Zbiór ""Miedzy niebem a ziemią"" powstał w latach 1991-2000 i odzwierciedla różne okresy namysłu autora nad życiem. Zawarte w nim treści są próbą ujęcia różnych doświadczeń i spostrzeżeń przez pryzmat wiary, inspirowanej refleksją biblijną.
Kolejny tom kolekcji „Najwybitniejsi Naukowcy”, prezentującej postaci ludzi nauki, których badania przyczyniły się do rozwoju ludzkości w różnych dziedzinach – medycynie, przyrodzie, fizyce czy astronomii. Przedstawia on postać jednego z najbardziej znanych filozofów starożytnej Grecji – Arystotelesa. Arystoteles już od najmłodszych lat chciał zdobywać jak najszerszą wiedzę o otaczającym go świecie. Interesowało go wiele zagadnień – od działalności człowieka, przez politykę i etykę, po wszystkie aspekty otaczającej go przyrody. Dzięki temu położył podwaliny pod rozwój logiki i nauk przyrodniczych, szczególnie astronomii, fizyki i biologii. W Atenach założył szkołę filozoficzną w ogrodach Lykejonu, otaczających świątynię Apollina Likejosa, od której nazwy powstało słowo ”liceum”. Na końcu albumu znajdują się krótkie biogramy najważniejszych postaci występujących w komiksie, posłowie dr. Tomasza Rożka, propagatora nauki i twórcy kanału Nauka To Lubię, oraz kalendarium odkryć bohatera albumu. Twórcą serii jest hiszpański scenarzysta i rysownik Jordi Bayarri. Kolekcję poleca portal Nauka To Lubię Junior.
Opublikowany w roku śmierci francusko-rumuńskiego filozofa Emila Ciorana (1911–1995) tom wywiadów z nim stanowi bardzo szczególną publikację. Na początku lat 70. XX wieku Cioran pisał do znajomego: „Mam sześćdziesiąt lat i nigdy nie występowałem publicznie”. Nie cenił „życia literackiego”, nie przyjmował nagród, a swoje pisarstwo uważał za „terapeutyczne”. Żył paradoksalnie: uznawał życie za bezsensowne, lecz je kochał i cieszył się nim. W późniejszym okresie jednak, w miarę rosnącej sławy, zaczął udzielać wywiadów, czasem nawet rozmowy z nim odbywały się przed zgromadzoną publicznością. Niniejszy zbiór zawiera dwadzieścia takich wywiadów i rozmów z Cioranem z ostatniego ćwierćwiecza jego życia, głównie z lat osiemdziesiątych XX wieku. Mówi on o sobie i swoim stosunku do świata, opowiada o dzieciństwie, młodości i powodach, dla których, osiadłszy na stałe we Francji, w latach 40. porzucił ostatecznie język rumuński i zaczął pisać po francusku. Wiele miejsca w rozmowach zajmują kwestie egzystencjalne: sens (bezsens) życia, a zarazem czerpanie z niego, samobójstwo, religia, Bóg. Wywiady powstały przy różnych okazjach, rozmaici byli rozmówcy i dlatego mamy tu całą gamę tematów, a także zróżnicowaną głębię refleksji. Niektóre wątki powtarzają się, oświetlane zarazem z różnych perspektyw. Dzięki temu czytelnik otrzymuje wielostronny obraz osobowości filozofa poświadczony przez niego samego.
