Niepozorny rolnik, którego zbrodnie zszokowały całą Polskę. Tadeusz Grzesik, oddany rodzinie, przywiązany do żony i dzieci. Niski, spokojny, bez nałogów, wtapiający się w otoczenie. Nie obnosił się ze swoim bogactwem. Plantator truskawek z Górna miał jednak drugą twarz – bezwzględnego szefa gangu kantorowców, który swoją zbrodniczą działalność rozpoczął w latach 90. Sam rzadko pociągał za spust. Planował, obserwował, zdobywał broń – bicie, krępowanie i zabijanie zostawiał innym. Czasem „kończył” robotę, kiedy jego ludziom nie udało się wykonać zadania. Maciej Kuciel, reporter i dziennikarz TVN-u, przez 15 lat badał akta czterech procesów wytoczonych Tadeuszowi Grzesikowi. Rozmawiał z uczestnikami wydarzeń, prokuratorami, profilerami i policjantami, by zbadać sposób działania szefa gangu kantorowców. Prześledził wszystkie zbrodnie, z którymi był wiązany „morderca w gumiakach”, tworząc szczegółowy obraz Grzesika, jak i wymiaru sprawiedliwości w Polsce lat 90. i dwutysięcznych. Poznaj historię największego polskiego seryjnego mordercy! Maciej Kuciel – dziennikarz śledczy, od ponad 20 lat związany z telewizją TVN i jej programami interwencyjnymi oraz śledczymi Uwaga! i Superwizjer. W 2009 roku wspólnie z Szymonem Jadczakiem zdobył Grand Press w kategorii „news” za reportaż „Dobre, bo szwedzkie”, w 2012 roku wspólnie z Danielem Liszkiewiczem nagrodzony przez Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich za cykl reportaży ujawniających przywiezienie do Polski z Ukrainy tysięcy ton rakotwórczych odpadów chemicznych. Przeprowadził wieloletnie śledztwo w sprawie Tadeusza Grzesika, wydobywając nowe fakty i analizując wszystkie przestępstwa, z którymi morderca był wiązany. Książka wstrząsająca i wciągająca. Maciej Kuciel zabiera nas w podróż w czasie, do okrutnych i szalonych lat 90., by dowieść, że historia największego polskiego seryjnego zabójcy to w istocie dzieje wiejskiego chłopka-roztropka, który – stosując kilka prostych zasad – przez kilkanaście lat mordował i skutecznie wodził za nos państwo z kartonu. Tomasz Patora, dziennikarz śledczy, autor reportażu „Łowcy skór” „Morderca w gumiakach” opowiada o jednej z tych spraw, która już zawsze będzie postrzegana jako fiasko polskiego wymiaru sprawiedliwości. Jaki jest limit uchybień przypadających na jedno śledztwo? Dlaczego nie podjęto wszystkich niezbędnych działań? Czemu śledczym brakowało pieniędzy na niezbędne ekspertyzy? Czy ktokolwiek przyznał się do błędów? Maciej Kuciel z wprawą przeprowadza nas przez zawiłe śledztwo – nie boi się stawiać trudnych pytań, bezlitośnie wytyka błędy. To piekielnie dobry reportaż o jednym z najbardziej nieuchwytnych polskich zabójców. Lektura zdecydowanie warta uwagi. Polecam serdecznie! Diana Brzezińska, pisarka, prawniczka, mediatorka, autorka bestsellerowych kryminałów
Poruszający reportaż o wojnie domowej w Jemenie, jednym z najtragiczniejszych i najbardziej przemilczanych współczesnych konfliktów zbrojnych.W 2014 roku w Jemenie wybuchła wojna, która trwa do dziś. W jej wyniku zginęło 150 tysięcy ludzi, głód towarzyszący konfliktowi pochłonął zaś ponad 220 tysięcy ofiar. Rok po wybuchu wojny Buszra al-Maktari postanowiła udokumentować cierpienie cywilów i, zainspirowana reportażami Swietłany Aleksijewicz, przez dwa lata jeździła po kraju z narażeniem życia, by zebrać ponad 400 świadectw. To właśnie owe świadectwa składają się na Co zostawiliśmy za sobą?Al-Maktari przeplata relacje ofiar milicji Husich i koalicji kierowanej przez Arabię Saudyjską. Wyłania się z nich dramatyczny obraz ugrzęźnięcia w kleszczach wojny, za którą nie odpowiadają i na którą nie mają wpływu. Kronika konfliktu w Jemenie przypomina o skali ludzkiej tragedii kryjącej się za nagłówkami gazet i stanowi zarazem oskarżenie społeczności międzynarodowej o współudział od dekady światowe i regionalne mocarstwa nie zrobiły bowiem nic, by ulżyć cierpieniom Jemeńczyków. To rzecz, której nie sposób odłożyć na bok.
