Jedenaście opowieści o pogmatwanych ludzkich losach, miłości i poświęceniu Schodów się nie pali to przejmujące historie z Polski końca lat 90. XX wieku, książka nominowana do Nagrody Literackiej NIKE 2001. Wojciech Tochman z właściwą sobie wnikliwością i wrażliwością na ludzką krzywdę opowiada m.in. o Wandzie Rutkiewicz i jej matce Marii Błaszkiewicz, Marcie Kucharskiej, przyjaciółce poety Edwarda Stachury, Janinie Garyckiej, u której w kuchni przez pół wieku mieszkał i przyjmował gości Piotr Skrzynecki, o adoptowanym synu, który po trzydziestu latach spotyka swojego brata bliźniaka, o niedoszłym zakonniku, który pojechał do Asyżu i zginął w czasie trzęsienia ziemi. Reporter odkrywa najintymniejsze tajemnice swoich bohaterów i z żadnej nie czyni sensacji. „Schodów się nie pali” to opowieść o silnych, choć pogmatwanych więziach z bliskimi, silniejszych czasem niż rozstanie i śmierć; o ludzkiej sile destrukcji i poszukiwaniu miłości. Są w tych historiach zdumiewające tajemnice, które autor stara się odkryć i z talentem je opisuje. Wojciech Tochman to przede wszystkich – wrażliwość, niepokój i pasja. Świetna proza. RYSZARD KAPUŚCIŃSKI Książkę Wojtka Tochmana czytałam z fascynacją i niedowierzaniem. Te mroczne sekrety duszy zastrzeżone były dla literatury pięknej. Okazuje się, że można o nich pisać i reportaże. HANNA KRALL Mówiąc krótko: Tochman nie pisze niepotrzebnych słów. MAŁGORZATA SZEJNERT Wojciech Tochman (ur. 1969) – jeden z najważniejszych polskich reporterów i autorów literatury faktu. Jego książki, wśród nich m.in. Schodów się nie pali, Jakbyś kamień jadła, Dzisiaj narysujemy śmierć i Wściekły pies, wywołują ożywione dyskusje i niemal natychmiast wchodzą do kanonu polskiego reportażu. Dwukrotny finalista Nagrody Nike oraz Środkowoeuropejskiej Nagrody Literackiej Angelus. Laureat Premio Kapuściński przyznawanej w Rzymie oraz „Pióra Nadziei” – wyróżnienia Amnesty International. Utwory Tochmana zdobyły uznanie za granicą i doczekały się przekładów na kilkanaście języków. Jego najnowsza książka Pianie kogutów, płacz psów ukazała się w lutym 2019 roku nakładem Wydawnictwa Literackiego.
Dziesięć mocnych opowieści o samotności w obliczu cierpienia. Wśród wielbicieli reportażu - książka kultowa.Wojciech Tochman, jeden z najlepszych polskich reporterów, zwięzłym i precyzyjnym językiem opisuje ludzkie dramaty, ludzką samotność, ale i podłość, obłudę, nienawiść. Opowieść o katastrofie autobusu maturzystów pielgrzymujących do Częstochowy, historia człowieka, który powstał z torów i nie pamięta, kim jest, oraz zapis walki samotnej kobiety z księdzem molestującym dzieci, przywołują najbardziej uniwersalne pytania: o przyczyny zła, sens cierpienia i milczenie Boga."Elementarny odruch solidarności i współczucia stanowi zaczyn i sens tych reportaży".PAWEŁ HUELLE, "GAZETA WYBORCZA""Pies rzeczywiście kąsa tak, że boli. Ale jednocześnie te ekstremalne, choć "z życia wzięte" historie, jakby stworzone dla potrzeb tabloidów, pod piórem Tochmana tracą swą plakatową jednowymiarowość. Zamieniają się w wielowarstwowe opowieści, w których jest socjologiczne zacięcie, psychologiczna przenikliwość, metafizyka i literacka maestria, polegająca na bezbłędnym wyczuciu szczegółu".JULIUSZ KURKIEWICZ, "POLITYKA""Od przeciętnych reportaży publikowanych każdego tygodnia w prasie odróżnia te teksty także imponujący warsztat. Język, którego używa Tochman, jest mocny, klarowny, nieprzesłaniający nawet na chwilę tego, co najważniejsze".PIOTR CZERSKI, "TYGODNIK POWSZECHNY"Wojciech Tochman (ur. 1969) - jeden z najważniejszych polskich reporterów i autorów literatury faktu. Jego książki, wśród nich m.in. Schodów się nie pali, Jakbyś kamień jadła, Dzisiaj narysujemy śmierć i Wściekły pies, wywołują ożywione dyskusje i niemal natychmiast wchodzą do kanonu polskiego reportażu. Dwukrotny finalista Nagrody Nike oraz Środkowoeuropejskiej Nagrody Literackiej Angelus. Laureat Premio Kapuściński przyznawanej w Rzymie oraz "Pióra Nadziei" - wyróżnienia Amnesty International. Utwory Tochmana zdobyły uznanie za granicą i doczekały się przekładów na kilkanaście języków. W przygotowaniu książka o Kambodży pod tytułem Pianie kogutów, płacz psów.
