Szeroki wybór książek, multimediów z zakresu szeroko pojętej kultury: architektura, duchowy wymiar twórczości, szlaki kajakowe, współczesne media, przemoc w mediach, polityka. Odnajdziesz tu również książki i podręczniki idealne dla uczniów oraz studentów. Szeroki wybór beslsellerów i nowości.
Elementarz polskiej kultury to publikacja, którą pragniemy zwrócić uwagę na unikatowe miejsce, jakie zajmują polscy twórcy na światowej mapie kultury ostatnich stu lat. Książka przedstawia 44 powstałe po 1918 roku dzieła, które zyskały duży międzynarodowy rozgłos, są reprezentatywne dla twórcy i które po prostu wypada znać. To ściągawka, podpowiedź, na jakich artystów warto zwrócić uwagę, w jakich okolicznościach powstawały ich najważniejsze dzieła i dlaczego akurat te prace mają wpływ na światową kulturę do dziś.Podzieliliśmy je na 11 dziedzin kultury - literatura, grafika, malarstwo, film, muzyka klasyczna, jazz, teatr, rzeźba, fotografia, architektura i nowe technologie - a te z kolei reprezentują cztery prace. Dokonany przez autorów wybór jest subiektywny, ale to doskonały pretekst, by o polskiej sztuce rozmawiać, poznawać ją i doceniać. W książce 44 wybitne dzieła zostały zinterpretowane przez 11 współczesnych polskich ilustratorów. Ich graficzny komentarz do przeszłości to dzisiejsze spojrzenie na to, co w naszej kulturze ważne, inspirujące i otwarte na świat.Zaprezentowani w książce twórcy: Magdalena Abakanowicz, Tomasz Bagiński, Mirosław Bałka, Roman Cieślewicz, Henryk Mikołaj Górecki, Jerzy Grotowski, Tomasz Gudzowaty, Edward Hartwig, Agnieszka Holland, Krzysztof Ingarden, Tadeusz Kantor, Krzysztof Kieślowski, Krzysztof Komeda, Robert Konieczny, Lucjan Korngold, Stanisław Lem, Jan Lenica, Krystian Lupa, Witold Lutosławski, Tamara Łempicka, Czesław Miłosz, Chris Niedenthal, Maciej Nowicki, Krzysztof Penderecki, Roman Polański, Grzegorz Rosiński, Zbigniew Rybczyński, Zofia Rydet, Andrzej Sapkowski, Wilhelm Sasnal, Zbigniew Seifert, Tomasz Stańko, Władysław Strzemiński, Alina Szapocznikow, Rosław Szaybo, Karol Szymanowski, Wisława Szymborska, Franciszka Themerson, Olga Tokarczuk, Michał Urbaniak, Andrzej Wajda, Krzysztof Warlikowski, Krzysztof Wodiczko, Andrzej Wróblewski.
Duński przepis na to, jak zachować człowieczeństwo we współczesnym świecie
Postęp i rozwój technologii od kilku dekad nabierają coraz większego tempa – nic więc dziwnego, że człowiek czuje się zagubiony. Jak pozostać sobą w czasach, w których ludzi zastępuje się maszynami? Kim tak naprawdę jesteśmy – dziełem Boga czy efektem ewolucji?
Svend Brinkmann zabiera nas w fascynującą wyprawę po Europie, w czasie której towarzyszymy młodemu Andreasowi. Wraz z bohaterem – podróżującym z tajemniczym manuskryptem – dowiadujemy się, dlaczego warto stawiać sobie pytania o naturę człowieczeństwa, poznawać historię i kulturę naszego kontynentu oraz na czym polega najważniejsze zadanie ludzkości. W czasie zwiedzania Francji, Florencji, Pragi i innych miejsc odkrywamy ludzką naturę na sześć sposobów.
Ta opowieść to fascynująca podróż po meandrach człowieczeństwa. Skupia się na wszystkich zagrożeniach i szansach, jakie stwarza sobie człowiek, ale przede wszystkim pozwala zrozumieć, jak skomplikowanymi istotami jesteśmy i dokąd zmierzamy.
