Ta kategoria dedykowana jest współczesnym czytelniczkom literatury kobiecej. Bardzo szeroki wybór romansów, kryminałów, powieści obyczajowe, poruszająca literatura kobieca, erotyki, harlequiny polskich i zagranicznych autorów. Każda lubiąca czytać kobieta znajdzie coś szczególnego dla siebie.
Polecamy literaturę Sergiusza Piaseckiego, Stanisława Srokowskiego, Diany Palmer czy w końcu Blanki Lipińskiej.
Muszle, szkła i ja - nietuzinkowa powieść Natalie Wieszczyckiej młodej autorki z Koszalina, absolwentki filologii polskiej Akademii Pomorskiej w Słupsku, stypendystki naukowej Fundacji Mistral"", uhonorowanej Nagrodą Prezydenta Miasta Koszalina za osiągnięcia w dziedzinie twórczości artystycznej, upowszechniania i ochrony kultury. Jest to kolejna książka w literackim dorobku autorki. Ukazane w powieści barwne perypetie młodej pisarki są tłem dla istotnych tematów społecznych. Akcja obejmuje kilka miesięcy z życia bohaterki. Rozpoczyna się koncertem Muzyka, którego protagonistka Natalia jest fanką i rozwija wraz ze znajomością pary. Niestety w burzliwe dzieje dziewczyny zagląda widmo nieustannej rozłąki z idolem, przymus pisania pracy dyplomowej, postępujący alkoholizm i przemoc, której stawia czoła. Bohaterka w całej swojej chaotyczności i nieogarnięciu musi podjąć wszelkie działania, w wyniku których wyciągnie sąsiadkę z rąk ukochanego oprawcy. Tematy fanatycznego katolicyzmu, aborcji, weganizmu, stalkingu, miłości i przemocy zarówno fizycznej, jak i psychicznej stosowanej wobec kobiet, ukazane zostały poprzez historie czterech bohaterek. Każda z nich prezentuje inny model kobiecości. Od protagonistki zrażonej związkami. Podświadomie szukającej miłości, która nie ma szans na powodzenie. Przez Marię, piosenkarkę, wyzwalającą się z toksycznego związku, dzięki swej wewnętrznej sile oraz Anetę, której w uwolnieniu od przemocy pomogły inne kobiety. Po jedyną, żyjącą w szczęśliwej relacji, przyjaciółkę narratorki.A tak o książce w krótkiej recenzji pisze Anna Litera (anna.litera on Instagram):Karty powieści zapełniają portrety przeciętnych, współczesnych Polek, naszych znajomych, sąsiadek, przyjaciółek. Historia zawarta w określonych, wąskich ramach czasowych, obejmuje kilka miesięcy z życia głównej bohaterki. Obnaża funkcjonowanie kobiety w naszej kulturze. Pokazuje, że zjawisko przemocy nie jest tak rzadkie, jak nam się wydaje. W XXI wieku nadal toczy się walka kobiet o samostanowienie, możliwość rozwoju osobistego i wolność światopoglądową.
