Davida. Jakby nieszczęść było mało, świat ma się wkrótce skończyć. A może już się skończył?
„David Boring” to kolejna, po głośnych „Ghost World” oraz „Niczym aksamitna rękawica odlana z żelaza”, powieść graficzna Daniela Clowesa, jednego z najwybitniejszych twórców współczesnego komiksu. W tej absolutnie szalonej, a jednocześnie bardzo zabawnej historii, przygląda się on kondycji współczesnego człowieka, który mimo tysięcy lat ewolucji cały czas jest niewolnikiem pierwotnych instynktów.
Bestseller 'New York Timesa' przetłumaczony na 31 języków 'Istnieje trzynaście powodów śmierci twojej przyjaciółki. Ty jesteś jednym z nich'. Clay Jensen wraca do domu ze szkoły i na przed drzwiami znajduje dziwną paczkę. W środku jest kilka taśm magnetofonowych nagranych przez Hannah, koleżankę z klasy, która dwa tygodnie wcześniej popełniła samobójstwo. Dziewczyna wyjaśnia, że istnieje trzynaście powodów, dla których zdecydowała się odebrać sobie życie. Clay jest jednym z nich i jeśli wysłucha nagrania, dowie się dlaczego. Chłopak przez całą noc kluczy po mieście, a za przewodnika służy mu głos Hannah. Staje się świadkiem jej bólu i osamotnienia, a przy okazji poznaje prawdę o sobie i otaczających go ludziach, której nigdy nie chciał stawić czoła. Z przeraźliwa jasnością dociera do niego, że nie da się cofnąć przeszłości, podobnie jak nie da się powstrzymać przyszłości… Trzynaście powodów to rewelacyjny debiut Jaya Ashera, który snuje swoją opowieść z taką szczerością i prostotą, że tragedia za nią ukryta, wydaje się wstrząsająco prawdziwa. Finalista Borders‘ 2007 Original Voices Program.
Trzy opowieści o wędrówkach – tych na jawie i tych we śnie – po miejscach rzeczywistych i wyobrażonych, po labiryntach czasu i przestrzeni. Pisane z wielką swobodą, przesycone gorzkim humorem, ale i subtelnym liryzmem, historie Binara ukazują doświadczenia bohatera w różnych okresach życia i w różnych zakątkach świata – od malowniczej śląskiej wsi przez ciemną, posępną Pragę, oniryczny Paryż, rozgwieżdżoną Prowansję aż po słoneczne, skrzące się od barw Tahiti. Błyskotliwa, obfitująca w śmiałe rozwiązania i zachwycające zmysłowe obrazy proza Vladimíra Binara wprowadza czytelnika w świat pełen kruchego, melancholijnego piękna, świat, w którym rojenia i sny niepostrzeżenie wdzierają się w codzienność, tworząc zupełnie odrębną, rządzącą się swoimi prawami rzeczywistość – zagadkową i hipnotyczną jak księżyc, milcząco obecny w całym Binarowskim tryptyku, nie bez powodu nazywanym przez samego autora „małą Sonatą Księżycową”.
Czy “Odyseję” można napisać na nowo jako opowieść kryminalną? Kim byłby wówczas współczesny Odys? Jak zmierzyć się z klasyką literatury i przenieść ją w świat XXI wieku?
Na te pytania odpowiada w swojej powieści Andrzej Katzenmark, z finezją i erudycją trawestując mitologiczne losy Odyseusza. Główny bohater, Samuel Bursztyn, rozpoczyna swoją odyseję, starając się rozwikłać zagadkową śmierć przyjaciela. Jeszcze nie wie, że będzie mu pisane zejść do Hadesu czy zmierzyć się ze Skyllą i Charybdą. Nie wie również, że gdzieś w oddali czeka na niego Penelopa.
Książka Andrzeja Katzenmarka pełna jest literackich gier i aluzji. Zachwyca niebywałą lekkością i precyzją języka, a także wartką narracją, w której nie brak wysmakowanego humoru, kryminalnego dreszczyku i miłosnych uniesień.
Narracja w strumieniu świadomości pozwala szybować powietrznymi tunelami percepcji i reakcji, myśli i czynu, afektu i refleksji oraz współprzeżywać najdziwniejsze akrobacje w polu widzenia umysłu bohatera. Czyta się jednym tchem jak własne myśli.
M.G.
Andrzej Katzenmark (ur. 1956) – autor „Granic i przełomów”, powieści, za którą w 2004 roku otrzymał I nagrodę w konkursie literackim organizowanym przez Uniwersytet Gdański.
Epos o zwykłej rosyjskiej rodzinie, która – w nowych warunkach ekonomicznych, po upadku ZSRR – ulega społecznej degradacji. Po utracie pracy, a tym samym mieszkania w mieście, wpada w straszliwy, choć absolutnie realny świat rosyjskiej wsi w głębi kraju (niedaleko tajgi i Gór Sajańskich), bez dróg, bez lekarstw, bez wygód i środków do życia. Senczin jest okrutny i nie oszczędza nikogo. Opisuje spokojnie, niemal w tonie gawędy, jak jego bohaterowie tracą najpierw ludzką twarz, a potem życie w tej swego rodzaju szkole przetrwania.
Powieść jest świetnie skonstruowana, pozornie mało istotne zdarzenia układają się w dramatyczny ciąg wiodący do nieuniknionej tragedii.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
