Lektura tej książki obudziła wiele wspomnień – czasem zabawnych, czasem trochę strasznych, ale zawsze ważnych, dotyczących ludzi i wydarzeń, które ukształtowały nie tylko mnie, ale i sporą część mojego pokolenia, dorastającego w generalnie mało pociągającej rzeczywistości późnego PRL-u. Wojtek Lis wykonał tytaniczną pracę, by zachować dla potomności historię polskiej undergroundowej sceny metalowej, odszukał jej bohaterów i udokumentował jej kluczowe momenty, zapełniając tym samym istotną lukę; podjął temat pomijany dotąd przez historiografię kultury głównego nurtu. Serdecznie polecam „Festiwal szaleństwa” wszystkim tym, którzy pamiętają tamte niezwykłe czasy, a także – a może przede wszystkim – tym, którzy są za młodzi, by je pamiętać. Dla tych pierwszych będzie to sentymentalny tour de force, dla tych drugich podręcznik duchowej i kulturowej niezależności, samoorganizacji i bezinteresownego współdziałania – etosu, który pozostaje aktualny do dziś.- Marcin Wawrzyńczak - dziennikarz i tłumacz, twórca Eternal Torment zine, jednego z pierwszych fanzinów metalowych w Polsce i zarazem jednego z najbardziej rozpoznawalnych, polskich tytułów na undergroundowej mapie świata lat 80. i początku 90. Łezka w oku kręci się czytając „Festiwal szaleństwa”. Opisu tylu kultowych imprez, czasu narodzin i rozkwitu polskiej metalowej sceny koncertowej, bezcennych wspomnień artystów, organizatorów, dziennikarzy i fanów nie ma w żadnej innej rodzimej publikacji książkowej. Pierwsze największe rodzime festiwale rockowe i metalowe, kulisy pierwszych występów w Polsce, jeszcze w czasach słusznie minionych, takich wykonawców jak choćby Metallica, Iron Maiden, Slade, Budgie, UFO, Helloween, Running Wild, Kreator, Samael i wielu innych, to zaledwie część opisu krajobrazu raczkującego show-biznesu w Polsce opartego głównie na dobrych relacjach organizatorów i muzyków, a nie na twardym kapitalizmie i konsumpcjonizmie. Opowieść o czasach, kiedy każdy koncert się przeżywało, a nie biegało od sceny do sceny z aparatem, żeby pochwalić się znajomym. I tylko jeden zarzut: wielki niedosyt. Samych wypowiedzi Andrzeja Marca chciałoby się przeczytać z 200 stron, bo to prawdziwa skarbnica kuluarowej wiedzy muzycznej i okołomuzycznej. Piotr Luczyk kończy tam, gdzie historia dopiero się rozwija. Opowieści Jarosława „Mistera” Misterkiewcza chciałoby się czytać więcej i więcej, podobnie jak Jarosława Rybskiego i wielu innych. Tak udanego powrotu do przeszłości nie zapewniłaby nawet nowa produkcja z Michaelem J. Foxem i Christopherem Lloydem. „Festiwal szaleństwa” wypełnia lukę muzycznie dzikich czasów i zaostrza apetyt na więcej. Czyta się jednym tchem.- Jacek Nizinkiewicz - dziennikarz i publicysta związany z "Rzeczpospolitą", autor audycji „Radioaktywni” w Radiu Nowy Świat, współpracownik miesięcznika „Teraz Rock”.Wojtek Lis wyrósł na klasycznego historyka, kronikarza, dziejopisarza czasów niby współczesnych, a już zgoła zamierzchłych i zrozumiałych głównie dla nas. Dorosłych, starych wilków, nierzadko już nieco wyleniałych. To, co robi Mistrz Lis jest bardzo ważne dla naszej kultury. Bo to było. To się wydarzyło. Nie można tego wymazać, ani przemilczeć. W tych trudnych, pionierskich czasach znaleźli się ludzie to robiący, tworzący i tak zostało. Pro memoria. Pozostały cudne wspomnienia i stare fotografie z młodymi twarzami. Większości tzw. „normalnych ludzi” nic nie powiedzą te dziwne nazwy, loga nieczytelne i terminy. To samo z dźwiękiem szorstkim i niedoskonałym technicznie. Dla nas, czyli pokolenia lat 80. i 90. to część życia. Piękne to było. O latach świetności metalowego rękodzieła drzewiej pisał już sam Jan Długosz. Liczę na to, że kilka wieków później dzieła Woja Ciecha herbu Lis zajmą miejsca godne w lekturach szkolnych, albo i na cokołach zaszczytnych. Bo obaj opiewają, wychwalają kunszt i sukcesy rycerzy metalem się parających i sprawnie władających. Amen.- Stanisław Antośkiewicz - animator kultury muzycznej, współtwórca ciechanowskiego S’thrash’ydła - jednego z najstarszych i cyklicznych metalowych festiwali w Polsce, a także menager Smirnoff - pionierskiej grupy polskiego undergroundu.Sporo wydarzeń koncertowych zapadło mi w pamięci, mimo upływu czasem prawie 25 lat. Mogłem ten świat koncertowy oglądać od drugiej strony, pracując przy produkcji tras koncertowych. Te doświadczenia pozwoliły mi utwierdzić się w przekonaniu, że muzyka rockowa nie istnieje bez koncertów. One właśnie weryfikują, czasem brutalnie talent, charyzmę i tzw. iskrę bożą muzyków. W studio nagraniowym wszystko można poprawić, powtórzyć, dograć. Na koncercie jest tak, że albo masz wspomniane wyżej przymioty i jesteś w stanie zorganizować misterium, sztukę przez wielkie „S”, porwać ludzi i przenieść ich w inną rzeczywistość, albo po prostu jesteś jednym z tysięcy rzemieślników. Może i przebierasz paluchami po gryfie bardzo sprawnie. Tylko nic z tego kompletnie nie wynika.„Festiwal szaleństwa” to trochę taka kapsuła czasu. Przenosi nas do okresu, w którym koncerty były wydarzeniami i muzycznymi i towarzyskimi. Były także świętem. Czekało się na te koncerty. Często jechało w drugi koniec Polski, aby zobaczyć ulubionego artystę. Z drugiej strony, to bardzo dobrze, że pokazana jest druga strona tych wydarzeń, już nieco mniej chwalebna, czyli bitwy, krojenie, interwencje milicji i opresja systemu komunistycznego itp.Za największy atut książki uznaję dobór rozmówców; muzyków, organizatorów koncertów, menadżerów, dziennikarzy muzycznych. Dzięki nim poznajemy przebieg wielu koncertów i realia związane z ich realizacją. W czasach, kiedy do wielu artystów i koncertów mamy dostęp na wyciągnięcie ręki, „Festiwal szaleństwa” może być też lekturą mającą pewien walor edukacyjny. Niezależnie od tego, jakie motywacje skłoniły Was do sięgnięcia po tę książkę, gorąco polecam jej lekturę; to będzie dobrze spędzony czas!Łukasz Szurmiński - niegdyś dziennikarz muzyczny, związany z muzycznym undergroundem, autor tekstów dla taki kapel, jak: Vader, Trauma, Dies Irae. Edytor fanzina; dziś pracownik naukowy i wykładowca Uniwersytetu Warszawskiego

