Nazwał ktoś niedawno Profesora Tatarkiewicza uczonym warszawskim. Jest to prawda. Profesor Tatarkiewicz związany jest nie tylko od pół wieku z Uniwersytetem Warszawskim, związany jest też z samą Warszawą: Warszawą Zamku, Wilanowa, Łazienek, Pałacu pod Blachą, Arsenału i Reduty Ordona. Ale myślę, że z równą prawdą nazwać można Profesora Tatarkiewicza uczonym świata. Jest bowiem jednym z najznamienitszych obywateli tej wielkiej społeczności świata uczonych, w której rządzą jedynie prawa prawdy, wolności i wzajemnego szacunku, i gdzie każdy jak to w Atenach powiedział Perykles może z największym wdziękiem i swobodą rozwijać wszechstronnie najbardziej różnorodne zdolności. Ta Republika uczonych jest dziwnym tworem ontycznym. Jak kosmos Einsteina ma czwarty wymiar: czas. Spotykają się w niej bowiem i współżyją myśliciele wszystkich czasów. Profesor Tatarkiewicz ma w tej Republice wysoką rangę i rozległe koneksje. Znają Go i pozostają z Nim w stałym kontakcie współcześni Mu badacze, którym przewodniczy na zjazdach międzynarodowych i z którymi tworzy międzynarodowe formy współpracy filozoficznej. Lecz czuje się Profesor Tatarkiewicz też świetnie w owym czwartym wymiarze Republiki uczonych. Sine ira et studio rozważa myśl filozofów dawnych, a darząc ich przyjaźnią, nadaje ich myślom przejrzysty, zrozumiały kształt. Jakby zgadzał się z Leibnizem, że w każdym szczerym wysiłku intelektualnym dostrzec można jakiś krok ku prawdzie. Ten krok ku prawdzie Profesor Tatarkiewicz umie wykryć w duchowym kontakcie z myślą drugiego człowieka, okazując mu zawsze pełnię życzliwości i dobroci, którą na co dzień ma dla każdego z nas. Filozof świata, Profesor Tatarkiewicz nie przestaje być filozofem polskim i dobrze Polsce służy nie tylko w swej misji nauczycielskiej, którą realizuje nawet w najtrudniejszych chwilach, ale służy dobrze polskiej sprawie i wtedy właśnie, gdy dziełami swymi wpisuje polską myśl filozoficzną na karty historii de la Grande Republique des Lettres. (Z mowy okolicznościowej wygłoszonej przez Izydorę Dąmbską na spotkaniu Komitetu Redakcyjnego Biblioteki Klasyków Filozofii, w 80-tą rocznicę urodzin Władysława Tatarkiewicza, w dniu 27 czerwca 1966 roku).
Raport o zabójczym układzie Pracownicy pogotowia, przedsiębiorcy pogrzebowi i systemowa zbrodnia Zaczęło się od anonimu. Kartka A4. „Zestawienie zakładów pogrzebowych, które za łapówki przejęły prosektoria w łódzkich szpitalach”. Tomasz Patora wraz z dwoma innymi dziennikarzami rozpoczął śledztwo, które wkrótce ujawniło jedną z największych afer w historii III RP. Handel informacjami o zgonach, opóźnianie wyjazdów karetek pogotowia, chaos w dystrybucji niebezpiecznych leków i wreszcie – coraz więcej przypadków zaskakujących śmierci. Kilka miesięcy po tym, jak dostarczono anonim do redakcji, sprawą „łowców skór” żył cały kraj, a organy ścigania wszczęły dochodzenie. Dziś, po ponad dwudziestu latach, Patora wraca do sprawy. Przedstawia nieznane dotychczas dokumenty i relacje świadków. Szczegółowo analizuje materiały i krok po kroku ujawnia sieć wzajemnych powiązań, by odpowiedzieć na pytanie kluczowe: jak doszło do tego, że śmierć stała się cenniejsza od życia? „Jestem przekonany, że na podstawie tej książki powstanie hitowy serial. Czyta się ją z wypiekami na twarzy, jak doskonały thriller sądowo-kryminalno-lekarski. Tylko że to wszystko wydarzyło się naprawdę”. Szymon Jadczak, dziennikarz śledczy Wirtualnej Polski
Nie ma Albertyny to szósty tom quasi-autobiograficznego cyklu Marcela Prousta W poszukiwaniu straconego czasu, uznanego w powszechnej opinii krytyków za arcydzieło literatury. (Pierwsza część nosi tytuł W stronę Swanna, druga W cieniu zakwitających dziewcząt, trzecia Strona Guermantes, czwarta Sodoma o Gomora, piąta Uwięziona).Albertyna odchodzi. Zostawia bohatera, potem umiera, a następnie odchodzi z pamięci. Proust opisuje z chirurgiczną dokładnością proces znikania człowieka z życia i pamięci ludzkiej.
