Polecamy całą serię najlepszych książek psychologicznych. Znajdziecie tu najciekawsze i najbardziej popularne poradniki i podręczniki. Setki tytułów, do których chętnie się wraca. Polecamy szczególnie książkę psychiatry Viktora Frankla, która opisuje jego traumatyczne przeżycia z obozów koncentracyjnych podczas II wojny światowej oraz podstawy jego metody leczenia zaburzeń psychicznych. To jedna z najbardziej wpływowych książek w literaturze psychiatrycznej. Ponadto proponujemy również słynną książkę autorstwa Cialdini Robert B.To znakomita książka z dziedziny psychologii społecznej, prezentująca techniki wywierania wpływ na ludzi.
Na szczęście nigdy nie jest za późno!
Wzruszająca opowieść o dojrzałej miłości i nadziei zekranizowana przez NETFLIX
Addie i Louis to samotni, owdowiali siedemdziesięciolatkowie, mieszkający w niewielkim miasteczku. On ma córkę, ona syna i wnuka. Ma także dom, a w nim duże łóżko, w którym co noc kładzie się sama. A przecież noce są najgorsze… Pewnego razu postanawiają spędzać je wspólnie. Nie chodzi im o seks, ani nawet romans. Chodzi o doskwierającą samotność. Wieść o tym dziwnym związku szybko rozchodzi się po okolicy. Jak zareagują najbliżsi?
Nasze dusze nocą to przepiękna i wzruszająca historia, która dzięki swej prostocie nabiera niemal symbolicznego wymiaru. Kameralna opowieść o lęku przed samotnością, starością i śmiercią, którą w brawurowy sposób odegrali Jane Fonda oraz Robert Redford w ekranizacji Netflixa.
Kent Haruf, wielokrotnie nagradzany amerykański pisarz zmarł tuż po napisaniu powieści, nie doczekał ani doskonałego przyjęcia książki, ani jej ekranizacji. Prawa sprzedane do kilkunastu krajów oraz ogromna popularność filmu świadczą o uniwersalności i ponadczasowości poruszanego tematu.
To porządna, satysfakcjonująca książka, obdarzona bardzo rzadką cechą: istnieje wiele powieści o dążeniu do szczęścia, ale ta jedna po prostu owym szczęściem, obecnością szczęścia, emanuje.
Ursula K. Le Guin
Kent Haruf (1943-2014) ceniony i nagradzany amerykański pisarz. Zadebiutował w wieku 41 lat. Akcja wszystkich jego powieści toczy się w fikcyjnym miasteczku Holt w północnym Kolorado. Był nominowany do wielu nagród, a w 2009 otrzymał John Dos Passos Prize for Literature. Autor zmarł tuż po ukończeniu Naszych dusz nocą.
Gdyby maszyna była w stanie podać ci przepis na szczęście, który mógłby ci się jednak nie spodobać, czy zrobiłbyś test?
Jedz więcej mandarynek. Rozwiedź się z żoną. Odetnij sobie palec wskazujący prawej dłoni. Zalecenia maszyny szczęścia często bywają zaskakujące, ale w 99,97% gwarantują, że będziesz szczęśliwszy. Pearl pracuje dla firmy Apricity – a więc zawodowo zajmuje się szczęściem. Jej nastoletni syn, Rhett, zdaje się czerpać zadowolenie z bycia nieszczęśliwym. Gdyby tylko Pearl zdołała go przekonać, aby wykonał test Apricity…
Ta ostrzegawcza, drwiąca i przezabawna opowieść o postępie technologicznym stanowi zarazem ostre jak brzytwa przedstawienie najmroczniejszych głębi ludzkiej psychiki.
En Macondo transcurre la historia de un entierro imposible. Ha muerto un personaje extraño, un antiguo médico odiado por el pueblo, y un viejo coronel retirado, para cumplir una promesa, se ha empeñado en enterrarle ante la oposición de todo el pueblo y sus autoridades. Como en una tragedia griega -el libro lleva como lema una cita de Antígona que recuerda la prohibición de enterrar el cuerpo del Polinices-, el viejo coronel, su hija y su nieto van a cumplir la ominosa tarea. La acción, compuesta por la descripción de los preparativos para el entierro -una media hora- y los recuerdos de un cuarto de siglo de la historia de Macondo, de 1905 a 1928, se narra a través de los pensamientos de estos tres personajes.
