Michel de Montaigne (1533-92) - francuski myśliciel, filozof, humanista, pisarz, polityk (był przez dwie kadencje burmistrzem Bordeaux), autor Prób (francuski tytuł: Essais - wyd 1580). Pisał to swoje dzieło życia w zasadzie dla przyjemności. Trudno w tym wypadku mówić o jakimś filozoficznym systemie. Zresztą absolutnie nie o ogólną teorię Montaigneowi chodziło lecz raczej o sztukę życia, o konkret i o z życia wzięty racjonalizm, połączony ze zdroworozsądkowym sceptycyzmem. Zajmował się faktami dotyczącymi życia człowieka, przy czym zycie było dla niego najwyższym dobrem - to nawiązanie do epikureizmu. Jak pisze W. Tatrkiewicz Właściwością poglądów Montaigne'a było: że oparte były na obserwacji i zdrowym rozsądku, nie na spekulacji pojęciowej, tradycji filozoficznej i metodach uczonych. Że zajmował się wyłącznie sprawami doczesnymi i ludzkimi (to był jego humanizm). Że zadania filozofii rozumiał nie teoretycznie, lecz praktycznie: chciał by była sztuką życia. Że założeniem jego było: przyjemnie żyć to jest jedyne dobro (to był jego epikureizm). Że nie należy zagłębiać się w niepewne i niewydajne spory teoretyczne (to był jego sceptycyzm). Że przyroda jest wzorem dla człowieka i jego sztuki życia (to był jego naturalizm). Że ostateczną miarą prawdy jest rozum (to był jego racjonalizm). Że różne prawdy i prawa są tylko rzeczą zwyczaju (to był jego relatywizm). Ta niezmierna pochwała życia, ta radość którą Próby emanują spowdowały, że już za życia autora miały kilka wydań, ale też i to że w nieco późniejszych czasach kontrreformacji trafiły na Indeks Ksiąg Zakazanych
Niniejsza publikacja powstała z okazji siedemdziesiątych urodzin Profesora Marka Prejsa, historyka kultury i literatury polskiej, pracownika Instytutu Kultury Polskiej UW. Przedstawiony zbiór tekstów nie jest spójny tematycznie i nie powstał w jednej opcji metodologicznej. Wskazuje raczej na wielość ujęć i perspektyw w badaniu kultury staropolskiej, zarówno w wymiarze historycznym, jak i w kontekście długiego trwania, aktualizacji i rekontekstualizacji
Platon (427 p.n.e.- 347 p.n.e.) - grecki filozof, uczeń Sokratesa, założyciel Akademii, twórca idealizmu i racjonalizmu. Mozna wręcz powiedzieć, że nie byłoby filozofii bez Platona. Napisał 35 dialogów. A zaliczany do dialogów późnych, napisany ok 350 r. p.n.e. Fileb - jak pisze Bogdan Dembiński - poświęcony jest problematyce związku, jaki zachodzi między rozumem a rozkoszą. Dotyczy więc kwestii etycznej związanej z właściwą postawą wobec świata, postawą, która gwarantowałaby najwłaściwszy sposób postępowania. Pyta Platon: Czy w postępowaniu tym należy kierować się rozumem, czy też należy odwołać się do czynnika emocjonalnego? Rozstrzygnięcie tej kwestii zależy jednak od stopnia rozpoznania struktury świata, w którym przychodzi działać poszczególnym podmiotom. Właściwe działanie bowiem jak wcześniej zauważył Sokrates zależy każdorazowo od wiedzy dotyczącej okoliczności tego działania. Wymaga zatem precyzyjnego rozpoznania obszaru, w którym owo działanie ma się spełnić. Dlatego warunkiem analiz uczyni Platon wiedzę o strukturze świata, w jakim przychodzi człowiekowi działać.
