Szeroki wybór książek, multimediów z zakresu szeroko pojętej kultury: architektura, duchowy wymiar twórczości, szlaki kajakowe, współczesne media, przemoc w mediach, polityka. Odnajdziesz tu również książki i podręczniki idealne dla uczniów oraz studentów. Szeroki wybór beslsellerów i nowości.
Przedmiotem badań jest analiza rozwoju instytucji szkolnych oraz działań opiekuńczych i wychowawczych w guberni lubelskiej w latach 1864-1914 w okresie największego w dziejach Królestwa Polskiego ucisku narodowego. W pracy starano się wyeksponować najważniejsze informacje zawarte w ówczesnej prasie prowincjonalnej z terenu Lubelszczyzny. Istotne było nie tylko zaakcentowanie i wysunięcie na pierwszy plan kluczowych wątków omawianych w periodykach, ale też zaprezentowanie wydarzeń, które stanowiły przyczynek do relacji prasowych.
Ze Wstępu
Prowadzone kwerendy naukowe, głównie w regionalnej prasie, pozwoliły Autorce zaprezentować szereg faktów dotychczas w wielu wypadkach mało znanych, lub zupełnie nieznanych, wprowadzając je do obiegu naukowego. Dzięki temu została uzupełniona jedna z luk w dotychczasowej historiografii.
Z recenzji prof. dr. hab. Andrzeja Felchnera
W książce opisano funkcjonowanie niezależnego krakowskiego ruchu wydawniczego w latach 1976–1990. Ujęcie tematu różni się nieco od analiz drugiego obiegu prezentowanych w publikacjach ukazujących się w ostatnich latach. W opracowaniu starano się bowiem nie tylko ukazać lokalną specyfikę drugiego obiegu, ale również przedstawić skalę całego zjawiska, a także stopień infiltracji podziemia wydawniczego przez tajne służby.
W pracy skupiono się na drukach ciągłych oraz drukach zwartych wydawanych poza cenzurą, ukazujących się w Krakowie od drugiej połowy 1976 do 31 sierpnia 1990 r., publikowanych zarówno przez struktury opozycyjne, jak i grupy z nimi niezwiązane. Ze względu na specyfikę opisywanego zagadnienia niemożliwa okazała się w pełni symetryczna analiza typów publikacji drugoobiegowych prezentowana w kolejnych rozdziałach. Dlatego też dla uporządkowania tematyki przyjęto układ problemowo-chronologiczny, co przy bogactwie analizowanej problematyki pozwoliło podzielić tekst na cztery części, te z kolei na dwanaście rozdziałów i kilkadziesiąt podrozdziałów. Scharakteryzowano najważniejsze pisma i wydawnictwa, opisano techniki druku i sposoby kolportażu, dużo uwagi poświęcono działaniom aparatu represji, który zwalczał niezależny i podziemny krakowski ruch wydawniczy. Zamieszczone w książce tabele i wykresy syntetycznie podsumowują ustalenia badawcze.
