Publikacja Klaudiusza Kobieli pt. Śniadanie u Herodota jest relacją z rejsu żeglarskiego w Grecji wzbogaconą o liczne opisy wydarzeń historycznych, wiążących się z odwiedzanymi greckimi miejscowościami. Celem publikacji było przybliżenie ważnych historycznych wydarzeń szerokiemu kręgowi czytelników w przystępny i często humorystyczny sposób.Książka zawiera również wiele zdjęć, zarówno aktualnych, jak i archiwalnych w kontekście omawianych wydarzeń historycznych.
Człowiek składa się z dwóch wymiarów: zmysłowego i duchowego. Część zmysłowa jest niejako zewnętrzna, w porównaniu z częścią duchową. Nasze zmysły są jak okna, poprzez które stykamy się ze światem zmysłowym: z ludźmi, rzeczami, sytuacjami, zdarzeniami... Zmysłowość jest wartościowa i dobra, jeżeli korzystamy z niej w sposób właściwy i wolny. Może stać się pułapką, jeżeli przesłoni inne wartości, szczególnie duchowe. Zmysły, ciało nie są zagrożeniem, od którego trzeba uciekać, ale środkiem do dotykania najgłębszych warstw naszego "ja". To, co odbieramy fizycznymi zmysłami jest tymczasowe, to czego nie widzimy ludzkimi oczami, pochodzi z duchowej rzeczywistości i jest wieczne, wszak nie obfitość wiedzy, ale wewnętrzne odczuwanie i smakowanie rzeczy, zadawala i nasyca duszę.
Filozofia to myśli, które dotykają spraw ludzkich. Spraw, które dotyczyły, dotyczą i będą dotyczyć każdego człowieka niezależnie od czasów i miejsca, w którym żyje. W potocznym rozumieniu filozofia jest nauką trudną, raczej dla wybrańców i dyskutowaną w murach akademickich. Skąd takie podejście i dlaczego jest nieprawdziwe? Filozofia nie musi być niezrozumiała, nieżyciowa i nieprzystępna. Autorka udowadnia, że to nie jest zbiór abstrakcyjnych, oderwanych od rzeczywistości myśli. Wręcz przeciwnie. Filozofia, zwłaszcza praktyczna to myśli, które dotykają spraw ludzkich. Spraw, które dotyczyły, dotyczą i będą dotyczyć każdego człowieka niezależnie od czasów i miejsca, w którym żyje. Nawet myśli filozofów żyjących tysiące lat temu można z powodzeniem zaaplikować do naszej codzienności. W jaki sposób korzystać z wiedzy filozofów dziś? Jak ją stosować w życiu codziennym? Którymi z filozofów możemy się inspirować? Autorka przytacza filozofie życia np. Platona, Arystotelesa, Seneki, Marka Aureliusza, Kanta, Wittgensteina, Sartre’a czy Arendt pokazuje jak możemy dziś czerpać z ich wiedzy i mądrości. Z ich pomocą omówione zostaną najważniejsze zagadnienia takie jak: sens życia, szczęście, niedostatek, status człowieka, śmierć. W książce znaleźć można wiele przykładów z literatury, filmu czy popkultury, które są odzwierciedleniem znanych koncepcji filozoficznych. Autorka interpretuje je i przedstawia w formie eksperymentów myślowych. Przekonamy się, że filozofia towarzyszy nam na co dzień, ale nie zawsze jesteśmy tego świadomi. Rady filozofów niezależnie z jakich czasów pochodzące są zdumiewająco aktualne. Uniwersalność jest jedną z cech charakterystycznych filozofii, cech, która wyróżnia filozofię na tle innych dziedzin. Filozofia jest wyjątkowa. Paulina Felicja Seidler Doktor filozofii i absolwentka Uniwersytetu Warszawskiego. Wykładowczyni i popularyzatorka filozofii. Wykłada na Uniwersytecie Warszawskim, Państwowej Akademii Nauk oraz Uniwersytecie Otwartym Uniwersytetu Warszawskiego. Członkini Polskiego Towarzystwa Logiki i Filozofii Nauki. Interesuje się stoicyzmem, filozofią nauki i przyrody, ontologią i literaturą. Filozofia okazała się nie tylko moją pasją, ale także sposobem życia. Pomagała w trudnych chwilach, uczyła dyscypliny samodzielnego myślenia i pokazała jak dobrze żyć. Chwil samotności szuka na spacerze z psem (najchętniej w okolicznościach dzikiej przyrody), z dobrą książką lub przy kubku zielonej herbaty, żeby pomyśleć, usłyszeć siebie i odpocząć. Ceni sobie bliskich i przyjaciół i czas dla siebie przeplata z czasem spędzanym wśród nich.?Zgadza się z Epikurem, który twierdził, że pracę z pasji jest jednym ze sposobów na szczęście. Autorka książki Po prostu spokój. Jak dobrze żyć po stoicku.
