Jak zadbać o prawidłowy rozwój emocjonalny dziecka? Oczywiście nie ma idealnych ojców ani idealnych matek – wszyscy popełniamy błędy. Większość rodziców robi wszystko, by okazać swoim dzieciom miłość, troskę i zrozumienie. Jeśli chcesz: poznać podstawowe potrzeby emocjonalne swojego dziecka; nauczyć się, jak zaspokajać te potrzeby w zrównoważony sposób; zbudować bliską więź z dzieckiem; konstruktywnie radzić sobie z codziennymi trudnościami ten dział jest własnie dla Ciebie. Mnóstwo praktycznych poradników i porad dla rodziców i specjalistów. Znani psycholodzy przekonują, że kluczowe dla prawidłowego, zdrowego rozwoju dziecka jest zaspokojenie podstawowych potrzeb emocjonalnych, do których należą: bezpieczne przywiązanie i akceptacja, zdrowa autonomia i kompetencja oraz wartości duchowe. Prezentujemy rozważania teoretyczne i praktyczne nad współczesnymi problemami rozwoju twórczego dziecka.
The book’s subject matter is consistent and cohesive and the issues it raises – well-arranged and thought over. Its entirety is focused on language and different ways of interpreting its role. It is presented dynamically, which signals the occurrence of subsequent publications concerning these issues. It includes extensive theoretical grounds and numerous examples of research. Not only neglected areas of children’s language education are shown, but also proposed directions of changes inspired by constructivism and the potential children themselves have. (prof. dr hab. Agnieszka Nowak-Łojewska)
Mowa jest podstawową formą porozumiewania się między ludźmi. Wszelkie jej zaburzenia są dla pacjenta i jego otoczenia dużym obciążeniem.
Wielu jednostkom chorobowym towarzyszą zaburzenia mowy. Te, które uwarunkowane są genetycznie, jak np. zespół Retta, zespół Angelmana, czy niektóre choroby metaboliczne, omówiono w niniejszej publikacji.
Każdy, kto chce prawidłowo prowadzić diagnozę i terapię logopedyczną, musi posiadać wiedzę na temat jednostki chorobowej, z którą ma w praktyce do czynienia. Nie wystarczy podstawowy warsztat neurologopedy czy neuropsychologa. Osoba zajmująca się danym przypadkiem musi wiedzieć jakie jest podłoże choroby, jakie jest rokowanie, jak długo choroba przebiega i z jakimi objawami - poza zaburzeniami mowy - mamy do czynienia.Inaczej planuje się terapię u chorych, w przypadku przewidywanego szybkiego lub wręcz gwałtownego przebiegu choroby o niepomyślnym rokowaniu, a inaczej w przypadkach o długim okresie względnej stabilizacji, gdzie można nakreślić długotrwały plan korygowania zaburzeń logopedycznych.
We wstępie umieszczono dwa rozdziały omawiające zagadnienia zaburzeń mowy w chorobach uwarunkowanych genetycznie. Dalej książkę podzielono na dwie części. W pierwszej omówiono problemy zaburzeń mowy u chorych z zespołami genetycznymi dającymi objawy już po urodzeniu, z często towarzyszącym znacznym opóźnieniem rozwoju psychoruchowego oraz wadami budowy ciała i narządów wewnętrznych. W drugiej części przedstawiono choroby wieku dorosłego, choć w niektórych jednostkach chorobowych dokonanie ścisłego rozdziału pomiędzy dzieciństwem a wiekiem dojrzałym jest trudne.
Książka przeznaczona jest głównie dla neuropsychologów i neurologopedów. Wiele istotnych treści znajdą tu również lekarze zajmujący się neurologią dziecięcą, neurologią dorosłych oraz chorobami o podłożu metabolicznym.