Szokująca, realistyczna i niezwykle emocjonalna powieść o kobiecie wpadającej w paszczę szaleństwa.
Esther jest wyjątkowo inteligentna, piękna, utalentowana, jednak powoli jej świat się rozpada – i być może nie ma już dla niej ratunku.
Kiedy ma dziewiętnaście lat, przyjeżdża do Nowego Jorku – miasta spełnienia, szczęścia, zabawy, kariery – na miesięczny staż w redakcji miesięcznika dla dziewcząt. Ma poznać miasto, spędzić miło czas. Esther nie potrafi się jednak odnaleźć. Nie ma ochoty na nocne zabawy, nie umie znaleźć odpowiedniego towarzystwa, jest zniechęcona. Odkrywa, że dobre oceny, które zawsze zdobywała w szkole, tutaj nie mają znaczenia. Esther nie umie zdecydować, na czym jej zależy, co ją interesuje, czy w ogóle istnieje taka rzecz. Nie czuje się taka jak inne dziewczyny – śliczne, uśmiechnięte i zadowolone z życia. Przychodzi załamanie…
Sylvia Plath, w swojej kanonicznej powieści, brawurowo wciąga czytelników w chorobę Esther, a jej załamanie nerwowe jest przedstawione w tak wiarygodny sposób, że wydaje się racjonalne. Szklany klosz to podróż do najmroczniejszych i najbardziej przerażających zakamarków ludzkiej psychiki. Powieść ukazała się pod pseudonimem Victoria Lucas w Wielkiej Brytanii w styczniu 1963 roku. Niecały miesiąc później Sylvia Plath popełniła samobójstwo.
Sylvia Plath (1932–1963) – amerykańska poetka, pisarka i eseistka. Zaliczana do grona poetów wyklętych, jedna z czołowych postaci Konfesjonalistów, kierunku w literaturze lat 50. i 60. XX wieku. W 1955 wyjechała jako stypendystka Fulbrighta na studia do Anglii, gdzie poznała swojego przyszłego męża, poetę Teda Hughesa, którego poślubiła w 1956 roku. W Anglii wydała pierwszy tomik Kolos. Plath chorowała na zaburzenie afektywne dwubiegunowe (depresję i stany maniakalne) i kilkakrotnie przebywała w szpitalach psychiatrycznych, najczęściej w związku z próbami samobójczymi.
Liesel Meminger swoją pierwszą książkę kradnie podczas pogrzebu młodszego brata. To dzięki „Podręcznikowi grabarza” uczy się czytać i odkrywa moc słów. Później przyjdzie czas na kolejne książki: płonące na stosach nazistów, ukryte w biblioteczce żony burmistrza i wreszcie te własnoręcznie napisane… Ale Liesel żyje w niebezpiecznych czasach. Kiedy jej przybrana rodzina udziela schronienia Żydowi, świat dziewczynki zmienia się na zawsze…
...zasługuje na miejsce obok „Dziennika” Anny Frank oraz „Nocy” Elie Wiesela. Ma szansę stać się pozycją klasyczną.
„USA Today”
Poruszająca i do głębi przejmująca.
„Washington Post”
„Dziecięcy Bestseller Roku” 2008
„Złodziejka książek” autorstwa Markusa Zusaka zdobyła największe uznanie dwóch gremiów jurorskich Nagrody PS IBBY „Dziecięcy Bestseller Roku”, sprawiając, że po raz pierwszy w osiemnastoletniej historii Nagrody obydwie statuetki przypadły tej samej książce. Wydawnictwo Nasza Księgarnia otrzymało dwie statuetki – Małego i Dużego Donga.
Markus Zusak (ur. 1975) jest autorem pięciu książek, w tym światowego bestsellera „Złodziejka książek”, przetłumaczonego na ponad czterdzieści języków. Od pierwszego wydania w 2005 roku powieść znajduje się na liście bestsellerów „New York Timesa" (czyli już ponad dekadę!), co czyni autora jednym z najbardziej znanych pisarzy australijskich. Zusak do dziś zajmuje pierwsze miejsca na listach bestsellerów Amazon.com, Amazon.co.uk, „New York Timesa” oraz w wielu krajach Ameryki Południowej, Europy i Azji.
