Jak przezwyciężać trudności? Jak udowodnić sobie swoją wartość? Jak odnaleźć swoją własną drogę? Autor książki w skomplikowanym momencie swego życia zdecydował się na pielgrzymkę szlakiem jakubowym do Santiago de Compostela.Kredencjał to przede wszystkim opis drogi osobistego wzrastania, do którego prowadzą trud pielgrzymowania, pokonywanie słabości własnego ciała i swej psychiki oraz napotkani na szlaku ludzie. Poszczególne dni skrywają liczne refleksje na temat życia, pokonywania siebie, relacji z ludźmi i wiary. Czytelnik staje się partnerem pielgrzymki, zachęcanym do przebycia własnej drogi do wnętrza i przezwyciężania własnych słabości.
Robert Karcz - archeolog i awanturnik. Po niebezpiecznym incydencie podczas wykopalisk w Egipcie zostaje ewakuowany do Polski. Lepiej, żeby przez jakiś czas posiedział cicho, dlatego zatrudnia się jako nauczyciel historii w legnickim gimnazjum. Poznaje tam miejscowych pasjonatów historii i pod ich wpływem zaczyna interesować się przeszłością Legnicy.
Pewnego dnia dosłownie zapada się pod ziemię...
Chiny - nie do wiary! to studium kulturowe współczesnego społeczeństwa chińskiego. Owoc czteroletniego pobytu autorki w Państwie Środka, które wspólnie ze swoim towarzyszem Izakiem przemierzyła od mroźnego Harbinu na północy kraju po tropikalny Hainan na południu; od nowoczesnej metropolii Szanghaju na wschodnim wybrzeżu aż po bezmierną otchłań muzułmańskiej prowincji Xinjiang przy granicy z Kirgistanem.W Chinach wszystko jest inne - egzotyczne, szokujące, niepojęte, dziwne. To kraj, w którym piękno starych buddyjskich świątyń przytłacza blask neonów i brud ulic, a brak udogodnień i sanitariatów stoi w zdecydowanej opozycji do galopującego rozwoju techniki.Chiny nie do wiary! to kwintesencja zjawisk będących wytworem chińskiej mentalności. Zjawisk, które trzeba doświadczyć, by w nie uwierzyć. Ten przedziwny kraj - tak odległy kulturowo - otwiera przed czytelnikiem ta książka.
Wyrusz z nami w niezwykłą podróż...
Kuba Ćwiek, pisarz, publicysta, scenarzysta teatralny i filmowy, a nade wszystko ogromny miłośnik popkultury, postanowił odbyć nietypową podróż do najsłynniejszych miejsc znanych z ekranu.
Wraz ze swoim tatą i grupą przyjaciół – między innymi dziennikarzem kulturalnym Bartkiem Czartoryskim, reżyserem Patrykiem Jurkiem, blogerem Radkiem Teklakiem i fotografką Agatą „kreską_” Krajewską – przejechał kamperem przez Wschodnie Wybrzeże Stanów Zjednoczonych.
Zainspirowani dokumentalnym serialem HBO Sonic Highways ruszyli za ocean, by szukać inspiracji i opowieści między innymi w niedostępnym dla fanów biurze Stephena Kinga, na bagnach Luizjany, gdzie powstawały seriale Detektyw i Czysta krew, w kultowym studiu filmowym Troma, na schodach Rocky’ego w Filadelfii czy w Senoi pod Atlantą, gdzie od kilku lat kręcony jest serial The Walking Dead.
Przez Stany POPświadomości to z jednej strony pełen zabawnych anegdot, udokumentowany fotograficznie zapis trzytygodniowej podróży opowiedziany na cztery głosy, a z drugiej – pełna wspomnień i ciekawostek opowieść o popkulturze i o tym, jaki ma na nas wpływ, czy tego chcemy, czy nie. To wreszcie historia o opowieściach kryjących się za kulisami. O ludziach przypadkiem żyjących w cieniu filmowych dekoracji i celuloidowych duchów. To opowieść o Ameryce, którą… wydaje wam się, że znacie.