Zamieszczone w tym tomie referaty opisują historie warszawskich wydziałów teologicznych oraz ich wzajemnych relacji, i to ze wszystkimi zawirowaniami dziejów, prezentują także najważniejszych badaczy, ich dorobek teologiczny oraz oferują refleksję nad przyszłością teologii w Polsce i na świecie. Książka jest owocem konferencji pod tym samym tytułem zorganizowanej przez UKSW i ChAT w Warszawie.
Publikacja „Radzę sobie śpiewająco” zawiera 14 piosenek, które pomogą dzieciom radzić sobie z różnymi sytuacjami dnia codziennego w przedszkolu. Walorem tych utworów jest to, że zachęcają najmłodszych do wykonywania różnych gestów, ruchów i wydawania dźwięków (np. do wygrywania rytmu za pomocą własnego ciała, naśladowania odgłosów) oraz do bezsłownego porozumiewania się. Tego typu zabawy zazwyczaj wprawiają dzieci w dobry humor, odprężają je, dają też tak ważne dla ich rozwoju poczucie sprawstwa. Są również ważnym elementem w nauce komunikacji.
Dzięki dobrze dobranym ćwiczeniom ruchowym i dźwiękonaśladowczym dziecko może także dotlenić organizm i zrytmizować jego funkcjonowanie. Będzie to korzystnie działało na jego układ nerwowy i zachodzące w nim procesy.
Wskazane jest, by wszystkie zabawy towarzyszące piosenkom przeprowadzać w dobrze wywietrzonym pomieszczeniu. Szczególnie dotyczy to piosenek, które mają pomóc dzieciom się zrelaksować i ułatwić im odpoczynek. Po publikację warto sięgnąć szczególnie wtedy, kiedy chce się pomóc dzieciom:
zaczynać z radością nowy dzień w przedszkolu;
łatwiej nawiązywać kontakty społeczne;
poczuć się w przedszkolu bezpiecznie i obdarzyć zaufaniem grupę;
lepiej skoncentrować się przed zajęciami wymagającymi skupienia;
rozluźnić się po okresie wzmożonej koncentracji;
zrelaksować się i wyciszyć, kiedy zaczynają być zmęczone i rozdrażnione;
zmniejszyć tęsknotę za domem;
poradzić sobie ze złością w sposób akceptowany społecznie;
„rozćwiczyć buzię” i opanować tremę przed publicznymi występami;
łatwiej komunikować się werbalnie i niewerbalnie.
Mam nadzieję, że dzięki korzystaniu z materiałów zawartych w tej publikacji codzienny komfort przedszkolaków będzie stale wzrastał, a nauczycielom będzie się pracowało łatwiej i przyjemniej.
Proponowana pozycja wydawnicza: "RYTMIKA DLA DZIECI" stawia sobie za cel rozwinięcie naturalnej potrzeby rytmu u dziecka.Całość obejmuje 120 zabaw i ćwiczeń rytmicznych przeprowadzanych w sposób systematyczny z uwzględnieniem stopnia trudności.
Wprowadzenie wartości rytmicznych poprzez zabawy, grę na dziecięcych instrumentach perkusyjnych, rysowanie, ekspresję ruchu czyni zajęcia atrakcyjne, przyjemne i pożyteczne. Dokładny opis ćwiczeń, rysunki i szereg praktycznych wskazówek umożliwi łatwe prowadzenie zajęć. Schematyczne rysunki ilustrujące ćwiczenia i zabawy ułatwią nauczycielowi przeprowadzenie zabaw i ćwiczeń.
Publikacja przeznaczona jest dla nauczycieli przedszkoli, ognisk, szkół muzycznych i studentów kierunków pedagogicznych.
Książka "Dzieci psychiatryka" ukazuje problemy współczesnej młodzieży wynikające z bardzo różnych przyczyn (przypadek, środowisko, towarzystwo) i jednocześnie jest ostrzeżeniem dla rodziców, na co powinni zwrócić uwagę w wychowaniu dzieci.