Drogi człowieku, przede wszystkim musisz wiedzieć, że człowiek to jedyna istota, która potrafi zachowywać się nieludzko. To stwierdzenie brzmi jak żart, ale należy je potraktować poważnie.
Svend Brinkmann
Książka dla najmłodszych, dzięki której dzieci poznają Boże Narodzenie i związane z nim zwyczaje.W serii ukazały się tytuły: Nazywam świat, Przyroda, Góry, Morze, Las, Wieś, Zwierzęta, Chrońmy naszą planetę, Dbaj o zdrowie, Dom i mieszkanie, Życie w mieście, Boże Narodzenie, Kolory, Cyfry, Gry i zabawy dla najmłodszych, Dzień malucha, Uwaga to niebezpieczne!
Moje najwspanialsze święta to pełne świątecznego uroku i magii opowiadania, których akcja toczy się w okresie Bożego Narodzenia. Czy święty Mikołaj pomoże Piotrusiowi i Zuzi odnaleźć ich zagubionego pieska Sopelka? Co Mateuszek i Albert ujrzeli dzięki magicznej kuli, podarowanej przez tajemniczego pana? Kto pomógł Tosi, Agatce i Tolkowi w przygotowaniu wigilijnej kolacji? By poznać odpowiedź na te pytania, wystarczy zajrzeć do środka tej wspaniałej książki, dzięki której w pełni można poczuć magiczną atmosferę świąt, czytając wzruszające opowieści i podziwiając barwne ilustracje.
Publikacja podejmuje tematykę mediów komputerowych, ujmując ją z perspektywy literaturoznawstwa i antropologii kultury. Analizuje sfałszowane wiadomości, memy internetowe, autorstwo haseł wikipedii, funkcje kont w portalach społecznościowych, praktyki strumieniowania życia – przy jednoczesnym silnym metodologicznym umocowaniu w tradycyjnym literaturoznawstwie. Szereg zjawisk tekstualnych wiąże się tu z praktykami uczestnictwa za pośrednictwem mediów komputerowych połączonych w globalną sieć. Z tekstami społecznościowymi obcujemy na co dzień w mediach komputerowych, i choć sieć nie jest wysypiskiem internetowych śmieci, to jednak odpowiedzialne i bezpieczne korzystanie z zawartych w niej informacji wymaga refleksji, ostrożności i krytycznego myślenia.
The Triumph of an Amateur. On Social Textual Practices in Electronic Media
The monograph discusses computer media from the perspective of literary criticism and cultural anthropology. It analyses in depth phenomena such as: fake news, internet memes, the authorship of Wikipedia, the functions of accounts in social media, the practices of live streaming, simultaneously using the methodology of traditional literary criticism. Many textual occurrences are connected with participation practices through computer media on the Web.
