Jeśli interesujesz się polityką, albo studiujesz politologię znajdziesz w tym dziale informacje o współczesnym świecie. Obszerna literatura naukowa, różne publikacje i elementy wiedzy politologicznej, najważniejsze zagadnienia i pojęcia z politologii, kontrowersyjne książki polityczne, powieści polityczne, nauki polityczne. Najlepsze książki społeczno-polityczne, bestsellery polityczne, książki o polityce, które warto przeczytać - zapraszamy po lekturę na Dobreksiazki.pl
Dzieło (tego słowa nie używam na wyrost) "Rynek mediów w Polsce. Zmiany pod wpływem nowych technologii cyfrowych" to bardzo ambitna próba utworzenia swoistego kompendium wiedzy na temat szeroko pojmowanych skutków cyfryzacji dla branży medialnej. Biorąc pod uwagę, że branża ta (obok programowania) jest jedną z pierwszych, która uległa pełnej cyfryzacji, poruszone zagadnienie ma znacznie szersze implikacje, obejmujące efekty szybko postępującej cyfryzacji całej gospodarki (...).
Połączenie bardzo udanego syntetycznego przeglądu teoretycznych i praktycznych implikacji cyfryzacji mediów dla Polski sprawia, że dzieło jest jednocześnie interesujące z punktu widzenia świata nauki, dydaktyki (studenci) i biznesu medialnego. Zawiera też liczne wątki dotyczące regulacji cyfrowych mediów interesujące dla ustawodawców i polityków oraz administracji państwowej".
prof. dr hab. Bohdan Jung, Szkoła Główna Handlowa w Warszawie
Obie nowele to zjadliwa satyra na radziecką biurokrację. Michał Bułhakow – twórca genialnego Mistrza i Małgorzaty – jak mało kto potrafił podchwycić i literacko przetworzyć przejawy sowieckiej rzeczywistości, prowadząc niekiedy swoich bohaterów na skraj obłędu. Pisarz dobrze wiedział, że człowiek, który wpadnie w tryby rozpędzonej machiny biurokracji, ulegnie presji ludzkiej głupoty i własnego strachu, musi skończyć tragicznie. Sam za życia był ostro krytykowany, niekiedy otrzymywał odrobinę wolności, by za chwilę znaleźć się w labiryncie zakazów. W latach 30. pisał głównie do szuflady. Paradoksalnie, gdy władza sowiecka zabrała mu ostatnią szansę na realizację zawodową jako literata, stworzył arcydzieło.
Autor przedstawia przyczyny, przebieg i konsekwencje tzw. rewolucji parasolkowej w Hongkongu w 2014 roku. Mimo, że protesty w specjalnym regionie administracyjnym Chińskiej Republiki Ludowej trwały niecałe trzy miesiące, odcisnęły wyraźne piętno na sytuacji wewnętrznej Hongkongu, jego systemie partyjnym oraz postawach społeczno-politycznych Hongkończyków. Rewolucję parasolkową należy interpretować w szerszym kontekście zmian następujących po 1997 roku, czyli po przekazaniu zwierzchności nad regionem Chińskiej Republice Ludowej.Autor przeanalizował bezpośrednie oraz kontekstowe przyczyny rewolucji parasolkowej z perspektywy wybranych aspektów teorii działań kolektywnych, deprywacji relatywnej, tożsamości społecznej, mobilizacji zasobów i modernizacji. Jego celem była weryfikacja hipotezy, że istotnym skutkiem rewolucji parasolkowej stało się pogłębienie rozłamu socjopolitycznego w Hongkongu, a sam wybuch protestów mógł być przykładem scenariusza wybuchu niezadowolenia społecznego w wyniku odczucia deprywacji relatywnej, wspartej przez sprzyjające okoliczności związane z mobilizacją zasobów i tożsamości społecznej.W pracy wskazano, że w Hongkongu powszechne jest poczucie deprywacji w odniesieniu do dwóch głównych sfer: wartości politycznych (oczekiwania demokratyzacji prawa wyborczego) oraz wartości dobrostanu (poczucie rozpływania się wyjątkowego statusu ekonomicznego i tożsamości kulturowej Hongkończyków). W przypadku tych pierwszych pojawia się forma deprywacji progresywnej, tzn. sytuacja, gdy stopień zaspokojenia potrzeb politycznych społeczeństwa hongkońskiego zawiedzionego w wyniku decyzji Stałego Komitetu Ogólnochińskiego Zgromadzenia Przedstawicieli Ludowych ograniczającej proces demokratyzacji, która to decyzja była bezpośrednią przyczyną protestów zaczął zauważalnie rozmijać się ze stopniowo rosnącymi aspiracjami tzw. środowiska prodemokratycznego. W kontekście wartości dobrostanu bliższa wydaje się formuła deprywacji kryzysowej, polegająca na tym, że przy niezmienionych oczekiwaniach odczuwalnie zmniejszyły się możliwości zaspokajania potrzeb społeczno-ekonomicznych części społeczeństwa oraz wzrosło poczucie zagrożenia własnej tożsamości kulturowej.Bez uwzględnienia innych teorii społecznych, na przykład teorii mobilizacji zasobów zmodyfikowanej przez Berta Klandermansa, trudno jest jednak wytłumaczyć transformację niezadowolenia społecznego w Hongkongu w proces sprzeciwu społecznego. Do wybuchu protestów doprowadziły bowiem także sprzyjające warunki w postaci istniejącej już wcześniej struktury mobilizacji, nakreślonego apelu politycznego oraz poczucia wspólnoty między młodymi mieszkańcami Hongkongu, opartej na współdzielonych emocjach.Publikacja adresowana jest do naukowców badających procesy demokratyzacji, radykalizacji, mobilizacji społecznej i przemian systemów partyjnych, szczególnie w kontekście Azji Wschodniej. Zainteresuje także czytelników szukających informacji o mechanizmach powstawania sprzeciwu społecznego i formach działania ChRL w odniesieniu do mniejszych podmiotów politycznych.
Tom Zgiełk czasu oprócz prozy tytułowej zawiera jeszcze Teodozję i Znaczek Egipski, trzy prozy Mandelsztama z lat dwudziestych XX wieku w znakomitych przekładach Ryszarda Przybylskiego. Wszystkie trzy układają się w oryginalną autobiograficzną wizję końca Imperium, która zainspirowała m.in. Juliana Barnesa, autora powieści pod zapożyczonym od Mandelsztama tytułem Zgiełk czasu.Wirtuozeria z pozoru luźnych fragmentów, napędzanych czysto poetycką energią przeistaczających się na naszych oczach obrazów, spojonych logiką snu i nieświadomości, jednocześnie precyzyjną, dziką i dowcipną, wywiera wielkie wrażenie i przywodzi na myśl jeszcze chyba tylko największe dokonania angielskich modernistów.
Socrealizm przedstawiony z perspektywy genderowej jako nurt w sztuce, który służył nie tyle propagandzie, co mitowi politycznemu, za który uznany został socjalizm. Autorka bada symbole realizmu socjalistycznego, przedstawiając jego dokładną genezę w ujęciu mitycznym. Udowadnia, że realizm socjalistyczny, będący szczytowym punktem socjalizmu radzieckiego, działał wedle tych samych zasad, co mit lub baśń.Autorka stara się również zdefiniować znaczenie opozycji genderowej w omawianym nurcie rolę nie tylko kobiety lub ikonicznej robotnicy, lecz także mężczyzny oraz ikonicznego robotnika która była osią całego socrealizmu. W autorskiej genderowej interpretacji dokonuje syntezy tych dwóch aspektów symboliki socjalizmu, opierając ją na opozycji wartości: męskieniemęskie, kobieceniekobiece.
Seria B: Powieści, edycji krytycznej Pism wszystkich Bolesława Prusa.