Książka składa się z trzech równorzędnych wątków wzajemnie się przeplatających. Główny wątek to pamiętnik Natalii, która opisuje swoje patologiczne relacje z rodziną, destrukcyjne zachowania i proces demoralizacji. Drugi to przeżycia dzieci, ich losy, które zaprowadziły je do tego samego miejsca — szpitala psychiatrycznego oddziału o wzmożonym zabezpieczeniu. Trzeci dotyczy pracy oddziału, regulaminu, którego muszą przestrzegać dzieci oraz niezwykłych zdarzeń szokujących nawet odporny personel.
W monografii podjęto problem testów (i testowania), które w coraz większym stopniu dominują krajobraz współczesnej szkoły. To na ich rezultatach skoncentrowane są coraz bardziej aspiracje (i działania) uczniów i nauczycieli. W społeczeństwach współczesnych szczególne znaczenie mają przy tym testy, które odnoszą się do – jak ujmuje się to w literaturze – „wielkiej stawki”, bowiem determinują one losy uczniów, niekiedy wręcz w kontekście całożyciowym. Decydują one o dalszych szansach edukacyjnych uczniów, przy czym ich skutki mogą być natychmiastowe (np. dostanie się do prestiżowej uczelni lub szkoły średniej) lub opóźnione (ten drugi przypadek odnosi się np. do ich wpływu na umieszczanie poszczególnych uczniów na różnych ścieżkach kształcenia prowadzących do odmiennych karier edukacyjnych).
Celem książki jest – z konieczności – w pewnym stopniu fragmentaryczna rekonstrukcja problemu ideologicznych oraz społecznych, ale także kulturowych kontrowersji wokół rosnącego znaczenia testów w wyznaczaniu granic współczesnej neoliberalnej rzeczywistości szkolnej i tożsamości uczniów. Klimat książki jest krytyczny wobec testów i polityki testowania, w tym znaczeniu jest ona „zorientowana na wartości” i wpisuje się przynajmniej do pewnego stopnia w założenia pedagogiki krytycznej.
Czy kobieta zawsze ma pierwszeństwo? Jakie zasady obowiązują w komunikacji mailowej? I jak zjeść homara, żeby się nie skompromitować? Skorzystaj z doświadczenia autorytetu w dziedzinie dobrych manier i naucz się radzić sobie w każdej, nawet najtrudniejszej, sytuacji. Elisabeth Bonneau nie tylko otwiera przed tobą drogę do świata savoir-vivre'u, ale także wyjaśnia, skąd się wzięły źródła zasad etykiety. Dzięki podanym przez nią informacjom będziesz mógł odróżnić zachowanie poprawne od właściwego w danej sytuacji i pożegnać się z regułami, które już dawno stały się przestarzałe.
Ksiązka ponad to zawiera ponad 50 ilustracji i prostych objaśnień "krok po kroku" - dzięki nim od razu zrozumiesz, jak należy się zachować; pierwszą pomoc na wypadek gafy - informacje, jak jej uniknąć i jak wydobyć się z tarapatów, gdy już w nie wpadłeś; szczegółowe odpowiedzi na najczęstsze pytania dotyczące etykiety, które dręczą cię być może już od dłuższego czasu oraz wielki quiz ze znajomości dobrych manier - sprawdź swoją wiedzę na temat zasad dobrego zachowania!
[...] książka dr. Krzysztofa Sawickiego wpisuje się bardzo dobrze we współczesne dyskusje na temat młodzieży społecznie nieprzystosowanej i jej resocjalizacji, readaptacji oraz reintegracji. [...] Opracowanie odznacza się wysokim poziomem merytorycznym – i to zarówno w kontekście przyjętych przez Autora założeń teoretycznych i metodologicznych, sposobu przeprowadzenia badań, narracji oraz argumentacji, jak i konkretnych rezultatów analitycznych. […] Publikacja spełnia wszystkie kryteria naukowości i akademickości. Jest napisana w sposób erudycyjny i interesujący. To oryginalne dzieło, które stanowi niezaprzeczalny wkład Autora w wybrane przez niego pole problemowe.