Książka przedstawia intelektualną biografię Dorothy Day,dziennikarki kojarzonej z lewicą, uczestniczki anarchistycznychdemonstracji, niestrudzenie, nawet w podeszłym wieku, działającejna rzecz praw człowieka, za co zdarzało się trafiała do aresztu.Dziś Dorothy Day jest kandydatką na ołtarze, a jej sposób myśleniauznawany jest za bliski pontyfikatowi Franciszka. Autor książki napodstawie jej listów, dzienników, książek oraz artykułów w różnychczasopismach, zwłaszcza w założonym przez nią The CatholicWorker, rekonstruuje jej zaplecze ideowe.Jak zauważa we wstępie ks. Wojciech Zyzak: Zapewne każdyczytelnik znajdzie w niniejszej książce rzeczy, które go zachwycą, aletakże takie, które go zbulwersują. Intencją autora nie jest ocenianietrafności czy aktualności głoszonych przez Służebnicę Bożąpoglądów, ale pokazanie jej postaci z całą fascynującą ostrościąradykalizmu i wierności wyznawanym poglądom, tak by pobudzićczytelnika do myślenia i dyskusji. Ponieważ książka nie pomijagrzechów i błędów kandydatki na ołtarze, czytając o nich, wartomieć w pamięci ulubione powiedzenie Day, zasłyszane odkierownika duchowego, że można iść prosto do piekła, naśladującniedoskonałości świętych.
Dlaczego zachwycają nas Kosma i Damian, Hildegarda z Bingen, Nicolaus Steno czy Joanna Beretta Molla i wielu innych, których historie odnajdujemy na kartach tej książki? Z pewnością dlatego, że byli biegli w sztuce lekarskiej i wypełniali swoje powołanie w sposób tak heroiczny, że osiągnęli świętość. Ale przede wszystkim łączy ich jedno: niosąc ulgę w cierpieniach ciała, nie zapominali o potrzebach duszy. Traktowali pacjenta holistycznie (całościowo), byli więc pod tym względem bardzo nowocześni. Z miłością towarzyszyli swoim podopiecznym i przywracali im nadzieję na zdrowie doczesne, ale i wieczne, czyli zbawienie, naśladując w tym Jezusa, najlepszego lekarza. Ten sposób traktowania pacjenta i medycyny jakże jest potrzebny w czasach scjentystycznych koszmarów, takich jak: aborcja, eutanazja, in vitro czy praktyki eugeniczne. Tylko Ewangelia życia jest światłem na tej drodze.Odbiorcy książki:- pracownicy służby zdrowia, którym książka może pomóc na nowo odkryć etos ich służby pacjentowi;- osoby chore i cierpiące, dla których lektura może być duchowym umocnieniem;- wszyscy zainteresowani historią, w tym historią medycyny, zagadnieniami zdrowia i choroby, życiorysami świętych.Dlaczego warto przeczytać tę książkę?Autor w lekkiej formie opowiada o medycynie na przestrzeni wieków - od czasów starożytnych do współczesności - przywołując fascynujące życiorysy świętych lekarzy, ich sposoby leczenia i podejście do pacjentów z szacunkiem dla ich godności i duchowo-cielesnej natury. Lektura pozwala odnaleźć na nowo to, co niezależnie od postępu technicznego jest najważniejsze w sztuce lekarskiej..
