Nate, najmłodszy z rodu McKinleyów, nie podążył utartą przez ojca ścieżką, ale wybrał dla siebie zupełnie inną drogę. Osiągnął sukces i zdobył pozycję na rynku jako właściciel firmy ochroniarskiej. Keira Fitzpatrick to rozpieszczona córka senatora i celebrytka. Nate nie wspominał najlepiej spotkań z nią podczas przyjęć, które obsługiwała jego firma. Dlatego postanowił za wszelką cenę trzymać się od niej z daleka. Niestety Rita, sekretarka jego brata, ma inne plany. Podczas jednego z bankietów mężczyzna zostaje wmanewrowany w taniec z Keirą. Ku swojemu zaskoczeniu chwila, w której trzymał ją w ramionach, zmienia wszystko. Kiedy więc ojciec dziewczyny prosi go o pomoc w uratowaniu córki, Nate nie waha się ani sekundy. Mężczyzna nie ma pojęcia, w jakie tarapaty się pakuje. Książka zawiera treści nieodpowiednie dla osób poniżej osiemnastego roku życia. Opis pochodzi od Wydawcy.
Siedemnastoletnia Lullaby Daniels od trzech lat mieszka w Seattle z matką, gdyby jednak to do niej należała decyzja, od razu przeniosłaby się do ojca. Właśnie zbliżają się wakacje i w końcu dziewczyna zyska możliwość, by spędzić czas z ukochanym rodzicem. W małym miasteczku Bullhead City, gdzie mieszka jej tata, już pierwszego wieczoru Lu poznaje Cole'a Mayersa. Chłopak jest synem najlepszego przyjaciela jej ojca. Na początku między nastolatkami nie pojawia się nić porozumienia - Cole jest skryty i niechętny do rozmów, a na co dzień trzyma się na uboczu. Lullaby jednak pragnie go poznać i wkrótce zaczynają spędzać ze sobą więcej czasu. Dziewczyna uśmiecha się, gdy go widzi, a on łapie się na tym, że myśli o niej zdecydowanie częściej, niż powinien. Kiedy Lu się dowiaduje, że Cole nienawidzi wschodów słońca, proponuje mu układ. Jeśli chłopak kiedykolwiek się zakocha, zostaną nad jeziorem do samego rana. Książka zawiera treści nieodpowiednie dla osób poniżej szesnastego roku życia. Opis pochodzi od Wydawcy.
Stefan Dalca jest irytująco przystojny i okropnie uparty. Powinniśmy się wzajemnie nie znosić, ale on najwyraźniej tego nie rozumie, bo już od wielu lat próbuje zaprosić mnie na randkę. Zawsze mu odmawiałam. Aż do dzisiaj. Tym razem Stefan może zapewnić mi coś, czego desperacko potrzebuję. Zostaje moim wybawcą, a ja jego nagrodą. Uzgadniamy warunki dotyczące trzech randek: żadnego dotykania, mówienia o nas komukolwiek i najważniejsze - żadnych uczuć. Mimo ustaleń z każdą intymną rozmową, każdym ukradkowym spojrzeniem, napięcie między nami rośnie Sposób, w jaki na mnie patrzy, coraz bardziej mnie ekscytuje, a kiedy w końcu ten mężczyzna mnie dotyka - oboje płoniemy. Stefan sprawia, że czuję się tak, jak nigdy wcześniej. Wielbi każde moje słowo równie mocno jak moje ciało. Rozśmiesza mnie, wywołuje rumieńce na mojej twarzy, nazywa mnie kotkiem. Nie jest tak zły, jak się o nim mówi. I nagle zaczynam go potrzebować, lecz wiem, że najbliżsi nigdy nie zgodziliby się na nasz związek i nigdy by go nie zrozumieli. Całkowite oddanie się Stefanowi to istne igranie z ogniem, jego płomień jednak mnie nie spala. Książkazawieratreścinieodpowiedniedlaosóbponiżej osiemnastego roku życia. Opis pochodzi od Wydawcy.
Eden St. Claire jest profesjonalną dominą. To ona ustala reguły, a klienci muszą się podporządkować. I po to właśnie do niej przychodzą. Tak naprawdę jednak jej nie znają.