***
Nie wyobrażam sobie, by jakikolwiek polski fan amerykańskiej kultury mógł nie przeczytać tej książki. A każdy, kto ją przeczyta, z pewnością będzie tak samo jak ja zazdrościł autorowi.
- Kamil Śmiałkowski, dziennikarz, krytyk popkulturowy i publicysta naEKRANIE.pl
Przez Stany POPświadomości czyta się z gulą zazdrości w gardle. Bo podróż, w którą zabiera czytelnika Jakub Ćwiek, to realizacja marzeń każdego popkulturowego geeka. Autor wciąga nas w niesamowitą, kompletnie szaloną przygodę, pokazuje najbardziej kultowe miejsca na mapie USA i stawia drogowskazy dla tych, którzy (szczególnie po lekturze tej książki) będą chcieli podążyć jego śladem.
- Kaja Szafrańska, Jakby niepaczeć
Popkulturowa jazda bez trzymanki, podczas której czytelnicy odwiedzą mniej lub bardziej kultowe miejsca z filmów i seriali. Widać, że autorzy dobrze się bawili podczas tej wyprawy.
- Dawid Muszyński, redaktor naczelny serwisu naEKRANIE.pl
Kto nie marzy, by ruszyć w drogę śladami swoich popkulturowych idoli i miejsc znanych z filmów, seriali i książek? Na całe szczęście Kuba Ćwiek i Radek Teklak napisali dzienniki z podróży po Stanach Zjednoczonych. Przez chwilę możemy się poczuć, jakbyśmy podróżowali razem z nimi. Teraz już wiemy, że musimy tę wyprawę powtórzyć.
- Kasia Czajka, Zwierz Popkulturalny
Ta pełna anegdot, pasji i kojącej nostalgii podróż po zakamarkach amerykańskiej kultury popularnej jest jak powrót do miejsc z młodości, w których… nigdy się nie było, a jednak natychmiast się je kojarzy – z wypożyczalnianych VHS-ek, pierwszych komiksów superbohaterskich i powieści grozy, które przez lata budowały nasze wyobrażenie Ameryki jako krainy niesamowitości.
- Piotr Pluciński, publicysta, krytyk popkulturowy
Fragment książki - Przez Stany POPświadomości issuu.com/wydawnictwosqn/docs/popswiadomsoc_issuu
Kultowa lektura w duchu wspinaczki ekskrementalnej
Dolina Białej Wody jest osobistą sondą zapuszczoną przez autora w różne warstwy interakcji zaszłych w latach 1980 – 88 między postaciami rzeczywistymi, ściśle związanymi z rozwojem wspinaczki skalnej. Utwór pełen jest niezwykłych (choć może aż za dobrze znanych) zapachów i odgłosów, pokazuje wewnętrzny świat autora ujęty w sposób wybitnie subiektywny. To opowieść o ludziach, drogach przez nich przebytych i odruchach ludzkiej natury... choć nie brak tu także rzeczy, które się śniły... i nie śniły filozofom. Piotr Narwaniec — polski wspinacz, czołowy przedstawiciel nurtu „Nowej Fali” we wspinaczce ekskrementalnej, pionier wspinaczki sportowej. Autor wielu przełomowych dróg wspinaczkowych w skałkach podkrakowskich i w Tatrach. Bohater filmu Marcina Koszałki z 2010 r. Deklaracja nieśmiertelności. W środowisku wspinaczkowym jest znany pod pseudonimem Szalony. Obecnie związany z Sekcją Wspinaczkową KS Korona w Krakowie.
W marcu i czerwcu 2014 opublikował dwuczęściowy tekst poświęcony próbie zdobycia Everestu przez George’a Mallory’ego i Andrew Irvine’a w 1924 roku, zatytułowany Dlaczego wierzę? Mallory i Irvine — Everest 1924, przedstawiający argumenty na rzecz hipotezy o zdobyciu wierzchołka przez co najmniej jednego z dwójki himalaistów, zanim zginęli w zejściu. Esej ten wzbudził szeroki odzew w środowisku wspinaczy i himalaistów, został entuzjastycznie przyjęty m.in. przez Wojtka Kurtykę.