Sypiając z prezesem Każda z przedstawionych tu historii jest inspirowana prawdziwymi opowieściami. Książka ta nie powstała, aby wzbudzić skandal i sensację, ale jako świadectwo i głos sprzeciwu wobec przemocy, bezkarności i zakłamaniu. Motywowała nas chęć naświetlenia szokującego zjawiska społecznego i tym samym uchronienia kobiet przed takim losem.Nasze bohaterki - atrakcyjne, świadome siebie i zaradne kobiety, z pozoru szczęściary opływające w dostatki - łączy miłość do dzieci, rodziny i... toksyczna relacja z mężem - przystojnym, silnym i władczym dyrektorem, prezesem czy szefem.Ich życie mocno odbiega od polukrowanego obrazka.Poznacie niezwykłe kobiety, które późno uświadomiły sobie swoją siłę i wyjątkowość, które latami pozwalały się deprecjonować, gnębić, poniżać i karać - często fizycznie - które życie w przemocowych związkach okupiły nerwicami, depresjami czy nieuleczalnymi chorobami.Książką tą krzyczymy: STOP przemocy.
Połączenie klasyki i awangardy, pięknych sylwetek z doskonałym krawiectwem - to wszystko cechy nieodłącznie związane z domem mody Christiana Diora. Świetnie obeznany z tradycją francuskiego rzemiosła, jak i wyczulony na najnowsze trendy w kulturze i sztuce, legendarny projektant stworzył szereg kreacji pozostających do dziś ponadczasowymi klasykami.Książka śledzi losy marki, poczynając od tego, co ukształtowało estetykę młodego Diora, poprzez szerokie echo, jakim odbiły się jego debiutanckie kolekcje, aż do przedwczesnej śmierci projektanta. Opisuje także dalszą historię domu mody, pozostającego później w rękach prawdziwych wizjonerów - wysublimowanego Yves Saint Laurenta, romantycznego Johna Galliano czy politycznie zaangażowanej Marii Grazii Chiuri.Piękne archiwalne fotografie i pełna barwnych osobowości opowieść tworzą niezwykły obraz epoki rewolucyjnych zmian w modzie, zapoczątkowanych właśnie twórczością Diora.
Katarzyna II Wielka jest uznawana za jedną z największych postaci, które zasiadły na carskim tronie Rosji! To również kobieta, która kochała seks i nigdy się z tym nie kryła. Gdyby żyła w dzisiejszych czasach, zapewne zrecenzowałaby skandalizującą książkę "50 Twarzy Greya", jednym słowem: - Nuda!Co takiego czyniła wieczorami? Jak wyglądała legendarna Bursztynowa Komnata, w której spędzała czas? I co robiła w swym "Pokoju Rozkoszy"? Ile jest prawdy w tym, że jeden z jej kochanków przeprowadzał testy mężczyznom, którzy w przyszłości mieli znaleźć się w jej sypialni? I jak do tego wszystkiego odnosił się jej mąż Piotr, człowiek, który w również miał zasiąść na rosyjskim tronie? Na te wszystkie pytania władczyni odpowiada w rozmowie ze swoim kochankiem, przyszłym królem Polski Stanisławem Poniatowskim.Poznajcie zatem historię bodaj największej królowej romansów wszechczasów!
Dołącz do załogi Dunder Mifflin i wróć do Scranton! Przed tobą przezabawna i jednocześnie nieprawdopodobna historia zza kulis uwielbianego serialu The Office.
W 2020 roku The Office było najchętniej oglądanym serialem w amerykańskich serwisach streamingowych. Nie byłoby to zaskakujące, gdyby nie fakt, że miało to miejsce 7 lat po zakończeniu produkcji. Pozostaje też jednym z ulubionych seriali polskich widzów, a niedawno doczekał się nawet polskiej wersji – The Office PL.
Oto nieznana historia The Office, napisana przez Briana Baumgartnera (aka "Kevin Malone") i producenta wykonawczego Bena Silvermana w oparciu o setki godzin ekskluzywnych wywiadów z aktorami i twórcami, zawierająca ponad 100 zdjęć zza kulis oraz przedmowę autorstwa Grega Danielsa, który przeniósł serię na rynek amerykański i stanowił jej kreatywną siłę napędową.