Wchodząc w rolę uwielbianej w Salacious Players Club Madame Kink, kobieta zakłada maskę i taki układ odpowiada wszystkim. Eden ma bowiem sekret, którego pilnie strzeże. Właściwie ma ich wiele, a większość skrywa się w jej bolesnej przeszłości.
Kiedy na jej drodze pojawia się uległy i bardzo przystojny Clay Bradley, Eden – ku własnemu zaskoczeniu – pozwala mu się do siebie zbliżyć bardziej niż innym. Lecz na przekór podszeptom serca i nauczona wcześniejszymi doświadczeniami, postanawia odepchnąć także i jego.
Pewnego dnia spotykają się ponownie, ale tym razem Clay nie pojawia się już sam. Przyprowadza ze sobą Jade Penner. To zdecydowanie intryguje Eden. A jeszcze bardziej kusi ją prośba kobiety, aby nauczyła ją roli dominy.
Książka zawiera treści nieodpowiednie dla osób poniżej osiemnastego roku życia.
Opis pochodzi od Wydawcy.
Kontynuacja historii Rosalie i Williama z powieści Princesa. Dzień, od którego wszystko się zaczęło.
Po wypadku samochodowym, wskutek którego Rosalie Singh straciła pamięć, życie dziewczyny wywróciło się do góry nogami. Ponownie zamieszkała z rodzicami, próbując sobie przypomnieć przeszłość.
William jest teraz dla niej kimś zupełnie obcym, tymczasem w jej pobliżu pojawia się inny mężczyzna. Paul Johnson to stary przyjaciel i kiedyś nie pozostawał Rosalie obojętny. Dziewczyna ma kompletny mętlik w głowie, bo nie wie komu może zaufać.
Zaczynają ją zalewać nowe informacje. Rodzice i przyjaciele opowiadają jej o rzeczach, które być może nie są prawdziwe. Skąd jednak Rosalie może to wiedzieć?
Dziewczyna zostanie zmuszona zdecydować, komu naprawdę może wierzyć i czy powinna słuchać głosu swojego serca?
Książka zawiera treści nieodpowiednie dla osób poniżej szesnastego roku życia. Opis pochodzi od Wydawcy.
Przyjaźnili się od najmłodszych lat. Wszystkie problemy i troski wyrzucali wysoko w górę na huśtawce tuż nad rzeką. Nie wyobrażali sobie, żeby cokolwiek miało się zmienić. Obiecali sobie, że będą dla siebie już na zawsze.
Jedna noc zmienia wszystko. Przez jedną złą decyzję Kay Russel i Maddox McCrae tracą ze sobą kontakt na kilka lat. W tym czasie on spełnia największe marzenie – rozpoczyna karierę zawodowego hokeisty i dołącza do drużyny Nafciarzy. Niestety kontuzja stawia jego przyszłość pod znakiem zapytania.
Kay wraca do Edmonton i rozpoczyna studia na kierunku fizjoterapii. Przypadkowe spotkanie z bratem Maddoxa sprawia, że drogi tych dwojga znów się krzyżują, a dziewczyna proponuje Maddowi pomoc.
Wciąż jednak pozostaje między nimi wiele nierozwiązanych spraw i kilka nieodkrytych tajemnic.
Książka zawiera treści nieodpowiednie dla osób poniżej osiemnastego roku życia. Opis pochodzi od Wydawcy.
Joey Lynch jest na krawędzi. Stracił ją. Była jedyną osobą, której mógł zaufać. To ją pokochał i to dla niej chciał się zmienić. Ale musiał pozwolić jej odejść, bo na nią nie zasługiwał. Potrafił tylko niszczyć. Aoife Molloy jednak walczy. Joey już nie należy do niej, ale serce dziewczyny zdecydowało i ona nigdy się nie podda. Będzie dawała szansę temu niepokornemu, nieprzewidywalnemu i brnącemu do autodestrukcji chłopakowi. Zamierza dawać mu szansę, nawet kiedy obok niej znajdzie się ktoś inny. Nawet jeśli Joey i tak nie będzie ponownie należał do niej. Aoife nie odwróci się do niego plecami. Nie potrafi. Książka zawiera treści nieodpowiednie dla osób poniżej osiemnastego roku życia. Opis pochodzi od Wydawcy.
