Powieść psychologiczna jednego z najwybitniejszych włoskich pisarzy XX wieku z genialną adaptacją filmową Jean-Luc’a Godarda. Młody krytyk teatralny Riccardo Molteni marzy o karierze dramaturga. Niestety, sytuacja finansowa skutecznie uniemożliwia mu oddanie się swojej pasji. Szczęśliwym zbiegiem okoliczności Riccardo spotyka właściciela wytwórni filmowej, który proponuje mu napisanie scenariusza do jego najnowszego filmu.
Realistyczne studium narodzin faszyzmu we Włoszech. Marcello Clerici pochodzi z zamożnej rodziny, ale wciąż mierzy się z wieloma problemami: jest wyśmiewany za zniewieściałość, tkwi w trudnych relacjach z rodzicami i małżeństwie bez miłości oraz odkrywa w sobie skłonności do okrucieństwa. Mimo że nie jest zwolennikiem ustroju, staje się faszystą, wstępuje do tajnej policji, by wreszcie poczuć się pełnoprawnym członkiem społeczeństwa.
Życie rodziny Edgeworthów toczy się zwykłym rytmem późnowiktoriańskiej prowincji. Wyjścia do kościoła, herbatki ze znajomymi.Każdy zna swoje miejsce: Duncan, despotyczny pan domu, Ellen, jego uległa, styranizowana żona, ich córki Nancy i Sybil oraz bratanek Grant wszyscy odgrywają role, które narzuca im społeczeństwo. Nie różnią się w tym zbytnio od swoich sąsiadów. I o to chodzi.Porządek zostaje jednak zakłócony, gdy umiera Ellen, a Duncan sprowadza do domu nową, młodą i piękną żonę. Od tego momentu w świecie Edgeworthów zaczynają zachodzić wstrząsające zmiany. Jednakże nawet straszliwe wypadki, które stają się ich udziałem, nie mogą zburzyć fasady spokoju i elegancji, którą prezentują podczas spotkań z sąsiadami. Konwenanse muszą zostać zachowane mimo wszystko.Dom i jego głowa to brutalna, pełna wisielczego humoru powieść, zbudowana z misternie skomponowanych dialogów rojących się od aluzji, półsłówek i brutalnie wypowiedzianych prawd. Każda plotka, każde zdanie użyte przez bohaterów tej książki jest orężem w bezwzględnej walce o pozycję w hierarchii niewielkiej społeczności późnowiktoriańskiej.Ivy Compton-Burnett (1884-1969) była siódmym dzieckiem angielskiego homeopaty, a zarazem pierwszym z siedmiorga, które urodziła jej ojcu druga żona. Wychowała się w nadmorskiej miejscowości Hove. Po studiach literatury klasycznej na Uniwersytecie Londyńskim powróciła do domu, aby pomóc owdowiałej matce w sprawowaniu opieki nad młodszym rodzeństwem. Jej ulubiony brat zmarł w wieku dwudziestu lat na zapalenie płuc; drugi brat, Noel mogący być współautorem jej pierwszej powieści, Dolores (której się później wyparła) zginął podczas I wojny światowej. W roku 1917 dwie siostry popełniły razem samobójstwo, co przyprawiło Compton-Burnett o załamanie nerwowe. I wojna ją jak sama mówiła zdruzgotała. W roku 1925, mając 41 lat, Ivy Compton-Burnett opublikowała powieść Pastors and Masters pierwszą z dziewiętnastu powieści utrzymanych w jej charakterystycznym, dojrzałym stylu. Ostatni tytuł z tej serii A God and His Gifts wydano w roku 1963. Powieść Dom i jego głowa pochodzi z roku 1935.W 1955 roku pisarka została uhonorowana jedną z najstarszych brytyjskich nagród literackich James Tait Black Memorial Prize.