Z recenzji prof. zw. dr. hab. Zbyszka Melosika
The fully revised edition of this 'classic' helps teachers give their learners the tools they need to express themselves through a range of stimulating drama contexts. This completely revised edition of the classic title Drama Techniques provides: *150 ideas for interesting and productive fluency practice *a large selection of drama-based techniques which focus learners' attention on communicative tasks or activities *techniques suitable for all levels *clear instructions for the teacher *advice on how to use the techniques in the classroom
Reprint z 1927 r. "Nasze hasła i cele".
Książeczka niniejsza stanowi rozwinięcie i umotywowanie programu przyjętego przez Zarząd Oddziału Warszawskiego Związku Harcerstwa Polskiego za podstawę do przeprowadzenia zamierzonych prac na przeciąg lat najbliższych.
Dużo już czasu upłynęło od chwili powstania Zw. Harc. Polskiego; zasady jego pozostały niewzruszone; zmieniły się jednak zadania i rodzaj prac, jakie w związku z odbudową Państwa Polskiego musi Harcerstwo wykonać.
Bo życie w miejscu nie stoi; zmieniają się jego formy, ulepszają wciąż metody pracy i to zarówno technicznej, jak i społeczno-ideowej. Stąd też na czasie jest rozpatrzenie, zorjentowanie się, które z naszych pierwotnych celów straciły już na swej aktualności, które należy wzmóc i rozwinąć, które zaś, jako nowe, wprowadzić dopiero teraz.
Niewzruszone pozostały, jak już zaznaczyliśmy naczelne podstawy Harcerstwa, a więc miłość Boga i Ojczyzny. Wiara, jako niezachwiany fundament naszej etyki chrześcijańskiej i miłość ku Ojczyźnie, jako najwyższemu dobru na ziemi — oto dwa filary, na których mocno opiera się sklepienie idei harcerskiej. Nie rozwijamy więc szczegółowiej tych dwóch zagadnień; rozszerzając jedynie częściowo interpretację drugiego punktu Prawa Harcerskiego w tym sensie, że obok ofiary życia stawiamy dziś konieczność wytrwałej pracy dla Polski, uważając, że ofiarna praca każdego z nas jest najistotniejszą ostoją Jej wielkości.
W omawianiu linji rozwojowej idei harcerskiej pragnęlibyśmy ustalić ciągłość między jej częścią niepodległościową, wojenną i wreszcie kreśloną przez nas, dzisiejszą, aby tem wyraźniej uwypuklić jej nierozerwalność i ciągłą genetyczną zależność jej poszczególnych okresów.
Utrzymując w całej rozciągłości merytoryczną interpretację X pkt. Prawa Harcerskiego w stosunku do mas młodzieży harcerskiej — pragnęlibyśmy zmienić dotychczasowy punkt widzenia na metody zwalczania nałogów, uważając, że najsilniej przemawia do młodzieży nakaz z jej własnego przeświadczenia wypływający, a zasiany tam umiejętną i troskliwą ręką jej zaufanego kierownika. Nakaz taki rzadko tylko zastąpić mogą zakazy i represje organizacyjne i to tylko w stosunku do chłopców zupełnie młodych lub słabych indywidualnie. Grupowanie w drużynach harcerskich wyłącznie takiego elementu musimy uważać dla Harcerstwa za szkodliwe. Szlachetność i głęboki patrjotyzm naszej młodzieży dokonają, że silna wola, wytrwałość, zdrowie moralne i tężyzna fizyczna staną się ewangelją jej pracy dla Polski.
Pragnęlibyśmy, aby te uwagi — stawiające nam przed oczyma niezmierny ogrom prac czekających nas zarówno wewnątrz Związku Harc. Polsk. jak też i w stosunku do naszego otoczenia — ożywiły tętno pracy w zespołach instruktorskich i przyczyniły się do odrodzenia wielkości i mocy ducha harcerskiego.