Trzecia część serii "Kings of Darkness". Historia Eliasa Brindleya - przyjaciela Astona Richmonda, bohatera powieści Secrets of Darkness oraz Tears of Darkness. Kiedy późnym wieczorem w uniwersyteckiej bibliotece Rosalie Amore spotyka Eliasa Brindleya, w pierwszej chwili bierze go za bezdomnego. Chłopak śpi przy jednym ze stołów i sprawia wrażenie osoby potrzebującej pomocy. Dziewczyna jednak rozpoznaje w nim kogoś, kogo widziała na zdjęciach z mediów społecznościowych, a wkrótce dowiaduje się od niego, że studiują nie tylko na tej samej uczelni, ale również ten sam kierunek. Tak naprawdę tę dwójkę łączy wiele. Elias czuje się zagubiony i nie radzi sobie zbyt dobrze na medycynie, natomiast Rosalie od zawsze walczy z nieśmiałością, która utrudnia jej poznawanie nowych znajomych. Postanawiają pomóc sobie w walce z własnymi słabościami i nawiązuje się między nimi nić przyjaźni. Będą robić wszystko, żeby nie dopuścić do siebie myśli, że to coś więcej. Książka zawiera treści nieodpowiednie dla osób poniżej osiemnastego roku życia. Opis pochodzi od Wydawcy.
Wren Collins i Bram Larsen mieli szansę zbudować trwały związek, ale ich historia się skończyła, zanim zdążyła się rozpocząć. Po burzliwym rozstaniu mężczyzna złożył obietnicę, że wróci do Wren. Nigdy jej nie dotrzymał. Każde z nich miało swoje powody, by utrzymywać tę bolesną ciszę. Każde z nich poszło swoją ścieżką. Bram Larsen jednak nigdy nie zapomniał o Wren. Po uporaniu się z demonami przeszłości ma tylko jeden cel - odnaleźć kobietę, która rozpaliła jego skostniałe serce. Problem w tym, że zdeterminowany pisarz nie przewidział jednego: ona nie jest już tą samą osobą, którą pożegnał na Alasce. Jej życie mocno się skomplikowało, a odkrycie powodu tych zawirowań całkowicie odmieni także jego los. Książka zawiera treści nieodpowiednie dla osób poniżej osiemnastego roku życia. Opis pochodzi od Wydawcy.
Dzieło francuskiego historyka już w momencie publikacji wzbudziło duże emocje. Autor opisał epopeję lewantyńskich wypraw krzyżowych, traktując je jako przedsięwzięcie "francuskie" oraz przedstawiając państwa krzyżowe w Palestynie i Syrii jako zamorskie, kolonialne enklawy średniowiecznej Francji. Dla Grousseta Królestwo Jerozolimy było dwunastowieczną Francją w miniaturze, Hrabstwo Trypolisu - Prowansją w Libanie, a Księstwo Antiochii to syryjskie państwo francuskich Normanów. Nie ulega wątpliwości, że Grousset postrzegał dzieje krucjat przez pryzmat cywilizacyjnej roli Francji, co wzbudzało i ciągle wzbudza dość surowe sądy historyków zajmujących się zagadnieniem średniowiecznych wypraw krzyżowych. Co interesujące, są to opinie wypowiadane głównie przez historyków anglosaskich () bądź niemieckich (). Jaka jest więc praca Ren Grousseta? Przede wszystkim jest to dzieło oparte na znakomitej znajomości źródeł z epoki. Autor swobodnie posługuje się kronikami zachodnimi, łacińskimi i starofrancuskimi, ale także dziełami kronikarzy arabskich, które obszernie cytuje i analizuje. Należy też dodać, że Grousset był wybitnym orientalistą, świetnym znawcą muzułmańskiego Wschodu, co dawało mu niezbędną wiedzę o historii i geografii Orientu. Większość dokonanych przez niego ustaleń obowiązuje do dzisiaj, a przyjęta przez niego trzytomowa formuła Historii wypraw krzyżowych została powtórzona np. przez Stevena Runcimana, obficie zresztą czerpiącego z dzieła swojego francuskiego kolegi. Jeżeli przychylamy się do opinii, że Ren Grousset pisze swoje dzieło z pozycji francuskiego "kolonialisty", to trzeba zauważyć, że potrafi też być surowy w ocenie postępowania "francuskich" krzyżowców. Karol Polejowski Z przedmowy do wydania polskiego
