Szeroki wybór książek, multimediów z zakresu szeroko pojętej kultury: architektura, duchowy wymiar twórczości, szlaki kajakowe, współczesne media, przemoc w mediach, polityka. Odnajdziesz tu również książki i podręczniki idealne dla uczniów oraz studentów. Szeroki wybór beslsellerów i nowości.
Materiały do książki "Trzymałem węża w garści" autor - Andrzej Bieńkowski - zgromadził, przemierzając wsie Polski centralnej, przez ponad dwadzieścia lat. Książka opowiada o ostatniej generacji wiejskich muzykantów, ich obyczajach i muzyce. Jest zapisem odchodzenia kultury wsi, próbą analizy przyczyn jej zaniku, a zarazem świadectwem jej wyjątkowości i oryginalności, bez której trudno zrozumieć współczesną Polskę. Andrzej Bieńkowski, (ur. 1946 r.), artysta malarz, etnograf, profesor Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, laureat nagrody imienia Oskara Kolberga. Autor książek "Ostatni wiejscy muzykanci" (2001) oraz "Sprzedana muzyka" (2007).
Zostań poszukiwaczem skarbów!Warszawskie muzea są pełne niezwykłych wyzwań i ukrytych zagadek. Ta książka pomoże wam je odkryć.Dzięki niej zobaczycie, co kryje się w skamieniałościach sprzed tysięcy lat i fiolkach dziewiętnastowiecznych lekarstw. Poznacie tajemnice tkwiące w szkieletach dinozaurów, średniowiecznych zbrojach i indonezyjskich maskach!Książka zawiera dwa rodzaje zadań: część z nich przeznaczona jest dorozwiązania w samej książce, a część do zabawy w trakcie wizyty w muzeum.Porządna porcja wyzwań, wiedzy, zagadek, przygód i przede wszystkim świetnej zabawy!
Dwusetlecie istnienia Zakładu Narodowego im. Ossolińskich stało się dobrym pretekstem, aby uważnie przyjrzeć się znaczeniu i złożonej historii tego zasłużonego ośrodka kulturalno-naukowego. Teksty zamieszczone w niniejszej książce omawiają działalność Ossolineum i prezentują zgromadzone w nim zbiory biblioteczne oraz muzealne. Przybliżono tu również losy wybitnych przedstawicieli świata nauki, mecenasów, kolekcjonerów, a także dzieje instytucji powołanych w celu zachowania dziedzictwa narodowego. Tom pozwala nakreślić granice ossolińskiej epoki jako zestawu zagadnień badawczych, które obejmują zróżnicowane zjawiska w kulturze XIX i XX wieku.
Jednym z podstawowych składników historii recepcji literatury ludowej kręgu Slavia Orthodoxa w Polsce jest rozwijana na przestrzeni wieków z różną dynamiką twórczość przekładowa. Jej całościowy opis oraz szczegółowa analiza wymagają zebrania, zaprezentowania i skomentowania danych bibliograficznych na temat istniejących tłumaczeń przedmiotowej literatury. Temu właśnie poświęcony jest kolejny tom Series Ceranea. Bibliografia porządkuje polskie przekłady tekstów ludowych powstałych na terenie obszaru Slavia Orthodoxa. Pierwotny podział materiału źródłowego warunkuje terytorium geograficzne, z jakiego one pochodzą: Słowiańszczyzna Południowa oraz Słowiańszczyzna Wschodnia. Wewnątrz tych dwóch grup utwory zostały podzielone według sposobu ich przekazu lub wykonania na utwory prozatorskie, przeznaczone do opowiadania (bajki, legendy, podania itp.), oraz utwory o charakterze poetyckim, przeznaczone do śpiewu lub recytacji (pieśni, w tym także pieśni epickie, ballady, dumy, byliny i in.). Bibliografii towarzyszą analityczno-opisowe studia szczegółowe.