W swoim dziele Franz Uri Boas omawia relacje między rasą a kulturą, poruszając takie tematy jak dziedziczenie biologiczne i kulturowe, błędna ocena rasowa, kulturowa lub etniczna, naukowe podstawy ludzkiej indywidualności, czy porównanie kultury pierwotnej i współczesnej.Franz Boas dostrzegał i podkreślał z jednej strony jedność, z drugiej strony różnorodność kultury ludzkiej. Przejawiało się to w podkreślaniu jednej wspólnoty ludzkiej jako gatunku, uniwersalności podstawowych wzorców kulturowych, ale też pomysłowości człowieka w znajdowaniu różnorodnych, specyficznych rozwiązań. Wskazywał, iż każda kultura jest tworem złożonym, w pewnym sensie stabilnym, ale jednocześnie zmiennym. - ze wstępu Jarosława Różańskiego OMI, Rafała Wiśniewskiego
Jutronauci: przeprowadzka w przyszłość. Szkoły zostały otwarte, ale nie wiadomo, na jak długo. Wróciliśmy do biur, ale nie wiemy, czy za chwilę znów nie będziemy pracować z domów. Czy wizyta u lekarza jest bezpieczna? Czy w ogóle będziemy mieć pracę w przyszłym roku? Zamiast pojechać na wakacje, wielu z nas dorabiało „na czarną godzinę”. Żyjemy w stanie ciągłej niepewności i nie zanosi się na to, żeby szybko się to zmieniło. Trwamy z ciągłym zagrożeniem – znanym z książek science fiction i filmów katastroficznych – w tle. Jutro nadeszło w marcu 2020 r. i urządzamy się w nim niczym po przeprowadzce. Książka „Jutro jest dziś”, zbiór rozmów i tekstów Jutronautów - wyjątkowych osób z pozornie odległych od siebie światów - próbuje opisać ten proces. Opowiada o szoku, jaki przeżyliśmy i o tym, jak próbujemy oswoić i poukładać świat na nowo. O tym, jak robią to biznes i mafia. l dlaczego jednym z nas czas przyspieszył, a innym zwolnił. To zapis sytuacji i naszej świadomości na początku i w trakcie pandemii, ale też zestaw scenariuszy przyszłości.
W świecie kultury muzułmańskiej, gdzie teatr nie zdołał wytyczyć sobie niezależnego miejsca wśród dziedzin sztuki, to właśnie ustność / oralność zrekompensowała jego brak wśród sztuk performatywnych. Turecki "meddah" rozwinął się pomiędzy wiekiem XI a XIX z formy opowiadacza w epicki teatr jednego aktora, pozostając w zgodzie z zasadami życia koczowniczego. Włączając elementy tradycji środkowoazjatyckiego szamana, starotureckiego pieśniarza epickiego "ozan" i arabskiego "maddaha" oraz tradycję perskiego opowiadacza "Księgi królewskiej. Szahname", przyjął także środki teatralne i dramatyczne. Jako forma artystyczna łączy sztukę opowiadania z ludowym teatrem tradycyjnym. Zaadoptowana w formie „widowiska narracyjnego” sztuka opowiadania zyskała uznaną pozycję na współczesnych scenach teatrów offowych, sprawdzając się z sukcesem w projektach międzykulturowych i interdyscyplinarnych. W kontekście omawianych tradycji ustnych kręgów kultur ałtajskiego i Bliskiego Wschodu potencjał performatywny sztuki opowiadania stanowi dla współczesnych artystów źródło inspiracji, oferując wzór modelu interaktywnego, równouprawniającego widza i artystę.
Meddah – Turkish Theatre of One Actor. The Meeting of Oral Tradition and Performance Culture
The monograph explores performative potential of narrative art in oral traditions of Altai and Middle Eastern culture. Turkish "meddah" inspires contemporary artists, offering an active model, equal for both the artist and the audience. As an artistic form it developed between the 11th and 19th century. It unites epic theatre of one actor with the elements of tradition of a nomadic narrator, Central Asian shaman, epic singer "ozan", Arabic "maddah" and the Persian tradition of the narrator of "The Shahnameh".
Zależało mi, by skrypt został napisany językiem przystępnym, zrozumiałym dla szerokiego grona odbiorców. Wszak to pomoc dydaktyczna, a nie tekst naukowy. Czy mi się to udało, czytelnik sam osądzi. Zawartość pomocnika stanowi efekt subiektywnego wyboru lektur i literatury krytycznej. Jestem świadoma, że zaproponowany wykaz utworów można uzupełnić lub nawet stworzyć, liczącą nie mniej pozycji, alternatywną listę. Starałam się, by teksty te były reprezentatywne dla procesu historycznoliterackiego obejmującego najnowszą prozę rosyjską i ukazywały obraz współczesnej Rosji w jej wielowymiarowym (także tym bardziej rozrywkowym) aspekcie. Dziękuję moim studentom za inspirację do napisania tej książki. Mam nadzieję, że czytanie współczesnej rosyjskiej literatury jest i pozostanie dla nich okazją do poznawania świata i drugiego człowieka oraz wartościowym sposobem spędzania wolnego czasu, tak jak i dla mnie od wielu lat twórczość ta stanowi źródło refleksji i przede wszystkim przyjemności.