Główny bohater, Kazio Świrski jest inteligentny, szlachetny i odważny. Cieszy się miłością zamożnego stryja i wielkim uznaniem kolegów, widzących w nim swego przywódcę. Wychowany w duchu patriotyzmu zakłada związek Rycerzy Wolności mających walczyć o niepodległość ojczyzny. Okazuje się jednak, że przejście od słów do czynów wymaga od młodego rewolucjonisty znacznie większej niż przypuszczał wytrzymałości psychicznej. Zwłaszcza, gdy sytuację komplikuje pierwsza miłość…
„Dzieci” ostatnia ukończona powieść pisarza ukazuje się w nowej odsłonie – porządkującej kwestie związane z bogatą historią tekstu (opracowanie: Agata Grabowska-Kuniczuk). Za życia Bolesława Prusa ukazały się trzy wersje powieści jako druku gazetowego w odcinkach, które niemal równolegle ukazywały się na terenie dwóch zaborów: rosyjskiego i austriackiego („Epoka” 3 VI-17 X 1907, druk zakordonowy w Galicji: „Kurier Lwowski” od 30 XI-28 XII 1907 i „Tygodnik Ilustrowany” 4 I-26 XII 1908), a także druk książkowy (ostatni za życia autora) w Wydawnictwie Gebethnera i Wolffa z 1909 r. Druk książkowy nosi znamiona największych ingerencji cenzury represyjnej po 1905 r., pod presją której wydawcy naciskali na autora, aby wycofał fragmenty zawierające wyraziste opinie polityczne.
„Dzieci” Bolesława Prusa powszechnie uważane są za powieść o charakterze politycznym. Utwór dotyczy wydarzeń rewolucji 1905 roku na ziemiach Królestwa Polskiego pod zaborem rosyjskim, jest to jednak przede wszystkim powieść psychologiczna o pokoleniu młodych ludzi walczących o wolność i młodzieńcze ideały.
Technologia i natura – dwa czynniki, które nieustannie zmieniają nasz świat. Zdaniem Petera Frase’a postępująca automatyzacja i rozwój technologiczny oraz drastyczne zmiany klimatu doprowadzą do końca świata, który znamy. W przeszłość odejdzie również tradycyjnie rozumiany kapitalizm. Bo w jaki sposób mówić o rynku pracy, kiedy dużą część zatrudnienia przejmą maszyny? Albo jak podchodzić do dystrybucji dóbr, kiedy katastrofa ekologiczna dramatycznie ograniczy ich ilość?
Frase wybiega myślami w przyszłość, choć jak daleką – trudno powiedzieć. Swoje wizje buduje w oparciu o najnowsze badania naukowe oraz futurystyczną literaturę science fiction, bo to właśnie artyści, pisarze i filmowcy stoją za najbardziej rozpoznawalnymi wizjami przyszłości. Frase udowadnia, że już wkrótce będziemy musieli zdecydować, którą droga podążać. I tylko od dalszych politycznych i ekonomicznych decyzji zależy, czy kolejne pokolenia będą żyć w technologicznej utopii rodem ze Star Treka, rywalizować o ostatnie zasoby jak w Mad Maksie czy zostaną podzielone na lepszych i gorszych jak w niedawnym Elizjum.
Rozważane przez Frase’a scenariusze to wypadkowa tego, jak poradzimy sobie z rozwojem technologii i zmianami klimatycznymi. Jak przebiegnie automatyzacja i kto na niej skorzysta: wszyscy czy garstka właścicieli pracujących maszyn? Co zrobimy z ograniczonymi zasobami w świecie po katastrofie naturalnej: postaramy się podzielić je równo, czy może jednak pojawi się ktoś, kto zdecyduje, że liczebność populacji należy dostosować do liczby zasobów. Balansując między naukowymi faktami a popkulturowymi wyobrażeniami, między światem nadmiaru a niedoboru, Frase tworzy fascynujące wizje świata – a utopię od apokalipsy dzieli naprawdę niewiele.
Informacja o autorze/ redaktorze:
Peter Frase – amerykański socjolog. Studiował na Univeristy of Chicago i City University of New York. Wśród jego zainteresowań badawczych znalazły się rynek pracy, socjologia miasta i metody ilościowe. Brał udział w licznych projektach naukowych dotyczących polityki miejskiej oraz imigracji, w których zajmował się m.in. analizą danych. Jest redaktorem kwartalnika „Jacobin” – czasopisma nazwanego przez Noama Chomsky’ego „światłem na mroczne czasy”. Współpracował m.in. z magazynem „In These Times” oraz z Al-Dżazirą.
Podróż jako poszukiwanie siebie/Podróż jako ucieczka.