Na łamach Witajcie w Dunder Mifflin ekipa The Office łączy siły po 10 latach, by podzielić się wspomnieniami, anegdotami, sekretami, a także zdradzić, jak ta skromna produkcja ledwie przetrwała pierwszy sezon, by stać się najczęściej oglądanym serialem we wszechświecie. Ta obowiązkowa pozycja dla fanów odsłania przed czytelnikami wszystkie absurdy, geniusz, miłość, pasję i głupi fart, które były niezbędne w tworzeniu serialu.
W książce znajdziecie wypowiedzi i wspomnienia takich aktorów i twórców, jak Steve Carell, John Krasinski, Jenna Fischer, Greg Daniels, Ricky Gervais, Rainn Wilson, Angela Kinsey, Craig Robinson, Brian Baumgartner, Phyllis Smith, Kate Flannery, Ed Helms, Oscar Nunez, Amy Ryan, Ellie Kemper, Creed Bratton, Paul Lieberstein, Ben Silverman, Mike Schur oraz wielu innych.
O autorach:
Brian Baumgartner wcielał się w rolę Kevina Malone’a w serialu The Office. Jest gospodarzem podcastów “Historia The Office” oraz “Zanurkuj w The Office z Brianem Baumgartnerem”. Jest laureatem nagród Emmy, SAG i Webby.
Ben Silverman, producent z nagrodą Emmy i Złotym Globem na koncie, jest prezesem firmy Propagate Content. Wyprodukował The Office, Brzydulę Betty, Co masz do stracenia?, Jane the Virgin, Tudorów i wiele innych.
Greg Daniels jest zwycięzcą Emmy, scenarzystą, reżyserem i producentem, który opracował The Office dla NBC i był jego pierwszym showrunnerem.
Media o Witajcie w Dunder Mifflin:
"Kompletna historia przełomowego serialu” – USA Today
"Najlepsza relacja zza kulis" – Washington Post
“Idealny prezent dla kuzyna, który właśnie ogląda wszystkie odcinki po raz piąty” – E! Online
Kiedy byłem młody, przemierzyłem całą tę ziemię, od wschodu po zachód, i nie zobaczyłem nikogo oprócz Apaczów. Po wielu wiosnach znowu wyruszyłem i spotkałem rasę białych ludzi, którzy przybyli, aby nam ją odebrać. Apacze byli niegdyś wielkim plemieniem. Teraz jest nas garstka i osamotnieni pragniemy śmierci.CochiseUrodziłem się wolny na prerii, gdzie tańczył wiatr i nic nie przesłaniało słonecznego światła. Urodziłem się tam, gdzie nie było murów i gdzie wszystko oddychało pełną piersią. Chcę umrzeć właśnie tam, a nie uwięziony w klatce ścian.GeronimoNigdy już nie będą wolni. Nigdy już nie odzyskają odebranej im ziemi.Walecznych Apaczów spowijają mity i legendy. Podziwiamy ich męstwo, fascynuje nas ich więź z naturą. Biały człowiek zniszczył ich kulturę, zagrabił ich ziemię, odebrał im dzieci i zmusił do porzucenia wiary przodków. Żyją w rezerwatach, setki razy okłamywani i marginalizowani.Apacze nie zniknęli. Usiądźmy z nimi w kręgu przy ognisku, posłuchajmy ich pieśni. Usłyszmy o ich historii i kulturze, o ich zwyczajach i tradycjach, o ich dolach i niedolach. O historii świata, który pogardliwie został nazwany "nowym" ale dla nich od zawsze był domem. To wielki zaszczyt.Poznaj bolesną prawdę o zapomnianych ludziach
Monografia ta podejmuje zagadnienia związane z tożsamością rasową oraz hegemonią „białości”, będące w centrum dyskursu publicznego w Stanach Zjednoczonych. Autor przedstawia i analizuje nie zawsze wystarczająco dostrzegany wymiar rasy, jakim jest jej performatywność. Skupienie się na performatywnym aspekcie rasy nie oznacza pominięcia czy relatywizacji jej społecznych i kulturowych znaczeń ani niepamięci o cierpieniach i niesprawiedliwości doznanych w wyniku takich praktyk, jak kolonializm, niewolnictwo czy segregacja rasowa. Analiza performansu rasowego pozwala dostrzec istnienie pograniczy rasowych, „nieuznawanych” w społeczeństwie, którego naczelną zasadą była niesławna reguła „jednej kropli krwi” oraz konsekwencja w trzymaniu się zasad „białego” lub „czarnego” stylu bycia. Poznajemy formy maskarad (lub zachowań tak postrzeganych), które były w przeszłości określane jako „passing” (czyli „przejścia” na „białą” stronę granicy międzyrasowej) oraz inne napotykane dzisiaj formy „crossoverów” rasowych (takie jak imitacje i stylizacje na temat czarnej muzyki i kultury), niejako odwracających tradycyjny kierunek „przejścia” i nawiązujące do estetyki i praktyki „blackface”, czyli nakładania czarnej maski. Wiele uwagi poświęcone jest dekonstrukcjom (transgresjom) barier rasowych oraz zagadnieniom związanym z imitacją i zawłaszczaniem „czarności” – stanowią one ważny komponent szerszego spektrum problematyki związanej z konstrukcją hybrydowych i transgresywnych tożsamości, wykraczających poza tradycyjnie akceptowane taksonomie. W konkluzji autor wyraża przekonanie, że fundamentalna kwestia podziału rasowego nie traci nadal na ważności.
Książka częściowo wypełnia lukę w polskiej literaturze przedmiotu dotyczącą dyskursu rasowego oraz konstruowania tożsamości rasowej. Rozważania autora odnoszą się do kultury amerykańskiej, niemniej problematyka związana z tożsamością rasową i etniczną ma charakter uniwersalny i będzie znacząca także dla polskiego czytelnika – odbiorcy przekazów kulturowych – zarówno ze względu na rosnące zróżnicowanie etniczne i podziały światopoglądowe w polskim społeczeństwie, jak i na treści udostępniane za pomocą takich instrumentów globalizacji kultury, jak kino, telewizja czy internet.
A photographic survey of Soviet-era playgrounds found in former members of the USSR, such as Ukraine, Lithuania, Latvia, Estonia, Russia, Belarus, Kazakhstan, Tajikistan, and Uzbekistan.
Through five chapters containing more than 150 photographs, the book documents the mass-produced, yet diverse play equipment installed in the communal spaces of socialist-era housing estates, such as rocket slides and earth-shaped climbers, spaceships and animal-themed ladders, cosmic roundabouts and bizarre objects that would probably raise safety concerns nowadays.
From Riga to Dushanbe and all the way from Kyiv to Vladivostok, children dreamt of becoming cosmonauts, and enjoyed the many space-themed playscapes which had proliferated since the onset of the Cold War era. While some are still in use, others are slowly disappearing to make way for modern equipment, or, more recently, being destroyed during the Russian invasion of Ukraine, becoming only a faint memory of a Soviet childhood.
Includes a foreword by the Ukrainian urban planner Mykola Gorokhov and informative maps of the playgrounds featured in every chapter. Pictures were taken by Zupagrafika, with contributions by local photographers.
Dlaczego ludzkie dzieciństwo trwa tak długo? Jakie ewolucyjne czynniki za tym stoją? Jak opieka nad potomstwem zmieniła nas jako gatunek? Jak ewolucja uzasadnia, że do wychowania dziecka potrzebna jest cała wioska?Matki i inni to szeroko zakrojona nowa wizja ewolucji emocjonalnej człowieka, która odkrywa, w jaki sposób rozwijały się poszczególne ludzkie zdolności i jak dzięki nim przetrwaliśmy przez tysiące pokoleń. To także fascynujący wgląd w to, jaki przebieg obrała ludzka ewolucja, choć sprawy mogły się potoczyć inaczej, gdy w Afryce, ponad milion lat temu, jedna z linii małp zaczęła wychowywać swoje młode w inny sposób niż ich przodkowie.Sarah Blaffer Hrdy, antropolożka i prymatolożka, pokazuje, jak wygląda opieka nad potomstwem wśród innych ssaków - małp szerokonosych, szympansów, wilków i lwów - i wskazuje na wyjątkową długość ludzkiego dzieciństwa w kontekście ewolucji.Jeśli potomstwo miało przetrwać w świecie niedoboru żywności, musiały się nim opiekować nie tylko matki, ale także rodzeństwo, ciotki, ojcowie, przyjaciele - i, przy odrobinie szczęścia, babcie. Z tej przypadkowej w istocie formy wychowywania dzieci zrodziła się ludzka zdolność rozumienia innych. Żeby przetrwać, musieliśmy wiedzieć, na kim można polegać.Sarah Blaffer Hrdy jedna z najwybitniejszych antropolożek i prymatolożek, która wniosła istotny wkład w rozwój psychologii ewolucyjnej i socjobiologii, profesorka Uniwersytetu Kalifornijskiego.
