Mallarm uczyłby nas, że nowoczesność faktycznie wydała proroka, lecz zatartego; mesjasza, lecz w drodze hipotezy; Chrystusa, lecz konstelacyjnego. Skonstruowałby baśniowy kryształ niekonsystencji zawierający w swym środku syreni gest, widzialny w prześwitywaniu, niemożliwy i żywy, z którego on sam powstał i wciąż powstaje. W ten sposób poeta rozlałby sakrę własnej Fikcji każdemu czytelnikowi gotowemu karmić się mentalną hostią jego poszarpanych Stron. Wszystko to na gruncie ścisłego ateizmu, dla którego boskość jest niczym poza Sobą łączącym się z samym Przypadkiem.
Współczesność stwarza niespotykane dotychczas możliwości rozwoju, urzeczywistniania twórczego potencjału jednostki, a jednocześnie niesie ze sobą szereg zagrożeń życia, od ekologicznych po cywilizacyjne. Niezbędny jest zatem pedagogiczny namysł nad wychowaniem do życia wartościowego, z całym bogactwem znaczeń, które wywołuje ta kategoria aksjologiczna. Analiza złożonej i trudnej sytuacji współczesnego człowieka została w niniejszej monografii zogniskowana na kwestiach, które kształtują przestrzeń wartości odkrywanych, akceptowanych i tworzonych przez człowieka poszukującego swojego miejsca w świecie. Przedmiotem rozważań czynimy etyczny wymiar człowieczeństwa, powiązany z odpowiedzialnością wobec Innego, wolnością i sprawiedliwością, jako wartościami kreującymi dialogiczne relacje ze światem, a także wychowanie moralne będące egzemplifikacją rozstrzygnięć w zakresie aksjologicznego i etycznego uniwersum conditio humana człowieka XXI wieku
- Czy ludzie potrafią prawidłowo ocenić, ile umieją?
- Czy istnieje wiele różnych inteligencji?
- Czy prezentacje multimedialne ułatwiają zdobywanie wiedzy?
- Czy powtarzanie to skuteczna metoda uczenia się?
- Czy stosowanie nagród sprzyja, czy przeszkadza w zdobywaniu wiedzy?
- Czy osoby mające wysoką samoocenę uczą się lepiej?
Jeffrey D. Holmes przyjrzał się szesnastu powszechnie podzielanym przekonaniom na temat nabywania wiedzy. By jednoznacznie rozstrzygnąć o ich naukowej wartości, zebrał imponującą liczbę danych z literatury naukowej i dokonał ich wnikliwej oraz krytycznej analizy. Rozprawiając się z silnie ugruntowaną wiedzą potoczną, autor pokazuje jednocześnie, jak zachować krytycyzm wobec naukowych i pseudonaukowych doniesień.
Projektowanie czy planowanie konfrontuje nas z pytaniem o przyszłość, o konfiguracje, które będą podtrzymywać, przemieniać lub „grzebać” nasze obecne wyobrażenia o życiu społecznym. Dominujące formy myślenia i organizacji przyszłości powstałe podczas transformacji ustrojowej Polski po roku 1989 są skorupą, która ma reprezentować to, co trwałe i pewne. W istocie jest popękana i krucha, coraz słabiej pozwala zrozumieć sposób, w jaki współczesne społeczeństwo polskie konstruuje swój czas. Problem rozpływającego się horyzontu przyszłości, a przynajmniej łatwości, z jaką dziś przychodzi nam jego dekonstrukcja, staje się wyzwaniem intelektualnym, które prowadzi Autora w głąb analizy teorii czasu społecznego i dyskursów o modernizacji w Polsce.
dr Mikołaj Lewicki – socjolog, adiunkt w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego; jego główne zainteresowania to socjologia gospodarcza oraz socjologia kultury. Bada mechanizmy wartościowania na rynkach i konstruowania rynków, rozwoju społeczno-gospodarczego opartego na tzw. poszerzonym polu kultury, kredyty hipoteczne i życie z hipoteką oraz procesy urbanizacyjne w Warszawie. Współautor monografii Kultura na peryferiach.