ZAPISKI Z NIESPODZIEWANEGO KOŃCA I POWROTUMikołaj napisał książkę o życiu. Bo jak się pisze o umieraniu, to jednak jest o życiu. Bardzo dużo miłości do życia jest w tej książce i sporo strachu przed śmiercią. Jest nawet o matematycznym wzorze na czas, który pozostał do dożycia. Jeśli zaś jest w tej książce sama śmierć, to tylko tych, co umarli. Niedawno, jak rodzice albo dziadkowie, albo dawniej, ci zabici w zagładzie. Poruszająca książka, trochę smutna, nawet gdy zabawna. Trzeba przeczytać.Andrzej LederPolska literatura ma szczęście do zawałów. Po Białoszewskim do szpitala trafił Mikołaj Grynberg. W swoją przejmującą opowieść włożył całe serce; świetnie dało sobie radę. Są tu łzy i jest dużo śmiechu. Tak płacze i tak się śmieje tu i teraz Mikołaj, ale też w Mikołaju płacze nad człowiekiem i śmieje się z niego Demokryt. Co nam pozostaje? Badać się, jeździć na rowerze, czytać (teraz Grynberga), nie wstydzić się łez (bo tam, gdzie łzy, tam miłość) i się śmiać (bo śmiech to nasz jedyny oręż).Marek BieńczykKsiążka o hierarchii spraw, o lęku zupełnie niezależnym od postępu medycyny i o rozmowie, która może toczyć się poza słowami. Do odczytania na wiele sposobów.prof. Janina Stępińska - kardiolog, Prezes Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego w latach 2011-2013
W tej książeczce Marian Tischner stara się zaprezentować Józefa Tischnera, swojego starszego brata, „tym, którzy go nie znali”. Przybliża jego osobę, czas życia, jak również ujmuje skrótowo jego twórczość. Część materiałów tu zgromadzonych nie było jeszcze publikowanych.
"Brat pozostał w pamięci wielu ludzi jako ulubiony duchowny, wyśmienity kaznodzieja, wspaniały filozof i myśliciel. Jego refleksje na temat współczesności pozostają nadal aktualne i inspirujące. [...] Filozofia ks. Tischnera skupiała się na takich wartościach jak wolność, godność i wspólnota. Brat był gorącym zwolennikiem dialogu międzykulturowego i międzyludzkiego (czyli dialogu między ludźmi o różnych
przekonaniach światopoglądowych). Podkreślał w tych relacjach znaczenie autentyczności i uczciwości. Jestem przekonany, że świat byłby lepszy, gdyby było w nim więcej Józefa Tischnera".