Książka opisuje i analizuje fenomen maski, która jest atrybutem przynależnym przywódcom żyjącym na przestrzeni różnych kultur i epok historycznych, a także w czasach nam współczesnych. Głównym celem tych analiz jest poznanie, opisanie i zrozumienie tego, co jest ukryte za maskami używanymi przez przywódców politycznych, społecznych, religijnych czy tych kierujących organizacjami biznesowymi.
W jakim celu liderzy używają masek? Na czym polegają mechanizmy manipulacji realizowane przez liderów przy użyciu maski? Jakie są możliwe konsekwencje utożsamienia się lidera ze swoją maską? Czy możliwa jest kultura przywództwa pozbawionego masek? Czy przywódcy są w stanie utrzymać swoją władzę bez pomocy masek?
Autor potwierdza znaną powszechnie tezę, że przywództwo to rzeczywiście teatr, na scenie którego głównymi aktorami są liderzy noszący różne maski. Aby lepiej poznać i zrozumieć fenomen maski, autor odwołuje się do wielu różnych dziedzin wiedzy i dyscyplin naukowych, takich jak m.in. antropologia kulturowa i etnografia, socjologia, antropologia filmu, psychologia społeczna, psychologia polityczna, historia i politologia oraz zarządzanie i przywództwo. Dzięki przyjęciu interdyscyplinarnej perspektywy, można – jak twierdzi autor – pełniej poznać i zrozumieć funkcjonowanie maski w kulturze i życiu człowieka. W odniesieniu do masek przywódców dyktatorów, takich jak Adolf Hitler, Benito Mussolini czy Józef Stalin, autor czyni istotne zastrzeżenie natury etycznej. Otóż zamieszczone w książce opisy, komentarze, wyjaśnienia i analizy dotyczące postaw i zachowań tych dyktatorów nie mają w żadnym razie na celu usprawiedliwienia lub wybaczenia niewyobrażalnego zła, którego byli sprawcami. Autor wyraża nadzieję, że książka zachęci czytelników do pogłębionej refleksji i przyczyni się do kontynuowania debaty nad stanem współczesnego przywództwa. Warto wierzyć w to, że wspólnym wysiłkiem uda się demaskować krok po kroku zło, które ukrywa się za maskami różnych przywódców.
Książka stanowi aktualne źródło wiedzy o zarządzaniu w sektorze kultury. Jej unikatową wartością jest kompleksowe ujęcie najważniejszych zagadnień teoretycznych, a także konsekwentne odwoływanie się do praktyki zarządzania poprzez trafnie dobrane studia przypadków. Wśród autorek i autorów publikacji są zarówno teoretycy, jak i praktycy zarządzania kulturą, związani z Zakładem Zarządzania Kulturą Instytutu Kultury Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Publikację oceniam pozytywnie, gdyż jest ona bardzo wartościową pracą naukową, posiadającą walory zarówno poznawcze, jak i aplikacyjne […]. Książka wypełnia lukę występującą na rynku wydawniczym w Polsce w zakresie publikacji prezentujących w holistyczny, wielowymiarowy i nowoczesny sposób wyzwania oraz procesy i uwarunkowania zarządzania w kulturze.
dr hab. Magdalena Sobocińska, prof. UEW (z recenzji)
W ostatnich latach obserwuje się coraz silniejszą profesjonalizacje sfery kultury, wynikającą z uwarunkowań społeczno-ekonomicznych, a także ze zmian w otoczeniu współczesnej instytucji kultury. Profesjonalizacji kadr nie towarzyszy rozwój zasobów wiedzy niezbędnej dla aktywnego i efektywnego zarządzania organizacją w sferze kultury. Luka w wiedzy tylko w niewielkim stopniu jest zaspokajana przez zagraniczne pozycje, których podstawowym mankamentem jest całkowita nieznajomość polskich realiów. Na tym tle recenzowana publikacja stanowi inspirującą i ważną pozycje. W książce przedstawiono informacje pozwalające na poznanie najnowszych dobrych praktyk stosowanych w codziennej aktywności organizacji kultury. Dzięki nim osoby zarządzające tego typu instytucjami mogą aktualizować swoją wiedzę, czerpiąc z doświadczeń innych podmiotów.