Jego pierwsze trzy powieści („Moje tak zwane życie”, „Walczący Ruben Wolfe” i nietłumaczona na język polski „When Dogs Cry”, wydana też jako „Getting the Girl”), ukazały się w latach 1999–2001, zdobywając nagrody w Australii i USA. „Posłaniec” oraz „Złodziejka książek” otrzymały wiele nagród literackich, wielokrotnie były nagradzane przez czytelników oraz zajmowały wysokie miejsca na listach bestsellerów.
W 2013 roku „Złodziejka książek” została sfilmowana. Adaptację wyprodukowała wytwórnia Twentieth Century Fox. W filmie wyreżyserowanym przez zdobywcę nagrody Emmy, Briana Percivala („Downton Abbey”), zagrali m.in.: Geoffrey Rush („Blask”, „Jak zostać królem”), Emily Watson („Przełamując fale”, „Anna Karenina”) oraz Sophie Nelisse („Pan Lazhar”) jako Liesel Meminger, tytułowa złodziejka książek.
W roku 2014 Zusak otrzymał nagrodę American Library Association’s Margaret Edwards za istotny wkład w literaturę young adult za całokształt twórczości od powieści „Moje tak zwane życie” po „Złodziejkę książek”.
O swojej najnowszej, długo wyczekiwanej książce mówi tak: „Clay Dunbar buduje most z wielu powodów: dla braci, żeby uhonorować rodziców, ale również po to, by ocalić siebie. By stał się cud”.
Markus Zusak dorastał w Sydney, gdzie wciąż mieszka z żoną i dwójką dzieci.
Suzette kocha swoją córkę, naprawdę, ale po tym, jak małą wyrzucano z kolejnych szkół musiała sama zająć się jej edukacją. Dziś jej kruche zdrowie fizyczne i psychiczne z każdym dniem wyraźnie słabnie. Sztuczki stosowane przez Hannę stają się coraz zmyślniejsze, a mąż Suzette pozostaje ślepy na narastające problemy rodzinne. W tej sytuacji Suzette zaczyna się zastanawiać, czy z jej córką nie dzieje się coś bardzo poważnego i czy dom to dla niej najlepsze miejsce.Zła krew"" to książka niepokojąca w najlepszym tego słowa znaczeniu. Zapadają w pamięć, bez litości wgryzając się w najboleśniejsze aspekty życia rodzinnego i związanych z nim obowiązków i współzależności. Niesamowity debiut. (Kelly Braffet, autorka powieści Wszelki ślad zaginął i Ja i mój brat)
Jeden dzień i 24 luźno splecione ze sobą historie ludzi, którzy kochają. Autor tka fabułę w wielu miejscach świata, osnową jest miłość. Podjęte w przeszłości decyzje, które rzutują na dzisiaj; powierzchowna szarość, pod którą pulsuje namiętność. Czternastego lutego niebanalnie – miłość potężna jak śmierć.
Does happiness have a colour and how does it taste?Why is waiting for someone not the same as missing someone?Can curiosity cause rumbling in your head?How bad can fear make things look, and what happens if they are really bad?Why is revenge always the worst counsellor?Can one weep with gratitude?A sensitive boy in various stages of his life experiences the twelve most important human emotions. He tries to express his feelings in his childish manner and most of all, understand them.The childish stories about what adults consider to be child's play.
Hat Glck eine Farbe und wie schmeckt es?Warum ist Warten nicht das Gleiche wie Vermissen?Kann es vor Neugier im Kopf rumoren?Wie groß knnen die Augen der Angst sein und was passiert, wenn sie zu groß werden?Warum ist Rache immer der schlechteste Ratgeber?Kann man vor Dankbarkeit weinen?Ein sensibler Junge erlebt in verschiedenen Augenblicken seines Lebens die 12 wichtigsten Emotionen und versucht, auf seine kindliche Weise davon zu erzhlen. Und vor allem: zu verstehen?Die Erzhlungen eines Kindes darber, was Erwachsene kinderleicht finden.Tytuł oryginału: Uczucia. Dziecinne opowieści o tym, co najważniejsze.