Kiedy kaczka nie jest kaczką?Dlaczego lubimy oglądać horrory?Czy warto postawić na istnienie Boga?Co sprawia, że przyjemność jest lepsza niż ból?Filozofia dla zabieganych to fascynująca podróż po świecie idei największych myślicieli od starożytności po współczesność. Przekonaj się, co mają do powiedzenia na temat najważniejszych życiowych kwestii i dlaczego warto dziś znać ich koncepcje.Rzuć się w wir zilustrowanych piktogramami minirozdziałów, które poszerzą twoje horyzonty, dadzą ci do myślenia, zainspirują cię i rozbawią. Ich rozpiętość tematyczna zapiera dech: od strategii wygrywania gier planszowych Sun Zi po przemyślenia Freuda na temat naszego popędu śmierci; od poglądów de Beauvoir, która wierzyła, że instynkt macierzyński jest mitem, po kosmitów Fermiego i zasady robotyki Asimova! A może chcesz wiedzieć, dlaczego Schopenhauer nie byłby najlepszym towarzystwem do imprezowania?Wszystko to i wiele więcej - znajdziesz w tej wyjątkowej książce.Jonny Thomson wykłada filozofię na Uniwersytecie Oksfordzkim. Prowadzi na Instagramie popularne konto Mini Philosophy, inspirowane rozmowami ze studentami i swoją nieposkromioną obsesją na punkcie poważnych dzieł filozoficznych.

Choć to książka o śmierci, zabieram w niej czytelników w podróż przez życieRichard Shepherd wybitny brytyjski patolog całe życie spędził blisko zmarłych.Każda przeprowadzona przez niego autopsja to unikalne śledztwo, które nie tylko pozwala odkryć tajemnicę śmierci badanej osoby, ale również poznać, z czym się zmagała i czego doświadczała na różnych etapach życia.Ofiary morderstw i nieszczęśliwych wypadków, zmarli w wyniku choroby każde z ciał, czy to starca, czy nastolatka, ma coś do przekazania: o rozwoju człowieka, o zagrożeniach, na jakie narażeni jesteśmy od niemowlęctwa po starość, o naszych nawykach, niechęciach i upodobaniach.Przedstawiając dwadzieścia cztery najbardziej intrygujące, pouczające i nigdy wcześniej nieopowiedziane przypadki, które obejmują siedem wieków ludzkiej egzystencji, doktor Shepherd dzieli się autopsjami, które nauczyły go tyle samo o nieuchronności śmierci, co o cudzie życia.Nowa książka autora bestsellerowych Niewyjaśnionych okoliczności to przepiękna, poruszająca, a przede wszystkim kojąca opowieść o życiu i śmierci.