Być może jednym z najpoważniejszych zadań, jakich może podjąć się literatura, jest uruchomienie gry, w której zdoła ona zasugerować, że chodzi w niej o coś więcej niż ona sama. Nie da się chyba więcej osiągnąć w tej dziedzinie, niż przekonać czytających, choćby na chwilę, że stawka pisarstwa jest większa niż samo pisanie, że tekst może dotykać Sprawy, która każe mu wykroczyć poza własne ograniczenia. Oczywiście literatura spełnia się wtedy, gdy wygrywa tę grę dzięki własnym środkom, pisarstwu i jego technikom. Czy jednak oprócz tego nie trzeba czegoś jeszcze, czego w ramach poetyki nie sposób precyzyjnie nazwać, a co wypełniałoby machinę literacką odpowiednim żarem? Czegoś, co sprawi, że środki literackie będą więcej niż techniką. Wydaje się, że literatura nie ma szans na inne zwycięstwo, niż roztoczyć wokół siebie aurę takiej wątpliwości. Pisanie o niej musi nieustannie lokalizować miejsce styku między nią samą i czymś innym, co pozwala jej przebierać się za coś, czym nie jest. (ze wstępu autora)
Studia nad pokoleniem młodzieży od wielu dekad są traktowane jako jedno z podstawowych i najważniejszych zadań socjologii. W pokoleniu ludzi wchodzących w dorosłość, poszukujących swojego miejsca w istniejących strukturach społecznych, jednocześnie kontestujących dotychczasowe rozwiązania i starających się do nich zaadoptować, rozpoznających i testujących nowe trendy kulturowe, uwidaczniają się zarówno pozytywne, jak i negatywne strony aktualnej formy ładu społecznego.
[...] Książka koncentruje się w szczególności na różnorodnych aspektach kariery zawodowej i podejmowania pracy jako jednemu z najważniejszych wyznaczników dorosłości. Stara się zgłębić ten problem, uwzględniając kontekst pochodzenia młodych ludzi i wszystkich szans, obciążeń, ograniczeń i możliwości, jakie z niego wynikają.
Fragment recenzji dr. hab. Dariusza Wadowskiego
Praca jest monografią autorską stanowiącą efekt wieloletniego doświadczenia dydaktycznego (ale również badawczego) w zakresie wykorzystania i wdrażania e-learningu w kształceniu akademickim. W publikacji Autorka łączy trzy perspektywy: osobistego doświadczenia, refleksyjnej praktyki i badawczego namysłu. Te perspektywy odzwierciedla również struktura monografii oraz zawartość poszczególnych rozdziałów. [] publikacja prof. Lidii Pokrzyckiej stanowi swoiste kompendium na temat e-learningu akademickiego. Z recenzji wydawniczej dr. hab. Grzegorza Ptaszka, prof. AGH
Recenzowana monografia, zatytułowana Dziedzictwo leksykalne wyznacznikiem tożsamości regionu lubelskiego, jest ostatnim tomem projektu Regionalne dziedzictwo językowe Lubelszczyzny o charakterze etnicznym: Słownik gwar Lubelszczyzny (tomy VI-XII) z dokumentacją leksykologiczną, kartograficzną, ikonograficzną i dźwiękową []. Jest to znakomita synteza książkowa podejmująca, w dobie globalizacji, niezwykle ważny temat dziedzictwa leksykalnego jako wyznacznika tożsamości regionu, dogłębnie przemyślana, jasno napisana, odznaczająca się doskonałym warsztatem metodologicznym i wyjątkową dokumentacją materiałową. []. Jej trzon stanowi pięć rozdziałów teoretyczno-materiałowych, w których do badań leksyki gwarowej zastosowano nowoczesny aparat lingwistyczny z zakresu kognitywizmu oraz socjo- i pragmalingwistyki, zachowując jednocześnie odpowiednie proporcje pomiędzy oglądem teoretycznym omawianego zagadnienia, a dokumentacją materiałową. []. Odznaczająca się bogactwem materiałowym i doskonałym warsztatem metodologicznym, a ponadto zaopatrzona w imponującą bibliografię, książka Profesor Haliny Pelcowej pt. Dziedzictwo leksykalne wyznacznikiem tożsamości regionu lubelskiego, dzięki szeroko zakreślonym horyzontom teoretycznym oraz wnikliwej analizie zgromadzonego materiału, niewątpliwie będzie stanowić jeden z podstawowych wzorców metodologicznych dla kolejnych autorów słowników gwarowych, jak też dla analizy ludowej leksyki innych regionów Polski. Z recenzji prof. dr hab. Haliny Kurek, Uniwersytet Jagielloński