Znakomity zbiór tekstów jednego z najwybitniejszych w Polsce znawców w dziedzinie architektury krajobrazu. Autor opisuje m.in.: pokusy w kształtowaniu krajobrazu, fragmentację przestrzeni, krystalizację postaci miasta, manowce partycypacji społecznej, opłacalność ładu przestrzennego, polską tradycję sprawlu, ochronę i tworzenie piękna w otoczeniu człowieka, udział elit w zagospodarowaniu ziem górskich, dobrą i niedobrą tożsamość krajobrazu, skutki populizmu i postprawdy, pozycję urbanisty jako reprezentanta niechcianego zaufania publicznego oraz postać profesora Gerarda Ciołka.Ta książka to lektura obowiązkowa dla badaczy, studentów i doktorantów tej dyscypliny, ale także przedstawicieli organów administracji państwowej i władz samorządowych mających bezpośredni wpływ na planowanie przestrzenne i kształtowanie krajobrazu w Polsce. Ogromna wiedza Autora i wspaniały język tych tekstów sprawiają, że jest to również publikacja nie do przeoczenia dla wszystkich zainteresowanych dalszymi losami miejsc, w których żyją.******Landscape in Times of Populism and Post-truthAn impressive collection of texts written by one of the most eminent Polish landscape architecture experts. The author describes, among others, temptations to create landscape, fragmentation of space, crystallization of the city form, intricacies of social participation, profitability of spatial order, Polish tradition of urban sprawl, protection and creation of beauty in human environment, participation of elites in development of mountainous terrains, good and bad landscape identity, consequences of populism and post-truth, the role of an urban planner as a representative of unwanted public confidence and the figure of professor Gerard Ciołek.
Dorobek naukowy Romana Witolda Ingardena, mimo upływu pięćdziesięciu długich lat od jego nagłej śmierci, pozostaje nadal do końca niezbadany. Archiwa wciąż odkrywają przed nami nowe zasoby. Czego najlepszym przykładem są odnalezione przez nas jego lwowskie wykłady poświęcone Krytycyzmowi Kanta. Ingarden wygłosił je w roku akademickim 1935/1936. Podjął w nich temat trudny, związany z rozpoznaniem głównych znamion Kantowskiej filozofii. Akcent położył na problematykę epistemologiczną, w której Kant, w swoim czasie, dokonał najwięcej. Ostatecznie pozwoliło mu to na poprowadzenie kolejnych zajęć na lwowskiej filozofii, tym razem z neokantyzmu.(Od autorów opracowania)
Annie Besant opisuje w tym dziele pielgrzymkę duszy, która podróżuje drogą wijącą się wokół góry do najbardziej świętego z wszystkich miejsc, jakim jest Świątynia czterech Wielkich Wtajemniczeń. Aby dotrzeć do Zewnętrznego Dziedzińca znajdującego się przed pierwszą z czterech Wielkich Bram do Wtajemniczeń dusza może podróżować prostą i mało pochyłą drogą w procesie nieskończonych inkarnacji.
Może też przyspieszyć swoją wędrówkę, opuścić drogę prowadzącą wokół góry i wspinać się po stromym zboczu zmierzając bezpośrednio do Zewnętrznego Dziedzińca. Taką możliwość stwarza wyłącznie oddanie własnego życia w służbie innym.
Wtenczas podróż ulega wielkiemu przyspieszeniu, od tego momentu ścieżkę do ostatniego Wielkiego Wtajemniczenia można przebyć w okresie zaledwie kilku inkarnacji. Dusza, która dotarła do Zewnętrznego Dziedzińca musi przysposobić się do przejścia przez Wielką Bramę pierwszego Wtajemniczenia. W tym celu musi pokonać pięć etapów, które przyswaja w jednym czasie, są to – oczyszczenie, panowanie nad myślami, kształtowanie charakteru, duchowa alchemia oraz stan trwania na progu pierwszej Wielkiej Bramy. Annie Besant ze szczegółami opisuje wszystkie te etapy oraz pokrótce zajmuje się następującymi po sobie czterema Wtajemniczeniami.
Autor przedstawia tutaj zasady duchowego życia. Aby prawdziwie żyć musimy tworzyć, co związane jest z trudem i poczuciem niespełnienia, należy też poznać własne skłonności i zdolności. Potrzebujmy słyszeć głos jedynego prawdziwego przewodnika – własnej intuicji. W tym celu nie wolno nam powielać, podążać za innymi, musimy pracować nad realizacją własnego celu. Trzeba być posłusznym wewnętrznemu głosowi, odnaleźć swojego Mistrza – tchnienie życia.
Potrzebne nam są zainteresowania i entuzjazm, pragnienie odkrywania, tęsknota za osiąganiem, gotowość do odłożenia wszystkiego, by osiągnąć najwyższe cele, bowiem bez tego nie nauczymy się poświęcenia. Próbując zrozumieć prawdę, najwyższe szczęście, musimy pamiętać, że nie może nami kierować dążenie do osiągnięcia osobistej satysfakcji, osobistych radości, lecz pragnienie służenia i pomagania.