Księga V Periphyseonu podejmuje kluczową kwestię powrotu całej rzeczywistości stworzonej do jej źródła, który to powrót ma się dokonać w człowieku i przez niego, i to zarówno na planie ontologicznym, jak i świadomościowym. W tym powrocie Jan Szkot Eriugena wyróżnia dwa zasadnicze typy: powrót powszechny i wybranych, a prezentacja tych dwóch typów powrotu przeprowadzana jest w kontekście alegorycznej egzegezy biblijnej, której mistrzowskie przykłady znajdują się wprawdzie w całym dziele, ale osiągają szczyt wyrafinowania w ostatniej księdze.W ten sposób księga V stanowi konieczne dopełnienie i wypełnienie oryginalnej Szkotowej wizji rzeczywistości, którą Gilson określił mianem epopei metafizycznej.Księgi Periphyseonu w polskim przekładzie ukazywały się: księga I w 2009 r., księga II w 2010 r., księga III w 2011 r., księga IV w 2012 r. Patronat medialny: PTFT
Oto Polska po zmianie prawa aborcyjnego z 2020 roku. Piekło matek, córek, żon, narzeczonych, dziewczyn i przyjaciółek. Chcieli ze mnie zrobić taki żywy inkubator podsumowuje jedna z bohaterek książki, a inna dodaje: Aborcja nie jest żadnym złotym środkiem, ale dziś nie ma ani wyboru, ani systemu. Daria Górka krok po kroku przeprowadza czytelnika przez osobiste dramaty rodzin, które dowiedziały się o nieuleczalnych wadach płodu. Demaskuje brak systemowego wsparcia i pomocy psychologicznej. Pokazuje hipokryzję rządzących i Kościoła.To nie jest wyłącznie rzeczywistość tysiąca kobiet rocznie, które do tej pory legalnie przerywały ciążę ze względu na ciężkie wady płodu, a po wyroku Trybunału Konstytucyjnego nie mogą tego robić. To rzeczywistość nas wszystkich. Rzeczywistość, którą kształtuje język, narracja, opowieść nie tylko o aborcji, lecz także o wartościach, w które wierzymy, o Polsce, jakiej pragniemy.Daria Górka dziennikarka, reporterka i prezenterka telewizyjna. Autorka głośnych reportaży i książki Aż do śmierci. Stworzyła cykl Za zamkniętymi drzwiami opowiadający o różnych formach przemocy. Laureatka złotej nagrody na World Media Festiwal Hamburg 2022 i nagrody im. Dariusza Kmiecika. Absolwentka dziennikarstwa i dokumentalistyki Uniwersytetu Warszawskiego. Od 2013 roku związana ze stacją TVN. Mama trzyletniej Amelii.