Erich Fromm (1900-80) - amerykański psycholog i filozof pochodzenia niemieckiego, uznawany za jednego z najwybitniejszych humanistów XX wieku, twórca psychoanalizy humanistycznej. Autor kilkudziesięciu książek, w tym tak ważnych jak Ucieczka od wolności, Zapomniany język, Patologia normalności, Zdrowe społeczeństwo, Rewolucja nadziei, Psychoanaliza a religia. W książce Czy nadal kochamy życie? opowiada nam Fromm o tym, iż miłość i nienawiść stanowiły potężne siły psychologiczne od niepamiętnych czasów. Erich Fromm dostrzegał głęboko sięgającą zmianę tych podstawowych sił w XX wieku: nienawiść innych ludzi i samo środowisko są coraz bardziej owładnięte chęcią zniszczenia dla samego zniszczenia. Ludzie czują się coraz bardziej bez życia i przyciąga ich to, co może być spowodowane przemocą. Fromm nazwał miłość do zmarłych „nekrofilią”. Można spotkać się z równie silną miłością do wszystkiego, co żyje, rośnie i rozwija się, czyli z „biofilią”.
Książka ilustruje te podstawowe siły „biofilii” i „nekrofilii” w prosty sposób i posługując się żywymi przykładami.
Zasadniczym celem rozważań przedstawionych w tej książce jest zaproponowanie nowego konceptu – epistemicznej bańki informacyjnej – stworzonego na potrzeby teoretycznych i empirycznych dociekań w obszarze zachowań informacyjnych. Koncepcja ta, charakteryzująca określone zjawisko w kontekście aktywności informacyjnych, poprzez wnikliwą analizę różnorodnych modeli, teorii i założeń ugruntowanych w interdyscyplinarnym ujęciu nauki o informacji, powinna otworzyć nową i szerszą perspektywę dla eksploracji zachowań informacyjnych. Ma być pewnego rodzaju metateoretycznym spoiwem łączącym różnorodne podejścia, m.in. społeczne, afektywne, kognitywne, a także stanowić wielowymiarowy element empirycznie rozwijanych badań dotyczących reakcji i interakcji człowieka z informacją. Stanowi zatem prolegomena do holistycznego, wieloaspektowego i harmonijnego, poprzez ujednolicenie i usystematyzowanie różnych aspektów zachowań informacyjnych, spojrzenia zarówno na wielowymiarowy obszar wybranego kierunku badań informatologii, jak i na wszelkie, dynamicznie ewoluujące zjawiska związane z ludzką sprawczością oraz procesami informacyjnymi podejmowanymi przez człowieka w infosferze.
Fragment Wstępu
Książka Moniki Krakowskiej jest ciekawym, pod wieloma względami nowatorskim opracowaniem problematyki, która chociaż na świecie ma bogate piśmiennictwo, to w literaturze polskiej reprezentowana jest nadal skromnie. Badania zachowań informacyjnych najczęściej mają charakter fragmentaryczny, stosunkowo niewiele jest natomiast koncepcji holistycznych, które umożliwiają ujęcie interakcji człowieka z informacją w szerokiej perspektywie różnych jej form i różnych czynników na nią oddziałujących. Taką koncepcję zaproponowała Monika Krakowska, co czyni jej książkę szczególnie cenną.
Z recenzji prof. dr hab. Barbary Sosińskiej-Kalaty
Dr Monika Krakowska jest adiunktem w Instytucie Studiów Informacyjnych Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Jej zainteresowania badawcze obejmują problematykę zachowań informacyjnych, a także specyficznych przestrzeni informacyjnych, w której których te aktywności są podejmowane. Badania obejmują również problematykę afektywno-kognitywnych oraz społecznych zachowań informacyjnych człowieka w odniesieniu do różnorodnych środowisk informacyjnych. Publikuje teksty w polskich i zagranicznych pracach zbiorowych oraz w czasopismach naukowych, takich jak Information Research, Journal of Education for Library and Information Science, Education for Information, The Electronic Library, czy Zagadnienia Informacji Naukowej. Jest współredaktorem współredaktorką pracy zbiorowej Biblioteki cyfrowe (2012) oraz autorką książki Nowe formy komunikacji społecznej w europejskiej przestrzeni edukacyjnej (2008), za którą otrzymała Nagrodę Naukową SBP im. Adama Łysakowskiego w kategorii najlepsze prace o charakterze praktyczno-wdrożeniowym.