Jak piękne stałoby się życie komuny ludowej, gdyby wszyscy jej członkowie mieli taki stosunek do pracy, kolektywu, współmieszkańców wsi i własności społecznej, jak Abdullah! Ale byli i tacy, jak Kuwahan, nie właściciele ziemscy i nie kontrrewolucjoniści, i nie bandyci, ale nienawidzący dobrych ludzi, nienawidzący ich za to, że są dobrzy. Tego, który postępuje zgodnie z zasadami, który jest szlachetny, kto całe serce od-daje wspólnej sprawie - takich oni starają się utytłać. I im bardziej bez skazy jest człowiek, tym bardziej napływają krwią oczy zawistników, kołacze się w nich wściekły gniew i nie mogą się doczekać, by takiego człowieka wymazać kałem. Nawet wtedy, gdy im samym to nie przynosi żadnej korzyści, oni jednak będą mazać i mazać, i mazać... Oczernić człowieka, wymazać kałem - to jest ich główne zadanie, cel życia - nie pozwolić dobrym ludziom żyć normalnie. Może oni rozumieją, że sam fakt istnienia dobrych ludzi dla złych to straszne zagrożenie. Gdyby nie tacy, jak Abdullah, a jest ich niemało niemożliwym byłoby zorganizowanie komuny, niemożliwe było by prowadzenie kolektywnej produkcji, pod-trzymanie ogólnego dobrobytu.- fragment powieści
Kąpie się tylko w oczku wodnym!Włóczęga, bezdomny, tułacz, kloszard. Pewnego dnia po prostu zjawił się w miasteczku i zajął parkową ławkę. Skąd przyszedł? Dokąd zmierzał? Tego nikt nie wiedział. I dowiedzieć się wcale nie chciał. Aż do chwili, kiedy mała dziewczynka, Chloe, postanowiła zagadnąć wagabundę. On - życiowy nieudacznik, ona - szkolna oferma. Tu się zanosi na poważną karierę w świecie mediów! Programy telewizyjne, wywiady, szalejące tłumy wielbicieli. Wystarczy tylko trochę się odświeżyć i spisać przemówienie na odpowiednio długiej rolce papieru toaletowego.Kluczem do historii życia Pana Smrodka jest srebrna łyżeczka!I gwiazdy na nocnym niebie!
Generał Klein odkrywa, co Doris Steiger robiła w Berlinie. Mężczyzna dociera też do informacji, że porwała ona wtedy małe dziecko. Adolf postanawia wykorzystać zdobyte przez ojca informacje i wymusza na Hjordis obietnicę, że po zakończeniu wojny zostanie ona jego żoną. Z kolei pan Beyer przystępuje do ruchu oporu i wykrada z pałacu mapę z zaznaczonymi na morzu pozycjami niemieckich torpedowców. Tymczasem do letniej chaty Bjornstadów przybywa chora na gruźlicę żona komendanta Echebrechta – Magdalena. Między kobietą a Kristin szybko zawiązuje się nić porozumienia.
Silja wyznaje Engebrethowi, że Aron jest jego starszym bratem, a ojciec – mordercą ukochanej.
Wstrząśnięty mężczyzna początkowo nie chce w to uwierzyć. Tymczasem Karl Oskar ponownie
odwiedza Silję i prosi ją o kolejne spotkania. Rozdarta pomiędzy miłością do niego a uczuciami
do męża dziewczyna zgadza się na potajemną schadzkę. Całującą się parę widzi Engebreth. Jest zdruzgotany zachowaniem żony i z rozpaczy upija się. Gdy Silja zagląda w nocy do sypialni męża, widzi go śpiącego w ramionach służącej.
Wtedy Tajwajku zdał sobie sprawę, jaki jest Niyaz: nienawidzi tylko dobrych ludzi w trzeźwym stanie. Przy trzeźwym umyśle i zdrowych zmysłach pamięta, że złym należy schlebiać, podlizywać się im. Wypijając trochę wódki, zaczyna nienawidzić całą ludzkość, a pijany, przeklina wszystko, na czym świat stoi. Nie można powiedzieć, że Tajwajku nigdy wcześniej nie spotkał takich ludzi. Po pierwszym kontakcie starał się trzymać od nich z daleka dlatego, że rozumiał: dzisiaj on, ze szklanką w ręku patrząc ci w oczy, przeklina innych, dokładnie tak jak wczoraj przeklinał (lub zrobi to jutro) ciebie, tak samo ściskając szklankę i patrząc w oczy innym ludziom.
Fragment powieści
Czwarta dostępna w tłumaczeniu na język polski książka Yan Lianke nie pozostawia żadnych wątpliwości ? oto mamy kolejne dzieło jednego z najbardziej utalentowanych i bezlitosnych kronikarzy współczesnych Chin. Na pozór mamy do czynienia z komedią, lecz trudno o komedię czarniejszą ? urzędnicy są bez reszty skorumpowani i cierpią na gigantomanię, poddana ich władzy społeczność kalek - brutalna, nieuczciwa i podstępna, a mające przynieść wszystkim dostatek mauzoleum Lenina ? absurdalnie przeskalowane (położone w zagubionej w górach wiosce, wymiarami odpowiada dokładnie pekińskiemu mauzoleum Mao Zedonga). Gorzki śmiech zamiera równie szybko, jak się rodzi, a wymazywana prawda o historii ? motyw powracający w twórczości Yan Lianke - choć ubrana w niecodzienną formę, nie staje się przez to mniej przejmująca.