Ja bym powiedział, że literatura jest jak atmosfera, którą stwarza, jak pogoda dnia i nocy. Albo jest dobra, albo jest zła: niezmiennie, czy za Ludwika I, czy za Ludwika XXI, gdyby taki kiedyś zapanował. Słońce świeciło i świeci jednakowo. Albo go nie ma, za chmurami. I deszcz pada jednakowo. I tak samo bywa przyjemnie, lub przykro. Dla mnie osobiście kryterium jest odczucie radości, gdy np., powiedzmy, w ciągu pochmurnego dla mnie dnia szukam w myślach czegoś przyjemnego na pocieszenie, i nagle przypominam sobie: Acha, wrócę do domu, i będę czytał książkę Sakowskiego!...Józef MackiewiczPretekstem ... stał się artykuł Józefa Mackiewicza pt. List pasterski ... Tylko pretekstem, bo ... nie chodziło o polemikę z tezami tego artykułu ... ale jedynie i wyłącznie o skorzystanie z tak godnej i dogodnej sposobności do rozprawy z osobą autora w sposób dyskwalifikujący go nie do przyjęcia przez żadne szanujące się (i swą przyszłość) pismo. ... Wiadomości nie mogły i nie chciały ... się na to zgodzić, nie tylko ze względów prawnych, ale i z uwagi na obowiązującą zwykłą przyzwoitość wobec autora, którego drukowały od szeregu lat, który niemal od początku istnienia ich na emigracji należał do stałych, wybitnych i najpoczytniejszych współpracowników. ... Okazuje się, że ... ważniejsze i pilniejsze od czegokolwiek innego jest zmuszenie do zamilknięcia pisarza, mogącego drażnić kontrowersyjnością swych wystąpień, ale znanego z bezkompromisowej postawy antykomunistycznej. ... Wiadomości będące kontynuacją przedwojennych Wiadomości Literackich, założonych przez Mieczysława Grydzewskiego, były, są i będą redagowane na zasadach, które mu zawsze przyświecały i przyczyniły się do tego, że tygodnik ten istnieje nieprzerwanie i pod tym samym naczelnym kierownictwem od 45 lat, co stanowi rekord w dziejach prasy, nie tylko polskiej. ... Polegają one na kwalifikowaniu utworów na podstawie ich wartości, a nie osoby autora, na dopuszczaniu odmiennego zdania i nawet najostrzejszej krytyki ale zarazem na fair-play i dobrych obyczajach. Z tej drogi Wiadomości nie zejdą.Juliusz Sakowski, Zamykam list otwartyZa terror odpowiedzialni są i ci, co go robią, i ci, co się na niego godzą. Terror jest obalaniem norm przyzwoitości, obyczajności politycznej, i wprowadzaniem praw chuligana. Terror akowski w czasie nocy okupacyjnej był tylko faktem, któremu sprzyjały okoliczności, terror akowsko-FE w biały dzień emigracyjny jest hitleryzmem. ... Nam, proszę Pana, jest rzeczywiście bardzo trudno żyć i chorować w nędzy. Ale na tym nasze prywatne przykrości się kończą. Józef, jak myślę, ma zbyt mocną pozycję w literaturze polskiej, by musiał się kłopotać, że go oszczercy pogrążą na wieki. Pogrążą siebie. Bo trudno mi przypuścić, by przyszli historycy literatury wstrzymali się od dociekliwości i nie dotarli do mechanizmu tych rozróbek.Barbara Toporska
Autorzy proponują, by doświadczenie estetyczne – ujmowane w kategoriach rozproszenia i integracji – traktować jako reprezentatywne dla ogólnie pojętego doświadczenia nowoczesności. Pokazują, w jaki sposób to jedno z podstawowych zagadnień estetyki może być potraktowane jako klucz do zrozumienia przemian nowoczesnej i współczesnej kultury.
Pierwsza część tomu obejmuje teksty, które poruszają najogólniejsze problemy filozoficzne związane z genealogią, statusem i charakterem nowoczesnego doświadczenia. W drugiej autorzy dokonują wieloaspektowej charakterystyki doświadczenia estetycznego, ukierunkowanej na wydobycie tytułowego napięcia między procesami/fenomenami integracji i rozproszenia, badając je w odniesieniu do konkretnych postaci doświadczeń estetycznych. Trzecia część ukazuje artystyczne wymiary doświadczenia estetycznego oscylującego między biegunami integracji i rozproszenia.
Tematyka publikacji jest niezwykle aktualna, zwłaszcza w świetle stopniowego odchodzenia od tradycyjnych opisów i analiz doświadczenia nowoczesności, z którymi można się zetknąć w istniejącej literaturze przedmiotu, oraz pojawiania się nowych związków między badaniami estetycznymi a przemianami w sztuce współczesnej. Zbiór zawiera teksty uznanych uczonych, prezentując tym samym obecny stan badań nad estetyką i filozofią kultury w reprezentowanych przez nich środowiskach.