Monografia Polscy wiccanie. Studium religii przeżywanej stanowi portret członków pewnej społeczności sporządzony na podstawie kilkuletnich badań terenowych. Joanna Malita-Król, kierując się dyrektywą metodologiczną religii przeżywanej, pokazuje, jak wicca jako religia wydarza się w życiu jej rozmówców. Opisuje, czym są dla nich rytuały, jak rozumieją pełnione przez siebie funkcje oraz jakie konsekwencje miała dla nich inicjacja do wybranego kowenu (zgromadzenia czarownic). Autorka analizuje także narracje konwersyjne polskich wiccan i udowadnia, że w kraju nawet nie tyle sekularyzującym się, ile coraz bardziej „odkościelniającym” żyją ludzie poszukujący misterium, którego nie znaleźli w Kościele katolickim. Książka Polscy wiccanie stanowi ciekawe i bardzo rzetelne opracowanie poświęcone współczesnej wicca (tradycyjnej), a w szczególności charakterystyce środowiska jej polskich wyznawców. W Polsce ukazało się niewiele opracowań dotyczących wicca, więc propozycja Joanny Mality-Król będzie cennym uzupełnieniem. [… ] To wciągająca i dobrze napisana lektura. Z recenzji dr hab. Marty Zimniak-Hałajko Dr Joanna Malita-Król – kulturoznawczyni i religioznawczyni, absolwentka Katedry Porównawczych Studiów Cywilizacji i Instytutu Religioznawstwa Uniwersytetu Jagiellońskiego. Bada przejawy magii i religii pogańskich we współczesnym świecie. Zajmuje się także popkulturą i kulturą Japonii, zwłaszcza Genji monogatari. Jest redaktorką, aca-fanką, aktywistką zaangażowaną w działalność oddolnych inicjatyw miejskich i proklimatycznych.

„Nauczyciel–uczeń w przestrzeniach życia i edukacji – dobre praktyki” to zbiór tekstów traktujących o różnych sytuacjach edukacyjnych, w jakich uczestniczą uczniowie w przestrzeni edukacji i poza nią. Oddziaływania nauczycieli, pedagogów jako kreatorów procesów – dobrych działań – są przedmiotem analiz autorów publikacji zajmujących się edukacją, diagnozą i terapią, by zapewnić uczniom najbardziej optymalne warunki wsparcia, rozwoju, edukacji i wychowania. W monografii wyodrębniono dwie części. Pierwsza, zatytułowana „Nauczyciel i uczeń ważnymi podmiotami w procesie edukacji”, składa się z siedmiu tekstów dotyczących dwóch podmiotów i relacji między nimi – nauczyciela i ucznia. Druga część monografii – „Praktyki edukacyjno-rozwojowe w przestrzeni życia i edukacji” – składa się z sześciu tekstów nawiązujących do rozwiązań metodycznych i dobrych praktyk edukacyjnych. Książka jest kierowana do szerokiego grona czytelników: pedagogów, nauczycieli, wychowawców, rodziców lub prawnych opiekunów i studentów kierunków pedagogicznych.

Zainteresowanie lingwistów wynikami badań z zakresu dziedzin nauk humanistycznych i przyrodniczych nie słabnie. Wzrosło wręcz w ostatnich latach między innymi na skutek nowych regulacji ministerialnych, dających możliwości bardziej elastycznej ewaluacji pracowników nauki i jednostek akademickich. Zainteresowanie to wynika jednak przede wszystkim z samego przedmiotu lingwistyki. Lingwiści, zajmując się własnościami językowymi i komunikacyjnymi człowieka, nie mogą pominąć systematycznego śledzenia wyników i metod badawczych przedstawicieli nawet tych dziedzin, które tylko w nieznacznym zakresie uwzględniają człowieka, jego genezę, naturę, cele czy też funkcje społeczne. Badania interdyscyplinarne, o jakie tutaj chodzi, są dla współczesnych lingwistów naturalne. Kompleksowe przedstawienie inicjatyw wynikających z tego typu badań w ramach jednej publikacji nie jest sprawą prostą. Prezentowana książka dotyczy przede wszystkim badań cieszących się we współczesnym dyskursie lingwistycznym pełną akceptacją. Nie brakuje w niej także nowatorskich refleksji odnoszących się do relacji rozpiętych na osi lingwistyka a inne dziedziny nauki. Z tymi relacjami mierzą się autorzy w zarysowanych przez siebie zakresach przedmiotowych. ****** Linguistics a la inter. Status and prospects of interdisciplinary research The interest of linguists in research findings from various fields of humanities and natural sciences is not waning. It has increased in recent years, inter alia, as a result of new ministerial regulations providing opportunities for more flexible evaluation of researchers and academic units. However, this interest stems primarily from the subject of linguistics itself. Linguists, having as their subject the linguistic and communicative properties of humans, cannot do without systematically following the results and research methods applied by the representatives of even those disciplines that only marginally take into account human beings, their genesis, nature, goals, or social functions. The interdisciplinary research involved here is simply natural for contemporary linguists. It is not easy to comprehensively present the initiatives resulting from such research in a single publication. The content of this work deals primarily with research that enjoys full acceptance in contemporary linguistic discourse. It is also full of innovative reflections on a number of relationships conceivable between linguistics and other sciences. These relationships are dealt with by the authors in the subject areas they have outlined.