(...) Mamy nadzieję, że prezentowane po raz pierwszy w polskiej literaturze filozoficznej wykłady Twardowskiego w ramach stworzonego przez niego specjalnie cyklu Filozofia w wieku XIX, przybliżą polskiemu czytelnikowi trudną skądinąd problematykę filozofii nowożytnej. Były one jedynymi w swoim rodzaju tekstami historyczno-filozoficznymi w obszarze całej polskiej literatury filozoficznej, w których krok po kroku w sposób merytoryczny i systematyczny zostały przedstawione wydarzenia i problemy konieczne dla zrozumienia filozofii Bacona, Descartes`a, Spinozy, Locke`a, Hume`a, Berkeley`a, Kanta, Fichtego, Schellinga, Hegla i innych filozofów. Nie było w naszych polskich badaniach nad XVII, XVIII i XIX-wieczną filozofią drugiej, tak pieczołowicie wykonanej pracy historyczno-filozoficznej. Wykłady te ujawniły doskonały warsztat Twardowskiego, jako historyka filozofii. Drobiazgowa dążność do tego, aby problemy rozważać jak najgłębiej i jak najdokładniej sprawiła, że lektura tekstu stała się z czasem przyjemna i ciekawa, a w znacznej części ujawniła to, jak dziś należy prowadzić badania nad historią filozofii.(Ze Wstępu)
Komentarz do O duszy Arystotelesa napisał Tomasz z Akwinu podczas swego pobytu w Rzymie w latach 1267-1268. W tym pierwszym ze swych komentarzy do dzieł filozoficznych Arystotelesa, Tomasz posłużył się nową techniką komentatorską, bardziej krytyczną i bliższą literze objaśnianego tekstu. Możemy przypuszczać, że wynikało to z dążenia do zneutralizowania niebezpieczeństwa, zawartego w rzetelnym, literalnym Commentarium magnum Awerroesa, dla którego ortodoksyjnej przeciwwagi nie mogły stanowić prace poprzedników Tomasza, takie jak odchodząca często od litery parafraza Alberta Wielkiego.
Mimo iż odpowiedzialność stała się obecnie pojęciem powszechnie używanym, to jednak dopiero od niedawna zaczęto się nią zajmować z perspektywy badawczej. Najczęściej jest rozumiana jako odpowiadanie za popełniony czyn czy podjętą decyzję, tymczasem to przede wszystkim próba odpowiedzi na podstawowe odniesienie człowieka do siebie i innych ludzi. W niniejszej książce omawiany jest problem odpowiedzialności u Heideggera, który wiąże ją z ontologicznym pytaniem o własne bycie. Dopiero na gruncie bycia możliwe jest ujęcie kluczowego pojęcia w sensie etycznym czy prawnym. Heidegger wprawdzie nie zajmuje się odpowiedzialnością w tych właśnie znaczeniach, ale przedstawia ją na bazie źródłowego doświadczenia własnego bycia.Obok ujęcia Heideggera ukazane jest także stanowisko Tischnera, który w odróżnieniu od tego pierwszego dostrzega źródłowość doświadczenia odpowiedzialności na poziomie etycznym, w spotkaniu z drugim człowiekiem. Wydaje się, iż obydwa ujęcia są od siebie różne, jednak pytanie o źródłowość sprawia, że także dla Tischnera ważna jest interpretacja z perspektywy ontologicznej. Jest ona jednak poprzedzona doświadczeniem agatologicznym, będącym swojego rodzaju otwartością, empatią -to z niej wyrasta brak zgody na cierpienie drugiego człowieka i chęć przeobrażenia cierpienia przez zaangażowanie się w zmianę świata, w którym to, co jest"" będzie tożsame z tym, co być powinno"".
Autorka podejmuje problematykę związaną z konstruowaniem i rekonstruowaniem własnej biografii przez kobiety i mężczyzn doświadczających zmiany zawodowej. W przeprowadzonych badaniach uwzględnia perspektywę (re)konstrukcji biograficznych w szerszym kontekście – nie tylko indywidualnym – związanym z biografią badanych, lecz także uwarunkowań podmiotowych oraz społeczno-kulturowych, posługując się metodą wywiadów narracyjnych. Opisuje zjawisko zmiany zawodowej, wykorzystując kategorie czasu, intensywności i zakresu, charakteryzuje także źródła zmian zawodowych oraz znaczenie zmiany dla indywidualnych (re)konstrukcji biografii. Przedstawia wyłonione w procesie badawczym kobiece i męskie wzory (re)konstrukcji biografii w sytuacji doświadczenia zmiany zawodowej. Rozważa również znaczenie edukacji w kontekście zmiany zawodowej i uczenie się w sytuacji zmiany w perspektywie teorii uczenia się transformatywnego Jacka Mezirova.