Reprint z 1917 r. "Skauci w polu".
Harcerze. Napisaliśmy tę książeczkę dla was, zamykając w niej niejedno z naszych doświadczeń.
Nazwaliśmy ją podręcznikiem, nie chcemy jednak, byście się z niej ślepo uczyli.
Zarówno, jak „Vade mecum Skauta“, lub „Kalendarzyk Skauta“, niech i ta „Bibljoteczka“ służy wam w polu, czy w izbie, w mieście, czy na wsi, ale niech służy jako podstawa do ćwiczeń praktycznych. Każde zdanie powinno być przerobione i sprawdzone praktycznie. Szarże dostają nowy materjał do gawęd; pamiętać jednak trzeba, że jest to tylko materjał dla pogłębienia i rozszerzenia pracy harcerskiej, materjał, który sami rozszerzyć możecie, podając swe osobiste, ciekawe przykłady i uwagi, materjał który jest tylko podstawą i ogólną wytyczną do koniecznych ćwiczeń praktycznych.
W książeczce tej znajdziecie wiele rzeczy zawartych w regulaminach wojskowych służby polowej przystosowanych do celów harcerskich. Uderza was, zapewne, zupełny brak paragrafów. Myśmy jednak trzymali się tego układu, chcąc podkreślić, że przedmiot „Skauci w polu“ nie może być traktowany ściśle regulaminowo, że przerabiać go trzeba praktycznie, teorją przeplatać praktykę, dążyć zaś należy przy omawianiu ich do formy raczej zwięzłej i zajmującej gawędy; przy ćwiczeniach, do wyrobienia samodzielności i szybkiej orjentacji w polu, energji zaś i dokładności w zorganizowaniu polowych ćwiczeń harcerskich.
Przedmiot „Skauci w polu“ obejmuje o wiele więcej, niż to, co przedstawiliśmy wam w pierwszym tomiku; — nie mówiliśmy tu ani o życiu obozowym, ani o ćwiczeniach zmysłów, ani o pracach pionierskich i t. d. O tym nie zapominajcie i my też nie zapomnimy, starając się przedstawić powyższe w następnych książeczkach lub w piśmie harcerskim.
Zastrzeżenia i uwagi, które tu uczyniliśmy, zastosować wypadnie i do innych tomików „Bibljoteczki harcerskiej“, traktujących o podobnych przedmiotach. Jeśli macie więcej uwag i spostrzeżeń, podzielcie się z nami.
Seria wydawnicza Przywrócić Pamięć ma przybliżyć współczesnemu społeczeństwu publikacje założycieli ruchu skautowego, twórców rozwoju idei i metodyki harcerskiej z lat 19111939.Reprint z 1935 r. książki Ze wspomnień skauta-legjonisty.Pierwsze wydanie tej broszury ukazało się w 1917 r. nakładem autora w Warszawie. Zarówno ze względu na treść wspomnień, ujętych pod wspólnym tytułem Z pamiętnika Strzelca, jak i na okres okupacji niemieckiej, musiał być to druk nielegalny. Pomoc techniczną przy wydaniu broszury okazała mi księgarnia warszawska Piotra Borkowskiego. Na treść Z pamiętnika Strzelca złożyło się 7 artykułów, zawierających wspomnienia osobiste od lipca 1914 r., to znaczy od wyjazdu z Warszawy na kurs instruktorski Polskich Drużyn Strzeleckich w Nowym Sączu, aż po lipiec 1915 r. to znaczy do bitwy pod Tarłowem. Kolejno są to więc bezpośrednie przeżycia i wrażenia uczestnika kursu podoficerskiego w Nowym Sączu, żołnierza pierwszej kompanji kadrowej i wreszcie sierżanta 3 kompanji, III bataljonu, 1 pułku brygady Józefa Piłsudskiego, z wiosennej ofensywy roku 1915 w Królestwie. Czas napisania