Magdalena Dziadek w niniejszej monografii nakreśliła sylwetkę jednego z najciekawszych współczesnych kompozytorów, Krzysztofa Meyera. Trudno oddać specyfikę jego twórczości jednym słowem, wszak dossier artysty jest niebywale różnorodne i obejmuje zarówno oszczędne utwory solowe, jak i monumentalne kompozycje na orkiestry symfoniczne oraz opery; nawet tytułowe określenia "nowoczesny i romantyczny" nie oddadzą w pełni zakresu jego muzycznych zainteresowań. Meyer bowiem od początku swej kompozytorskiej działalności wykracza poza utarte schematy, a jednocześnie, mądrze i z szacunkiem czerpiąc z najlepszych tradycji muzyki, wytycza własne ścieżki, bada nowe formy wyrazu i eksploruje niewykorzystane dotąd możliwości sztuki kompozytorskiej. Dziadek pieczołowicie uporządkowała dotychczasowe osiągnięcia Meyera, przeplatając je frapującymi historiami z życia artysty i okraszając fotografiami prywatnymi. Z właściwym sobie zacięciem zadbała o to, by szczegółowa warstwa faktograficzna była równocześnie zajmująca i przystępna. Przedstawiła Meyera jako twórcę nietuzinkowego, który choć uznawany za wirtuoza kompozycji, jest ciągle poszukującym, złaknionym świata artystą niespoczywającym na laurach.
Fascynująca opowieść o losach jednej z najwybitniejszych kobiet wśród szpiegów w czasie II wojny światowej.Autor ujawnia nieznane epizody z tego okresu i wypełnia też "białe plamy", m.in.: kto wykradł dla brytyjskiego wywiadu tajemnice II RP? Po co SOE (z ang. Special Operations Executive Zarząd Operacji Specjalnych) i NKWD zawarły tajny pakt wywiadowczy?Czy wiedza Skarbek o katastrofie gibraltarskiej mogła być powodem jej śmierci?
Maria Leszczyńska, jedyna Polka na francuskim tronie, zapomniana w Polsce, we Francji znana jako dobra królowa. Choć uznawana za nudną, była odważną i wierną kobietą. Z pokorą znosiła kpiny z wyglądu i wiary. Zdradzana przez Ludwika XV, odpłacała miłością i lojalnością. Jej potomkowie zasiedli na tronach Europy. Żyła w trudnych czasach licznych wojen i upadków.
Uczyń ze swojego życia bezpieczną przystań, do której mają wstęp tylko ci, którzy potrafią się troszczyć, słuchać i tworzyć więzi.Inspirująca książka napisana przez Briannę Wiest - autorkę bestsellerów 101 lekcji, które zmienią twój sposób myślenia oraz 365 dni, które zmienią twoje życie, znaną z refleksyjnych tekstów o samorozwoju, emocjach i przemianie wewnętrznej.To zbiór 101 starannie wybranych cytatów, które mają skłonić czytelnika do refleksji, zmiany perspektywy i działania.To nie tylko książka do przeczytania - to narzędzie codziennej motywacji, które może służyć jako przewodnik w momentach zwątpienia, smutku czy utraty sensu. Idealna do wyciszenia i inspiracji.
Kolejny po Społeczeństwie zmęczenia i Kryzysie narracji zbiór tekstów Byung-Chul Hana, jednego z najchętniej czytanych i dyskutowanych komentatorów współczesności. W Duchu nadziei i innych esejach autor skupia się na problemach hiperaktywności, samotności i strachu, z którymi zmaga się społeczeństwo XXI wieku, oraz wskazuje możliwe drogi ratunku.W ostatnim czasie coraz mocniej konfrontowani jesteśmy z nowymi scenariuszami apokalipsy: pandemią, kolejną wojną światową, katastrofą klimatyczną. Koniec świata lub koniec ludzkiej cywilizacji przywoływany jest z coraz większą natarczywością. Przekazy te wywołują strach i resentyment, w wyniku którego zanikają solidarność i empatia, a tworzy się przestrzeń dla ruchów antydemokratycznych. Zebrane w tym zbiorze eseje pokazują, że aby skutecznie przeciwstawić się logice strachu, produktywności i kontroli, które rządzą współczesnym światem, musimy zwrócić się ku nadziei, kontemplacji i rytuałom tworzącym wspólnotowy sens. Tytułowemu esejowi towarzyszą w tym tomie teksty O znikaniu rytuałów. Topologia współczes ności i Vita contemplativa albo o bezczynności .