******
Between integration and dispersion. The aesthetic experience in the contexts of modernity
The authors propose an interpretation of the aesthetic experience – presented in categories of dispersion and integration – as representative of the more generally understood experience of modernity. They show how one of the fundamental concepts of aesthetics can be used as a key to understanding the transformations of modern and contemporary culture. The authors deal with issues of the genealogy, status and character of the modern experience, they portray numerous aspects of the aesthetic experience, with a focus on highlighting the tension between integration and dispersion. They also present the artistic elements of the aesthetic experience, oscillating between the two categories.
Antologia tekstów krytycznych i estetycznych Mieczysława Tretera to zbiór, na który składają się przede wszystkim artykuły tego autora (portrety twórców, recenzje z wystaw, teksty polemiczne i problemowe) dotąd rozproszone w czasopismach, a także spore fragmenty nigdy niewydanych maszynopisów, pisanych przezeń w czasie wojny, na krótko przed śmiercią.Aktywność Tretera krytyka, estetyka, kuratora wystaw i muzealnika przypada na schyłek epoki Młodej Polski, przede wszystkim jednak obejmuje okres międzywojenny. Jego wypowiedzi stanowią z jednej strony przykład rzadkiej wówczas krytyki naukowej, opartej o ścisłe kryteria i narzędzia badawcze, z drugiej zaś dowodzą zamknięcia piszącego na eksperymenty awangardy i niemożności odrzucenia postromantycznej, ekspresywistycznej koncepcji sztuki. Jako takie, stanowią przy tym sejsmograf przemian krytyczno-artystycznych okresu międzywojnia, odsłaniając polemiczny, dialogowy i niejednokrotnie wewnętrznie sprzeczny charakter ówczesnego pisarstwa o sztuce.
lanet Earth is 4.5 billion years old. In just a fraction of that time, one species among countless others has conquered it. Us. We are the most advanced and most destructive animals ever to have lived. What makes us brilliant? What makes us deadly? What makes us Sapiens?
In this bold and provocative book, Yuval Noah Harari explores who we are, how we got here and where we’re going. Sapiens is a thrilling account of humankind’s extraordinary history – from the Stone Age to the Silicon Age – and our journey from insignificant apes to rulers of the world.
'Unbelievably good. Jaw dropping from the first word to the last' Chris Evans, BBC Radio 2
Starałem się opisać i czerpać z wielu istniejących już prac po to, aby zasugerować, jak może wyglądać zarys podejścia do ludzkiego ucieleśnienia, który socjologowie mogliby skutecznie wykorzystywać w przyszłych badaniach dotyczących ciała. Ciało jest w bardzo istotny sposób wplątane w kwestie tożsamości, tworzenia i podtrzymywania społecznych nierówności oraz formowania się i rozwoju społeczeństw. Temat ten jest dla socjologów zbyt istotny, by mieli go pozostawić naukom przyrodniczym. Chris Shilling
Czy to już koniec naszej cywilizacji?
Trzymamy w ręku książkę, która jest jednym z najważniejszych dzieł współczesnej humanistyki, nie tylko polskiej. Wybitny uczony i pisarz, wielki erudyta, prof. Wojciech Roszkowski, dokonuje w niej bilansu naszej cywilizacji. Bilans to dramatyczny. Upadek zachodniej kultury, do której przecież i my, Polacy, należymy, wieszczono co prawda już sto lat temu, ale wówczas była to bardziej przepowiednia niż udokumentowana teza. Dziś nasze wielowiekowe dziedzictwo zostało przez elity europejskie oraz amerykańskie w całości odrzucone, co uznaje się za wyraz… postępu.
Konsekwencją takiej postawy jest zrównanie zbrodni i osiągnięć, wierności i zdrady, bohaterstwa i tchórzostwa, mądrości i głupoty, kłamstwa i prawdy. Obrazowo rzecz ujmując, zwolennicy teorii o istnieniu wielu prawd chcą się przejrzeć w roztrzaskanym lustrze.