Zbiór esejów z różnych dziedzin psychologii, a także antropologii kulturowej, paleogeografii i geologii, socjologii, filozofii politycznej, filozofii religii, teologii, historii, orientalistyki, kulturoznawstwa, leksykografii, pedagogiki, genetyki i archeologii, inspirowanych teorią czynności Profesora Tadeusza Tomaszewskiego i powiązanym z nią modelem sytuacji. Autorzy pokazują, co współczesna nauka wnosi do rozumienia pojęcia sytuacji i co niemal pół wieku po ukazaniu się tekstu Profesora (Człowiek w sytuacji, PWN, 1975) możemy powiedzieć nowego o człowieku w wielości sytuacji, których jest on podmiotem.
Oddając do rąk Czytelnika tę monografię, chcemy zwrócić uwagę na jeszcze jeden, ważny aspekt: otóż w warunkach, gdy aktualność obowiązujących paradygmatów naukowych zmienia się sezonowo, propozycja Tadeusza Tomaszewskiego może być przykładem pożytku z trwałości ustaleń opartych na rzetelnej wiedzy. Możliwość odniesienia się do nich (czy to na zasadzie aprobaty, czy negacji) staje się argumentem na rzecz wartości tradycji w nauce.
******
Humans in situations not only from a psychologist’s perspective. Sudies inspired by the theory of Tadeusz Tomaszewski
A collection of essays from various fields of psychology, as well as cultural anthropology, paleogeography and geology, sociology, political philosophy, philosophy of religion, theology, history, oriental studies, cultural studies, lexicography, pedagogy, genetics and archeology – inspired by Professor Tadeusz Tomaszewski’s theory of activity and related to the underlying situational model. The authors demonstrate what contemporary science brings to the understanding of the concept of a situation, and now, nearly half a century after the publication of Professor Tomaszewski’s text (Humans in situation, PWN 1975) what new insights we have about a human being in the multiplicity of situations he or she finds themselves in.
Tematyka artykułów koncentruje się wokół kilku osi problematycznych.W odniesieniu do okresu bezpośrednio poprzedzającego najazd wojsk niemieckich i sowieckich na Polskę Wojciech Łysek omawia kwestię polskiego prometeizmu na wschodzie Europy w korelacji z upadkiem II RP. Z kolei Marek Rodzik przedstawia genezę brytyjskich gwarancji dla Polski z marca 1939 roku, doszukując się głównej przyczyny ich udzielenia w złamaniu przez Adolfa Hitlera układu monachijskiego. Kooperacja Wstęp 11 Wstęp polsko-brytyjska, mimo braku realnej pomocy dla Polski napadniętej przez Niemców, była kontynuowana w kolejnych latach, również na polu militarnych operacji specjalnych, co wnikliwie opisują Anna Zapalec oraz Jacek Tebinka.Agresja wojsk III Rzeszy na Polskę cechowała się wyjątkową brutalnością, a popełniane przez Niemców zbrodnie wskazywały na to, że to nie podbój terytorialny był ich dominującym celem, co przekonująco przedstawia Roger Moorhouse. Analizę jednej z takich zbrodni przeprowadził Tomasz Ceran, umieszczając ją w kontekście ludobójstwa, a z kolei Mikołaj Getka-Kenig zrekonstruował proces niszczenia zabytkowej architektury Krakowa w okresie niemieckiej okupacji tego miasta. Woluntaryzm w popełnianiu przestępstw i zbrodni przez najeźdźców w żadnym razie nie mieścił się w międzynarodowych ramach prawnych, co przedstawił Marcin Marcinko. Stephan Lehnstaedt opisał natomiast problem pamięci historycznej w Niemczech dotyczącej zbrodni popełnianych w czasie ataku zbrojnego na Polskę.Omawiając wielorakie aspekty skutków wojny, nie należy zapominać o rozbiciu walczącej z Niemcami polskiej armii i co za tym idzie konieczności odtworzenia jej struktur za granicą. Koleje losu polskich żołnierzy były różnorakie. Do miejsc, do