Jerzy Alski wydał kolejną książkę na swój ulubiony temat: miłość zasobnego mężczyzny i wspaniałej kobiety, których dzieli znaczna różnica wieku. Tu ? 28 lat. To dziewiąta powieść tego autora z Myśliborza i w każdej ? czasami na drugim planie ? miłość łączy takich bohaterów. Tu miłość, czyli stan zachwytu jest tematem głównym przynajmniej do połowy książki. Resztę wypełnia wychodzenie ze stanu zachwytu. O tym, że ta miłość skończy się źle, czytelnik zostaje uprzedzony już na pierwszych kartach książki. To u Alskiego nowość. Zazwyczaj prowadzi czytelnika po rozlicznych wzlotach i upadkach, ale długo nie wiemy, jak się związek skończy. Tu sam finał jest także zaskoczeniem, nie o nim więc będzie. Moim zdaniem wcale nie jest potrzebny. Ważniejszy staje się proces przecierania oczu przez bohatera, zauważania tego, przed czym wiele osób go ostrzegało, ale on nie dopuszczał żadnych uwag, bo jego ogarnął zachwyt.A teraz wraca na ziemię.
W bibliotece obowiązuje cisza. Kiedy proszę panie bibliotekarki o książkę, która nie traktowałaby o inteligenckich dywagacjach uciemiężonego Polaka, nie zawierała co najmniej pięciu trupów, nie siliła się na nową epopeje narodową, nie była biografię celebryty z tasiemcowych seriali i - co ważne a rzadkie! - miała pozytywne zakończenie, to przypomina się ta złota zasada. Bo nie ma takich książek. A tu proszę: jest„Ekosystem" Jerzego Alskiego to powieść, która opowiada o tym, o czym naprawdę chcemy czytać. Po prostu: o prawdziwym życiu. Starszy pan zakochuje się w młodszej pani. On ma luksusowy samochód, ona czteroletnią córeczkę. Jednak to codzienne życie, ma niecodziennych bohaterów.
Wyjazd do Berlina na premierę operową, weekendowy pobyt w pięciogwiazdkowym hotelu, zachwyt nad kompozycjami Gaetano Donizettiego? To żadna atrakcja, lecz proza życia. „Ekosystem" Jerzego Alskiego jest lustrem rzeczywistości. Autor opisuje świat ludzi zamożnych, którzy mając wszystko zwyczajnie się nudzą. Błądzą w bogactwie materialnym, podświadomie pragną prostych uczuć, drobnych gestów i szczerych relacji z drugim człowiekiem. Opisane wydarzenia nie są wyobrażeniem pisarza o luksusie, to relacja z pierwszej ręki. Szczera, bezkompromisowa, mówiąca więcej o mechanizmach władzy, bogactwa i pożądania niż stos psychologicznych podręczników. Fabuła powieści bierze zakręty niezwykle żywo. Pędzi jak porsche panamera głównego bohatera. Naprawdę ciekawa przejażdżka. Ale czy jadąc porsche można się nudzić? (Sebastian Walczak)
Ileż pięknego, ale jednocześnie wnikliwego analitycznego myślenia znajdujemy w obiektywizujących się relacjach z chwili/zdarzenia, refleksyjnie puentowanych przez autorkę. Sytuacja narratora ograniczona jest do minimum, lecz wypowiedź zostaje tak konstruowana i wyrażana stylistycznie, że czytelnik odnajduje natychmiast swoje miejsce w obrazach lub zdarzeniach przedstawianych na kartach książki, a skoro tak się dzieje, to jednocześnie zostaje uwikłany w ironiczne podpowiedzi, wynikające z rozumnego i zaskakującego zakończenia.