Refleksja humanistyczna nad sprawami trapiącymi ludzkość wydobywa wyspecjalizowane nierzadko wątki (jak epidemia, uzależnienie, dysfunkcja) i czyni z nich zagadnienia uniwersalne, a więc wspólne, ogólnoludzkie. Takie poszerzanie perspektyw pozwala na zaproszenie do dyskusji przedstawicieli różnych dyscyplin oraz co równie istotne budzi społeczną świadomość i wrażliwość. Autorki i Autorzy tekstów pomieszczonych w tym tomie bacznie przyglądają się fenomenom kulturowym, literaturze, językowi i komunikacji, oswajają sytuacje kryzysowe i nadzwyczajne poprzez ich wielostronne oświetlenie. Dzięki zróżnicowaniu stylów, gatunków i epok poddanych oglądowi zyskujemy nie tylko przekonanie o niejednorodności przestawień epidemii, chorób, patologii ale jesteśmy jako społeczeństwo lepiej przygotowani do kolejnych trudnych zdarzeń i sytuacji granicznych. Z recenzji dr hab. Agnieszki Kuli, prof. UAM Dominantą tomu łączącą zawarte w niej teksty jest zgodnie z tytułem publikacji perspektywa maladyczna, dodatkowo doprecyzowana w poszczególnych kategoriach tytułowych. Stąd uwaga badaczy została skupiona na topice epidemicznej powiązanej z różnymi chorobami, a także patologiami. Atutem książki jest z całą pewnością zaprezentowana wieloperspektywiczność spojrzenia na wspomniane wyżej zagadnienia, bo choć wszystkie głosy badaczy pomieszczone w tomie można połączyć wspólnym mianownikiem nauk humanistycznych, to w konkretnych rozwiązaniach różnią się one w znaczący sposób. []Sam pomysł tomu oceniam jako niezwykle trafny, bowiem nie tylko wpisuje się on w coraz popularniejszy (także w naszym kraju) dyskurs chorobowy, ale też podejmuje problematykę, od której w ostatnich latach nikt z nas nie mógł uciec: doświadczenia pandemicznego i powszechnego zagrożenia coraz groźniejszymi chorobami, które, jak pokazały ostatnie lata, potrafią zdezorganizować nie tylko funkcjonowanie służby zdrowia, ale też życie społeczne i kulturalne. Uwidocznienie, że tego typu sytuacja nie jest wyłącznie znakiem współczesności, ale ma swoje (różne) źródła w minionych wiekach, pozwala inaczej spojrzeć na otaczającą nas rzeczywistość. Z recenzji dr. hab. Marka Kurkiewicza, prof. UKW
Książka jest dojrzałą i starannie opracowaną propozycją wydawniczą potrzebną na rynku książek naukowych. Godne upowszechnienia są rezultaty wykonanych badań empirycznych i dokonane analizy. Dość szeroki wachlarz podjętych zagadnień odzwierciedla wszechstronne ujęcie tematyki świadomego kształcenia sprawności językowych i kulturowych, i w takiej formie może posłużyć Czytelnikom jako inspiracja do przemyśleń i twórczych poszukiwań w toku studiów i pracy zawodowej w szerokich i coraz bardziej złożonych kontaktach z osobami z dysleksją rozwojową przejawiających trudności w posługiwaniu się językiem. Zawarta problematyka umożliwi szerokie wykorzystanie publikacji w uczelniach kształcących specjalistów edukacji. dr hab. Anna Jakubowicz-Bryx, prof. uczelniUniwersytet Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy
Monografia Placówka leśna jako miejsce łączenia dzieci z naturą jest dziełem oryginalnym, powstałym dzięki pasji i wieloletniemu doświadczeniu naukowemu Autorki, która na podstawie pogłębionych studiów nad literaturą zagadnienia, z dużym znawstwem tematyki, uważnością doświadczonej badaczki utrwaliła i poddała pedagogicznej analizie obraz codzienności i doświadczeń dzieci, rodziców i pedagogów w przedszkolu leśnym, jednym z niewielu takich przedszkoli w Polsce. Monografia ma wartość poznawczą dzięki profesjonalnie zaplanowanym i zrealizowanym badaniom, ich obiektywnej prezentacji i naukowej analizie. Dostrzegam też jej ogromną wartość metodyczną. Zawiera bowiem wiele cennych obserwacji, zapisów, uwag i refleksji oddających specyfikę placówki i inspirujących do podjęcia wysiłku tworzenia podobnych placówek w innych miejscach w Polsce.