których trafili, należała również Afryka Południowa, a o jej ówczesnym postrzeganiu przez Polaków pisze Paulina Stanik. Zresztą w konflikcie totalnym, jakim była II wojna światowa, rzadkością były miejsca nią niedotknięte. Nie uniknęła tego również Tunezja, opanowana przez kolaborujący z III Rzeszą reżim Vichy, a potem przez wojska niemieckie i włoskie.O tym, jak ukazujące się w tym kraju żydowskie gazety postrzegały propagowany przez III Rzeszę i jej aliantów antysemityzm, a także jak wpływał on na sytuację Żydów w samej Tunezji, pisze Mohsen Hamli. Pamięć o represjach antyżydowskich w Tunezji przedstawiła natomiast Habiba Boumlik. Wreszcie kos Bartha zaprezentował szerokie spektrum antynazistowskiej polityki na Węgrzech, oficjalnie będących sojusznikiem III Rzeszy.Całość wieńczy tekst Macieja Zakrzewskiego poświęcony toczonym w Republice Weimarskiej dyskusjom na temat sprzężenia techniki z masami. Należący do varia tekst Agnieszki Konik jest poświęcony podsumowaniu projektu badawczego prowadzonego przez Instytut. Autorka w kontekście post-pamięci omawia zawartość ankiet wypełnionych przez członków rodzin osób upamiętnionych w ramach projektu ""Zawołani po imieniu"".
Praca dotyczy aktualnego tematu w naukach o zarządzaniu, jakim są sieci przedsiębiorstw i wpływ pozycji sieciowej na określone efekty ekonomiczne przedsiębiorstwa.
Przedstawiony problem ma charakter odkrywczy i w znacznym stopniu wypełnia lukę badawczą, zwłaszcza w kontekście sieci spółek związanych z polskim rynkiem kapitałowym.
Na uwagę zwraca także nowatorskie podejście badawcze, polegające na integracji metodyki analizy sieci społecznej z metodyką modelowania dynamicznych systemów.
Dr hab. Justyna Światowiec-Szczepańska
prof. Uniwersytetu Ekonomicznego w Poznaniu
W tomie 3 Autor dokonał analizy kwestii obejmujących działania jednostki przeciwko życiu innych (przestępczość przeciwko życiu, uwarunkowania sytuacyjne i kulturowe).
Marzenie i pysk to zbiór felietonów Tadeusza Boya-Żeleńskiego wydanych w 1930 roku. Niektóre z nich pisane były na początku jego kariery literackiej, towarzyszą im utwory pisane współcześnie. Felietony w tym zbiorze dotyczą różnych kwestii, przede wszystkich społecznych i obyczajowych (m.in. relacje z Kościołem, problem seksualności czy traktowania kobiet). W tym zbiorze odnajdziemy to, z czego znany jest dzisiaj Tadeusz Boy-Żeleński.
"Dla wielu dzieło to będzie pierwszym objawieniem Prawdy, której szukali z zamkniętymi oczyma, pierwszymi kawałkami duchowego chleba karmiącego duszę, pierwszym kielichem wody ze Źródła Życia gaszącym palące ich pragnienie. Ci, dla których przeznaczona jest ta książka, rozpoznają jej znaczenie i nie będą już nigdy więcej tacy sami".
"Głos Mistrzów zawsze rozbrzmiewa w świecie; słyszą go jednak tylko ci, których uszy nie odbierają już dźwięków oddziałujących na życie osobowe. Śmiech nie rozjaśnia już serca, gniew nie wprawia go w oburzenie, czułe słowa nie niosą ukojenia. We wnętrzu, do którego uszy są bramą zewnętrzną, znajduje się miejsce wypełnione spokojem, jakiego zaburzyć nie zdoła żadna osoba" - pisze autorka.
Mabel Collins przekazuje tutaj wskazówki dotyczące rozwoju duchowego i całej gamy pułapek, które czyhają na śmiałka dążącego do osiągnięcia pełnej kontroli nad ego i oddanie siebie samego wyższym, boskim poziomom egzystencji. W tekście głównym autorka przekazuje wskazówki pochodzące z wysokich poziomów Ducha, po czym w kilku innych dziełach objaśnia ich mistyczne znaczenie.Do dzieła tego odnosi się wiele książek wspaniale oświeconego autora - Williama Walkera Atkinsona, którego wiele książek wydanych zostało przez Wydawnictwo Centrum.