Gwyneth Lewis wprowadza antyczny mit w realia świata po apokalipsie katastrofy żywnościowej, gdy zrujnowana przez człowieka planeta nie może go już wyżywić. Taka sytuacja powoduje rozkład więzi społecznych i zanik norm etycznych w relacjach międzyludzkich, ludzie zaczynają się nawzajem „pożerać”. Katastrofa ekologiczna jest ostrzeżeniem i wezwaniem do zmiany porządku społecznego opartego na utowarowieniu wszystkiego, włącznie z człowiekiem, czego konsekwencją jest zanik empatii i wszechobecna przemoc. Lewis rozpoznaje sygnały takiego przedmiotowego myślenia o człowieku w zjawisku kobietobójstwa, w tym jak współczesny świat traktuje kobiece ciała i kobiety w ogóle. Autorka sprowadza człowieka do obrazu zwierzęcia prowadzonego na rzeź, wskazując, że pierwszymi ofiarami tej rzezi od wieków pozostają kobiety. Może od tego należałoby zacząć zmianę proekologiczną, od wyobrażenia sobie świata, w którym krew i życie kobiety będą tak samo ważne jak krew i życie mężczyzny.
Małgorzata Budzowska, Przeciw kobietobójstwu
Autor przemierza górskie i podgórskie rejony Śląska zafascynowany specyficzną atmosferą wielu miejsc – romantycznie położonych, owianych zapomnianymi już historiami i legendami. Magia tych miejsc związana jest nie tylko z działalnością Ducha Gór, czy tajemniczych Walonów, tworzona jest także współcześnie – przez ludzi w Śląsku zakochanych, swoją nieprawdopodobną pasją budujących nową historię tych ziem. Autor podaje przykłady takich działań, wskazuje ludzi, którzy próbują połączyć wspaniałą przeszłość Śląska z dążeniami jego nowych mieszkańców, którzy korzenie swe w tej ziemi magicznej mocno już zapuścili. Tacy artyści jak Olga Tokarczuk, Henryk Waniek, ich dzieła, dają gwarancję, że ten piękny kraj czeka świetlana przyszłość.
Jan Hahn – urodzony i zamieszkały w Tarnowskich Górach. Zajmował się kulturą w urzędzie miejskim, powiatowym i w Centrum Kultury Śląskiej. Działacz organizacji społecznych. Autor wydawnictw związanych z historią i kulturą Śląska: „Ilustrowana historia Śląska w zarysie”, „Lux ex Silesia”, „Śląsk w Europie”. Pisze artykuły do prasy lokalnej i regionalnej. Z wykształcenia filolog słowiański (serbskochorwacki na UJ) i tłumacz z tego języka.
Podstawowe wartości narodu chińskiego ewoluowały w całej historii kraju - kult niebiańskiej mocy w czasach prymitywnych, propagowanie etykiety i muzyki w społeczeństwie niewolniczym, a następnie feudalne kodeksy etyczne, które dominowały w Chinach przez ponad 2000 lat, które można podsumować jako życzliwość, sprawiedliwość, przyzwoitość, inteligencję i wiarygodność. Łączą one przeszłość z teraźniejszością, rozszyfrowując związek między etosem współczesnego społeczeństwa a duchem tradycyjnej kultury chińskiej, ukazując ich zgodną naturę.
Henryk Wieniawski (1835-1880) - polski kompozytor i światowej sławy skrzypek, nazywany "księciem skrzypków", "królem struny G", "czarodziejem skrzypiec", "ostatnim wirtuozem romantyzmu" - artysta, o którym można by dziś powiedzieć, że był celebrytą w najlepszym tego słowa znaczeniu. Jego spuścizna twórcza nie należy do obfitych, ale jej ranga w światowej literaturze skrzypcowej jest fundamentalna. Barwną biografię i niezwykłe koleje losów tej fascynującej postaci opowiada Mateusz Borkowski, który prowadzi Czytelnika śladami licznych tourne wirtuoza, koncertującego z intensywnością porównywalną do dzisiejszych gwiazd muzyki pop i rocka. Wirtuoza zarówno obdarzonego ogromnym temperamentem, jak i głęboko lirycznego. Jego imieniem opatrzono słynny poznański Międzynarodowy Konkurs Skrzypcowy i choć niemal każdy o konkursie słyszał, to nie każdy zna sylwetkę jego patrona. Aż dziw, bo biografia ta jest niczym atrakcyjny scenariusz filmowy - wciąga bez reszty.