dr hab. Rafał Kasprzak, prof. SGH (z recenzji)
Oddawana do rąk czytelników monografia będzie pasjonującą lekturą dla szerokiego grona odbiorców: nie tylko wykładowców akademickich i studentów, lecz także dla praktyków i wszystkich interesujących się problematyką zarządzania kulturą.
Claude Lévi-Strauss (1908–2009) należał do twórców wspaniałej humanistyki francuskiej z lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych XX wieku, a "Smutek tropików" (1955) jest niepowtarzalnym dokumentem z tamtego okresu. Przede wszystkim jednak stanowi fascynującą, w znacznej mierze autobiograficzną książkę „podróżniczą”. Autor był jednym z pierwszych (a po części też ostatnich) badaczy ginącej kultury brazylijskich Indian. Na poły sensacyjna opowieść o tych badaniach z przełomu lat trzydziestych i czterdziestych tworzy trzon tej książki i zajmuje ponad połowę jej objętości. Atrakcyjność dzieła nie polega tu jednak na poszukiwaniu egzotyki, lecz na zgłębianiu natury ludzkiej w jej historycznych, etnicznych i społecznych formach. Mimo że napisana w sposób popularny, relacja jest zarazem pełna głębokiej refleksji filozoficznej nad losem współczesnego świata. Okazją po temu są opisane w książce podróże do jeszcze innych miejsc, przede wszystkim do muzułmańskiej i buddyjskiej Azji. Znajdziemy tu jakże aktualne również w naszym stuleciu wizyjne niemal ujęcia relacji Wschodu z Zachodem, analizę przyczyn tego podziału i utraconych szans utworzenia wspólnej kultury. "Smutek tropików" poprzedza inne wielkie dokonania Lévi-Straussa: Antropologię strukturalną i serię „Mitologie” (m.in. "Surowe i gotowane", "Od miodu do popiołu"), ale zajmuje pośród nich pozycję dzieła najwybitniejszego pod względem literackim i filozoficznym, zaliczanego niekiedy do stu najważniejszych książek XX wieku.
Czy cywilizacja zachodnia, do której wszak należymy, już upadła? A jeśli tak, to czy będzie w stanie się podnieść i pod jakimi warunkami? Pytania te nurtują wielu ludzi, także wybitnego intelektualistę i świetnego pisarza prof. Wojciecha Roszkowskiego. Autor rozważał je już w skrzącym się imponującą erudycją dziele „Roztrzaskane lustro”, które stało się bestsellerem ubiegłego roku. „Bunt barbarzyńców” jest swoistą kontynuacją tamtej książki, choć został zupełnie inaczej skonstruowany.
Dalszy ciąg rozmyślań nad schyłkiem naszej cywilizacji ujęty został tym razem w formie 105 pytań i odpowiedzi. Odpowiedzi zwięzłych, niebywale logicznych, nieraz nawet ironicznych. Ironia to zresztą i tak łagodna forma krytyki głupoty tego świata, i to niestety głupoty dość powszechnie akceptowanej za sprawą przede wszystkim mediów tzw. głównego nurtu. Za promowaniem głupoty, albo też i dewiacji, kryje się dziś jakże często wielki biznes.