Tove Dietlevsen była jedną z najbardziej wpływowych postaci literatury duńskiej w XX wieku. Poetka, dziennikarka i prozaiczka. Międzynarodowe zainteresowanie jej twórczością, w tym w Polsce, przyniosła publikacja jej literackich wspomnień, Trylogii kopenhaskiej. Jens Andersen umiejętnie przedstawia i analizuje życie i dzieło duńskiej autorki. Odwołując się również do wspomnień i listów oraz relacji osób, które ją znały, autor przedstawia żywy i pasjonujący portret Dietlevsen, walczącej o własną sprawczość, samorozwój i spełnienie i z uzależnieniami od leków i ról społecznych, których nie akceptowała. Jak pisze Andersen, Dietlevsen w swej twórczości podtrzymywała rolę reformatora społeczeństwa, krytykując podwójną moralność, purytanizm i zakłamanie duńskiego mieszczaństwa, co można uznać za temat przewodni jej twórczości. Duński biograf również uważa, że jego bohaterka była prekursorką wielu obecnych gorących tematów debaty publicznej, między innymi definiując ostateczną wolność nowoczesnego człowieka jako wolność wyboru własnej śmierci. To ważna biografia pozwalająca lepiej poznać życie i twórczość ikony buntu, która znalazła się na liście lektur duńskich szkół podstawowych.
To już szósty tom serii Studia Jagiellonica, tym razem poświęcony tytułowemu bogactwu i ubóstwu Jagiellonów. Zbiór gromadzi łącznie 15 tekstów autorów z polskich i zagranicznych ośrodków naukowych (Czechy, Australia i Ukraina), wszystkie opatrzone są abstraktami w języku angielskim. Językiem wiodącym publikacji jest polski, ale tom mieści też artykuł w języku angielskim i czeskim. Bogactwo i ubóstwo Jagiellonów na terenach będących pod panowaniem dynastii (Polska, Wielkie Księstwo Litewskie, Czechy, Węgry) rozpatrywane jest wieloaspektowo i w całym okresie rządów dynastii – zarówno z perspektywy historyków, historyków sztuki, jak i, co ciekawe, filologa. Pomieszczono tu teksty analizujące dobra Jagiellonów i czerpane z nich dochody (to najliczniejsza grupa artykułów, ich tematyka to przykładowo: królewszczyzny, poborcy podatkowi, płace dworzan, zasoby a możliwości dynastii), szeroko rozumiane wątki wiążące politykę z gospodarką (choćby analiza podstaw ekonomicznych panowania w Polsce i na Litwie Zygmunta Starego i Bony, tekst o podarunkach jako faktorze polityki i kształtowania wizerunku monarszego, szeroko rozumiany splendor dynastii (tu przykładem są dwa teksty o zamkach czy artykuł o księgozbiorze ostatniego Jagiellona), hojność i dobroczynność królewska, wreszcie spojrzenie na Jagiellońskie bogactwa przez pryzmat słów pochlebcy, Kallimacha. Publikacja mieści nie tylko teksty analityczne, ale też wiele dopełniających je zestawień w obszernych tabelach, wykresy, mapy i materiał fotograficzny.