PRL Życie towarzyskie elit. Bale, bankiety, prywatki.Kolejny z serii tytuł autora bestsellerów historycznych, sprzedanych łącznie w milionie egzemplarzy. W swoim cyklu o peerelowskiej rzeczywistości tym razem zajmuje się celebrytami epoki. Sprawdza, gdzie i z kim bywali, co dokładnie robili, i dlaczego - choć nie wpisywali się z jedyną słuszną linię, linię partii - także jej notable chcieli być jak oni. Temat modny, więc to nie tylko gratka dla miłośników literatury faktu spod pióra Sławomira Kopra, ale i wszystkich zainteresowanych poznaniem epoki, o której dzisiaj krążą legendy.
Cyfrowa tożsamość. Jak rozgryźć technologie, które co dzień praktykujemy na sobie? Drogi Czytelniku! Na stronach tej książki znajdziesz opowieści dotyczące motywów, jakimi kierowano się w życiu społecznym na przestrzeni wieków w ramach dążenia do doskonałości. Nie zabraknie tu teoretycznych wywodów i analitycznych smaczków, pozwalających na uchwycenie korelacji współczesnych praktyk społeczno-kulturowych z ich historycznym rodowodem. Zależało mi bowiem na tym, aby przedstawić, dlaczego i jak, jako jednostki funkcjonujące wobec i w towarzystwie innych, decydujemy się na szereg działań na sobie i dla siebie. Obserwując postępujące związki technologii z życiem codziennym, kolejne rozwiązania, urządzenia, aplikacje umożliwiające bezpośrednią parametryzację organizmu czy wręcz cyfrowe, zalgorytmizowane coachowanie siebie samego, jakie mamy dostępne na wyciągnięcie ręki po smartfon, postanowiłam przyjrzeć się owemu dlaczego i jak z perspektywy użytkownika. Ze Wstępu "Anna Kalinowska w książce Cyfrowa tożsamość uzupełnia lukę w najnowszej refleksji nad wpływem współczesnych technologii komunikacyjnych na samoświadomość ich użytkowników. Ten obszar studiów, prowadzony na świecie od końca lat 90., w Polsce dostępny jest przede wszystkim w obcojęzycznych artykułach naukowych. Jednak w wersji popularnonaukowej ta tematyka jest nadal słabo reprezentowana. Tymczasem w rzeczywistości, w której techniki cyfrowe, aplikacje społecznościowe i przedmioty takie jak smartfon zaczynają być traktowane przez użytkowników jako część ich samych, wiedza o tym, jaka jest cena uczestniczenia w cyfrowym świecie i jakie są konsekwencje życia w mediach dla postrzegania siebie, staje się nieodzowna". prof. Marianna Michałowska
Juliusz Osterwa, właśc. Julian Maluszek (18851947), aktor, reżyser, dyrektor teatru, założyciel (wspólnie z Mieczysławem Limanowskim) Reduty (19191939) pierwszego polskiego laboratorium teatralnego; wychowawca, teatralny praktyk, fantasta i marzyciel. Urodzony w Podgórzu nieopodal Krakowa, syn akuszerki i woźnego, dzięki talentowi, pracy i ideowej determinacji nazywany Księciem Niezłomnym polskiej sceny.Dla teatru porzucił szkołę. W 1904 roku zatrudnił się w krakowskim Teatrze Ludowym. Wtedy też zrezygnował z dawnego nazwiska i przyjął od nazwy szczytu w słowackich Tatrach nowe: Osterwa. W 1910 trafił do zespołu farsy WTR, dwa lata później przeniósł się do Teatru Rozmaitości, poszerzając swe aktorskie i reżyserskie ambicje o repertuar dramatyczny. Coraz częściej grał to, co chciał, a nie to, w czym go obsadzano; w pierwszych trzech latach zagrał około stu trzydziestu ról, a w ciągu całej kariery niespełna dwieście pięćdziesiąt.W lipcu 1915 deportowany do Samary nad Wołgą. W lutym 1916 przybył do Moskwy. Tam poznał Aleksandra Tairowa i Konstantina S. Stanisławskiego oraz gościł w siedzibie I Studia MChAT. Od sierpnia przebywał w Kijowie, gdzie prowadził artystycznie Teatr Polski. Od kwietnia do czerwca 1918 przewodził zespołowi, który uznał po latach za prototyp Reduty.Do Polski wrócił w sierpniu 1918. 