Miasto, z ekologicznego punktu widzenia, można traktować jak specyficzne środowisko przyrodnicze, w obrębie którego zachodzi wiele procesów. Postępująca urbanizacja – zabudowa, ocieplanie i osuszanie warunków siedliskowych, silne przekształcenie gleb zasobnych w azot, a niekiedy gleb zasolonych, emisja zanieczyszczeń przez zakłady przemysłowe oraz ruch komunikacyjny, wpływają na zmniejszenie się środowiska przyrodniczego (Kornaś, Medwecka-Kornaś, 2002; Wysocki, 2008).
Tereny miejskie już od dawna cieszą się zainteresowaniem badaczy, do tej pory zgromadzono liczne dane florystyczne dla wielu miast europejskich (np. Celesti, Grapow, 1995; Sukopp i in., 1995; Landolt, 1991, 2001; Adler, Mrkvicks, 2003; König, 2005).
Florę miast tworzą zarówno gatunki rozprzestrzeniające się spontanicznie, jak i gatunki wprowadzane tam celowo. Tylko te pierwsze są przedmiotem badań fito[1]geograficznych – występują one na bardzo różnych siedliskach: na murach, trawnikach, podwórzach, zaniedbanych przydrożach, pomiędzy płytami chodników, w parkach, na cmentarzach, wysypiskach śmieci itp. Florę miejską tworzą w równej mierze gatunki rodzime, jak i obcego pochodzenia, a jej skład zależy od położenia geograficznego, a także od historii i rodzaju zabudowy. Wyróżnia się gatunki „miejskie” (urbanofile), tj. występujące prawie wyłącznie w miastach oraz gatunki ubikwistyczne, które równie często rozprzestrzeniają się na terenach pozamiejskich (Kornaś, Medwecka-Kornaś, 2002).
Ze wstępu
Kto i wedle jakich kryteriów decyduje, które istoty można uznać za osoby? Czy każdy człowiek jest osobą?Pojęcie osoby wydaje się przeżywać kryzys, ponieważ utracono punkty odniesienia nadające temu słowu znaczenie. Do niedawna każdy z ludzi był uznawany za osobę, nosiciela nienaruszalnej godności, co czyniło go podmiotem nienaruszalnych praw. Współcześnie niektórzy usiłują jednak kwestionować swoją własną tożsamość. Gdzie przebiega granica pomiędzy osobą a tym, co nią nie jest? Oto niepokojące pytanie, na które ten podręcznik udziela wyczerpującej, gruntownie uzasadnionej odpowiedzi.Jos ngel Garca Cuadrado - profesor antropologii filozoficznej na Wydziale Filozofii i Literatury Uniwersytetu Nawarry w Pampelunie (którego był dziekanem). Autor licznych artykułów specjalistycznych i publikacji książkowych. Członek Instytutu Latynoskich Studiów nad Nowoczesnością na Uniwersytecie Balearów.Seria BÓG CZŁOWIEK ŚWIAT - Mądrość w zasięgu ręki!Dla "głodnych wiedzy" miłośników mądrości.Dla studentów, kleryków, sióstr zakonnych i kapłanów.Dla katechetów i wychowawców.Dla pragnących wzbogacić swoje życie i życie swoich dzieci.Dla ekspertów ds. komunikacji, polityki, ekonomii, zdrowia, edukacji.