„W tym największy jest ambaras, żeby dwoje chciało naraz”. Nikomu chyba nie przyszłoby do głowy, że w tym żartobliwym stwierdzeniu Stanisława Boya-Żeleńskiego może kryć się cały świat ciemnych zakamarków ludzkiego umysłu i duszy. Złych emocji, chęci zabójstwa, fascynacji satanizmem, psychozy i amnezji. Wszystko to zawarte jest w tej powieści. Ale nie tylko. Są w niej też przeciwstawne światy: luksusu i nędzy, egotyzmu i pasji społecznikowskiej. A wszystko to w wybuchowej mieszance gorącego romansu, sensacyjnego kryminału i powieści psychologiczno-obyczajowej z wyrazistymi, pełnokrwistymi postaciami o intrygujących kolejach losu.
Stefania Maria Kamieniecka jest poetką i powieściopisarką, absolwentką Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach, zamieszkałą w Wiedniu. W 1983 roku uzyskała honorowe dożywotnie członkostwo Arizona Press Club w Phoenix (USA), dokąd wyemigrowała po internowaniu. Otrzymała je za „walkę o możność pisania prawdy”, jak uzasadniono. W Polsce była zatrudniona w „Dzienniku Zachodnim” w Katowicach, a od roku 1980 w prasie „Solidarności“. Po przeniesieniu się ze Stanów do Niemiec pisała w dziennikach: „Neue Westfälische” w Minden i „Rhein-Neckar-Zeitung” w Heidelbergu oraz w tygodniku polonijnym. Wydała trzy tomiki poezji i dwie powieści w języku niemieckim. Na polskim rynku wydawniczym ukazało się do tej pory jej dwadzieścia powieści. W styczniu 2012 roku zdobyła główną nagrodę w Konkursie Literackim Wydawnictwa Astrum za powieść „W żelaznym uścisku”.
Detektyw Danny Katz, komputerowy geniusz, kiedyś bezdomny narkoman, w trakcie niebezpiecznego śledztwa powraca do świata, który – jak myślał – zostawił na zawsze za sobą.
Jeszcze tylko ten skok. Jorma Hedlund chce skończyć z życiem przestępcy. Napad na transport pieniędzy ma być ostatnim w jego karierze. Ale akcja kończy się katastrofą, a Jorma staje się poszukiwanym, nie tylko przez policję...
Katz znał Jormę. I zbyt dobrze zna świat, który był ich wspólnym światem – nastoletnich narkomanów, przestępców i bezdomnych. Teraz usiłuje odnaleźć zaginionego dilera narkotyków, który przed laty uratował mu życie. To śledztwo nieoczekiwanie znów połączy go z Jormą i Evą, jego dawną dziewczyną, obecną prokurator. A trop poprowadzi go w mroczne tajemnice Sztokholmu i we własną przeszłość, która jest wciąż przerażająco żywa…
CARL-JOHAN VALLGREN to szwedzki autor wybitnej prozy, porównywany do Márqueza i Grassa. Światową sławę zdobył w 2002 roku nagrodzoną, przetłumaczoną na 25 języków powieścią Historia zadziwiającej miłości, uznaną za kultową. Literackim kryminałem Człowiek, który zostawił po sobie cień rozpoczął serię z Dannym Katzem. Książka została opublikowana w 17 krajach.
Martin Schwartz, policyjny detektyw i psycholog, żyje na dnie rozpaczy.
Jego żona i synek popłynęli statkiem na wakacje i na pełnym morzu zaginęli…
Teraz Martin podejmie się każdego, nawet najbardziej szaleńczego zadania, bo własne życie nie ma już dla niego żadnej wartości. Łamie wszelkie zasady i regulaminy, ale jest przerażająco skuteczny. Ściga zło…
Dowiaduje się, że na tym statku znikali również inni pasażerowie.
Wśród nich była mała dziewczynka, która teraz się odnalazła. Miała ze sobą misia synka Martina. Ale dziewczynka milczy…
Tragiczna śmierć żony, więzienie, szpital psychiatryczny, surrealistyczne wizje, alkoholowe delirium i nazistowskie Niemcy. Szczera, drastyczna i w dużej mierze autobiograficzna opowieść Hansa Fallady z zapadającymi w pamięć, ekspresjonistycznymi rysunkami Jakoba Hinrichsa. Jeden z najgłośniejszych niemieckich komiksów ostatnich lat.