Niedługo po bardzo silnym ostrzale Flaku nad celem i zrzucie bomb, po raz pierwszy zauważyłem samotnego żółtonosego sukinsyna, który będąc na "godzinie 12" dał nam fantastyczny pokaz kunsztu pilotażu i lotniczej akrobacji, z korzyścią dla wszystkich lotników 40. CW. Ten arcymistrz pokazał nam wszystko - ósemki, zwroty przez skrzydło o 180, korkociąg - wszystkie te cudowne rzeczy, które naprawdę lubią piloci. Mógł to być Kommodore "Pips" Priller, "Wutz" Galland, Karl Borris lub którykolwiek z ich asów. Albo pozostałe myśliwce się spóźniały, albo niemieccy kontrolerzy na ziemi nie mogli zgadnąć jak głęboko zmierzamy, gdy ich idealnym planem było uderzenie na nas nad IP i tuż za nim, żeby utrudnić nam bombardowanie. Ale nie było wątpliwości co do tego, że będzie to dla nas trudny "taniec". Mój współlokator-bombardier, Jim Miller, który właśnie wykonywał swój pierwszy lot, skończył podstawowe szkolenie pilotażowe i był zachwycony pokazem Niemca, ale ja przyglądałem się tym powietrznym towarzyszom harcownika, którzy podciągnęli w lewo, zajmując pozycje do drugiego aktu. Po takiej solówce wszyscy wiedzieli, co będzie dalej. W końcu sukinsyn wyrównał lot na "godzinie 12" ze swoim skrzydłowym lecącym bardzo blisko z tyłu, po czym po wykonaniu beczki otworzył ogień do prowadzącego grupę, a jego samolot błyskał jak choinka. Pociski smugowe wyglądały niewiarygodnie. Każda półcalówka z naszego skrzydła, która mogła trafić w te dwa cele, wystrzeliwała pociski jak w ogromnym czerwonym stożku, ale wydawało się to w żaden sposób nie odstrasza ich ani na jotę. Chociaż wszyscy wiedzieli, co się dzieje, ktoś zapiszczał przez interkom: "Myśliwce na 12-tej na naszym poziomie!" Jim Miller trzymał dłonie na swoich podwójnych półcalówkach od dłuższego czasu i obserwował uważnie co się dzieje. Szybko odpowiedział "Roger!". Nie miałem pod ręką żadnego kaemu, więc bezmyślnie postanowiłem oglądać cały ten spektakl zza pleksiglasowego nosa. W tym czasie całe niebo było rozświetlone przelatującymi obok pociskami. Teraz nawet nasz pilot Joe Chely się zdenerwował i krzyczał: "Zdejmij tego sukinsyna, Miller!". Serce podchodziło mi do gardła, gdy rzuciłem się na podłogę, krzycząc: "Rozwal go! Rozwal go Jim!". Te dwa Fw 190 praktycznie przeleciały przez nasze dywizjony mijając nas o metry i jak ostrza noży ze świstem pomknęły w dół. Nie potrafię powiedzieć dokładnie, o ile metrów nas minęły, bo w tym czasie miałem zamknięte oczy i leżałem płasko na pokładzie samolotu. To było dla mnie zbyt brutalne, aby na to patrzeć. Wierzcie lub nie, ale nasz bombardier Walter Miller nie oddał ani jednego strzału! Opis pochodzi od Wydawcy
Używając przejrzystego i przyjemnego w odbiorze języka, Charles Oman opisuje wzrost i upadek Cesarstwa Bizantyjskiego. Zaczyna od założenia jego przyszłej stolicy przez greckich kolonistów, opisuje założenie Konstantynopola i wyniesienie go do rangi równorzędnej Rzymowi, następnie przedstawia jak Cesarstwo rosło i dojrzewało przez stulecia, osiągając szczyt w VI wieku za panowania Justyniana i jego lojalnego wodza Belizariusza. W procesie budowania imperium Bizancjum walczyło z Gotami, plemionami germańskimi, Persami, Longobardami