29 listopada 1919 zainaugurował działalność Reduty. Ponadto był dyrektorem Rozmaitości (19231925), które za jego czasów powróciły do nazwy Teatr Narodowy oraz krakowskiego Teatru im. Słowackiego (19321935).Drugą wojnę światową spędził w Krakowie. Uczył wymowy w seminariach, czytał w domach przyjaciół i znajomych. Przede wszystkim jednak pisał. Karty kolejnych brulionów były swoistą sceną, na której spełniała się jego artystyczno-człowiecza aktywność.Po wojnie grał i reżyserował; w maju 1946 został dyrektorem teatrów krakowskich oraz Państwowej Szkoły Dramatycznej w Krakowie. Umarł 10 maja 1947.Jest uznawany za jednego z najwybitniejszych aktorów w historii teatru polskiego. Znakomity w rolach farsowych, zdecydowanie wyżej cenił te, które wymagały od niego wysiłku. Jako reżyser zasłynął w tzw. reżyserii ukrytej. Nie uważał siebie za reformatora. Orędownik artystycznej godności ludzi teatru, etosu pracy zespołowej, służebności sztuki. Chcę służyć społeczeństwu powiadał. I służył.
Książka niniejsza, zgodnie ze swoim podtytułem, poświęcona jest próbom rekonstrukcji i reinterpretacji czterech pierwszych przedstawień zrealizowanych przez Jerzego Grotowskiego w Teatrze 13 Rzędów w Opolu, którym wraz z Ludwikiem Flaszenem kierował od połowy roku 1959. Te cztery przedstawienia to kolejno: Orfeusz według dramatu Jeana Cocteau, Kain na podstawie dramatu Georgea Gordona Byrona, Misterium buffo według Włodzimierza Majakowskiego i Siakuntala na podstawie dramatu Kalidasy. Książka powstała w ramach projektu badawczego Jerzy Grotowski przedstawienia 19571964 nr N N105 417340, finansowanego przez Narodowe Centrum Nauki, a realizowanego w Instytucie im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu.Publikacja dofinansowana przez Wydział Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego ze środków MNiSW przyznanych na finansowanie badań naukowych w 2017 roku. Książka nominowana do Nagrody Polskiego Towarzystwa Badań Teatralnych za najlepszą publikację książkową z zakresu wiedzy o dramacie, teatrze, widowiskach i innych sztukach performatywnych w roku 2018.
Heiner to awangarda. Ale posiada też wielką, ontologiczną agonię. Właściwie mniej mnie interesuje awangardowy rys jego twórczości, bardziej jego otchłań. Teatr nie musi niczego interpretować ani wyjaśniać. Od tego mamy naukę, a nie sztukę. W mojej pracy potrzebuję nieporozumień. Potrzebuję otchłani: ciemnej, ukrytej, stłumionej, niebezpiecznej strony materiału. Teatr to nie tylko dramaturgia. To także poszukiwanie nicości. Beckett powiedział kiedyś: Wszystko, co robię, wyraża moje dążenie do boskiej nicości. Czasem artysta musi nie rozumieć, tęsknić za własnym dzieciństwem, boską naiwnością dziecka.