Przez uwielbienie, miłość i oddanie tworzymy, sprawiamy, że nasza świątynia serca ożywa. Kto pragnie zamieszkać w królestwie szczęścia będzie przezwyciężać bez trudu wszystkie problemy, zapomni o tym, co jest dla niego ciężarem, o swoich szczególnych cechach i upodobaniach, otworzy się na współczucie dla smutku i cierpienia świata. Jedyne wytchnienie jakie można zaoferować cierpiącemu to szczęście, którego się samemu zasmakowało, ta radość i zachwyt, którego się doświadczyło, gdy odnalazło się to, co wieczne.
Książka ta to zbiór wskazówek dla wszystkich aspirujących do uczniostwa, jak i dla samych uczniów przyjętych już przez jednego z Wniebowstąpionych Mistrzów Miłości, Mądrości i Mocy. To nieoceniona skarbnica wiedzy podnosząca na duchu tych wszystkich, którzy na skutek zewnętrznych uwarunkowań, wyzwań i trudności popadli w iluzję oddzielenia od swojego Mistrza.
Uczy rozróżniania prawdziwych Mistrzów od ich ciemnych uzurpatorów oraz istot świata astralnego. Pokazuje, że najlepszym sposobem na zbliżenie się do Wielkich jest jakaś forma służby ludzkości, ścieżka spokojnej cierpliwości i dobrowolnego poświęcenia Im własnej woli. Uczy, że duchowe życie i miłość nie wyczerpują się w rozdawaniu, albowiem dając jedynie przysparzamy, wzbogacamy siebie nawzajem.
Należy dbać o pogodę ducha i poczucie satysfakcji, ponieważ prawdziwe życie duchowe ma źródło w radości, a smutek wypływa wyłącznie z niezrozumienia. Nie wolno zatem popadać w przygnębienie i choć czasem odczuwamy smutek, nie należy mu ulegać i pamiętać, że w sercu wszechświata trwa niezmącona błogość. Rozpacz nigdy nie powinna zagościć w sercu żarliwego ucznia, ponieważ osłabia ona wiarę i oddanie, tworzy przestrzeń dla rozgrywek ciemnych mocy.
Trzeba traktować wszystko, co nam się w życiu przydarza jako lekcje, z których możemy czerpać korzyści, przekuwać w złoto wszelkie cierpienie.
Dzieło to odpowiada na odwieczne pytania ludzkości – jak możemy stać się zdrowsi, bogatsi i mądrzejsi. Sekret do tego tkwi w umyśle, w umiejętności kontrolowania własnych myśli, w pozytywnym podejściu do zmartwień, lęku i negatywizmu, to sztuka, którą autor opanował w Mistrzowski sposób.
W dziejach ludzkości nie było wcześniej tak dynamicznego, jak obecnie, ruchu w kierunku odkrywania tkwiących w ludzkim Duchu możliwości, zwłaszcza zdolności prawidłowego myślenia. Odsłania to cały szereg możliwości kształtowania charakteru, ciała oraz osiągania powodzenia, tym samym niosąc światu niezmierzone błogosławieństwa. Wszyscy mamy świadomość, że istnieje w nas coś, co nigdy nie podlega chorobie, nigdy nie grzeszy i nigdy nie umiera – moc pochodząca spoza naszego fizycznego życia, która zespala nas z Bóstwem i jednoczy z Nieskończonością Bytu. Zaczynamy krok po kroku odkrywać istotę tej potężnej mocy, która odradza, odmładza i harmonizuje, a ostatecznie doprowadzi nas do stanu owej błogości, którą instynktownie uważamy za wrodzone prawo każdej istoty ludzkiej.
Celem niniejszej książki jest przekazanie prostym i jasnym językiem zasad owej filozofii mającej wyzwolić człowieka od tego co powszednie, od rozterek i uczynić naszą egzystencję godną przeżycia; chodzi również o pokazanie, w jaki sposób zasady te można zdobyć i praktycznie stosować w każdym przypadku codziennego życia.