Książka obejmuje zakres kierowania zespołem projektowym, w szczególności wiedzy i umiejętności rozwijających przywódczy wymiar pracy kierownika projektu. Ma ona przeprowadzić czytelnika przez kolejne zagadnienia i w pewnym sensie "etapy podróży" samodoskonalenia w pracy z zespołem.Autorka przekonuje, że zmiana postaw i modelu zarządzania ludźmi jest konieczna. Wskazuje przy tym niedostatki modelu opartego na zarządzaniu, ilustruje błędy popełniane przez menedżerów, opisuje model Project Leadership Matrix oraz wskazuje kierunek doskonalenia.W książce jest mowa o "blokerach", czyli czynnikach, które mogą utrudnić oczekiwaną zmianę w menedżerach projektów. W celu ich przełamania autorka kieruję uwagę w stronę samoświadomości swoich silnych i słabych stron, identyfikacji ich źródeł i podjęcia świadomych decyzji co do rozwoju.

Modlę się o to, by miłość wasza doskonaliła się coraz bardziej i bardziej w głębszym poznaniu i wszelkim wyczuciu dla oceny tego, co lepsze, abyście byli czyści i bez zarzutu na dzień Chrystusa. (Flp 1,910)Książka poświęcona jest drugiej serii Reguł rozeznawania duchów św. Ignacego Loyoli (ĆD 328336). Ojciec Ignacy podzielił je bowiem na reguły bardziej stosowne dla pierwszego tygodnia Ćwiczeń, odpowiadające drodze oczyszczającej, oraz te bardziej stosowne w drugim tygodniu i dotyczące drogi oświecającej. Obie serie są ściśle ze sobą powiązane: pierwsza jest bowiem podstawą i korzeniem dla drugiej serii, która służy do tego samego celu do odczucia różnych wewnętrznych poruszeń i właściwego ich rozeznania, aby dobre przyjąć, a złe odrzucić.Zamieszczone w tomie artykuły, będące owocem jubileuszowego XL Kursu Duchowości Ignacjańskiej z 2020 roku, są pogłębioną analizą ośmiu ignacjańskich reguł rozeznawania duchów drugiego tygodnia. Refleksja w nich zawarta może stać się doskonałą pomocą w badaniu duchowych poruszeń przez osoby bardziej zaawansowane na drodze życia duchowego, kiedy jak mówi św. Ignacy nieprzyjaciel natury ludzkiej więcej kusi pod pozorem dobra. Rozpoznawanie pochodzenia wewnętrznych myśli, odczuć, natchnień i przeżyć nie jest wówczas proste

Czy Bóg jest dla nas żywą rzeczywistością, czy też tylko frazesem bez żadnych konsekwencji? Czy rzeczywiście liczymy się z Jego mocą? Czy Bóg jest wśród nas rozpoznawalny? Jak, pomimo wszystkich ludzkich zaciemnień, sprawić, abyśmy w Kościele my sami, ale też ludzie znajdujący się na zewnątrz, mogli Boga doświadczać i dostrzegać? Ewangelizacja – misja każdego chrześcijanina Często postrzegamy głoszenie Dobrej Nowiny jako przedsięwzięcie, do którego wciąż nie jesteśmy należycie przygotowani – jako zadanie, które ciągle nas przerasta, ponieważ zbyt mało wiemy o Bogu. George Augustin zachęca do zmiany takiego sposobu myślenia: zadaniem chrześcijanina nie jest to, żeby się dowiedzieć wszystkiego o swojej wierze czy perfekcyjnie znać teorię, ale żeby po prostu głosić Ewangelię. Opowiada o możliwych modelach życia misyjnego i perspektywach ewangelizacji oraz dostarcza inspiracji do głoszenia Słowa Bożego na co dzień. George Augustin SAC (ur. 1955) – profesor teologii fundamentalnej i dogmatyki, założyciel i dyrektor Instytutu Teologii, Ekumenizmu i Duchowości im. Waltera Kaspera w Vallendarze, konsultor Papieskiej Rady ds. Popierania Jedności Chrześcijan. W Wydawnictwie WAM ukazały się jego książki: Powołany do radości. Twoje życie w kapłaństwie (2015), Moc miłosierdzia. Źródło duchowego odrodzenia (2020) oraz Powołani do miłości. Małżeństwo i rodzina po chrześcijańsku (2021).