Twórca pierwszej internetowej poradni filozoficznej, maniakalnie wbiega na Babią Górę — był tam już ponad 300 razy. Poczynił kiedyś listę swych wrogów, na której znalazło się kilkaset osób.
"Opowiadanie ma ogromną wartość historyczną, ponieważ odzwierciedla doskonale, mało już znany młodemu pokoleniu wspinaczy, świat skalny z epoki „konfliktu szkół”. Autor pisał je w zupełnie innych okolicznościach, poddany był innym bodźcom. Wszystko wyglądało wtedy jakże inaczej: inna rzeczywistość polityczna, inny poziom wspinania, inni mistrzowie. Zupełnie inne problemy. Większość pojawiających się tu postaci nie zajmuje się już, dla różnych przyczyn, wspinaniem. To kawał historii. Teraz są inni, ale jedno się nie zmienia. Sranie."
(fragment wstępu Darka Króla)
"Status defekacji we wspinaniu jest szczególny. Za dokładnym wypróżnieniem przemawiają względy praktyczne, dziś powiedzielibyśmy — sportowe. Odkąd skala trudności sięgnęła daleko poza stopień VI, czyli „skrajnie trudny”, nie ma już mowy o pobłażliwym traktowaniu sprawy. Sama definicja VI stopnia explicite ukazuje graniczne trudności, jakie może pokonać człowiek z pełną kiszką stolcową. Mimo kolejnych rewolucji sprzętowych i rozmaitych przełomów nic się w tej materii nie zmienia od czasów Dülfera. Praca zwieraczy jest bowiem nieznośnym dysonansem w harmonii mięśni i intelektu, jaką stanowi współczesny ekstremalista. A zresztą „postawienie kloca” w skiny kosztujące dwadzieścia dolarów, w te paski, kwiatki czy groszki, toż to po prostu barbarzyństwo."
(fragment książki)
Trzecia wyprawa do Japonii odbyła się pod szyldem „Wycieczki tematyczne”. Ekipa podróżników rozrosła się, myśli nieco się uporządkowały, ale emocje nie osłabły.
Na trasie pojawiło się wiele nowych miejsc, jak Nagasaki, Hiroszima, Fukuoka, Shimabara, Nanzoin, Takeda, Takayama, Miyajima, ale odwiedziliśmy także te, których nie sposób pominąć: Tokio, Osakę i Kioto. Wdrapaliśmy się na Fuji. Zjedliśmy fugu. Spotkaliśmy ninja. Odkryliśmy nowe sekrety i smaki Japonii. Dziś czujemy się jeszcze bardziej związani z tym niezwykłym krajem.
„Twarze tajfunu” to opowieść o wyjątkowej podróży na Filipiny. Małgorzata Szumska leci na skąpane w słońcu wyspy, by pomagać mieszkańcom w odbudowie ich domów zburzonych przez potężny tajfun. Na miejscu spotyka ludzi, którzy opowiadają o swoich niezwykłych, wzruszających przeżyciach, o filipińskich obyczajach, religii, przyjaźniach i miłościach… Z rozmów wyłania się barwny obraz kraju i jego mieszkańców, pełnych optymizmu, wytrwale szukających szczęścia, ale też doświadczonych przez los – dotkniętych kataklizmem i niedostatkiem. Autorka stara się odkryć prawdziwe Filipiny i znaleźć odpowiedzi na pytania: Czy można zapomnieć o tajfunie? Czy na rajską wyspę wróci spokój? I o czym marzą Filipińczycy?
„Stary Ekspres Patagoński” opowiada o kolejnej wielkiej wyprawie kolejowej amerykańskiego mistrza podróżopisarstwa — tym razem przez obie Ameryki. Poczynając od metra w Bostonie, Paul Theroux opisuje drogę ze skutego lodem stanu Massachusetts do jałowego płaskowyżu na najdalej na południe wysuniętym krańcu Argentyny. Trasa wiedzie przez malownicze miasta Ameryki Środkowej i starożytne miasto Inków Machu Picchu. Na przemian pocąc się w upale i drżąc z zimna, Theroux opisuje napotykanych ludzi. W Limón los styka go z nudziarzem, panem Thornberrym, w Buenos Aires autor czyta niewidomemu Jorge Luisowi Borgesowi. Napisany pięknym stylem, pełen błyskotliwych i dowcipnych spostrzeżeń „Stary Ekspres Patagoński” to wspaniała relacja z podróży „do ostatniej stacji”.