The monograph Forest educational facilities as places connecting children with nature is an original work, a child of the author’s passion and many years of scientific experience. The author’s in-depth studies of the literature on the subject, a broad knowledge thereof, and her attention of an experienced researcher allowed her to record and subject to pedagogical analysis the image of everyday life and experience of children, parents, and teachers in a forest kindergarten, one of the few such kindergartens in Poland. The monograph is cognitively valuable because of its professionally planned and conducted research, objective presentation, and scientific analysis. I also see its great methodological value. It contains many valuable observations, quotations, comments, and reflections presenting the specificity of the facility and inspiring others to create similar places elsewhere in Poland.
Fragment recenzji prof. UAM dr hab. Kingi Kuszak
"Autor jasno wskazuje na cel pedagogii tolerancji, który lokuje w kształtowanie myślenia, postaw i zachowań dotyczących drugiego człowieka, opartych na poszanowaniu jego godności bez wykluczania, kategoryzowania i wartościowania na lepszych i gorszych, swoich i obcych, bez względu na kolor skóry, religię, przynależność narodową czy społeczną, kulturę, światopogląd, orientację seksualną, czy stopień zamożności. Na sposób teoretyczny i praktyczny zarazem prezentuje wartość pedagogii tolerancji Jana Pawła II w procesie formowania człowieka wewnętrznie silnego, świadomego wartości, na których buduje własną tożsamość, rozumiejącego „inność” w drugim człowieku. Wskazuje na nieodzowność interpersonalnego spotkania, opartego na partnerskim dialogu, jako istotnego narzędzia budującego relacje społeczne w oparciu o zasadę wzajemnego poszanowania."
Ks. prof. dr hab. Zygfryd Glaeser, Uniwersytet Opolski
tanowi oryginalne i wartościowe dzieło, w którym uwidacznia się przemyślana i efektywnie dokonana analiza. Badanie empiryczne przeprowadzono zgodnie z warsztatem naukowym, a ich wyniki przedstawiono w sposób interesujący. Liczne wypowiedzi liderek na temat drogi do przywództwa w samorządzie lokalnym, przeszkód, jakie napotyka-ją, oraz pozytywnych doświadczeń dostarczają niezwykle cennej wiedzy. Lektura z pewnością przysłuży się poszerzeniu wiedzy w wielu aspektach, zaś publikacja będzie przydatna w kontekście naukowym, dydaktycznym oraz praktycznym. Można śmiało stwierdzić, że niniejsza książka stanowi wartościowe świadectwo przywództwa lokalnego kobiet w Polsce.
[…] Zawiera interesujące oraz oryginalne wyniki badań empirycznych […]. Dogłębna analiza tytułowego zagadnienia została przedstawiona w interesujący sposób, który czyni publikację przydatną zarówno dla innych badaczy, jak i praktyków – liderów i liderek w samorządzie lokalnym. Monografia, poprzez zawarte w niej wyniki badań, stanowi oryginalny wkład do nauki i rzetelne źródło wiedzy o podjętym problemie badawczym.
Z recenzji dr. hab. Macieja Hartlińskiego, prof. UWM
Autorka po raz kolejny przygotowała publikację, która wprowadza w świat wartości, uczuć, budowania relacji, szacunku i etyki w wychowaniu młodego człowieka. Ten cenny materiał w postaci konspektów lekcji dla klas IV-VIII skierowany jest do nauczycieli, wychowawców i pedagogów i ma pomóc w pracy z uczniem w zakresie kształtowania kompetencji społecznych, rozpoznawania i nazywania emocji, radzenia sobie w trudnych dla ucznia sytuacjach. Jako polonistka, autorka proponuje do wykorzystania przykłady bohaterów literackich, metodę dramy i umiejętnie łączy je z rzeczywistymi sytuacjami.