Uhonorowana Literacką Nagrodą Nike, jedna z najgłośniejszych i najszerzej komentowanych powieści ostatnich lat.Co mamy wspólnego z biegunami prawosławnym odłamem starowierców, ludźmi, którzy zło oswajają ruchem? Ile jest w nas z biegunów?Od dawnych sułtańskich pałaców przez siedemnastowieczne gabinety osobliwości po współczesne hale odlotów Olga Tokarczuk zabiera czytelników w niezwykłą podróż przez różne miejsca i czasy. Zaprasza do wspólnego oswajania migotliwej, fragmentarycznej rzeczywistości, do porzucania utartych szlaków. Ta powieść nie ma granic dzieje się na całym świecie.Tokarczuk udało się w sposób niezwykły, inteligentny i wrażliwy przedstawić otaczający nas świat. Fascynująca powieść!TV ORFBohaterami tej książki są nomadzi i koczownicy, nieprzywiązani do własnych korzeni. Kobiety wożące w torebkach zapasowe szczoteczki do zębów na wypadek nagłej podróży i mężczyźni umiejący spakować cały swój dobytek w 10 minut, zawsze gotowi do drogi. Proza Olgi Tokarczuk przekonuje, iż poczucie ładu wszechświata dostępne jest każdemu, o ile tylko podróżuje.Marta Cuber, PolitykaOryginalna, pasjonująca i znakomicie napisana.Le Figaro
Akcja "Kroniki ptaka nakręcacza", podobnie jak w większości książek Haruki Murakami jest bardzo skomplikowana, ale nie ona jest najważniejsza. Jeden z recenzentów streścił ją tak: Toru Okada traci najpierw pracę, potem kota, potem żonę a w końcu - rozum. O ile w pierwszych trzech punktach można recenzentowi przyznać rację, o tyle z tym rozumem sprawa jest nieco bardziej złożona.
Życie Toru Okady po stracie pracy jest monotonne i pozbawione ambicji. Żona zarabia wystarczająco dużo na utrzymanie ich obojga, a Toru prowadzi dom. Ten harmonijny układ zostaje jednak pewnego dnia zburzony, kiedy to znika im kot. Toru wyrusza na poszukiwanie zwierzątka i tak zaczyna się wielka historia jego spotkań z różnymi najdziwniejszymi osobami, prowadząca do całkowitej przemiany duchowej, nieomal buddyjskiej iluminacji. Gdy odejście żony pozbawia go środków do życia i nie może sobie pozwolić na bezczynność, jest już innym człowiekiem, gotowym zacząć nowe życie.
Hajime i Shimamoto przyjaźnili się w dzieciństwie. Shimamoto, kiedy była mała, zachorowała na polio i od tego czasu miała sparaliżowaną jedną nogę. Hajime był jedynakiem, trochę rozpuszczonym i egoistycznym. Można powiedzieć, że byli zakochaną parą: po szkole godzinami słuchali razem płyt, rozmawiali i trzymali się za ręce. Potem ich drogi się rozeszły.
Hajime jest już dorosły. Ma żonę, dwójkę dzieci, prowadzi bar jazzowy. Powodzi mu się nieźle i ogólnie można go określić jako „odnoszącego sukcesy mężczyznę w średnim wieku”. I wtedy w jego życiu, po dwudziestu pięciu latach ponownie zjawia się Shimamoto. Nie widzieli się od czasu, gdy mieli dwanaście lat. Już nie jest kaleką - miała operację i jej noga jest zupełnie sprawna. Hajime patrzy na nią zupełnie inaczej niż wtedy, kiedy słuchali razem muzyki. Teraz naprawdę dostrzega w niej kobietę. A Shimamoto najwyraźniej skrywa przed nim jakąś mroczną tajemnicę. Jest jednak przez to bardziej pociągająca. Hajime musi przemyśleć od nowa całe swoje życie i zastanowić się, czy warto ryzykować utratę pracy, dzieci, kobiety, z którą ożenił się może z miłości ale na pewno bez namiętności - by odnowić związek z pierwszą, prawdziwą ukochaną. ?