Autor „Roztrzaskanego Lustra” analizuje setki przejawów dekadencji; czyni to w sposób barwny i wielostronny. Jego opisy i refleksje są logiczne oraz przekonujące. Język książki jest jej niepodważalną zaletą: lapidarny, skrzący dowcipem, mimo poruszania skomplikowanych spraw – prosty, precyzyjny i zrozumiały.
„Roztrzaskane lustro” wciąga Czytelnika i zaprasza do myślenia.
Książka powstała na podstawie badań terenowych przeprowadzonych przez zespół ekspertów Narodowego Centrum Kultury. Realizatorzy sformułowali wnioski, które wymagałyby daleko idących zmian realiów życia kulturalnego w Polsce, jak np. porzucenie miejskocentryczności w polityce kulturalnej, odrzucenie uprzedzeń wobec miejscowości peryferyjnych oraz szersze ujmowanie kultury. Choć cele te są trudne do realizacji, to działania służące ich osiągnięciu już zostały rozpoczęte. Należy do nich m.in. publikacja niniejszej książki, która może się stać punktem wyjścia do dalszej debaty nad sytuacją kultury na peryferiach.
Autor bada przede wszystkim lata 80., z wycieczkami do poprzednich dekad PRL oraz w lata 90. W praktykach artystycznych interesuje go ""trzecia droga"" - za której realizatorów uważa Kulturę Zrzuty - oznaczająca wytworzenie postawy lokującej się poza hegemonią wartości wyznaczanych przez konflikt Partii z Kościołem.Stawką nie jest jednak rekonstrukcja historyczna - chodzi o odniesienie do współczesnej Polski, o rozpoznanie miejsca, w którym jesteśmy. W skrupulatnym wywodzie autor pokazuje nie tyle, że Kościół odgrywa istotną rolę w polskiej formacji kulturowej - to wiemy bardzo dobrze - ile że jego wpływy instytucjonalne i ideowe obecne są nawet tam, gdzie się ich nie spodziewamy, więcej: że są czymś w rodzaju ustawienia domyślnego tej formacji, wyznaczają nieusuwalny i nieprzekraczalny horyzont wyobraźni społecznej i politycznej Polaków.Książka jest odświeżającym i istotnym uzupełnieniem, a jednocześnie pewnym przekształceniem mapy idei najnowszej historii Polski i ważnym głosem w toczącej się obecnie debacie o dziedzictwie Solidarności, również w jego lewicowym wymiarze. Autor buduje konsekwentny i trudny do przełknięcia obraz polskiego tradycjonalizmu - tym ostrzej przedstawiony, im bardziej przegląda się w lustrze praktyk Kultury Zrzuty.- dr hab. Iwona Kurz
W budowaniu tożsamości młodych ludzi i określaniu przez nich celów życiowych ogromnie ważne jest poczucie zakorzenienia w przeszłości, czerpanie z niej tego, co wartościowe, a zarazem krytyczne podejście do historycznych grzechów, wypaczeń i zaniechań. Autorzy XXX tomu serii „Edukacja Nauczycielska Polonisty”, podejmując tematykę obecności historii najnowszej na lekcjach języka polskiego, nie piszą jedynie o kulturowych i literackich sposobach poznawania przeszłości dalszej i bliższej, lecz także – a może przede wszystkim – o zdobywaniu narzędzi rozumienia teraźniejszości. Ważne jest, by nauka historii i kształcenie literackie wpisywały się w szczególną edukację ku wrażliwości, solidarności i empatii, która nie pozwala na zobojętnienie wobec wszelkich przejawów dyskryminacji, poniżania i umniejszania wartości innych ludzi, wobec postaw rasistowskich i antysemickich, wobec nieczułości i bezduszności, które prowadzą do dziejowych katastrof.
Zgromadzone w tomie artykuły dowodzą, że każdy polonista może znaleźć własny klucz do przekazania młodym ludziom w interesującej formie nie tylko wiedzy historycznej, ale także uniwersalnych wartości. Poszukiwanie prawdy, obrona wolności, uważność w obliczu manipulacji pomagają bowiem uniknąć pułapek i błędów, przed którymi ostrzega nas historia.