Widzimy, że jakaś rzecz jest dobra, szlachetna, wielka i pragniemy urzeczywistnić ją w sobie. Czy to jest najbliższy nam stopień ewolucji? Czy to jest rzecz, której domaga się prawo rozkwitającego w nas życia? Naszym bezpośrednim celem nie jest to, co samo w sobie jest najlepsze, lecz to, co na obecnym stopniu naszego rozwoju jest dla nas najlepsze i co poprowadzi nas o krok naprzód.
Prawda, współczucie, pokora, bohaterstwo, umiłowanie pokoju, zręczność i nieustraszoność – oto cechy człowieka, który dojrzał do zgłębienia tajemnic dharmy. Moralność jest bardzo subtelną rzeczą, nie jest ona, jak mniemają naiwni, jednakowa dla wszystkich, ponieważ uzależniona jest od dharmy jednostki. To, co jest słuszne dla jednego, może nie być słuszne dla drugiego. Zło i dobro są względne i powinny być oceniane w odniesieniu do konkretnego człowieka i jego powinności, gdyż ludzie posiadają różną dharmę, a każda rzecz ma swój właściwy czas i właściwe sobie miejsce.
To najsłynniejsze dzieło duchowej fikcji XX wieku, jeden z najpopularniejszych klasyków współczesnego mistycyzmu, arcydzieło przetłumaczone na ponad 100 języków i sprzedane w dziesiątkach milionów egzemplarzy. Przesłanie, jakie niesie – odnalezienie boskości poprzez miłość – uczyniło z niego biblię kultury lat 60. Ta ponadczasowa książka, nadal poruszająca serca i umysły, osiągnęła status kultowego bestsellera dla wielu pokoleń.
Czytelnik odnajdzie tutaj najgłębszy wyraz serca i umysłu ludzkości przedstawiający głęboko religijną i mistyczną naturę autora. Książka składa się z poetyckich esejów dających wgląd i duchowe znaczenie zwykłym ludzkim doświadczeniom. Ta piękna medytacja nad sensem życia przekazuje głębokie spostrzeżenia na temat różnych aspektów życia i niezliczonych impulsów ludzkiego serca i umysłu. Naucza między innymi na tematy takie jak miłość, małżeństwo, dzieci, cierpienie, przyjaźń, piękno, religia, radość, wiedza, rozum, namiętność, czas, dobro i zło, przyjemność czy śmierć.
Stanowi inspirację dla każdego, kto czuje się zagubiony w świecie podlegającym zmianom, szuka ukojenia, spokoju, nadziei i celu we współczesnym świecie. Niewiele książek można określić mianem uniwersalnych. A jednak tę należy postrzegać wyłącznie jako taką.
Dwanaście ilustracji zawarte w tym dziele to oryginalne grafiki autora.
Książka "(Nie)zapomniane zwierzęta", czwarty tom z serii "Zielona Historia Literatury", to interdyscyplinarna monografia, w której głos zabierają historycy literatury, językoznawcy, kulturoznawcy, etycy oraz osoby walczące o prawa zwierząt. Przyjęcie postawy biocentrycznej pozwala autorom poszczególnych szkiców na ulokowanie człowieka w ekosystemie, dowartościowanie roli zwierząt w życiu jednostki, ale również ponowne odkrycie świata fauny, który w literaturze odgrywał główną rolę tła.
"Jest to tom bardzo ciekawy, nasycony treściami ekologicznymi, ekokrytycznymi i posthumanistycznymi, inspirującymi do myślenia. Monografia ta, traktująca o relacjach pomiędzy ludzkimi i nie-ludzkimi bytami, wpisuje się w trendy współczesnej humanistyki. Z uznaniem witam kilka poważnych i przemyślanych studiów analityczno-interpretacyjnych, które będą miały ważny wpływ na podejmowanie w tym zakresie badania w przyszłości.