Trylogia ziemsko-kosmiczna.Pierwsza część to ,,Autorytet ZŁA,,. Czyli komediowy kryminał erotyczny zaskakujący scenami zbrodni i motywacją działania mordercy. Dobitne dialogi. Mocne sceny seksualne opisane bez jednego wulgarnego słowa. Humor i zaskakujące zwroty akcji. Ciary idą aż do spazmów rozkoszy i przerażenia.Druga część to "" Cud myślenia i czucia"". Jest genialnym sposobem postrzegania życia na tej planecie od zarania jej dziejów. Narratorem jest kosmita obserwujący rozwój cywilizacji od tysięcy lat. Opowiada on o gatunku ludzkim jako o dziele sztuki tworzonym przez naturę Ziemi oraz ingerencje obcych w losy ludzkości.Trzecią częścią są "" My Wieloświaty"" tzn. jedyna dotychczas w historii praca porównująca symbole religijne z faktami naukowymi w skali mikro mi makro kosmosu.Wynika z niej, że wszechświat jest drukowany przez jedną z jego form. Punktem pierwotnym. A punkt pierwotny to zbiór wszystkich możliwości, faktów, umiejętności wszechświata zebranych w jednym miejscu jako magazyn pamięci przed tzw. Wielkim Wybuchem. Punkt pierwotny jest tak skupiony i tak ujednolicony, że postrzegamy go jako pustkę przestrzeni, wolną objętość. Nicość.Ten punkt pierwotny porusza się z nieobliczalną przez nas prędkością a szybkość światła jaką rejestrujemy jest tylko fantomem i widmem prędkości punktu pierwotnego.Kosmos jest samo rozpakowującym siebie plikiem. I samo spakowującym się.JEDNOCZESNOŚĆ jest kluczem do rozumienia nieskończoności i prędkości punktu pierwotnego.Może punkt pierwotny jest szukaną duszą? Jest szukanym Bogiem? Może jest nieśmiertelnością?Zaskakujące porównania Monstrancji katolickiej i ekspansji kosmosu, dziwne porównania Hostii komunii świętej do ruchu punktu pierwotnego, niespotykane porównania ducha Świętego do prędkości światła i niepowtarzalne utożsamienie wszechświata jako Boga Ojca w Niebie.Pustka próżni kosmosu opisana jako Maria Dziewica matka syna Bożego Jezusa Chrystusa w jedności z Bogiem Ojcem. Wielki Wybuch kosmosu jako niepokalane poczęcie. Ewangelie tłumaczone jak poetyka współczesnej nauki skali jedności wszystkiego.""Książka obrazoburcza czy genialna w skojarzeniach logiki?Nikt wcześniej nie napisał odważnie o takich wnioskach.
Książkę kierujemy do nauczycieli uczących na wszystkich etapach kształcenia polonistów i innych, pedagogów, psychologów, ze szkół publicznych i społecznych, którzy w pracy z dziećmi/młodzieżą dbają o poprawność, etykę i kulturę języka ojczystego, zwłaszcza mówionego. Kierujemy ją też do studentów pedagogiki. Odchodząc od encyklopedycznego przekazywania wiedzy na rzecz twórczego rozwiązywania problemów, nauczyciele muszą podjąć trud kształcenia umiejętności ponadprzedmiotowych mówienia, słuchania, czytania, pisania, logicznego myślenia, analizowania, argumentowania, wnioskowania, kultury wypowiedzi publicznej oraz współpracy w grupie. Zwracamy się do nauczycieli, którzy dążą do holistycznego rozwoju osobowości uczniów, pragną wychować człowieka kulturalnego, twórczego, myślącego, przedsiębiorczego, a jednocześnie wrażliwego i tolerancyjnego, mówiącego piękną, poprawną polszczyzną.