* * *
Jestem głęboko przekonana, że zawarte w tomie artykuły będą dobrze służyły realnym potrzebom praktyki polonistycznej; że zachęcą nauczycieli do opracowywania i weryfikowania własnych koncepcji tematyczno-problemowych, w których najnowsze dzieje zwiążą się lepiej niż dotąd z formacyjnymi potrzebami społeczeństwa obywatelskiego.
Z recenzji prof. dr hab. Zofii Budrewicz
„Niniejszy zbiór studiów poświęconych wybranym zagadnieniom z zakresu historii dramatu i teatru romantycznego samoczynnie lokalizuje zjawiska z obszaru kultury popularnej i zagadnienia formy dramatycznej w ramie artystycznych praktyk mitotwórczych romantyzmu – albo odwrotnie: od mitu-układnki do mitu-syntezy prowadzi poprzez zaułki romantycznej popkultury i formalnych eksperymentów. Zjawiska to powiązane czy tylko towarzyszące? Jednak mitologia przyszłości, ów nowy romantyczny fundament kultury, miała być – jak zakładał projekt Friedricha Schlegla – tworem „sztucznym”, który w takim razie wygenerować można (albo wręcz należy) z formy. Ostatecznie doznanie mistycznej ekstazy w teatralnej transformacji obrzędu Dziadów Mickiewicz konstruował z gotowych form dramatycznych, i to form dramatu popularnego, co nawet zrozumiałe – wszak mit potrzebuje szerokiego zasięgu”.
(Ze Wstępu)
Autor poddał analizie fundamentalne problemy egzystencji ludzkiej. Z licznych badań wynika, iż człowiek w dalszym ciągu stanowi tajemnicę istnienia, stąd też tytuł monografii „o rozdrożach jego natury”. Profesor Zdzisław Kosyrz w sposób naukowy przedstawia złe i dobre strony człowieka, a informacje zawarte w publikacji mogą służyć udoskonalaniu natury ludzkiej. Książka wytycza nowe perspektywy badawcze człowieka i kierunki jego życiowej ekspansji. Gorąco polecam lekturę szerokiemu kręgowi Czytelników.
PROF. ZW. DR HAB. DR H.C. BRUNON HOŁYST
Książka łączy walory encyklopedii, traktatu filozoficznego, refleksji historycznej, studiów z obszaru ścisłej humanistyki: antropologii, psychologii, socjologii, religioznawstwa, pedagogiki, oraz odniesień z wielu innych dziedzin (nie wyłączając kosmologicznych, biologicznych czy genetycznych). Interdyscyplinarności podejścia towarzyszy erudycja i naukowa wnikliwość. Opisując wyżyny człowieczeństwa, choć nie unika przy tym jego najbardziej ciemnych zakamarków, Autor pozostaje niestrudzonym orędownikiem poszukiwania ścieżek „przechodzenia z ciemności do światła”, w różnych kontekstach ludzkiego losu. Pośród bogactwa zawartych w publikacji złotych myśli i mądrości ze szczególną atencją zwracam się ku następującej: „Wszystkie zagadki życia należy rozpoznawać, nie krzywdząc przy tym ludzi”. To nieodnotowane wprost motto całości rozważań. Z takiej perspektywy, abstrahując od wielu innych afiliacji, książka wnosi znakomity wkład do nowej, dopiero co konstytuującej się dyscypliny – antropologii bezpieczeństwa. Nie rozstrzygając rozpatrywanych na jej gruncie kwestii, stanowi wielobarwne i głębokie tło, sytuując podstawową, wielowątkową problematykę w sieci inspirujących kontekstów.
PROF. DR HAB. STANISŁAW JARMOSZKO
Dla powodzenia książki popularnonaukowej potrzebny jest ogólny wysiłek autora, wydawcy, księgarza, nauczyciela i bibliotekarza.