i ostatecznie z armiami islamskimi Bliskiego Wschodu. Cesarstwo pozostało buforem przed ekspansją muzułmańską, a gdy jego pozostałości i miasto Konstantynopol zostały ostatecznie zdobyte przez Osmanów w XV wieku, państwa europejskie musiały same opierać się dalszym najazdom. Prezentując historię imperium od skromnych początków, przez jego dominację i ostateczny upadek, wybitny historyk Charles Oman łączy swój wciągający styl narracji z nienaganną znajomością materiału źródłowego. Cesarstwo bizantyjskie jest wzorem zwięzłej pracy popularnonaukowej. Opis pochodzi od Wydawcy
Witold Koszela to znany od wielu lat pisarz historyczny, który urodził się i mieszka w Rzeszowie. Jest autorem wielu opracowań marynistycznych, w których skupia uwagę zarówno na historii powstania i służby okrętów, jak też ich budowie. Od dawna słynie z zamieszczanych w swoich książkach szczegółowo opracowanych ilustracji ukazujących sylwetki opisywanych okrętów i zmiany, jakie na nich zachodziły. Spośród jego ważniejszych publikacji można wymienić Polskie statki pasażerskie, Niszczyciele Polskiej Marynarki Wojennej, Krążowniki Polskiej Marynarki Wojennej, Pancerniki III Rzeszy, Krążowniki III Rzeszy, Okręty floty polskiej (t. 1-2), Biało-czerwona flota współczesne okręty Polskiej Marynarki Wojennej (t. 1-2), Architektura okrętu transatlantyk m/s Batory, Zapomniana flota. Okręty Austro-Węgier w I wojnie światowej i Pancerniki Mussoliniego. Jego publikacje coraz częściej pojawiają się za granicą, czego dowodzą takie tytuły jak Battleships of the III Reich (vol. 1-2) The King George V class battleships oraz Battleships Rodney & Nelson. Ciekawym uzupełnieniem jego dorobku jest szereg monografii rysunkowych obrazujących sylwetki słynnych okrętów wojennych oraz dziesiątki artykułów publikowanych w literaturze fachowej i nie tylko. Pancerniki Stalina to opracowanie, w którym znajdziemy zebrane w jednym miejscu historie sowieckich pancerników pełniących służbę za rządów jednego z najbardziej okrutnych i brutalnych dyktatorów XX wieku. Działalność tych okrętów, ich konstrukcja, wygląd oraz uzbrojenie nie doczekały się w Polsce tak licznych opracowań jak ich odpowiedniki z innych flot. Choć sowieckich pancerników było niewiele, w latach II wojny światowej odegrały ważną rolę, broniąc przed niemieckimi wojskami najważniejszych miast i zadając nim wiele dotkliwych ciosów. Autor w charakterystyczny dla siebie sposób opisuje ich dzieje w kolejności, w jakiej wchodziły do służby. Sporo miejsca poświęca ich budowie, podkreśla różnice między nimi oraz relacjonuje historię służby, starając się przy tym nie zapomnieć o polityce, ciekawostkach i ludziach mających bezpośredni wpływ na losy okrętów. Doskonałym uzupełnieniem tekstu są dziesiątki fotografii, pochodzących w głównej mierze z prywatnych zbiorów osób wspierających autora, a także rysunki przedstawiające sylwetki wszystkich opisywanych pancerników, w tym także tych projektowanych i nigdy nie zbudowanych.
Pierwszy tom taktycznej i operacyjnej historii dywizji niemieckiego IV Korpusu Pancernego SS oraz jego dowódcy.
W czasie II wojny światowej Waffen-SS – wojskowa struktura SS, budzącej grozę służby bezpieczeństwa III Rzeszy – rozrosło się z czterech pułków i 20 tys. Żołnierzy w roku 1939 do 38 dywizji w chwili zakończenia wojny, a do czasu klęski Niemiec w maju 1945 osiągnęło ostateczną liczebność ponad 900 tysięcy ludzi.