Filozofia joginów i cała nauka Adeptów wiedzy tajemnej - bez względu na to do jakiej rasy przynależą i jakąkolwiek wyznawali wiarę - poucza, że człowiek jest odpowiedzialną istotą, która sama wytwarza warunki swego życia, sama sprowadza na siebie karę i nagrodę, jako naturalną konsekwencję swych myśli i czynów. Nauki te twierdzą dalej, że człowiek nie może się uchylać od tego, co jest dla niego dobrem - i choćby upadał sto razy, w każdym przypadku, stale i bez przerw podąża naprzód, by ostatecznie pokonać swoją materialną, obarczoną cierpieniem naturę.Możemy tu znaleźć wyjaśnienie tego, jak nasze niższe pożądania i namiętności umiejscawiają nas i otaczają takim środowiskiem, które nas zmusza do stałego ich przeżywania do czasu, gdy nasza dusza je ze zgrozą rozpozna i skieruje się wzwyż ku Jedynemu, prawdziwemu Celowi. To, co Wyższe zawsze jest bowiem z nami i się o nas troszczy, stara się okazać nam pomoc i podtrzymuje nas - w końcu to za pomocą Ducha wchodzimy w kontakt ze Źródłem wszelkiego Życia i Siły.Cytaty z książki: W Europie, na Zachodzie i na Wschodzie oraz w Indiach rozwijała się nauka psychologii niezależnie jedna od drugiej, bez żadnych punktów stycznych. Jakiej krzywdy w tym zakresie doznała psychologia Zachodu zrozumiemy choćby z pobieżnego przyjrzenia się wynikom, do jakich doszła na Wschodzie ta właśnie nauka występująca tam pod nazwą jogi. Doszła ona tak wysoko, że wyniki jej wytworzyły osobny dział: nauki tajemnej, a teorie, u nas wchodzące w zakres metafizyki, tam są twierdzeniami wyprowadzonymi z doświadczenia. Z nich to filozofia jogi wywodzi i naucza o stosunku człowieka do innych ludzi i do wszechświata. Naucza i daje wskazówki praktyczne. Niniejszy, pobieżny i przystępnie napisany wykład podstawowych zasad światopoglądu Jogów hinduskich pozwoli czytelnikowi osiągnąć pewne wyobrażenie o głębi nauk Wschodu. (...)
Symbolizowanie i interpretowanie – dwa nierozłączne działania. Stwierdzamy dziwność jakiejś wypowiedzi – trzeba ją interpretować. Ale jak? Na podstawie struktury językowej i logicznej, uwzględniając ukierunkowanie przywołania oraz stopnie określoności sensu. Będąca drugą częścią dyptyku (pierwszą są Teorie symbolu), książka Symboliczność i interpretacja nie oddziela teorii od historii: ogólna „symboliczność języka” zostaje w niej zweryfikowana i dopełniona „strategiami interpretacji”, przy czym uprzywilejowanymi źródłami przykładów są egzegeza patrystyczna i filologia klasyczna.
Symboliczność i interpretacja jest w zamierzeniu syntetycznym spojrzeniem na to, co stanowi jedno z najważniejszych ludzkich działań – na interpretowanie symboli.
Czy Polska radzi sobie ze swoją przeszłością? Na tle innych państw jej przypadek jest jednym z najbardziej skomplikowanych. Geopolityczne położenie spowodowało, że nasz kraj stał się w dwudziestym wieku miejscem dramatycznych wydarzeń historycznych. Wystarczy wymienić dwa reżimy totalitarne, dwie wojny, masowe morderstwa, trwanie i rozpad autorytarnego reżimu komunistycznego. Polakom, których kraj znalazł się w sercu tych wydarzeń, przypadło wiele różnych ról: bohaterów, ofiar, ale i krzywdzicieli oraz biernych obserwatorów. Zdarzało się, że wszystkie te role przeplatały się w jednej biografii.