Miliony milionów ludzi modlitwę tę od osiemnastu wieków odmawiały, miliony ją do dziś dnia codziennie odmawiają, i nieomal na miliony liczyć się dadzą komentarze, parafrazy, kazania, rozpamiętywania, uwagi i rozwagi, tak wiązaną, jak i niewiązaną mową, których się ona stała i dotąd staje przedmiotem; a przecież wyznać musimy, iż jej do tej chwili, w jej teologicznym, historycznym i filozoficznym znaczeniu, jeszcze nie pojęto, że się jej stosunku do przeszłości, teraźniejszości i przyszłości nie domyślano, że najważniejszego, bo ostatecznego objawienia i nadzwyczajnego proroctwa w niej dotąd nie spostrzeżono ? słowem, że jej wiecznego znaczenia a wiekowego przeznaczenia dotąd nie odkryto. Wolą więc Bożą jest, abyśmy dostąpili sami przez się naszej prawdziwej, harmonijnej wolności, bo wolność ? jakeśmy wyżej widzieli ? jest istotnie znaczeniem i przeznaczeniem Ducha, jego najszlachetniejszym owocem. Żywioły tej wolności, pierwiastki tego spełnego wyrobu Ducha położył Bóg w całej jego przyrodzonej organizacji, w jego sercu i w jego umyśle. Znajdujemy w Duchu naszym skarby ogromne, ukryte, które są zadatkami Ducha, pierwiastkami, gdybyśmy tego nie mieli, nie mielibyśmy co wyrabiać ? nie znalibyśmy naszego przeznaczenia. liczba stron: wolumin I - 652, wolumin II - 592
Mircea Eliade (1907-1986), rumuńsko-francuski klasyk religioznawstwa, w swoich pracach docieka głębokich filozoficznych motywów praktyk religijnych. Również w tym dziele poświęconym kodyfikatorowi jogi Patańdżalemu stara się dotrzeć do jej sensu, a także do jej związków z innymi nurtami tych praktyk w Indiach, Chinach czy nawet w Europie. W rozumieniu Eliadego termin "joga" obejmuje wszelkie techniki ascezy i wszelkie metody medytacji. Joga opisana przez Patańdżalego w traktacie Jogasutra uchodzi za klasyczną i najlepiej znaną zarówno w Indiach, jak i w świecie. Nic nie wiadomo o autorze ani o jego dziele napisanym prawdopodobnie w II wieku p.n.e. lub później. Ponadto praktyki jogiczne nie były jego wynalazkiem, lecz funkcjonowały na terenie Indii już setki lat wcześniej. W swoim najgłębszym sensie joga stanowi praktykę inicjacyjną, która ma prowadzić do zerwania więzów ze światem i do uwolnienia się od własnej świadomości w celu pełnego wyzwolenia - trwania w absolutnym "teraz". Temu służą znane nam techniki jogiczne jak asany czy dyscyplina oddechowa. Książka Eliadego zawiera cztery części: zarys filozofii jogicznej Patańdżalego, opis technik, rekonstrukcję miejsca jogi w dawnych Indiach, wreszcie opis jej roli w buddyzmie, tantryzmie i hathajodze. Dzięki tej lekturze czytelnik zainteresowany jogą uzyska rozległy, panoramiczny obraz, w którym usytuuje to, co się dziś zwykle rozumie przez "uprawianie jogi": ćwiczenia cielesne mające służyć zdrowiu i wyrabiać umiejętność koncentracji.
ZAPAMIĘTAJ JAK NAJWIĘCEJ. MATERIAŁY DO ĆWICZENIA KONCENTRACJI I PAMIĘCI. POZIOM ŚREDNI Publikacja Zapamiętaj jak najwięcej powstała z myślą o dzieciach, które mają problemy z pamięcią i koncentracją. Z książki mogą korzystać także osoby dorosłe, które potrzebują treningu pamięci lub chcą w ciekawy sposób ćwiczyć swój umysł. W publikacji znajduje się 36 zdjęć przedstawiających przedmioty i osoby. Dziecko uważnie ogląda fotografię, a następnie, nie patrząc na nią, odpowiada na pytania. Dzięki temu można sprawdzić, jak dużo zapamiętało.