T. Twarogowski
Słowa Tadeusza Twarogowskiego, przytoczone w powyższym motcie, można by uznać za inspirację do napisania tej książki. Autorkę ciekawiło zagadnienie książki popularnonaukowej w szkole – jej status, jej wykorzystanie w procesie dydaktycznym i poza nim. Dużo wielkich słów wypowiedziano na temat wagi tej literatury na konferencjach poświęconych popularyzacji wiedzy, panuje też powszechne przekonanie o niezbędności tej książki w szkole. (…)
„Jest to wieloaspektowa i – można rzec – wielogłosowa prezentacja zagadnień i szczegółowych problemów związanych z literaturą popularnonaukową dla młodych czytelników. Owa wieloaspektowość i wielogłosowość wynikają z interdyscyplinarności podjętej problematyki. Autorka bowiem doskonale zdaje sobie sprawę z faktu, że komplementarne spojrzenie – z perspektywy bibliologii, ale też m.in. historii oświaty, pedagogiki, dydaktyki – na obiekt refleksji badawczej pozwoli osiągnąć zakładane efekty. Takie ujęcie sprawiło, że recenzowana praca znakomicie wpisuje się w potrzeby badawcze bibliologii (i nie tylko), tym bardziej, że omawiana problematyka dotychczas nie została w pełni wyeksplorowana”.
Z recenzji dr hab., prof. UJK Jolanty Dzieniakowskiej
Biblia najczęściej postrzegana jest w kontekście religijnym jako święta Księga żydów i chrześcijan. Fakt ten jednak absolutnie nie przekreśla, ale jeszcze bardziej staje się podstawą patrzenia na Biblię jako na fenomen kulturowy, religia bowiem sama w sobie jest częścią kultury i posiada z nią niezliczone powiązania.Zbiór opracowań ma charakter zróżnicowany, nie tylko pod względem doboru tematyki, ale także jej przedstawienia. Dlatego poszczególnym autorom nie narzucono jednolitych zasad dotyczących formalnej strony opracowania, gdyż pozycja ta nie jest monografią, ale zbiorem opracowań, których najważniejszym wspólnym mianownikiem jest jedynie dorzucenie własnych przemyśleń do ogólnego i tak niewyczerpalnego tematu Biblii w kulturze świata. Wydaje się jednak, że nawet tak luźny zbiór może zainteresować Czytelnika i dostarczyć mu pewnej wiedzy. Przede wszystkim natomiast może unaocznić, jak rozległe i różnorodne są zagadnienia odnoszące się do Biblii w nawiązaniu do kultury.
Tom 35. serii "Media początku XXI wieku".
Autorom zebranych w tomie artykułów przyświecał cel podjęcia dyskusji nad rolą, znaczeniem i współczesnym instrumentarium bibliografii – tej szczególnej formy komunikacji i zachowania dziedzictwa kulturowego. Czytelnicy znajdą tu zarówno ważne pytania dotyczące stanu obecnego i przyszłości bibliografii, jak i próby odpowiedzi na nie. Zawartość tomu powinna zainteresować nie tylko teoretyków bibliografii, ale i bibliografów-praktyków. Autorzy przedstawiają wiele dowodów na wartość bibliografii jako niezbędnego elementu systemu rejestracji i archiwizacji dorobku osób, grup, społeczeństw w wielu dziedzinach i obszarach życia. Spośród gatunków bibliografii specjalnych najliczniej w tomie reprezentowane są bibliografie regionalne, a oprócz nich między innymi Polska Bibliografia Lekarska, Polska Bibliografia Literacka, Elektroniczna Bibliografia Nauk Teologicznych. Zainteresowane osoby będą mogły przeczytać o tym, jak zapewniać aktualność w bibliografii, jak dopełnić obowiązku pełnej rejestracji dorobku pracowników, jak pasjonować się tworzeniem baz bibliograficznych i przybliżaniem ich wszystkim, którzy mogliby i powinni z nich korzystać. Życzymy dobrej, inspirującej lektury. Niech stanie się zarzewiem kolejnej wartościowej dyskusji i zmian w środowisku bibliograficznym.