(opis wydawcy)
Wędrówki Henryego Davida Thoreau to zbiór kontemplacyjnych esejów napisanych w połowie XIX wieku, w czasie gdy autor prowadził życie samotnika w Concord w stanie Massachusetts. Stanowią nie tylko zapis pieszych wypraw Thoreau, ale przede wszystkim wyraz jego przekonania, że obcowanie z dziką przyrodą stanowi warunek pełni życia duchowego. Wędrowanie staje się tu aktem wewnętrznej niezależności sposobem na przekroczenie granic narzuconych przez społeczeństwo i powrót do bardziej pierwotnej, nieskażonej relacji ze światem. "Wędrówki" zajmują ważne miejsce w tradycji amerykańskiej literatury eseistycznej i przyrodniczej, stanowiąc jedno z fundamentalnych źródeł myśli transcedentalistycznej. Thoreau obok Ralpha Waldo Emersona kształtował sposób, w jaki Amerykanie zaczęli postrzegać naturę nie tylko jako przestrzeń eksploracji, ale jako punkt moralnego i duchowego odniesienia. Jego osobista postawa oraz zawarte w tym tomie refleksje miały wpływ na rozwój ruchów ekologicznych i idei obywatelskiego nieposłuszeństwa. Myślenie o przyrodzie jako wspólnym dobru, o wolności jako praktyce osobistej i politycznej zarazem, czy o potrzebie życia poza dominującymi strukturami społecznymi wszystko to miało i nadal ma znaczenie w amerykańskim imaginarium społecznym. "Wędrówki" to w pewnym sensie tekst prekursorki zarówno dla współczesnego pisarstwa ekologicznego, jak i dla nowych form życia alternatywnego, opartych na minimalizmie, samoświadomości i krytyce pośpiechu nowoczesności. Thoreau nie nawołuje do ucieczki od świata, lecz do zmiany sposobu bycia w nim uważnego, cielesnego, zakorzenionego w rytmach przyrody. W tym sensie jego eseje pozostają zaskakująco aktualne i inspirujące także dla dzisiejszego czytelnika.
Leon XIV – papież czasów przełomu? Gdy 8 maja 2025 roku z loggii watykańskiej padły słowa: „Bóg kocha was wszystkich, a zło nie zwycięży”, świat wstrzymał oddech. Nowo wybrany papież Leon XIV – Amerykanin kard. Robert Prevost – wchodzi na tron Piotrowy w czasie, gdy Kościół przeżywa jeden z najpoważniejszych kryzysów w historii. Kim jest nowy Ojciec Święty? Jakie są jego poglądy na błogosławienie par jednopłciowych, dopuszczanie rozwodników do Komunii czy dialog z innymi religiami? Paweł Chmielewski, doświadczony publicysta katolicki, w swojej najnowszej książce podejmuje odważną próbę odpowiedzi.
Książka-rozmowa między pisarzami, poetami, przyjaciółmi - Martą Fox i Jerzym Fryckowskim. Na poważnie i zabawnie. O literaturze, historiach miłosnych, śmierci, rodzinie, ale też programach telewizyjnych czy... plackach ziemniaczanych. Lektura na lato i lata! Miałaś szczęście do mężczyzn!Ja miałam szczęście do mężczyzn? Jurku, na bogów wszelakich, to oni mieli szczęście do mnie! Nareszcie zaczynam to w sobie doceniać!*Co zapisane, to przyklepane. I łatwiej zobaczyć życie, jakim jest.*Literatura pisana przez kobiety ma zawsze płeć i deprecjonuje się ją przymiotnikiem kobieca. Kobiety powinny pisać jak kobiety, skoro inaczej postrzegają świat.*Przeraża mnie myśl, że zostawię bałagan, że nagle umrę i trzeba będzie po mnie posprzątać.
Na własne ryzyko to nie tylko osobista autobiografia, ale także pogłębiona analiza, która przyczynia się do zrozumienia złożoności i różnorodności tożsamości queerowej oraz przemian społecznych w XX wieku. Jarman, poprzez swoją autobiografię, wyraża apel o akceptację, równość i ludzką godność. Jego dzieło jest nie tylko świadectwem odwagi i determinacji, ale także inspiracją dla kolejnych pokoleń do działania na rzecz sprawiedliwości społecznej. Książka ta pozostaje istotnym źródłem wiedzy w kontekście badań nad kulturą LGBTQ oraz historią ruchów społecznych, uczestnicząc w dyskursie na temat równości i praw człowieka.