Niniejsza książka jest drugą częścią dwutomowego opracowania, zawierającego najważniejsze teksty na temat rozliczenia trudnej przeszłości w perspektywie polskiej i międzynarodowej. Zebrane w niej artykuły dostarczają czytelnikowi źródeł do refleksji nad przypadkiem polskim w kontekście Europy Środkowo-Wschodniej. Czytelnicy znajdą tu teksty Natalii Szablewskiej i Saschy-Dominika Bachmanna, Romana Davida i Susanne Y.P. Choi, Jánosa Kisa, Jarosława Kuisza, Michała Łuczewskiego, Jana-Wernera Müllera. Lecha M. Nijakowskiego, Tomasza Sawczuka, Evelyne Schmid i Aoife Nolan, Wojciecha Sadurskiego, Lavinii Stan, Ruti G. Teitel oraz Karoliny Wigury.
Karolina Wigura jest adiunktem w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego i współdyrektorką programu „Knowledge Bridges: Poland – Britain – Europe” w St Antony’s College na Uniwersytecie Oksfordzkim, którego opiekunem naukowym jest Timothy Garton Ash. Szefowa Obserwatorium Debaty Publicznej „Kultury Liberalnej”. Studiowała na Uniwersytecie Warszawskim i Uniwersytecie Ludwiga Maximiliana w Monachium. Stypendystka m.in. wiedeńskiego IWM i GMF. Opublikowała książkę Wina narodów. Przebaczenie jako strategia prowadzenia polityki (WN Scholar 2011), wyróżnioną nagrodą im. J. Tischnera.
Jarosław Kuisz jest adiunktem na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego i współdyrektorem programu „Knowledge Bridges: Poland – Britain – Europe” w St Antony’s College na Uniwersytecie Oksfordzkim, którego opiekunem naukowym jest Timothy Garton Ash. Redaktor naczelny istniejącego od 2009 r. polityczno-kulturalnego tygodnika internetowego „Kultura Liberalna”. Chercheur étranger associé w Institut d'histoire du temps présent w Paryżu. W latach 2016–2018 Marie Skłodowska-Curie Fellow w SAXO Institute na Uniwersytecie Kopenhaskim. Wydał m.in. książkę Charakter prawny porozumień sierpniowych 1980–1981 (Trio 2009) oraz wspólnie z Markiem Wąsowiczem dwa zbiory szkiców Prawo i literatura. Szkice (WN Scholar 2015, 2017).
Wojciech Sadurski jest profesorem na Uniwersytecie w Sydney i Uniwersytecie Warszawskim, a w trymestrze wiosennym 2018 również profesorem wizytującym w Yale Law School. Wykładał także w New York University School of Law, Cardozo Law School, Cornell Law School, National University of Singapore oraz na Uniwersytecie w Trydencie. Ostatnio opublikował książki: Constitutionalism and the Enlargement of Europe (OUP 2012), Equality and Legitimacy (OUP 2008) oraz Rights before Courts (Springer 2005, 2014). Obecnie pracuje nad książkami na temat kryzysu konstytucyjnego w państwach Europy Środkowej i Wschodniej, ze szczególnym uwzględnieniem Polski, a także konstytucyjnego rozumu publicznego.
Bezpieczeństwo imprez masowych, w tym szczególnie piłki noznej, cieszy się w Polsce niesłabnącym zainteresowniaem, widocznym zarówno w środowisku naukowym, jak i wśród praktyków, publicystów oraz kibiców. Ustawa z dnia 20 maca 2009 r. o bezpieczeństwie imprez masowych (Dz.U. 2009, nr 62, poz 504) i implikacje, jakie ze sobą niesie, mimo upływu lat są nadal przedmiotem krytyki oraz wątpliwości odnośnie zasadności rozwiązań wprowadzanym w tym obszarze .
Czym jest kobiece doświadczenie? Czy i jaki ma ono wpływ na wiedzę? Czy i w jaki sposób wpływa na odbiór i interpretację sztuki przez kobiety? Te ważne i intrygujące pytania stały się inspiracją do podjęcia rozważań zawartych w książce Kobiety i kultura. O doświadczeniu w filozofii feministycznej. Autorka prezentuje w niej zarówno szerokie, informacyjne omówienie feminizmu jako ruchu emancypacyjnego oraz formacji teoretycznej, jak i szczegółowe rozważania dotyczące zagadnień epistemologicznych i estetycznych w filozofii feministycznej. Dlatego książka może zainteresować profesjonalne badaczki i badaczy oraz szeroką, pozaakademicką publiczność. Zebrana w monografii obszerna bibliografia może zostać wykorzystana jako cenna wskazówka do pogłębionych, naukowych dociekań, ale także zainspirować Czytelniczki i Czytelników do dalszej, feministycznej lektury.