Jak się zostaje wybitnym artystą? Ta książka to portret zbiorowy nowych klasyków współczesnych sztuk wizualnych ikon polskiej sztuki lat 90. i 2000. Powstał na podstawie wielogodzinnych opowieści autobiograficznych takich postaci, jak Zbigniew Libera, Katarzyna Kozyra czy Wilhelm Sasnal. Autor szuka nowych sposobów na opowiadanie o społecznych, kulturowych i ekonomicznych uwikłaniach pracy artystycznej. Proponuje też zestaw pojęć przydatnych w analizie historii życia, światów społecznych i pracy konceptualnej związanej z produkcją kulturową. Podważa przy tym modernistyczne wyobrażenia o twórcy jako samotnym geniuszu. Wśród rozmówców odnajdziemy kilka przypadków spektakularnego społecznego awansu, dlatego w książce ważne miejsce ma problematyka klasowa oraz motyw wielowymiarowej biograficznej mobilności. Kluczowe rozdziały dotyczą poza-indywidualnych, poza-cielesnych, nie-ludzkich i materialnych pokładów kształtującej się artystycznej podmiotowości. * Talent i geniusz zwłaszcza dzisiaj w polu artystycznym wydają się rażąco niesocjologicznymi wyobrażeniami czymś w rodzaju chronicznego przejęzyczenia. Prawidłowości związane z reprodukcją społeczną skłaniają do tego, by właśnie w świecie sztuki widzieć instytucję niejako emblematyczną dla procesów akumulacji, transferu, dziedziczenia i konwersji kapitału kulturowego. Powinny one realizować się tu w sposób najbardziej bezwzględny i surowy. Tymczasem autor znajduje i poddaje analizie opowieści współczesnych artystów, których biografie nie potwierdzają zidentyfikowanych przez socjologów praw ruchliwości. Realizację ambitnego projektu zbadania współczesnego pola artystycznego umożliwiło autorowi kunsztowne opanowanie warsztatu oraz imponująca erudycja, dająca swobodę w sięganiu po koncepcje socjologiczne i filozoficzne. Autorowi udało się w przekonujący sposób pokazać, że w tym niejako wyjętym spod praw rządzących rzeczywistością świecie daje się zaobserwować fantazyjne, ale jednak wyraźne wzory i regularności. dr hab. Małgorzata Jacyno Autor podjął się analizy społeczności specyficznej, stawiającej wyzwania standardowemu badaniu socjologicznemu. Wynika to z usytuowania badacza w stosunku do badanych związanego z asymetrią pozycji władzy oraz nadprzeciętnej autorefleksyjności badanych. Warto docenić to, że autor pozwala czytelnikom obcować ze zgromadzonym materiałem wywiadów oraz wyciągać samodzielne wnioski. Takie odsłanianie tajemnic warsztatu badawczego jest bardzo cenne, pozwala bowiem na bieżąco śledzić, w jaki sposób badacz dokonał translacji pomiędzy terenem a tekstem. Widoczne są procesy wiedzotwórcze, jakie doprowadziły do powstania książki oraz kontrowersje, w jakie praca może być uwikłana. Czytelnik i czytelniczka pracy otrzymują dzieło dojrzałe, stanowiące świadectwo uczciwej, rzetelnej i gruntownej pracy zarówno empirycznej, jak i teoretycznej. Autor wykazuje się bowiem nadprzeciętnym poziomem obeznania z literaturą przedmiotu, samoświadomością metodologiczną oraz opanowaniem warsztatu pisarskiego. Sądzę, że książka wpłynie na stan badań w socjologii jakościowej i zainspiruje innych do badań elitarnych podgrup społecznych. dr hab. Andrzej W. Nowak
Był sobie rojber. W gwarze poznańskiej tym słowem określa się nicponia, psotnika, urwisa. O nim jest ta książka. A dokładniej: o twórczości Roberta Walsera. Pisarza, którego jedni uwielbiają, inni lekceważą, a większość w ogóle nie zna. Czym są opowieści Walsera? Jedna z odpowiedzi: próbą uchwycenia wibrującego bezruchu chwili teraźniejszej, tej zarezerwowanej dla rzeczy małych. Rzeczy małe nie oślepiają, nie ogłuszają, nie przytłaczają. Są nieśmiałym zaproszeniem do gry, w której każdy wygrywa. Każdy jest wygranym: zabrzmiało jak banał? Trudno. Przywykliśmy do tego, że literatura „wysoka” najczęściej wysuwa oskarżenia pod adresem świata i ludzi. Uważamy, że jej głównym powołaniem jest demaskowanie zła, kłamstwa, zbrodni, niegodziwości; że musi się skupiać na „udrękach istnienia”; że powinna pokazywać przede wszystkim problemy, z jakimi się zmagamy. Tymczasem utwory Walsera chcą – nie popadając w naiwniactwo – budować zaufanie do świata. Takiego, jakim on jest. Nietzsche chciał wiedzy radosnej – ja wołam o radosne pisarstwo. I odnajduję je u Roberta Walsera. Łukasz Musiał
Kto w naszych czasach wciąż jeszcze ufa ideologiom, religiom, politykom czy wartościom moralnym przekazywanym przez pokolenia? Zdajemy sobie sprawę z tego, że ufność stawia nas często w roli osoby bezbronnej, naiwnej, łatwej do wykorzystania. Czy pojęcie zaufania nie zostało przez wieki wypaczone? Instytucje religijne i społeczne uczą nas, by szukać zaufania na zewnątrz? Osho zachęca nas do odkrycia ufności, z którą przychodzimy na świat. Nie ma potrzeby ufać innym ani skłaniać ich, by nam ufali. To źródło nieporozumień, rozczarowań i zdrad. Wierz w siebie, miej do siebie zaufanie, a zamiast bezbronności uzyskasz siłę, zamiast lęku - odwagę. Dojdziesz wtedy do swojej unikalnej, własnej prawdy.