OD WITELONA DO SZKOŁY LWOWSKO-WARSZAWSKIEJPolscy filozofowie o znaczeniu filozofii w kształceniu akademickim w okresie między XIII a XX wiekiemMoja generalnie pozytywna ocena przedstawionej rozprawy wynika z analizy przeprowadzonej na płaszczyźnie wyboru tematu i jego doniosłości, metodologicznego ujęcia prezentowanych zagadnień, merytorycznej zawartości, formalnej poprawności zaprezentowanego tekstu pod względem językowym i graficznym, oraz wartości osiągniętych przez Autora wyników. () Na podkreślenie zasługuje pod-jęcie w rozprawie badań nad najbardziej zaniedbanymi i zmarginalizowanymi obszarami filozofii na polskim gruncie, jakimi są historia filozofii polskiej i historia filozofii w Polsce.dr hab. Helena Ciążela, prof. APS (fragment recenzji rozprawy)
Czy zdajemy sobie sprawę z tego, że jako wierzący również pewnego dnia otrzymamy w górze naszą zapłatę za dotychczasową pracę całe nasze życie jaką wykonaliśmy na ziemi? Niekiedy wychowani w ewangelicznym chrześcijaństwie zapominamy, bądź nawet nie jesteśmy świadomi tego, że choć zbawieni jesteśmy z łaski przez wiarę (a nie z uczynków), to przeznaczeni jesteśmy przez Boga do dobrych uczynków, które teraz mają stać się treścią naszego życia.Moje pytanie brzmi: Czy również długie życie na ziemi długowieczność jest wpisana w TO życie? Czy raczej dzień naszej śmierci został już z góry (dosłownie z góry) określony i wyznaczony? Czy to Bóg decyduje o tym, że jedno niemowlę umiera w łonie matki zanim się jeszcze urodzi, a inne w ósmym dniu po urodzeniu? Czy to Bóg z góry decyduje, że jedno dziecko umiera w ósmym roku życia, jakiś nastolatek w osiemnastym roku życia, młodzieniec w w dwudziestym ósmym roku życia, a starzec w sędziwym osiemdziesiątym ósmym roku życia?Czy nasz życie jest przypadkowe? Raczej nie i co do tego jesteśmy zgodni. Czy w takim razie nasze umieraznie i odchodzenie z tej ziemi jest przypadkowe, bądź czy takie być musi? Nie znamy odpowiedzi na wszystkie pytania. Te jednak, które możemy poznać, powinniśmy poznać przede wszystkim na podstawie Jego woli zapisanej dla nas na stronach Biblii.
Książka W poszukiwaniu Nowej Medyny. Muzułmańskie wizje niepodległych Indii u schyłku panowania brytyjskiego prezentuje poglądy muzułmańskich uczonych, którzy zabierali głos w burzliwych debatach na temat przyszłości społeczności muzułmańskiej w Indiach toczących się w ostatnich dekadach panowania brytyjskiego i odwołując się do nauczania islamu, formułowali zupełnie odmienne odpowiedzi na pytanie razem czy osobno?Kwestia tożsamości społeczności muzułmańskiej w Indiach zaczęła się krystalizować jako pochodna refleksji nad przyczynami upadku imperium Wielkich Mogołów i poszukiwania dróg wyjścia z zaistniałej sytuacji. Osią zainicjowanego wówczas dyskursu było pytanie o możliwość odzyskania przez muzułmanów utraconej na rzecz Brytyjczyków pozycji i minionej chwały, a głównym wyznacznikiem tożsamości zbiorowej wyznawców islamu był fakt wyznawania określonej religii, co implikowało zarazem przynależność do kręgu kulturowo-cywilizacyjnego odmiennego od hinduskiego otoczenia.Autor książki osadza prezentowane koncepcje w szerszym kontekście myśli politycznej klasycznego islamu i w ten sposób przybliża doktrynalny wymiar dylematów, jakie absorbowały społeczność muzułmańską w Indiach Brytyjskich w przededniu ich podziału w 1947 roku na Republikę Indii i Islamską Republikę Pakistanu.Dr nauk hum. Maciej LangRozprawa składa się z sześciu rozdziałów podzielonych na podrozdziały, pozwalające wyłącznie na podstawie spisu treści prześledzić tok myśli Autora tytuły