„Swój wizerunek podróżnika Paul Theroux świadomie buduje na sprzecznościach. Cynik, ale czuły. Spragniony towarzystwa odludek. Malkontent skłonny do zachwytów. Skupiony na sobie uważny obserwator. Te antynomie stają się też częścią świata, który opisuje z okien pociągu — świata pięknego swoją brzydotą i okrutnego pięknem. Nie oczekujcie pocztówek z tropikalnego urlopu. To prawdziwa wędrówka w nieznane, wsparta talentem świetnego pisarza.” Piotr Kofta
„Jedna z najbardziej fascynujących współczesnych książek podróżniczych.” „Financial Time”
„Szczytowe osiągnięcie literatury podróżniczej.” „The Sunday Telegraph”
Szalona podróż kultowym busem!
Cztery miesiące i 25 tysięcy kilometrów starym busem przez Australię. Członkowie ekipy BUSEM PRZEZ ŚWIAT przeżyli 50-stopniowe upały, stanęli oko w oko z krokodylami, psami dingo, kazuarami i dziesiątkami jadowitych węży oraz pająków. Nauczyli się rzucać bumerangiem i grać na didgeridoo, mieszkali w aborygeńskiej wiosce, przeżyli burzę piaskową i atak szarańczy. Poparzyły ich meduzy, wydobywali najdroższe kamienie świata, odwiedzili podziemne domy oraz jedli hamburgery z kangurów i krokodyli... Dzięki załodze busa pokochacie Australię taką, jaka jest naprawdę – dziką, nieujarzmioną i bardzo zaskakującą.
Gotowi na podróż?
Zaczynamy!
***
Dla mnie bomba! Zapewne także dla tych, którzy byli w Australii. Świetnie napisane, lekko i z dystansem. Gratuluję.
- Marek Niedźwiecki
Podróż za niejeden uśmiech. Beztroska Australia z perspektywy studenckiej załogi Supertrampa, busika, któremu niewielu dałoby jakiekolwiek szanse. Młodzi podróżnicy dopięli swego w wieku, kiedy mniej się zadaje pytań, a więcej robi. I kiedy ma to wpływ na całe życie. Busem przez świat. Australia za 8 dolarów przypomina moją pierwszą książkę o tym cudownym kontynencie...
- Marek Tomalik
Gdy po raz pierwszy usłyszałam o ludziach, którzy chcą przewieźć starego busa na drugi koniec świata, pomyślałam, że to szaleńcy. Faktycznie – są szalenie fajni i odbyli szalenie ciekawą podróż po Australii, której bardzo im zazdroszczę, choć sama tu mieszkam.
- Julia Raczko, autorka bloga WhereIsJuli.com
Nie byłem nigdy w Australii, ale po lekturze książki ekipy z Busem przez Świat zachłysnąłem się tym kontynentem i wiem, że muszę postawić tam stopę. Fascynująca lektura, masa ciekawostek i porad – czyta się jednym tchem. Muszę zaplanować dopłynięcie do Australii kajakiem!
- Aleksander Doba
Entuzjazm, odwaga, radość życia i wiara w siebie podczas pokonywania kolejnych wyzwań to podstawowe cechy Karola i jego ekipy – natychmiast mnie nimi zauroczyli. W Australii, wirtualnie, byłam z nimi codziennie i wszędzie. Po wizycie w moim domu w Sawtell stali się moimi duchowymi wnukami, ponieważ ich życie, tak jak moje, jest wiecznie trwającą przygoda podróżniczą, na którą nie mają wpływu budżet ani wiek.