tych artykułów jest różny. Niektóre powstały natychmiast pod bezpośredniem wrażeniem na polu bitwy, lub w chwilach odpoczynku w rezerwie, inne pisane w szpitalach Pragi, Wiednia i Kamieńska, inne wreszcie pisane dopiero po roku w miejscach mej pracy konspiracyjnej w P. O. W. Bezpośrednio po napisaniu drukowane były poszczególne wspomnienia w różnych dziennikach i czasopismach: w Nowej Reformie, Naprzodzie, Głosie Narodu, Wiedeńskim Kurjerze Polskim, piotrkowskich Wiadomościach Polskich, warszawskim Widnokręgu. Skromnym celem który sobie autor postawił przy pisaniu tych wspomnień było bezpośrednie chwytanie wrażeń i przeżyć niemal na gorącym uczynku, utrwalenie ich bezpośredniości dla przyszłych historyków, oraz rozpowszechnienie dla propagandy w owych trudnych czasach czynu legjonowego. Tą myślą kierowany wydałem pierwsze wydanie w niewielkiej stosunkowo ilości, które rozeszły się szybko i dziś broszura ta stała się unikatem wydawniczym. Wobec częstych zapytań i poszukiwań pierwszego wydania przez historyków i zbieraczy źródeł, przygotowałem do druku wydanie drugie, wiążąc je z Jubileuszowym Zlotem Harcerstwa w lipcu 1935 r. w Spale. Z tej racji drugie wydanie uzupełniam na początku dwoma wspomnieniami z czasów tajnego skautingu w Warszawie. Są to opisy wycieczek skautowych I Drużyny Skautowej im. Romualda Traugutta w Warszawie w latach 1913 i 1914 r., do której należałem od początku jej założenia w roku 1911, pełniąc kolejno funkcje zastępowego i plutonowego. Te wspomnienia skautowe drukowane dotychczas jedynie w warszawskim Skaucie, uległy w niniejszem wydaniu najpoważniejszym poprawkom i przeróbkom, gdyż styl i sposób ujęcia tematu przez ucznia klasy 6 realnej był zbyt surowy i nieporadny, pomimo poprawienia jeszcze takim potrosze pozostał. W dalszych artykułach, które weszły z pierwszego wydania poczyniłem tylko niewielkie poprawki stylu i pisowni. Na zakończenie niniejszego wydania dodaję dwa artykuły napisane w Poznaniu w 1920 r. i tam drukowane w jednodniówkach.[Fragment]
Mównica Logopedyczna to seria zeszytów ćwiczeń poświęcona zagadnieniom różnicowania głosek opozycyjnych i przeznaczona dla dzieci, logopedów, terapeutów, nauczycieli oraz rodziców. Zeszyt Szale czy sale? obejmuje materiał dotyczący różnicowania głosek szeregu syczącego oraz szumiącego: s i sz. Pomoc zawiera różnorodne, pomysłowe zabawy oparte głównie na materiale obrazkowym, które uatrakcyjnią ćwiczenia prawidłowej wymowy i ułatwią pracę nad różnicowaniem głosek opozycyjnych.
W trakcie pierwszych sześciu lat życia dziecięcy mózg dysponuje możliwościami, których nie będzie mieć już nigdy potem.
Álvaro Bilbao, doktor psychologii i neuropsycholog, tłumaczy, jak działa mózg małego dziecka i jak wiedza na ten temat może znacząco pomóc w budowaniu głębokich i satysfakcjonujących relacji między rodzicami i dziećmi.
Ten praktyczny przewodnik dla rodziców i wychowawców, napisany żywym i przystępnym językiem, podsumowuje współczesną wiedzę psychologiczną, która pomaga wspierać dzieci w ich intelektualnym i emocjonalnym rozwoju.