Tysiąc i jedna noc to prawie pięćsetstronicowa publikacja przedstawiająca relacje duńskiego zespołu z Polską, od lat sześćdziesiątych, kiedy to Barba był asystentem Grotowskiego w Opolu, do roku 2012, daty premiery spektaklu Chroniczne życie. W bogato ilustrowanej książce znalazły się świadectwa aktorów Odin Teatret, rozmowy, recenzje oraz szkice naukowe. Jedną z podstawowych nauk, jaką można wynieść z Odin Teatret, to niepodważalna zasada barteru nie ma nic za darmo. Przyswoiwszy ustalenia Szkicu o darze członkowie tej społeczności teatralnej podważają zarówno możliwość bezinteresownego dawania, jak i możliwość bezinteresownego przyjmowania. Istnieje jedynie obowiązek odpowiadania podarunkami na podarunki. Niech więc nikt nie pomyli tej książki z prezentem jubileuszowym! Ona stanowi tylko ogniwo w długim cyklu świadczeń wzajemnych, o którym opowiada. Zamyka jedną wymianę i otwiera kolejną. Jest odpowiedzią na to, co ją poprzedziło, ale także oczekiwaniem na to, co nastąpi.Fragment Wstępu
Współczesne trendy w międzykulturowej komunikacji i dydaktyce W monografii przedstawiono systemowo-dynamiczny model międzykulturowej komunikacji i dydaktyki. Autorzy z ośmiu krajów - Armenii, Finlandii, Gruzji, Iraku, Japonii, Polski, Rosji i Ukrainy - rozpatrują zasady rządzące interakcją różnych kultur językowych, komponenty dialogu międzykulturowego oraz modele i mechanizmy pokonywania trudności w relacjach między przedstawicielami różnych kultur. Czytelnik znajdzie tu odpowiedzi na wiele pytań. Jakie są współczesne trendy w komunikacji międzykulturowej? Jakie czynniki wspomagają rozwój komunikacji między kulturami, jakie zaś stoją mu na przeszkodzie? Jakie pedagogiczne metody i techniki są tu najskuteczniejsze? Jak język wpływa na tworzenie się osobowości? W jaki sposób zbiorowa mentalność, ideologia i kultura odzwierciedlają się w języku, a zarazem są przezeń kształtowane? Wśród autorów monografii znaleźli się zarówno doświadczeni badacze, jak i młodzi uczeni. Pozycja może zainteresować nie tylko lingwistów, lecz także kulturoznawców, psychologów, socjologów, etnologów, dyplomatów, przedsiębiorców - wszystkich, którzy w życiu zawodowym lub codziennym stykają się z problemami komunikacji międzykulturowej. ******В монографии представлена системно-динамическая модель межкультурной коммуникации и дидактики. Авторы из восьми стран -Армении, Грузии, Ирака, Польши, России, Украины, Финляндии, Японии - рассматривают принципы взаимодействия лингвокультур, компоненты межкультурного диалога, модели и механизмы преодоления трудностей в общении представителей разных культур.В монографии читатель найдет ответы на многие вопросы, в частности: каковы современные тренды в межкультурной коммуникации, какие факторы помогают и препятствуют её развитию, какие дидактические методы и приемы наиболее эффективны, каково влияние языка на формирование личности, как отражаются в языке и формируются им индивидуальный и коллективный менталитет, идеология и культура.Среди авторов монографии имеются как опытные исследователи, так и молодые ученые. Данная работа может быть интересна не только лингвистам, но и культурологам, психологам, социологам, этнографам, дипломатам, бизнесменам - всем, кто сталкивается с проблемами межкультурной коммуникации в профессиональной или повседневной жизни.Ключевые слова: национальный характер, межкультурная коммуникация, дидактика, культура.