poszczególnych fragmentów pracy dokładnie odpowiadają treści zawartej w rozdziałach i podrozdziałach, co wskazuje na godną podziwu dyscyplinę badawczą. Praca nie zawiera właściwie żadnych zbędnych elementów treściowych, żadnych rozpraszających czytelnika dygresji [...].Prof. zw. dr hab. Marek DziekanKatedra Bliskiego Wschodu i Północnej Afryki Uniwersytet ŁódzkiRozprawę charakteryzuje precyzja, logika rozumowania oraz prezentacji materiału i godna podziwu zwięzłość, niezubażająca wszakże argumentacji. W mojej opinii Autor zrealizował w pełni, z dużą fachowością, elokwencją i elegancją językową postawione przed sobą zadanie.Dr hab. Krzysztof DębnickiWydział Orientalistyczny UWMaciej Lang w 1993 ukończył studia na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego. W 2016 roku uzyskał stopień doktora nauk humanistycznych na Wydziale Orientalistycznym UW. Autor artykułów i opracowań analitycznych poświęconych Azji Centralnej i Bliskiemu Wschodowi (m.in. problemom etnicznym i demograficznym, procesom pokojowym i konfliktom). Współpracował m.in. z Ośrodkiem Studiów Wschodnich. Jest współautorem publikacji z serii naukowej Współczesna Azja Centralna przygotowywanej przez Instytut Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego.
Istnieją w naszej kulturze wybitni uczeni, których praca nie może zostać przeceniona. Do takich osób należy bez wątpienia Feliks Koneczny (1862-1949), wielki historyk, teoretyk cywilizacji, humanista i filozof, który całe swe pracowite życie poświęcił służbie Polsce i jej kulturze (...). Koneczny był i jest nauczycielem realizmu, a ten wymaga liczenia się z tym, co faktyczne, realne, istniejące. Sądził, że poznanie tego, co jest dzisiaj nie może dokonać się bez nauki historii (...). Pragnę wyrazić głębokie przekonanie, ze lektura prac naszego wielkiego historyka i filozofa stanie się dla nas tak potrzebną nauką, dzięki której nastąpi autentyczny postęp w naszej narodowej kulturze.
Minister Edukacji i Nauki, dr hab. Przemysław Czarnek, prof. KUL
Publikacja ta jest nawiązaniem do eseju "Równość i równouprawnienie" (arab. Al-Musawat) Majj Z?ady (1886–1941), którego polski przekład ukazał się drukiem w 2019 roku w Wydawnictwie Akademickim Dialog. Zawiera komentarze, polemiki, interpretacje, wyjaśnienia i refleksje opracowane przez interdyscyplinarny zespół badaczy, który podjął się próby umiejscowienia twórczości i poglądów tej palestyńsko-libańskiej pisarki w europejskiej i polskiej historii idei. Każdy z autorów na swój własny sposób dokonał konfrontacji przekonań Z?ady z poglądami obowiązującymi zarówno w okresie jej działalności, jak i z obecnym stanem wiedzy. W efekcie czytelnik ma możliwość zapoznania się z szerokim spektrum analizy poglądów i nawiązań do jej eseju – zwłaszcza wątków feministycznych, wschodnich i zachodnich teorii filozoficznych, społecznych idei oświeceniowych czy pojęcia różnorodności.
Publikacja ta umożliwi polskiemu czytelnikowi zaznajomienie się z ważną pracą z obszaru historii idei – punktem widzenia arabskiej intelektualistki z początku XX wieku, nawet dziś niezwykle aktualnym.
W Dezintegracji pozytywnej Kazimierz Dąbrowski, przedstawiciel polskiej psychiatrii humanistycznej, prezentuje autorską koncepcję rozwoju osobowego. Odwołując się do własnej praktyki klinicznej oraz do życiorysów twórców pokazuje, że trudne doświadczenia i związany z nimi ból psychiczny mogą przynieść wzrost wrażliwości, empatii, głębsze rozumienie siebie i świata. To książka wręcz kultowa, źródło niełatwej, lecz poszerzającej spojrzenie na los człowieka nadziei.