Program formacyjny dla świeckich Kościoła XXI wieku Wiele osób przeżywa swoje nawrócenie podczas kursów i rekolekcji, ale brakuje im stałej formacji i zakorzenienia we wspólnocie Kościoła. Zeszyty formacji duchowej o. Bogdana Kocańdy OFMConv to odpowiedź na duszpasterskie wyzwania naszych czasów. Przedstawiony w nich program jest możliwy do wdrożenia w każdej parafii. Dzięki niemu powstawać mogą środowiska dojrzałych uczniów Chrystusa, świadomych swojej chrześcijańskiej godności. Stając się światłem dla świata, budują Kościół, o jakim marzy Bóg. Czteroletni cykl formacyjny narodził się dzięki doświadczeniom Wspólnoty Talitha Kum działającej przy Franciszkańskim Domu Formacyjno-Edukacyjnym w Rychwałdzie. Cały program składa się z pięciu szkół. Są nimi: Szkoła Uczniostwa Szkoła Świadków Szkoła Charyzmatów Szkoła Budowania Wspólnoty Szkoła Liderów Szkoła Liderów to zwięzły program dwunastu katechez dających podstawy do przewodzenia innym na wzór Jezusa Chrystusa. Jej celem jest zbudowanie postawy lidera, który poprzez wywierany wpływ i posługę prowadzi członków wspólnoty do objęcia dziedzictwa w Królestwie Boga Ojca dzięki zjednoczeniu z Synem Bożym w mocy Ducha Świętego. Cała Trójca Święta bowiem działa w nas, przystosowując do rozwoju duchowego, moralnego i pastoralnego, abyśmy budowali Kościół Chrystusowy, służąc jego wzrostowi zgodnie z otrzymanym wyposażeniem charyzmatycznym, intelektualnym, psychicznym oraz duchowym. Książka zawiera komplet materiałów potrzebnych do przeprowadzenia szkoły: wykłady, konspekty do pracy w małych grupach oraz zestawy zadaniowe do pracy indywidualnej. o. Bogdan Kocańda OFMConv – doktor teologii duchowości, ceniony kierownik duchowy i rekolekcjonista, pełnił również posługę egzorcysty. Obecnie kustosz sanktuarium maryjnego w Rychwałdzie oraz dyrektor Franciszkańskiego Domu Formacyjno-Edukacyjnego.

#maldivesdivingObserwowanie z bliska bujnego życia rafy koralowej dostarczy tyle wrażeń co najlepszy kryminał.#maldivessunsetWyspy-resorty to małe miasteczka z wszystkimi luksusami, jakie można sobie wymarzyć. Obsługa czuwa, aby goście czuli się jak w raju.#maldivesresortsMalediwy to jeden z najbardziej malowniczych zakątków świata. Podczas zachodu słońca płonące niebo odbija się w tafli spokojnego oceanu.#hulhumalebeachPiękna plaża blisko lotniska. Od niedawna wydzielono na niej część, gdzie istnieje możliwość opalania się w bikini.Malediwy to stan umysłu: wyspiarskie życie bez pośpiechu regulowane rytmem lub kaprysami oceanu. Zegarek można schować od razu po przyjeździe tutaj się nie przyda. To ponadto znikający raj, w którym człowiek przypomina sobie o niezwykłości natury i o konieczności jej ochrony za wszelką cenę.Justyna Orłowska, autorka przewodnikaJustyna OrłowskaBadaczka społeczno-kulturowych aspektów zmian klimatu. Autorka i uczestniczka związanych z tą problematyką projektów na Malediwach, m.in. dla UNICEF na temat sytuacji dzieci w kontekście postępujących zmian klimatu czy dla Polskiej Akademii Nauk o kulturowej świadomości zagrożeń środowiskowych.

Współczesny człowiek mnoży znajomości w nieskończoność, ale prawdziwe relacje nie przychodzą mu łatwo. Naznaczone są często obojętnością, wyrachowaniem, błędami i rozczarowaniem. Nawet te najbliższe. Dzieje się tak, ponieważ to własne potrzeby i wyobrażenia stawiamy na pierwszym miejscu. Co zrobić, by to zmienić? By naprawdę się spotkać? Naucz się spotykać na wzór spotkania Jezusa z Samarytanką przy studni. To tam, wśród insynuacji i nieporozumień, oskarżania i próśb, wreszcie we wzajemnym rozpoznaniu staje się cud. W rozpoznaniu przez kobietę prawdy o tym, kim jest ona sama, Jezus zostaje rozpoznany jako dar Boga.