Koło Naukowe Pedagogów Opiekuńczych UMCS w Lublinie (KNPO), działające na Wydziale Pedagogiki i Psychologii Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie, powstało w 2017 r. z inicjatywy dr hab. Danuty Wosik-Kawali, prof. UMCS oraz studentów pedagogiki opiekuńczo-wychowawczej z terapią pedagogiczną. Pierwszą Przewodniczącą KNPO była Katarzyna Tuszyńska, a obecnie tę funkcję pełni Wiktoria Krakowiak. Od początku istnienia organizacji jej opiekunem jest dr hab. Danuta Wosik-Kawala, prof. UMCS. Obecnie w pracę Koła zaangażowanych jest 20 studentek studiów licencjackich, magisterskich i doktorskich.
Celem KNPO jest praktyczne zastosowanie wiedzy nabytej podczas studiów w pracy z wychowankami placówek edukacyjnych i opiekuńczych, aktywne uczestnictwo w wydarzeniach środowiska lokalnego związanych z tematyką opieki, wychowania, profilaktyki oraz terapii dzieci i młodzieży, a także kształtowanie ich prawidłowych postaw społecznych.
W trakcie pięcioletniej działalności KNPO, nieco ograniczonej przez pandemię COVID-19, studenci zorganizowali wiele inicjatyw, w tym m.in. warsztaty kształtowania i rozwijania kompetencji miękkich uczniów szkół średnich, warsztaty rozwijające kompetencje wychowawcze studentów różnych kierunków studiów UMCS ze specjalnością nauczycielską, konkursy dla młodzieży dotyczące znajomości zasad savoir-vivre’u, imprezy okolicznościowe, takie jak Dzień Dziecka, mikołajki, andrzejki, katarzynki, pierwszy dzień wiosny oraz zabawy choinkowe dla dzieci w placówkach interwencyjnych i socjalizacyjnych. Członkowie Koła aktywnie uczestniczą także w akcjach charytatywnych na rzecz osób potrzebujących, takich jak Pomóż Dzieciom Przetrwać Zimę czy Szlachetna Paczka. Poza pracą opiekuńczo-wychowawczą na rzecz dzieci i młodzieży w 2021 r. KNPO zorganizowało Ogólnopolską Konferencję Naukową pt. „Quo-vadis wychowanie?”. Była to pierwsza tego typu inicjatywa przygotowana przez studentów organizacji i powstała w efekcie ich troski oraz świadomej percepcji rzeczywistości.
W konferencji wzięło udział 146 osób z różnych ośrodków akademickich i placówek oświatowych z całej Polski. Studenci, profesorowie, wykładowcy i praktycy wspólnie poszukiwali odpowiedzi na pytania dotyczące przyszłości wychowania. Wymiana doświadczeń i poglądów przez przedstawicieli nauk humanistycznych, społecznych, teologicznych, a także nauk o zdrowiu ukazała wiele trudności i zagrożeń na drodze efektywnego wychowania oraz wskazała nowe możliwości pracy i rozwiązania w tej przestrzeni edukacyjnej. Pokłosiem konferencji jest niniejsza monografia prezentująca zbiór niezwykle interesujących teoretycznych i empirycznych tekstów poświęconych zagadnieniom wychowania.
Opiekun Koła Naukowego
dr hab. Danuta Wosik-Kawala, prof. UMCS
Problematykę metafizyczną (i szerzej - filozoficzną) podejmowało wielu myślicieli. Filozofowie różnili się nie tylko co do odpowiedzi na konkretne pytania filozoficzne, ale i co do tego, czym ma być filozofia, czym ma być metafizyka. Historia filozofii zna różne metafizyki i różne jej koncepcje. Wypada więc krótko scharakteryzować przyjętą w niniejszej książce koncepcję metafizyki, podając jej przedmiot, cel i metodę.
Ks. prof. dr hab. Piotr Moskal – jest profesorem nauk humanistycznych, emerytowanym profesorem zwyczajnym KUL, aktualnie profesorem WSD w Pelplinie.