Monografia zatytułowana Edukacja a państwo, powstała po IX Zjeździe Towarzystwa Pedagogiki Filozoficznej im. Bronisława F. Trentowskiego, została poświęcona relacjom między edukacją a państwem. Wybór takiego tematu jest uzasadniony zarówno filozoficznie (w szczególności etycznie), jak i pragmatycznie. Edukacja jest telehormiczna z konieczności realizuje jakieś cele, ale jednocześnie odbywa się tu i teraz, zatem aktualnie ktoś tym celom nadaje jakąś treść i ustala środki do ich realizacji. Jednym z czynników decydujących o kształcie edukacji może być i często jest państwo. Taka konstatacja otwiera pole do prowadzenia szeregu analiz, które filozofia edukacji czy pedagogika ogólna powinny podjąć, szczególnie jeśli uznamy, że dyskurs i sama praktyka edukacji odbiegają od standardów cenionych na gruncie tych dyscyplin.
Na książkę złożył się zapis cyklu programów telewizyjnych emitowanych wiosną 1969 roku. […] Wypowiedziałem w nim na głos rzeczy, których nie powiedziałbym w innych okolicznościach. […] Czym jest cywilizacja? Nie wiem. Nie jestem w stanie jej określić za pomocą pojęć ogólnych. Ale chyba umiem rozpoznać jej przejawy. Mam je przed oczami. Jak pisał Ruskin: „Wielkie narody spisują autobiografie w trzech rękopisach: w księdze czynów, w księdze słów i w księdze sztuki. Nie zrozumiemy żadnej z nich, dopóki nie przeczytamy dwóch pozostałych, ale spośród nich tylko ta ostatnia jest godna zaufania”.
Kenneth Clark
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego.
David Bohm jest uważany za jednego z najlepszych fizyków wszech czasów. Był również głęboko zainteresowany ludzką komunikacją i kreatywnością. Wpływowy zarówno w teorii zarządzania, jak i komunikacji. Publikacja Dialog jest zarówno inspirująca, jak i pionierska. Bohm rozważa pochodzenie i samo znaczenie dialogu, zastanawiając się nad tym, co staje na drodze "prawdziwego dialogu". Twierdzi, że dialog, jako radykalna forma eksploracji pozwala na przedstawienie różnych poglądów, prowadzi nas poza impas konfliktu i sporu do formowania nowych poglądów.Pod koniec życia, David Bohm organizował dialogi grupowe, które miały prowadzić do radykalnej przemiany życia jednostki, a w dalszej kolejności całych społeczeństw. Tym, co zdaniem autora nam dolega, jest brak komunikacji, porozumienia, czego skutki, w nieodległej przyszłości, mają zaprowadzić nas do katastrofy na skale planetarną. Zapobiec temu ma pojawienie się "wspólnego umysłu", powstającego na drodze dialogu: nieskrępowanej prezentacji wszelkich możliwych opinii i doświadczeń uczestników grupy dialogowej.David Bohm (1917-1992) uzyskał doktorat z fizyki za prowadzone, pod kierunkiem Roberta Oppenheimera, badania nad plazmą. Wyrzucony w 1951, z powodu swych lewicowych poglądów, z Uniwersytetu Princeton, pracował na Uniwersytecie w So Paulo, w Technion w Haifie, a wreszcie na uniwersytetach w Bristolu i w Londynie. Po opuszczeniu USA, porzucił fizykę na rzecz jej filozofii, przedstawił teorię parametrów ukrytych, jako interpretację mechaniki kwantowej. W latach 60-tych został bliskim współpracownikiem Jiddu Krishnamurtiego. Sformułował filozoficzną teorię ukrytego porządku. Był też jednym ze współtwórców holonomicznej teorii umysłu.