Chłopstwo, wieś, praca na roli, rytm pór roku. Czym są? Dla nas i w nas.Jak się zmieniają i w czym są niezmienne?Aby je zrozumieć właściwie i do końca, aby poczuć ich zapach, aby zachwycić się ich kolorami, trzeba człowieka, który byłby i naukowcem badającym temat dogłębnie, i samorządowcem potrafiącym wsią zarządzać oraz znającym jej problemy, i wreszcie chłopem, który się na wsi rodził i dla niej pracował. Takiego człowieka, który rozumie wieś i jej mieszkańców prawdziwie.I oto jest.Profesor Mateusz Wyżga, historyk, wieloletni sołtys rodzinnej wsi Dziekanowice, działacz społeczny i autor wielu książek, chłopskie dziecko, zdejmuje krawat i profesorską togę, ale odrzuca też politykę, ideologię i historię wydarzeniową. Pisze historię chłopstwa na laptopie, lecz nie przy swoim profesorskim biurku w Krakowie, a wśród pól i łąk. W przerwach zakasuje rękawy, wsiada do traktora lub chwyta widły. Pokazuje nam prawdziwy obraz polskiego chłopstwa i polskiej wsi, wolny od mód, polityki i stereotypów. Dociera do istoty tego, czym jest wieś w nas, jak wpływa na nasze życie i czego nas uczy. W pogoni za ekoświatem pozwala nam spojrzeć za siebie. Tam, na polskiej wsi, to za czym gonimy, mają od wieków.Powyższy opis pochodzi od wydawcy.
Sama sztuka, żadnych sztuczek
Czy wiesz, że gwałtowny charakter Carravagia kosztował go życie? Czy słyszałeś o tym, że za późne rzeźby Augusta Rodina oskarżano o pornografię? Życie wielkich artystów, wciągnięte w wir historii, odcisnęło trwałe piętno na ich sztuce. Sztuka jest wszędzie wokół nas. Nawet wrocławski dworzec tętni historią - jego główna fasada zbudowana jest w stylu angielskiego neogotyku. Ileż tajemnic kryją te obrazy, rzeźby i budowle...
Jednych fascynują naskalne malowidła sprzed tysięcy lat, innych religijna sztuka średniowiecza; są i tacy, których poruszają wyłącznie współcześni artyści, operujący nowoczesnymi technologiami. Sztuka to nieprzebrane źródło wiedzy o nas samych i historii rodzaju ludzkiego, zaklęte w pięknych przedmiotach. A Ty, czego w niej szukasz dla siebie?
Główne okresy i nurty w historii sztuki.
Tajemnice starożytnych mistrzów.
Twarde średniowieczne kanony.
Wpływ rewolucji przemysłowej.
Sztuka XX wieku i nowe perspektywy.
Ponadto znajdziesz tu dekalogi: 10 muzeów, które musisz odwiedzić, 10 wspaniałych książek napisanych przez słynnych artystów, 10 sposobów malowania, które zmieniły świat.
Moja dziewczyna studiuje historię sztuki. Chciałem wiedzieć, co takiego fascynującego widzi w tych zakurzonych obrazach, postanowiłem więc dowiedzieć się tego na własną rękę. Przeczytałem Historię sztuki dla bystrzaków od deski do deski i naprawdę udało mi się ją zaskoczyć wiedzą na temat impresjonistów! Warto było.
Jacek, lat 23, Lublin
Uwielbiam tę książkę, wreszcie o sztuce pisze prawdziwy pasjonat, dlatego czyta się ją z prawdziwą przyjemnością. Zamiast nudnej teorii - fascynujące fakty, zamiast niezrozumiałej terminologii - wciągające opisy. Polecam każdemu miłośnikowi sztuki.
Elżbieta, lat 58, Tychy
Podróżniku, odkrywco, wolny człowieku...
Seria Dla bystrzaków to niezbędnik każdego poszukiwacza wiedzy. Książki pisane lekkim stylem pełne są humoru, a jednocześnie zawierają czytelne informacje, przygotowane przez specjalistów w swoich dziedzinach. Dzięki nim odkryjesz, że potrafisz chłonąć wiedzę niczym gąbka, dobrze się przy tym bawiąc.
Świetna lektura przy śniadaniu, w łóżku, w podróży i na bezludnej wyspie.