Ludzie coraz częściej czują, że dzieje się coś niedobrego, i stawiają sobie natarczywe pytanie: dokąd zmierzamy?! Zauważają symptomy rozpadu, ale nie zawsze dostrzegają przyczyny zła. Są też jednak i tacy, a jest ich niestety większość, którzy niczym lemingi staczają się w wytyczaną przez mainstream przepaść bezmyślności. Czyż jednak chaos, bezprawie i pogarda wobec Dekalogu mogą służyć jako napęd rozwoju? Mamy do czynienia, jak niegdyś cywilizacja starożytnego Rzymu, z buntem barbarzyńców, ale też z narodzinami neopogaństwa, obalaniem autorytetów i wartości, które utrzymują wspólnotę w ładzie.
„Współczesny człowiek Zachodu – pisze w ‘Buncie barbarzyńców’ prof. Wojciech Roszkowski – zbyt często unika rozważania pytań, na które nie ma łatwych odpowiedzi, lub szuka odpowiedzi zbyt łatwych, żeby były prawdziwe. Pytania i odpowiedzi, które znalazły się w tej książce, powinny zainteresować ludzi choćby powierzchownie zatroskanych o przyszłość, swoją i swojej wspólnoty. Ktoś, kto spędza większość wolnego czasu wpatrzony w ekranik swojego telefonu, czytając jedynie uwagi swoich znajomych o swoich znajomych, albo w inny sposób ‘zabija czas’, czyli zabija siebie, może najwyżej zapytać: ‘ale o co chodzi?’. Przeczyta – to się dowie”.
Ostatnie zdanie to najlepsze podsumowanie tej książki, którą czyta się jednym tchem. Prof. Wojciech Roszkowski po raz wtóry wyciąga – być może nawet już ze zgliszczy – bolesne odłamki „roztrzaskanego lustra”. Jego zdaniem czas jeszcze, byśmy zawrócili z drogi destrukcji. Autor nie mówi, ile jeszcze tego czasu mamy, nikt z nas tego dokładnie nie wie. Jedno jest raczej pewne – niewiele.
Aleksander Landau - urodził się w pierwszych latach XX wieku w rodzinie żydowskiej, prawdopodobnie w Tomaszowie Mazowieckim. Przez kilka lat uczył się w Konserwatorium Warszawskim (klasa fortepianu) u prof. Henryka Melcera-Szczawińskiego, studiów jednak nie ukończył. Potem imał się różnych prac: w Tomaszowie Mazowieckim był urzędnikiem w fabryce sukna należącej do spokrewnionej z Landauami rodziny Landsbergów; w Warszawie sprzedawał węgiel na opał; we Lwowie zajmował się sprzedażą stołów bilardowych. Po wybuchu wojny znalazł się w getcie warszawskim, gdzie zginął w niewyjaśnionych okolicznościach w 1943 roku.O książceTa książka to kopalnia informacji o warszawskiej i lwowskiej elicie artystycznej, o życiu rodzin żydowskich fabrykantów, o egzystencji zwykłych ludzi bo w tych trzech kręgach jej autor stale się obracał, swobodnie i płynnie przechodząc z jednego do drugiego.Listy Aleksandra Landaua do Jarosława Iwaszkiewicza zachowało się łącznie w stawiskim archiwum 55 listów, listy Jarosława Iwaszkiewicza do Landaua prawdopodobnie zaginęły w getcie - świadczą jednak, iż często życie ludzkie widziane przez pryzmat kariery zawodowej i urzędniczych dokumentów ma niewiele wspólnego z prawdą. Od pierwszego do ostatniego listu śledzimy w napięciu zmagania się człowieka z własnymi demonami, a imię tych demonów legion: nieszczęśliwa miłość, wódka, życiowa niezaradność, niewytłumaczalny pęd ku samozatracie, marnowanie szans podsuwanych przez ludzi lub los. Przy tym wszystkim Landau umiał zachować pogodę ducha, choć był to nastrój wisielca stojącego przed szubienicą na pięć minut przed egzekucją. Historia zna jednak wypadki, gdy wtedy przychodzą ludziom na myśl najlepsze dowcipy. A jest to zarazem pogoda ducha mędrca, który już wyzbył się złudzeń zarówno co do natury własnej, jak i natury innych ludzi i z wysokości okrutnej wiedzy patrzy na świat, ogrzewając tę wiedzę ciepłem współczucia. Toteż nierzadko listy Landaua do Iwaszkiewicza przywodzą na myśl listy Seneki do Lucyliusza i nie ma w tym porównaniu przesady.Listy Landaua mają jednocześnie jakąś liryczną nutę, w której śmiech zmienia się powoli w płacz, a życie w konanie jakby tylko taki kierunek życia był przewidziany dla dobrych ludzi.Listy opracował, opatrzył przypisami oraz wstęp napisał Robert Papieski.