Świat wszechobecnej fikcji, sennych majaków i wspomnień, w którym nie sposób odróżnić, co jest traumą wyniesioną z przeszłości, a co przytłaczającą teraźniejszością. Polska Konwickiego to kraina zachwianych proporcji, zawieszona w czasie, rozciągająca się u stóp Pałacu Kultury symbolu radzieckiej obecności w nadwiślańskiej prowincji.Kompleks Polski i Mała Apokalipsa, mimo wyraźnych związków z rzeczywistością drugiej połowy lat siedemdziesiątych, to powieści ukazujące nie tylko doświadczenie ówczesnych Polaków, ale też będące krytyką rozdartej tożsamości mieszkańców państw demokracji ludowej. Konwicki przyczyn katastrofy późnosocjalistycznego dekadentyzmu i rezygnacji doszukuje się przecież nie na zewnątrz, ale w nas samych.Dzieła zaprezentowane w niniejszym tomie są wyjątkowe na tle bogatej i różnorodnej twórczości autora. Stanowią kontynuację niektórych wyborów artystycznych Konwickiego na przykład szczególnie pojmowanego autobiografizmu a jednocześnie są wyrazem nowej wizji świata, jakiej oczekiwano od literatury po 1976 roku.
Noce i dnie Marii Dąbrowskiej powszechnie uznawane są za najwybitniejsze dzieło rodzimej prozy realistycznej XX wieku. Publikowana w latach 19311934 opowieść o losach dwóch rodzin, począwszy od wybuchu powstania styczniowego aż po początek pierwszej wojny światowej, stanowi precyzyjne studium przemian społecznych na ziemiach polskich.Opisując dzieje Ostrzeńskich i Niechciców, Dąbrowska chętnie sięgała do własnych wspomnień, swoje doświadczenia zestawiała z wielką historią. To właśnie dzięki temu udało się jej stworzyć przekonujący obraz bohaterów uwikłanych w sieć pozornie chaotycznych zdarzeń. Na kanwie codziennych przeżyć, zarówno tych wzniosłych, jak i przyziemnych, Dąbrowska ukazała proces formowania się nowej inteligencji, wywodzącej się głównie ze zdeklasowanej po 1863 roku szlachty.Słynna tetralogia jest dziełem ujawniającym samowiedzę autorki oraz oryginalność jej warsztatu. Dąbrowska, czyniąc tematem powieści codzienne ludzkie życie, opowiedziała się za koncepcją bytu jako wzajemnego przenikania się jednostkowych losów i przemian grup społecznych, tworzących stale nową rzeczywistość, w której życie każdego człowieka staje się istotną częścią dziejów całej zbiorowości.
W 1905 roku siedemnastoletnia Aniela decyduje się pozostać w rodzinnej miejscowości, podczas gdy jej dwaj bracia emigrują za Ocean. Mimo zapewnień, że po nią wrócą, rodzeństwo już nigdy się nie spotyka.
Co jednak stałoby się, gdyby po stu piętnastu latach rodziny się odnalazły?
Czasy współczesne, Polska, Tarnowskie Góry.
Anna mieszka na Śląsku. Jest architektką, która całą swoją uwagę i czas poświęca malarstwu. Jej największym marzeniem jest wernisaż w jednej z europejskich stolic. Namówiona przez babcię, udaje się do Londynu, by poznać zaginioną przed laty rodzinę. Pretekstem do spotkania są urodziny Johna Huntera, nestora rodu. Anna nie zdaje sobie sprawy, że podróż marzeń stanie się jednym z największych wyzwań w jej życiu.