"Wspomnienia" Bohdana Austa rozpoczynają się w lipcu 1910 roku. Zestawienie wspaniałych przeżyć z dzieciństwa, które bardzo szybko przerwał wybuch pierwszej wojny, to nie jedyny kontrast obecny w życiu autora. Życiu ciekawym, aczkolwiek bardzo dramatycznym, które trwało dziewięćdziesiąt pięć lat. Autor wspomnień został bardzo doświadczony przez życie. Od dramatycznie ubożejącej rodziny wskutek kryzysu w latach 20. XX wieku i bankructwa ojca, po obrazy bezdomności rodziny, którą najmocniej odczuły maleńkie dzieci. W każdym z opisów i w każdej, nawet najkrócej opisanej historii, czuć walkę, jaką toczył autor. Poruszające jest to, iż zmagając się samotnie ze wszystkimi ciężarami, żył przy tym w zgodzie z zasadami moralnymi i etycznymi, wpojonymi mu w domu i szkole. Czasy drugiej wojny światowej Aust wspomina, zawierając w swoich słowach ogrom niewypowiedzianych wcześniej emocji. Każdy dzień II wojny światowej był naznaczony cierpieniem i ogromnym lękiem. Nieprawdopodobnym wydarzeniem w życiu Bohdana Austa, była praca w Poniatowej - robił oświetlenie wokół nazistowskiego obozu. Opis jego przeżyć jest traumatyczny. Wspomnienia Bohdana to świadectwo zmian w zakresie życia społecznego i obyczajowości polskiej pierwszej połowy XX wieku. To bardzo ważne, byśmy wiedzę o tamtych czasach, nie tak dawnych przecież, czerpali bezpośrednio od osób, które w tych wydarzeniach uczestniczyły. Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury
Półeczka z płytami to felietony muzyczne opublikowane w rubryce "Kolej na muzykę" w magazynie Wolna Droga w latach 2016-2022.
Krzysztof Wieczorek – absolwent dziennikarstwa i kulturoznawstwa, pasjonat muzyki i historii. Prowadzony przez niego w „Wolnej Drodze” dział „Kolej na muzykę” od dawna cieszy się sporym zainteresowaniem Czytelników.
Nic dziwnego, zważywszy, że jego autor to także były dziennikarz Radia „Plus”, prowadzący w latach 1997-2002 autorską cotygodniową audycję „Klasyka nie tylko rocka” i kilka innych o podobnej tematyce. Nadto, przez kilka lat prowadził w Internecie własny blog muzyczny „Półeczka z płytami”.
Dogłębna wiedza i swobodne poruszanie się w obszarze krajowej i światowej muzyki to również wynik kolekcjonerskiego hobby, które przełożyło się na ogromny zbiór, liczący ok. dwóch tysięcy winyli oraz ponad siedmiu tysięcy srebrnych krążków CD ze świata rocka, jazzu, popu i muzyki klasycznej.
Krzysztof Wieczorek poza tematyką stricte muzyczną jest także miłośnikiem historii oraz autorem poczytnej w „Wolnej Drodze” rubryki „Kolej na historię”.