Uzupełnianie naklejkami scenek związanych z Bożym Narodzeniem i poznawanie bożonarodzeniowych tradycji umili dzieciom czas oczekiwania na najbardziej magiczne Święta w roku.Zbiór Czekamy na Święta zawiera 3 książki: Boże Narodzenie, Szopka, Święty Mikołaj.
Zagadnienia omawiane w tym opracowaniu dotyczą m.in. najpopularniejszych metodstosowanych przy ocenie wieku biologicznego dzieci i młodzieży, metod i technik wykorzystywanychprzy pomiarach ciała człowieka (antropometrii) i zagadnień związanychz ekologią człowieka. Istotną część opracowania poświęcono zagadnieniu postawy ciałaczłowieka, w tym roli czynników (morfologicznych, fizjologicznych i środowiskowych) jąwarunkujących, zmianom postawy ciała w filogenezie i ontogenezie, metodom wykorzystywanymdo jej oceny oraz pozycjom ciała człowieka przyjmowanym podczas pracy, wypoczynkui aktywności sportowo-rekreacyjnej.
Antropologia jest nauką o budowie i czynnościach organizmu ludzkiego rozpatrywanego z punktu widzenia ontogenezy i filogenezy różnych zbiorowisk ludzkich, np. rasowych, i innych klasyfikacji rodzaju ludzkiego. Zagadnienia omawiane w tym obszernym opracowaniu dotyczą m.in. miejsca antropologii jako nauki i jej podziału, pochodzenia człowieka (antropogenezy), jego zróżnicowania wewnątrzgatunkowego (ras ludzkich), typów konstytucjonalnych, dymorfizmu płciowego, lateralizacji, rozwoju osobniczego człowieka (ontogenezy), znaczenia czynników wpływających na rozwój, zjawiska akceleracji rozwoju i retardacji procesów inwolucyjnych.
Filmy Assafa Grubera badają relacje między instytucjami kultury a ludźmi, których doświadczenia sprawiły, że zwrócili się przeciwko twórczości artystycznej i instytucjom. Fabuły jego filmów wyłaniają się z sytuacji ich bohaterów, pokazując, jak osobiste historie splatają się z ideologiami politycznymi oraz jak kształtują się relacje społeczne między sferą prywatną a publiczną.Bohaterami filmów Grubera są osoby na różny sposób związane ze sztuką: sześćdziesięcioletni mężczyzna, który z powodów religijnych nie dostał się do żadnej z akademii sztuki w NRD w latach 70. XX wieku; emerytowana pracownica ochrony w Galerii Obrazów Starych Mistrzów w Dreźnie, marząca o otaczaniu się dziełami łódzkiej awangardy; chińscy właściciele manufaktury wykonującej rzeźbę artystyczną w Polsce.Konceptualna konstrukcja każdego z ośmiu rozdziałów książki, złożona z przeprowadzonych rozmów oraz kadrów filmowych wraz z podpisami, pozwala artyście zaprezentować filmy (lub ich bohaterów) jako trzecią osobę w każdej dyskusji, komentującą i biorącą udział w dialogu.