Błyskotliwa książka o relacji faszyzmu z nowoczesnością, mieszczaństwem, historią i kapitalizmem jednego z najciekawszych współczesnych polskich filozofów.Herer w zwięzły i erudycyjny sposób proponuje czytelnikowi nie tylko definicję faszyzmu badając historyczne i współczesne formy tego zjawiska, ale i odczytanie go w relacji do najważniejszych zjawisk XXI historii, takich jak na przykład kapitalizm. Nie poprzestaje jednak na tym, bo w obliczu widma faszyzmu krążącego dziś nad Europą, stawia pytanie o jego nowe formy, a także współczesne polityczne i społeczne przejawy.
Sukhdev Sandhu odwiedził klinikę snu, w której ludzie leczeni sąz bezsenności. Siedział u boku policji lotniczej podczas nocnychpatroli. A także przyglądał się pracy szambonurków i wsłuchiwałsię w szepty mniszek z Tyburn, które każdej nocy modlą się zadusze londyńczyków. Stworzył niekonwencjonalną i zapadającą wpamięć książkę, a właściwie medytację o ludziach lekceważonychi niezauważalnych, którzy pracują pod osłoną nocy w stolicyWielkiej Brytanii.Sandhu odkrywa współczesny London at night, towarzyszącludziom, którzy nie śpią, aby spać mógł ktoś inny: kierowcom,egzorcystom, łowcom lisów. Warto zarwać jedną lub dwie noce, byprzejść wraz z nimi londyńskimi ulicami. I dać się zaskoczyć.Maciej Robert
Do zabawy wystarczą paluszki! Zabawy paluszkowe to wyjątkowa książka dla dzieci i rodziców, która udowodni, że do zabawy wcale nie są potrzebne zabawki. Wystarczą jedynie dziecięce rączki i chwytliwe rymowanki! Książeczka jest szczególnie polecana dla dzieci w wieku od roku do trzech lat. Opisane w niej zabawy świetnie wpływają na rozwój dziecka.Znane rymowanki w nowej odsłonie W książce zebrano znane rymowanki, którym towarzyszą gesty i zabawy związane z dłońmi. Te kochane przez pokolenia wierszyki wielu z nas pamięta z dzieciństwa, powtarzane przez mamy i babcie. Teraz dostały zebrane, uzupełnione pięknymi ilustracji, komentarzami i grafikami, które krok po kroku przeprowadzą przez każdą zabawę paluszkową.Wierszyki, komentarze, schematy dłoni Zabawy paluszkowe zawierają takie rymowanki jak Idzie rak nieborak..., Sroczka kaszkę warzyła, Idzie kominiarz po drabinie... czy Tańcowały dwa Michały. To bardzo znane utwory będące częścią polskiej kultury, bez których trudno wyobrazić sobie dzieciństwo. Każdej rymowance towarzyszą nie tylko kolorowe ilustracje, ale również czytelne schematy dłoni wraz z komentarzami, które dokładnie wyjaśnią, ja należy się bawić, by wykorzystać w stu procentach potencjał rymowanki. Są to oczywiście jedynie sugestie dla czytającego - możliwości zabawy są nieskończone!Pożegnaj nudę i zadbaj o rozwój Czasem nawet kolorowe i nowoczesne zabawki się nudzą. Oczekiwanie w poczekalni u lekarza, podróż pociągiem czy samochodem mogą potwornie się dłużyć. Warto zaradzić coś na nudę! W Zabawach paluszkowych można znaleźć gotowe pomysły na świetnie spędzony czas. Dla dziecka to nie tylko ciekawa i kreatywna zabawa, ale także możliwość budowania relacji z opiekunem i efektywne ćwiczenia motoryki małej. Dzieci już w pierwszych miesiącach życia zaczynają interesować się własnymi dłońmi, wpatrują się w nie, wsadzają je do buzi - chcą je poznać. Warto zadbać o motorykę małą już w początkowym okresie rozwoju dziecka. Ćwiczenie paluszków i rączek będzie ciekawą i wciągającą zabawą, która zaprocentuje w przyszłości, kiedy dziecko rozpocznie naukę pisania, trzymania nożyczek czy wiązania butów.Nie tylko zabawy paluszkowe - masażyki Książeczka zawiera nie tylko znane zabawy paluszkowe, ale również kilka tzw. wierszyków-masażyków. To specjalne rymowanki, które można łączyć z masażem. Należą do nich na przykład utwory takie jak Lata osa koło nosa czy Pisze pani na maszynie. Zabawy z tego typu wierszykami to rewelacyjny sposób na pogłębianie relacji z dzieckiem, rozwijanie jego zmysłu dotyku i poznawanie schematu budowy ciała. Wierszyki są rymowane, dzięki czemu można przy ich pomocy kształtować poczucie rytmu.Zabawa i rozwój w jednym Zarówno każda babcia, jak i mama zgodnie przyznają, że zabawy paluszkowe to wyjątkowy sposób na wspólne spędzanie czasu. Praktyczne ćwiczenia dziecięcych dłoni połączone z ciekawymi wierszykami to niezawodny sposób na nudę. Książka Zabawy paluszkowe jest związana z serią Ładnie i składnie. Wchodzące w jej skład książeczki logopedyczne pomogą w nauce poprawnej wymowy. Bajki logopedyczne misia API, Bubu uczy się mówić lub na przykład Jama gębowa ćwiczy słowa to bestsellery Wydawnictwa GREG, które cieszą się zaufaniem zarówno rodziców, jak i specjalistów.