Głębia postaci Joanny d'Arc sprawia, że nie da się wszystkiego o niej powiedzieć. A jednak taka jest ambicja niniejszej książki: ukazanie wszystkiego, co wiemy o niej na pewno. () Byłyśmy w pełni zgodne co do następującego imperatywu: trzymać się blisko, jak to tylko możliwe, wszystkich dokumentów historycznych. Dzięki temu mogłyśmy uchwycić każde wydarzenie przez pryzmat świadków rękopiśmiennych najbardziej godnych zaufania, czyli mogłyśmy w jak najpełniejszy sposób dotknąć rzeczywistości. Tak więc zaczęłyśmy naszą opowieść od pierwszej pogłoski, która w roku 1429 rozsławiła we Francji imię Joanny d'Arc. Następnie spróbowałyśmy podążać jej śladem, a jej dzieciństwo i młodość przywołałyśmy dopiero na końcu książki. Zgodnie z logiką należałoby to opowiedzieć na samym początku, ale bieg historii pozwolił poznać ten okres jej życia dopiero w trakcie procesu unieważniającego wydany na nią wyrok, gdy wysłannicy kościelni udali się do Domrmy-Greux, by wypytać o Joannę te osoby, które były świadkami jej przyjścia na świat, a następnie widziały, jak wśród nich wzrastała. Bardziej wolałyśmy pójść za biegiem historii niż za wymaganiami logiki. Z przedmowy Rgine Pernoud Rgine Pernoud (1909-1998), francuska mediewistka i kustosz Archiwum Narodowego w Paryżu, autorka kilkudziesięciu książek popularyzujących wiedzę o średniowieczu i polemizujących z jego czarną legendą, współzałożycielka Centrum Joanny d'Arc w Orleanie, którego była pierwszym dyrektorem (1974-1985). Nakładem Andegavenum ukazał się już jej Blask średniowiecza. Marie-Vronique Clin, francuska historyk, wieloletnia współpracownik Rgine Pernoud w Centrum Joanny d'Arc w Orleanie, od 1988 r. kustosz Muzeum Historii Medycyny w Paryżu. Patronat medialny: Historia DoRzeczy oraz Tygodnik DoRzeczy
Pasjonująca biografia jednej z zapomnianych gwiazd kultury.Felicita Vestvali to mało dzisiaj znana gwiazda XIX-wiecznej Europy i Ameryki. Przez dziesięć lat, począwszy od debiutu w La Scali w 1853 r., występowała jako śpiewaczka operowa.Największą sławę zyskała w Stanach Zjednoczonych, gdzie nadano jej przydomek "Vestvali the Magnificent". Dysponowała rzadko spotykanym głosem - kontraltem i specjalizowała się w tzw. rolach en travesti, czyli partiach męskich, które miały być wykonywane przez kobiety.W 1863 r. porzuciła operową scenę, aby spróbować szczęścia jako aktorka dramatyczna. Sukces przerósł jej oczekiwania, stała się jedną z pierwszych amerykańskich celebrytek, a wśród miłośników jej talentu aktorskiego znalazł się także Abraham Lincoln. Zaczęła od ról w przeróbkach francuskich komedii bulwarowych, później wyspecjalizowała się w męskich rolach szekspirowskich, z których najsłynniejszy stał się jej Hamlet.Warto dodać, że była pierwszą artystką przyznającą się do polskich korzeni, której udało się zrobić światową karierę. Była urodzoną buntowniczką kontestującą ówczesne standardy kobiecości.Nigdy nie wyszła za mąż, a jako artystka zmuszona była walczyć z mężczyznami o równe traktowanie. Choć uchodziła za piękność, mówiono, że jest podejrzanie wysoka i zbyt szeroka w ramionach. Szokowała nie pasującym do epoki stylem życia. Przez niemal dwadzieścia lat była związana z niemiecką aktorką - Elise Lund. Razem wychowywały nieślubną córkę Felicity i występowały w teatrze jako Romeo i Julia.Ta inność sprowadziła na Vestvali drwiny, ale byli też tacy, dla których stała się ona źródłem inspiracji.