4 kwietnia 1968 roku James Earl Ray zamordował Martina Luthera Kinga, po czym podjął desperacką ucieczkę. W jej trakcie spędził dziesięć dni w Lizbonie, gdzie ubiegał się o wizę do Angoli.
I to stolica Portugalii jest tłem, a zarazem najważniejszą bohaterką tej powieści – celem trzech przeplatających się podróży: uciekiniera Raya w roku 1968; młodego Antonia, który przybył tu w roku 1987, by szukać inspiracji do napisania Zimy w Lizbonie; oraz Antonia dojrzałego, już uznanego pisarza, szukającego dziś w Lizbonie śladów tych dwóch absolutnie sobie obcych ludzi.
Jak przemijający cień, powieść oryginalna i szczera, podejmuje temat tęsknoty za przeszłością i budowania własnej tożsamości.
Celebruj wolność, dbaj o niepodległość
Polityka, gospodarka, kultura, sztuka, społeczeństwo, sumienie – wszystkie te obszary, gdy zostaną obdarowane wolnością, jednocześnie stają się przestrzenią odpowiedzialności.
Teksty publikowane po 1989 roku na łamach „Tygodnika Powszechnego”, których wspólnym mianownikiem jest „wolność”, nie straciły na aktualności. Być może są nawet bardziej potrzebne teraz, niż wtedy, gdy pierwotnie się ukazały.
Stomma: Wolność już mamy. To Równość i Braterstwo stoją na razie w kolejce – czekają.
Modzelewski: „Solidarność” obok ruchu wolnościowego oznaczała „wolność we wspólnocie”.
Wajda: Budzi się we mnie niepokój, że dając widzowi nie wolność, (…) ale zniewolenie, kino przyszłości da mu tylko złudzenie absolutnej wolności.
Tischner: Kto ma w pogardzie wolność drugiego, ma również w pogardzie własną wolność.
Kłoczowski: W sytuacji wolności traci się niewinność.
Od 1945 roku „Tygodnik Powszechny” oraz towarzyszące mu środowisko intelektualne stanowią enklawę wolnej myśli. Na łamach czasopisma ukazało się wiele głośnych tekstów wyrażających niezgodę na ograniczanie wolności człowieka. „Tygodnik” to również historia autorów – ludzi wolnych, takich jak kard. Karol Wojtyła, Jerzy Turowicz, Stefan Kisielewski czy o. Ludwik Wiśniewski.
Seria B: Powieści, edycji krytycznej Pism wszystkich Bolesława Prusa.
Przekładana na wiele języków, w tym: rosyjski, angielski, francuski, włoski, niemiecki, bułgarski, chiński, czeski, węgierski i estoński, „Placówka” stała się dokumentem epoki – świadectwem zmagań Polaków, obrońców narodowej tożsamości i bytu. Prezentowany przez Prusa obraz walki chłopa z kolonizacją i egotyzm warstw ziemiańskich to w zasadzie pytania o los Polaka w warunkach niewoli narodowej. Najnowsze wydanie powieści, w opracowaniu Elżbiety Lubczyńskiej-Jeziornej, Haliny Kubickiej i Tadeusza Żabskiego, poprzedzone wstępem autorstwa Tadeusza Żabskiego, zaopatrzono w bibliografię, notę edytorską oraz odmiany tekstu.
W poukładany, podporządkowany codziennym obowiązkom, oswojony świat Józefa Ślimaka wkraczają „obcy” – przedsiębiorczy niemieccy osadnicy. Nowy właściciel majątku, Hamer, za wszelką cenę próbuje odkupić górkę zamieszkiwaną przez Ślimaka, który twardo obstaje za swoim kawałkiem ziemi. Na gospodarza, niczym na biblijnego Hioba, spadają kolejne, coraz dotkliwsze nieszczęścia… Wątek kryminalny, miłosny, historia ludzkiego szaleństwa – każdy z tych tematów mógłby stanowić osobną opowieść i na równi rozbudzić czytelnicze emocje.