Aleksander Wiśniewski
Józef Marian Święcicki, jeden z redaktorów Tygodnika Warszawskiego oraz Tygodnika Powszechnego w pierwszym okresie jego istnienia (19451953),nazwał ks. Zygmunta Goliana gigantem renesansu katolicyzmu polskiego.Kim był bohater tej książki? Wybitnym kaznodzieją, gorliwym duszpasterzem, ultramontaninem, czyli m.in. obrońcą władzy doczesnej papieży, przeciwnikiem rewolucji i rewolucyjnych metod, patriotą i zwolennikiem pracy organicznej, przyjacielem m.in. rodziny Wielopolskich, przeciwnikiem radykalizmu społecznego i politycznego oraz powstania styczniowego,opiekunem duchownym matki Teresy Potockiej z Sułkowskich założycielki Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia (do którego wstąpiła później św. Faustyna Kowalska), a w pewnym sensie współzałożycielem tego zakonu, autorytetem dla młodego ks. Stanisława Stojałowskiego, administratorem parafii św. Floriana i bazyliki Mariackiej, proboszczem parafii św. Klemensa w Wieliczce. Ks. Zygmunt Golian miał swój udział w nowym odczytaniu pojęć miłosierdziai solidarności, które są polskim wkładem w dziedzictwo ludzkości.
Czynność - to kwiat myśli; radość i cierpienie stanowią natomiast jej owocJames AllenW 1902 roku James Allen postanowił, że zajmie się pisaniem książek. Miał do tego naturalne predyspozycje: pisał w sposób klarowny, przekonujący, skłaniający do przemyśleń. Jedno z jego najwybitniejszych dzieł, Tak, jak myśli człowiek, inspirowane było wersetem z anglojęzycznej Biblii króla Jakuba: "Tak, jak myśli człowiek w głębi duszy, taką jest osobą". Po latach okazało się, że książka mocno wpłynęła na wielu współczesnych pisarzy i myślicieli, a nawet na twórców kultury masowej.Tak, jak myśli człowiek po raz pierwszy wydano w 1903 roku. Sam Allen określił tę książkę jako taką, która ma pomóc czytelnikom w radzeniu sobie z potęgą własnych myśli. Z założenia miała być bardzo prosta, aby każdy mógł łatwo zrozumieć jej przesłanie i zastosować w praktyce opisane metody. Książka ma niewielkie rozmiary, jednak dała podwaliny pod współczesną naukę o technikach samorozwoju. Allen pokazuje, jak ważna jest cierpliwa i konsekwentna praca nad własnymi myślami oraz że dzięki niej można przepracować swoje życie i dojść do sukcesu. Tak, jak myśli człowiek nie jest jednak wyczerpującym traktatem. To refleksyjny, głęboki tekst, owoc medytacji i przemyśleń, który ma inspirować i zachęcać do mądrej pracy nad sobą.Samokontrola jest siłą; Właściwa Myśl jest panowaniem, Spokój jest władzą
To jest książka o relacji matki z synem, który, tak się zdarzyło, jest w spektrum autyzmu. Jak akceptować swoje dziecko, kiedy się go zupełnie nie rozumie? Jak to zrobić, żeby widzieć je naprawdę? To jest książka o nieadekwatnych oczekiwaniach rodzicielskich, wielkim rozczarowaniu, pracy nad sobą dla dobra relacji i o wielkiej miłości. Odwzajemnionej.W książce gościnnie występuje syn, który zdecydował się nie ujawniać nazwiska
Od pierwszych, najtrudniejszych dni, gdy muzycy musieli samodzielnie finansować swoje nagrania i osobiście przygotowywali oprawę koncertów, krzykliwą i odważną zresztą; przez lata świetności, multiplatynowych płyt i sukcesów w MTV, stadionowych hymnów i ballad zdobywających szczyty list przebojów; aż do ostatecznego upadku, kiedy to zespoły grunge, takie jak Nirvana, na zawsze zmieniły kształt branży muzycznej. Jedna Wielka Impreza wiernie oddaje klimat tamtych lat, ich energię i nastrój, szaleństwo i ekscesy, a robi to słowami muzyków, menadżerów, producentów, inżynierów dźwięku, szefów wytwórni, specjalistów od