Święty Prymas"" wydanie poszerzone o zdjęcia z beatyfikacji Prymasa Stefana Wyszyńskiego.Kard. Stefan Wyszyński był nie tylko wielkim prymasem i wielkim patriotą. Był wielką nadzieją Polaków, tej olbrzymiej większości narodu, która nie zamierzała ulegać bolszewizacji. Był naszą ostoją. Nie lękał się ani komunistycznych gróźb, ani więzienia, ani życia w nieustannej walce. Zawierzył swój los Maryi, Pani Jasnogórskiej, w niej szukał wzmocnienia oraz pociechy i znajdował! Również przyszłość całego narodu oddał Jej w opiekę. Był niestrudzonym ewangelizatorem. Jego wyniesienia na ołtarze Polacy oczekiwali od dawna.Książka ta opisuje młodość, kapłaństwo, męczeństwo i wieloletnie przywództwo kard. Stefana Wyszyńskiego oraz uroczystości beatyfikacyjne 12. września 2021 roku w Warszawie. Ukazuje nie tylko jego życie, ale również myśli, poprzez staranny dobór cytatów dokonany przez wybitnego teologa i pisarza ks. prof. Waldemara Chrostowskiego. Jak wiadomo, Prymasa Tysiąclecia łączyła głęboka przyjaźń z kard. Karolem Wojtyłą. Wbrew nadziejom i prowokacjom komunistycznej władzy współpraca obu tych wybitnych hierarchów i Polaków nigdy nie uległa zachwianiu, czego najlepszym dowodem jest zamieszczony w książce obszerny artykuł krakowskiego metropolity o wielkim znaczeniu Prymasa dla naszego kraju oraz Kościoła w Polsce. Publikacja wzbogacona jest historycznymi fotografiami o niezwykłej wadze, tak dokumentacyjnej, jak i artystycznej; niektóre z nich publikowane są pierwszy raz.

Wyzwól się z lęku, który cię paraliżuje!Skoro określone sytuacje mogą wywołać fobie, to inne doświadczenia, a nawet już same procesy myślowe, mogą je uleczyć. To od nas zależy, na czym chcemy się koncentrować. Praktyka jest kluczowa.Czy masz czasem wrażenie, że stres pozbawia cię sił witalnych i radości życia? Uważasz, że nie dasz rady, albo co gorsza skompromitujesz się na oczach wszystkich?Anna Dziurdzia jest z wykształcenia biotechnologiem, instruktorem i choreografem tańca. Od ponad dziesięciu lat pracuje w dziedzinie badań klinicznych. Zajmuje się również rozwojem osobistym. Przez lata zmagała się z lękiem, który utrudniał realizacje pasji artystycznych na scenie. Występy publiczne, zarówno pokazy taneczne jak i przemówienia, budziły przerażenie, a stres stopniowo wyniszczał jej zdrowie. Na podstawie własnych doświadczeń, wnikliwej obserwacji oraz dogłębnej wiedzy, opracowała sposoby pokonywania lęku i stresu. Opisała je w tej książce.Konkretna, życiowa pomoc, która krok po kroku prowadzi do wolności

Jesienią 1960 roku na nowojorskiej Piątej Alei o piątej rano padł pierwszy klaps na planie jednego z najsłynniejszych filmów w historii – Śniadania u Tiffany’ego. W pełnej porywających faktów i anegdot opowieści Wasson przedstawia nie tylko kulisy powstawania filmu, lecz także dokumentuje burzliwą epokę przełomu lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych w Ameryce – przed rewolucją seksualną dzieci kwiatów, powszechnym dostępem do antykoncepcji i zanim mała czarna stała się symbolem elegancji. Autor pokazuje plan filmowy, przybliża stosunki panujące wśród członków ekipy i narastające między nimi animozje. Jednocześnie szerokim spojrzeniem ogarnia wpływ Audrey Hepburn na modę, politykę dotyczącą płci i budzenie się nowej moralności. Pojawiają się wielkie postacie tamtych czasów: Truman Capote, Audrey Hepburn, Blake Edwards, Henry Mancini, a także Marylin Monroe, Billy Wilder czy Akira Kurosawa. Dlaczego filmowa opowieść o Holly Golightly miała kłopoty z cenzurą? Czym różni się od powieści Capote’a? Co zmieniła w życiu milionów młodych kobiet, które nie chciały żyć jak ich matki? Tę książkę – pełną smakowitych szczegółów – czyta się jak powieść o dawnym Hollywood, pełnym uroku i mrocznych tajemnic. Sam Wasson – studiował filmoznawstwo na Uniwersytecie Wesleya oraz w USC School of Cinematic Arts. W 2010 roku jego Piąta Aleja, piąta rano została uznana za jedną z najlepszych książek roku według „New York Timesa” i „Publishers Weekly”. Została przetłumaczona na kilkanaście języków i okrzyknięta jedną z najlepszych pozycji popkulturowych wszech czasów. Wasson jest także autorem między innymi wywiadu rzeki z Paulem Mazurskim (Paul on Mazursky, 2011) oraz znakomicie przyjętej biografii Boba Fosse’a (Fosse, 2013). Pisuje do „New York Timesa”, „Variety”, „LA Weekly” i „The Wall Street Journal”, a jako znawca filmowy jest konsultantem Film Society of Lincoln Center i wykładowcą na filmoznawstwie. Mieszka w Los Angeles. Ta książka jest tak dobrze skrojona jak mała czarna, której Śniadanie u Tiffany’ego przyniosło sławę. Janet Maslin, „New York Times” Sam Wasson jest fantastycznym gawędziarzem, jeśli chodzi o sprawy towarzyskie… Piąta Aleja jest zarazem melancholijna i błyskotliwa, tak jak opowieść Capote’a o Holly Golightly. „The New Yorker” Porywający portret Audrey Hepburn, który odsłania jej słodką fasadę, ukazując ją jako skomplikowaną i interesującą kobietę. Wasson uchwycił także fascynujący punkt zwrotny w amerykańskiej historii – moment, w którym kobiety pozbyły się ciasnych sznurów pereł i zahamowań. Karen Abbott, autorka Sin in the Second City Pełna soczystych szczegółów opowieść o kulisach powstawania filmu ukazuje Audrey Hepburn w nowej odsłonie: jako przykład nowoczesnej kobiety. Molly Haskell, krytyczka filmowa