Opublikował m.in. następujące prace: Problem filozofii dziejów. Próba rozwiązania w świetle filozofii bytu (Lublin: RW KUL 1993); Spór o racje religii (Lublin: TN KUL 2000); Czy istnieje Bóg? Zarys filozofii Boga (Pelplin: "Bernardinum" 2002); Religia i prawda (Lublin: Wydawnictwo KUL 2008,2009); Filozofia Boga i epistemologia przekonań teistycznych (Kraków: Wydawnictwo Karmelitów Bosych 2008); Apologia religii katolickiej (Lublin: Wydawnictwo KUL 2012); Apology for the Catholic Religion (Lublin: Wydawnictwo KUL 2013); Traktat o religii (Lublin: Wydawnictwo KUL 2014); Filozofia Boga (Pelplin: "Bernardinum" 2015, 2021), Filozofia religii (Pelplin: "Bernardinum" 2020), Krótka apologia religii katolickiej (Pelplin: "Bernardinum" 2021).
Książka jest zbiorem gotowych ćwiczeń, gier i zabaw, dzięki którym nauczyciel może zrealizować kreatywne zajęcia wychowawcze przy minimalnych przygotowaniach. Poruszone zostały w niej tematy najbliższe problemom wychowawczym, z którymi spotykają się nauczyciele w szkołach podstawowych. Przejrzysty podział materiału, zadania oparte na inspirujących pomysłach oraz ograniczenie do minimum teorii na rzecz praktycznych rozwiązań sprawiają, że jest to pozycja dla nauczycieli lubiących prowadzić zajęcia w sposób aktywny i otwarty na potrzeby uczniów.
Ta książka to podróż do genialnego umysłu fizyka, który szukał reguł złożonych systemów, bo te proste zawsze wydawały mu się trochę zbyt nudne… Niezwykle klarownie i precyzyjnie przeprowadzony wywód na temat systemów złożonych, reguł ich działania i znaczenia w dzisiejszym świecie. Autor, wychodząc od matematycznej analizy mechaniki poruszania się stada ptaków, prowadzi nas przez różne działy fizyki teoretycznej od cząstek elementarnych, przez zjawiska zbiorowe, systemy złożone i wiele innych. Przejrzystość wywodu uzupełnia odniesienie do kontekstu historycznego i zrelacjonowanie rozwoju idei leżących u podstaw każdego z zagadnień, ze szczególnym uwzględnieniem procesu twórczego, dzięki czemu skomplikowane problemy jawią się w sposób niezwykle przystępny i zrozumiały nawet dla czytelników gorzej obeznanych z najnowszymi dokonaniami z zakresu fizyki i nauk ścisłych. „Giorgio Parisi na początku zajmował się teorią cząstek elementarnych i napisał w latach 70-tych ubiegłego wieku wspólnie z Guido Altarellim słynne równania ewolucji partonów. Kiedy bywałem wielokrotnie w latach 80-tych w grupie badającej teorię strun w świeżo utworzonym uniwersytecie rzymskim Tor Vergata, jako profesor tego uniwersytetu przeniósł swoje zainteresowania na fizykę statystyczną, fluktuacje i układy złożone. Niniejsza książka jest opisem prowadzonych przez wiele dziesięcioleci, uhonorowanych Nagrodą Nobla, poszukiwań w tej dziedzinie, od szkieł spinowych do tytułowych systemów biologicznych, i próbą wyjaśnienia pięknych i fascynujących zjawisk w tych pozornie chaotycznych, ale poddanych ścisłym prawom, układach”. Profesor Krzysztof A. Meissner NAGRODA NOBLA Z FIZYKI 2021