Ren Descartes, zwany Kartezjuszem to jeden z najwybitniejszych intelektualistów XVII wieku francuski uczony, matematyk, fizyk i filozof. Powszechnie uznawany za ojca filozofii nowożytnej.Swoje słynne rozumowanie, z którego jest najbardziej znany, czyli "Cogito ergo sum" przedstawił wychodząc z zasadniczego zwątpienia o wszystkim, co nazywane bywa poznaniem, doszedł do stwierdzenia, iż jedynie uświadomienie sobie zwątpienia jest bezwzględnie pewne; wątpienie jest aktem myśli.Zajmował się głównie teorią poznania, filozofią umysłu i filozofią religii. Jako filozof otworzył nowożytny przewrót ku podmiotowi.Jego działalność wydatnie przyczyniła się do porzucenia dawnych metod filozofowania, zarówno charakterystycznych dla filozofii średniowiecznej, jak i renesansowego platonizmu. Przejście to określa się czasem zmiany paradygmatu filozofii, z paradygmatu ontologicznego na mentalistycznyAutor publikacji, Tom Sorell jest kanadyjskim profesorem filozofii, mieszkającym w Wielkiej Brytanii, wykładowcą czołowych uniwersytetów. W barwnym przewodniku błyskotliwie wprowadza Czytelnika w kluczowe prace, tezy i najważniejsze idee filozofii Kartezjusza.
Czy złożoność świata przyrody świadczy o istnieniu inteligentnego projektanta? Czy pewne niezwykłe zdarzenia są cudami, za którymi stoi siła wyższa? Czy wszechświat ma osobową przyczynę? - na te i inne pytania od wieków stara się odpowiedzieć teologia naturalna, która dąży do rozumowego poznania istnienia i natury Boga.De Cruz i De Smedt analizują poznawcze podstawy pięciu znanych argumentów za istnieniem Boga: argumentu z projektu, argumentu kosmologicznego, argumentu moralnego, argumentu z piękna i argumentu z cudów. Na koniec rozważają, czy poznawcze pochodzenie tych naturalnych argumentów teologicznych powinno wpływać na ich racjonalność.W tej przełomowej pracy, Helen De Cruz i Johan De Smedt, pokazują, że klasyczne argumenty teologii naturalnej opierają się na powszechnych intuicjach dotyczących przyczynowości, moralności czy celowości. Przytaczając szereg koncepcji i badań z zakresu psychologii, neuronauk i antropologii ewolucyjnej, autorzy stawiają pytanie o pochodzenie oraz racjonalność tych intuicji. Czy w świetle naszej wiedzy, o działaniu ludzkiego umysłu, teologia naturalna jest naturalna? Ta książka to lektura obowiązkowa dla filozofów, teologów oraz wszystkich, których interesuje ugruntowane naukowo spojrzenie na religię.
Książka głęboka, refleksyjna i pouczająca. Co więcej, emanuje żywiołowym duchem Wattsa stojącym za objawieniem tao. - "Boston Globe"Czym jest tao? Zasadą wszechświata? Nauką? Siłą sprawczą? Sposobem na życie? Wszystkim tym razem i każdym z osobna? A może w ogóle nie sposób go zdefiniować?W tej błyskotliwej książce autor Drogi zen nie rozbiera na czynniki pierwsze przedmiotu swych rozważań, lecz otwiera nam na niego oczy, sięgając do barwnych metafor i cytatów z taoistycznych mistrzów IV i V stulecia p.n.e., takich jak Lao-tsy i Czuang-tsy. Ważniejsze jest dla niego wyrażenie ducha tao - i tu w mistrzowski sposób ukazuje, jak odzwierciedla się ono w naturze umysłu i wpływa na nasze życiowe doświadczenie.Tao strumienia dokończył po śmierci Alana Wattsa jego bliski przyjaciel i współpracownik Al Chungliang Huang. Książka jest bogato ilustrowana przykładami chińskiej kaligrafii. Watts, czołowy zachodni interpretator wiedzy Wschodu, wychodzi od erudycji i intelektu, by poprzez sztukę i elokwencję dotrzeć do granic ducha. - "Los Angeles Times"
Podręcznik myślenia i życia ponad schematami.Dzisiaj myślenia kreatywnego wymaga się od każdego, na każdym kroku. Zarówno od prezesów, jak i gospodyń domowych. Jeśli poszukujemy rozwiązań jedynie w doświadczeniach z przeszłości, naukach zaczerpniętych od rodziców i nauczycieli, jesteśmy na przegranej pozycji w życiu prywatnym i zawodowym. Aby wykonać zwrot od odtwórczych i schematycznych działań ku kreatywnej innowacji i elastyczności, powinniśmy zacząć od dogłębnej zmiany naszej samooceny i spojrzeć na nasze możliwości z nowej perspektywy.Książka dla tych, którzy chcieliby wnieść więcej kreatywności, twórczej zabawy i orzeźwiającej różnorodności w swoje życie.