Spuścizna Wojciecha Bobowskiego, znanego jako Albertus Bobovius i Ali Ufk, stanowi przedmiot zainteresowania międzynarodowego grona językoznawców, muzykologów, historyków i antropologów, jednak w Polsce do tej pory nie ukazała się książka w całości jej poświęcona. Niniejsza monografia stanowi próbę uzupełnienia tej luki.W rozdziale pierwszym autorka przedstawia biografię Bobowskiego, zaktualizowaną na podstawie badań archiwalnych przeprowadzonych w Polsce i Ukrainie oraz informacji wyczytanych między wierszami Serai Enderum (MS Harley 3409). Pełna treść "londyńskiego" rękopisu tej pierwszoosobowej relacji z życia w pałacu Topkapi w Stambule, którą Bobowski ukończył w 1665 roku, wraz z obszernym opracowaniem krytycznym i miniaturami z epoki zamieszczona została w rozdziale drugim. W rozdziale trzecim autorka zebrała i przeanalizowała ponad 300 tureckich słów i wyrażeń odnalezionych w tekście."To bardzo ważny wkład w polskie badania orientalistyczne w rozmaitych ich aspektach, w tym historycznym, kulturowym i muzykologicznym. () Agata Pawlina wykazuje się doskonałą znajomością dotychczasowych opracowań (częściowych) zagadnienia i podejmuje z nimi odważną, opartą na niepodważalnych argumentach dyskusję, co jest wielką zaletą książki. () Z przyjemnością przeczyta ją zarówno ktoś, kto chce się czegoś więcej dowiedzieć o Bobowskim czy zwyczajach panujących na dworze sułtańskim z czystej ciekawości, jak i badacz - turkolog, muzykolog, antropolog kulturowy czy historyk. Każdy bez problemu znajdzie w tej pracy coś, co wzbogaci jego wiedzę".Z recenzji prof. zw. dr. hab. Marka DziekanaAgata Pawlina - doktor nauk humanistycznych w dziedzinie językoznawstwa. Stypendystka Fundacji na rzecz Nauki Polskiej w ramach programu START 2022 dla wybitnych młodych uczonych. Absolwentka filologii orientalnej (specjalność turkologia) na Uniwersytecie Jagiellońskim, wokalistyki na Akademii Muzycznej we Wrocławiu, studiów doktoranckich UJ oraz międzywydziałowego Jagiellonian Interdisciplinary PhD Programme (2018-2020). W latach 2019-2023 kierowniczka projektu Preludium 15 fundowanego przez Narodowe Centrum Nauki, realizowanego na UJ. Autorka licznych publikacji i wystąpień konferencyjnych z zakresu terminologii muzycznej języka tureckiego i osmańsko-tureckiego oraz kultury muzycznej Turcji, Imperium Osmańskiego i Bliskiego Wschodu.