W ciągu kilku tysiącleci Sycylia wielokrotnie była sceną okrutnych wojen, cierpienia i przemocy. Ta słoneczna wyspa wraz ze swymi plażami, gajami oliwnymi i zabytkami architektury nieraz pogrążała się w głębokim mroku. Peter Robb, zafascynowany tym pełnym sprzeczności regionem, w którym oszałamiające piękno kontrastuje z brutalnością doskonale zorganizowanych struktur przestępczych, oparł się pokusie mitologizacji Sycylii. Mafii w jego wydaniu daleko do romantyzmu, honor i lojalność zostały zastąpione przez bezwzględny terror, korupcję i krętactwo, a granice dzielące świat mafii od świata wielkiej polityki niemal całkiem się zatarły."Od stuleci Sycylia żyje własnym życiem; osobna, zamknięta. Owszem, wchłania w siebie obce ciała, ale zawsze przekształca je na swój obraz i podobieństwo. Peter Robb pojął to doskonale: jego opowieścią o mafii sycylijskiej rządzi kategoria długiego trwania. Okazuje się, że współczesność łączy się wieloma niewidzialnymi tunelami z odległą przeszłością. To dlatego obok nazwisk krwawych mafiosów spotkamy tu także Normanów, Garibaldiego i księcia Don Fabrizio z powieściowego arcydzieła Lampedusy. To nie jest (tylko) sensacyjny reportaż, ale porywające studium z historii kultury i mentalności. "Sycylijski mrok" to książka groźna - do dzisiaj nie wydano jej we Włoszech. Czytacie na własną odpowiedzialność." Dariusz Czaja
Prawo obowiązujące w Jordanii bywa bezwzględne wobec kobiet, a surowa obyczajowość sprawia, że w rolę sędziów nierzadko wcielają się bliscy. Nic dziwnego, skoro seks przedmałżeński sprowadza hańbę na całą rodzinę kobiety, która dopuściła się nierządu. Jedynym sposobem na przywrócenie utraconego honoru jest zabicie cudzołożnicy - matki, siostry, córki. Dotyczy to nie tylko związków przedmałżeńskich, ale również gwałtów czy relacji homoseksualnych. A jeśli kobieta, która czuje się zagrożona, zwróci się do służb publicznych po pomoc, najprawdopodobniej "dla ochrony" trafi do więzienia, zaś oprawcy pozostaną bezkarni.Norweska dziennikarka Lene Wold na przykładzie historii Rahmana, Aiszy i Aminy próbuje zrozumieć, co kieruje Jordańczykami, którzy w XXI wieku wciąż kultywują krwawą tradycję honorowych zabójstw. Starszą córkę ojciec zamordował z powodu jej związku z kobietą, młodsza miała zginąć za ukrywanie prawdy o siostrze i tylko cudem uniknęła śmierci. Autorka z niezwykłą otwartością, bez krzywdzących stereotypów wysłuchuje zarówno sprawcy, jak i siostry ofiary. Narażając życie, poszukuje odpowiedzi na pytanie: co kieruje ojcem, który zabija ukochane dzieci?"W noc po przeczytaniu pierwszej części "Honoru" mam sen. Uciekam z domu. Błąkam się po mieście, nie mogę wrócić. Nigdzie nie jestem bezpieczna, bo wszyscy, których kocham, zdecydowali: mam umrzeć. Bywa, że dla kobiet w Jordanii podobny scenariusz staje się rzeczywistością. Tam honor rodziny wart jest więcej niż ich życie. Uduszone, spalone i ukamienowane w jego imieniu nie opowiedzą swoich historii. Dlatego Lene Wold ma odwagę pytać o nie tych, którzy wydali wyrok śmierci. Odwagę, bo usiłując dowiedzieć się, co czuje ojciec, który strzela swojej córce w głowę, i czy lojalność wobec tradycji jest silniejsza niż miłość, ryzykuje własne życie. Podczas czytania tego reportażu brakuje tchu, a serce na przemian ściskają gniew i współczucie. I wcale nie jest to tylko współczucie dla ofiar." Paula Szewczyk, "Wysokie Obcasy"
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