Emmanuel dowiaduje się, że cierpi na gruźlicę kręgosłupa. Za namową lekarza wyjeżdża do sanatorium do nadmorskiej miejscowości Berck, gdzie ma poddać się terapii. Rzeczywistość sanatoryjna odbiega jednak od powszechnie przyjętego wyobrażenia o chorych, którzy mimo poważnych schorzeń, w ciągłej bliskości śmierci, żyją, kochają, nienawidzą, manipulują... Zabliźnione serca można czytać także jako brutalny rewers Czarodziejskiej Góry Tomasza Manna napisany za pomocą naturalistycznej, ale subtelnie poetyckiej metody.
Max Blecher (1909-1938) – rumuński pisarz narodowości żydowskiej. Kojarzony z surrealizmem, awangardą i modernizmem. Krótko po jego wyjeździe do Paryża, gdzie miał studiować medycynę, zdiagnozowano u niego gruźlicę kości kręgosłupa, która przykuła go do łóżka na okres ostatnich dziesięciu lat życia i sprawiła, że został stałym bywalcem kliku europejskich sanatoriów. Zmarł w wieku 28 lat, pozostawiając po sobie dwie powieści, tom poezji, dziennik oraz korespondencję, którą prowadził między innymi z André Bretonem, Martinem Heideggerem czy André Gide’m.
Rosja, czas Wielkiego Terroru. W kraju jest nędzna sytuacja gospodarcza: deficyt towarów, kolejki po żywność, bieda, biurokratyczna korupcja. Co więcej, panuje wszechobecny lęk o życie: ludzie tracą pracę, nie mogą wyjechać z kraju, są niewinnie aresztowani, niektórzy popełniają samobójstwa. Szukający sprawiedliwości Romaszkin kupuje na targu nielegalny rewolwer. Jednak nie jest w stanie go wykorzystać i oddaje go sąsiadowi Kostii. Ten pewnego dnia przypadkowo spotyka towarzysza Tułajewa, wysokiego urzędnika z Komitetu Centralnego. Obwiniając go o głód i nędzę, pod wpływem impulsu, zabija sprawcę masowych deportacji i czystek. Zabójstwo ważnego urzędnika jest okazją do eliminacji przeciwników politycznych Wodza. Rozpoczyna się śledztwo prowadzone na całym świecie od Moskwy, poprzez Barcelonę i Paryż do łagrów i więzień. Następują przesłuchania, oskarżenia, aresztowania, zeznania, tortury, procesy.Victor Serge, bezpaństwowiec ścigany przez stalinowskich agentów, w swojej powieści dekonspiruje mechanizmy terroru w stalinowskiej Moskwie. Powieść składa się z 10 rozdziałów, w których przedstawiani są kolejni protagoniści. Brak głównego bohatera, zastąpiono głównym tematem, jakim są stalinowskie czystki, dokonywane po zabójstwie Tułajewa. Jest to powieść o państwie totalitarnym, która pokazuje jak radzili sobie z terrorem zwykli, szarzy ludzie.
Jeden z najwszechstronniejszych twórców XX wieku
Dla termitów człowiek stanowi intrygujący obiekt badań. Jak udaje mu się utrzymać postawę pionową? Czemu po pewnym czasie zostaje złożony pod ziemią w pozycji horyzontalnej? Do czego służą mu zapiski sporządzane na celulozie i tajemnicze okrągłe przedmioty z czterema dziurkami?
Charakterystyka homo to temat wykładu profesora Mmaa – zapalonego naukowca o szerokich horyzontach, przenikliwym umyśle i oszołamiającej wiedzy. Czasy są jednak niespokojne, osiedlu grozi wojna, służby porządkowe węszą spisek, do głosu dochodzą niebezpieczni populiści, następują niespodziewane aresztowania, królowa przestaje składać jaja… Społeczność termitów stoi na skraju wielkich zmian, a w takich chwilach mało kto słucha mądrych naukowców.