Życie czterech pokoleń rodziny autorki ze strony ojca, wpisane w historię Polski. Nosskowie urodzili się w drugiej połowie XIX wieku w Sławucie na Wołyniu w czasach zaboru rosyjskiego. Mikołaj był radcą prawnym Romana Sanguszki. 1 listopada 1917 roku zrewoltowani carscy żołnierze zamordowali księcia. Nosskowie opuścili Sławutę. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości zamieszkali w Ołyce na zamku książąt Radziwiłłów. Pradziadek pracował jako sędzia grodzki i sędzia pokoju. Ryszard, zawodowy oficer Wojska Polskiego, brał czynny udział w wojnie polsko-bolszewickiej; 14 maja 1926 roku zginął w zamachu majowym w samolocie Potez XV, zestrzelonym przez wojska Józefa Piłsudskiego nad Stacją Filtrów w Warszawie. Kontakt z wdową i córką urywa się. Irena, z domu Nossek i Feliks Korczakowie byli nauczycielami w Publicznej Szkole
Powszechnej w Porycku. W 1946 roku, wraz z synem Stanisławem, osiedli we Wrzeszczu. Fakty, zdjęcia, dokumenty, pamiątki przekazane przez najbliższych, uzupełniają informacje, relacje – wyszarpane, nadsyłane przez los po ich odejściu. Rodzaj reporterskiego śledztwa. Kulminacją jest odnalezienie – po dziewięćdziesięciu latach braku łączności – potomków Ryszarda Nosska. Narracja nie zawsze jest chronologiczna. Na plan pierwszy wysuwają się wrażenia, emocje towarzyszące odkrywaniu tajemnic przeszłości. Są rozdziały, w których z fotografii, dokumentów dowiadujemy się więcej, aniżeli przekazali świadkowie. Utracone widoki zaklęte są na pocztówkach. Funkcjonowali w społecznościach wielonarodowych, w atmosferze miłości, zgody, tolerancji. Zawieruchy dziejów pokiereszowały im drogi. Piękni, mądrzy patrioci. Nie było w nich nienawiści ani chęci odwetu. W trakcie pisania wybuchła wojna w Ukrainie. Walki, terror toczą się w miejscach, w których
mieszkali, przeżywali radości, dramaty. Narody polski i ukraiński zbliżają się do siebie jak nigdy dotąd. Głęboka wymowa pacyfistyczna. – Sylwa. Opowiada o niekończącej się wojnie, wyciskającej w każdym z nas nieusuwalne, bolesne piętno. Dziękuję antenatom za beztroskie dzieciństwo, za impulsy do poznawania przeszłości rodu i zawiłości historii Polski, za tożsamość, którą we mnie ukształtowali – powiedziała autorka.
Katarzyna Korczak – znana dziennikarka, reportażystka. Urodziła się w Sopocie. Mieszka w Gdańsku-Wrzeszczu. Absolwentka „Topolówki” i Uniwersytetu Gdańskiego. Jej rodzinne tropy wiodą na Kresy Wschodnie. Otrzymała: Honorową Nagrodę Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki za Twórczość Artystyczną (2002), Nagrodę Literacką i Wydawniczą „Kociewskie Pióro” (2007), Medal Prezydenta Miasta Gdańska (2016), Nagrodę Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury (2019). Kilkukrotna stypendystka
Prezydenta Miasta Gdańska i Marszałka Województwa Pomorskiego. Autorka części współczesnej Z dziejów gdańskiego piekarnictwa i cukiernictwa. Wydawnictwo jubileuszowe, część historyczna – Andrzej Januszajtis, Bernardinum, 2015. Od 2008 roku realizuje projekt ciągły „Ślad”. Dokumentuje losy przybyłych z różnych stron Polski i świata powojennych gdańszczan. Pisze reportaże i organizuje spotkania w formie autorskiego Teatru Domowego. Podsumowaniem – książka Ślad. Opowieści gdańszczan, Bernardinum, 2018, II Nagroda na XX Kościerskich Targach Książki Kaszubskiej i Pomorskiej Costerina 2019. Książka CIENIE. Ślad. Opowieści gdańszczan II jest kontynuacją projektu.
Empatia, gościnność i solidarność oraz ich przeciwieństwa pozostają w ścisłym związku z kwestią stosunku do inności i do tego, co własne, są więc zasadnicze dla rozważań nad odrzucanymi, a mimo to wciąż panującymi dyskursami zaborczej władzy. Zebrane w tej książce studia, dotyczące tekstów od wieku XIX do współczesności, podejmują refleksję nad tym, co łączy i różnicuje tytułowe pojęcia. Koncentrują się one wokół zagadnień, które okazały się dla autorów najważniejsze: empatii, gościnności i solidarności wobec przesiedleńców, kobiet, pozaludzkiego, a także na Kresach oraz na obrzeżach literatury i w poezji. Z perspektywy badań postzależnościowych empatia, gościnność i solidarność mają różne odmiany, mogą stawać się kategoriami politycznymi i nierzadko przechodzą w swoje zaprzeczenia: wrogość czy wyobcowanie. Poświadczane formami narracyjnymi przekładają się na działania pisarskie i czytelnicze, reprezentację, poetykę i retorykę tekstu. W tym ujęciu literatura nie tylko odzwierciedla relacje międzyludzkie oraz postawy wobec wszelkich czujących istot i bytów nieożywionych, ale również zmienia świat, ma funkcję performatywną jako ważna praktyka etyczna.