Historie pierwszych trzech korpusów SS są dobrze znane – działania I, II i III (Germańskiego) Korpusu Pancernego SS oraz podległych im dywizji zostały starannie udokumentowane i nagłośnione. W panteonie tym pomija się inny korpus SS, który nigdy nie walczył na Zachodzie ani w Berlinie, ale w ostatnim roku wojny uczestniczył w wielu kluczowych bitwach frontu wschodniego – IV Korpus Pancerny SS. Po raz pierwszy rzucony do boju na początkowym etapie obrony Warszawy pod koniec lipca 1944 r., korpus ten, złożony z 3. i 5. Dywizji Pancernej SS (czyli „Totenkopf” i „Wiking”), zrodził się w walce i spędził w walkach ostatnie 10 miesięcy wojny, odgrywając istotną rolę w bitwach o Warszawę, próbie odsieczy Budapesztu, operacji „Wiosenne Przebudzenie”, obronie Wiednia oraz odwrocie do Austrii, gdzie w końcu poddał się w maju 1945 r. wojskom amerykańskim.
Choć może nie tak sławny jak trzy pozostałe, IV Korpus Pancerny SS pod dowództwem Herberta Otto Gillego słynął z wytrwałości, wysokiego poziomu morale, a przede wszystkim z zabójczej skuteczności – czy prowadził bezwzględny kontratak, czy uporczywą obronę wobec nie dającej nadziei przewagi liczebnej przeciwnika. Korpus Gillego, często uwikłany w gorące dyskusje z bezpośrednimi przełożonymi z Wehrmachtu w kwestii jakoby nieprzemyślanego prowadzenia działań, aż do końca pozostał jednym z najsolidniejszych i najgroźniejszych związków taktycznych III Rzeszy.
W historii wojskowości wojna rosyjsko-japońska lat 1904-1905 zajmuje miejsce szczególne, zarówno ze względów politycznych, jak i militarnych. Politycznych, gdyż była pierwszym w tej epoce zwycięskim starciem państwa azjatyckiego z mocarstwem europejskim, i to starciem, którego przyczyną nie była obrona własnej suwerenności, lecz ekspansja i walka o nowe strefy wpływów. Ze względów militarnych, ponieważ stanowiła swego rodzaju „wstęp” do wojny światowej, angażując bardzo znaczne siły z obu stron i prowadząc do rozwinięcia działań z rzadko dotąd spotykanym rozmachem.
Militarne aspekty wojny rosyjsko-japońskiej mają szczególne znaczenie w dziedzinie wojen morskich, dla których stanowi ona moment przełomowy, wyznaczając końcową cezurę okresu zwanego popularnie „okresem pary i żelaza”. Zaraz po jej zakończeniu doszło bowiem w budownictwie okrętowym do prawdziwej rewolucji, której skutkiem było powstanie zupełnie nowych klas okrętów i rozwiązań technicznych. Doświadczenia w niej zdobyte wykazały m.in. słuszność koncepcji budowy pancernika nowej generacji, wyposażonego w jednolitą artylerię głównego kalibru (tzw. all-big-gun battleship). Różnice jakościowe pomiędzy tymi nowymi pancernikami (od nazwy brytyjskiego pierwowzoru potocznie nazywanych „drednotami”) a starymi okazały się na tyle duże, że te drugie szybko przestały się liczyć jako pełnowartościowe okręty bojowe.
Chociaż najwięcej miejsca autor w swej bogato ilustrowanej (ponad 650 zdjęć i ponad 40 map) pracy poświęcił operacjom morskim, jednak tam, gdzie było to niezbędne, starał się je przedstawić na tle prowadzonych równolegle działań lądowych. Obszernie omówił również genezę wojny, jej następstwa oraz aspekt ekonomiczny, dużo miejsca poświęcając opisowi ówczesnych klas okrętów i morskiej sztuce wojennej walczących stron. Istotną rolę pełnią w książce załączniki, szczególnie zaś szczegółowy wykaz flot państw biorących udział w opisywanym konflikcie.
Epicka opowieść, która nie ma sobie równych w historii XX wieku – płacąc szokującą cenę, wojska Stanów Zjednoczonych oraz ich sojuszników zadały klęskę Hitlerowi i wyzwoliły Europę. W pierwszych dwóch tomach bestsellerowej „Trylogii Wyzwolenia” Rick Atkinson opisał walki stoczone przez Sprzymierzonych w Afryce Północnej i we Włoszech, gdzie zbliżyli się oni do ostatecznego zwycięstwa. W niniejszej książce przedstawia wydarzenia jeszcze bardziej dramatyczne od poprzednich: tytaniczne starcia o Europę Zachodnią.