Wyobraźcie sobie krowę pozostawioną na cały dzień na plaży Ipanema w Rio de Janeiro, gdzie od przynajmniej stu lat nie widziano żadnego zwierzęcia. Wyobraźcie sobie przyglądanie się z bliska bakteriom piszącym wiersz albo grupie przyjaciół zebranych w barze i popijających sfermentowane napoje. Wszystkie te działania można ująć jednym słowem, które wywołuje silne emocje i prowokuje krytyczne komentarze, a jednak nie poddaje się prostym klasyfikacjom: performans.Antologia Performans opiera się na założeniu, że żywą sztukę definiować można wyłącznie poprzez praktykę, co autorzy tekstów wcielili w życie, towarzysząc artystom podczas prób i na scenie, spędzając razem czas i dokonując wspólnej refleksji nad istotą performansu. Publikacja jest zbiorem esejów, zarówno nowych, jak i takich, które już wcześniej ukazały się drukiem, wywiadów oraz tekstów literackich oferujących nowe spojrzenie na performans. Składa się z czterech głównych części, w ramach których fenomenologie performansu badane są w kontekście i z perspektywy instytucji artystycznych, praktyk kuratorskich, formatu wystawy w kontekście zwrotu technologicznego oraz performatywnej fikcji.Definicja performansu uległa w ostatnich dziesięcioleciach zmianie. Celem publikacji Performans jest przyjrzenie się przemianom zachodzącym w tradycyjnym formacie wystawy, który traci na znaczeniu, w miarę jak na pierwszy plan wysuwają się formy hybrydyczne, łączące sztuki wizualne ze sztukami performatywnymi, literaturą i muzyką. Autorzy tekstów zamieszczonych w książce analizują zmieniającą się rolę widza, który coraz częściej staje się performerem i aktywnym uczestnikiem zdarzenia. Poddają również refleksji rolę ciała performera oraz pracy wykonywanej w ramach rozciągniętych w czasie wystaw performatywnych.Publikacja prezentuje wyniki badań związanych z zainicjowanym w Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski w Warszawie w 2016 roku programem dotyczącym zwrotu performatywnego w sztukach wizualnych oraz konsekwencji tego zjawiska dla instytucji sztuki, praktyk artystycznych oraz kuratorskich.Autorzy tekstów: Oreet Ashery, Pierre Bal-Blanc, Claire Bishop, Marie de Brugerolle, Yann Chateign, Korina Giaxoglou, Michał Grzegorzek, Shannon Jackson, Eliel Jones, Chris Kraus, Laura Lima, David Maroto, Ingo Niermann, Kathy Noble, Johannes Paul Raether, Mark von Schlegell, Agnieszka Sosnowska, Ana Teixeira Pinto, Transformella, Joanna Zielińska
Łacina w dalszym ciągu ma niebagatelny wpływ na rozwój naszej kultury, myśli, postaw życiowych. W formie myśli i aforyzmów przeniknęła do innych języków. Spotykamy się z nimi codziennie: na scenie, w radiu, literaturze, prasie, a nawet w telewizji. Owe sentencje i myśli oddają bogactwo treści życiowych do dziś aktualnych, zarówno w życiu codziennym, rodzinnym, jak i w pracy. Książka ta to wybór aforyzmów popularnych i tych mniej znanych. Posługując się nimi, można w lapidarny i oryginalny sposób oddać czyjeś cechy charakteru: wady i zalety, podsumować wypowiedź, ustosunkować się do rzeczywistości, a przy tym zyskać wiele w oczach naszego słuchacza. Sentencje łacińskie ułożone są tematycznie i dotyczą: mądrości życiowych, prawdy, bogactwa, władzy, cnoty, losu człowieka, medycyny, sławy, przyjaźni, miłości, natury ludzkiej... Układ tematyczno-alfabetyczny pozwoli Wam szybko znaleźć aforyzm na daną okazję. Dobrze dobrana sentencja wspaniale ozdobi wpis do pamiętnika, dedykację na zdjęciu, list, kartę pocztową, przemówienie, toast itp. Może stanowić kartę atutową w przypadku rozmowy kwalifikacyjnej, szkolnej czy akademickiej pracy pisemnej. Do niektórych sentencji dodaliśmy znaczenie współczesne, aby stały się jaśniejsze do zrozumienia.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