Czasy współczesne, UK, Londyn
James to wzięty prawnik. Jest wnukiem Johna i jednocześnie zarządcą rodzinnej firmy. Wieść o pojawieniu się rodziny z Polski budzi w nim podejrzenia. James jest sceptycznie nastawiony, żywi przekonanie, że ci ludzie chcą zwyczajnie wyłudzić pieniądze. Robi wszystko, aby ich zdemaskować. Nie waha się wynająć w tym celu detektywów. Nie zamierza spotykać się ze swoją nową rodziną. Nie ma tylko pojęcia, że poznana przez niego kobieta o zdumiewająco niebieskich oczach sprawi, że jego świat stanie na głowie. James będzie miał okazję do zemsty, jednak… Czy wciąż będzie jej pragnął?
Czy warto walczyć o marzenia wbrew przeciwnościom losu oraz ludzkim opiniom? Oczywiście!
Pełna emocji historia o zjednoczeniu rodzin, a przede wszystkim elektryzujący romans, który na długo zapada w pamięć!
"Poruszająca, trzymająca w niepewności do ostatnich stron. Historia Jamesa i Anny ma w sobie ogromny ładunek emocjonalny i na długo zapada w pamięć. Polecam." - K.C. Hiddenstorm, pisarka
„Elektryzująca namiętność oraz porywy silnego pożądania, przeplatane nienawiścią i historią rozdzielonej rodziny, której potomkowie spotykają się po ponad stu latach, sprawiły, że zakochałam się w tej książce. Szczerze polecam!” - Anett Lievre – pisarka
„Ponadczasowa miłość i szalejąca namiętność, która wciąga od pierwszych stron. Rodzinne tajemnice i intrygi to najlepszy sposób, by uwieść czytelnika. Polecam z całego serca. Dajcie się ponieść emocjom.” - AT.Michalak, pisarka
UŚMIECH to próba czytania i interpretowania świata właśnie poprzez najróżniejsze formy śmiechu. To klucz do zrozumienia drugiego człowieka: jego szaleństw, kompleksów i marzeń. Uśmiech – zdaje się mówić autor – to twoja wizytówka. Można by zaryzykować twierdzenie, że zawiera się w nim niekontrolowana emanacja duszy. Ta książka jest jak film, pełna obrazów, których nie da się szybko zapomnieć. Jest jak podróż, która wciąż trwa i nie chcesz, aby kiedykolwiek się skończyła...
Kazimierz Grochmalski – twórca eksperymentalnego Teatru MAYA (w latach 1976–1998 zrealizował 16 premier według własnych scenariuszy). Wydał dwa tomy poezji: „Teatr, którego nie było” (2016) oraz „Traktat o marionetkach” (2018). Autor własnej metody teatralnej nazwanej „kompozycją komediową”, którą prezentował na kilkunastu uniwersytetach całego świata. Mieszka w Poznaniu. Zajmuje się zen oraz opieką nad „braćmi mniejszymi”.
Jedna z najpopularniejszych naszych przedwojennych powieści. Pełna emocji, a zarazem ciepła i serdeczna historia wielkiego uczucia,które połączyło dwoje ludzi z kompletnie różnych światów.Wenzel, zniemczony Polak z Berlina i ""król życia"", zakochuje się bez pamięci w Jadwidze, polskiej pannie bez skazy, siostrze powstańca, wychowanej w patriotycznej tradycji i kulcie pracy. By jej się spodobać, Wenzel musi się zmienić. Czy miłość potrafi czynić aż takie cuda? Piękna opowieść o tym, że warto iść za głosem serca.