reklamy, stylistów, projektantów kostiumów, fotografów, dziennikarzy, wydawców magazynów, reżyserów teledysków, księgowych klubów, technicznych, groupies i osób towarzyszących zespołom – ludzi, którzy przeżyli to wszystko na własnej skórze. Czerpiąc z ponad dwustu autorskich wywiadów z członkami grup takich jak Van Halen, Mötley Crüe, Poison, Guns N’Roses, Skid Row, Bon Jovi, Ratt, Twisted Sister, Winger, Warrant, Cinderella, Quiet Riot, a także z Ozzym Osbourne’em, Litą Ford i wieloma innymi, autorzy stworzyli konkretną, pozbawioną cenzury i momentami nieco oderwaną od rzeczywistości kronikę czasów, w których przesada i sukces szły w parze; kronikę opowiedzianą przez mężczyzn i kobiety, którzy stworzyli brzmienie i styl, który zdefiniował muzyczną erę lat osiemdziesiątych – styl, według którego dla zespołów i ich fanów każdy dzień był jak jedna wielka impreza. „Jeśli chcesz ponownie przeżyć tę szaloną dekadę, dzięki tej książce znajdziesz się w samym jej środku. Wszystko, co najważniejsze, w niej jest”. STEPHEN PEARCY z RATT „Jedna z moich ulubionych książek ostatnich czasów. Historia hair metalu, szekspirowskich wręcz triumfów i tragedii zespołów, które go grały, a niektóre z nich przetrwały mimo przeciwności. Jestem w stanie zobaczyć również siebie w ich historiach”. TOM MORELLO z RAGE AGAINST THE MACHINE „Zabawna, śmieszna i przerażająca kronika tak zwanej dekady dekadencji”. KORY GROW, ROLLING STONE
Ależ to jest dynamit! Umysł jak brzytwa, język jak szwajcarski zegarek, tempo koszykarskie, a temat na wagę życia lub śmierci. Nawet jeżeli część z tych tekstów znacie, to wielu najlepszych zapewne nie, bo Sadurski często chowa je w niszowych wydawnictwach. Świetna okazja, by je w tym zbiorze przeczytać. Jacek ŻakowskiPolityka, Collegium Civitas, TOK FM Ostrzegam, że jako fan Autora mogę być nieobiektywny. Wojciech Sadurski w latach pisowskiego mroku pozostaje jasnym światłem. Mało jest dziś osób o takiej cywilnej odwadze. Nie sztuka powtarzać prawda. Sztuka tej prawdy bronić, także w sądzie, gdzie Wojtek notorycznie jest przez władze ciągany. Jego teksty w obronie praworządności, demokracji i wolności obywatelskich znalazły się oto w jednym tomie. To dobrze. Takie świadectwo nie powinno ulegać rozproszeniu. Tę książkę każdy świadomy obywatel powinien mieć, czytać i nosić w sercu. Jarosław KurskiGazeta Wyborcza Blisko 20 lat temu Wojciech Sadurski opublikował zbiór publicystki Liberałów nikt nie kocha. Polska od tego czasu się zmieniła. Przedstawiciele partii rządzącej najchętniej zamknęliby usta Sadurskiemu oraz rzucili go na pożarcie armii trolli i podporządkowanych sędziów. Jednak dla obrońców demokracji Wojciech Sadurski stał się jednym z największych polskich patriotów. Wykorzystując swój potężny aparat badawczy, każdego dnia tłumaczy, wyjaśnia i ostrzega, dlaczego musimy bić się o wolność i nigdy nie możemy odpuścić. dr hab. Adam Bodnarprof. Uniwersytetu SWPS
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
![Okładka książki Stulecie chirurgów [2025]](https://dobreksiazki.pl/Photos/7/MEDIUM/000080/stulecie-chirurgow-2025.jpg "Stulecie chirurgów [2025]. Autor: Jürgen Thorwald. Dobreksiazki.pl")
![Okładka książki W ogrodzie pamięci [2025]](https://dobreksiazki.pl/Photos/7/MEDIUM/000080/w-ogrodzie-pamieci-2025.jpg "W ogrodzie pamięci [2025]. Autor: Olczak-Ronikier Joanna. Dobreksiazki.pl")
![Okładka książki Wszystkie wojny Lary [2025]](https://dobreksiazki.pl/Photos/7/SMALL/000080/wszystkie-wojny-lary-2025.jpg "Wszystkie wojny Lary [2025]. Autor: Wojciech Jagielski. Dobreksiazki.pl")