Powieść ""Norwegian Wood"", opublikowana w 1987 przyniosła Harukiemu Murakamiemu ogromny rozgłos. Napisana w Grecji i we Włoszech jest książką, którą przeczytał ""każdy"" w Japonii. Sam autor mówi, że było to dla niego wyznanie -""Nigdy nie napisałem tego typu prostej powieści i chciałem się sprawdzić"".Wiele osób myślało, że jest to powieść autobiograficzna, ale tak nie jest.""Gdybym napisał prawdę o moim własnym życiu, powieść nie miałaby więcej niż 15 stron.""Akcję umieścił autor w późnych latach 60-tych, symbolem etosu tych lat jest tytułowa piosenka Beatlesów ""Norwegian Wood"". Bohaterem jest młody człowiek Toru, zafascynowany piękną Naoko. Ich uczucie jest obciążone samobójczą śmiercią wspólnego przyjaciela i słabą konstrukcją psychiczną Naoko. Dramatyczne przeżycia bohaterów robią na czytelniku duże wrażenie.
Anna Burns’s Man Booker Prize-winning novel, Milkman, is a powerful fictional tale set in Northern Ireland during the Troubles.
The story is told through the voice of a teenage girl known only as middle sister, who is coming of age in the most arduous of circumstances. She is doing her best to negotiate the burdening suspicion and gossip in her tight-knit community while being on the receiving end of unwanted attention from a man known as milkman.
This extract contains a rare moment of light when our young protagonist heads to a French evening class downtown. During the class, the teacher invites the students to consider the colour of the sky, but for middle sister the menace and fear of milkman is never far away.
– Wszędzie go widzę i już zaradzić nie mogę! Skrzydła staram się rozpostrzeć nad umarłych doliną… – rzekła Aniela, opadając na łoże.
– Witamy zatem w Najpiękniejszym Miejscu, gdzie czas zatacza pętlę nad najemcą, a zegary cofają się na godzinę trzecią trzydzieści trzy… – odparła Madame.
"Najpiękniejsze Miejsce" to rozszerzona kontynuacja "Śladu białego wojownika", mojego debiutu literackiego. Usadowienie w ostępach szpitala psychiatrycznego nie tylko daje okazję do poznania nowych, znacznie bogatszych emocjonalnie postaci, ale i dodaje krztyny lotności. Wszystkie wątki łączy jedno – przemożna chęć odnalezienia siebie, bo o wolność zatroszczyć się już zmuszeni są sami.
Jestem, mówię, tęsknię (oryginalny tytuł Watashi, tzn. Ja) jest zbiorem opowiadań wybitnej japońskiej pisarki Yuko Tsushimy (1947-2016). Jest ona córką legendarnego pisarza Osamu Dazaia (1909-1948), który popełnił samobójstwo wraz z kochanką zaledwie rok po narodzinach córki. Gdy miała trzynaście lat, na zapalenie płuc zmarł jej starszy, cierpiący na zespół Downa brat. Przywiązanie i tęsknota za „nieobecnymi” jest jednym z głównych wątków twórczości Tsushimy, co wyraźnie odczuje czytelni Jestem, mówię, tęsknię. Jest to zbiór piętnastu refleksyjnych miniatur z narracją w pierwszej osobie, w których autorka wykorzystuje wątki autobiograficzne, wspomina bliskich: rodzeństwo, matkę, kolegów ze szkoły. Czasem są to wspomnienia sprzed wielu lat, czasem zdarzenia niedawne i dopiero one przywołują do pamięci te dawniejsze. Autorka odtwarza nastrój chwil, przywołuje obrazy postaci, które, choć same w sobie zwyczajne, w jakiś szczególny sposób utkwiły jej w pamięci, zadziałały na jej wyobraźnię. Tematyka wszystkich opowiadań związana jest ze śmiercią. Tsushima ukazuje umieranie i towarzyszące mu okoliczności, cierpienie po stracie i próby „odzyskania” utraconego.
Jest to pierwszy książkowy przekład Yuko Tsushimy w Polsce.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