O autorze książki
Jesse Bryant Wilder jest laureatem wielu nagród literackich. Napisał setki artykułów na temat malarstwa, teatru, kina i muzyki dla wielu magazynów i gazet, w tym „American Theatre” oraz „Film Comment”. Jest również pomysłodawcą strony internetowej, poświęconej najsłynniejszym europejskim festiwalom filmowym. W jego dorobku znajduje się także kilka scenariuszy, sztuk teatralnych, wierszy oraz opowiadań.
Przełożyli Michał Herer i Robert MarszałekHerman Morchen, słuchacz, uczeń, później także wydawca Heideggera, autor przedkładanej tu Czytelnikowi książki "Władza i panowanie Heidegerra i Adorna", wzajemne relacje obu myślicieli kwituje krótkim, cierpkim określeniem: odmowa filozoficznej komunikacji. [...] Epoka, w której powstawały dzieła tych tak różnych przecież autorów [...] to gasnąca epoka wielkich filozoficznych prawodawców, których myśli długo jeszcze inspirować będą twórczość filozofów akademickich. Oprócz kwestii czysto filozoficznych, ontologicznych, logicznych i metafizycznych zdominowały ją dwie wojny światowe i przewartościowanie hierarchii wartości.
Jeden z czołowych francuskich działaczy kontrrewolucyjnych XX w. i organizator komórek formacyjnych na rzecz przywrócenia porządku cywilizacji chrześcijańskiej w społeczeństwie, Jean Ousset (1914-1994), przedstawia w niniejszym dziele mistrzowską syntezę swoich doświadczeń i refleksji na temat sposobu organizowania trwałej i owocnej działalności kontrrewolucyjnej. Sens i zasadność tego działania najlepiej uwydatniają przypomniane w książce słowa bpa Charlesa-mila Freppela: Największym nieszczęściem, jakie może spotkać jakąś epokę lub jakiś kraj, jest porzucenie prawdy lub jej umniejszenie. Po każdym innym ciosie można się podnieść, ale nie po tym, jak poświęciło się same zasady. W pewnych momentach umysły mogą się ugiąć, a moralność publiczna może zostać dotknięta jakąś wadą lub złym przykładem. Nic jednak nie jest stracone, dopóki prawdziwa doktryna trwa w nienaruszonym stanie. Dzięki niej prędzej czy później wszystko, ludzie i instytucje, wróci do należytego porządku. Zawsze bowiem można odzyskać dobro, jeśli nie utraciło się prawdy. Dlatego jedyną rzeczą, która mogłaby pozbawić nas nawet samej nadziei na ocalenie, jest porzucenie zasad, bez których nie sposób zbudować nic solidnego i trwałego. Największą przysługą, jaką człowiek może oddać swoim bliźnim w czasie powszechnego osłabienia i zamroczenia, jest wyraźne i odważne głoszenie prawdy, nawet gdy nikt nie chce jej słuchać. W ten sposób wpuszcza on do umysłów chociaż promyk światła, a jeśli nawet jego głos nie jest w stanie przebić się przez zgiełk chwili obecnej, to przynajmniej w przyszłości zostanie przyjęty jako posłaniec zbawienia.
Książka jest pierwszą częścią z zamierzonego, chociaż niezrealizowanego do dzisiaj, cyklu „Opisać życie”. Autor w swoich wspomnieniach prowadzi czytelnika do czasów, gdy miał piętnaście lat. Opowiada o współżyciu wielokulturowej społeczności, o perypetiach w szkole, o wiejskiej codzienności. Często retrospektywnie odnosi się do historii własnego narodu, tej zaczerpniętej ze źródeł pisanych, ale też – kiedy chodzi o gniazdo przodków – z bogatych opowieści rodziców.
And the Vistula flows on
Petro Murianka, a Lemko born in Lower Silesia, where his family was relocated during the Operation Vistula, in his autobiography goes back to the time when he was fifteen years old. He recounts the co-existence of a multicultural community, the trials and tribulations of his school life, his everyday life in the country. He often looks at the history of his own nation in retrospect, drawing from written sources and his parents’ rich narratives.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