Dzień D stanowił początek ostatniej kampanii wojny w Europie, a stworzony przez Atkinsona pasjonujący opis tego śmiałego przedsięwzięcia nadaje tempo mistrzowskiej narracji w dalszej części książki. Liczne historyczne wydarzenia, takie jak brutalne walki w Normandii, wyzwolenie Paryża, katastrofa Operacji Market Garden, straszliwa bitwa w Ardenach i ostateczne uderzenie w serce Trzeciej Rzeszy, zostały ożywione dzięki bogactwu nowych źródeł i barwnemu przedstawieniu głównych bohaterów. Pisząc Działa o zmierzchu, chwytający za serce bestseller New York Timesa i ostatni tom monumentalnej trylogii, Atkinson stworzył niepowtarzalną kronikę kampanii, która wyrwała cały kontynent z więzów niewoli i pozwoliła Zachodowi zachować wolność.
Najlepsza książka roku według New York Times, The Wall Street Journal, The Washington Post i Chicago Tribune
Historia odnotowuje niewiele bardziej dramatycznych wydarzeń niż starcia białych z Indianami na zachód od Missisipi w XIX stuleciu, zwłaszcza w okresie rozpoczętym sławną „gorączką złota” w Kalifornii w 1849 roku, a zakończonym tragedią nad Wounded Knee w 1890. Teatr działań wojennych był ogromny i niezwykle zróżnicowany – walki toczyły się na obszarach od Minnesoty do wybrzeży Oceanu Spokojnego i od Kanady po granice Meksyku. Największe ich nasilenie miało miejsce w latach 60. i 70. Okres ten naznaczyły także próby pokojowego rozwiązania narastających konfliktów za pomocą traktatów. Biali uznali, że da się przekonać Indian, by pogodzili się z nieuchronnym, oddali większość swojej ziemi i pozwolili zamknąć się w wyznaczonych im rezerwatach pod kontrolą rządu i na jego utrzymaniu. Jednak wiele plemion nie było przygotowanych do zmiany tradycyjnego trybu życia i odmawiało przejścia do rezerwatów. Starano się je wobec tego zmusić do uległości siłą, co skutkowało wysyłaniem przeciwko nim wojska i nakręcało spiralę konfliktu.
Jak niszczycielskie wirusy, pandemie i inne katastrofy naturalne przetoczyły się przez rozległe Cesarstwo Rzymskie i pomogły obalić jedną z najpotężniejszych cywilizacji starożytnego świata
Oto monumentalna opowieść o jednym z najważniejszych rozdziałów historii ludzkości: upadku Cesarstwa Rzymskiego. Los Rzymu to pierwsza książka, która analizuje katastrofalną rolę, jaką zmiany klimatyczne i choroby zakaźne odegrały w procesie upadku jego potęgi, i przedstawia zwycięstwo natury nad ludzkimi ambicjami.
Łącząc wielką historyczną narrację z najnowszymi danymi naukowymi dotyczącymi klimatu i odkryciami genetycznymi, Kyle Harper pokazuje, że o losie Rzymu zadecydowali nie tylko cesarze, żołnierze i barbarzyńcy, ale także erupcje wulkanów, cykle słoneczne, niestabilność klimatu oraz niszczycielskie wirusy i bakterie. Zabiera czytelników w podróż od szczytowego momentu w dziejach Rzymu, w II wieku, kiedy imperium wydawało się niezwyciężonym supermocarstwem, do jego rozpadu w VII wieku, kiedy Rzym był politycznie podzielony i wyczerpany materialnie. Harper opisuje, jak Rzymianie bronili się przed ogromnym naporem przyrody, dopóki oblężone imperium nie było już w stanie wytrzymać połączonych wyzwań „małej epoki lodowcowej” i nawracających epidemii dżumy.