Celem niniejszej publikacji jest wskazanie na aktualne zagrożenia dla tak zasadniczych wartości w dyskursie publicznym jak prawda i prawdomówność. Współcześnie globalną platformą dyskursu publicznego jest Internet. Jego cechą szczególną jest brak nadzoru, który charakteryzuje media tradycyjne, dzięki czemu trudniej w nich o mistyfikacje. Można więc pokusić się o tezę, że prawda przegrywa w Sieci i łatwiej tutaj o postprawdy. W tym kontekście termin ten można spróbować zdefiniować jako konstrukt rzeczywistości, fabrykowany dla osiągnięcia zakamuflowanych celów. Funkcjonuje on na styku polityki, mediów, Internetu i opinii publicznej, w interesie trudnych do zlokalizowania agentur wpływu. Najczęstszym motywem fabrykowania są cele polityczne głęboko zakamuflowanych dysponentów (kryptopolityka), w interesie których prowadzona jest określona narracja.
„…z góry wiem, że to się może nie podobać. No trudno. I tak należy to zrobić”.
Stasi umieściła go na liście sześćdziesięciu najbardziej niebezpiecznych polskich opozycjonistów. W duszpasterstwach akademickich, które prowadził, tworzył przestrzeń dialogu bezcenną w czasach PRL-u. Po 1989 roku nie przestał głosić Ewangelii wolności. Do dziś płaci za to wysoką cenę.
Odważna, inteligentna publicystyka o. Ludwika Wiśniewskiego pokazuje, w jaki sposób myśli człowiek wolny, wierzący, że „tylko prawda nas wyzwoli”. Najwcześniejszy artykuł pochodzi z 1960 roku, gdy jego autor był młodym klerykiem. Ostatni, napisany w 2017 roku, odnosi się do najbardziej aktualnych problemów Polski i Kościoła.
O ile ateizm wojujący jednostek, czy nawet całych grup (…) nie jest jeszcze dla społeczeństwa tragedią, o tyle ateizm wojujący państwa trzeba uznać za tragizm dla tego państwa i za tragizm dla ludzi w nim żyjących.
Z listu do Edwarda Gierka
Zasada, że „można czynić mniejsze zło, aby uniknąć większego” musi być wyrzucona poza burtę naszej świadomości, jeśli chcemy przetrwać jako społeczeństwo i jako Naród. Nie jest bowiem wykluczone, że za jakiś czas znowu zjawi się zbawca i zechce nam zafundować „mniejsze zło”.
Z listu do Adama Michnika
Obym okazał się fałszywym prorokiem: nie jest dobrze z polskim Kościołem. Jest duży, kolorowy, imponujący – ale tak naprawdę jest sztucznie nadmuchany jak balon. Boję się, że nie doceniamy zagrożeń.
Z listu do nuncjusza abp. Celestino Migliore
Nowe wydanie powieści, która zdobyła Nagrodę Impac 2004. Ta historia zdarzyła się naprawdę. Maroko, tajne więzienie Tazmamart. Bohater powieści, skazany za udział w zamachu na króla, zostaje – podobnie jak jego towarzysze – osadzony w celi wielkości grobu. Pod ziemią, bez światła, bez kontaktu ze światem zewnętrznym, ma umierać długo i w męczarniach. Jest jednak coś, co sprawi, że po osiemnastu latach nadal będzie żył i kiedy wyjdzie na wolność, opowie innym tę wstrząsającą historię. Tahar Ben Jelloun nada zaś jego relacji doskonałą artystyczną formę.
To jedna z najpiękniejszych i najbardziej przejmujących powieści ostatnich lat. Wpisuje się w tradycję literatury łagrowej i obozowej, ale wprowadza do niej nowe tony: odmienną wrażliwość i islamski mistycyzm. Dla jednych książka Ben Jellouna będzie zapisem dramatycznych przeżyć, dla innych – poetycką opowieścią o wyzwoleniu. Jest jednocześnie jednym i drugim: ukazuje pełnię człowieczeństwa.