Arystokraci i nuworysze. Targowisko próżności i tajemnice buduarów. Ambicja, zawiść, a przede wszystkim miłość. Teraz jako stylowy serial na Canal+Rok 1815. W przededniu bitwy pod Waterloo odbywa się bal. Oprócz arystokracji i oficerów uczestniczy w nim dostawca wojskowy z małżonką oraz córką. Ich obecność, choć dla elit bulwersująca, nie jest przypadkowa. Nim jednak bal się skończy, oficerowie ruszą na pole bitwy, gdzie wielu z nich zginie, wciąż w mundurach galowych.Londyn, ćwierć wieku później stolica imperium zmienia oblicze pod rządami młodziutkiej królowej Wiktorii. Powstają nowe rezydencje, nowe dzielnice elit, takie jak Belgravia. Miasto rozkwita. Arystokracja, chcąc nie chcąc, coraz częściej musi przyjmować na salonach coraz bogatszych nuworyszy.To historia o pilnie strzeżonej tajemnicy, która łączy dwie rodziny z tych oddzielonych przepaścią światów i tylko czyha, by wywrócić ich życie do góry nogami.Julian Fellowes, scenarzysta wspaniałego serialu Downton Abbey oraz filmu Gosford Park (Oscar za scenariusz!), zabiera nas w podróż do wiktoriańskiej Anglii. Bitwa pod Waterloo i jej konsekwencje na zawsze zmienią losy Sophie, córki bogatego dostawcy wojskowego Trencharda, oraz wicehrabiego Bellasis. Powieść Fellowesa jak zwykle pełna jest smakowitych szczegółów z życia wyższych sfer. Dominuje w niej jednak to, za co kochamy go najbardziej miłość, nienawiść, skandal, intrygi, a przede wszystkim tajemnica sprzed lat.Ałbena GrabowskaBaron Julian Fellowes (ur. 1949), brytyjski aktor, scenarzysta i reżyser filmowy. Urodził się w Kairze, gdzie jego ojciec pracował jako dyplomata i arabista. Karierę aktorską rozpoczął w latach 70. Jest znany głównie z ról telewizyjnych zagrał w wielu filmach i serialach. Na dużym ekranie pojawił się m.in. w Cienistej dolinie Richarda Attenborough (1993) i Jutro nie umiera nigdy (1997). Oscarem uhonorowano napisany przez niego scenariusz dramatu Gosford Park Roberta Altmana (2002), a w 2011 roku otrzymał nagrodę Emmy za scenariusz do serialu Downton Abbey. Jest także autorem scenariuszy do kilku innych filmów, w tym do swojego debiutu reżyserskiego Separate Lies (2005). W 2004 ukazała się jego powieść Snoby, a w 2008 kolejny bestseller Czas przeszły niedoskonały (obie wydane przez Marginesy).
"Randka z Hugo Bosym" to zmysłowa, rozpalająca wyobraźnię i poruszająca serce historia dwojga ludzi, których połączył pech, a może… zrządzenie losu? Flirt z nieznajomym na ślubie przyjaciółki mógłby być miłym wspomnieniem dla Jagody Borówko, gdyby Hugo Bosy – bo tak nazywa się przystojniak – nie okazał się jej nowym szefem. Czy piękna przygoda może zmienić się w miłość na całe życie? I czy Jagoda wygra z losem? Śmiesznie, strasznie, zagadkowo – "W szpilkach od Manolo" to książka petarda! Kryminał, który bywa śmieszny, komedia, która czasem jeży włos na głowie, i pełnokrwisty romans. Jest tu wszystko – prócz nudy. Miłość okaże się siłą, która popycha do zbrodni i ratuje z rąk przestępców. Pakiet zawiera: "W szpilkach od Manolo" oraz "Randkę z Hugo Bosym" Agnieszki Lingas-Łoniewskiej.
Najlepsza love story naszych czasów! Kameralna, czule ironiczna i bardzo zmysłowa.
"Ciekawe czasy" to napisana z wielkim polotem i pazurem historia uczuciowego trójkąta pomiędzy Avą, Edith i Julianem. To też ogromnie złożony portret epoki późnego kapitalizmu, gdzie wszelkiej maści podziały mają się więcej niż świetnie, a o naszych życiowych wyborach nadal decydują płeć, pieniądze i status społeczny. Naoise Dolan jest tym literackim głosem, na który tak długo czekaliśmy - starczy wspomnieć, że "Ciekawe czasy" wzbudziły wielki zachwyt samej Zadie Smith! W powieści Dolan niczym w lustrze odbijają się wszystkie nasze dzisiejsze lęki i neurozy, to fenomenalny i ogromnie przenikliwy obraz współczesności.
Ava - młoda, ambitna idealistka; przyjechała do Hongkongu uczyć angielskiego dzieci bogatych Azjatów.