Do przeszłości należy okres, gdy działał urząd cenzury, funkcjonujący pod nazwami: Centralne Biuro Kontroli Prasy (1945–1945), Główny Urząd Kontroli Prasy, Publikacji i Widowisk (1945–1981) oraz Główny Urząd Kontroli Publikacji i Widowisk (1981–1990). Kontrolował on wszystkie zgłaszane do publikacji widowiska, artykuły prasowe, książki, filmy, audycje radiowe oraz telewizyjne. Do połowy lat 70. XX wieku cenzurowane były nawet etykiety na butelkach i produktach spożywczych. Dzisiaj tego typu cenzura, nazywana prewencyjną (wkraczająca przed publikacją lub prezentacją), jest prawnie zakazana, co nie oznacza, że nie występuje. Czy obecnie nadal spotykamy się z próbami krępowania zagwarantowanej w naszej konstytucji wolności słowa? Czy aby na pewno cenzura, taka jaką niektórzy twórcy, dziennikarze i uczeni pamiętają jeszcze z czasów PRL, powróciła w dobie III Rzeczypospolitej? To podstawowe pytanie, jakie zadali sobie autorzy tekstów zamieszczonych w tym tomie. Próbują oni spojrzeć na problem dzisiejszej cenzury z różnych perspektyw badawczych. Choć Główny Urząd Kontroli Publikacji i Widowisk zlikwidowano w 1990 roku, to – jak dowodzą autorzy artykułów – nadal można odczuć piętno tego urzędu wyrażające się obecnością licznych „okaleczonych” książek wydanych w okresie PRL, znajdujących się na półkach bibliotek i antykwariatów (i wypożyczanych lub kupowanych przez nieświadomych czytelników). Część autorów zauważa, że choć nie istnieje w Polsce państwowa instytucja odpowiedzialna za cenzurowanie środków masowego przekazu w takiej formie, w jakiej miało to miejsce przed 1990 rokiem, to obecne są inne, pozainstytucjonalne, formy ograniczania wolności słowa oraz wpływania na treść przekazów medialnych. Autorzy dowodzą, że cenzura istnieje w teatrze, Internecie, przestrzeni medialnej, wśród podmiotów gospodarczych i organizacji pozarządowych.
Fragment wstępu
Rozpoczęta w 2012 r. seria W kręgu paryskiej Kultury to wspólne przedsięwzięcie wydawnicze Instytutu Literackiego i Instytutu Książki. W zamyśle wydawców jest przypomnienie Czytelnikom wybitnych i wartościowych tekstów oraz książek, które ukazały się w miesięczniku Kultura lub wyszły nakładem IL.
Spis treści Rafał T. Prinke, Krzysztof Wisłocki Cyfryzacja bibliotek: początki i teraźniejszość . 7 Grzegorz Gmiterek Biblioteka w środowisku społecznościowego internetu i interaktywnych technologii (w 2017 r.) . 27 Marek Konstankiewicz Status prawny narodowego zasobu archiwalnego . 45 Katarzyna Chałubińska-Jentkiewicz Depozyt filmowy jako realizacja interesu publicznego w kinematografii 57 Aneta Januszko-Szakiel Długoterminowa archiwizacja polskich zasobów cyfrowych w teorii i praktyce . 75 Jacek Sobczak Otwarte zasoby. Miraże wolności wobec gorsetu prawa . 101 Ksenia Kakareko Biblioteki wobec restytucji dóbr kultury. Wyzwania i dylematy . 131 Katarzyna Błeszyńska Wynagrodzenie z tytułu użyczania utworów przez biblioteki publiczne 169 Michał Urbańczyk Tomasz Jefferson jako duchowy ojciec Biblioteki Kongresu USA . 187 Paweł Trojanek Problemy podatkowe w funkcjonowaniu bibliotek i archiwów . 201 Robert Kaczmarczyk Czy działalność bibliotek i archiwów podlega kontroli? . 223 Paweł Janicki Biblioteki w Szwecji . 239
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