- Basia Meder
Busem Przez Świat to studencki projekt podróżniczy, który zakłada zwiedzanie świata jak najniższym kosztem. W ciągu pięciu lat, w ramach 16 wypraw, 27-letni kolorowy busik przejechał już ponad 50 państw na pięciu kontynentach – Europie, Azji, Afryce, Ameryce Północnej i Australii. Projekt ma sto tysięcy fanów w mediach społecznościowych i ponad 100 patronów medialnych.
Doczekał się dziesiątków naśladowców, a busemprzezswiat.pl to jeden z najpopularniejszych blogów podróżniczych w Polsce nagrodzony tytułem Blog Roku 2014 i Twórca Wideo Roku 2015.
Fragment książki
Jak za pomocą kokosa wyczarować mężczyznę idealnego? Dlaczego w Chinach nie wolno wskazywać nikogo pałeczkami? Co zrobić, kiedy w zatłoczonym autobusie dziecko woła, że chce siku? Jak skończy się spotkanie z przerażającą morderczynią motyli, i co takiego Czarna Wołga robi w malezyjskim Ipoh?
Tylko we dwoje – Hanna Bauta wraz ze swoim synkiem Bernardem udała się w czteromiesięczną wyprawę po egzotycznych krajach Afryki i Azji.
Owocem ich wędrówki jest książka, stanowiąca fascynujący opis podróży, która na pierwszy rzut oka wydaje się niemożliwa do zrealizowania. Oprócz historii niezwykłych miejsc odwiedzanych przez nietuzinkowych podróżników i opowieści o ludziach, których napotykali na swojej drodze, znajdziemy w niej także praktyczne porady dotyczące podróżowania z małym dzieckiem.
„Nie boisz się jechać tak sama z dzieckiem? Zwykle odpowiadałam że nie, ale oczywiście, trochę się bałam. Z perspektywy czasu wiem, że to, co pognało nas do przodu to marzenia i ciekawość świata… i to coś, co przydaje się w podjęciu każdej decyzji – ODWAGA. Nam, na szczęście, jej nie zabrakło, a STRACH, nie okazał się na tyle wielki, aby nas zniewolić.”
Hanna Bauta
Mariola Mikołajczak – slawistka, profesor językoznawstwa, eseistka, pracuje na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Jest autorką kilkunastu książek naukowych i popularnonaukowych, tłumaczem dzieł średniowiecznej literatury słowiańskiej.
Sebastian i Wojtek, przebywszy ocean, zwiedzili Meksyk, Belize, Salwador, Ekwador, Peru oraz inne kraje, aż wreszcie dotarli do Brazylii. Na jedzenie i noclegi zarabiali… robiąc zdjęcia polaroidem, a za gościnę dziękowali pysznymi daniami, w których przyrządzaniu mistrzem jest Sebastian. W pewnym momencie ich ścieżki skrzyżowały się z krokodylem i lokalną mafią, a z takich opałów niełatwo jest wybrnąć…
Sebastian, na krótko przed swoimi dwudziestymi piątymi urodzinami, poczuł zew przygody. Pragnienie poznawania świata było tak silne, że postanowił ruszyć w podróż życia. Jeśli nie teraz, to kiedy? Zanim jednak zdążył podjąć jakąkolwiek decyzję, odezwał się do niego dawno niewidziany przyjaciel, Wojtek, proponując wspólną podróż do serca Ameryki Środkowej. Przypadek czy zrządzenie losu?
Sebastian i Wojtek, przebywszy ocean, zwiedzili Meksyk, Belize, Salwador, Ekwador, Peru oraz inne kraje, aż wreszcie dotarli do Brazylii. Na jedzenie i noclegi zarabiali… robiąc zdjęcia polaroidem, a za gościnę dziękowali pysznymi daniami, w których przyrządzaniu mistrzem jest Sebastian. W pewnym momencie ich ścieżki skrzyżowały się z krokodylem i lokalną mafią, a z takich opałów niełatwo jest wybrnąć…
Aventura to opowieść dwójki młodych podróżników o byciu w drodze, odkrywaniu świata oraz samych siebie.