Julian - świetnie wykształcony zamożny bankier, lubi wydawać pieniądze na Avę, uprawiać z nią seks i omawiać wahania walut.
Edith - piękna, czarująca, w każdym calu nieprzeciętna prawniczka; wkracza na scenę, gdy Julian na jakiś czas wyjeżdża do Londynu.
Ludzie niczym gwiazdy - układają się w przeróżne konstelacje. Mniej albo bardziej szczęśliwe. Odwieczne pytanie: miłość czy pieniądze?
Lepiej mieć (kredyt) czy nie mieć?
Być (sobą), a może nie być?
No a związki - podobnie jak wszystko inne - to przecież zawsze transakcje: zyski, straty, inwestycje, ryzyka i fuzje…
"Ciekawe czasy" to szczera, pełna czułej ironii, a przy tym bardzo dowcipna powieść, która oddaje całą złożoność dzisiejszych relacji, typową dla nich swobodę i jeszcze większą niepewność. Naoise Dolan w bezkompromisowy sposób przygląda się specyfice współczesnych związków, wprowadzając do literatury nową, bezkonkurencyjną jakość. Oto nowa gwiazda światowej literatury!
"Ciekawe czasy" to porywająca lektura. Śmieszna, marksistowsko-feministyczna komedia z prawdziwym pazurem i mnóstwem zjadliwych obserwacji.
Zadie Smith
Inteligentny i śmiały debiut. Gratulacje.
Hilary Mantel
Ostry, inteligentny i dowcipny romans naszych czasów. Zachwycił mnie.
David Nicholls, autor "Jednego dnia"
Najlepsza książka tego lata… Trzyma w napięciu do ostatniej strony.
"The Times"
Irlandzka literatura ma nową gwiazdę. Spełnia wszystkie wydawnicze obietnice… Wielu czytelnikom wypełni lukę po Sally Rooney.
"The Irish Times"
"Ciekawe czasy" polecam wszystkim znajomym. Naoise Dolan ma wyostrzone oko i potrafi tworzyć wielowymiarowe postaci. Od czasu Edwarda St Aubyna nie czytałem nic lepszego.
"The Observer"
Mruczałem z rozkoszy… To dowcipna powieść najwyższych lotów.
Craig Brown, "Daily Mail"
Wściekle inteligentna, brutalnie śmieszna i niezwykle wzruszająca powieść. Książka "Ciekawe czasy" wprowadza do literatury nowy, imponujący głos. Inteligentny, wciągający i społecznie wyczulony debiut. Pochłonęłam go błyskawicznie.
Pandora Sykes
Zachwycająca… Świetnie napisana powieść o dorastaniu w technikolorze… Niemal każde zdanie zachwyca… Podkreślając poszczególne zdania, można zamazać całą książkę… Autorka "Ciekawych czasów" ma rzadki talent do prezentowania kakofonii naszych czasów. Prawdziwa gratka dla czytelników w pandemicznej izolacji.
"Irish Independent"
Poszczęściło nam się. Premiera "Ciekawych czasów" umili nam kwarantannę. Powieść jest śmieszna, ostra, przenikliwa i brutalnie szczera.
"The Observer"
Śmieszna i mądra historia miłosna. Idealna dla fanów Sally Rooney.
"The Sunday Times Style"
Na każdej stronie skrzy się od perełek… Bardzo dowcipna, choć w gruncie rzeczy poruszająca historia. Autorka skupia się na małym wycinku czasu i przestrzeni, ale mocno rezonuje w czytelnikach. Dolan pozostaje sobą, a to w zupełności wystarczy.
"Irish Independent"
Naoise Dolan jest irlandzką pisarką urodzoną w Dublinie. Studiowała literaturę angielską w dublińskim Trinity College i w Oksfordzie. "Ciekawe czasy" są jej powieściowym debiutem. Fragmenty książki ukazały się w czasopiśmie "The Stinging Fly".
Jest pracoholikiem. Jest zimny, zdystansowany i rzadko się uśmiecha. Jest dziesięć lat starszy i cholernie seksowny.
Ale co najważniejsze...