Wykład profesora Mmaa pokazuje, jak ograniczona nasza wiedza i jak złudne może być to, co uznajemy za obiektywne. Z perspektywy termitowej nierozstrzygalne dylematy etyczne czy filozoficzne ludzkości zyskują zupełnie nowy wymiar, a postępowanie człowieka wydaje się dużo mniej racjonalne i logiczne, niż zwykliśmy sądzić. W swojej alegorycznej powieści Themerson nawiązuje do największych myślicieli, takich jak Nietzsche, Freud czy Schopenhauer, by zgłębiać ograniczenia języka i poznania. Najwznioślejsze idee humanistyki przenikają się tu z sensacyjną akcją i ostrą krytyką społeczną, a wszystko to zostaje okraszone groteską, purnonsensem i wyrafinowanym, choć niezwykle kąśliwym poczuciem humoru.
Groningen w Holandii. Kees Popinga jest zadowolonym z siebie mieszczuchem, wzorowym mężem i kochającym ojcem, który jeśli spędza noc poza domem, to na partii szachów w klubie. Gdy szef Popingi niespodziewanie zbankrutuje, upozoruje samobójstwo i ucieknie z kraju, całe to uporządkowane życie legnie w gruzach. Popinga nie wstanie rano, nie pójdzie do pracy. Popełni morderstwo i wyjedzie do Paryża. Zacznie myśleć o sobie jako o genialnym przestępcy, będzie bawił się z policją w kotka i myszkę i pisał szydercze listy do gazet. Im bardziej będzie się pogrążał, tym mocniej utwierdzi się w przekonaniu o własnej wielkości. Przyjdzie mu za to słono zapłacić. Paryski ekspres to sugestywny, przerażający obraz tego, co dzieje się w umyśle szaleńca. Na podstawie powieści w 1952 roku powstał film The Man Who Watched Trains Go By, w reżyserii Harolda Frencha.
O tej książce można powiedzieć wszystko, co mówi się o najlepszych filmach. Fascynuje, zapiera dech, trzyma w napięciu. Ale to nie wszystko. Paryski ekspres to także pierwszorzędne studium chorej psychiki.
?The New York Times"
Powieści Simenona porównuje się do mrocznych światów Jamesa M. Caina, Jima Thompsona i Patricii Highsmith, z ich dwuznacznymi portretami ludzi niewinnych i kryminalistów, uwięzionych w kołowrocie przeznaczenia i rozpaczliwie próbujących nadać jakiś sens swojemu istnieniu.
?The Times"
Wdowa Couderc. Pracowita, energiczna, wyrachowana, mściwa. Gotowa na wszystko, byle tylko znienawidzona przez nią rodzina zmarłego męża nie odebrała jej domu. Beznadziejną miłością kocha syna, który bezustannie śle do niej z więzienia prośby o pieniądze. Jean Passerat-Monnoyeur. Pociągający, tajemniczy, niebezpieczny, nieobliczalny. Nieprzygotowany do życia na własny rachunek, po pobycie w więzieniu nie chce mieć nic wspólnego ze swoją bogatą i wpływową rodziną. Jeśli kogoś nienawidzi, to przede wszystkim siebie. Nigdy nie nauczył się kochać. Nie spuszczała z niego uważnego spojrzenia, nic nie uszło jej uwagi, nieogolone policzki, jasne, niewidzące oczy, szary garnitur, zniszczony, ze śladami dawnej elegancji, lekkie pantofle. Pewnie poruszał się bezszelestnie, zwinny jak kot. I pewnie, poza siedmioma frankami pięćdziesiąt, które dał kierowcy w zamian za niebieski bilet, nie miał grosza w kieszeni. On też ją obserwował, mrużył oczy, jakby chciał się jej dokładniej przyjrzeć, a w pewnej chwili lekko skrzywił usta w uśmiechu. Przypadkowe spotkanie tych dwojga wydaje się dla nich początkiem lepszej przyszłości. Czy zdołają - wspólnie lub każde z osobna - rozpocząć życie od nowa? Gdybym nie przeczytał Wdowy Couderc, nie mógłbym napisać Obcego.Albert Camus
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