Wyobraźnia w walce z barbarzyństwem. Literatura jako ostateczna forma wolności. „L’Express”
Arcydzieło, które pokazuje – a udaje się to tylko nielicznym książkom
– co powinno być celem literatury. Z werdyktu jury nagrody Impac
Życie jest wysiłkiem zbiorowym i wymaga struktur zbiorowych, zorganizowanych wokół instytucji, norm i procedur możliwych do uregulowania i wyegzekwowania. Jednostka jest i zawsze będzie bezbronna wobec struktur zorganizowanych w działaniach na jej szkodę. Demokracja i po-rządek liberalny są kierunkiem zorientowanym na dobro wspólne, budowane wysiłkiem i odpowiedzialnością różnego rodzaju podmiotów indywidualnych. Europa stoi przed zadaniem najtrudniejszym w dziejach, chociaż nigdy nie miała łatwo, a że jest zagrożona katastrofą, pokazał już wiek XX. Wiek XXI pokazuje z kolei, że możliwości katastrofy są nie-porównanie większe; ludzie, jeśli rozumieją rozmiar zagrożeń i osiągną świadomość, że da się tej katastrofy uniknąć, będą mieli szansę osiągnąć wyżyny determinacji niezbędnej do trzymania się tego trudnego i mało wyraźnego wolnościowego kierunku, ciągle zagrożonego degradacją i chaosem.
Fragment książki
Liberalizm stanowi społeczno-polityczne wyobrażenie o porządku, które współkształtowało proces powstawania nowoczesności. W centrum liberalnego modelu społecznego znajduje się obywatel, będący jednostką za siebie odpowiedzialną. Liberalne społeczeństwo to takie, w którym każdy człowiek może działać jako równouprawniony obywatel. Liberalne obywatelstwo opiera się zaś na sprawiedliwym dostępie do dóbr i możliwości rozwoju. Związane z tym ideałem oczekiwania oraz szanse ich realizacji zmieniały się z biegiem lat i były dyskutowane także przez samych liberałów. Historia liberalizmu jako idei i praktyki politycznej może być zatem traktowana i rozumiana tylko jako nieustanna walka o znaczenia. Jej rozwój opisywany jest w tej książce począwszy od XIX w. Autor zadaje następujące pytania: jak w najważniejszych okresach niemieckiej i europejskiej historii zmieniały się możliwości działania polityki liberalnej?, czym są naród i państwo narodowe widziane z pozycji liberalnych?
Wspomnienia Wojciecha Reszczyńskiego z lat 1971 do 1991. Autor pisze o swoim pierwszym zafascynowaniu radiem, gdy w czasie studiów trafił do Studenckiego Studia Radiowego Bielany Radio w Toruniu, opisuje swoją pracę w radiowej Jedynce, Trójce i Czwórce oraz szok jakiego doznał, gdy zobaczył od środka małe amerykańskie radio Waltera Kotaby WSSY 1330 AM i poznał kształt amerykańskiego rynku radiowego, na którym działało mnóstwo takich małych lokalnych stacji. Istotną część książki stanowi też wątek telewizyjny Wojciech Reszczyński był w tym czasie prowadzącym najpierw Teleexpress, a później Wiadomości w telewizyjnej Jedynce a także wyborczy Przy okazji przedstawiania swojej drogi autor ujawnia kulisy działania ówczesnych mediów. Wspomina m.in. jak po przyznaniu pokojowej Nagrody Nobla Lechowi Wałęsie z anten Polskiego Radia zniknęła muzyka z krajów popierających tę kandydaturę nie można było usłyszeć utworów urodzonego w Bonn Beethovena, ale kompozycje jego kolegów po fachu, którzy urodzili się na terenach należących po II Wojnie Światowej do NRD, były już prezentowane. Pisze też o niespełnionych nadziejach, gdy już po Okrągłym Stole miał być podwładnym tych samych osób, które szefowały mu w stanie wojennym. Książka ukazała się w roku 1991.