Jest moim mężem.
Nie byłam zaskoczona, kiedy rodzice oznajmili mi, że mamy wziąć ślub, aby połączyć nasze imperia. W moich kręgach to było normalne. Nie buntowałam się, bo nie było sensu, poza tym od zawsze wiedziałam, że tak będzie. Już dawno się z tym pogodziłam i miałam w głowie plan, a że jestem optymistką to nawet nie dopuszczałam do siebie myśli, że coś pójdzie nie tak.
Nie wiedziałam tylko, że dostanę taki ciężki przypadek...
„Czasami zbyt późno uświadamiamy sobie to, że ktoś był dla nas słońcem w pochmurny dzień, deszczem w czasie suszy. Samantha i Nathaniel to dwa żywioły, dwa serca i jedna miłość, której trzeba troszeczkę pomóc. Czy charakterna, pewna siebie i twardo stąpająca po ziemi kobieta ujarzmi typowego gbura, który nie widzi nic poza pracą? Jeżeli wydawało się Wam, że znacie uparte i zdeterminowane kobiety, to powiem tylko, że jesteście w błędzie. Nie poznaliście jeszcze Samanthy! Ona będzie huraganem, który przewróci życie Nathaniela o… sto osiemdziesiąt stopni!” - Wioleta Kuflewska, @wioletreaderbooks
„Drogi czytelniku, jeśli już trzymasz tę książkę w dłoni i czytasz moje słowa, daj się skusić i zabierz ją ze sobą do domu. A potem usiądź wygodnie w fotelu, weź swój egzemplarz do ręki i zanurz się w szaleństwie. Darcy Trigovise po bardzo udanym debiucie powraca z powieścią utrzymaną w zupełnie innym klimacie, ale również wartą poznania. ,,Sto osiemdziesiąt stopni” to pełna humoru i zapewniająca przednią rozrywkę historia o tym, że pewne sprawy czasami potrafią zmienić się o sto osiemdziesiąt stopni, zwłaszcza po ślubie!” - Katarzyna Ewa Górka, @katherine_the_bookworm
„Darcy Trigovise dostarczyła czytelnikom solidny zastrzyk czystej radości. „Sto osiemdziesiąt stopni” to relaksująca jak kąpiel z bąbelkami, rozkoszna, zabawna i kusząca historia, która stanie się doskonałym antidotum pozwalającym zapomnieć o wszelkich troskach i problemach. Polecam!” - Edyta Giersz, @Motheroftworeads
Najnowsza powieść Janusza Muzyczyszyna, Zapomniany pamiętnik, to historia życia dwóch kobiet – matki i córki. Ich splątane ze sobą trudne losy poznajemy, przechodząc przez kolejne karty powieści. Nic nie jest tam proste ani jednoznaczne. Są pytania, a nie ma dobrych odpowiedzi.
Dlaczego dorosła córka Ola, która zdążyła już założyć własną rodzinę, tak nienawidzi matki? Co takiego wydarzyło się w życiu Jolanty, że rozpadło się jej małżeństwo, a potem straciła kontakt z córką? Czy uda jej się na nowo ułożyć swoje życie i czy znajdzie w kimś oparcie? Dlaczego zatrutym jabłkiem w ich relacji okazał się stary, dawno zapomniany pamiętnik Jolanty? Czy kobietom uda się kiedyś odbudować dawno zerwaną więź?
Odpowiedzi na te pytania znajdziecie, zagłębiając się w lekturze Zapomnianego pamiętnika. To, co spotkało bohaterów powieści, ich radości i dramaty, mogą przytrafić się i Tobie, pamiętaj o tym.
Zapomniany pamiętnik to trzecia już powieść Janusza Muzyczyszyna wydana przez Wydawnictwo WasPos. Podobnie jak Mój drugi brzeg (2019) i Droga 88 (2020), również ta utrzymana jest w konwencji powieści obyczajowej. Autor zgłębia umysły swoich bohaterów, szukając motywów ich postępowania, jednakże ich ocenę pozostawia czytelnikowi.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