Niewątpliwą, niezaprzeczalną i ogromną zaletą książki jest podjęta tematyka. Nie tylko niezwykle aktualna, ale również istotna dla przekształcenia problematyki współczesnej epistemologii oraz estetyki. Teorie feministyczne twórczo i z korzyścią poznawczą wpłynęły na dyskusje prowadzone we współczesnej filozofii w ogóle. Książka wypełnia wciąż istniejącą w polskiej filozofii lukę w recepcji opisywanych w recenzowanej pracy teorii. Autorka zresztą, opierając swoje analizy siłą rzeczy głównie na literaturze anglojęzycznej, nie zaniedbuje polskich badaczek i badaczy, pokazując, że uczestniczą one i oni w tej ogólnoświatowej dyskusji filozoficznej, i w stosownych miejscach przywołuje ich argumentacje. Kolejną mocną stroną książki jest systematyczne i niezwykle rozległe zakresowo uporządkowanie i przedstawienie dynamicznej wielości i heterogeniczności tradycji teorii feministycznych. Wskazanie na istniejące między nimi istotne różnice, ale także odważne wysupłanie wątków łączących, które pozwalają opatrzyć je wspólną nazwą (jak powiązanie teorii z praktyką, skoncentrowanie na „kobiecości” i „tym, co kobiece”). Książkę można czytać jako wprowadzenie do teorii feministycznych, jak i feministycznej epistemologii czy feministycznej estetyki z odniesieniem do imponującej bibliografii.
Z recenzji dr. hab. Aleksandry Derry, prof. UMK
Opowieść o feminizmie to otwarta kompozycja i ewoluująca narracja o myśleniu, poznawaniu, odczuwaniu, odbieraniu, doświadczaniu, wyrażaniu czy interpretacji rzeczywistości, uwzględniająca pryzmat płci. Historycznie rzecz ujmując, jest to narracja wykluczonych i wyciszonych, która – od stosunkowo niedawna – jest wydobywana i wypowiadana. Ograniczenie tej narracji ramami teoretycznymi zapożyczonymi z tradycyjnej filozofii i nauki oraz systemowe ujęcie zagadnień dotyczących kobiet nie jest – i, jak sądzę, nie może być – celem feminizmu. Jest to stwierdzenie przewrotne, szczególnie w książce na temat filozofii feministycznej, która stanowi próbę teoretycznego i systemowego ujęcia problemu kobiecego doświadczenia. Myślę jednak, że nie jest to stwierdzenie pozbawione słuszności, zwłaszcza kiedy pod uwagę weźmiemy podmiot i przedmiot refleksji feministycznej, czyli kobiety, kobiecość, relacje między płciami oraz problemy z nimi związane. Tak określone podmiot i przedmiot feminizmu to zagadnienia niezwykle złożone, wielowymiarowe, zmienne, ulotne i niejednorodne.
Ze wstępu
Dlaczego Marek Hłasko nie chciał iść do wojska? Dlaczego Edwardowi Linde-Lubaszence chciano złamać karierę? Czy Zbigniew Herbert przechytrzył bezpiekę? Czy polscy artyści odważyli się protestować przeciwko inwazji na Czechosłowację w 1968 r.?Odpowiedzi na te i wiele innych pytań Czytelnik znajdzie w książce Artyści, PRL i bezpieka. Miłosz, Herbert, Hłasko, Kulmowa, Raszka, Kaczmarski To między innymi biografie pisarzy, aktorów, muzyków naznaczyły czasy PRL, kiedy władza nie tylko nagradzała, ale także skutecznie karała. W książce zostały opisane trudne relacje władze twórcy, zostały ukazane także postawy artystów wobec przełomowych wydarzeń w Polsce, które znacząco wpłynęły na ich losy.Te fascynujące opowieści w sposób bezpretensjonalny, obiektywny i zgodny z faktami opisują rzeczywistość PRL. Pozycja obowiązkowa dla każdego, kogo interesują losy polskich artystów i tropiących ich smutnych panów z Rakowickiej i nie tylko.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