Magdalena Tecław - wieloletni nauczyciel w szkołach podstawowych i średnich w Polsce oraz Wielkiej Brytanii. Absolwentka Wydziału Zarządzania oraz Wydziału Filologicznego Uniwersytetu Gdańskiego, ukończyła także studia z zakresu edukacji w University College London, East London University oraz St Mary's University. Na Wydziale Edukacji University of York otrzymała tytuł MA, a obecnie kontynuuje studia na University of Oxford, gdzie zajmuje się tematem oceniania. Na co dzień pracuje w szkole średniej w hrabstwie Oxfordshire jako koordynator zespołu. Jest mężatką i mamą czwórki dzieci.
Piotr Sztompka, Ewa Łętowska, Jan Kubik, Małgorzata Fuszara, Jerzy Zajadło, Grażyna Skąpska, Marcin Kula, Krzysztof Frysztacki, Tomasz Polak wybitni przedstawiciele współczesnej myśli społecznej i humanistycznej przyglądają się najważniejszym problemom XXI wieku. Podejmowane w niniejszym tomie tematy dotykają kluczowych zagadnień współczesności: zaufania i odpowiedzialności, populizmu i demokracji, nowych ruchów społecznych, interpretacji prawa i nihilizmu prawnego, wspólnotowości, dylematów i napięć państwa opiekuńczego oraz społecznej pozycji systemu kościelnego. Cykl wykładów mistrzowskich, który stanowił podstawę niniejszej książki, odbył się w trakcie pandemii COVID-19, stając się przestrzenią wymiany myśli i doświadczeń w gronie osób reprezentujących różne obszary nauki i życia społecznego. Socjologiczna agora to głos środowiska naukowego, któremu przyszłość świata nie jest obojętna. Jesteśmy dzisiaj świadkami postępującego rozdrabniania się nauk na coraz węższe subdyscypliny i specjalizacje. Trend ten prowadzi do dotkliwego deficytu całościowego, odważnego spojrzenia na najważniejsze problemy XXI wieku. Brakuje nam syntezy, spojrzenia wyrastającego z głębokiej mądrości i obszernej wiedzy, a przy tym przyjaznego i otwartego, nastawionego na dzielenie się swoim zrozumieniem istoty rzeczy.Dlatego tak ważne są niniejsze wykłady, wygłoszone przez ważne osobistości współczesnej myśli społecznej i humanistycznej, o wielkim dorobku naukowym i społecznym autorytecie. Wszystkie zawarte w niniejszym tomie teksty odwołują się do szerokiego pola intelektualnego; uderzające jest również to, że wszystkie mają silnie zaznaczony wymiar aksjologiczny. Podejmowane tematy dotykają najważniejszych zagadnień współczesności.Z recenzji prof. dr hab. Anny Gizy Książka składa się z dziewięciu wykładów przedstawionych przez wybitnych przedstawicieli nauk społecznych: profesorów socjologii i nauk prawnych, ale też teologii, o uznanej pozycji w nauce polskiej, a w kilku wypadkach także światowej. Wykłady, mimo że różne co do formy, stylu, poziomu ogólności czy zakresu i charakteru odniesień do aktualnej sytuacji w Polsce, stanowią spójną całość. Napisane są dobrym, jasnym językiem, nieprzeładowanym odniesieniami do literatury przedmiotu, bardzo kompetentnie, a niekiedy także z dużym ładunkiem krytycyzmu do zastanej sytuacji w kraju.Niektóre z zawartych w tej interesującej książce tez, przesłań, porównań czy zestawień mogą być uznane w szczególności przez konserwatywnego czytelnika za dyskusyjne. Tym bardziej jest ona jednak ważnym materiałem do intelektualnego portretu mainstreamu polskiej elity akademickiej Anno Domini 2021. Można się spodziewać, że książka będzie przedmiotem poważnej debaty naukowej.Z recenzji dr hab. Krzysztofa Motyki, prof. KUL
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