Kiedy coraz częściej zapominamy czyjegoś imienia lub imion kilku osób bądź też nie pamiętamy, gdzie położyliśmy klucze, zaczynamy zastanawiać się nad stanem swojej pamięci.Dlaczego nie jest już tak sprawna jak kiedyś?W niniejszym poradniku autorzy wskazują, że antidotum na zamartwianie się jest podjęcie konkretnych działań, które pomogą zapamiętać to, o czym zapominamy. Dzięki zaprezentowanym tu ćwiczeniom i technikom czytelnicy mogą usprawnić swoją zdolność do zapamiętywania, ucząc się, jak szybciej i łatwiej przyswajać informacje oraz wydobywać je z pamięci.
Publikacja odpowiada na podstawowe pytania antropologiczne w świetle nauczania wybranych Ojców Kościoła, tzn. Św. Grzegorza z Nyssy, Św. Jana Chryzostoma i Św. Augustyna. Przedmiotem badań jest antropologia wybranych Ojców Kościoła oraz korespondująca z nią pedagogika, określana mianem „pedagogii osoby”. Celem jest przypominanie nauki Ojców, aby znać fundament, na którym można budować pedagogikę personalistyczną w nurcie katolickim i bez którego nie można i nie należy rozwijać pedagogiki w tej perspektywie. Zamierzeniem jest też wskazanie na fakt, że nie sposób zrozumieć człowieka i poznać prawdy o osobie ludzkiej bez odniesienia do wymiaru metafizycznego i religijnego. Wreszcie ważne staje się wskazanie, na fundamencie zalecanym przez antropologię Ojców, wniosków na przyszłość.
Praca zbiorowa obejmuje szereg zagadnień związanych z aktywizacją, postrzeganą przez autorów wielowymiarowo i wielowątkowo. Animacja staje się bardzo istotna w ożywianiu i uruchamianiu sił społecznych tkwiących w środowisku, dzięki którym można dokonywać przeobrażeń obejmujących zmiany społeczne, ekonomiczne i kulturalne. Niniejszy tom dedykowany jest pamięci Heleny Radlińskiej, prekursorki polskiej pedagogiki społecznej, która zawsze podkreślała w swoich licznych publikacjach dotyczących wychowania i demokracji, że nadrzędnym celem pedagogiki społecznej jest przekształcanie istniejących warunków oraz budowanie przyszłości. W centrum zaś procesu przebudowy środowiska społecznego jest Jej zdaniem takie wdrażanie czynników, które nastawiając wolę ludzką mają zapewnić status quo lub modyfikować istniejące struktury.
Polecamy kolejny wyjątkowy podręcznik akademicki w ramach serii autorskich podręczników akademickich Pedagogika Nauce i Praktyce autorstwa prof. Jerzego Nikitorowicza pt. Etnopedagogika w kontekście wielokulturowości i ustawicznie kształtującej się tożsamości
Wydanie podręcznika Etnopedagogika w kontekście wielokulturowości i ustawicznie kształtującej się tożsamości jest pedagogom, a szczególnie pedagogom międzykulturowym, bardzo potrzebne, ponieważ porządkuje aktualne myślenie o problemach związanych z wielo-kulturowością i edukacją międzykulturową. [...]
Autor publikacji […] od początku lat 90. ubiegłego wieku kreuje i systematycznie roz-wija w swojej białostockiej szkole naukowej studia i badania międzykulturowe. Poczynania badawcze i strukturalne Jerzego Nikitorowicza w obszarze etnopedagogiki ukierunkowane są zarówno licznymi teoriami z zakresu nauk humanistycznych i społecznych, jak i – co wydaje się zjawiskiem nieczęstym w pedagogice – oryginalną własną propozycją teoretyczną, wypra-cowaną w toku wieloletnich badań. Teoria wielozakresowej i wielowymiarowej tożsamości (TWiWT) jest ważną pedagogiczną perspektywą w poszukiwaniu prawidłowości warunkują-cych kształtowanie się poczucia tożsamości w warunkach wielokulturowości oraz całościo-wym i zarazem porównawczym ujęciem procesów i zjawisk zachodzących w środowiskach zróżnicowanych kulturowo.