Nowe wydanie dzieła Adama Fischera, oparte na oryginale z 1921 roku, to jedno z ważniejszych opracowań poświęconych zwyczajom pogrzebowym ludu polskiego. Autor nie tworzy uogólnień ani analiz kulturowych warstw, skupia się natomiast na zwięzłym przedstawieniu obrzędów i wierzeń związanych ze śmiercią. Fischer opiera się na szerokim materiale – drukowanym, rękopiśmiennym, a także porównawczym, sięgając po zwyczaje słowiańskie i ościenne, gdy wymaga tego kontekst. Powstało dzięki temu rzeczowe, bogate kompendium wiedzy o ludowej obrzędowości funeralnej, bezcenne zarówno dla badaczy, jak i czytelników zainteresowanych dawną kulturą.
Artysta, poeta, aktor, rewolucjonista, legenda – po prostu Tupac Shakur. Jedyna autoryzowana biografia Tupaca Shakura, która powstała z inicjatywy jego matki – Afeni Shakur. To historia człowieka, który stał się symbolem sprzeciwu, głosem pokolenia i jedną z największych ikon kultury XX wieku. Tupac był kimś więcej niż raperem. Był poetą, aktywistą, marzycielem wychowanym przez Czarną Panterę. Jego życie to podróż od harlemskich ulic po czerwone dywany, od więziennych cel po protesty, od miłości po gniew. Znał brutalność systemu, ale też jego piękno – bo z betonu potrafił wyrastać jak róża. Autorka, Staci Robinson, znała Tupaca osobiście. Spędziła lata na rozmowach z jego rodziną, przyjaciółmi, nauczycielami. Zbudowała zaufanie, dzięki któremu poznajemy Tupaca takim, jakim był naprawdę – wrażliwym chłopakiem z notatnikiem, wojownikiem z misją, artystą rozdartym między światami. Ta książka to nie tylko opowieść o życiu Tupaca. To głos tych, którzy byli obok – od jego pierwszych wersów aż po ostatnie słowa.
BIOGRAM Staci Robinson to amerykańska autorka i scenarzystka, znana przede wszystkim z napisania jedynej autoryzowanej biografii Tupaca Shakura. Z wykształcenia historyczka (absolwentka UCLA), od lat związana z Kalifornią Północną, gdzie mieszka z rodziną. Robinson znała Tupaca osobiście – połączyła ich wspólna paczka znajomych z czasów liceum w Marin City. To właśnie jej matka artysty, Afeni Shakur, powierzyła misję opowiedzenia prawdziwej historii syna. Efektem tej współpracy jest książka Tupac Shakur. Autoryzowana biografia – intymny portret artysty, oparty na prywatnych notatkach, listach i rozmowach z jego najbliższymi.
Między rokiem 27 p.n.e. a 476 n.e. osiemdziesięciu czterech cesarzy rządziło imperium rzymskim, rozciągającym się na trzech kontynentach i zamieszkanym przez dziesiątki milionów poddanych. Niektórzy okazali się całkiem dobrymi imperatorami i pozostawili następcom cesarstwo bogatsze, szczęśliwsze i po prostu lepsze, niż zastali. Ta książka jednak mówi o zupełnie innych przypadkach – najgorszych cesarzach, których rządy kompromitowały pięćsetletnią sztafetę władców. Gdy przyjrzymy się niektórym z nich, spotkamy się z wcielonym złem, zbrodniczym szaleństwem i całkowitą nieporadnością. Trafford opowiada o tym, co się dzieje, gdy po nieograniczoną władzę sięgają ludzie całkiem do tego nieprzygotowani, słabi, głupi, pozbawieni talentów, ale uważający się za wybrańców bogów. L.J. Trafford studiowała historię starożytną na Uniwersytecie w Reading. Jest autorką serii książek „Czterej cesarze”, która opisuje upadek Nerona i słynny rok czterech cesarzy, który nastąpił po jego śmierci. Pierwsza z nich, wydana w 2015 roku, otrzymała wyróżnienie Editor’s Choice Mark od Historical Novel Society. W 2020 roku ukazała się jej książka „How to Survive in Ancient Rome”(wyd. pol. „Jak przeżyć w starożytnym Rzymie”, 2022), a rok później – „Sex and Sexuality in Ancient Rome”.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