W połowie 2012 roku, czyli ponad rok po wypadku jądrowym w elektrowni Fukushima Daiichi, jednym z największych w dziejach ludzkości, dziesiątki tysięcy Japończyków wyszły na ulice, by zaprotestować przeciwko polityce energetycznej rządu. Dlaczego rok po wypadku? Kto protestował i dlaczego? Jakie były skutki tych protestów? Książka jest próbą odpowiedzi na te pytania. Na podstawie własnych badań terenowych i przeglądu dotychczasowej literatury autorka przedstawia genezę, formy organizacji i działania ruchu społecznego skierowanego przeciwko elektrowniom atomowym oraz omawia wpływ, jaki ruch ten wywarł na politykę energetyczną państwa. Powyższe zagadnienia przedstawione są na tle wcześniejszych wypadków i zdarzeń jądrowych, sytuacji politycznej w czasie wypadku, systemu decyzyjnego zdominowanego przez tzw. „nuklearną wioskę” oraz sposobu zarządzania kryzysowego przez władze. Warto dodać w kontekście polskich dyskusji na temat Fukushimy, że nie bez znaczenia był fakt, jak orzekła niezależna parlamentarna komisja badawcza ds. wypadku, że przyczyną „nie była ‘katastrofa naturalna’ [trzęsienie ziemi i tsunami], ale że była to jednoznacznie ‘katastrofa wywołana przez człowieka’ [jinsai]”.
There are various kinds of censorship, but most often this term is connected with some kind of political tense and oppression. However, many important intellectual or artistic movements have developed under censorship in various countries over the years. So does censorship have a positive or negative influence on people’s work and creation? Do people become more creative or intellectually fertile when they are oppressed in some way?
In recent years – as it is often said – democracy throughout the world has seemed to collapse, and various political forces (e.g. ISIS or pro-Russian unrest in Ukraine) have oppressed people. Those who have decided to comment on current political situations have been punished for their words (as the journalists of Charlie Hebdo), and those who have broken national or political taboo have been incarcerated (as the members of a Russian feminist band Pussy Riot). When we live in such times, we start to think about the past – comparing it to presence – and ask ourselves numerous questions: Where does the freedom end, and where does the oppression start? What can we do to prevent such situations? How can we live under censorship and political oppression?
This book includes approaches both of experienced scholars and of young academics at the start of their careers, as well as doctoral students. Due to its interdisciplinary nature, this publication brings many interesting observations on and discussions about the role of censorship in the past and in the present-day world.
Podręcznik protestowania skierowany do osób zaniepokojonych zmianami – lub przeciwnie, brakiem zmian – w kraju w którym żyją, w instytucji, w której uczą się lub pracują, czy w najbliższym sąsiedztwie. Chodzi tu zwłaszcza o osoby, które podjęły pierwszą próbę zaangażowania – uczestniczyły w marszu, podpisały petycję, czy przekazały pieniądze na wybrany cel – ale nadal mają poczucie, że ich działania nie przynoszą efektu. Jak doprowadzić do wymiernych efektów, jak przekuć energię protestu w konkretne, skuteczne działania, jak przejść od definicji problemu do określenia celów i środków?
To z jednej strony zbiór inspirujących historii o tym, jak zwykli ludzie wspólnym wysiłkiem doprowadzili do rewolucyjnych zmian, a z drugiej - praktyczny zestaw konkretnych porad i kroków, które po kolei należy podjąć, by przekuć swoje niezadowolenie w zmianę, jakiej pragniemy.
Matthew Bolton doskonale wie, o czym mówi - jest wicedyrektorem grupy Citizens UK, zrzeszającej organizacje i ruchy społeczne i odpowiedzialnej za wiele kampanii na rzecz poprawy jakości życia mieszkańców Wielkiej Brytanii - w tym dwóch najważniejszych tamtejszych kampanii ostatniego dwudziestolecia: dotyczącej płacy minimalnej oraz przyjmowania uchodźców. Jest również coachem, który szkoląi działaczy społecznych.
Książka dotyczy przejawów, sposobu działania i skutków funkcjonowania metafor - zarówno werbalnych, jak i wizualnych - w wielu obszarach życia. Szczególną uwagę poświęcono w niej dziedzinom praktycznym, takim jak: prawo, polityka, edukacja, psychoterapia, perswazja. Z tego powodu ta niezwykle pasjonująca publikacja może stać się źródłem inspiracji nie tylko dla osób zainteresowanych zagadnieniami filozoficznymi czy kognitywistycznymi, lecz także dla każdego, kto „tropi” metaforę we współczesnym języku.
Monografia zawiera konkretne wskazówki i analizy wpływu zewnętrznej formy metafory na jej znaczenie oraz oddziaływania metafor na doktryny i praktyczne aspekty życia. Jej celem jest zachęcenie czytelnika do świadomego korzystania z opisanych mechanizmów.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