Anita Demianowicz po pięciu latach pracy w korporacji postanowiła zmienić swoje życie. Kupiła więc bilet, spakowała plecak, zostawiła w domu męża i wyjechała na pięć miesięcy do Ameryki Środkowej. Odwiedziła w tym czasie Gwatemalę, Honduras, Salwador i Meksyk. Aby naprawdę dobrze poznać kraje, w których się znalazła, uczyła się języka hiszpańskiego i mieszkała u gościnnych rodzin. Z nimi spędziła Wielkanoc i Boże Narodzenie, uczestniczyła też w barwnych i hucznych procesjach. Podróżowała głównie tzw. chicken busami. Zakochała się w wulkanach i wspięła niemal na każdy, który znalazł się na jej drodze. W dżungli, którą przemierzała z blisko siedemdziesięcioletnim przewodnikiem, tropiła czarną pumę. W dawnej stolicy państwa Majów wzięła udział w uroczystościach związanych z końcem świata zapowiadanym w ich kalendarzu.To opowieść nie tylko o podróży do świątyń Majów, na szczyty aktywnych wulkanów i wiosek zamieszkiwanych przez Garifunów, lecz także o podróży w głąb siebie, w poszukiwaniu celu w życiu, o swojej własnej drodze do szczęścia, a przede wszystkim o odkrywaniu wiary w siebie i swoje możliwości. Wyjazd do Ameryki Środkowej stał się początkiem wielkiej podróżniczej przygody autorki.
Rybnik to dobry adres. Nie tylko dla miejsca zamieszkania. Także dla szukających atrakcyjnych miejsc rekreacji, aktywności ruchowej, uprawiania sportu.To miasto przyjazne turystom pieszym, cyklistom, biegaczom długodystansowym, miłośnikom nordic walkingu, jazdy konnej, żeglarstwa i kajakarstwa.Łączy ich potrzeba dostępu do przestrzeni wolnej od cywilizacyjnego zgiełku, oferującej bliski kontakt z przyrodą. Taką przestrzeń znajdą w Rybniku.Aleksander Żukowski
Trudne jest wędrowanie po świecie, kiedy nie doświadcza się gościnności gospodarzy, u których może się zatrzymać wędrowiec.
W tradycji wielu narodów, nie tylko chrześcijańskich, gościnność była uważana za szczególną cechę, która zachęcała do odwiedzania poszczególnych krajów czy pielgrzymowania do ich szczególnych miejsc kultu. Polska gościnność szlachecka towarzyszyła naszemu narodowi przez całe wieki. Gościnność to „kwiat cnót towarzyskich”, owoc cierpliwości i miłości chrześcijańskiej. Towarzystwo sąsiadów, przyjaciół i krewnych zawsze było mile widziane, a ich przybycie serdecznie przyjmowane. Pomimo pewnych wyrzeczeń dobrze dzieje się, kiedy gościnność jest powszechnie praktykowana.
Pojedynek z Syberią to relacja z ekspedycji samochodowej wiodącej z Zurychu do Nowego Jorku przez: Syberię, Alaskę, Kanadę i prawie całe terytorium USA. Nikt wcześniej nie przebył tej trasy samochodem. Autor przecierał szlak podróżując bez szczegółowych map i informacji.Książka ukazuje przede wszystkim najtrudniejszy etap wyprawy prowadzący przez tereny byłego ZSRR. W tej relacji bardziej opowiedzianej niż opisanej nie brakuje niesamowitych przygód, jakie musiały przytrafić się w kraju, który nie daje szans przetrwania przeciętnemu turyście.Dzięki Koperskiemu w domowym zaciszu możemy ekscytować się dziką przyrodą, egzotyczną kulturą i niezwykłą przygodą.
Kolejna książka Tadeusza Wodzickiego zapoznaje polskiego Czytelnika z mało znanym w naszym kraju rejonem świata ciągnącą się przez Chile i Argentynę Patagonią. Autor szczegółowo opisuje swoją podróż po tym rejonie Ameryki Południowej. Zabiera nas najpierw do chilijskiej, a potem do argentyńskiej części Patagonii, opisując piękno przyrody, panujące na miejscu zwyczaje kulturowe i kulinarne oraz zapoznając Czytelnika z historią tych terenów. Szczególną wartość mają opisy cudów natury, takich jak park Torres del Paine, miasto Puerto Madryn czy Ziemia Ognista. Bardzo interesujące są również opisy lodowca, na którym lód pod wpływem słońca zmienia swój kolor na niebieski. Całości dopełniają liczne zdjęcia Jana Rewskiego, dokumentujące podróż po Patagonii.Tadeusz Wodzicki jest z zawodu informatykiem. Działalność pisarską rozpoczął po zakończeniu kariery zawodowej. Debiutował powieścią Brudna wolność.