Siedemdziesiąt pięć lat. Czy jest to okres na tyle długi, by o dorobku kultury pisać z odpowiednim dystansem? Opinie w tym względzie byłyby zapewne różne. Jeśli jednak chodzi o literaturę polską w Szczecinie i na Pomorzu Zachodnim, zaczęła się ona właśnie siedemdziesiąt pięć lat temu.Postanowiliśmy przyjrzeć się ponownie, nierzadko po wielu latach, twórczości dwudziestu związanych ze Szczecinem pisarzy i pisarek. Wszyscy z nich są już po drugiej stronie losu. Nie znaczy to jednak, że domknęły się ich biografie. Są ich książki, choć może w mroku bibliotecznych półek i magazynów, przytłoczone współczesnością. Być może są jeszcze nie wydane rękopisy i maszynopisy, listy, dzienniki, pamiętniki. Po książki trzeba sięgać głębiej, nierzadko odkurzać (również dosłownie!), otwierać po latach nieotwierania, kierując się choćby zwykłą ciekawością, co kryją, ale i chęcią odpowiedzi na pytanie, co mówią dziś? Czy mają w sobie dość siły, by współkomponować przestrzenie naszego języka i naszą współobecność?Artur Daniel LiskowackiBogdan Twardochleb

Do pomysłu art book i jego tytułu zainspirowały mnie pojęcia cienia oraz konfrontacji z cieniem pochodzące z koncepcji indywiduacji autorstwa Carla Gustava Junga. Posłużyły mi one jako metafory spotkania z tym, co kobiece, ale w naszej kulturze niechciane, przemilczane, wręcz wyklęte. Żywię głęboką nadzieję, że perspektywa, którą tu proponuję, czyli oddanie kobietom ich ciała bez przymusu kwestionowania niektórych jego cech, umożliwi im pełniejsze odczuwanie siebie i zwiększy swobodę ekspresji. Pozwoli też odzyskać prawo do stanowienia swojego wizerunku odblokuje stłumioną energię. Choć książka jest integralną częścią pracy doktorskiej powstałej na Wydziale Sztuki Uniwersytetu Pedagogicznego im. KEN w Krakowie, może z powodzeniem funkcjonować samodzielnie jako artystyczny album.Aleksandra Młynarczyk-Gemza w przewrotny sposób wykorzystuje scenariusz sesji fotograficznej, aby stworzyć pogłębiony i niebanalny portret współczesnej kobiety. W rezultacie powstała książka dokumentująca proces uwalniania spod władzy spektaklu. Artystka fotografuje bowiem modelki odrzucając wzorce znane z magazynów mody. W zamian za to, inspiruje się pracami Man Raya i Nobuyoshi Arakiego, ale też Cindy Sherman, Diane Arbus i Cladue Cahun. Oddaje też swoim bohaterkom głos, a ich wypowiedzi odsłaniają dramatyczne, zwykle przemilczane, aspekty kobiecego losu. Książka rodzi empatię i uświadamia, jak dużo było dotychczas ukryte.dr hab. Bartłomiej Dobroczyński, prof. UJAleksandra Młynarczyk-Gemza (ur. 1988) artystka multimedialna, fotografka, performerka. Pochodzi z ziemi żywieckiej, od 2008 mieszka i pracuje w Krakowie. Absolwentka tamtejszego Wydziału Malarstwa ASP im. Jana Matejki oraz doktorantka na Wydziale Sztuki Uniwersytetu Pedagogicznego im. KEN. Odbyła liczne staże w galeriach sztuki współczesnej (m.in. w Pałacu Sztuki Współczesnej Galerii Narodowej w Pradze). Po studiach związana ze środowiskiem twórczym Fundacji Razem Pamoja i Kraków Art House. W swoich intermedialnych projektach chętnie przyjmuje perspektywę arteterapeutyczną. Przez ostatnie trzy lata skupiona na cyklu fotograficznym przedstawiającym alternatywne portrety kobiet. Laureatka Nagrody Obraz Roku na II Krakowskim Salonie Sztuki 2019, stypendystka Funduszu Popierania Twórczości ZAIKS.