Teksty Zygmunta Pucko dotykają społecznego tabu, jakim jest utrata i związane z nią cierpienie. Wobec rzeczywistości intelektualnego i indoktrynalnego bełkotu słowa zawarte w monografii O utracie stanowią jej przeciwwagę, ukazując istotę rzetelnej nauki i analizy. Pomimo swojej delikatności i poetyczności w formie przekazu mają moc pioruna, bo stojąc naprzeciw rozkrzyczanych, pełnych banałów i propagandy sloganów, są piorunem CISZY i spokoju. Z recenzji prof. dr. hab. Józefa Binnebesela Od strony tematyki i dyscyplin badawczych jest to książka interdyscyplinarna, co szczególnie pasuje do poszukiwań na styku filozofii oraz nauk o zdrowiu. Fenomenologia i filozofia egzystencji sąsiadują tu z filozofią medycyny, a filozofia moralna z etyką medyczną i bioetyką. Pojawiają się też odwołania do takich nauk szczegółowych jak psychiatria, psychologia i socjologia. Książka jest owocem wielokrotnie powtarzanego „kołowania myśli” nad danym zagadnieniem, pojęciem, tekstem, fragmentem świata. Jest – innymi słowy – owocem rozlicznych niespiesznych medytacji i do takiego czytania zachęca. Wymaga więc od czytelnika „uważności”, zwolnienia tempa, refleksji i autorefleksji; idzie niejako pod prąd silnej obecnie tendencji kulturowej preferującej tempo, obrazkowość, powierzchowność. Krąg odbiorców tej pracy może więc być bardzo szeroki i obejmować wszystkich, których interesują zasadnicze pytania filozoficzne i problemy egzystencjalne związane ze śmiercią, żałobą, filozofią medycyny czy ekologią. W szczególności książka ta może być pomocą dydaktyczną dla studentów kierunków humanistycznych oraz nauk o zdrowiu. Z recenzji dr. hab. Jacka Breczki Zygmunt Pucko, dr hab., filozof, pracuje w Zakładzie Filozofii i Bioetyki Wydziału Nauk o Zdrowiu UJ CM. Etyk, filozof medycyny, tanatolog. Autor kilku książek, między innymi: O wartościach w sztuce leczenia (2002), Zrozumieć utratę. Magna quaestio w obliczu żałoby (2011), Idea troski w pielęgniarstwie inspirowana myślą filozoficzną (2014), Wybrane motywy pielęgniarki w literaturze. Szkice filozoficzne (2016). Pomysłodawca i samodzielny realizator kilku naukowych projektów, takich jak Fenomen cierpienia i bólu w perspektywie transkulturowej, Filozofia mowy i jej terapeutyczne implikacje oraz Etyka troski w opiece paliatywnej i o umierających. Admirator niezależnej myśli, wielbiciel koni, miłośnik ciekawych książek oraz piękna natury.
Wyjątkowa opowieść wprowadzająca w świat bogów, wierzeń i obyczajów Słowiańszczyzny przedhistorycznejŚwiatowit groźny bóg o czterech obliczach, gromowładny Perun, władający ogniem Swarożyc, Trygław - czczony w Szczecinie i na Wolinie, a także Weles, Rugiewit, Jarowit i wielu innych. Ich kult stanowił sens życia dawnych Słowian i był podstawowym elementem kultury religijnej.Jaką rolę Słowianie wyznaczali bogom w swoim życiu codziennym? Temat ten stanowi dla Leonarda J. Pełki punkt wyjścia do dalszych rozważań nad kształtowaniem się magicznych praktyk i wierzeń, których ślady spotykamy do dziś w folklorystyce i obrzędowości ludowej. Autor z prawdziwą pasją opisuje również pogańskie zwyczaje, które przetrwały do czasów współczesnych, zachowując świecki charakter, i są obecne w kulturze ludowej, jak choćby dożynki, noc kupalna czy topienie marzanny.U stóp słowiańskiego parnasu. Bogowie i gusła to książka dająca możliwość pełniejszego poznania naszych pradziejów, jakże często mitologizowanych i przedstawianych jako legendy.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