Japonia, jeden z najbardziej legendarnych krajów świata!
Kto nie słyszał o cudownie zdrowym japońskim jedzeniu, o samurajach, gejszach, japońskiej precyzji, uprzejmości, japońskich komiksach, grach i gigantycznie wielkich, nowoczesnych miastach? O japońskiej tradycji, kulturze i niezwykłej religii shinto?... O medytacji zen, japońskich drzeworytach i sztuce japońskiego minimalizmu?... O zapasach sumo, sushi i słynnej japońskiej zielonej herbacie?
Ja słyszałam.
Pojechałam do Japonii.
I okazało się, że wszystko jest inaczej!!!!!!
Góry z duszą to pozycja uniwersalna: zarówno dla tych, którzy po górach chodzą, albo nawet się w nich wspinają, jak i tych, których górskie zainteresowania ograniczają się tylko do książek. Na treść poszczególnych rozdziałów składają się relacje z wypraw autorki, uzupełnione wieloma ciekawostkami, legendami, informacjami przyrodniczymi, historycznymi, etnograficznymi, a ponadto radami praktycznymi dla tych, którzy opisane góry też może zapragną zdobyć. To już drugi tom serii Gór z duszą, ale jeśli ktoś nie zna pierwszego, to nie szkodzi – kolejność czytania jest dowolna!
Tym razem dowiemy się m.in.:
* Czy wspinacze rzeczywiście boją się widma Brockenu i co wróży czarny motyl?
* Jak wyglądały kulisy pierwszego wejścia na Matterhorn, kiedy to z siedmiu wspinaczy wróciło tylko trzech?
* Jak historia nieszczęśliwej miłości przesądziła o nazwaniu najwyższej góry Australii Górą Kościuszki?
* Jak alkoholowa libacja wpłynęła na uratowanie zabytkowej kaplicy na szczycie Śnieżki?
* Na jakiej postawie twierdzi się, że bliżej do gwiazd jest wcale nie z Everestu, tylko z Chimborazo, najwyższej góry Ekwadoru?
* Dlaczego w górach Ruwenzori przed wyjściem na lodowiec mężczyźni nie powinni uprawiać seksu?
* Co ma Snowdon, najwyższy szczyt Walii, do brody króla Artura?
* O co chodziło z pianinem zakopanym na najwyższej górze Wielkiej Brytanii – Ben Nevisie?
* Jak legenda Indian Alaski tłumaczy powstanie Denali, najwyższej góry w Ameryce Północnej, i dlaczego dla Polaków dobrze, że zrezygnowano z dawnej nazwy – Mount McKinley?
Czy można zaprzyjaźnić się z orangutanem? Czy łowcy głów są niebezpieczni? Jak przetrwać tydzień w dżungli bez namiotu i dlaczego nie wolno wnosić do samolotu durianów?
To właśnie ja Simon – bloger i podróżnik, fan hardcorowych trekkingów i egzotycznych zwierząt – zabiorę cię na dzikie, tropikalne Borneo. Poznasz nosacze, dzioborożce, krokodyle i węże, odwiedzisz pływające miasta i kopalnie diamentów. Dowiesz się, jak powstaje maczeta, gdzie rośnie cynamon, skąd bierze się kauczuk i co oznacza ular lari lurus. Zdradzę ci też, czy morze może świecić, co robią jednodniowe żółwiki i gdzie snorkelować z nieparzącymi meduzami lub z diabłami morskimi o paszczy większej od twojej głowy.
Pamiętaj, każdy może zostać Tarzanem. Gotowy na superprzygodę? Wyruszamy!
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