Opowieść o Andrzeju Dąbrowskim (ur. 1938 r.) – wspaniałym jazzmanie, popularnym piosenkarzu, kierowcy rajdowym, fotografiku i dziennikarzu. Relację o jego niezwykle bujnym życiu, o domu rodzinnym – najpierw Wilnie, potem w Krakowie, o rozlicznych pasjach, o przyjaźniach, koncertach i podróżach po świecie, a także o jego zaletach i wadach zanotowała, spisała i uzupełniła komentarzami Agnieszka Matynia-Dąbrowska, dziennikarka radiowa i telewizyjna, żona bohatera książki. Swoimi zainteresowaniami i zajęciami Andrzej Dąbrowski mógłby obdarzyć kilka osób, a każda z nich zyskałaby ciekawy i bogaty w osiągnięcia życiorys. Najpierw pojawiła się fascynacja motoryzacją, chwilę później – jazzem i fotografią. Zupełnie niespodziewanie przyszedł pierwszy sukces, gdy w 1957 r. dziewiętnastolatek, student krakowskiej Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej, zdobył wicemistrzostwo Polski w… rajdach samochodowych. A wkrótce stał się jedną z ważnych postaci polskiego ruchu jazzowego – najpierw jako perkusista, później także wokalista jazzowy. Na scenie debiutował w trio Andrzeja Kurylewicza. Potem przez ponad pół wieku grał i nagrywał m.in. z Wandą Warską, Wojciechem Karolakiem, Janem „Ptaszynem” Wróblewskim, Krzysztofem Komedą, Urszulą Dudziak, Michałem Urbaniakiem… Miał też okazję występować ze Stanem Getzem i Artem Farmerem, fotografować za kulisami Duke’a Ellingtona, a na scenie Sarah Vaughan czy Counta Basiego. W latach 70. zasłynął jako piosenkarz, wykonawca superprzebojów. Zielono mi – ze słowami Agnieszki Osieckiej i muzyką „Ptaszyna” – oraz Do zakochania jeden krok (słowa Andrzej Bianusz, muzyka Antoni Kopff) znał i nucił wtedy każdy. A były jeszcze: Przygoda z Marią, A ty się, bracie, nie denerwuj, Zapomnij mnie i wiele, wiele innych. Żadnej spośród swoich pasji Andrzej Dąbrowski nigdy nie porzucił: nadal śpiewa, nagrywa jazz, fotografuje oraz startuje w wyścigach samochodowych. Tekst książki uzupełnia niezwykle bogaty wybór zdjęć pochodzących z archiwum rodzinnego i spośród artystycznych fotografii autorstwa samego bohatera książki.

Niemal pół wieku od pierwszego wydania (1975) tego klasycznego dzieła współczesnej filozofii nauki pozostaje ono równie świeże, inspirujące i sporne jak w płodnych dla tego typu badań latach 60. i 70. XX wieku. Paul Feyerabend (1924–1994), austriacko-amerykański intelektualista o barwnym życiorysie i nie mniej barwnych poglądach, należy obok T.S. Kuhna czy I. Lakatosa do grupy myślicieli, którzy w tamtym okresie inaczej spojrzeli na rozwój nauki. Zakwestionowali jej liniowo-logiczno-racjonalną ewolucję na rzecz historycznego procesu zmiany formacji nie zawsze współmiernych. W niniejszej książce Feyerabend występuje przeciw metodzie naukowej jako takiej i opowiada się za „anarchistycznym” podejściem do teorii naukowych, które wyraża słynna formuła anything goes, co oznacza tu „wszystko się nada”. Formuła ta ma ścisły „metametodyczny” sens: chodzi o takie „kontrindukcyjne” testowanie teorii innymi, czasem przeciwstawnymi rozwiązaniami, że teoria albo się obroni przed nimi, albo upadnie. Tak uczynił (wzorcowy przykład takiego uprawiania nauki) Kopernik, który sformułował swoją teorię wbrew faktom empirycznym i zdrowemu rozsądkowi. Metoda naukowa i naukowa racjonalność hamują rozwój nauki, pędzą ją utartymi wcześniej koleinami „nauki normalnej”, uważał Feyerabend. Swoim dziełem współtworzył ten nowy trend postrzegania nauki jako jednej z form ludzkiego działania uwarunkowanych kulturowo, a nie tylko logicznie. Lecz dla nas nadal aktualne pozostaje pytanie, czy i dlaczego taka nauka jednak coś odkrywa.

Good homes are places where lives can unfold, families grow up, dogs jump on sofas, friends share your hospitality. They should also be places where you can find some solitude – a quiet corner to read a book, have a Saturday afternoon nap. In short, they need to be able to sustain you, inspire you and tell your story thanks to their architecture, use of materials and contents. These are the attributes that Monocle has always celebrated when covering residences in its design and architecture pages – whether featuring a city bolthole, a modernist seaside residence or a summer outpost in a forest. Now Monocle is bringing this all together in one book that explores individual homes, housing projects old and new, communities of self-builders, even whole neighbourhoods where a simple philosophy of building well has created quality of life for many. Monocle has also recruited key thinkers, writers and designers to share their perspectives in a series of fascinating essays. The Monocle Book of Homes is packed with great photography that delivers the bigger picture and also offers a focus on the smallest details. This is a book that could change how you live.