Z recenzji prof. dr hab. Ewy Ogrodzkiej-Mazur
Etnopedagogika staje przed ważnym wyzwaniem, którym jest problem wielości jestestwa (wielowymiarowości tożsamości). Dynamika, zmienność i nieprzewidywalność procesu kształtowania się tożsamości wydają się coraz bardziej intrygujące – z jednej strony fascynujące, bardzo złożone i wielowymiarowe w medialnym świecie potopu informacyjnego, z drugiej zaś kłopotliwe, konfliktowe i stresujące wobec konieczności bycia i funkcjonowania w wielu grupach, społecznościach i kulturach jednocześnie, prezentowania lojalności i wielolojalności. Coraz częściej stajemy wobec istotnego wyzwania – jak prowadzić tożsamościowy dialog wewnętrzny i zewnętrzny, aby rozumieć świat i nie zamykać się w nim, korzystać z dorobku innych kultur i jednocześnie wzbogacać siebie i innych?
W niniejszej książce, po określeniu przedmiotu zainteresowań etnopedagogiki, scharakteryzowaniu edukacji i enkulturacji jako głównych kategorii etnopedagogiki, zwróciłem uwagę na wielokulturowość jako stan faktyczny, fakt empiryczny. Pozwoliło mi to przedstawić negatywne skutki prowadzonej polityki wielokulturowości i wskazać na potrzebę kreowania kilku nurtów rozwoju człowieka i jego kultury (nurt kultury i tradycji regionalnych, kultur narodowych, kultury obywatelskiej, ustawicznego dialogu wspierającego kształtowanie się społeczeństw wielokulturowych). W realizacji tych nurtów upatruję najbardziej istotnego wyzwania etnopedagogiki i w tym kontekście prezentuję rozumienie kultury, tradycji, uwypuklając jej aspekt czynnościowy, przedmiotowy i podmiotowy. Następnie omawiam zagadnienie kultury pamięci zbiorowej, lokalnej-zakorzeniającej, problem kultur narodowych, kultury obywatelskiej oraz kultury państw kształtujących społeczeństwa obywatelskie. Zwróciłem także uwagę na kulturę pogranicza i przedstawiłem koncepcję kształtowania się człowieka pogranicza.
„[...] książka Marioli Jąder porusza ważną problematykę współczesnej edukacji dziecka. Aktualnie zachodzącym przemianom społecznym i edukacyjnym towarzyszy troska o efekty edukacyjne i ich zgodność z warunkami rzeczywistości społecznej i wymaganiami edukacyjnymi. [...] Książka składa się z czterech części. [...] W każdej części, zawierającej przykłady pracy z dziećmi, Autorka przedstawia założenia teoretyczne oraz przykłady praktycznych rozwiązań w pracy z dziećmi z zastosowaniem wybranych metod, technik i form organizacyjnych. Godne podkreślenia jest to, że Mariola Jąder dzieli się z Czytelnikiem wskazówkami i informacjami praktycznymi wynikającymi z własnych doświadczeń, obserwacji i refleksji. [...] Wiedza na temat podjęty przez Autorkę w recenzowanej książce jest potrzebna przede wszystkim nauczycielom, którzy muszą umieć organizować warunki do wspierania rozwoju dziecka. Niniejsza publikacja stanowi dobry przykład dostarczający nauczycielom sposobów stymulowania, inspirowania, pobudzania aktywności dzieci oraz stwarzania możliwości samodzielnego uczenia się. Zamieszczone w książce przykłady zabaw z dziećmi oraz wskazówki metodyczne i organizacyjne ich zastosowania przyczynią się zapewne do kreatywności samych nauczycieli".Z recenzji dr hab., prof. UP Bożeny Muchackiej Książka dostępna w wersji elektronicznej w witrynie
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