Los Rzymu, przejmująca refleksja na temat relacji ludzkości ze środowiskiem, zawiera obszerny opis tego, jak jedna z największych cywilizacji w historii ostatecznie po długiej walce uległa przemocy natury. Przykład Rzymu przypomina, że świat, w którym żyjemy, kształtują zmiany klimatyczne i ewolucja drobnoustrojów – i mogą to zrobić w sposób zaskakujący i naprawdę intensywny.
Od zarania dziejów jednym z czynników decydujących o przebiegu i wynikach zbrojnych zmagań była należyta orientacja stron walczących w położeniu swoim i przeciwnika. Posiadanie informacji na ten temat mogło w istotny sposób wpływać na podejmowanie właściwych decyzji przez dowódców, jak też na postawy ich podwładnych podczas orężnych zmagań. Zgodne ze stanem faktycznym ścisłe wiadomości o siłach własnych i nieprzyjaciela pozwalały przygotować optymalne plany działania i pomyślnie je realizować. Z kolei brak wystarczającej wiedzy w tym zakresie lub dysponowanie nieprawdziwymi informacjami niejednokrotnie prowadził do podejmowania błędnych decyzji i pociągał za sobą dotkliwe konsekwencje w postaci militarnych porażek.Świadomość potrzeby posiadania takich danych przez dowódców armii przed rozpoczęciem działań zbrojnych i w trakcie ich trwania legła u podstaw organizowania wyspecjalizowanych służb wywiadowczych i rozpoznawczych, a także tworzenia mechanizmów sprawnego pozyskiwania tego rodzaju wiedzy. Jednocześnie doceniono potrzebę chronienia ważnych informacji odnoszących się do stanu własnych wojsk i planów działania, co więcej w wielu wypadkach posługiwano się dezinformacją, mającą na celu zmylenie nieprzyjaciela, dostarczając mu nieprawdziwych wiadomości na ten temat.Odrębnym zagadnieniem jest rola informacji dotyczących spraw wojennych w życiu całych społeczeństw, także w środowiskach niebiorących bezpośredniego udziału w działaniach militarnych. Informacje z tego zakresu były pilnie oczekiwane i rozpowszechnianie wśród ogółu ludności zainteresowanej przebiegiem walk zbrojnych i ich następstwami, a zwłaszcza losami uczestników walk i wpływem ich wyników na byt państwowy czy narodowy. Efekty szerzących się wieści oddziaływały na postawy ludzi, inspirowały ich indywidualne i zbiorowe zachowania. Z niepokojem oczekiwano nowin z frontów i pól bitewnych, manifestacyjnie okazywano radość z odniesionych zwycięstw albo żałobę po klęskach, często ulegając nastrojom euforii lub paniki. Jednocześnie ograniczone możliwości uzyskiwania rzetelnej wiedzy o tego rodzaju wydarzeniach, spowodowane zarówno naturalnymi w warunkach wojennych zakłóceniami w społecznej komunikacji, jak i wynikające z odgórnych działań w tym zakresie (takich jak cenzura czy propaganda wojenna), sprzyjały szerzeniu się wiadomości zniekształcających prawdę, często mających postać stugębnej plotki.Tworzeniu, obiegowi i wykorzystywaniu informacji dotyczących wojen, sposobom i skutkom takich działań we wszystkich epokach, aż do czasów obecnych, poświęcono kolejny tom z cyklu Człowiek i wojna.
Na niniejszą książkę składają się zasadniczo wykłady o wojnach morskich, które autor odbywał w 1934/5 r. na Kursie Specjalizującym dla wykładowców historii wojskowej w szkołach wojskowych, zorganizowanym przez Wojskowe Biuro Historyczne Generalnego inspektoratu Sił Zbrojnych. Wykłady te składają się na treść książki, przeznaczonej przede wszystkim jako podręcznik dla czytelnika, który chce i ma zapoznać się z zagadnieniem morskim pod względem wojskowym. W wykładach chodziło o podkreślenie trzech rzeczy: po pierwsze, znaczenia morza, jako arterii komunikacyjnej, po drugie, wykorzystania tego morza pod osłoną marynarki wojennej i po trzecie, zilustrowania szeregiem systematycznych przykładów, w jaki sposób odbywało się stosowanie marynarki wojennej, aby wykorzystać morze w dziedzinie komunikacyjnej podczas wojny.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