Zupełnie nowe spojrzenie na zjawisko empatii.OSHO przygląda się źródłom tego słowa i bierze pod lupę jego potoczne rozumienie. Wiele aktów empatii wypływa z poczucia osobistej misji i potrzeby zwrócenia na siebie uwagi. Inne empatyczne działania mają na celu nie tyle pomoc innym, co wymuszenie na nich pożądanej zmiany. Odwołując się do historii z życia Jezusa I Buddy, a także filozofii Zen, OSHO wskazuje ścieżkę autentycznej empatii, która wyrasta z wewnątrz, czerpiąc z głębokiej akceptacji i afirmacji siebie. Empatia może rozkwitać w siłę, która uzdrawia, jedynie wtedy, gdy zakorzeniona jest w bezwarunkowym uznaniu drugiej osoby i zgody na to, kim jest.
Czy o przemijaniu i śmierci można mówić bez patosu, a nawet żartobliwie? Antoni Kroh, korzystając ze swej imponującej wiedzy etnograficznej i pasji bibliofilskiej, proponuje takie właśnie spojrzenie. Bogaty zbiór cytatów literackich i opisów związanych z ceremoniałem pogrzebowym oraz formami utrwalania pamięci o tych, którzy odeszli, znakomicie ilustruje istniejące od wieków sposoby akceptacji i zrozumienia tego zjawiska.
Odwaga to nie brak strachu - mówi OSHOKsiążka tłumaczy jak krok po kroku pokonać strach, który towarzyszy naszemu życiu.Ukazuje źródło naszych obaw, pomaga je zrozumieć i znaleźć odwagę by stawić im czoła.Niepewność i obawy to wg. OSHO powód do świętowania i pogłębiania wiedzy o nas samych i otaczającym świecie. OSHO koncentruje się na rozwijaniu wewnętrznej odwagi, która pozwala żyć autentycznie i z satysfakcją.W tej książce znajdziesz techniki medytacyjne, które pomogą radzić sobie z lękami.
Filozofia to sposób myślenia o wszystkim. Zadaje wielkie pytania, takie jak "jak mogę być dobry?" lub "co czyni coś pięknym?" Używając żywych przykładów, humorystycznych ilustracji i prostych eksperymentów myślowych, ta książka otwiera świat filozofii dla czytelników o dociekliwych umysłach. Po jej przeczytaniu inaczej spojrzysz na otaczający świat i siebie - niezależnie od tego, czy masz 10, czy 100 lat. To lektura absolutnie dla każdego! W serii: Pieniądze dla początkujących Psychologia dla początkujących
Paweł Szczepanik w sposób syntetyczny podejmuje niełatwą próbę zgłębienia wiedzy na temat słowiańskich zaświatów widzianych przez pryzmat nielicznych w gruncie rzeczy źródeł pisanych, fascynujących źródeł folklorystycznych, wymownych źródeł językoznawczych i bezcennych jak uzasadnia, świetnie znanych mu źródeł archeologicznych. Na tej podstawie buduje On swoją, wielce erudycyjną,wizję słowiańskiego Kosmosu zabierając Czytelnika w interesującą podróż po różnych jego rewirach, pełnych bogów, demonów i zmarłych. Przybliżając kolejne elementy mitu kosmologicznego posiłkuje się różnymi odniesieniami do osiągnięć współczesnej humanistyki, co pozwala nie tylko zorientować się na temat aktualnego stanu badań obejmujących to zagadnienie ale również przybliżyć tok rozumowania Autora z łatwością poruszającego się w tej niełatwej przecież, abstrakcyjnej materii.
Wielką zaletą książki jest to, że w pełni spełniając wszelkie kryteria opracowania naukowego napisana jest językiem wielce przystępnym, pozwalającym na lekturę nie tylko specjalistom, ale również mniej przygotowanym merytorycznie Czytelnikom zafascynowanym tematyką religijności Słowian.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
